Κύριε Σταϊκούρα, βρισκόμαστε σε μία περίοδο «εθνικής ευφορίας» επειδή ολοκληρώθηκε το PSI των ελληνικών ομολόγων και δόθηκε το «πράσινο φως» για την εκταμίευση του νέου δανείου. Ωστόσο πριν καλά-καλά πάρουμε το νέο δάνειο, έχει αναπτυχθεί συζήτηση και για νέο δανεισμό της χώρας. Τελικά, που βρισκόμαστε; Πόσο έχουμε «σωθεί» στην πραγματικότητα; Πόσο «ασφαλείς» είμαστε;
Οι επιλογές, οι πράξεις και οι παραλείψεις της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Γ. Παπανδρέου οδήγησαν τη χώρα στο μηχανισμό στήριξης. Σε μια πορεία λανθασμένων βημάτων ετέθη σε κίνδυνο η θέση της χώρας στην ευρωζώνη και κατέστη αναγκαία η παρέμβαση στο δημόσιο χρέος. Με την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους και το δεύτερο δάνειο περιορίζεται η αβεβαιότητα, ο κίνδυνος χρεοκοπίας και σταθεροποιείται η στρατηγική θέση της χώρας στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με την εξέλιξη αυτή δίνεται η δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, το χρέος να καταστεί βιώσιμο. Αλλά δεν διασφαλίζεται η βιωσιμότητά του.
Άλλωστε, το δημόσιο χρέος αναμένεται να ανέλθει στο 116,5% του ΑΕΠ το 2020. Δηλαδή περίπου στο επίπεδο του 2009.
Η χώρα κερδίζει χρόνο.
Αυτό που απαιτείται άμεσα είναι η ανάληψη πρωτοβουλιών για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Αν κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές και αναλάβει αναπτυξιακές δράσεις θα βγει από την κρίση και θα εισέλθει στον «ενάρετο» κύκλο της αειφόρου ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.
Πρέπει όμως όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι ο δρόμος είναι μακρύς και ανηφορικός. Είναι όμως πλέον ανοικτός.
Την ίδια ώρα πάντως που η πολιτική ηγεσία επαίρεται για τις τελευταίες εξελίξεις, ήδη μπαίνουν σε εφαρμογή και νέα δυσβάσταχτα μέτρα τα οποία πλήττουν και τον ιδιωτικό τομέα με «πετσόκομμα» των μισθών, ενώ ζητούνται τον Ιούνιο και περικοπές δαπανών για την περίοδο 2013-2014 ύψους 11,7 δισ. ευρώ που συνεπάγονται νέα μέτρα, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, νέες μειώσεις συντάξεων, περικοπές κοινωνικών επιδομάτων κ.λπ. Το ερώτημα του κάθε πολίτη που υφίσταται την βαρβαρότητα των μέτρων αυτών είναι ένα: θα σταματήσουν πότε; Γιατί εκείνον τον περίφημο «πάτο στο βαρέλι», φαίνεται ακόμη να μην τον έχουμε βρει. Ο κίνδυνος της πτώχευσης έχει οριστικά απομακρυνθεί;
Πράγματι, η καθοδική πορεία στο σπιράλ του τρόμου δεν έχει ανακοπεί.
Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα και με τις εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους, διότι η ύφεση είναι βαθιά και χρονικά μακρά, οι διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και στη λειτουργία των αγορών δεν υλοποιήθηκαν, αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Δυστυχώς, το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει μόλις μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ χαμηλότερα από το 2010.
Ενώ, και ο στόχος για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος εφέτος, βασική παράμετρος αναστροφής της τάσης διόγκωσης του χρέους, μετατίθεται για του χρόνου.
Αυτό καθιστά αναγκαία τη λήψη νέων μέτρων τόσο για εφέτος, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας της Κυβέρνησης τον περασμένο Νοέμβριο, όσο και για τα επόμενα χρόνια.
Μέτρα για την περίοδο 2013-2014 τα οποία θα προσδιορισθούν τον προσεχή Ιούνιο. Αυτά θα πρέπει να προέλθουν από την περιστολή των δαπανών.
Το ζητούμενο είναι τα μέτρα που θα εξειδικευθούν να αξιολογηθούν με λογικές και μεθοδολογίες κόστους – οφέλους ή κόστους – αποτελεσματικότητας, έτσι ώστε να είναι, όσο το δυνατόν, οικονομικά αποτελεσματικά και κοινωνικά δίκαια.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, και το επαναλαμβάνω, είναι αναγκαίο να συμπληρωθούν οι πολιτικές αυτές με μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Και αυτό γιατί είναι πλέον κοινή, και όχι μόνο από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, η πεποίθηση ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.
Η προσπάθεια για το καλύτερο για τη χώρα και τους πολίτες πρέπει να είναι συνεχής.
Πιστεύω ότι με εθνικό σχέδιο και τη δημιουργική συνέργεια όλων των δυνάμεων του έθνους, ο κίνδυνος της πτώχευσης μηδενίζεται.
Σε σχέση με το προηγούμενο ερώτημα, αυτά τα μέτρα της περιόδου ’13-’14 θα κληθεί να τα πάρει η επόμενη Κυβέρνηση σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της. Η ΝΔ στοχεύει να είναι αυτή η «επόμενη Κυβέρνηση», αλλά ακόμα και αν δεν της προκύψει η αυτοδυναμία, θα είναι πάντως ο βασικός «μέτοχος» της Κυβέρνησης αυτής, ως πρώτο κόμμα, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Τι περιθώρια «ελιγμών» υπάρχουν ώστε να είναι και συνεπής ως προς τις κατ’ επανάληψιν δηλώσεις του Α. Σαμαρά, ότι ακόμη υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης των συμφωνηθέντων. Και εν πάση περιπτώσει, ποια είναι τα περιθώρια αυτά;
Καταρχάς, το ίδιο το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής προβλέπει διαβούλευση με την Τρόικα σε περίπτωση ύφεσης σημαντικά βαθύτερης από την αναμενόμενη, ώστε να αξιολογηθεί αν η πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να επεκταθεί πέρα από το 2014.
Επίσης, όπως ανέφερα, ο στόχος για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 1,1% του ΑΕΠ για εφέτος μετατέθηκε για το 2013. Έτσι εφέτος, παρά τη λήψη των νέων μέτρων του εφαρμοστικού νόμου, εκτιμάται ότι θα έχουμε πρωτογενές έλλειμμα 0,2% του ΑΕΠ. Οι στόχοι συνεπώς, σε συμφωνία με τους εταίρους, τροποιήθηκαν.
Επιπλέον, κατά την πρόσφατη διαμόρφωση του Προγράμματος έγινε, για πρώτη φορά, διαπραγμάτευση, κυρίως με την επιμονή του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, του κ. Σαμαρά. Η χώρα σε άλλα θέματα τα κατάφερε, όπως π.χ. στην ματαίωση αύξησης στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κατά 25% αναδρομικά από τον εφετινό Ιανουάριο, στη διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, στη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων, ενώ σε άλλα δεν τα κατάφερε.
Και τέλος, σας θυμίζω την πρόσφατη τοποθέτηση του Εκπροσώπου του ΔΝΤ, όπου σχετικά με το θέμα των τροποποιήσεων του Προγράμματος δήλωσε ότι η Κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές είναι εύλογο να επιθυμεί να κάνει κάποιες αλλαγές στην οικονομική πολιτική, οι οποίες βέβαια θα πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένες με τους στόχους και το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας.
Η Ν.Δ. αναγκάστηκε, εκ των πραγμάτων, τόσο να συμμετάσχει σε μία Κυβέρνηση με μνημονιακή λογική όσο και να δεσμευτεί να συναινέσει σε μνημονιακά μέτρα και τώρα. Μέσα σε αυτό το κλίμα πως θα μπορέσει προεκλογικά να παρουσιάσει εαυτόν ως «εναλλακτική πρόταση» στους καταπονημένους και απογοητευμένους πολίτες; Και μιας και μιλάμε για εκλογές, ο Α. Σαμαράς δήλωσε μιλώντας και στην ΠΕ του κόμματος ότι θα γίνουν μετά το Πάσχα. Μιλάμε για αρχές Μαΐου;
Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Παπανδρέου, οδήγησε τη χώρα στο μηχανισμό στήριξης.
Χωρίς διαπραγμάτευση, δρομολόγησε λανθασμένες ή ελλειμματικές πολιτικές για τη χώρα.
Η εσφαλμένη και μη ρεαλιστική «αγωγή», σε συνδυασμό με την διαχειριστική ανεπάρκεια, βύθισε στο τέλμα τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία.
Κατέστησε το χρέος μη βιώσιμο και έβαλε σε κίνδυνο τη συμμετοχή της στον πυρήνα της Ευρώπης.
Η Νέα Δημοκρατία είχε αξιολογήσει ότι ήταν λάθος η επιλογή, ήταν λάθος η «συνταγή», και είχε έγκαιρα προβλέψει τα αδιέξοδα.
Από την αρχή και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, αντί να κάθεται στην «κερκίδα» και να κερδοσκοπεί κομματικά, βοηθά ενεργά και ουσιαστικά τη χώρα.
Αυτό πράττουμε με εθνική και κοινωνική ευθύνη, καθώς με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες μας δώσαμε διέξοδο στα αδιέξοδα που είχαν δημιουργηθεί.
Ειδικά τελευταία που το διακύβευμα, σε αντίθεση με το 2010, ήταν η χρεοκοπία της χώρας και η συμμετοχή της στον πυρήνα της Ευρώπης.
Χωρίς τη συμβολή της Νέας Δημοκρατίας σήμερα δεν θα είχε η χώρα τη δυνατότητα να λειτουργεί σε ένα πιο σταθερό περιβάλλον.
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, είναι σαφές ότι η Κυβέρνηση Παπαδήμου έχει ορισμένο χρονικό ορίζοντα και συγκεκριμένη αποστολή.
Αποστολή η οποία, με τη συμβολή των εμπλεκόμενων μερών, και παρά την απώλεια εταίρου από το Κυβερνητικό σχήμα, ολοκληρώνεται.
Ως εκ τούτου, η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές.
Οι εκλογές θα δώσουν τη δυνατότητα στους πολίτες να αποφασίσουν σχετικά με την πορεία της χώρας. Η λαϊκή εντολή θα αναβαθμίσει τις δυνατότητες της νέας κυβέρνησης και θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας.
Επιζητάτε τις εκλογές, μιλάτε για αυτοδυναμία, αλλά όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι παρά την μεγάλη διαφορά με το καταρρακωμένο ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ απέχει πολύ από την αυτοδυναμία. Εφόσον δεν επιτευχθεί, ποιες είναι οι εναλλακτικές του Α. Σαμαρά. Άλλωστε βλέπουμε και μία πολυδιάσπαση το κεντροδεξιού χώρου με νέους «ενοίκους» να προστίθενται στην «πολυκατοικία» εκτός από το ΛΑΟΣ και τη ΔΗΣΥ. Τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Π. Καμένου αλλά ακόμη και την «Χρύση Αυγή» να μπαίνει στην Βουλή, βάσει των δημοσκοπήσεων πάντα. Δεν μπορεί παρά να επηρεάζει τη ΝΔ η «διεύρυνση» του πολιτικού σκηνικού στον δικό της ζωτικό πολιτικό χώρο.
Η Νέα Δημοκρατία, όπως διαχρονικά έχει αποδείξει, είναι σταθεροποιητικός παράγων του συστήματος.
Με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και διαυγές ιδεολογικό στίγμα, αυτό του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο, επιδιώκει ισχυρή λαϊκή εντολή. Επιδιώκει αυτοδυναμία.
Γιατί πρέπει η χώρα να κυβερνηθεί σθεναρά.
Γιατί πρέπει να ενισχυθεί η διαπραγματευτική ισχύς της Κυβέρνησης στο εξωτερικό.
Γιατί η χώρα έχει ανάγκη από ένα μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα, όπως έχει δεσμευθεί ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς.
Αναφορικά με το δεύτερο ερώτημά σας, από το φθινόπωρο του 1974 η κομματική έκφραση της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα είναι, με διαδοχικές αποφάσεις των πολιτών, η Νέα Δημοκρατία.
Ανοιχτό, παραμένει στο τραπέζι, ως εκ τούτου και το θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών. Σε αυτή την κατεύθυνση και αν μία συνεργασία υπαγορευτεί από το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι πιθανή η συνεργασία με το ΛΑΟΣ, επί παραδείγματι; Κυκλοφορούν έντονα τα σενάρια και για μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Και επιπλέον, υπάρχει και ο γενικός προβληματισμός, μήπως η κρισιμότητα των καταστάσεων έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια μία μονοκομματικής κυβέρνησης. Η δική σας εκτίμηση ποια είναι; Και ποιο πιθανό σχήμα μετεκλογικής συνεργασία θα βλέπατε εφόσον προκύψει τέτοια ανάγκη;
Εμείς πιστεύουμε ότι η βέλτιστη λύση για τη χώρα είναι η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Έχουμε μπει με πίστη στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, επιδιώκουμε την αυτοδυναμία και δεν σεναριολογούμε.
Είναι δεδομένο ότι στις δημοκρατίες, στις εκλογές, κυρίαρχα αποφασίζουν οι πολίτες.
Η Νέα Δημοκρατία, ως πολιτική δύναμη ευθύνης, θα διαχειριστεί με ευθύνη την εντολή των πολιτών.
Δεν έπαιξε ποτέ και δεν θα παίξει με την πορεία της χώρας.
