1. Την Πέμπτη έγινε γνωστή από την τριμελή επιτροπή των ελεγκτών της ελληνικής οικονομίας η αξιολόγησή της. Πως τη σχολιάζετε;
Κε Πανταζή, η αξιολόγηση από την «Τρόϊκα» της εφαρμογής του Μνημονίου από την Κυβέρνηση δεν δικαιολογεί τις θριαμβολογίες του οικονομικού επιτελείου της. Αντιθέτως οι δυσκολίες, οι αποκλίσεις, οι κίνδυνοι και οι συστάσεις που περιλαμβάνονται στην αξιολόγηση καταδεικνύουν ότι οι μεγάλες θυσίες του Ελληνικού λαού δεν πιάνουν τόπο. Δυστυχώς, η πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και η ασφυξία των επιχειρήσεων συνεχίζονται σε συνθήκες μεγάλης ύφεσης και υψηλού πληθωρισμού.
2. Πως κρίνετε την ενδεχόμενη πώληση από την κυβέρνηση του 40% των μονάδων παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ, κατ’ απαίτηση της τρόικας;
Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό την πίεση της “Τρόικας”, ανοίγει το θέμα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, χωρίς να έχει ακόμα και σήμερα ξεκάθαρη πολιτική. Μάλιστα, στην παρούσα φάση είμαστε μάρτυρες μιας σφοδρής εσω-πασοκικής σύγκρουσης μεταξύ ηγετικών κύκλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των συνδικαλιστών στο χώρο της ΔΕΗ. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε ακόμη που θα οδηγήσει αυτή η σύγκρουση. Ελπίζουμε να μην επιδεινώσει ακόμα περισσότερο το βεβαρυμένο κλίμα. Η Ν.Δ. έχει ως θέση την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η οποία, βεβαίως, δεν πρέπει να οδηγήσει στην απαξίωση της ΔΕΗ. Στο σημείο αυτό αξίζει να σας υπενθυμίσω και τις στρατηγικής σημασίας κινήσεις στο πεδίο της ενεργειακής πολιτικής που είχαν κάνει οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Ν.Δ.
3. Σύμφωνα με πληροφορίες, ίσως και τον άλλο μήνα, το οικονομικό επιτελείο προχωρήσει στο άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων, κάτι που αποτελούσε και δέσμευση της κυβέρνησης της ΝΔ. Συμφωνείτε με τον τρόπο εφαρμογής της συγκεκριμένης διαρθρωτικής αλλαγής από την κυβέρνηση;
Η Ν.Δ. έχει ως θέση το άνοιγμα των αγορών. Την ίδια θέση υποστηρίζει τελευταία και το ΠΑΣΟΚ. Όμως πρέπει να επισημανθεί ότι εκτός από τη θέση – στόχο σημασία έχει η μέθοδος και οι πρακτικές επίτευξής του. Η κυβέρνηση στην πρόσφατη εμπειρία της «αγοράς των μεταφορών» απέδειξε ότι ούτε σχέδιο είχε ούτε ικανότητα διαχείρισης της κρίσης που η ίδια με τις παλινωδίες της δημιούργησε. Το κόστος, οικονομικό και κοινωνικό, που προκάλεσε υπήρξε υψηλό. Ελπίζουμε ότι άντλησε εμπειρία χρήσιμη για τα άλλα εγχειρήματα.
4. Προβλέπετε την άμεση λήψη επιπλέον εισπρακτικών μέτρων από την κυβέρνηση, που θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τον οικογενειακό προϋπολογισμό;
Τους τελευταίους μήνες πορευόμαστε ανάμεσα στις συμπληγάδες της μείωσης των εισοδημάτων και της αύξησης του πληθωρισμού. Ιδιαίτερα, η εκτόξευση του πληθωρισμού αποτέλεσε και σημείο κριτικής από την “Τρόικα”. Η χώρα επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει τον υψηλότερο πληθωρισμό μεταξύ των εταίρων της. Συγκεκριμένα, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ανήλθε τον Ιούνιο στο 5,2%, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν μόλις 1,9%. Τον Φεβρουάριο του 2010 ήταν 2,9%. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η Ν.Δ. παρέδωσε τη διακυβέρνηση με πληθωρισμό τον Σεπτέμβριο του 2009 στο 0,7%. Θα προτιμούσα να εκπέμψω μήνυμα αισιοδοξίας αντί να γίνω μάντης κακών. Όμως, πρέπει να διατυπώσω ευθέως την εκτίμησή μου. Σύμφωνα με αυτή, στην πορεία τα νοικοκυριά θα βιώσουν άμεσα ή έμμεσα νέες προσαρμογές που θα μεταφράζονται σε συνεχείς πτώσεις του βιοτικού τους επιπέδου. Άλλωστε, σύμφωνα και με το ίδιο το Μνημόνιο, τα επόμενα χρόνια (2011 – 2014) αναμένεται να ληφθούν μέτρα συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής 24,2 δις ευρώ.
5. Παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, σημαντικές εξελίξεις αναμένονται και στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο. Πώς βλέπετε την πρόταση Σάλλα για τη συγχώνευση του ΤΤ και της ΑΤΕ;
Αναμφίβολα, μία τραπεζοκεντρική οικονομία όπως η Ελληνική έχει ανάγκη από μεγάλα, ισχυρά και βιώσιμα πιστωτικά ιδρύματα. Προς την κατεύθυνση αυτή δύνανται να συμβάλλουν οι εξαγορές και συγχωνεύσεις στην εγχώρια τραπεζική αγορά. Η Ν.Δ. έχει τοποθετηθεί θετικά σε μία τέτοια προοπτική. Έχει τοποθετηθεί επίσης θετικά, στη δημιουργία ενός ισχυρού κρατικού πυλώνα στο πιστωτικό μας σύστημα. Θεωρούμε πως, έτσι, περιορίζεται ο κίνδυνος μείωσης της φερεγγυότητας και «αφελληνισμού» του τραπεζικού συστήματος, ενώ, παράλληλα, ενισχύεται η σταθερότητα του συστήματος. Όμως, η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς έχει την ιδιαιτερότητα πως απευθύνθηκε στην Κυβέρνηση και αφορούσε δύο υπό κρατικό έλεγχο τραπεζικά ιδρύματα. Η Κυβέρνηση, απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν είχε σχέδιο και ότι παλινωδεί διαρκώς σε όσα θέματα χειρίζεται αυτοδύναμα. Οφείλει συνεπώς να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της τουλάχιστον στα μεγάλα θέματα της χώρας. Ιδιαίτερα πρέπει να προσεγγισθεί η περίπτωση της ΑΤΕ, η οποία για δεκαετίες αποτελεί παραδοσιακή πηγή ρευστότητας για τον Έλληνα αγρότη. Εμείς, σε κάθε περίπτωση, προσεγγίζουμε τις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα συνεκτιμώντας τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του, τις ευκαιρίες και απειλές του Ευρωπαϊκού και Παγκόσμιου περιβάλλοντος και τοποθετούμεθα με σταθερό γνώμονα το μακροχρόνιο δημόσιο συμφέρον.
6. Μπορούμε, κατά τη γνώμη σας, να τα καταφέρουμε με πιο ανώδυνο τρόπο; Υπάρχει άλλος δρόμος;
Κε Πανταζή, αναμφισβήτητα υπάρχει άλλος δρόμος. Ο δρόμος του Στρατηγικού Σχεδίου της Ν.Δ. για την Έξοδο από την Κρίση. Ένας εναλλακτικός δρόμος, που οδηγεί σε «ενάρετο κύκλο» αειφόρου ανάπτυξης και διαρκώς βελτιούμενης κοινωνικής ευημερίας, σε αντίθεση με το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης, που βιώνουμε σήμερα. Ένας δρόμος που αντιμετωπίζει ταυτόχρονα το διαρθρωτικό και το κυκλικό έλλειμμα. Κατά τη δική μας πεποίθηση αν συνεχίσουμε επί μακρόν το δρόμο του «Μνημονίου» λαμβάνοντας μόνο περιοριστικά μέτρα, μειώνουμε το διαρθρωτικό, όμως αυξάνουμε το κυκλικό έλλειμμα με την ύφεση που προκαλούμε, ενώ, παράλληλα, διατηρούμε το υψηλό δημόσιο χρέος. Για να μειωθεί το συνολικό έλλειμμα πρέπει να συνδυάσουμε τα περιοριστικά μέτρα (όχι τέτοιας έντασης και σύνθεσης), χωρίς να ληφθούν πρόσθετα (όπως προβλέπει το Μνημόνιο), με μέτρα καταπολέμησης της ύφεσης, αλλά και με πολιτικές άμεσης συρρίκνωσης του δημοσίου χρέους που αναμένεται να αγγίξει το 2013 το 150% του ΑΕΠ. Δημόσιο χρέος για το οποίο δεν γίνεται καμία αναφορά στην προσφατη Δήλωση της «Τρόικας». Το Σχέδιο, όμως, της Ν.Δ. αντιμετωπίζει ταυτόχρονα έλλειμμα και χρέος. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο, υλοποιήσιμο και διαφορετικό μίγμα μέτρων για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Πρόκειται για έναν εναλλακτικό δρόμο που, βέβαια, δεν είναι χωρίς θυσίες. Δρόμο, όμως, με λιγότερες θυσίες και καλύτερες προοπτικές. Δρόμο Ελπίδας.