Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση, της οποίας η ένταση, η έκταση και το βάθος δεν μπορούν με επάρκεια να προσδιοριστούν.
Οι επιπτώσεις της είναι ήδη ορατές και στη χώρα μας, με ορισμένους κλάδους και τομείς, όπως είναι ο αγροτικός τομέας, να πλήττονται περισσότερο.
Τομέας ο οποίος, παρά τη φθίνουσα, διαχρονικά, συμμετοχή του στο εθνικό εισόδημα, συμβάλλει καθοριστικά στην αειφόρο ανάπτυξη και στην τόνωση της απασχόλησης της χώρας μας.
Είναι γεγονός ότι αδυναμίες και παθογένειες του αγροτικού τομέα, σε συνδυασμό με χρόνιες υστερήσεις της ασκούμενης αγροτικής πολιτικής, υπό το πρίσμα της τρέχουσας αρνητικής οικονομικής συγκυρίας, έχουν επηρεάσει δυσμενώς το καθαρό αγροτικό εισόδημα.
Η μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής, συνοδευόμενη από σημαντική κάμψη των τιμών σε μια σειρά αγροτικών προϊόντων, έχουν οδηγήσει, όπως και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, το καθαρό αγροτικό εισόδημα σε συρρίκνωση (μειωμένο κατά 7,1% στην Ελλάδα το 2008 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας).
Η δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία, υπαγορεύει έκτακτες κρατικές παρεμβάσεις και νέες προτεραιότητες.
Η Κυβέρνηση, μακριά από εύκολες και ανέξοδες δόσεις παροχολογίας και υποσχεσιολογίας, με δεδομένες τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της οικονομίας, έχει ήδη αναλάβει, με υπευθυνότητα, στοχευμένες δράσεις για την άμεση ανακούφιση του αγροτικού κόσμου (π.χ. έγκαιρη καταβολή επιδοτήσεων και ενισχύσεων, καταβολή εξισωτικής αποζημίωσης, ενίσχυση αγροτικών συνεταιρισμών, έκτακτες αποζημιώσεις σε αγρότες και κτηνοτρόφους μέσω της δανειοδότησης του ΕΛΓΑ, έκτακτες ενισχύσεις με ταμειακή διευκόλυνση μέσω της ΑΤΕ, επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες κ.α.).
Όμως, τα αγροτικά προβλήματα είναι πολλά, μεγάλα και ανοικτά, διαχρονικά και διακομματικά.
Εκτός όμως από τις βραχυπρόθεσμες παρεμβάσεις απαιτούνται και συγκροτημένες μακροπρόθεσμες πρωτοβουλίες για την ποιοτική ενίσχυση και αναβάθμιση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, για την πραγματοποίηση σημαντικών έργων υποδομής και ανάπτυξης της αγροτικής περιφέρειας, και για τη συνέχιση της ΚΑΠ και τη διατήρηση του δημοσιονομικού της φακέλου και μετά το 2013.
Στα δίκαια συλλογικά αιτήματα των αγροτών, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, είμαι αρωγός και συμπαραστάτης.
Απαιτείται συνέχιση του διαλόγου, χωρίς παρωπίδες και εκβιασμούς, χωρίς να τίθεται η χώρα σε ομηρία, χωρίς να κόβεται η Ελλάδα στα δύο.
