Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα κι εγώ, ξεκινώντας τη σύντομη παρέμβασή μου, να αναφερθώ σε όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες με την μεγάλη αύξηση επιτοκίων δανεισμού της χώρας, αποτέλεσμα των παλινωδιών, των άστοχων ανώνυμων, δυστυχώς, διαρροών, των αντιφατικών δηλώσεων της Κυβέρνησης, απαράδεκτων μηνυμάτων, επιζήμιων για τη χώρα και την οικονομία της. Μηνυμάτων που καταδεικνύουν ότι τα δύσκολα δεν πέρασαν, αλλά είναι μπροστά μας.
Το υψηλό κόστος δανεισμού, το περιορισμένο σε σχέση με προηγούμενες εκδόσεις ενδιαφέρον των επενδυτών, η διεύρυνση των spreads επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η συμπεριφορά των αγορών δεν επηρεάζεται από αδικαιολόγητες θριαμβολογίες. Επιβεβαιώνουν τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής θα πρέπει να αποτιμηθεί με νηφαλιότητα, με περισυλλογή, με περίσκεψη, γιατί αυτή η απόφαση δεν δικαιολογεί πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες. Θριαμβολογίες, στις οποίες συνεχίζει να επιδίδεται ο Υπουργός Οικονομικών, μιλώντας για μεγάλη νίκη της Ελλάδος. Θριαμβολογίες τις οποίες δεν συμμερίζεται ούτε καν ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι δεν είναι ικανοποιημένος από τη Συμφωνία στις Βρυξέλες. Καλό θα ήταν τα κυβερνητικά στελέχη να ακολουθήσουν τις προτροπές του διεθνούς τύπου προς την Ελληνική Κυβέρνηση ότι η σιωπή είναι χρυσός.
Επί της ενότητας των άρθρων και προσδοκώντας και περιμένοντας την απόσυρση της διάταξης του άρθρου 6, για την παρακράτηση του 8%. Θα ήθελα να επιμείνω λίγο στο άρθρο 11. Με τις προτεινόμενες διατάξεις γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν προβλήματα φοροδιαφυγής που έχουν σχέση με την πραγματοποίηση τριγωνικών συναλλαγών. Συμφωνούμε απόλυτα για τον έλεγχο αυτό, μόνο που θέλουμε να επισημάνουμε ότι ο έλεγχος αυτός των off sore εταιρειών δεν αντιμετωπίζεται, όπως γίνεται επί του παρόντος πλήρως και ολοκληρωτικά, αλλά αποσπασματικά. Η πλήρης αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την εφαρμογή της νομοθεσίας, της σχετικής με τις off sore εταιρείες, όπως έχουν πράξει οι χώρες του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε., ανάμεσά τους και η Γαλλία με το άρθρο 209 β΄ του φορολογικού της Κώδικα.
Θα ήταν σκόπιμο να θεσμοθετηθεί και μία γενική διάταξη για την φοροαποφυγή, δηλαδή να μην παράγουν φορολογικά αποτελέσματα, πράξεις οι οποίες δεν έγιναν για πραγματικούς οικονομικούς σκοπούς, αλλά εκτελέστηκαν με μόνο κίνητρα την αποφυγή φόρου με εκμετάλλευση διάταξης της φορολογικής νομοθεσίας, όπως έχουν πράξει όλες οι προηγούμενες χώρες.
Προκύπτουν ζητήματα όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα της διάταξης σε σχέση με την αρχή της ελεύθερης διακίνησης των υπηρεσιών και της ελεύθερης εγκατάστασης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Ίσως να πρέπει να προστεθεί, όπως γίνεται και στη γαλλική νομοθεσία, η σαφής νομοθετική μέριμνα για την ισχύ του νόμου σε συναλλαγές που αποτελούν αποδεδειγμένα από τις αρμόδιες αρχές επίπλαστο και πλασματικό δημιούργημα που δεν υπαγορεύεται από οικονομικά κίνητρα, αλλά από την ανάγκη αποφυγής φόρων.
