Ένας Προϋπολογισμός αξιολογείται με βάση την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού ως προς τον οποίο συγκρίνεται, και τη ρεαλιστικότητα των στόχων που θέτει. Η εκτέλεση του εφετινού Προϋπολογισμού χαρακτηρίζεται από αστοχίες προβλέψεων και αποκλίσεις στόχων. Οι εκτιμήσεις της Κυβέρνησης σπανίως επιβεβαιώνονται, γι’ αυτό και αναθεωρούνται. Συγκεκριμένα:
– Η υστέρηση εσόδων έναντι των στόχων συνεχίζεται.
– Οι επιστροφές φόρων προς τις επιχειρήσεις εμφανίζονται μειωμένες (έναντι ετήσιου στόχου για αύξηση κατά 3%).
– Οι δαπάνες, αν και εμφανίζονται μειωμένες σε σχέση με πέρυσι λόγω, κυρίως, της οριζόντιας περιοριστικής εισοδηματικής πολιτικής και της συρρίκνωσης των προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας, υπολείπονται του αναθεωρημένου στόχου.
– Η συρρίκνωση των δαπανών για δημόσιες επενδύσεις συνεχίζεται.
– Οι Κυβερνητικές αναφορές ότι «πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που επιτεύχθηκε ποτέ στη χώρα μας και η οποία ανέρχεται στο 6% του ΑΕΠ, ή 14 δισ. ευρώ» αποτελούν αισιόδοξες εκτιμήσεις και όχι πραγματικά δεδομένα.
Δηλαδή η μείωση θα προέλθει, κυρίως, από λογιστικές ταξινομήσεις, από τη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων και από την περιοριστική εισοδηματική πολιτική, και όχι από τη μείωση της σπατάλης. Πολιτικές επιλογές που ενισχύουν τις υφεσιακές ροπές της Οικονομίας. Η αποτυχία, συνεπώς, του εφετινού μείγματος της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής μεταφέρεται, αναπόφευκτα, και επιβαρύνει τη δημοσιονομική κατάσταση και του επόμενου έτους.
Έτσι, τα βασικά χαρακτηριστικά του 2011, όπως καταγράφονται στον Προϋπολογισμό του, είναι:
1ον. Η ύφεση παραμένει βαθιά και είναι παρατεταμένη.
2ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι οικονομικά αναποτελεσματική, αποδεικνύεται εξαιρετικά φιλόδοξη και και κοινωνικά άδικη.
3ον. Τα συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, εντός και εκτός «Μνημονίου», είναι υπερβολικά σε ένταση και έκταση.
4ον. Η επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι μη ρεαλιστική. Η Κυβέρνηση παραμένει αθεράπευτα φιλόδοξη στην είσπραξη εσόδων, παρά τη βαθιά ύφεση, την καθίζηση της κατανάλωσης, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων, την εκτίναξη της ανεργίας.
5ον. Δεν υπάρχει αναπτυξιακός προσανατολισμός ούτε σχέδιο για ουσιαστικές παρεμβάσεις, με στόχο την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.
6ον. Το δημόσιο χρέος διογκώνεται και διατηρεί τη δυναμική του.
7ον. Η ανεργία διογκώνεται δραματικά και η κοινωνική διάσταση του κράτους συρρικνώνεται.
Η ρεαλιστική δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή, συνθήκη για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η ανάληψη των αναγκαίων μέτρων τόνωσης της αγοράς, μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους, για την ανάταξη της οικονομίας και η άμεση συγκρότηση ενός συνεκτικού σχεδίου και συνακόλουθα η ανάληψη δράσεων για την επίτευξη ικανοποιητικού ρυθμού ανάπτυξης σε διατηρήσιμη βάση.
