Σήμερα η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης παρά τα απανωτά «σχέδια σωτηρίας» της.
Η εξέλιξη αυτή οφείλεται σε εσφαλμένες επιλογές και πρακτικές της ηγεσίας της Κυβέρνησης, στη λανθασμένη «θεραπευτική αγωγή» για την αντιμετώπιση των υπαρκτών «νοσημάτων» της Οικονομίας, και στην εκτέλεση αυτής.
Τα αποτελέσματα είναι ορατά και μετρήσιμα.
Και όπως έχει σημειώσει ο Kelvin: «Όταν κάτι μπορείς να το μετρήσεις και να το εκφράσεις με αριθμούς, τότε κάτι ξέρεις για αυτό. Αν δεν μπορείς να το μετρήσεις και να το εκφράσεις με αριθμούς, τότε η γνώση σου είναι ισχνή και ελάχιστα αποτελεσματική».
Δυστυχώς, όπως προκύπτει από την εξέταση και εξέλιξη των μεγεθών της Οικονομίας, ο έλεγχός της έχει χαθεί:
- Η ύφεση είναι μεγάλη, πολύ βαθύτερη από τις αρχικές και πρόσφατες εκτιμήσεις.
- Η ανεργία έχει διαμορφωθεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα.
- Η ψυχολογία νοικοκυριών και επιχειρήσεων έχει καταρρεύσει.
- Η αναπτυξιακή διάσταση απουσιάζει.
- Αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιούνται.
- Η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας επιδεινώνεται.
- Το κόστος δανεισμού έχει εκτοξευθεί στα ύψη.
- Το «εσωτερικό χρέος» έχει διογκωθεί.
- Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί και διατηρεί τη δυναμική του.
- Οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Οι Κυβερνητικές προβλέψεις και διαβεβαιώσεις διαρκώς διαψεύδονται και οι αποκλίσεις από τους στόχους διογκώνονται (βλέπετε και συνημμένο Πίνακα).
Αποκλίσεις που οδηγούν σε νέα, δυσβάσταχτα, κοινωνικά άδικα και οικονομικά αναποτελεσματικά, μέτρα. Όπως αυτά που λαμβάνονται ή θα ληφθούν μέσα στο 2011, συνολικού ύψους περίπου 10% του ΑΕΠ για να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, μόλις κατά 2% του ΑΕΠ.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η Κυβέρνηση εμμένει στην ίδια λανθασμένη «συνταγή» που την έχει ενισχύσει και, μάλιστα, σε μεγαλύτερη δοσολογία.
Μάλιστα, η δημοσιονομική προσαρμογή, ακόμη και μετά την επανεκτίμηση των νέων δεδομένων στον Προϋπολογισμό, συνεχίζει να στηρίζεται περισσότερο στο σκέλος της ενίσχυσης των εσόδων παρά στην πλευρά της αναγκαίας περιστολής των δαπανών (με αναλογία 51%/49%). Όταν, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και πρακτική, η δημοσιονομική προσαρμογή καθίσταται βιώσιμη όταν η αναλογία είναι 1/3–2/3.
Απαιτείται συνεπώς αλλαγή της πολιτικής στην κατεύθυνση επίτευξης της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας και της ανάταξης της Οικονομίας, ως χώρα σταθερή στους στόχους αλλά προσανατολισμένη στην άμεση Επανεκκίνηση της Οικονομίας.
