Μέσα σε πρωτόγνωρες για την πρόσφατη ιστορία μας οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, είχαμε, την 6η Μαΐου, όλοι οι πολίτες την ευκαιρία και την ευθύνη να αποφασίσουμε για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η απόφαση είναι απολύτως σεβαστή.
Ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα μπορούμε να σημειώσουμε ότι σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με θυμό και διαμαρτυρήθηκε για την ακολουθούμενη «θεραπευτική αγωγή».
Πρέπει, όμως, να επισημανθεί ότι εν όψει της νέας εκλογικής αναμέτρησης αν η ψήφος διαμαρτυρίας εξελιχθεί σε τυφλό ξέσπασμα οργής τότε υπάρχει κίνδυνος η χώρα να απωλέσει τον στρατηγικό προσανατολισμό της και να θέσει σε κίνδυνο ύψιστα μακροχρόνια συμφέροντα όλων των πολιτών.
Η Ν.Δ., ως πολιτική δύναμη ευθύνης, σταθερότητας και προοπτικής προσπάθησε με κάθε τρόπο μετά τις εκλογές να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, θέτοντας ως προϋποθέσεις την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, αλλά και την αλλαγή όρων του «Μνημονίου» όπως σταθερά υποστηρίζει από το Μάιο του 2010.
Δυστυχώς, οι προσπάθειες αυτές δεν ευοδώθηκαν, καθώς έπεσαν πάνω σε ένα τείχος αδιαλλαξίας και αλαζονείας.
Προσέκρουσαν σε νεόκοπους «επαναστάτες», οι οποίοι απέρριψαν την εθνική συνεννόηση και προτίμησαν να δημαγωγούν ανέξοδα με ανερμάτιστες θέσεις, με ανεφάρμοστες και αντικρουόμενες υποσχέσεις.
Με τη στάση τους υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια διακυβέρνησης, «ερωτοτροπώντας» με την έξοδο από το ευρώ.
Αν και η Ν.Δ. είχε συμπεριφερθεί αναλόγως το Νοέμβριο του 2011, η χώρα μπορεί ήδη να είχε καταρρεύσει.
Όμως, τότε, με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης και αποδεχόμενη πολιτικό κόστος, στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Αποτέλεσμα των παραπάνω καιροσκοπισμών είναι η χώρα να οδηγείται αναγκαστικά σε νέες εκλογές.
Σε αυτή την κρίσιμη φάση είναι κομβικό η Ελλάδα να παραμείνει στο τρένο της Ευρωζώνης και να ωφεληθεί από την διαφαινόμενη στροφή της Ευρώπης υπέρ του εμπλουτισμού των πολιτικών με μέτρα προώθησης της ανάπτυξης.
Άλλωστε, αυτή είναι και η απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Η Ν.Δ., σε αυτές τις συνθήκες, εργάζεται με ευθύνη ώστε η χώρα να σταθεροποιήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.
Έχει καταρτίσει στρατηγικό σχέδιο και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης για τα επόμενα απαραίτητα βήματα της νέας διακυβέρνησης.
Στρατηγικό σχέδιο, που στοχεύει στην έξοδο από την κρίση με το ελάχιστο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, στην ανασυγκρότηση του οικονομικού και κοινωνικού προτύπου της χώρας και στην εμπέδωση νέου αξιακού συστήματος και κουλτούρας εθνικής συνεννόησης.
Βασικοί ενδιάμεσοι στόχοι του είναι:
(α) η μακροοικονομική προσαρμογή της οικονομίας σε μικρότερα και όπου είναι δυνατόν μηδενικά «δίδυμα» ελλείμματα και η μείωση του χρέους, και
(β) η σταδιακή επαναφορά της χώρας σε θετικούς και βιώσιμους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης προς όφελος όλων των πολιτών.
Οι δέκα άξονες εφαρμογής του στρατηγικού σχεδίου είναι:
1ος. Η διατήρηση της στρατηγικής εθνικής επιλογής της συμμετοχής της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής οικογένειας, προσπαθώντας, συνάμα, για την ενίσχυση της πραγματικής αλληλεγγύης μεταξύ των εταίρων, αλλά και την προώθηση πολιτικών για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας.
2ος. Η τροποποίηση του προγράμματος οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας («Μνημόνιο») σε στενή συνεργασία με τους εταίρους μας και, ειδικότερα, των πολιτικών που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες, ώστε το ίδιο το πρόγραμμα να καταστεί περισσότερο αποτελεσματικό, λειτουργικό, δίκαιο, αλλά και βιώσιμο.
3ος. Η στροφή σε πολιτικές ανάπτυξης με την αλλαγή του μείγματος της οικονομικής πολιτικής του προγράμματος ώστε να επιτευχθεί η σύζευξη ανάπτυξης και δημοσιονομικής προσαρμογής με συγκεκριμένες δράσεις για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.
4ος. Η αναπροσαρμογή της δημοσιονομικής προσπάθειας της χώρας μέσω χρονικής επέκτασής της, σε ένα πλαίσιο διαλόγου με τους εταίρους μας, και της εναρμόνισής της στις υφεσιακές συνθήκες της οικονομίας που συνεχώς επιδεινώνονται.
5ος. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας με την υλοποίηση πολιτικών για την καταπολέμηση της σπατάλης στο δημόσιο τομέα.
6ος. Η διασφάλιση της δημοσιονομικής προσαρμογής με τη δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα διευρύνει τη φορολογική βάση και θα θέτει το χρονοδιάγραμμα, σταδιακά και εφ’ όσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, για τη σταδιακή μείωση των φόρων.
7ος. Η προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών που για χρόνια δεν έχουν υλοποιηθεί, με τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας και τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την προσέλκυση επενδύσεων.
8ος. Η ενίσχυση της εύθραυστης, μετά και τα πρόσφατα ακραία φαινόμενα, κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση της έννομης τάξης στην καθημερινότητα του πολίτη, με τη δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, με την προώθηση συγκροτημένων πολιτικών για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν.
9ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους, μίας σύγχρονης πολιτείας, που θα μεριμνά για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, τη βέλτιστη λειτουργία του μηχανισμού της αγοράς, τη μεγιστοποίηση της οικονομικής αποτελεσματικότητας, και την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και του παραγόμενου πλούτου.
10ος. Η αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου και η ενδυνάμωση του ήθους στην πολιτική διακυβέρνηση, μεταξύ άλλων, με τον έλεγχο του «πόθεν έσχες» όλων των πολιτικών, την αλλαγή του Νόμου «περί ευθύνης υπουργών», τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, την αναθεώρηση της βουλευτικής ασυλίας και την κατάργηση των όποιων βουλευτικών προνομίων έχουν απομείνει.
Είναι, συνεπώς, στο μυαλό και στα χέρια όλων μας να πιστέψουμε και να εφαρμόσουμε ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο που φυσικά θα ξεπερνά και θα υπερβαίνει το «Μνημόνιο», ενσωματώνοντας ρυθμίσεις που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ένα Εθνικό Σχέδιο που θα μας επιτρέψει να ανταποκριθούμε στο πατριωτικό, ιστορικό και κοινωνικό μας χρέος να προστατεύσουμε και να υπερασπιστούμε το ευρωπαϊκό κεκτημένο της Ελλάδας.
Να διασφαλίσουμε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, τη σταθερότητα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Η Ν.Δ., κομματική έκφραση της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης από το 1974 στην Ελλάδα, διαχρονικά ανταποκρίθηκε θετικά στο ρόλο που κάθε φορά της ανατέθηκε.
Ως εκ τούτων, στις σημερινές ιδιαίτερα κρίσιμες συνθήκες, αποτελεί ουσιαστική εγγύηση και δύναμη σταθερότητας για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας.
