Η χώρα βρίσκεται σε μία περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι η βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, η διόγκωση της ανεργίας, η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και οι ρωγμές του κοινωνικού ιστού.

Οι ευθύνες της προηγούμενης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Βενιζέλο, είναι τεράστιες αφού με πράξεις και παραλείψεις της οδήγησε τη χώρα, χωρίς διαπραγμάτευση, στο «Μνημόνιο» και βύθισε την οικονομία και την κοινωνία στο τέλμα.

Και αυτό διότι «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009, έστελνε λανθασμένα και αντιφατικά μηνύματα στις αγορές, αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, άργησε να πάρει μέτρα και δεν δανείστηκε έγκαιρα τα αναγκαία ποσά για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας.

Έτσι λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ή έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων ή οδήγησε, και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης και το «Μνημόνιο».

Η Νέα Δημοκρατία διέβλεψε έγκαιρα ότι η «συνταγή» για την αντιμετώπιση των «διαχρονικών υποκείμενων νοσημάτων» της οικονομίας ήταν λανθασμένη. Κατέθεσε συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση και λειτούργησε σταθεροποιητικά. Διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ και να μπορεί να βγει από την κρίση για να εισέλθει στον ενάρετο κύκλο της διατηρήσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, με ισότιμη συμμετοχή στον πυρήνα της Ευρώπης.

Σήμερα, για την ταχύτερη έξοδο από την κρίση, σύμφωνα με το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας, απαιτούνται:

1^ον. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής με την υλοποίηση πολιτικών για την περιστολή των δημοσίων δαπανών και την καταπολέμηση της σπατάλης. Με μέτρα, όπως, είναι η περιστολή της σπατάλης στην υγεία, η καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών διατηρώντας όμως το ουσιαστικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ο εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών χωρίς να πλήττονται οι αμυντικές δυνατότητες της χώρας, η αναδιάρθρωση των δομών της κεντρικής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, η μείωση του μεγέθους των φορέων της γενικής κυβέρνησης, και ο εξορθολογισμός της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο τομέα. Το ζητούμενο είναι τα μέτρα που θα εξειδικευθούν, ύψους περίπου 11 δισ. ευρώ για τα προσεχή τουλάχιστον έτη, να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους – οφέλους ή κόστους – αποτελεσματικότητας.

Στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής επιβάλλεται, επίσης, η δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, όπου μεταξύ άλλων και μετά από διαπραγματεύσεις αφενός θα προωθηθεί η μείωση των φόρων, σταδιακά και εφ’ όσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, και αφετέρου θα αντικατασταθεί το περιβόητο «χαράτσι» με έναν ενιαίο φόρο για την ακίνητη περιουσία, όπως είναι το ΕΤΑΚ, το οποίο θα είναι πιο δίκαιο, ηπιότερο και πιο αποδοτικό για το κράτος.

Επιπρόσθετα, θα επιδιωχθεί η τροποποίηση πολιτικών που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες. Και αυτή η τροποποίηση είναι εφικτή, καθώς στελέχη του ΔΝΤ αναφέρουν ότι το πρόγραμμα αναμφίβολα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στην πορεία του και η νέα Κυβέρνηση εύλογα να προβεί σε κάποιες αλλαγές στην οικονομική πολιτική, αρκεί αυτές να είναι ευθυγραμμισμένες με το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας.

2^ον. Η προώθηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, , τις οποίες, το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση λυσσαλέα τις πολέμησε και ως Κυβέρνηση  δεν τις υλοποίησε. Αλλαγές, όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, ο εξορθολογισμός του μεγέθους και της λειτουργίας του κράτους, η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

3^ον. Η συμπλήρωση των πολιτικών με συγκεκριμένες και συγκροτημένες δράσεις ανάσχεσης της ύφεσης, αναθέρμανσης της πραγματικής οικονομίας και περιορισμού της ανεργίας, διότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

4^ον. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν και αφορούν, ειδικότερα, ττην αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολύτεκνων, την παροχή του εξισωτικού επιδόματος στους κτηνοτρόφους, την αναζήτηση λύσης για την αποζημίωση των ιδιωτών ομολογιούχων με αποταμιευτικά, φορολογικά και επενδυτικά ισοδύναμα μέτρα, και την ανακούφιση των δανειοληπτών ώστε η δόση των δανείων να μην ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματός τους.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός. Μπορούμε με Εθνικό Σχέδιο να τον περπατήσουμε με επιτυχία, αν πάμε αλληλέγγυα όλοι μαζί. Μπορεί η Ελλάδα να τα καταφέρει.

Share