Είναι τελικά η απογραφή του 2004 «εγκληματικό λάθος». Γιατί το ανακαλύψατε τώρα και γιατί δεν περιλάβατε αυτή τη διαπίστωση όταν κάνατε την αυτοκριτική σας για την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή;
Σε μια περίοδο κατά την οποία, με ευθύνη της ηγεσίας της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ύφεση, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν, η ανεργία καλπάζει και η έξοδος στις αγορές απομακρύνεται όλο και περισσότερο, δεν επιθυμώ συμμετοχή σε αυτή τη συζήτηση.
Είναι όμως δυνατόν, ως κόμμα, να λαμβάνετε αποστάσεις από μια κεντρική επιλογή της πρώτης Κυβέρνησης Καραμανλή, βασική προεκλογική εξαγγελία το 2004, και ταυτόχρονα να υποστηρίζετε ότι η διαπίστωση δεν αφορά τον πρώην Πρωθυπουργό; Ήταν ο Κώστας Καραμανλής Πρωθυπουργός «περιορισμένης ευθύνης»;
Υπήρξα ήδη σαφής.
Ο κ. Καραμανλής το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πατρίδα το απέδειξε έμπρακτα όταν κρίνονταν μεγάλα θέματα της χώρας.
Έχει στο ενεργητικό του στρατηγικής σημασίας πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες επιτυχίες.
Να υπενθυμίσω ότι έχει εκλεγεί δύο φορές Πρωθυπουργός της χώρας.
Γνωρίζω ότι κρατάτε μυστικά τα μέτρα που θα προτείνετε στο Ζάππειο. Ωστόσο είναι φανερό ότι απέναντι στη «φοροεπιδρομή στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά» που καταγγέλλετε θα αντιτάξετε εξαγγελίες για φορο-ελαφρύνσεις. Πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια τέτοια κίνηση όταν η δημοσιονομική προσαρμογή είναι απαραίτητος όρος για να συνεχίσει την πορεία της η χώρα;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι επιβάλλεται δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία. Επιτυγχάνεται όμως με την ακολουθούμενη πολιτική;
Πολιτική που στηρίζεται στη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και στο «στραγγαλισμό» των δημοσίων επενδύσεων;
Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού δίνει την απάντηση.
Τα έσοδα μειώθηκαν κατά 8% το 1ο τρίμηνο του έτους, έναντι ετήσιου στόχου για αύξηση κατά 8,5%.
Εμείς υποστηρίζουμε ότι η μείωση των φόρων μπορεί να αποφέρει καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα (τόνωση κατανάλωσης, προσέλκυση επενδύσεων, περιορισμός «λουκέτων», μείωση φοροδιαφυγής, διεύρυνση φορολογικής βάσης).
Δεν αρκεί όμως μόνο αυτή.
Απαιτείται απλό, αντικειμενικό και σταθερό φορολογικό σύστημα και αποτελεσματικός ελεγκτικός και εισπρακτικός μηχανισμός.
Πριν μερικούς μήνες επιμένατε ότι η Ιρλανδία και η Πορτογαλία που αντιστέκονται στις πιέσεις δείχνουν πως η ένταξη στο Μηχανισμό Στήριξης «δεν είναι μονόδρομος». Τώρα που και οι δύο χώρες υπογράφουν Μνημόνιο μήπως αναθεωρείτε; Ήταν τελικά το Μνημόνιο απαραίτητο για την επιβίωση της χώρας;
Εμείς, επιρρίψαμε την ευθύνη στην ηγεσία της Κυβέρνησης για το Μνημόνιο και απορρίψαμε το επιχείρημα του «μονόδρομου».
Ασκήσαμε κριτική για το «θεραπευτικό σχήμα» που τέθηκε σε εφαρμογή στη χώρα μας.
Δυστυχώς, δικαιωθήκαμε.
Η ύφεση είναι βαθιά και παρατεταμένη, το έλλειμμα δεν μειώνεται με βιώσιμο τρόπο, το χρέος αυξάνει και ενισχύει τη δυναμική του, ο πληθωρισμός διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, η «διαρθρωτική» παραγωγικότητα συρρικνώνεται, η παραγωγική βάση απομυζάται, τα «λουκέτα» πολλαπλασιάζονται, η ανεργία καλπάζει, ο κοινωνικός ιστός αποδιοργανώνεται, η φτώχεια διευρύνεται.
Αλήθεια όμως, αν το Μνημόνιο ήταν «απαραίτητο για την επιβίωση της χώρας» γιατί σήμερα κάποιοι αναζητούν «λύσεις απελπισίας» που κανείς δεν φαντάζονταν πριν από 1 χρόνο;
Σε ότι αφορά τώρα τις χώρες που αναφέρατε, αυτές άντλησαν από τις αγορές έγκαιρα περισσότερα κεφάλαια, υπέγραψαν Μνημόνια με άλλους όρους και διαπραγματεύονται, ακόμη και σήμερα, τη βελτίωσή τους.
Για παράδειγμα, η Ιρλανδία, στην πρώτη αξιολόγηση της χώρας από την Τρόικα επέτυχε την αλλαγή όρων του Μνημονίου προς την κατεύθυνση τόνωσης της απασχόλησης (αύξηση ημερομισθίου, μείωση ασφαλιστικών εισφορών).
Η αναδιάρθρωση είναι απαγορευμένη λέξη για τη ΝΔ; Πως μπορείτε να αγνοείτε επίσημα ένα σενάριο για την πορεία του ελληνικού χρέους που κυριαρχεί στο διεθνή Τύπο και τροφοδοτείται από δηλώσεις σημαντικών παραγόντων του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος; Ή μήπως δεν το αγνοείτε αφού ο σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, Χρύσανθος Λαζαρίδης, άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι εύχεστε την παράταση του ιδιωτικού χρέους με ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου;
Καταρχήν θεωρώ ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αποτελεί επιλογή ούτε για την Ελλάδα ούτε για την ευρωζώνη και ότι η συζήτηση δεν βοηθά τη χώρα.
Πιστεύω ότι η χώρα μας θα πρέπει, με την αναγκαία αλλαγή των όρων του Μνημονίου, να εντείνει τις προσπάθειές της για δημοσιονομική εξυγίανση, αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου και επίτευξη θετικών ρυθμών ανάπτυξης το συντομότερο δυνατόν.
Αλλιώς ακόμη και η συζητούμενη «βελούδινη» αναδιάρθρωση (reprofiling), συναινετική και συμφωνημένη σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο βήμα για μια ευρύτερη αναδιάρθρωση στο μέλλον.
Όμως, γιατί αλήθεια «φούντωσε» ξαφνικά η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους και εκτοξεύθηκαν τα spreads;
Μήπως γιατί αντιλαμβάνονται όλοι πλέον ότι «ο λογαριασμός του Μνημονίου δεν βγαίνει» και η έξοδος στις αγορές απομακρύνεται;
Αλλά και γιατί, μετά τις πρόσφατες Ευρωπαϊκές αποφάσεις, η αναδιάρθρωση καθίσταται ουσιαστικά αναπόφευκτη με την προσφυγή στο Μόνιμο Μηχανισμό Σταθερότητας.
Υπενθυμίζω ότι ο κ. Σαμαράς, έγκαιρα, στη Σύνοδο Κορυφής του Ε.Λ.Κ., είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις του για τη συμμετοχή ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων.
Βρεθήκατε αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό στο στόχαστρο για δηλώσεις σας, όπως αυτή για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, που από ορισμένα στελέχη της Συγγρού χαρακτηρίζονται «βιαστικές». Τι απαντάτε στους επικριτές σας που συμβαίνει να είναι κυρίως στελέχη του «Δικτύου 21»;
Από θέση αρχής, ενώ αξιολογώ όλα τα σχόλια δεν τα σχολιάζω.
Άλλωστε ο «αγώνας» γίνεται στο «γήπεδο» και όχι στην «κερκίδα».
Έχω επιλέξει να δίνω τη «μάχη» στο «γήπεδο» για να είμαι ωφέλιμος στην πατρίδα, τους Έλληνες πολίτες, την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Φθιώτιδα, τους συμπατριώτες μου.
Προσπαθώ να συμβάλλω δημιουργικά ώστε η ΝΔ, στην οποία συμμετέχω ενεργά από τα δεκαέξι χρόνια μου, να αποτελεί πολιτική λύση ποιότητας και αποτελεσματικότητας για τη χώρα.