Πως κρίνετε την απόφαση των Βρυξελλών;
Κε. Μελισσόπουλε, η αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους κατέστη αναπόφευκτη.
Και αυτό ήταν σαφές μετά και τη δημοσιοποίηση από τους εταίρους της Έκθεσης βιωσιμότητας του χρέους μας.
Έκθεση που αποδεικνύει ότι τα απανωτά «σχέδια σωτηρίας» της χώρας απέτυχαν.
Και αυτό γιατί η ύφεση είναι βαθιά και χρονικά μακρά, και βαθύτερη από τις αρχικές εκτιμήσεις εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής.
Οι αποκρατικοποιήσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές, εξαιτίας της Κυβερνητικής ολιγωρίας, ασυνέπειας και ανεπάρκειας δεν υλοποιούνται, και έτσι παρά τη συνεχή αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Η Κυβέρνηση όμως θριαμβολογεί γιατί το δημόσιο χρέος θα μειωθεί σημαντικά.
Η ηγεσία της Κυβέρνησης έχει έφεση στις θριαμβολογίες.
Οι κομπασμοί αποδεικνύονται έωλοι και ως εκ τούτου δεν αποδίδουν μεσοπρόθεσμα, ούτε επικοινωνιακά.
Θυμίζω τις αναφορές της για «ριζική και γενναία λύση στο πρόβλημα» και για «πάτο στο βαρέλι» του δημοσίου χρέους» κατά την αξιολόγηση της απόφασης της 21ης Ιουλίου.
Απόφαση για την οποία σήμερα ανακαλύπτει μειονεκτήματα.
Θυμίζω επίσης ότι μέχρι πρόσφατα απέκλειε κατηγορηματικά το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
Θεωρούσε ότι μία τέτοια επιλογή «θα ήταν ανεύθυνη και επικίνδυνη προσέγγιση», «τεράστιο λάθος για τη χώρα», το οποίο «θα οδηγούσε τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες στα τάρταρα», «θα στιγμάτιζε τη χώρα» και «θα έπληττε τους πολίτες, ιδίως τους πιο αδύναμους από αυτούς».
Είναι και αυτό μία ακόμη απόδειξη των οβιδιακών μεταμορφώσεων, στις οποίες πράγματι, διαχρονικά, έχει υψηλές αποδόσεις η Κυβέρνηση.
Σε ότι αφορά τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, πράγματι, το ύψος του δημοσίου χρέους θα μειωθεί. Βέβαια όχι όσο εκτιμά ή προσδοκά η Κυβέρνηση.
Και αυτό γιατί θα υπάρξει προσαύξηση χρέους από την αναγκαία επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων και τη βελτίωση της αξιοπιστίας των νέων ομολόγων με τα οποία θα ανταλλαγούν τα παλαιά.
Ενώ δεν είναι σαφές ακόμα σε ποιο βαθμό θα συμμετάσχουν εθελοντικά οι ιδιώτες, ώστε να μην υπάρξει «χρηματοδοτικό κενό».
Σε κάθε περίπτωση, το χρέος της χώρας μας εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί το 2020 στο επίπεδο του 2009. Στο ίδιο ύψος που προέβλεπε και το Μνημόνιο για το 2020, δηλαδή στο 120% του ΑΕΠ.
Μνημόνιο όμως το οποίο δεν ενσωμάτωνε άλλα 9 χρόνια σκληρής λιτότητας, δεν προέβλεπε εκποίηση μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας και δεν περιελάμβανε την αναδιάρθρωση του χρέους.
Τουλάχιστον όμως η απόφαση των Βρυξελλών, όπως ισχυρίζεται και η Κυβέρνηση, εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του χρέους;
Καταρχήν να υπενθυμίσω ότι η Κυβέρνηση, μέχρι πολύ πρόσφατα, ακόμη και στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, υποστήριζε ότι η απόφαση της 21ης Ιουλίου διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του χρέους.
Έπεσε όμως έξω και σε αυτή την πρόβλεψη.
Εμείς εκτιμούμε ότι το ίδιο θα συμβεί και με την τελευταία απόφαση εάν δεν υπάρξει ανάκαμψη της Οικονομίας.
Και αυτό γιατί η βιωσιμότητα του χρέους απαιτεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης ώστε αυτοί, μαζί με το κατάλληλο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής, να οδηγήσουν στην επίτευξη μεγάλων και συνεχών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Χρειάζεται συνεπώς αλλαγή πολιτικής.
Και αυτή είναι εφικτή, ειδικά όταν η υπάρχουσα αποδεικνύεται λαθεμένη και αδιέξοδη.
Θα πείτε συνεπώς όχι και στη νέα δανειακή σύμβαση;
Θα μελετήσουμε και θα αξιολογήσουμε με υπευθυνότητα το περιεχόμενο της νέας σύμβασης.
Άλλωστε, σήμερα, πτυχές και παράμετροι της συμφωνίας δεν είναι ακόμη γνωστές και θα αποσαφηνισθούν το προσεχές δίμηνο.
Ενώ στην τελευταία επικαιροποίηση του Μνημονίου υπάρχουν και νέες προβλέψεις των εταίρων μας, που μέχρι σήμερα δεν περιλαμβάνονται σε κανένα κυβερνητικό σχέδιο, όπως είναι η πρόθεση της Κυβέρνησης να προχωρήσει σε πιο εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις επειδή δεν επιτυγχάνονται οι ποσοτικοί στόχοι του προγράμματος, και η βούληση των εταίρων να ανοίξει συζήτηση για τους ελάχιστους μισθούς και την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας ώστε να μειωθεί το μισθολογικό κόστος.
Προβλέψεις που μπορεί να οδηγήσουν σε νέες, ακόμη πιο επώδυνες δεσμεύσεις, πέραν της σκληρής και αυστηρής εποπτείας της χώρας.
Η Ν.Δ. εξακολουθεί να λέει όχι στο αποδεδειγμένο λάθος και στηρίζει οτιδήποτε κρίνει σωστό για τη χώρα, και να απορρίπτει κάθε σκέψη για απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Άλλωστε τέτοιες σκέψεις δεν ταιριάζουν στις αρχές, στις Συνθήκες και στις δημοκρατικές παραδόσεις της Ευρώπης.
Πιστεύω σε εταιρική, ισότιμη σχέση και στη λογική της αλληλεγγύης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι εκλογές είναι πιο κοντά σήμερα ή όχι;
Σε εκλογές οδηγούν τα πολλά, μεγάλα και αυξανόμενα αδιέξοδα της Κυβέρνησης.
Αδιέξοδα που οφείλονται τόσο στο λανθασμένο μίγμα της οικονομικής πολιτικής όσο και στην εκτελεστική αναποτελεσματικότητά της.
Η Κυβέρνηση δεν μπορεί. Η μετάθεση ευθυνών πλέον δεν πιάνει. Ο κύκλος της έχει ήδη κλείσει.
Ζητάτε εκλογές και αυτοδυναμία. Πιστεύετε ότι η εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής είναι θέμα αριθμών εδρών;
Η μακρά εμπειρία έχει δείξει ότι τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις τις αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα Κυβερνήσεις με ισχυρή λαϊκή βάση, ρεαλιστικό και συνεκτικό σχέδιο, ισχυρή πολιτική βούληση, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα, και ικανότητα έμπνευσης και κινητοποίησης όλων των δημιουργικών δυνάμεων του έθνους.
Η Νέα Δημοκρατία ζητεί ισχυρή και καθαρή λαϊκή εντολή.