Λειτουργία της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας (ΠΕΛ) – «Απανωτές παραιτήσεις μελών ΔΣ σε υπό παραίτηση πολιτική ηγεσία»
Η σημερινή Κυβέρνηση, και στο ζήτημα της λειτουργίας της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας, δείχνει – επί μακρόν – να μην έχει κανένα σχεδιασμό.
Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα από την απόφαση παραίτησης του Διοικητικού Συμβουλίου της Έκθεσης, στην οποία τα διορισμένα μέλη του καταγγέλλουν τη μη ύπαρξη οργανωμένου Κυβερνητικού σχεδίου.
Η ανωτέρω απόφαση ήταν απλώς το επιστέγασμα της αδυναμίας της Κυβέρνησης να δώσει ουσιαστική λύση σχετικά με την οργάνωση, τη λειτουργία και τον προγραμματισμό της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας, όπως αυτή είχε ήδη διαφανεί και στις αόριστες, ασαφείς και διαχρονικά πανομοιότητες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα που έχω θέσει, μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, προς την – επίσης σε παραίτηση – πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης (Ερώτηση 7003/14.07.2016, Ερώτηση 6347/14.06.2017, Ερώτηση 2795/22.1.2018, Ερώτηση 3722/23.2.2018).
Η Κυβέρνηση μετά και από αυτή την εξέλιξη, τη 2η παραίτηση μελών Δ.Σ. επί ημερών διακυβέρνησής της, καλείται να δώσει μια σαφή και ουσιαστική απάντηση αν προτίθεται να αναλάβει συγκεκριμένη πρωτοβουλία για την επίλυση του ζητήματος ή θα αφήσει την ΠΕΛ να σέρνεται ως «ακυβέρνητο καράβι», οδηγώντας την στην πλήρη απαξίωση και κατάργησή της.
Θέμα: Λειτουργία της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας (ΠΕΛ)
Επανέρχομαι στο θέμα της λειτουργίας της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας διότι τα προβλήματα φαίνεται ότι όχι μόνο δεν επιλύονται, αλλά διογκώνονται και πολλαπλασιάζονται.
Στην απάντηση (13971/05.02.2018), σε πρόσφατη κοινοβουλευτική μου ερώτηση (2795/22.01.2018), το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης ανέφερε ότι, σε συνεργασία με τη διοίκηση, προχωράνε οι διαδικασίες για να λειτουργήσει ξανά η Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας.
Όμως οι διοικητικές αναταράξεις που παρουσιάζονται, για δεύτερη φορά επί της παρούσας Κυβέρνησης, αποδεικνύουν ότι και σε αυτό το ζήτημα, η Κυβέρνηση – επί μακρόν – δεν έχει κανένα σχεδιασμό.
Το αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού και της αδιαφορίας της Κυβέρνησης και των στελεχών της ήταν να μην πραγματοποιηθεί πέρυσι η 51η Έκθεση.
Κατόπιν τούτων, και για μην οδηγηθούμε και φέτος σε μη πραγματοποίηση της Έκθεσης, επανέρχομαι στο ζήτημα.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ
ο κ. Υπουργός:
1ον. Ποιος είναι ο ακριβής σχεδιασμός του Υπουργείου για την Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας;
2ον. Γιατί υπάρχουν νέες διοικητικές αναταράξεις και πως σκοπεύει το Υπουργείο να τις αντιμετωπίσει;
Η βία και η εγκληματικότητα στη χώρα, εξαιτίας πράξεων και παραλείψεων της σημερινής Κυβέρνησης, έχουν πάρει επικίνδυνες διαστάσεις, με διόγκωση και εξάπλωση κρουσμάτων και στην επαρχία.
Συγκεκριμένα, πολίτες του Δήμου Λοκρών, με αυξημένες αναφορές της Δημοτικής Κοινότητας Λιβανατών, καταγγέλλουν πως τα φαινόμενα κλοπών, διαρρήξεων και παραβατικών συμπεριφορών είναι πλέον καθημερινά, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να φοβούνται για την περιουσία τους και για τη σωματική τους ακεραιότητα, ενώ διάχυτη είναι πλέον (και) στην τοπική κοινωνία η αίσθηση γενικής ανομίας.
Οι φιλότιμες προσπάθειες της Ελληνικής Αστυνομίας στη Διεύθυνση Αστυνομίας Φθιώτιδας, δυστυχώς δεν φαίνεται να επαρκούν.
Κατόπιν των ανωτέρω,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ
ο κ. Υπουργός
1ον Σε ποιες συγκεκριμένες ενέργειες προτίθεται να προβεί άμεσα, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα κρούσματα αυξημένης εγκληματικότητας στο Δήμο Λοκρών Φθιώτιδας;
2ον Είναι στις προθέσεις του Υπουργείου να αυξηθεί η αστυνόμευση στη συγκεκριμένη περιοχή;
Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Φθιώτιδας κ. Χρήστος Σταϊκούρας, συμμετέχει στις εργασίες της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Εβδομάδας 2018, από 19 έως 21 Φεβρουαρίου, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Κατά τη διάρκεια της 2ης ημέρας των εργασιών ο κ. Σταϊκούρας συμμετείχε στις συνεδρίες της Ολομέλειας σχετικά με την ενίσχυση και τη σταθερότητα της Οικονομικής και της Νομισματικής Ένωσης καθώς και με το επόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έκανε τις ακόλουθες επισημάνσεις:
1. Strengthening resilience and stabilization in the EMU
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις, όπως είναι η συμπλήρωση της αρχιτεκτονικής της, η υψηλή ανεργία, το μεγάλο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, το δημογραφικό πρόβλημα, η προσφυγική κρίση, η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια, η διαχείριση του Brexit, οι διεθνείς οικονομικές σχέσεις, η ψηφιακή επανάσταση, η χρηματοπιστωτική ευστάθεια και η κατεύθυνση της νομισματικής πολιτικής.
Η συλλογική απάντηση πρέπει να είναι μια πιο ανθεκτική, ανταγωνιστική, αποτελεσματική και ποιοτική Ευρώπη, με ενισχυμένη τη δημιουργική αλληλεγγύη.
Με εμβάθυνση και ενδυνάμωση της οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης, με καλύτερο συντονισμό, με επαρκή εργαλεία και πόρους για την αντιμετώπιση ανισορροπιών, με κανόνες μακροπρόθεσμης οικονομικής διακυβέρνησης.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλλουν:
Η υλοποίηση υπεύθυνων δημοσιονομικών πολιτικών, λαμβάνοντας υπόψη τον κύκλο της οικονομίας.
Η υιοθέτηση ρεαλιστικών δημοσιονομικών στόχων και η βελτίωση της σύνθεσης των δημοσίων οικονομικών, με τη μείωση της φορολογίας και τον καλύτερο έλεγχο των δαπανών.
Η υλοποίηση «έξυπνων» διαρθρωτικών αλλαγών που θα βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Η μείωση των οικονομικών αποκλίσεων, με την υλοποίηση πολιτικών που θα εδράζονται στις αρχές της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς.
Η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης και η προώθηση της ένωσης των κεφαλαιαγορών, με στόχο την ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
Η ενίσχυση της θεσμικής εδραίωσης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, μετατρέποντάς τον σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, ως έναν μηχανισμό δημοσιονομικής σταθεροποίησης, με επαρκείς ικανότητες δανειοδοσίας και δανειοληψίας και με τη δυνατότητα ανάπτυξης νέων χρηματοδοτικών μέσων».
2. The next Multiannual Financial Framework (MFF)
«Καθώς ξεκινάει ο σχεδιασμός για την προγραμματική περίοδο μετά το 2020, απαιτείται η συλλογική αντιμετώπιση μιας σειράς νέων προκλήσεων που αντιμετωπίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Προκλήσεις που απαιτούν ένα νέο, διαφανή, απλό, ενισχυμένο και σύγχρονο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, έγκαιρα συμφωνημένο.
Ένα πλαίσιο πιο αποδοτικό, αποτελεσματικό και προσαρμοστικό.
Πλαίσιο αυξημένης λογοδοσίας, ευέλικτης διάρθρωσης, στοχευμένο σε τομείς αυξημένης προστιθέμενης αξίας και σημαντικής μόχλευσης.
Με επιτέλεση των βασικών λειτουργιών, όπως είναι οι επενδύσεις σε δημόσια αγαθά, η αναδιανομή και η μακροοικονομική σταθεροποίηση.
Με κίνητρα στα κράτη-μέλη για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων.
Με ενίσχυση της «αιρεσιμότητας» μεταξύ χρηματοδότησης και σεβασμού θεμελιωδών αξιών, όπως είναι το κράτους δικαίου.
Με ενίσχυση των πόρων για τη μετανάστευση και το άσυλο, ειδικά σε μια περίοδο άνισα κατανεμημένων μεταναστευτικών ροών.
Με σταθεροποίηση των πόρων για την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την Πολιτική για την Αγροτική Ανάπτυξη.
Με επαρκείς πιστώσεις σε προγράμματα έρευνας και καινοτομίας, σε δράσεις ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας, σε τομείς όπως η προστασία των εξωτερικών συνόρων, η ενίσχυση της νησιωτικότητας, η στήριξη της κινητικότητας των νέων, η προώθηση του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Με την αξιολόγηση του υφιστάμενου τρόπου χρηματοδότησης του πλαισίου και με την προσθήκη νέων πόρων που θα δώσουν βιώσιμη λύση στο ζήτημα των εσόδων».
Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Φθιώτιδας κ. Χρήστος Σταϊκούρας, συμμετέχει στις εργασίες της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Εβδομάδας 2018, από 19 έως 21 Φεβρουαρίου, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Κατά τη διάρκεια της 1ης ημέρας των εργασιών, στο πλαίσιο της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, ο κ. Σταϊκούρας συμμετείχε στις συνεδρίες για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Φορολογικής Πολιτικής και για την Τραπεζική Ένωση και έκανε τις ακόλουθες επισημάνσεις:
Future of EU Tax Policy: Taxation of the Digital Economy, follow-up to Panama Papers & Paradise Papers, and the work of the EP PANA Inquiry Committee
«Οι νέες τεχνολογίες και η αλματώδης αύξηση των συναλλαγών μέσω ψηφιακών πλατφορμών, συμπεριλαμβανόμενης της οικονομίας του διαμοιρασμού, αυξάνουν τις προκλήσεις για τη φορολογική διοίκηση.
Για την αντιμετώπιση αυτών απαιτείται η εφαρμογή ενός συνεκτικού πλέγματος πολιτικών, όπως είναι:
1ον. Η εφαρμογή ενός ενιαίου, με απλούστερους κανόνες και χαμηλότερους συντελεστές, ευρωπαϊκού χώρου ΦΠΑ, που θα παρέχει ευελιξία και θα δημιουργεί ένα καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον.
2ον. Η ενίσχυση της συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών και η εναρμόνιση των πλαισίων φορολογίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να εξασφαλισθεί – περιφερειακά – ισόρροπη ανάπτυξη και ευημερία.
Δεν μπορεί να είναι ανεκτό μία χώρα να φορολογεί με εξωπραγματικούς συντελεστές την εργασία, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, ωθώντας στη μετανάστευση τα πιο εξειδικευμένα στελέχη της.
3ον. Η δημιουργία ενός πιο αυστηρού και αποτελεσματικού πλαισίου αντιμετώπισης καταχρηστικών φορολογικών πρακτικών, μέσω των «φορολογικών παραδείσων».
Με τη συμμετοχή στα δίκτυα και τις ομάδες εργασίας που έχουν δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση φαινομένων τύπου Panama Papers, εξετάζοντας θέματα που σχετίζονται με τη φορολογική κατοικία και το διακριτικό προφίλ των φορολογουμένων.
4ον. Η εναρμόνιση των κανόνων, σε παγκόσμιο επίπεδο, για την ψηφιακή οικονομία, ώστε το κέρδος να φορολογείται στον τόπο στον οποίο παράγεται.
Αρχικά, με την προσωρινή λύση της επιβολής φόρου διαδικτύου επί του κύκλου εργασιών των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο πεδίο αυτό.
Και στη συνέχεια εναρμονίζοντας τις νομοθεσίες των κρατών με το σύγχρονο εμπορικό περιβάλλον, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα της παροχής – από τις εταιρείες – πληροφοριών στη φορολογική διοίκηση».
Banking Union: Managing the balance between risk sharing and risk reduction
«Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, παρά τις πρόσφατες συστηματικές παρεμβάσεις από θεσμούς, Κυβερνήσεις και εποπτικές αρχές, εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπο με μεγάλες προκλήσεις.
O «κύκλος ανάδρασης» μεταξύ τραπεζών και κρατών, τα υψηλά επίπεδα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους και ο μεγάλος όγκος μη εξυπηρετούμενων δανείων, παραμένουν πηγές ευπάθειας.
Απαιτείται συνεπώς η ενίσχυση της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, ουσιαστική παρέμβαση συνιστά η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, με την επίτευξη – εκ παραλλήλου – προόδου στα πεδία της μείωσης και του επιμερισμού των κινδύνων.
Με πολιτικές, όπως είναι:
1ον. Η περαιτέρω ενδυνάμωση του πλαισίου προληπτικής ρύθμισης και εποπτείας, με ρεαλιστικές προβλέψεις για ελάχιστες απαιτήσεις σε ίδια κεφάλαια και επιλέξιμες υποχρεώσεις.
2ον. Η χάραξη ευρωπαϊκής στρατηγικής για τη μείωση του επιπέδου και την αποτροπή της σώρευσης μη εξυπηρετούμενων δανείων, με την ανάπτυξη, μεταξύ άλλων, δευτερογενών αγορών.
3ον. Η δημιουργία ενός κοινού, επαρκούς σε μέγεθος, λειτουργικού και αποτελεσματικού δημοσιονομικού μηχανισμού ασφάλειας στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης, με τη χορήγηση πιστωτικού ορίου ή εγγυήσεων από τον σημερινό Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, μελλοντικό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.
4ον. Η υιοθέτηση και λειτουργία ενός ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης καταθέσεων, εντός των προβλεπόμενων χρονικών προθεσμιών.
Αρχικά συμπληρωματικά με τα εθνικά συστήματα, και μεταγενέστερα με έναν αμοιβαιοποιημένο μηχανισμό.
Χωρίς προϋποθέσεις για τη μετάβαση από το στάδιο της αντασφάλισης στο στάδιο της συνασφάλισης.
Η δημιουργία αυτού του συστήματος εκκρεμεί από το 2014, όταν, επί Ελληνικής Προεδρίας, ολοκληρώθηκαν – με επιτυχία – οι άλλοι δύο πυλώνες της Τραπεζικής Ένωσης».
Καλώς ορίσατε, για ακόμη μία φορά, στην Ελλάδα και το Ελληνικό Κοινοβούλιο, προκειμένου να συζητήσουμε για το μέλλον της Ευρώπης.
Ευρώπη η οποία, τα τελευταία χρόνια, βρέθηκε αντιμέτωπη με μία πολυδιάστατη οικονομική, κοινωνική, θεσμική και πολιτική κρίση.
Κρίση που έπληξε, λιγότερο ή περισσότερο, όλα τα κράτη-μέλη της.
Με καθυστερήσεις, συμβιβασμούς και – σε ορισμένες περιπτώσεις – με υψηλό κοινωνικό κόστος, οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες κατάφεραν να οδηγήσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στην έξοδο από την κρίση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις, όπως είναι η συμπλήρωση της αρχιτεκτονικής της, το δημογραφικό πρόβλημα, η προσφυγική κρίση, η ασφάλεια, η διαχείριση του Brexit, η κατεύθυνση της νομισματικής πολιτικής, οι οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες, ο φορολογικός ανταγωνισμός, η ευστάθεια των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι τεχνολογικές εξελίξεις και η χρηματοοικονομική καινοτομία.
Η απάντηση στις προκλήσεις πρέπει να είναι περισσότερη και πιο ποιοτική Ευρώπη, με ενισχυμένη την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Με εμβάθυνση και ενδυνάμωση της οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης, με καλύτερο οικονομικό συντονισμό, με επαρκή εργαλεία και πόρους για την αντιμετώπιση ανισορροπιών, με κανόνες μακροπρόθεσμης οικονομικής διακυβέρνησης.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλλουν:
Η ενίσχυση των μηχανισμών μακροοικονομικής εξισορρόπησης, οι οποίοι θα λειτουργούν συμμετρικά για τα κράτη-μέλη.
Η υλοποίηση υπεύθυνων δημοσιονομικών πολιτικών, λαμβάνοντας υπόψη τον οικονομικό κύκλο.
Η πραγματοποίηση έξυπνων διαρθρωτικών αλλαγών.
Η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, με την λειτουργία ενός ευρωπαϊκού φορέα εγγύησης καταθέσεων.
Η προώθηση της ένωσης των κεφαλαιαγορών, με στόχο τη διεύρυνση των πηγών χρηματοδότησης – κυρίως – των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.
Σε αυτή τη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, η Ελλάδα πρέπει να είναι δημιουργικά παρούσα και ενεργή.
Χώρα η οποία κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια, με τις τεράστιες θυσίες των πολιτών της, και παρά τα ενδογενή και εξωγενή σφάλματα αυτής της περιόδου, να διορθώσει χρόνιες ανισορροπίες, να εξαλείψει τα «δίδυμα ελλείμματα» και να υλοποιήσει σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Δυστυχώς όμως, την τελευταία τριετία, εξαιτίας πράξεων και παραλείψεων της Κυβέρνησης, που είτε επισημάνθηκαν είτε αγνοήθηκαν από εταίρους και δανειστές, η χώρα παρουσιάζει, ουσιαστικά, οικονομική στασιμότητα.
Αποτελεί την μοναδική, παγκοσμίως, αρνητική αναπτυξιακή έκπληξη.
Ενώ επίσης το ιδιωτικό χρέος διογκώνεται, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας επιδεινώνεται, η ρευστότητα συρρικνώνεται, οι ευέλικτες μορφές εργασίας διευρύνονται, κεφαλαιακοί περιορισμοί εξακολουθούν να υφίστανται, η χώρα παραμένει απούσα από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Και όμως, κύριε Επίτροπε, η Ελλάδα διαθέτει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Αυτές οι δυνατότητές της θα ευοδωθούν, μόνο εφόσον εφαρμόσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα τις αναδείξουν, θα τις διευκολύνουν και θα τις επιβεβαιώσουν, κρατώντας απόσταση από αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.
Για το λόγο αυτό απαιτείται ένα συνεκτικό σχέδιο, με βασικούς άξονες:
την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας,
τη δρομολόγηση πιο ρεαλιστικών δημοσιονομικών στόχων,
τη σταδιακή μείωση της φορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων,
την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών,
την ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και
την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.
Ένα ρεαλιστικό σχέδιο επίτευξης υψηλής και βιώσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Κύριε Επίτροπε, η Ελλάδα θέλει και μπορεί να προχωρήσει.
«Η έξοδος στις αγορές δεν σημαίνει και έξοδος από τα Μνημόνια»
Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η Κυβέρνηση συνεχίζει τη νέα αυταπάτη περί “καθαρής εξόδου από τα μνημόνια”. Προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να φτιάξει ταμειακό απόθεμα, “στύβοντας” την πραγματική οικονομία. “Σκουπίζει” τα ταμειακά διαθέσιμα φορέων του Δημοσίου, χρησιμοποιεί εις βάρος της ρευστότητας τις “κουτσουρεμένες δόσεις” του δανείου, επιβάλλει στάση πληρωμών προς τους ιδιώτες και υπερφορολογεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Στην ίδια επικοινωνιακή στρατηγική εντάσσεται και η έξοδος στις αγορές.
Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση δεν αντλεί τους διαθέσιμους από το πρόγραμμα πόρους, οι οποίοι προσφέρονται με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, πολύ χαμηλότερο από αυτό των αγορών. Επιτόκιο των αγορών και spreads τα οποία, αν και αποκλιμακούμενα, εξακολουθούν να είναι πολύ υψηλότερα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αν η Κυβέρνηση ήταν αξιόπιστη, σοβαρή και υπεύθυνη, τότε τα επιτόκια δανεισμού θα ήταν πολύ χαμηλότερα. Και τότε η επιθυμητή έξοδος στις αγορές θα γίνονταν με καλύτερους όρους, ειδικά σε μια περίοδο άφθονης ρευστότητας στην οικονομία, ως βήμα μιας δομημένης στρατηγικής βιώσιμης εξόδου από τα Μνημόνια.
Δυστυχώς όμως σήμερα, αυτό δεν είναι εφικτό. Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση εξακολουθεί να επιδεικνύει αλλεργία στην υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών, έχει ψηφίσει νέα μέτρα λιτότητας που θα εφαρμοστούν μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος. Και έχει δεσμευτεί σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια, ενώ η υλοποίηση των αναγκαίων παρεμβάσεων για τη ρύθμιση του χρέους όχι μόνο έχει μετατεθεί για μετά το καλοκαίρι, αλλά εκτιμάται ότι θα συνοδευτεί και από κάποιον αυστηρό μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας.
Οι πολίτες αναζητούν πλέον ρεαλιστική ελπίδα και όχι νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Αυτή μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την πολιτική αλλαγή και μια άλλη ισχυρή μεταρρυθμιστική Κυβέρνηση».
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ την Κυριακή 04.02.2018, ανέφερε απόσπασμα απάντησης, στο πλαίσιο συνέντευξής μου, στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» της ίδιας μέρας.
Απόσπασμα, το οποίο στη συνέχεια αναπαρήγαγαν πολλά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Συγκεκριμένα, από απάντησή μου απομονώνει: «Γενικώς πιστεύω ότι υπεύθυνη εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με συλλαλητήρια. Όταν οι κυβερνητικοί χειρισμοί είναι σοβαροί, η ενημέρωση κομμάτων και κοινωνίας επαρκής και η διαπραγματευτική θέση της χώρας ενιαία και στιβαρή, δεν υφίσταται και ουσιαστικός λόγος πραγματοποίησής τους».
Παραλείπει όμως τη συνέχεια της απάντησής μου: «Γιατί διαμορφώνεται εθνική γραμμή στο εσωτερικό, με ομοψυχία του λαού. Το είδαμε αυτό κατά την περίοδο 2007-2008».
Είναι προφανές συνεπώς ότι αναφερόμουν στην υπεύθυνη εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης του κ. Καραμανλή, την περίοδο 2007-2008.
Και οι «κοπτοράπτες» (δίνουν το δικαίωμα να τους αποκαλώ έτσι) δεν αναφέρουν και τη συνέχεια της απάντησης, στην οποία εξηγώ γιατί, αντιθέτως από το παρελθόν, σήμερα τα συλλαλητήρια έχουν λογική. Συνέχιζα:
«Αντιθέτως, η κοινωνία εύλογα δυσπιστεί και αντιδρά όταν βλέπει μία Κυβέρνηση όπως η σημερινή, να αντιμετωπίζει το θέμα επιπόλαια και αλαζονικά, ανεύθυνα και διχαστικά, χωρίς ενιαία θέση, με διαρκείς αντιφάσεις και παλινωδίες στους κόλπους της, ασκώντας – επί μακρόν – μυστική διπλωματία, λειτουργώντας με όρους εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης, απορρυθμίζοντας αντί να σφυρηλατεί το εσωτερικό μέτωπο, μη θέτοντας ρητά και δημόσια ως προϋπόθεση οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης την αλλαγή του Σκοπιανού Συντάγματος, διαθέτοντας πολλά στελέχη τα οποία υπονόμευαν – κατά το παρελθόν – τον διαπραγματευτικό αγώνα της χώρας αποδεχόμενα τη γειτονική χώρα με τη συνταγματική της ονομασία. Το αποτέλεσμα αυτής της ανεύθυνης Κυβερνητικής διαχείρισης του θέματος είναι τα σημερινά συλλαλητήρια, στα οποία πολίτες εκφράζουν τις ευαισθησίες και εκδηλώνουν τις ανησυχίες τους, αμφισβητώντας τις δυνατότητες της Κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με βάση το εθνικό συμφέρον. Και είναι μεγάλο λάθος κάποιοι να ταυτίζουν αυτές τις ευαισθησίες με ορισμένες ακραίες αντιδράσεις. Γιατί ο γνήσιος πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με τον ακραίο εθνικισμό».
Αυτοί ήταν και οι λόγοι που με οδήγησαν να συμμετάσχω στο προχθεσινό συλλαλητήριο, μαζί με χιλιάδες συμπατριώτες.
Από τα παραπάνω καθίσταται καθαρή η προσπάθεια των «κοπτοραπτών» για παραπληροφόρηση των πολιτών.
Γνωρίζω στους θύλακες του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν είμαι διαθέσιμος για τέτοια «παίγνια».
Η χώρα έχει ανάγκη από ειλικρινή πληροφόρηση των πολιτών.
Οι πολίτες με τη μαζική συμμετοχή τους εξέφρασαν τις πατριωτικές ευαισθησίες τους και έστειλαν μήνυμα στην Κυβέρνηση ότι δεν την εμπιστεύονται, αμφισβητώντας τις δυνατότητές της να διαπραγματευτεί με βάση το εθνικό συμφέρον.
Πολίτες οι οποίοι εύλογα αντιδρούν όταν βλέπουν την Κυβέρνηση να αντιμετωπίζει το εθνικό θέμα επιπόλαια, ανεύθυνα και διχαστικά, χωρίς ενιαία θέση, με διαρκείς αντιφάσεις και παλινωδίες στους κόλπους της, ασκώντας μυστική διπλωματία, μη θέτοντας ρητά και δημόσια ως προϋπόθεση οποιαδήποτε διαπραγμάτευσης την αλλαγή του Σκοπιανού Συντάγματος.
Το μήνυμα των πολιτών είναι τόσο ηχηρό, που η Κυβέρνηση δεν μπορεί να το αγνοήσει.
