Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη εδώ.
Μπορείτε να δείτε την εκπομπή εδώ.
Μπορείτε να δείτε το βίντεο από την εκπομπή εδώ.
«Η πραγματικότητα για τα ταμειακά διαθέσιμα που παρέλαβε η σημερινή Κυβέρνηση είναι:
1ον. Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, και παρά την υστέρηση εσόδων λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας, η χώρα είχε ταμειακά διαθέσιμα ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Αυτά τα ταμειακά διαθέσιμα παρέλαβε η σημερινή Κυβέρνηση.
Υπενθυμίζεται ότι, με βάση το Δελτίο Δημοσίου Χρέους, που δημοσίευσε η σημερινή Κυβέρνηση, στο τέλος του 2014, τα ταμειακά διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου ήταν 2,6 δισ. ευρώ. Η συρρίκνωσή τους τον Ιανουάριο οφείλεται στα μειωμένα έσοδα.
2ον. Οι εκτιμήσεις, τότε, ήταν ότι η χώρα, αν η σημερινή Κυβέρνηση δεν αναλάμβανε οποιαδήποτε πρωτοβουλία, θα άρχιζε να αντιμετωπίζει ταμειακά προβλήματα μετά τις 24 Φεβρουαρίου, μικρά μέσα στο Φεβρουάριο και μεγαλύτερα το Μάρτιο.
Αυτός ήταν και ο λόγος που η προηγούμενη Κυβέρνηση επιδίωκε να κλείσει εντός διμήνου, με επωφελή για τη χώρα τρόπο, τη συμφωνία για τη λήψη της τελευταίας δόσης του τρέχοντος Προγράμματος.
Αντίθετα, η σημερινή Κυβέρνηση διαβεβαίωνε την Ελληνική κοινωνία, παρά το γεγονός ότι γνώριζε την αλήθεια, ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από την τελευταία δόση της δανειακής σύμβασης. Και στη συνέχεια, στις 20 Φεβρουαρίου, προσυπέγραφε ότι αυτή θα εκταμιευθεί, εν συνόλω, στο τέλος της αξιολόγησης. Και έπραξε έτσι, ενώ γνώριζε τις πιεστικές ταμειακές ανάγκες της χώρας.
3ον. Το ταμείο του Κράτους θα έχει πρόβλημα όσο η χώρα βαδίζει χωρίς ρεαλιστικό σχέδιο μέσα σε θολή ατμόσφαιρα.
Δυστυχώς, η πολυγλωσσία, η «δημιουργική ασάφεια» και οι παλινωδίες της Κυβέρνησης αποδεικνύονται, καθημερινά, επιζήμιες για τη χώρα και τους πολίτες της. Από εβδομάδα σε εβδομάδα, η αβεβαιότητα βαθαίνει και επεκτείνεται, η κατάσταση χειροτερεύει και τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται. Η Κυβέρνηση πλέον, εκτός της σημαντικής εσωτερικής στάσης πληρωμών, προχωρά και σε εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό.
Έτσι:
1ον. Η Κυβέρνηση προχωρά, για 2η φορά σε χρονικό διάστημα μικρότερο του μήνα, σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π.). Σήμερα, συνεπώς, τελειώνει και η κριτική για την αναγκαιότητα της κατάθεσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Όπως τελείωσε, πριν ένα μήνα, και η κριτική για τη συζήτηση Νομοσχεδίων με τη μορφή του Κατεπείγοντος. Όπως τελείωσε, πριν δύο μήνες, και η κριτική για την ενσωμάτωση άσχετων Διατάξεων και Τροπολογιών σε υπό συζήτηση και ψήφιση Νομοσχέδια.
Όλα αυτά, τα Κόμματα που στηρίζουν σήμερα την Κυβέρνηση τα στηλίτευαν. Και σήμερα, τα υιοθετούν. Πρόκειται για κραυγαλέες αποδείξεις ασυνέπειας. Τουλάχιστον, θα περίμενα την αυτοκριτική από μέρους τους…
2ον. Η υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα, αποδεικνύει την απελπισία της Κυβέρνησης να βρει πόρους για να καλύψει τις άμεσες και πιεστικές ταμειακές ανάγκες.
Όταν, βέβαια, μέχρι πρόσφατα, διαβεβαίωνε την Ελληνική κοινωνία ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από την τελευταία δόση της δανειακής σύμβασης. Και όταν στη συνέχεια προσυπέγραφε ότι αυτή θα εκταμιευθεί, εν συνόλω, στο τέλος της αξιολόγησης.
Όλα αυτά συνιστούν αποδείξεις προχειρότητας και δείγματα έλλειψης διορατικότητας.
3ον. Η έκδοση Π.Ν.Π. δικαιολογείται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης και ισχύουν από την έκδοσή τους. Δεν προβλέπεται η δυνατότητα αναδρομικής ισχύος τους. Η παρούσα Π.Ν.Π. έχει αναδρομική ισχύ, από 17 Μαρτίου. Προφανώς, για να καλύψει τις «πρόθυμες» διοικήσεις φορέων που έχουν ήδη μεταφέρει ταμειακά διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Αλλά αν η ανάγκη είχε εμφανισθεί στις 17 Μαρτίου, τότε η Π.Ν.Π. που συζητάμε δεν ήταν ούτε επείγουσα ούτε απρόβλεπτη. Αντίθετα, η οικονομική αναγκαιότητα, της οποίας γίνεται επίκληση, μόνον άγνωστη και αιφνίδια δεν είναι. Η αναδρομικότητα, άλλωστε, το επιβεβαιώνει…
4ον. Η Π.Ν.Π. παρεμβαίνει στην οικονομική διαχείριση των πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Πανεπιστημίων. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και μέριμνα στη χρήση των πόρων που υπάρχουν στους ειδικούς λογαριασμούς κονδυλίων έρευνας, στους ΕΛΚΕ, στις εταιρείες διαχείρισης και αξιοποίησης της περιουσίας, και στα ερευνητικά ινστιτούτα. Καθώς επίσης και στα διάφορα προγράμματα του ΕΣΠΑ, όπως και στα Νοσοκομεία. Ενώ, χρειάζονται Κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τις προθεσμιακές καταθέσεις.
5ον. Η υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων στερεί επιπλέον πόρους από το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία.
Πόροι οι οποίοι χρησιμοποιούνται πλέον, όχι για τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα, αλλά για τη χρηματοδότηση του Κράτους.
Πόροι, οι οποίοι καλύπτονται με την αύξηση του ορίου παροχής ρευστότητας προς τις Ελληνικές τράπεζες από τον έκτακτο μηχανισμό (ELA) της ΕΚΤ, προκειμένου να αναπληρωθεί η «εκροή καταθέσεων» που η Κυβέρνηση προκαλεί.
Και με αυξημένο κόστος για τις τράπεζες, που θα μετακυληθεί στους Έλληνες δανειολήπτες.
Συμπερασματικά, η Κυβέρνηση αναγκάζεται να προχωρήσει στη σημερινή νομοθετική πρωτοβουλία, εξαιτίας των αδιεξόδων που η ίδια δημιούργησε.
Επιβάλλεται, συνεπώς, η Κυβέρνηση να αφήσει στην άκρη τη «δημιουργική ασάφεια» και την «επικοινωνιακή διαχείριση» των προβλημάτων και να κινηθεί γρήγορα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη».
Ο Βουλευτής Φθιώτιδας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Μάρδας, από χθες, στις συχνές δημόσιες εμφανίσεις του, επαναλαμβάνει ότι «θα εκπλαγείτε από ότι παραλάβαμε το Φεβρουάριο».
Υποθέτω πως κατανοεί ότι με το να μην γίνεται, τώρα, απολύτως σαφής, τροφοδοτεί το γενικό κλίμα της «δημιουργικής ασάφειας» που τείνει να παραλύσει την οικονομία.
Υπενθυμίζω ότι κατά την παράδοση-παραλαβή, πριν από τρεις μήνες, ο κ. Μάρδας ενημερώθηκε πλήρως από τον απερχόμενο αρμόδιο Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών και αναλυτικά από τα διευθυντικά στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, για όλα τα ζητήματα και τις εκτιμήσεις τους.
Επειδή πιστεύω ότι στο δημόσιο βίο της χώρας μας, ο διάλογος για να είναι δημιουργικός, δεν πρέπει να γίνεται με υπονοούμενα και μελλοντικές δήθεν αποκαλύψεις, ζητώ από τον κ. Μάρδα να γίνει, άμεσα, απολύτως σαφής.
Θεωρώ πως θα συμφωνεί ότι τα αδιέξοδα στην πολιτική, δεν αποτελούν επαρκή λόγο για να θολώνουμε και άλλο την πολιτική ατμόσφαιρα στη χώρα».
Κοινή Δήλωση του Βουλευτή Φθιώτιδας και Συντονιστή Οικονομικών, κ. Χρ. Σταϊκούρα, και του Βουλευτή Κορινθίας και Εισηγητή της Ν.Δ. επί του Νομοσχεδίου της Κύρωσης της ΠΝΠ για την υποχρεωτική μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων φορέων της Γενικής Κυβέρνησης στην Τράπεζα της Ελλάδος, κ. Χρ. Δήμα:
«Η Κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε, προχωρά, εκτός της σημαντικής εσωτερικής στάσης πληρωμών, και σε εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό, οδηγώντας την οικονομία σε «ασφυξία».
Συγκεκριμένα:
1ον. Η Κυβέρνηση προχώρησε, για 2η φορά, σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), σε χρονικό διάστημα μικρότερο του ενός μήνα.
Πρακτική την οποία, κατά το παρελθόν, στηλίτευαν τα Κόμματα που στηρίζουν σήμερα την Κυβέρνηση.
Και την οποία σήμερα υιοθετούν.
Και μάλιστα επαναλαμβανόμενα.
Όλα αυτά συνιστούν κραυγαλέες αποδείξεις ασυνέπειας.
2ον. Η ΠΝΠ αποτελεί επανάληψη του Αναγκαστικού Νόμου 1611/1950.
Η χώρα, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της Κυβέρνησης, γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω.
3ον. Η υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης (ενδεικτικά, Νοσοκομείων, Πανεπιστημίων, Ερευνητικών Κέντρων κ.α.) και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, σε αντίθεση με ότι ίσχυε μέχρι σήμερα, αποδεικνύει την απελπισία της Κυβέρνησης να βρει πόρους για να καλύψει τις άμεσες και πιεστικές ταμειακές ανάγκες.
Όταν, βέβαια, μέχρι πρόσφατα διαβεβαίωναν την Ελληνική κοινωνία ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από την τελευταία δόση της δανειακής σύμβασης.
Και όταν στη συνέχεια προσυπέγραφαν ότι αυτή θα εκταμιευθεί, εν συνόλω, στο τέλος της αξιολόγησης.
Όλα αυτά συνιστούν αποδείξεις προχειρότητας και δείγματα έλλειψης διορατικότητας.
Μάλιστα, πρόσφατα, στο Νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, η Κυβέρνηση είχε καταθέσει σχετική Τροπολογία για τη χρήση των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, χωρίς την υποχρεωτική δέσμευσή τους.
Συνεπώς, η ΠΝΠ επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα κάλυψης των άμεσων ταμειακών αναγκών της χώρας έχει διογκωθεί.
4ον. Η ΠΝΠ υπονομεύει την αυτονομία και την αυτοτέλεια του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και παραβιάζει το Σύνταγμα της χώρας.
5ον. Η υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων στερεί επιπλέον πόρους από το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία.
Πόροι οι οποίοι χρησιμοποιούνται, πλέον, όχι για τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα, αλλά για τη χρηματοδότηση του Κράτους.
Πόροι, οι οποίοι καλύπτονται με την αύξηση του ορίου παροχής ρευστότητας προς τις Ελληνικές τράπεζες από τον έκτακτο μηχανισμό (ELA) της ΕΚΤ, προκειμένου να αναπληρωθεί η «εκροή καταθέσεων» που η Κυβέρνηση προκαλεί.
Και με αυξημένο κόστος για τις τράπεζες, που θα μετακυληθεί στους Έλληνες δανειολήπτες.
Συμπερασματικά, η αβελτηρία, η πολυγλωσσία, η «δημιουργική ασάφεια» και οι παλινωδίες της Κυβέρνησης, αποδεικνύονται, καθημερινά, επιζήμιες για τη χώρα και τους πολίτες της.
Η αβεβαιότητα βαθαίνει και επεκτείνεται και η «ομίχλη της ανασφάλειας» έχει καλύψει το πεδίο της οικονομίας.
Οφείλει, συνεπώς, η Κυβέρνηση να κινηθεί γρήγορα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη».
Η χώρα, το 2014, μετά από 6 χρόνια βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, επέστρεψε σε θετικό ρυθμό μεγέθυνσης, υψηλότερο και από τις εκτιμήσεις.
Ενώ προβλεπόταν να είναι ακόμη υψηλότερος το 2015, υπερβαίνοντας το 2,5%.
Δυστυχώς όμως, σήμερα, η επίτευξη αυτού του στόχου δεν φαίνεται εφικτή.
Η χώρα κινδυνεύει να «βουτήξει» και πάλι στην ύφεση.
Η αβελτηρία, η πολυγλωσσία, η «δημιουργική ασάφεια» και οι παλινωδίες της Κυβέρνησης αποδεικνύονται, καθημερινά, επιζήμιες για τη χώρα και τους πολίτες της.
Η αβεβαιότητα βαθαίνει και επεκτείνεται.
Και οι προβληματισμοί πολλαπλασιάζονται, για τη λειτουργία του Κράτους, για την ασφάλεια, για την παράνομη μετανάστευση, για τα εθνικά μας θέματα, για τη λειτουργία των θεσμών.
Και η «ομίχλη της ανασφάλειας» έχει καλύψει το πεδίο της οικονομίας.
Συμπερασματικά, από εβδομάδα σε εβδομάδα, η κατάσταση χειροτερεύει και τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται.
Με αποτέλεσμα, οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας να μην είναι ευοίωνες.
Την ίδια περίοδο μάλιστα που, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης βελτιώνονται και το κόστος δανεισμού συρρικνώνεται, εξαιτίας του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης και της εξαιρετικά διευκολυντικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, που επενεργούν προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των συνθηκών χρηματοδότησης.
Εξελίξεις, στις οποίες δεν μπορεί να συμμετάσχει η χώρα μας.
Επιβάλλεται, συνεπώς, η Κυβέρνηση να επιδείξει υπευθυνότητα και ρεαλισμό, να αφήσει στην άκρη την «επικοινωνιακή διαχείριση» των προβλημάτων και να κινηθεί γρήγορα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.
Να υλοποιήσει, άμεσα, τις δεσμεύσεις που η ίδια έχει αναλάβει μέσω της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου.
Και να συγκρουστεί με τις ιδεοληψίες της, όχι με τους εταίρους.
Άλλωστε, η πορεία της χώρας εντός της Ευρωζώνης, και η αναζήτηση εφικτών λύσεων εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου, πρέπει να γίνεται λόγω και έργω.
Λύσεις, που πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα μιας ολοκληρωμένης και συνεκτικής στρατηγικής, με στόχο την επίτευξη δυναμικής και βιώσιμης ανάπτυξης, με κοινωνική συνοχή.
Βασικοί άξονες αυτής της στρατηγικής πρέπει να είναι:
1ος. Η διασφάλιση της σταθεροποίησης των δημόσιων οικονομικών, μέσω της εφαρμογής αλλά και ενίσχυσης των ήδη θεσπισμένων κανόνων και πρακτικών χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας. Δυστυχώς, όμως, η δημόσια οικονομία παρουσιάζει τριγμούς αποσταθεροποίησης.
2ος. Η πραγματοποίηση, ακόμη περισσότερων, διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών.
3ος. Η βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών. Αυτό θα επιτευχθεί με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων και με την ενίσχυση, σταδιακά, των δαπανών που έχουν υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση, προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα. Είναι προφανές, ότι η κατάργηση των μεταρρυθμίσεων στο χώρο της εκπαίδευσης, που είχαν περάσει τα τελευταία χρόνια με τη μέγιστη πολιτική συναίνεση, θα αποτελέσει αναπτυξιακή τροχοπέδη.
4ος. Η ταχύτερη και εμπροσθοβαρής υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων μέσω της ορθολογικής αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ και του ΠΔΕ. Είναι προφανές, ότι η συγκράτηση των δαπανών του ΠΔΕ, κατά το 1ο τρίμηνο του έτους, προκειμένου να καλυφθεί μέρος των ταμειακών αναγκών, περιορίζει τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας.
5ος. Η αξιοποίηση των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων. Του τουρισμού, της ναυτιλίας, αλλά και της αγροτικής παραγωγής. Αλλά και η ανάδειξη της σημασίας της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας.
6ος. Η εξασφάλιση ομαλής χρηματοδότησης της οικονομίας και η αποτελεσματική διαχείριση των δανείων σε καθυστέρηση. Δυστυχώς, σήμερα, οι τράπεζες δέχονται έντονες πιέσεις, τόσο στο παθητικό τους όσο και στο ενεργητικό τους. Και η χρηματοδότηση μέσω του έκτακτου μηχανισμού παροχής ρευστότητας (ELA), με βάση τους κανόνες του Ευρωσυστήματος, αναγκαστικά συνεπάγεται σημαντικά υψηλότερο κόστος χρηματοδότησης για τα πιστωτικά ιδρύματα. Ενώ, αυτή η χρηματοδότηση δεν καταλήγει στον ιδιωτικό τομέα, αλλά κατευθύνεται για την αναπλήρωση των κενών ρευστότητας από την απόσυρση των ταμειακών διαθεσίμων φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και για την αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, το οποίο ουσιαστικά απορροφά όλη τη ρευστότητα.
7ος. Η εντατικότερη υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου. Δυστυχώς όμως, οι Κυβερνητικές αμφισημίες και η πολυγλωσσία επί του θέματος, οδηγούν πολλές επενδύσεις είτε στην ακύρωση είτε στην «κατάψυξη». Με αποτέλεσμα, οι δείκτες οικονομικού κλίματος και επιχειρηματικών προσδοκιών να επιδεινώνονται, χάνοντας τη θετική δυναμική που είχαν αποκτήσει την προηγούμενη διετία.
8ος. Η δημιουργία ενός δίκαιου, αποτελεσματικού και σύγχρονου Κράτους. Αφού επιτεύχθησαν οι αναγκαίοι ποσοτικοί στόχοι για τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και της μισθολογικής δαπάνης, οφείλουμε να περάσουμε στην εκπλήρωση των κρίσιμων ποιοτικών μεταρρυθμίσεων. Προς αυτή την κατεύθυνση, η προηγούμενη Κυβέρνηση ξεκίνησε την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης προσπάθειας βελτίωσης της λειτουργίας και αποκατάστασης του κύρους της δημόσιας διοίκησης. Δυστυχώς, και σε αυτό το πεδίο, μέσα από σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, η Κυβέρνηση απεργάζεται την πλήρη αποδόμηση όσων είχαν τεθεί σε εφαρμογή, οδηγώντας στην οπισθοδρόμηση, στην παράδοση και στη διολίσθηση της δημόσιας διοίκησης στα «συντεχνιακά συμφέροντα», σε βάρος των πολιτών.
9ος. Η σταδιακή μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Αυτό θα επιτευχθεί με τη διασφάλιση περιβάλλοντος δημοσιονομικής και φορολογικής σταθερότητας και με την ένταξη του «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της, επιτυγχάνοντας τη φορολόγησή του.
10ος. Η περαιτέρω ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Το «προφίλ» του έχει ήδη βελτιωθεί. Η μέση διάρκειά του έχει χρονικά υπερδιπλασιασθεί, το μέσο επιτόκιό του έχει μειωθεί, οι δαπάνες για τόκους έχουν υποχωρήσει. Είναι, όμως, επίσης, αλήθεια ότι, εφόσον τηρούμε τις δεσμεύσεις μας, οι εταίροι και δανειστές μας υποχρεούνται να αναλάβουν, σύντομα, συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την περαιτέρω ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.
Ρεαλιστικές λύσεις, εφικτές τεχνικές, ισοδύναμοι τρόποι υπάρχουν. Και σε αυτό συμφωνεί, πλέον, και η σημερινή Κυβέρνηση.
Ο Βουλευτής Φθιώτιδας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η αβελτηρία, η πολυγλωσσία και η «δημιουργική ασάφεια» της Κυβέρνησης αποδεικνύονται, καθημερινά, επιζήμιες για τη χώρα και τους πολίτες της.
Ενδεικτικά και μόνο, από τα στοιχεία της τρέχουσας εβδομάδας:
1ον. Οι αποδόσεις των Ελληνικών ομολόγων έχουν «σκαρφαλώσει» στα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας τριετίας, όταν, μάλιστα, οι αποδόσεις τίτλων των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών παραμένουν κοντά σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Σημειώνεται μάλιστα ότι, πριν ακριβώς από 1 χρόνο, το Ελληνικό Δημόσιο άντλησε επιτυχώς από τις αγορές 3 δισ. ευρώ μέσω διάθεσης 5ετούς ομολόγου με επιτόκιο 4,75%, όταν σήμερα η απόδοση αυτών των ομολόγων είναι περίπου στο 17%.
2ον. Το κόστος δανεισμού του Δημοσίου, τους τελευταίους μήνες, μέσω των εκδόσεων εντόκων γραμματίων 3μηνης και 6μηνης διάρκειας, έχει διογκωθεί.
Με αποτέλεσμα, ήδη, κατά το 1ο τρίμηνο του 2015, οι τόκοι να είναι αυξημένοι περίπου κατά 250 εκατ. ευρώ ή 12,5% έναντι του αντίστοιχου τριμήνου του 2014, με κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο.
3ον. Οι ξένοι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης υποβαθμίζουν, και πάλι, τη χώρα.
Και μάλιστα, οι προοπτικές αναθεώρησης των εκτιμήσεων είναι προς το δυσμενέστερο.
4ον. Η Κυβέρνηση συνεχίζει και διευρύνει τη σημαντική εσωτερική στάση πληρωμών που έχει «κηρύξει» το τελευταίο δίμηνο, οδηγώντας σε «ασφυξία» την οικονομία.
Ήδη, αυτή εκτιμάται ότι προσεγγίζει τα 2 δισ. ευρώ, τόσο από τον Τακτικό Προϋπολογισμό όσο και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Ενώ «σκουπίζει» και όλα τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης. Εκφράζοντας, μάλιστα, την πρόθεση αυτό να καταστεί υποχρεωτικό.
Η πραγματικότητα, συνεπώς, διαψεύδει καθημερινά τις Κυβερνητικές ψευδαισθήσεις.
Από εβδομάδα σε εβδομάδα, η κατάσταση χειροτερεύει και τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται.
Η Κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί γρήγορα και να υλοποιήσει, άμεσα, τις δεσμεύσεις που και η ίδια έχει αναλάβει μέσω της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου.
Γιατί η πορεία της χώρας εντός της Ευρωζώνης, και η αναζήτηση εφικτών λύσεων εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου, πρέπει να γίνεται λόγω και έργω».
Ο Βουλευτής Φθιώτιδας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με τα δημοσιονομικά στοιχεία που δημοσίευσε η ΕΛΣΤΑΤ για την περίοδο 2011-2014:
«Από τη σημερινή ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για τα δημοσιονομικά στοιχεία της περιόδου 2011-2014, προκύπτουν τα εξής:
1ον. Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης διαμορφώθηκε στο 3,5% του ΑΕΠ το 2014, από 10,2% του ΑΕΠ το 2011. Επετεύχθη συνεπώς δημοσιονομική προσαρμογή της τάξεως περίπου των 7 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ την περίοδο 2012-2014.
2ον. Η χώρα επέτυχε, το 2014, για 2η συνεχόμενη χρονιά (εξαιρώντας, το 2013, την κρατική υποστήριξη για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα), πρωτογενές πλεόνασμα. Συγκεκριμένα, το πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώθηκε στο 0,4% του ΑΕΠ το 2014, από πρωτογενές έλλειμμα 3% του ΑΕΠ το 2011. Αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα εκτιμάται ότι, κατά το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής, θα είναι υψηλότερο. Και θα ήταν ακόμα υψηλότερο αν, από το Δεκέμβριο του 2014 μέχρι και το Φεβρουάριο του 2015, περίοδος η οποία δημοσιονομικά καταγράφεται στο 2014, δεν υπήρχε, αρχικά, μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα και δεν προέκυπταν, μετεγενέστερα, οι παλινωδίες και η αβελτηρία της σημερινής Κυβέρνησης.
3ον. Το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, ως απόλυτος αριθμός, μειώθηκε και διαμορφώθηκε περίπου στα 317 δισ. ευρώ το 2014, από 319 δισ. ευρώ το 2013 (και 356 δισ. ευρώ το 2011).
Συμπερασματικά, την περίοδο 2012-2014, η προηγούμενη Κυβέρνηση, με τις τεράστιες θυσίες της κοινωνίας, προώθησε, με συνέπεια, την αναγκαία εξυγίανση, προσαρμογή και πειθαρχία στα δημόσια οικονομικά.
Διαμόρφωσε, έτσι, την αναγκαία συνθήκη για την αξιοπρεπή λειτουργία της χώρας στη διεθνή σκηνή.
Σήμερα, όμως, η δημόσια οικονομία παρουσιάζει τριγμούς αποσταθεροποίησης.
Συνεπώς, απαιτείται η Κυβέρνηση να αφήσει στην άκρη την «επικοινωνιακή διαχείριση» των προβλημάτων, τις εσωτερικές αντιφάσεις και τις παλινωδίες και να κινηθεί γρήγορα πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.
Γιατί όπως δήλωσα και χθες, και επιβεβαιώνεται καθημερινά, η συνέχιση της «δημιουργικής ασάφειας» μόνο ωφέλιμη δεν είναι για τη χώρα και τους πολίτες της».