Μετά τα αποτελέσματα του Eurogroup, εκτιμάτε ότι υπάρχουν περιθώρια συμφωνίας ή θα οδηγηθούμε σε ρήξη με τους δανειστές;

Θεωρώ ότι υπάρχουν περιθώρια για συμφωνία.

Συμφωνία η οποία θα είναι λιγότερο ή περισσότερο επώδυνη για όλους τους Έλληνες.

Εκτιμώ ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και διαπραγματευτικό κεφάλαιο, με αποτέλεσμα οι συνθήκες να καθίστανται συνεχώς δυσμενέστερες.

Η πραγματική οικονομία έχει «καθήσει» και η δημόσια οικονομία «αγκομαχά».

Η Ελληνική Κυβέρνηση, με τους χειρισμούς της, έχει καλύψει τη χώρα με ένα νέφος παραλυτικής αβεβαιότητας και αγωνίας και κάθε μέρα επιβεβαιώνει ότι η  εναλλακτική πρόταση ήταν και είναι μύθος.

Η ευθύνη για το αδιέξοδο βαραίνει τόσο την Κυβέρνηση για την απουσία ρεαλιστικού σχεδίου, την ασυμβατότητα των εξαγγελιών της με το Eυρωπαϊκό πλαίσιο και την αναποτελεσματική διαπραγματευτική στρατηγική της, όσο και τους δανειστές, για την διαχρονικά αδιάλλακτη στάση τους σε πτυχές της πολιτικής.

Πιστεύετε πως το Μαξίμου έχει εναλλακτικό σχέδιο; Ένα «plan b» σε περίπτωση αδιεξόδου;

Σήμερα έχουν πλέον καταρρεύσει οι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για την ύπαρξη εναλλακτικών σχεδίων.

Η Κυβέρνηση τώρα έχει να επιλέξει μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού.

Εύχομαι να επιλέξει το πρώτο, ακολουθώντας τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της ευθύνης.

Και ελπίζω, μέσα στις προσεχείς ημέρες, να υπάρξει συμφωνία.

Γιατί αν, όπως υποστηρίζει η Κυβέρνηση, η πραγματική διαπραγμάτευση αρχίζει τώρα, τότε θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί τι έκαναν επί 5 μήνες. Μήπως προβληματίζονταν για τη δοσολογία της «δημιουργικής ασάφειας»;

Αυτή όμως η αβεβαιότητα πλήττει τη χώρα και την οικονομία της.

Η ελληνική πρόταση που έχει κατατεθεί στους θεσμούς, οδηγεί τη χώρα σε μία βιώσιμη λύση;

Οι προτάσεις της Κυβέρνησης στηρίζονται στην ακόμη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Χωρίς μάλιστα να γίνεται αναδιανομή των φορολογικών βαρών, αφού καμία κοινωνική ομάδα δεν θα ελαφρυνθεί από τις προτάσεις της. Το αντίθετο μάλιστα, όλες θα επιβαρυνθούν μέσω της αύξησης όχι μόνο των άμεσων, αλλά και των έμμεσων φόρων (αύξηση ΦΠΑ).

Δυστυχώς όμως, η Κυβέρνηση μάλλον επιλέγει να πληρώσει και πάλι ο ιδιωτικός τομέας το νέο κόστος που προκύπτει από τους χειρισμούς της.

Αυτή όμως η προσέγγιση είναι υφεσιακή, οικονομικά αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης – όπως είπατε – στηρίζονται στους φόρους. Υπήραχαν, εναλλακτικά, δαπάνες που μπορούσαν να κοπούν χωρίς να πειραχθούν μισθοί και συντάξεις ή όχι;

Η χώρα, τα τελευταία 2 χρόνια, με επώδυνο τρόπο, επέτυχε σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα.

Το ζητούμενο πλέον είναι αυτά να διατηρηθούν και να συνεχισθεί η προσπάθεια για να προσεγγίσουμε σταδιακά ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ανάληψης πολιτικών πρωτοβουλιών ταυτόχρονα σε 3 κατευθύνσεις:

1^ον. Με την υλοποίηση αναπτυξιακών προτάσεων και την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών, που ενισχύουν τους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης.

2^ον. Με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τη σταδιακή μείωση της φορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

3^ον. Με την περαιτέρω μείωση και τον εξορθολογισμό των δαπανών, και φυσικά με την αποφυγή ενεργειών διόγκωσης του κράτους, όπως επιχειρείται και πάλι τους τελευταίους μήνες.

Όσο όμως η Κυβέρνηση, και στις 3 κατευθύνσεις, αδρανεί, τόσο η οικονομία επιστρέφει στην ύφεση και το δημοσιονομικό κενό διερύνεται.

Γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι δεν προχωρούν στην ελάφρυνση του χρέους, από τη στιγμή που είχαν δεσμευτεί το 2012;

Όχι μόνο είχαν δεσμευθεί το Νοέμβριο του 2012, αλλά επανέλαβαν αυτή τη δέσμευση και τον Μάιο του 2014.

Θα έπρεπε ήδη να έχει δρομολογηθεί η ελάφρυνση του χρέους από τους εταίρους, όπως σταθερά υποστήριζε η προηγούμενη Κυβέρνηση, η οποία και τους στόχους είχε πετύχει και συγκεκριμένους ισοδύναμους τρόπους και εναλλακτικές τεχνικές είχε προτείνει.

Πάνω σε αυτό το δρόμο που «άνοιξε» η προηγούμενη Κυβέρνηση θα πρέπει να «βαδίσει» και η σημερινή Κυβέρνηση.

Πως σχολιάζετε τις κυβερνητικές πειθέσεις εναντίον του Γιάννη Στουρνάρα;

Τα μέλη της Κυβέρνησης θα πρέπει να αποφεύγουν τις ροπές προς τον αυταρχισμό.

Η χώρα έχει ανάγκη από εθνική συνεννόηση και συμμάχους.

Η ΝΔ θα πρέπει να ψηφίσει τη συμφωνία;

Η ΝΔ οφείλει και θα τοποθετηθεί, αφού προηγουμένως υπάρξει συμφωνία.

Η διαδικασία λήψης της απόφασης θα είναι συμβατή με τον πυρήνα της πολιτικής φιλοσοφίας του κόμματος. Κριτήριο το μακροχρόνιο συμφέρον της χώρας.

Έχω ξεκαθαρίσει ότι σ’ ότι με αφορά είμαι διαχρονικά και σταθερά υπέρ της θεσμικής λειτουργίας του κόμματος.

Βλέπετε συμφωνία κύριε Σταϊκούρα;

Θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία. Εύχομαι δε αυτή να είναι επωφελής για τη χώρα, αν και τους τελευταίους μήνες χάσαμε χρόνο, αξιοπιστία και συμμάχους γιατί επενδύσαμε στην αδράνεια και τη «δημιουργική ασάφεια».

Όμως, εάν υπάρξει, θα περιέχει, όπως φαίνεται, δυσμενέστερους – σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν – όρους, για την επίτευξη πολύ χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων.

Σ’ αυτή την εκδοχή η ευθύνη θα βαραίνει τόσο την Κυβέρνηση, για την διαπραγματευτική στρατηγική της, την απουσία ρεαλιστικού σχεδίου και την ασυμβατότητα των εξαγγελιών της με το ευρωπαϊκό πλαίσιο, όσο και τους δανειστές, για την διαχρονικά αδιάλλακτη στάση τους σε πτυχές της πολιτικής.

Η ΝΔ πρέπει να στηρίξει τη συμφωνία πάση θυσία;

Η ΝΔ, με καθοριστικό κριτήριο της επιλογής της το μακροχρόνιο συμφέρον της χώρας, θα πρέπει να σταθμίσει το όφελος από την αποφυγή της χρεοκοπίας και την εξομάλυνση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, με το κόστος που θα συνεπάγεται το περιεχόμενο της συμφωνίας.

Ας περιμένουμε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.

Η ΝΔ θέλει τις εκλογές; Δεν την περιμένει μια ακόμη μεγάλη ήττα με το δημοσκοπικό ναδίρ στο οποίο βρίσκεται;

Είναι λάθος να χρησιμοποιούνται οι εκλογές από την κυβέρνηση ως άλλοθι ή απειλή.

Αν πάντως η παρούσα Κυβέρνηση καταφύγει σε αυτές, τότε θα αναμετρηθούν, πλέον, όχι οι προθέσεις, αλλά τα αποτελέσματα της τρέχουσας διακυβέρνησης με αυτά της προηγούμενης.

Σ’ αυτό το ορθολογικό πλαίσιο, με βάση το σχέδιο και τις προσδοκίες για το μέλλον αλλά και τα μετρήσιμα πλέον αποτελέσματα, η ΝΔ παρά τα όποια λάθη και τις παραλείψεις της, είναι σαφώς σε πλεονεκτική θέση.

Ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει για μεγάλη συνεννόηση. Πως την εννοεί;

Στην πατρίδα μας μετά τη δοκιμή και της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη διακυβέρνηση, πιστεύω ότι είναι καιρός να σταματήσουμε τις ιδεοληπτικές σκιαμαχίες, τους δογματισμούς και τους υψηλούς τόνους και όλες οι κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές και τον ανά περίοδο ρόλο μας στο πολιτικό σκηνικό, να «βάζουμε διαρκώς πλάτη» ώστε η χώρα να βγει γρήγορα και οριστικά από το τέλμα, να αναπτυχθεί με δικαιοσύνη και συνοχή και να πορευτεί με αξιοπρέπεια και δυναμισμό στο διεθνές σκηνικό.

Η Κυβέρνηση επέτυχε τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Κάτι που εσείς δεν πετύχατε…

Από θέση αρχής δεν μηδενίζω τις προσπάθειες και τα καλά αποτελέσματα των πολιτικών αντιπάλων.

Η ενσωμάτωση στη συμφωνία χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων είναι μία θετική εξέλιξη.

Βέβαια αυτό ήδη κατέστη αναπόφευκτο εξαιτίας της πορείας της οικονομίας κατά τους τελευταίους μήνες.

Πορεία διολίσθησης στην ύφεση, η οποία, σε συνδυασμό με τους χαμηλότερους δημοσιονομικούς στόχους, ακόμη και μετά την υλοποίηση – που θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει – της απόφασης του Νοεμβρίου του 2012 για την περαιτέρω ενίσχυση της βιωσιμότητας του χρέους, θα απαιτήσει επιπλέον δανεισμό από τους εταίρους, με πρόσθετους όρους και προϋποθέσεις.

Αν υπάρξει συμφωνία ο Αντώνης Σαμαράς να διευκολύνει με παραίτηση για να ανοίξει η κούρσα διαδοχής;

Το ζητούμενο για την ΝΔ είναι, διδαγμένη από τις επιτυχίες αλλά και τις παραλείψεις και τα λάθη της, να σχεδιάσει δημοκρατικά την επόμενη σελίδα για τη χώρα και την παράταξη.

Και να το κάνει με ψυχραιμία, συλλογικότητα, θεσμική τάξη και υπέρτατα κριτήρια το συμφέρον της πατρίδας και μετά το συμφέρον της παράταξης.

Η Εξεταστική Επιτροπή σε ποιον ρίχνει ευθύνες μέχρι στιγμής για το μνημόνιο;

Εργαζόμαστε στο πλαίσιο της Επιτροπής, με συνέπεια, για την αναζήτηση της αλήθειας.Για το επίμαχο θέμα της ένταξης στο Μηχανισμό Στήριξης οι μέχρι σήμερα μαρτυρίες συγκλίνουν στην άποψη ότι η Κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, με πράξεις και παραλείψεις της μετέτρεψε το διαχρονικό πρόβλημα του υψηλού χρέους σε κρίση δανεισμού, επέλεξε την προσφυγή στον εν λόγω Μηχανισμό και την εφαρμογή ενός ασφυκτικού και ανελαστικού πρώτου μνημονίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι απ’ όσους έχουν εξετασθεί μέχρι τώρα, κάποιοι εκτιμούν ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί το μνημόνιο και κάποιοι ότι θα μπορούσε να γίνει με καλύτερους για τη χώρα όρους. Όμως είμαστε ακόμη στην αρχή και έχουμε μακρύ δρόμο.

Αυξήσεις στο ΦΠΑ θα περάσουν από τη Bουλή; Η Κυβέρνηση λέει ότι θα έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα.

Οι αυξήσεις στους φόρους, κυρίως του έμμεσους, επιβαρύνουν όλα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Συνεπώς διαφορετική περαιτέρω επιβάρυνση μπορεί να προκύψει, αναδιανομή των υφιστάμενων βαρών όμως όχι.

Η αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει το συνεχώς  διευρυνόμενο δημοσιονομικό κενό που η ίδια δημιουργεί, επιλέγει, παρά τη ρητορική της περί «δυσβάσταχτης φορολογίας» και την ενθάρρυνση – μέχρι πρόσφατα – της λογικής του «δεν πληρώνω», την επιβολή νέων πρόσθετων φόρων για εισπρακτικούς και μόνο λόγους.

Και μάλιστα όταν έχει αποδειχθεί, ειδικά μετά το 2012, ότι η δημοσιονομική προσαρμογή είναι βιώσιμη όταν στηρίζεται, κυρίως, στο σκέλος των δαπανών.

Δυστυχώς όμως, η Κυβέρνηση μάλλον επιλέγει να πληρώσει και πάλι ο ιδιωτικός τομέας το νέο κόστος που προκύπτει από τους χειρισμούς της.

Αυτή η προσέγγιση είναι υφεσιακή, οικονομικά αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη.

Και φυσικά, δεν έχει προοδευτικό πρόσημο αν συνεκτιμηθεί ότι η Κυβέρνηση επιδιώκει τόσο χαριστικές ρυθμίσεις των μη συνεπών φορολογουμένων όσο και  αμνήστευση του αδήλωτου χρήματος.

Συνεπώς, θα πρότεινα η Κυβέρνηση να ξανασκεφτεί, άμεσα, το μίγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ειδικά όταν έχει την «ιδιοκτησία» του προγράμματος, όπως πανηγύριζε μετά την 20^η Φεβρουαρίου.