Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ συμπληρώνει θητεία ενός έτους.
Τα πεπραγμένα της είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της.
Στο διάστημα αυτό οδήγησε τη χώρα στο «Μηχανισμό Στήριξης» και υπέγραψε το «Μνημόνιο».
Κατά την εφαρμογή του άλλοτε δηλώνει ότι η «θεραπευτική αγωγή» δεν είναι συμβατή με την ιδεολογία της και άλλοτε με «κλειστά μάτια» την προωθεί.
Συνέπεια αυτής της «δομικής» αντίφασης και της τάσης της για επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων είναι οι συνεχείς παλινωδίες και οι καθυστερήσεις στη λήψη και ορισμένων διαρθρωτικών μέτρων που είναι προς την ορθή κατεύθυνση.
Αποτέλεσμα της εφαρμογής της πολιτικής της είναι η διαρκώς επιδεινούμενη πραγματικότητα που βιώνουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις.
Η αναποτελεσματικότητα της πολιτικής της αποτυπώνεται πλέον σχεδόν στο σύνολο των δεικτών τη οικονομίας.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποιες αποκλίσεις κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού το πρώτο οκτάμηνο:
α) Η υστέρηση εσόδων, παρά την υπερ-φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, διευρύνεται συνεχώς, καθώς τα καθαρά έσοδα αυξήθηκαν κατά 3,3% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2009, έναντι στόχου αύξησης 13,7%, (από 8,3% το πεντάμηνο, 7,2% το εξάμηνο, 4,1% το επτάμηνο).
β) Η υστέρηση αυτή στα έσοδα ωθεί την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει το στόχο των δημόσιων επενδύσεων, με αποτέλεσμα οι δαπάνες του ΠΔΕ να εμφανίζονται μειωμένες κατά 33% σε σχέση με πέρυσι, έναντι στόχου για μείωση μόλις κατά 4%.
Η επιλογή του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης να αντισταθμίσει τη διευρυνόμενη υστέρηση των εσόδων με δραστικές περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις επιβεβαιώνει την απουσία αναπτυξιακού προσανατολισμού.
Κάτι που αποτυπώνεται και από την εγκατάλειψη και των υπολοίπων αναπτυξιακών εργαλείων.
Το ΕΣΠΑ έχει βαλτώσει με αποτέλεσμα η χώρα από την 5η θέση σε απορροφήσεις κοινοτικών πόρων που ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο να βρίσκεται σήμερα στην 23η θέση.
Το ΤΕΜΠΜΕ αγγίζει τα όρια της αδράνειας, αφού το τρίμηνο Ιούνιος – Αύγουστος δανειοδοτήθηκαν 100 φορές λιγότερες επιχειρήσεις σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009.
Οι πρωτοβουλίες για ΣΔΙΤ και οι συμβάσεις παραχώρησης παραμένουν λεκτικό σχήμα.
Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας παραμένουν ακόμα στις προθέσεις της Κυβέρνησης.
Αναπτυξιακός Νόμος ακόμα δεν υπάρχει.
Η Ν.Δ., έγκαιρα, εντόπισε τη λάθος κατεύθυνση του μείγματος οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης.
Επίμονα και διαρκώς επισημαίνει ότι η περικοπή των δημοσίων επενδύσεων, χωρίς αξιολόγηση, για να επιτευχθεί η λογιστική μείωση του ελλείμματος είναι ελλειμματική πολιτική, αφού αγνοεί τις θετικές εξωτερικότητες και τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις των δημοσίων επενδύσεων στην αναπτυξιακή διαδικασία.
Η ηγεσία της Κυβέρνησης κωφεύει στις επισημάνσεις μας.
Όμως δεν ακούει, ούτε το σύμβουλό της κ. Stiglitz που πρόσφατα δήλωσε ότι «…η περικοπή επενδύσεων με υψηλές αποδόσεις μόνο και μόνο για να φαίνεται καλύτερη η εικόνα του ελλείμματος είναι πραγματικά ανοησία».
Η Ν.Δ. στην αδιέξοδη και επιζήμια για τον τόπο οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης αντιπαραβάλλει συγκεκριμένη στρατηγική για την έξοδο της οικονομίας από την κρίση.
Πρόταση με πολιτικές συγκερασμού της δημοσιονομικής προσαρμογής, αποκόλλησης από το τέλμα της ύφεσης και έναρξης της διαδικασίας ανάπτυξης της οικονομίας.
Πρόταση ελπίδας και προοπτικής.
