Γιατί αργήσατε ως Κόμμα να αξιολογήσετε την πρόσφατη Ευρωπαϊκή απόφαση;

Διότι θα έπρεπε να την αποτιμήσουμε ψύχραιμα, έχοντας στην κατοχή μας όσο γίνεται περισσότερα από τα δεδομένα της συμφωνίας, πτυχές της οποίας παραμένουν «γκρίζες».

Το γεγονός πάντως ότι σήμερα αναπτύσσονται «δεύτερες» σκέψεις για παραμέτρους της απόφασης, δικαιώνει τις αρχικές εκτιμήσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Εκτιμήσεις οι οποίες διατυπώθηκαν μακριά από ακραίες και μη ρεαλιστικές λογικές καταστροφολογίας ή θριαμβολογίας.

Πώς κρίνετε συνεπώς αυτή την απόφαση;

Η Ευρώπη φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με μία «συστημική» κρίση χρέους που απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος.

Μία κρίση στην οποία η Ελλάδα, λόγω των χρόνιων «νοσημάτων» της Οικονομίας της αλλά και της ακολουθούμενης σήμερα αναποτελεσματικής «θεραπευτικής αγωγής», καθίσταται ο αδύναμος κρίκος.

Αναγκάστηκε συνεπώς η Ευρώπη, αν και καθυστερημένα, έστω και συμβιβαστικά, να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις.

Να βελτιώσει τους όρους δανεισμού, να ενισχύει τη ρευστότητα και τη φερεγγυότητα πιστωτικών οργανισμών και ασφαλιστικών ταμείων, να διευρύνει την ευελιξία του Μηχανισμού Στήριξης, να κινητοποιήσει λιμνάζοντες κοινοτικούς πόρους.

Πρόκειται για θετικά βήματα που παρέχουν ανακούφιση στη χώρα μας.

Όμως η πλήρης και ρεαλιστική αποτίμηση της απόφασης απαιτεί να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:

1^η. Η συμφωνία περικλείει πλήθος ασαφειών (π.χ. διάρκεια αποπληρωμής υπάρχοντος δανείου, ύψος κεφαλαίων και ενεργοποίηση Μηχανισμού Στήριξης κ.α.), εδράζεται σε προβλέψεις που θα αξιολογηθούν στην πράξη (π.χ. ποσοστό συμμετοχής ιδιωτών) και ενσωματώνει αρκετές αοριστίες (π.χ. ως προς τους αναπτυξιακούς πόρους και τις δράσεις).

2^η. Η απόφαση προβλέπει, μη αποδεκτές από εμάς, «εμπράγματες εγγυήσεις» για νέο δανεισμό.

3^η. Η νέα δανειακή σύμβαση προϋποθέτει την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, το οποίο θα συνοδεύεται, πιθανόν, από πρόσθετα μέτρα, και σίγουρα, αφού το καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης παρατείνεται, από ασφυκτικό και συνεχή διεθνή οικονομικό έλεγχο.

4^η. Η συμφωνία, λόγω της συμμετοχής των ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, κατέστησε αναπόφευκτη την τοποθέτηση της χώρας σε καθεστώς «επιλεκτικής» ή «περιορισμένης» χρεοκοπίας, χωρίς να γνωρίζουμε τη διάρκειά της αφού δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σε χώρα της ευρωζώνης, με αβέβαιες συνέπειες ιδιαίτερα εάν η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αντιμετωπισθεί ως επαρκής από τις αγορές και χωρίς να μπορούμε να εκτιμήσουμε την αντίδραση των αγορών σε άλλες χώρες της Περιφέρειας.

Με λίγα λόγια, η δυνητική ωφέλεια από τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη μείωση του χρέους (εκτιμάται, σε παρούσες αξίες, στα 13,5 δισ. ευρώ), μπορεί να αποδειχθεί πολύ μικρότερη από το κόστος που αναλαμβάνουμε.

5^η. Η απόφαση δεν καθιστά το χρέος βιώσιμο, αφού, εκτός των άλλων, μεγάλο μέρος του προβλήματος απλώς μετατίθεται για το μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν υλοποιηθεί το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, το χρέος, μετά και την Ευρωπαϊκή συμφωνία, αναμένεται να επανέλθει περίπου στα επίπεδα του 2010.

Και αυτό γιατί η ακολουθούμενη πολιτική βαθαίνει την ύφεση και διογκώνει τα ελλείμματα.

Το ζητούμενο συνεπώς σήμερα είναι να εντείνουμε τις προσπάθειες για δημοσιονομική προσαρμογή και βιώσιμη ανάπτυξη, προσανατολισμένοι στην άμεση Επανεκκίνηση της Οικονομίας.

Γιατί αλλιώς δεν θα βρούμε τον πάτο στο βαρέλι του χρέους…

Μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού Νόμου, ποια εκτιμάτε ότι θα είναι η πορεία της Ελληνικής Οικονομίας;

Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι αυτά δεν συνθέτουν ένα συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αφού με τις πολιτικές που προβλέπονται δεν προσεγγίζονται οι δημοσιονομικοί στόχοι, επιτείνεται η κοινωνική αδικία και η βύθιση της Οικονομίας.

Η εκτέλεση του Προϋπολογισμού το επιβεβαιώνει.

Τα έσοδα καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες διογκώνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει, το έλλειμμα εκτοξεύεται.

Ενδεικτικά, το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 28% το πρώτο εξάμηνο του 2011, έναντι ετήσιας πρόβλεψης για μείωση κατά 4%.

Συνεπώς, η ακολουθούμενη «συνταγή», και μάλιστα σε μεγαλύτερη δοσολογία, ειδικά σε συνθήκες ύφεσης δεν οδηγεί σε λύση του προβλήματος.

Πιστεύετε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο για ένα ακόμα «πακέτο μέτρων» το φθινόπωρο, όταν και αναμένεται να κριθεί η εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα; 

Καταρχήν, το ενδεχόμενο νέων μέτρων δεν το έχει αποκλείσει ούτε ο Υπουργός Οικονομικών. Άλλωστε αυτό αποτελεί προσφιλή επαναλαμβανόμενη πρακτική της Κυβέρνησης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εφετινή χρονιά. Αρχικά το «Μνημόνιο» προέβλεπε μέτρα ύψους 9 δισ. ευρώ για το 2011. Σήμερα, εξαιτίας των εσφαλμένων επιλογών και πρακτικών της Κυβέρνησης και της λανθασμένης οικονομικής πολιτικής, απαιτούνται, για την επίτευξη των ίδιων δημοσιονομικών στόχων, υπερδιπλάσια μέτρα, ύψους 21 δισ. ευρώ.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Κυβέρνηση να βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην αναξιοπιστία της, με συνέπεια την έκδηλη αδυναμία της να «πιλοτάρει» με στιβαρότητα το εθνικό «σκάφος».

Όμως η οικονομική σας πρόταση δεν γίνεται αποδεκτή στους Ευρωπαϊκούς κόλπους…

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας.

Αν παρακολουθήσει κανείς τις εξελίξεις θα διαπιστώσει ότι αυξάνονται συνεχώς οι πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι οι οποίοι αποδέχονται την ορθότητα των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας.

Αρκετές μάλιστα εξ αυτών γίνονται αποδεκτές και από τους εταίρους μας.

Η Τρόικα, στην τελευταία της Έκθεση, θεωρεί θετική τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις αποκρατικοποιήσεις, υιοθετεί προτάσεις της, όπως είναι η εργασιακή εφεδρεία και ο μηχανισμός τεκμαρτής φορολόγησης για τους αυτοαπασχολούμενους, και συμφωνεί μαζί της στην αναγκαιότητα ενίσχυσης της ρευστότητας της Οικονομίας μέσω της εξόφλησης του «εσωτερικού χρέους» του Κράτους.

Είναι βέβαια γεγονός ότι υπάρχει διάσταση απόψεων στο ζήτημα της μείωσης των φόρων.

Παρά το γεγονός, όπως αποδεικνύεται και από την εκτέλεση του Προϋπολογισμού, ότι οι υψηλοί φόροι, σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, έχουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα στο σκέλος των εσόδων.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα, η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται τόσο για την ορθότητα της κριτικής της όσο και για το ρεαλισμό των θέσεων της.

Ενδεικτικά θυμίζω ότι πριν 1,5 χρόνο προτείναμε την αποδέσμευση ευρωπαϊκών πόρων μέσω της μεταφοράς της εθνικής συμμετοχής στο τέλος της προγραμματικής περιόδου.

Σήμερα, με καθυστέρηση, και υπό συνθήκες βαθύτερης ύφεσης, η πρόταση υιοθετείται.

Επίσης, πριν 1 χρόνο προτείναμε την άντληση 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και την προώθηση ώριμων αποκρατικοποιήσεων.

Σήμερα, με καθυστέρηση, και υπό χειρότερες συνθήκες στις αγορές, η πρόταση υιοθετείται.

Γιατί χάσαμε άραγε τόσο χρόνο; Ιδεολογικές αγκυλώσεις, εσωτερικές τριβές, ευρωπαϊκές παλινωδίες, αβελτηρία ή ανικανότητα; Ή όλα μαζί;

Και κάτι τελευταίο: Έχετε τελικά θέση στο πρόβλημα που προέκυψε με την απελευθέρωση των ΤΑΧΙ;

Η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι η ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των ΤΑΧΙ θα επιφέρει σημαντικά περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά προβλήματα, θα διαμορφώσει συνθήκες «συγκέντρωσης» της αγοράς και θα οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο τους αυτοκινητιστές, παλαιούς και νέους.

Σχετικές μελέτες του ΕΜΠ, του ΟΟΣΑ και της Διεθνούς Ένωσης Αστικών Συγκοινωνιών επιβεβαιώνουν αυτές τις εκτιμήσεις.

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση στηρίζει όμως την απελευθέρωση των ΤΑΧΙ στη βάση συγκεκριμένων κανόνων. Με την επιβολή πληθυσμιακών κριτηριών όπως ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ενσωμάτωση τοπικών κριτηρίων για τα περιφερειακά ΤΑΞΙ, με τη θεσμοθέτηση νέου κανονισμού λειτουργίας για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, με τη διαμόρφωση οικονομικών προϋποθέσεων για την αγοραπωλησία των αδειών.

Σε κάθε περίπτωση, οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν μπορούν να προχωρήσουν με συνοπτικές διαδικασίες, με ισοπεδωτικές λογικές, με ερασιτεχνικούς αυταρχισμούς.

Πώς κρίνετε τις τρεις υποβαθμίσεις της Ελληνικής Οικονομίας μετά τις ανακοινώσεις της Συνόδου Κορυφής; Ήταν αναμενόμενες όπως αναφέρει η Κυβέρνηση ή χειρότερες από τις κυβερνητικές προβλέψεις;

Ήταν πράγματι αναμενόμενες.

Και αυτό λόγω της συμμετοχής των ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων.

Σας θυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία είχε εκφράσει, από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, επιφυλάξεις για τη συμμετοχή των ιδιωτών γιατί εκτιμάτο ότι κάτι τέτοιο θα αύξανε το κόστος δανεισμού για αρκετές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, δημιουργώντας προβλήματα, αντί για σταθεροποίηση. Η μεταγενέστερη διόγκωση των spreads δικαίωσε τις εκτιμήσεις μας.

Όμως, επιπλέον, η συμμετοχή των ιδιωτών κατέστησε αναπόφευκτη την τοποθέτηση της χώρας σε καθεστώς «επιλεκτικής» ή «περιορισμένης» χρεοκοπίας, χωρίς να γνωρίζουμε τη διάρκειά της αφού δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σε χώρα της ευρωζώνης, με αβέβαιες συνέπειες ιδιαίτερα εάν η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αντιμετωπισθεί ως επαρκής από τις αγορές και χωρίς να μπορούμε να εκτιμήσουμε την αντίδραση των αγορών σε άλλες χώρες της Περιφέρειας.

Ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν φωνές, κυρίως στους κόλπους της ΕΚΤ, παρά την κάλυψη ρευστότητας και φερεγγυότητας που η Ευρωπαϊκή απόφαση παρέχει στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία, που υποστηρίζουν ότι το κόστος για τους φορολογούμενους θα αυξηθεί αφού θα πρέπει να «σωθούν» ταυτόχρονα Οικονομία, πιστωτικά ιδρύματα και ασφαλιστικοί φορείς.

Τέλος, δεν είναι τυχαίο ότι η συμμετοχή των ιδιωτών προβλέπεται μόνο για την Ελλάδα. Αν ήταν κάτι καλό θα το επιζητούσαν και άλλες χώρες που έχουν προσφύγει στο Μηχανισμό Στήριξης.

Συμπερασματικά, η δυνητική ωφέλεια από τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη μείωση του χρέους (εκτιμάται, σε παρούσες αξίες, στα 13,5 δισ. ευρώ), μπορεί να αποδειχθεί πολύ μικρότερη από το κόστος που αναλαμβάνουμε.

Καθιστά η Ευρωπαϊκή απόφαση το χρέος βιώσιμο;

Όχι, η απόφαση, παρά την ανακούφιση που προσφέρει και τη μικρή μείωση του χρέους που επιφέρει, δεν καθιστά το χρέος βιώσιμο, αφού, εκτός των άλλων, μεγάλο μέρος του προβλήματος απλώς μετατίθεται για το μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν υλοποιηθεί το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, το χρέος, μετά και την Ευρωπαϊκή συμφωνία, αναμένεται να επανέλθει περίπου στα επίπεδα του 2010.

Και αυτό γιατί η ακολουθούμενη πολιτική βαθαίνει την ύφεση και διογκώνει τα ελλείμματα.

Το ζητούμενο συνεπώς σήμερα είναι να εντείνουμε τις προσπάθειες για δημοσιονομική προσαρμογή και βιώσιμη ανάπτυξη, προσανατολισμένοι στην άμεση Επανεκκίνηση της Οικονομίας.

Γιατί αλλιώς δεν θα βρούμε τον πάτο στο βαρέλι του χρέους…

Ποια θα είναι η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας στο ενδεχόμενο που η Κυβέρνηση πιέσει για ευρύτατη πλειοψηφία, ως προς την ψήφιση του νέου δανείου;

Η Νέα Δημοκρατία, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, παρά τη διαφωνία με τις επιλογές και τους χειρισμούς της Κυβέρνησης, αλλά και την αναποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής τήρησε στάση δημιουργικής ευθύνης.

Δεν ασκεί «δομική αντιπολίτευση».

Δεν λέει «όχι σε όλα», όπως μονότονα έκανε ως Αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ.

Στήριξε, στηρίζει και θα στηρίξει, στοχευμένα, ότι θεωρεί ωφέλιμο για τη χώρα.

Το ίδιο θα πράξει και με τη νέα δανειακή σύμβαση εάν η Κυβέρνηση αλλάξει ουσιαστικά την κατεύθυνση της πολιτικής της, προσανατολισμένη στην Επανεκκίνηση της Οικονομίας.

Σε διαφορετική περίπτωση συναίνεση στο αποδεδειγμένο λάθος δεν θα δώσουμε.

Και αφού μιλάμε για συναίνεση, να τονίσω ότι αυτή δεν προκύπτει ούτε με επικοινωνιακές επικλήσεις, ούτε με παρακλήσεις στα δύσκολα, ούτε με εντολές, ούτε με εκβιαστικά διλλήματα, ούτε με κακομεταχείριση του Συντάγματος.

Εμπεδώνεται διαχρονικά με το λόγο και τις πρακτικές σε όλα τα πεδία, και πρωτίστως το πολιτικό.

Η διαχρονική εισφορά του ΠΑΣΟΚ στη δημιουργία τέτοιας κουλτούρας είναι μηδενική.

Πόσο εφικτό, στην παρούσα συγκυρία, είναι να αναστραφεί το δυσμενές  κλίμα της πορείας εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, όπως καταγράφεται στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους; Η Κυβέρνηση καλλιεργεί προσδοκίες ότι  θα καταφέρει να  βελτιώσει τα αποτελέσματα. Εσείς τι  υποστηρίζετε;

Κε. Γιαννακόπουλε, πράγματι, η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού καταδεικνύει την αποτυχία της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής και επιβεβαιώνει το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.

Τα έσοδα καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες διογκώνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει, το έλλειμμα διευρύνεται.

Ενδεικτικά, τα καθαρά έσοδα μειώνονται κατά 8,3% το πρώτο εξάμηνο του έτους, έναντι ετήσιου στόχου για αύξηση κατά 8,5%.

Ενώ το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 27,5%, έναντι πρόβλεψης για μείωση κατά 3,9%.

Τι άλλο θέλει κανείς για να καταλάβει ότι όλη αυτή η «θεραπευτική αγωγή» πρέπει να αλλάξει, να αλλάξει αμέσως και να αλλάξει δραστικά;

Και όμως, η Κυβέρνηση συνεχίζει, μέσα και από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, να υιοθετεί την ίδια αποτυχημένη «συνταγή», αυξάνοντας μάλιστα και τη δοσολογία της.

Αποδεικνύεται έτσι ότι έχει πάρει «διαζύγιο» με το χρόνο και την πραγματικότητα.

Γιατί τα νέα μέτρα μπορεί να βελτιώσουν την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, δεν θα έχουν όμως το προσδοκώμενο δημοσιονομικό αποτέλεσμα.

Και αυτό γιατί αυτά τα μέτρα, έχουν ήδη αποδειχθεί, πέρα από κοινωνικά άδικα και οικονομικά αναποτελεσματικά.

Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση προχωρά και σε νέες χαριστικές ρυθμίσεις, όπως είναι η μία ακόμη περαίωση, αλλά και σε λογιστικές αλχημείες, όπως είναι η πρόσφατη απόφαση για τη μετάθεση πληρωμών των τελευταίων ημερών του Ιουλίου στις πρώτες ημέρες του Αυγούστου ώστε να βελτιωθεί «πλασματικά» η δημοσιονομική «εικόνα» του τρέχοντος μήνα.

Πόσο πραγματικό είναι το σενάριο της πάταξης της φοροδιαφυγής από τη στιγμή που οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν πλήρως αποδιαρθρωθεί;   Πώς θα μπορούσε να τα καταφέρει διαφορετικά το κόμμα σας στο θέμα αυτό; 

Πράγματι, η εικόνα των ελεγκτικών μηχανισμών δεν είναι ικανοποιητική.

Όμως, η φοροδιαφυγή δεν οφείλεται μόνο σ’ αυτή τη διαπίστωση, αλλά και στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική.

Για παράδειγμα, η μετάταξη του ΦΠΑ στο χώρο της εστίασης από το 13% στο 23%, αναμένεται, σύμφωνα και με Έκθεση του ΙΟΒΕ, να μειώσει τη ζήτηση και να αυξήσει τη φοροδιαφυγή.

Για τους λόγους αυτούς, παρά τις προσδοκίες του Μνημονίου, η φοροδιαφυγή αυξάνεται.

Σύμφωνα με Έκθεση της Alpha Bank, οι απώλειες εσόδων από την αύξηση της φοροδιαφυγής στον ΦΠΑ το 2010 ανέρχονται στο 1,1 δισ. ευρώ περίπου και οι απώλειες εσόδων από την αύξηση της φοροδιαφυγής στο φόρο εισοδήματος το 2010 υπερβαίνουν τα 1 δισ. ευρώ.

Αποτελεί συνεπώς ζήτημα άμεσης προτεραιότητας να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της φοροδιαφυγής.

Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας εδράζεται σε τέσσερις αρχές:

Μειωμένους φορολογικούς συντελεστές ώστε να μειωθούν τα κίνητρα για φοροδιαφυγή.

Απλούστερο φορολογικό σύστημα ώστε να μειωθούν τα περιθώρια φοροδιαφυγής («κλείσιμο παραθύρων»).

Αυστηροποίηση των ποινών για φοροφυγάδες ώστε να αυξηθεί το κόστος της φοροδιαφυγής.

Και περιορισμός της επαφής φορολογούμενου-φορολογικής αρχής ώστε να μειωθούν οι δυνατότητες φοροδιαφυγής.

Με δύο βασικές καινοτομίες:

Για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δυνατότητα να επιλέγουν, αν θα φορολογούνται με τεκμαρτό τρόπο ή όπως σήμερα. Ο τεκμαρτός υπολογισμός του φόρου για τους μικρομεσαίους θα γίνεται απρόσωπα, με βάση τις γενικές τάσεις του κλάδου και της περιοχής.

Και «εξωτερική βοήθεια» στην υποβολή των φορολογικών δηλώσεων μέσω τρίτων, δηλαδή μέσω ελεγκτικών εταιριών ή λογιστικών γραφείων, που θα είναι κι αυτά υπεύθυνα για την ακρίβεια των στοιχείων που υποβάλλονται.

Η Νέα Δημοκρατία απεκάλυψε την Τρίτη ότι στο τελικό κείμενο συμπερασμάτων υπάρχει σαφής αναφορά για εμπράγματες εγγυήσεις την οποία η Κυβέρνηση ερμήνευσε διαφορετικά για προφανείς πολιτικούς λόγους. Τι είδους εγγυήσεις θα είναι αυτές και με ποιους όρους εκτιμάτε ότι θα ληφθούν; 

Αυτό είναι κάτι που αναμένεται να διευκρινιστεί.

Σε κάθε περίπτωση, «εμπράγματες εγγυήσεις» για νέο δανεισμό δεν είναι αποδεκτές από εμάς.

Βέβαια κάτι τέτοιο ίσχυε μέχρι πρόσφατα και για την Κυβέρνηση…

Δηλώσεις όμως όπως αυτές του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας περί επιστροφής μέρους της εθνική κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ενδεικτικές του κλίματος που διαμορφώνεται στην Ευρώπη, της απομόνωσης της χώρας μας και της διαπραγματευτικής ανυπαρξίας της Κυβέρνησης.

Μπορείτε να κάνετε μια πρόβλεψη για το τι θα γίνει στο επόμενο διάστημα αν η Κυβέρνηση πέσει έξω στους νέους στόχους που έχει θέσει; Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να συνεχίσει την επιβολή νέων μέτρων;

Η απάντηση είναι απλή: θα προστεθούν νέα μέτρα.

Ενδεχόμενο που δεν το έχει αποκλείσει ούτε ο Υπουργός Οικονομικών.

Άλλωστε αυτό αποτελεί προσφιλή επαναλαμβανόμενη πρακτική της Κυβέρνησης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εφετινή χρονιά.

Αρχικά το «Μνημόνιο» προέβλεπε μέτρα ύψους 9 δισ. ευρώ για το 2011. Σήμερα, εξαιτίας των εσφαλμένων επιλογών και πρακτικών της Κυβέρνησης και της λανθασμένης οικονομικής πολιτικής, απαιτούνται, για την επίτευξη των ίδιων δημοσιονομικών στόχων, υπερδιπλάσια μέτρα, ύψους 21 δισ. ευρώ.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Κυβέρνηση να βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην αναξιοπιστία της, με συνέπεια την έκδηλη αδυναμία της να «πιλοτάρει» με στιβαρότητα το εθνικό «σκάφος».

Οι εκλογές σε τέτοιες συνθήκες αποτελούν πάντα τη δημοκρατική διέξοδο.

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος υιοθέτησε την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Αρκεί αυτό ώστε να ξεκινήσει και πάλι η οικοδομική δραστηριότητα ή ο νόμος αυτός θα έχει εισπρακτικό χαρακτήρα; 

Είναι γεγονός ότι η Κυβέρνηση έχει μετακινηθεί από τη λογική της πρόσκαιρης τακτοποίησης σ’ αυτή της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων, σύμφωνα και με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας.

Πρόταση που είχε ως στόχο, εξαιρώντας όσα αυθαίρετα κτίσματα είναι μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, πάνω στον αιγιαλό και επικίνδυνα για το περιβάλλον και απαγορεύοντας «δια ροπάλου» τη δημιουργία μιας νέας γενιάς αυθαιρέτων, την παραχώρηση κανονικών τίτλων ιδιοκτησίας με αντίτιμο ανάλογο με την περιοχή.

Το αποτέλεσμα θα είναι να «κλείσουμε» τη μεγαλύτερη εκκρεμότητα των τελευταίων δεκαετιών και να ενισχύσουμε τα δημόσια έσοδα.

Σίγουρα όμως η οικοδομή δεν θα τονωθεί από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Θα ενισχυθεί με την πραγματοποίηση αλλαγών στη φορολόγηση του πλέγματος της ακίνητης περιουσίας και με τη λήψη μέτρων ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους, όπως είναι η επιδότηση στεγαστικών δανείων για 10 χρόνια.

Στο ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων, η Νέα Δημοκρατία έχει δηλώσει ότι τάσσεται υπέρ. Τι χρειάζεται για να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις και έως ποιο βαθμό δεν συνιστούν «ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας;

Πράγματι η Νέα Δημοκρατία, έγκαιρα για δημοσιονομικούς και αναπτυξιακούς λόγους, υποστήριξε την αναγκαιότητα για αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

Σήμερα, η Κυβέρνηση, με μεγάλη καθυστέρηση, «σέρνεται» πίσω από στόχους, χρονοδιαγράμματα και δανειακούς όρους που, με δεδομένη την πολιτική των 22 μηνών, προκαλούν ερωτηματικά.

Προκαλούν ανησυχία ως προς τις διαδικασίες, τις αποτιμήσεις, το χρόνο που απαιτείται για να διασφαλισθούν τα συμφέροντα του Δημοσίου και να εξασφαλισθεί η διαφάνεια.

Γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία συμμετέχει στο Ταμείο Αξιοποίησης της Περιουσίας του Δημοσίου, ώστε να συνδράμει στην άσκηση του αναγκαίου δημοκρατικού ελέγχου.

Βιώσατε και εσείς τις αντιδράσεις της «πλατείας» και των αγανακτισμένων, που διαφωνούν με τα νέα μέτρα, όπως και τα επεισόδια που σημειώθηκαν πριν από δύο βδομάδες στο κέντρο της Αθήνας. Εκτιμάτε ότι υπάρχει κίνδυνος η κατάσταση να γενικευθεί το επόμενο διάστημα; Πώς σχολιάζετε τις επιθέσεις που δέχονται βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος;

Το ειρηνικό κίνημα των «αγανακτισμένων» δεν φαίνεται να έχει ιδεολογικό πρόσημο και πολιτικό κέντρο υποκίνησης.

Προέκυψε από τους πολίτες ως αντίδραση για τις διαμορφούμενες δυσμενείς συνθήκες ζωής και την αδυναμία να δοθούν λύσεις αποκόλλησης από το τέλμα.

Βέβαια, διαπιστώνεται «ασύντακτη ή συντεταγμένη» εκτροπή στις πρακτικές από «γνωστές ή άγνωστες» ομάδες με προφανή σκοπιμότητα.

Η Νέα Δημοκρατία καταδικάζει με κατηγορηματικό και σαφή τρόπο την ασυδοσία, την ανομία, την τυφλή βία.

Στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο που χρειάζεται είναι η διολίσθηση της κοινωνίας σε τυφλές, σκληρές εσωτερικές συγκρούσεις.

Η έξοδος από την κρίση πρέπει να γίνει συντεταγμένα, με όρους δημοκρατικής νομιμότητας.

Η ευθύνη για αυτή την πορεία επιμερίζεται, με διαφορετικό βεβαίως συντελεστή βαρύτητας, σε όλους μας.