1^η. Σε τι υπολείπεται το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής της Κυβέρνησης, ώστε να είναι πιθανή η λήψη επιπλέον μέτρων, όπως προειδοποίησε ο επικεφαλής του Εurogroup κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ;

Το Πρόγραμμα δεν αντιμετωπίζει με βιώσιμο τρόπο το πρόβλημα ελλείμματος και χρέους της ελληνικής οικονομίας. Σε ότι αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα, η όποια μείωσή του οφείλεται στις απανωτές φορολογικές επιβαρύνσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, στις διαδοχικές μειώσεις του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, και στη «στάση πληρωμών» του κράτους απέναντι στους πιστωτές του. Ακόμη όμως και με αυτές τις Κυβερνητικές επιλογές, το έλλειμμα θα διαμορφωθεί σε υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με τις εκτιμήσεις του Προγράμματος – κατά 1,5% περίπου του ΑΕΠ το 2010, λόγω, κυρίως, της υστέρησης των εσόδων. Σε ότι αφορά το δημόσιο χρέος, το ύψος του μεγαλώνει, το κόστος εξυπηρέτησής του διευρύνεται και η δυναμική του διατηρείται (το χρέος αναμένεται να αυξηθεί κατά 30% του ΑΕΠ την περίοδο 2009-2013). Αυτή η εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών έχει ήδη επιφέρει και θα επιβάλλει νέα μέτρα. Μέτρα που οδηγούν σε ένα μακροχρόνιο «παγετώνα» την Ελληνική οικονομία.

2^η. Για αυτά τα νέα μέτρα η Κυβέρνηση διαρκώς επαναλαμβάνει ότι θα καλέσει τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να τοποθετηθούν. Τι θα κάνετε;

Η συστηματική συζήτηση για τα μείζονα θέματα της χώρας, μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.Το ΠΑΣΟΚ, διαχρονικά, ως Κυβέρνηση την αγνοούσε και ως Αντιπολίτευση πάντα την τορπίλιζε. Τώρα, ως Κυβέρνηση, παρά τα αδιέξοδα των επιλογών της, δεν προσπαθεί να συζητήσει υπεύθυνα με τις πολιτικές δυνάμεις. Επιχειρεί μόνο να τις καταστήσει  συνυπεύθυνες. Έτσι, η Κυβέρνηση αναζητά συμμετοχή από τις πολιτικές δυνάμεις για την επιβολή ενός «νέου Μνημονίου» για την περίοδο 2012-2015, με επιπλέον μέτρα «ασφυξίας» ύψους τουλάχιστον 15 δισ. ευρώ. Λησμονεί, όμως, ότι έχει ήδη λάβει μέτρα 38 δισ. ευρώ για τα έτη 2010 και 2011, πολύ περισσότερα απ’ όσα αναγράφει στο ίδιο το «Μνημόνιο». Μεταξύ δε των προτεινόμενων, από το ΔΝΤ, νέων μέτρων είναι η αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση των επιδομάτων, η αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ. Σ’ αυτή την αδιέξοδη πολιτική η Κυβέρνηση ας μην αναζητά «συνενόχους».

3^η. Περιθώρια για μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα υπάρχουν;

Είναι αλήθεια ότι, στην παρούσα φάση, τα δημοσιονομικά περιθώρια για τη λήψη τέτοιων μέτρων είναι στενά. Και καθίστανται πιο περιορισμένα λόγω της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Υπάρχει όμως η δυνατότητα άρσης κάποιων αδικιών, όπως αυτή με τις περικοπές στις συντάξεις, ειδικά τις χαμηλές. Η όποια όμως αποκατάσταση αυτών θα πρέπει να συνοδεύεται από αντίστοιχη περιστολή σε σπατάλες που ενσωματώνονται σε συγκεκριμένους κωδικούς του Προϋπολογισμού. Και τέτοιους, η Ν.Δ., με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, έχει παρουσιάσει από τον περασμένο Ιούλιο.

4^η. Με βάση και τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις, ποια είναι η δική σας πρόταση;

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν βασικές, σταθερές, διαπιστώσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης:

1^η. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα χρέους, κοινό στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

2^η. Το «θεραπευτικό σχήμα» που έχει τεθεί σε εφαρμογή στη χώρα μας δεν είναι κατάλληλο. Οι εναλλακτικές επιλογές που συζητούνται σήμερα αποτελούν ομολογία αποτυχίας του «Μνημονίου».

Απαιτείται συνεπώς μια συνολική, συνεκτική και πειστική λύση για την Ευρώπη και τη χώρα μας. Χρειάζονται, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, συντονισμένες και ολοκληρωμένες λύσεις για την αντιμετώπιση του χρέους και σε εθνικό επίπεδο, πειστικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του χρέους, του ελλείμματος και της ύφεσης.

Πιο συγκεκριμένα, απαιτούνται:

• Η επίτευξη τουλάχιστον ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, και όχι απλώς πρωτογενών πλεονασμάτων (με μέτρα μείωσης της φοροδιαφυγής, περιστολής της σπατάλης και βελτίωσης της αποτελεσματικότητας των πόρων).
• Η προώθηση, παράλληλα με τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και προσαρμογής, αναπτυξιακών δράσεων (με την ταυτόχρονη σταδιακή μείωση των φόρων).
• Η άμεση καταγραφή, ορθολογική διαχείριση και διαφανής αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.
• Η προώθηση ενός τολμηρού, αλλά ρεαλιστικού, προγράμματος αποκρατικοποιήσεων (η Κυβέρνηση δεν έχει κάνει ούτε μία αποκρατικοποίηση μέχρι σήμερα, ενώ προσδοκούσε να αντλήσει 2,5 δισ. ευρώ το 2010).
• Η επιδίωξη επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής και η μείωση του επιτοκίου του χρέους των 110 δισ. ευρώ.
• Η επιδίωξη της θεσμοθέτησης και έκδοσης ευρωομολόγου.

5^η. Μετά τη συνάντηση του κ. Σαμαρά τόσο με τον κ. Προβόπουλο όσο με τον κ. Τρισέ, εκτιμάτε ότι μπορεί κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει κάποιους είδους πρόβλημα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα;

Στην Ελλάδα, σε αντιδιαστολή με άλλες χώρες, η δημοσιονομική κρίση είχε επιπτώσεις και στον τραπεζικό τομέα. Επιπτώσεις κυρίως στη ρευστότητά τους, λόγω της πιστοληπτικής υποβάθμισής τους, της μείωσης των καταθέσεων, της αδυναμίας πρόσβασης στη διατραπεζική αγορά, των αυξημένων επισφαλειών. Αυτές τις προκλήσεις καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει το τραπεζικό σύστημα μέσα από πρωτοβουλίες αναδιάρθρωσης, κυρίως, του ενεργητικού τους. Είναι όμως αναγκαία και η συνέχιση της παροχής χρηματοδότησης προς τα πιστωτικά ιδρύματα από την ΕΚΤ. Ενώ και η Κυβέρνηση οφείλει να τα ενισχύσει με «πακέτα ρευστότητας». Ζητούμενο βέβαια παραμένει να διασφαλιστεί από την Κυβέρνηση ότι η παροχή αυτής της ρευστότητας θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται μέχρι σήμερα.

6^η. Συμφωνείτε με το κίνημα του «δεν πληρώνω»;

Σε μία Πολιτεία Δικαίου δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες αντιδράσεις. Και βεβαίως όταν επιχειρηθούν είναι καταδικαστέες. Εν προκειμένω μία διεύρυνση του «φαινομένου της ανυπακοής» τείνει να διαμορφώσει ατμόσφαιρα γενικευμένης ασυδοσίας, απειθαρχίας και ανομίας, λειτουργεί διαλυτικά για την ήδη διαταραγμένη κοινωνική συνοχή και δημιουργεί αρνητικά πρότυπα. Η επιδημία όμως του «δεν πληρώνω» έχει προσβάλει και το Ελληνικό Δημόσιο. Δημόσιο το οποίο αθετεί ανειλημμένες υποχρεώσεις του, δημιουργώντας ένα εσωτερικό χρέος που εκτιμάται, σήμερα, στα 10 δισ. ευρώ. Αποτελεί, συνεπώς, πρωτίστως ευθύνη της Κυβέρνησης η εμπέδωση κλίματος δικαίου και νομιμότητας.

7^η. Πως εξηγείτε τη στασιμότητα των δημοσκοπικών ποσοστών που εμφανίζει η Ν.Δ.;

Οι δημοσκοπήσεις δεν συνιστούν παρά μία «φωτογραφία της στιγμής». Η εγκυρότερη δημοσκόπηση είναι οι κάλπες. Και, στις πρόσφατες εκλογές η Ν.Δ. έδειξε ότι ανακάμπτει. Βέβαια, οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν πάντοτε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Όμως, έχω την αίσθηση ότι η διαρκώς αποσαφηνιζόμενη στρατηγική της, καθώς και οι προτάσεις της επί όλων των πεδίων για ταχύτερη και με λιγότερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος έξοδο από την κρίση, αγγίζουν όλο και περισσότερους πολίτες, δημιουργούν κλίμα πολιτικής ανάκαμψης και διαμορφώνουν προοπτική δημιουργίας μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας με στόχο μια νέα πορεία για τον τόπο.

8^η. Το ενδεχόμενο εκλογών στο προσεχές διάστημα, είναι υπαρκτό κατά την άποψή σας; Και, επιπρόσθετα, πέραν της εκλογικής ετοιμότητας, στην οποία οφείλει να βρίσκεται η Ν.Δ., νομίζετε ότι είστε έτοιμοι να κυβερνήσετε;

Η εκλογολογία είναι επιζήμια για τη χώρα και την Οικονομία. Επιπλέον, όταν ανοίγει πολύ δύσκολα κλείνει. Σε κάθε περίπτωση, η Ν.Δ. είναι σε ετοιμότητα για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Εκλογών που, ούτως ή άλλως, η ίδια δεν μπορεί να προκαλέσει. Οφείλει, βέβαια, συνεχώς να βελτιώνεται, και να εμπλουτίζει τις πολιτικές της. Να καταβάλλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να ισχυροποιήσει τους δεσμούς της με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών και στις προκλήσεις των καιρών.

Share