Σήμερα, στο πλαίσιο των επισκέψεων εργασίας του Βουλευτή Φθιώτιδας και Τομεάρχη Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χρήστου Σταϊκούρα, στις έδρες των Δήμων της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, πραγματοποιήθηκε η πέμπτη ευρεία σύσκεψη εργασίας στο Δημαρχείο του Δήμου Αμφίκλειας – Ελάτειας, στην Κάτω Τιθορέα.
Συμμετείχαν ο κ. Δήμαρχος, Αντιδήμαρχοι και εκπρόσωποι των φορέων της περιοχής που εκλήθησαν από το Δήμο.
Αντικείμενο της σύσκεψης ήταν ο σχεδιασμός των βημάτων για την προώθηση της επίλυσης των προβλημάτων και η επικαιροποίηση των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων της περιοχής.
Ενδεικτικά, μεταξύ άλλων, συζητήθηκαν:
Ζητήματα που αφορούν τους οδικούς άξονες και έργα υποδομής, όπως Προαστικός και σιδηροδρομική τουριστική γραμμή Τιθορέα – Λιανοκλάδι
Ζητήματα που αφορούν την ύδρευση Δημοτικών Διαμερισμάτων του Δήμου
Ζητήματα που αφορούν τη βέλτιστη αξιοποίηση του ορεινού όγκου
Ζητήματα που αφορούν την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, όπως τα Ειρηνοδικεία
Ζητήματα που αφορούν το Υπουργείο Πολιτισμού
Ζητήματα που άπτονται της Παιδείας
Ο κ. Σταϊκούρας, συνεχίζοντας τη νέα συστηματικότερη μεθοδολογία συνεργασίας με τους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών, δεσμεύθηκε ότι θα εργαστεί προς την κατεύθυνση πρόωθησης της επίλυσης των ζητημάτων.
«Η μέση ελληνική οικογένεια δεν μπορεί να καλύψει ακόμα και βασικά είδη διατροφής»
Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η μέση ελληνική οικογένεια πλήττεται όλο και περισσότερο.
Μειώνεται, διαρκώς, η κατανάλωσή της, ακόμα και για βασικά είδη διατροφής.
Η υπερφορολόγηση των δυο τελευταίων ετών και η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της αξιολόγησης μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και συρρικνώνουν την αγοραστική τους δύναμη.
Η αβεβαιότητα μεγαλώνει.
Τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται.
Η απασχόληση μειώνεται.
Το Κράτος χρωστάει όλο και περισσότερα στους ιδιώτες.
Η οικονομία σέρνεται στην ύφεση.
Και νέα μέτρα λιτότητας δρομολογούνται.
Αυτό είναι το κόστος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Κόστος που διογκώνεται και το πληρώνει πολύ ακριβά η κάθε ελληνική οικογένεια.
Γι’ αυτό, η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων ζητά πολιτική αλλαγή, το συντομότερο δυνατόν».
Ο Βουλευτής Φθιώτιδας και Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, συνεχίζει τις επισκέψεις του σε έδρες των Δήμων της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας και την πραγματοποίηση συσκέψεων.
Σκοπός αυτών των συσκέψεων εργασίας, όπως είχε ανακοινωθεί και κατά τις προηγούμενες επισκέψεις, είναι, με τη συμμετοχή των Δημάρχων και εκπροσώπων φορέων της περιοχής, η προώθηση της επίλυσης των προβλημάτων στο μέτρο του δυνατού, καθώς και η επικαιροποίηση των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων της περιοχής.
Στο πλαίσιο αυτό, και μετά τις προηγούμενες επισκέψεις που πραγματοποιήθηκαν, θα ακολουθήσει η πέμπτη κατά σειρά, στο Δημαρχείο του Δήμου Αμφίκλειας – Ελάτειας, στην Κάτω Τιθορέα, αύριο Παρασκευή, 31 Μαρτίου 2017 και ώρα 09:30.
Ομιλία στο Συνέδριο του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη»
Κυρίες και Κύριοι,
Όπως είναι γνωστό, οι Ευρωπαϊκές οικονομίες, το 2008, «χτυπήθηκαν» έντονα από την παγκόσμια κρίση.
Κρίση δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική.
Κρίση μεταδοτική.
Κρίση που βρήκε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα «ανοχύρωτο», χωρίς μηχανισμούς αντίδρασης και αντιμετώπισής της.
Και την Ελλάδα με ένα αναπτυξιακό υπόδειγμα που χαρακτηρίζονταν από εμφανείς, αλλά και υποβόσκουσες, μακροχρόνιες παθογένειες στο αξιακό, στο θεσμικό, στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.
Η μεταγενέστερη εξέλιξη των γεγονότων στη χώρα μας είναι, σε όλους, γνωστή.
Η κρίση δανεισμού την άνοιξη του 2010.
Η προσφυγή της χώρας στο Μηχανισμό Στήριξης ως αποτέλεσμα και μιας σειράς λανθασμένων πολιτικών επιλογών και χειρισμών εκείνης της περιόδου.
Η εφαρμογή ασφυκτικών προγραμμάτων οικονομικής πολιτικής μέχρι και σήμερα.
Και απ’ ότι φαίνεται να έχει αποδεχθεί η Κυβέρνηση, παρά τις μέχρι πριν δύο μήνες δεσμεύσεις της, ασφυκτικές δεσμεύσεις και για μετά το 2018.
Ποια είναι τα συμπεράσματα που μπορούμε να εξάγουμε από την εφαρμογή αυτών μέχρι σήμερα των προγραμμάτων στη χώρα μας;
Γενικό συμπέρασμα: Οικονομικό πρόγραμμα «πανάκεια» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει.
Το ανά περίπτωση κατάλληλο πρόγραμμα εξαρτάται από σειρά ενδογενών και εξωγενών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών παραγόντων και παραμέτρων, ελεγχόμενων και μη από τη χώρα που έχει το πρόβλημα.
Η επιτυχής ανάλυση αυτών, η συγκρότηση της κατάλληλης στρατηγικής και η αποτελεσματική εφαρμογή των πολιτικών της προσδιορίζει και τον βαθμό συμβολής του προγράμματος στην υπέρβαση της κρίσης.
Ειδικότερα συμπεράσματα;
Η δημοσιονομική εξυγίανση, προσαρμογή και πειθαρχία είναι βασικός πυλώνας για τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και προϋπόθεση για τη διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Η δημοσιονομική πειθαρχία θα πρέπει να συμβαδίζει με την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Οι μεταρρυθμίσεις όμως, για να είναι οικονομικά αποτελεσματικές και κοινωνικά αποδεκτές, θα πρέπει να διακρίνονται από συνοχή, προτεραιότητες και να έχουν αλληλουχία.
Οι σωστοί πολλαπλασιαστές και το κατάλληλο μείγμα πολιτικής είναι σημαντικές παράμετροι για την επίτευξη δημοσιονομικής ισορροπίας.
Το μείγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής που στηρίζεται, κυρίως, στο σκέλος των δαπανών, είναι καθοριστικό για τη διατηρησιμότητά της.
Η θεσμοθέτηση πλαισίου εξασφάλισης της σταθερότητας των πιστωτικών ιδρυμάτων, ειδικά σε τραπεζοκεντρικά συστήματα, είναι αναγκαία.
Για την επιτυχία των προγραμμάτων είναι απαραίτητη η εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, η οποία απειλείται από την αύξηση της φτώχειας και την ανισοκατανομή του εισοδήματος.
Κανένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής δεν είναι άκαμπτο και ανελαστικό. Όλα τα προγράμματα εμπεριέχουν δυνητικούς βαθμούς ευελιξίας, το πόσοι όμως αυτοί είναι και το πώς θα χρησιμοποιηθούν εξαρτάται από την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης.
Κυρίες και Κύριοι,
Τελικά, ως χώρα, αξιοποιήσαμε αυτά τα «μαθήματα»;
Σήμερα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στο 2ο Πρόγραμμα, το 2012, διορθώθηκαν πολλά από τα λάθη του 1ου Μνημονίου.
Επιμηκύνθηκε η περίοδος προσαρμογής, τροποποιήθηκε το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής, μειώθηκε το ύψος και βελτιώθηκε το «προφίλ» του δημοσίου χρέους, αποπληρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών του Δημοσίου, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές, υλοποιήθηκαν οι πρώτες, και μοναδικές μέχρι σήμερα, μειώσεις φορολογικών συντελεστών.
Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω ότι, σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια στις διαρθρωτικές αλλαγές την περίοδο 2012-2014.
Ενώ, ταυτόχρονα, μειώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες ο ΦΠΑ στην εστίαση, κατά 30% ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, κατά 30% η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης και κατά 5% οι ασφαλιστικές εισφορές.
Για να αυξηθούν όλα αυτά μεταγενέστερα.
Το αποτέλεσμα τελικά ήταν η κατάσταση, το 2014, να έχει σταθεροποιηθεί.
Και η χώρα να παρουσιάζει, μετά από 6 συνεχή έτη ύφεσης, θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης.
Ενώ, για πρώτη φορά μετά την έναρξη της κρίσης, το διαθέσιμο εισόδημα άρχισε να ενισχύεται και η ανεργία, αν και οριακά, να υποχωρεί.
Αυτά όλα τα καταγράφουν σήμερα όλες οι εκθέσεις εγχώριων και ξένων οργανισμών.
Και φυσικά και οι Εκθέσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή.
Κυρίες και Κύριοι,
Είναι βέβαια αλήθεια ότι η κατάσταση της οικονομίας εξακολουθούσε να είναι εύθραυστη.
Και αυτό επιβεβαιώθηκε το 1ο εξάμηνο του 2015, όταν η Κυβέρνηση:
Αγνόησε και αδιαφόρησε για τους Ευρωπαϊκούς κανόνες διαπραγμάτευσης.
Παρασύρθηκε από δογματισμούς, εμμονές και μαξιμαλιστική ρητορική.
Καλλιέργησε περιβάλλον «δημιουργικής ασάφειας».
Χρησιμοποίησε τη χώρα ως case study για την εμπειρική επαλήθευση επιστημονικής θεωρίας.
Κατανάλωσε σημαντικό διαπραγματευτικό κεφάλαιο και χρόνο σε θέματα διαδικαστικά και επουσιώδη, δίνοντας έμφαση στην επικοινωνία και όχι στην ουσία.
Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να οδηγηθεί στο 3ο Μνημόνιο και στους κεφαλαιακούς περιορισμούς, που υφίστανται μέχρι και σήμερα.
Και δεν έφτανε μόνο αυτό.
Από το καλοκαίρι του 2015, η ιδεοληπτική εμμονή σε ένα εσφαλμένο μίγμα δημοσιονομικής πολιτικής, η αβελτηρία ή αλλεργία στην υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της 1ης αξιολόγησης, έφεραν τον οριζόντιο και αυτόματο «κόφτη», το αιώνιο Υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων και 9 δισ. ευρώ νέα μέτρα λιτότητας.
Και σήμερα, δυστυχώς, βρισκόμαστε στο «ίδιο έργο θεατές».
Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της 2ης αξιολόγησης, με ευθύνη και των δανειστών εξαιτίας κάποιων παράλογων απαιτήσεων, έχει προσθέσει δημοσιονομικά μέτρα, όπως είναι η περικοπή του αφορολόγητου και των συντάξεων, ακόμη και για μετά τη λήξη του προγράμματος, δηλαδή για μετά το 2018.
Με τη διατήρηση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Συνιστώντας, ουσιαστικά, το 4ο Μνημόνιο.
Ενώ η καθυστέρηση έχει προσθέσει, τους τελευταίους μήνες, κόστος και στην πραγματική οικονομία.
Το οικονομικό κλίμα επιδεινώθηκε, τα φορολογικά έσοδα συρρικνώθηκαν, η καταναλωτική εμπιστοσύνη υποχώρησε, οι επενδύσεις μειώθηκαν, τα «λουκέτα» πολλαπλασιάστηκαν, καταθέσεις αποσύρθηκαν, τα «κόκκινα δάνεια» αυξήθηκαν, το κόστος δανεισμού των τραπεζών ενισχύθηκε, η χώρα «βούλιαξε» στην ύφεση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η χώρα επέστρεψε το 2015 και παρέμεινε το 2016 σε ύφεση.
Ήμασταν η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα σε ύφεση τα δύο τελευταία χρόνια!
Όλα αυτά είναι στοιχεία που καθιστούν τον εφετινό αναπτυξιακό στόχο από υπερφιλόδοξο, πλέον μη ρεαλιστικό.
Κυρίες και Κύριοι,
Τι πρέπει συνεπώς να γίνει ώστε η χώρα να αναπτυχθεί και όχι απλώς να μεγεθυνθεί, με βιώσιμο και διατηρήσιμο τρόπο, με δικαιοσύνη και συνοχή, με εθνική αξιοπρέπεια και δυναμισμό;
1ον. Να υλοποιηθούν, εμπροσθοβαρώς, διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, πολλές από τις οποίες περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, και τις οποίες η Κυβέρνηση δεν προωθεί.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα πρόσφατα στοιχεία του ΟΟΣΑ αναφέρουν μία υποχώρηση του δείκτη υλοποίησης μεταρρυθμίσεων κατά 30 ποσοστιαίες μονάδες την περίοδο 2015-2016 σε σχέση με την περίοδο 2013-2014.
Προσοχή όμως: Ας μην «βαπτίζουν» κάποιοι, εντός και εκτός χώρας, τα επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα που έχει συμφωνήσει η Κυβέρνηση, δήθεν «διαρθρωτικές αλλαγές».
Γιατί τότε οι πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές, αυτές με «αναπτυξιακό πρόσημο», που βελτιώνουν τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενισχύουν την επιχειρηματικότητα και δημιουργούν νέες θέσεις απασχόλησης, χάνουν το νόημά τους και ταυτίζονται, στα μάτια των πολιτών, με τα μέτρα λιτότητας.
Δυσκολεύοντας την αναγκαία κοινωνική συνεννόηση για την υλοποίησή τους.
2ον. Να υλοποιηθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, το οποίο η Κυβέρνηση διαρκώς υπονομεύει.
Αυτές οι αποκρατικοποιήσεις, μαζί με την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, μπορούν να συμβάλουν στην υλοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων, στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των φορέων, στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στον περιορισμό των δανειακών αναγκών της χώρας.
3ον. Να αξιοποιηθεί, πλήρως και ταχύτερα, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι, το 2016, η Κυβέρνηση, από ανικανότητα ή από επιλογή, στέρησε από την οικονομία δαπάνες του Προγράμματος, ύψους 500 εκατ. ευρώ.
Δαπάνες, που φέρουν τον υψηλότερο αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή.
4ον. Να προχωρήσει η αναμόρφωση του ρόλου και η βελτίωση της λειτουργίας του Κράτους.
Με την καθολική καθιέρωση ψηφιακών διαδικασιών, τη συρρίκνωση της γραφειοκρατίας, την εναρμόνιση των δομών του Κράτους με τις σύγχρονες ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας, την επέκταση της αξιολόγησης σε όλο το εύρος του δημόσιου τομέα.
5ον. Να διαμορφωθεί ένα σταθερό, δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, που θα εδράζεται σε χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, με την ενίσχυση και διασφάλιση της εφαρμογής των κανόνων χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας σε όλο το εύρος της Γενικής Κυβέρνησης, με την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δαπανών (spending reviews) κ.α.
Και, προφανώς, με την ένταξη «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της.
6ον. Να ενισχυθεί η ρευστότητα στην οικονομία.
Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, την σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.
Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα, και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων.
7ον. Να υλοποιηθούν ενεργές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας και στήριξης της απασχόλησης, δημιουργώντας ένα ισχυρό δίχτυ ασφαλείας και επανένταξης σε μια σύγχρονη αγορά εργασίας.
8ον. Να ενισχυθεί η μακροχρόνια βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους.
Οι εταίροι θα πρέπει να προσδιορίσουν άμεσα, και όχι μετά το 2018, τις αναγκαίες, ουσιαστικές παραμετρικές παρεμβάσεις για το χρέος στον μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα.
Και να τις υλοποιήσουν αυτές, όχι όπως έπραξαν με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν το 2012.
Ρεαλιστικές λύσεις και ισοδύναμες πρακτικές υπάρχουν.
Τα βραχυχρόνια μέτρα που αποφασίστηκαν, αν και κινούνται σε θετική κατεύθυνση, είναι λίγα, καλύπτουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του κόστους που σωρεύθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, δεν εδράζονται σε ρεαλιστικές παραδοχές για τους δημοσιονομικούς στόχους, και δεν διασφαλίζουν την παραμονή των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών σε διατηρήσιμα επίπεδα μακροπρόθεσμα.
9ον. Θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές σε ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους.
Στόχοι οι οποίοι θα ενισχύουν τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, χωρίς «να καταστρέψουν» την οικονομία, παρέχοντας τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.
Σήμερα, με τις αποφάσεις που έχουν δρομολογηθεί, όχι μόνο δεν έχουμε το «τέλος της λιτότητας», αλλά έχουμε την επέκταση και την διεύρυνσή της.
10ον. Να υιοθετηθεί μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.
Στόχος αυτής πρέπει να είναι η μετάβαση από μια οικονομία βασισμένη στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε κλάδου.
Βασικός πυλώνας πρέπει να είναι η επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης, δίνοντας έμφαση στη διαμόρφωση ενός ποιοτικού, ανοικτού και διεθνοποιημένου συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας.
Κατά την εκτίμησή μου, η υλοποίηση πολιτικών πάνω σε αυτούς τους 10 άξονες, θα απελευθερώσει μη παραγωγικά δεσμευμένους ή αδρανείς πόρους της οικονομίας και θα οδηγήσει στη διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Αυτό όμως προϋποθέτει πολιτική αλλαγή, ώστε να σπάσει το καταστροφικό «καθοδικό σπιράλ» που οδηγεί όλο και βαθύτερα στο οικονομικό τέλμα, την κοινωνική μιζέρια και την παρακμή.
“Η Κυβέρνηση διαπραγματεύεται ουσιαστικά το 4ο Μνημόνιο”
Κύριε Υπουργέ, μόλις πρόσφατα ο κ. Τσίπρας εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι αξιολόγηση θα κλείσει άμεσα. Θεωρείτε ότι αυτή τη φορά θα πέσει μέσα στη πρόβλεψή του; Και αν ναι, με ποιο κόστος για τη χώρα;
Ο Πρωθυπουργός έχει αποδειχθεί, διαχρονικά, ότι δεν τα πάει καλά με τις προβλέψεις.
Αντί να σχεδιάζει το μέλλον της χώρας, διαχειρίζεται το παρόν με εσωκομματική και εκλογική στόχευση.
Θυμίζω ότι ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης υποστήριζε ότι θα βαράει νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές, ότι θα χρειαζόταν μόλις λίγος χρόνος για να πείσει τους δανειστές κ.α.
Τα ίδια όμως συμβαίνουν και σήμερα.
Αλήθεια, πόσες φορές έχει αναφέρει ο Πρωθυπουργός ότι κλείνει η αξιολόγηση;
Και κάθε φορά, διαψεύδεται.
Και κάθε φορά, «ανοίγει νέος κύκλος χαμένων ευκαιριών».
Ας ευχηθούμε, αυτή τη φορά, να «πέσει μέσα».
Όμως, πρέπει να γίνει συνείδηση ότι το αποτέλεσμα των εσφαλμένων προβλέψεων του Πρωθυπουργού το βιώνουν, με οδυνηρό τρόπο, οι πολίτες.
Και αυτό το κόστος, όσο καθυστερεί η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, διογκώνεται και διευρύνεται. Με νέα μέτρα λιτότητας, ακόμη και για μετά το 2018.
Υπήρξατε βασικός Υπουργός των Κυβερνήσεων Σαμαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι αν δεν γίνονταν εκλογές το πρόγραμμα που θα ακολουθούσατε θα προέβλεπε μέτρα 8 δισ. ευρώ. Είναι αληθινοί οι ισχυρισμοί αυτοί;
Πρόκειται για τον ορισμό της αυθαίρετης ερμηνείας των εξελίξεων.
Κε. Παπαδάκη, στον καθορισμό των μέτρων για την επίτευξη συγκεκριμένων δημοσιονομικών στόχων, σημαντικός παράγων είναι ο ρυθμός ανάπτυξης.
Να θυμίσω ότι το 2014, οι δανειστές προέβλεπαν αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,9% το 2015, 3,7% το 2016, 3,5% το 2017 και 3,3% το 2018.
Αντιλαμβάνεστε συνεπώς ότι η επίτευξη, πράγματι, υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, θα ήταν, κυρίως, αυτοτροφοδοτούμενη από την ανάπτυξη.
Για το λόγο αυτό, το αρχικό δημοσιονομικό κενό ήταν 2,6 δισ. ευρώ, το οποίο είχε περιοριστεί σημαντικά με τις παρεμβάσεις που περιλαμβάνονταν στο περίφημο «e-mail Χαρδούβελη». Και αυτό το αρχικό ποσό κάλυπτε την περίοδο μέχρι το 2018.
Για να το αντιπαραβάλουμε αυτό όμως με το σήμερα:
Σύμφωνα με την Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής την τελευταία διετία, έχει χαθεί δυνητικός πλούτος ύψους 27 δισ. ευρώ μέχρι το 2018.
Και έχουν ήδη ληφθεί 9 δισ. ευρώ μέτρα μέχρι τότε. Και ζητούνται και άλλα, για μετά το 2018.
Υπάρχει καμία σύγκριση;
Δεν θα έπρεπε η ΝΔ να έχει με σθεναρό τρόπο απαντήσει σε αυτές τις αιτιάσεις της Κυβέρνησης;
Το έχουμε κάνει, τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Έχουμε καταθέσει την αλήθεια, αναλυτικά, τεκμηριωμένα, με στοιχεία.
Όπως έχουμε επαναλάβει, πολλές φορές, το γεγονός ότι εξαιτίας της σταθεροποίησης της κατάστασης το 2014, για πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα φορά, μειώθηκαν τότε συγκεκριμένοι φορολογικοί συντελεστές.
Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι η Κυβέρνηση προσπαθεί, συστηματικά, να παρουσιάσει μία διαφορετική, πλαστή εικόνα, ως γνήσια οπαδός της ρήσης ότι «όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».
Οι πολίτες όμως που έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα τα χρόνια των Μνημονίων, κρίνουν και συγκρίνουν.
Και διαπιστώνουν σήμερα ότι το διαθέσιμο εισόδημά τους είναι αισθητά χαμηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο του 2014, επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά.
Και αυτό, ξέρετε, δεν είναι «αυταπάτη».
Τι διαφορετικό θα κάνετε ως Κυβέρνηση αν έχουν συμφωνηθεί και έχουν ψηφισθεί από την πλειοψηφία όλα τα μέτρα; Θα τα εφαρμόσετε ή θα επαναδιαπραγματευθείτε;
Η Κυβέρνηση, εκτός των δεσμεύσεων του 3ου Μνημονίου, διαπραγματεύεται τους στόχους και τα μέτρα και για μετά τη λήξη του, για μετά το 2018. Διαπραγματεύεται ουσιαστικά το 4ο Μνημόνιο.
Προφανώς αυτό θα δεσμεύσει τη χώρα και επόμενες Κυβερνήσεις.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν όροι του. Εξηγούμαι:
Την ιδιοκτησία του Προγράμματος την έχει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Επιλογή της σημερινής Κυβέρνησης είναι η υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Δική μας επιλογή, όπως έχει τονίσει ο Πρόεδρος της ΝΔ, κ. Μητσοτάκης, είναι η μείωση των φόρων, με χρήση ισοδυνάμων από την πλευρά των δαπανών. Αυτό είναι εφικτό, έγινε και κατά το παρελθόν. Άρα, μπορούμε, εν πορεία, να αλλάξουμε το μίγμα δημοσιονομικής πολιτικής.
Επίσης, κανένα Πρόγραμμα δεν είναι άκαμπτο και ανελαστικό. Εμπεριέχει δυνητικούς βαθμούς ευελιξίας, η χρήση των οποίων εξαρτάται από την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης. Ενδεικτικά να σας θυμίσω ότι το 2012, σε πολύ χειρότερες οικονομικές συνθήκες, η επίτευξη των ίδιων δημοσιονομικών στόχων μετατέθηκε για 2 χρόνια αργότερα, δίνοντας κάποιον δημοσιονομικό χώρο στην τότε Κυβέρνηση. Επίσης, αργότερα, όταν σταθεροποιήθηκε η κατάσταση, το 2014, προχωρήσαμε σε μείωση σειράς φόρων (π.χ. ΦΠΑ στη εστίαση, ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, ασφαλιστικές εισφορές κ.α.), χωρίς αυτά να προβλέπονται στο Μνημόνιο.
Και κάτι ακόμη, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό: η ΝΔ μπορεί να δημιουργήσει πληρέστερα τις συνθήκες ανάπτυξης της οικονομίας, να αξιοποιήσει καλύτερα τους διαθέσιμους ευρωπαϊκούς πόρους, να προχωρήσει – όπως με επιτυχία έκανε – στην αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, να υλοποιήσει ταχύτερα τις διαρθρωτικές αλλαγές και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Άρα, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μείωση των δημοσιονομικών στόχων.
Έχει περιθώριο να αποτύχει η ΝΔ ως Κυβέρνηση κ. Σταϊκούρα; Αν δεν τα καταφέρετε εσείς, πόσο καταστροφικό θα είναι αυτό για τη χώρα; Και εν τέλει, πόσο καταστροφική είναι αυτή η διετία ΣΥΡΙΖΑ για την πραγματική οικονομία και για την καθημερινότητα του πολίτη;
Αρχίζω από το τέλος της ερώτησής σας. Η τελευταία διετία ήταν καταστροφική για την πραγματική οικονομία και την καθημερινότητα του κάθε πολίτη.
Η χώρα επέστρεψε και παραμένει στην ύφεση, το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών συρρικνώθηκε, το οικονομικό κλίμα επιδεινώθηκε, οι επενδύσεις κατέρρευσαν, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές Δημοσίου και ιδιωτών διογκώθηκαν, θέσεις απασχόλησης χάθηκαν, καταθέσεις αποσύρθηκαν και τα «κόκκινα δάνεια» αυξήθηκαν.
Η ιστορία δείχνει ότι στα δύσκολα οι πολίτες καταφεύγουν στη ΝΔ.
Και η ΝΔ έχει αποδειχθεί ότι τα καταφέρνει.
Συνεπώς, η ΝΔ δεν «φοβάται» τα δύσκολα.
Ακόμη και σήμερα που η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, επιβαρυμένη τα 2 τελευταία χρόνια, χρόνια κατά τα οποία η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φόρτωσε τους πολίτες με το 3ο, αχρείαστο, Μνημόνιο, τους κεφαλαιακούς περιορισμούς που υφίστανται μέχρι και σήμερα, τον οριζόντιο και αυτόματο «κόφτη», το «αιώνιο» υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων και 9 δισ. ευρώ νέα μέτρα λιτότητας.
Τα σενάρια περί Grexitέχουν φουντώσει κ. Υπουργέ. Ένα «έργο» που το έχετε ζήσει κι εσείς. Υπάρχουν ομοιότητες τώρα και τότε;
Τα σενάρια και οι επιπτώσεις του Grexit είναι ίδια, τότε και τώρα.
Εμείς ως Κυβέρνηση εργασθήκαμε σκληρά για την ενίσχυση της αξιοπιστίας της χώρας, με αποτέλεσμα, τα όποια σενάρια, πολύ γρήγορα, να ξεχαστούν.
Αντιθέτως, σήμερα, η Κυβέρνηση, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, πυροδοτεί την «αναζωπύρωση» τέτοιων σεναρίων.
Πως κρίνετε τις δηλώσεις εναντίον της Ελλάδας ενός θεσμικού παράγοντα, όπως ο κ. Ντάισελμπλουμ;
Η συγκεκριμένη αναφορά του για τις χώρες του Νότου ήταν άστοχη και προσβλητική.
Ελπίζω, να ήταν απλά ατυχής.
Περνώντας στα αμιγώς νεοδημοκρατικά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε ότι τόσο η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ γενικότερα όσο και το μόνιμο φλέρτ των τελευταίων ηγεσιών του κόμματος με τους λεγόμενους πασοκογενείς ειδικότερα, έχουν αλλοιώσει το DNA της παράταξης. Έχετε διαπιστώσει κάτι τέτοιο και εσείς;
Η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ προέκυψε εκ του εκλογικού αποτελέσματος του 2012.
Και τότε η χώρα έπρεπε να κυβερνηθεί και να μην σέρνεται σε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, το ιδεολογικό DNA της παράταξης, αυτό του κοινωνικού, του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, δεν άλλαξε.
Σε κάθε περίπτωση, οποιοσδήποτε πολίτης ή πολιτικός αποδέχεται το ιδεολογικό πλαίσιο και σέβεται την ιστορία της ΝΔ, μπορεί να ενταχθεί και να συνεχίσει την πολιτική δράση του/της μέσα από τις τάξεις της.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΝΔ να είναι πολύ κοντά στην αυτοδυναμία – αν γίνουν τώρα εκλογές – και με μεγάλη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείτε ωστόσο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να κυβερνήσει μόνος του ή να προβεί σεσυνεργασίες με άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα για να βγει η χώρα από τα μνημόνια;
Εμείς ως ΝΔ επιδιώκουμε, ξεδιπλώνοντας σταδιακά ένα ρεαλιστικό και τεκμηριωμένο πρόγραμμα, να αποτελέσουμε την ορθολογική επιλογή μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας.
Όσο πλατύτερη αυτή είναι, τόσο καλύτερα.
Όμως, και με αυτοδυναμία, που φαίνεται εξαιρετική πιθανή, θα αναζητηθούν οι μέγιστες δυνατές πολιτικές και κοινωνικές συγκλίσεις και συναινέσεις.
Γιατί το ζητούμενο είναι μια σταθερή, μεταρρυθμιστική και μακράς πνοής διακυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Πως κρίνετε την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης για την υπόθεση Βατοπεδίου;
Η απόφαση της Δικαιοσύνης για την υπόθεση του Βατοπεδίου, όπως και προηγούμενες, δικαιώνει την Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και τη ΝΔ.
Αποκαλύπτει ότι στελέχη της αβάσιμα κατηγορήθηκαν και άδικα συκοφαντήθηκαν.
Ταυτόχρονα, εκθέτει, όσους κατασκεύασαν την «υπόθεση» και όσους επιχείρησαν να τη χρησιμοποιήσουν πολιτικά.
Με όλα αυτά το μόνο που κατάφεραν ήταν να ζημιώσουν τη χώρα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική περίοδο.
Με την απόφαση έκλεισε μια μεγάλη πληγή.
Θα έπρεπε να έχει απαντήσει ο ίδιος ο Καραμανλής σε όλα όσα ισχυρίστηκε εναντίον του η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου; Θα έπρεπε να τον είχε υπερασπιστεί περισσότερο το ίδιο του το κόμμα και να μην υπάρχει χώρος σε άλλες πολιτικές δυνάμεις να το κάνουν αυτό, όπως ο Πάνος Καμμένος;
Το αφήγημα της ηγεσίας του τότε ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε δικαστικά, κοινωνικά, πολιτικά.
Ο κ. Καραμανλής σε όλη την πολιτική διαδρομή του δεν μας έχει δώσει δείγματα ότι αρέσκεται να συμμετέχει σε «κοκορομαχίες στο Κολοσσαίο».
Και κατά την πεποίθησή μου ορθώς πράττει.
Άλλωστε στα χρόνια που πέρασαν, οι συντριπτικά περισσότεροι πολίτες κατανόησαν τις εξελίξεις και αποκατέστησαν την αλήθεια στην πολιτική τους συνείδηση.
Η ΝΔ τοποθετήθηκε με σαφήνεια επί του θέματος.
Ο «κόσμος» της ΝΔ, και όχι μόνο, αξιολογούν ως θετική τη συμβολή των κυβερνήσεων της ΝΔ, στο δημόσιο βίο της χώρας.
Η δήθεν «αποκλειστική στήριξη» πολιτικών κομμάτων και προσώπων στον κ. Καραμανλή προφανώς και υποκρύπτει κομματική σκοπιμότητα.
Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, για την πορεία της αξιολόγησης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Άλλη μια φορά, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση, αλλά δείχνει, εδώ και καιρό, να ξεχνά ότι ο χρόνος είναι χρήμα.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε, για άλλη μια φορά, το πόσο αυξάνεται η ανεργία, τα “κόκκινα δάνεια”, οι οφειλές του Κράτους προς τους ιδιώτες, η ανασφάλεια για την επόμενη μέρα.
Όλοι οι πολίτες γνωρίζουν ότι η καθημερινότητά τους χειροτερεύει.
Όταν η Ελλάδα χρειάζεται ασφάλεια και σταθερότητα, για να πάει μπροστά, ο κ. Τσίπρας μας γυρίζει διαρκώς στο παρελθόν.
Οι δικαιολογίες για την αποτυχία του δεν έχουν καμία σημασία.
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ
Ευχαριστώ τον κ. Αντιπεριφερειάρχη Φθιώτιδας για την πρόσκληση να συμμετάσχω στη σύσκεψη με θέμα τις κτιριακές υποδομές της Σχολής Θετικών Επιστημών στη Λαμία.
Λυπάμαι που προγραμματισμένες πολιτικές υποχρεώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να είμαι σήμερα στη Λαμία.
Η θέση μου για το υπό συζήτηση θέμα είναι η ακόλουθη:
Η ίδρυση Σχολής Θετικών Επιστημών στη Λαμία, αν και αντιμετωπίσθηκε εχθρικά από αρκετούς εκτός Φθιώτιδας και επιφυλακτικά από ορισμένους εντός Νομού, σήμερα αποδεικνύεται ότι ήταν ορθή επιλογή για τον τόπο μας και έχει δυναμική.
Η Σχολή διαθέτει περισσότερα τμήματα και πολύ περισσότερους φοιτητές σε σχέση με το παρελθόν, λειτουργεί, με επιτυχία, δια-τμηματικό πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών, ενώ εκπονούνται και διδακτορικές εργασίες.
Όμως, η εύρυθμη λειτουργία της Πανεπιστημιακής Σχολής, πέραν της ακαδημαϊκής συγκρότησης, απαιτεί και τη διαμόρφωση κατάλληλων υποδομών.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκα, από το τέλος του 2013.
Τότε ανελήφθησαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες από τα Υπουργεία Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας.
Μέσω των προβλεπόμενων διαδικασιών, από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, προβλέφθηκε η χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με ποσό ύψους 3 εκατ. ευρώ για την έναρξη κατασκευής κτιριακών υποδομών για τη Σχολή.
Εξασφαλίσθηκε η παραχώρηση από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έκτασης 119 στρεμμάτων (καθαρά 105,4 στρέμματα), στην περιοχή της πρώην ΠΑΒΥΠ, μετά από σχετική πρόταση που υπέβαλε ομάδα εργασίας που απαρτίστηκε από εκλεκτούς συμπατριώτες μας.
Σε εφαρμογή των συμφωνηθέντων υπεβλήθησαν, έγκαιρα και ορθά, αιτήματα προς το Υπουργείο Οικονομικών (Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας) από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (17.04.2014) για την παραχώρηση τεμαχίου 90 στρεμμάτων και από τον Δήμαρχο Λαμιέων (15.04.2014) για την παραχώρηση του υπολοίπου τμήματος των 29 στρεμμάτων.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2014 ολοκληρώθηκε η εκπόνηση αναλυτικής τοπογραφικής μελέτης από το Παράρτημα Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, για την προώθηση της διαδικασίας παραχώρησης.
Το Υπουργείο Οικονομικών, μέσω του τότε Αναπληρωτή Υπουργού, κάλυψε την απαίτηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την αποδέσμευση της έκτασης, με εξασφάλιση ποσού 950.000 ευρώ.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Καμμένος, σε απάντηση σχετικής Κοινοβουλευτικής μου Ερώτησης, στις 4.11.2015 ανέφερε ότι «η χρηματοδότηση της μετεγκατάστασης από το Υπουργείο Οικονομικών δρομολογήθηκε και ικανοποιήθηκε εγκαίρως».
Αυτοί οι πόροι, που είχαν εξασφαλιστεί το 2014, παρέμειναν διαθέσιμοι μέχρι το τέλος του 2015 (βλέπετε «Χορήγηση Πιστώσεων από το Αποθεματικό», Υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος).
Δυστυχώς όμως, τα δύο τελευταία χρόνια, δεν έγινε τίποτα.
Οι πόροι για το Πανεπιστήμιο και τη Φθιώτιδα χάθηκαν.
Η ευθύνη της Κυβέρνησης είναι καταφανής. Αδιαφορία, αναποτελεσματικότητα ή σκοπιμότητα;
Αν τότε είχε ολοκληρωθεί η λύση αυτή, τώρα δεν θα αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα.
Τώρα, ενώπιον της διαμορφωθείσης πραγματικότητας οι αρμόδιοι της Κυβέρνησης, της Αυτοδιοίκησης και της διοίκησης της Εκπαίδευσης, έχοντας όλα τα δεδομένα, οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δώσουν βιώσιμη λύση στο πρόβλημα.
Τη λύση που θα προκριθεί, με τη βεβαιότητα ότι θα κινείται προς την κατεύθυνση της εδραίωσης και ανάπτυξης της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης στη Λαμία, θα τη στηρίξω.
