Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Καλούμαστε σήμερα να συζητήσουμε σημαντικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Να κυρώσουμε τις κοινοτικές πρωτοβουλίες για τη διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας στην Ευρωζώνη και την ενδυνάμωση της οικονομικής διακυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πρωτοβουλίες σε μια ευρύτερη κοινοτική προσπάθεια που αποσκοπεί:
- στη βελτίωση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών,
- στην ενίσχυση της σταθερότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας,
- στην τόνωση της ουσιαστικής οικονομικής διακυβέρνησης,
- στην ενδυνάμωσης της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης,
- στην επίλυση του προβλήματους του κρατικού χρέους.
Η λήψη των πρωτοβουλιών αυτών κατέστη αναγκαία και χρονικά επιτακτική μετά την εξέλιξη βασικών δημοσιονομικών μεγεθών τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης.
Ειδικότερα, το δημοσιονομικό έλλειμμα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από 0,9% του ΑΕΠ το 2007 «σκαρφάλωσε» στο 6,4% του ΑΕΠ το 2009.
Ενώ το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από 59% του ΑΕΠ το 2007 σε 75% του ΑΕΠ το 2009.
Είναι συνεπώς σαφές ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα διπλό πρόβλημα ελλείμματος και χρέους.
Που πρέπει συλλογικά και συνεκτικά να αντιμετωπισθεί.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Πιο συγκεκριμένα, με το παρόν νομοσχέδιο κυρώνονται τρεις βασικές κοινοτικές αποφάσεις:
Η 1η: Η Απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 25ης Μαρτίου του 2011 για την αναγκαία τροποποίηση του Άρθρου 136 της Συνθήκης της Λισαβόνας σχετικά με τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σύμφωνα με την εν λόγω τροποίηση:
- Τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης αποκτούν τη δυνατότητα να θεσπίσουν διακρατικό μηχανισμό σταθερότητας.
- Ο σκοπός του μηχανισμού είναι η διασφάλιση της σταθερότητας της Ευρωζώνης στο σύνολό της και, κατ’ επέκταση, στη διατήρηση της οικονομικής και χρηματοοικονομικής σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η 2η: Η Συνθήκη για τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας με σκοπό τη κινητοποίηση χρηματοδότησης και την παροχή στήριξης προς κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Πρόσφατα μάλιστα ενισχύθηκε, και ορθώς, η ευελιξία του Μηχανισμού, με τη δυνατότητα παρέμβασης τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της χρηματοπιστωτικής συνδρομής και να αποτραπεί ο κίνδυνος μετάδοσης μιας κρίσης.
Ενώ η μέγιστη δανειοδοτική ικανότητα του Μηχανισμού, καταρχήν, διαμορφώθηκε στα 500 δισ. ευρώ.
Στο σημείο αυτό, ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως θα ήταν πολύ σημαντική η αύξηση της μέγιστης δανειακής ικανότητας ώστε ο Μηχανισμός να είναι σε θέση να διασφαλίσει με περισσότερη επάρκεια την οικονομική και χρηματοοικονομική σταθερότητα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης.
Η 3η: Η Συνθήκη για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.
Ενισχύεται ο οικονομικός πυλώνας της Ένωσης μέσω της θέσπισης ενός συνόλου κανόνων, με κυριότερο την υποχρέωση για ισοσκελισμένο ή πλεονασματικό προϋπολογισμό,.
Στόχοι; Η προώθηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, η ενδυνάμωση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών των κρατών-μελών, και η βελτίωση της διακυβέρνησης της Ευρωζώνης.
Στόχοι οι οποίοι δύναται τακτικά να επικαιροποιούνται λόγω μεταβολής των κυρίων παραμέτρων.
Κάτι άλλωστε που υπογραμμίζεται και στο καινούργιο Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής για τη χώρα μας, όπου αναφέρεται πως «[…] θα διαβουλευτούμε με την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. σε περίπτωση σημαντικά βαθύτερης από την αναμενόμενη ύφεσης για να αξιολογήσουμε αν η πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να επεκταθεί πέρα από το 2014 […]».
Όμως, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η αυστηρή επιδίωξη της δημοσιονομικής πειθαρχίας ενώ είναι αναγκαία, δεν είναι και ικανή συνθήκη για την εξασφάλιση της ευημερίας των πολιτών.
Και φυσικά για την έξοδο της Ευρώπης από την κρίση.
Άλλωστε, οι τελευταίες Ευρωπαϊκές εκτιμήσεις αναδεικνύουν τις δυσμενείς συνέπειες αυτής της μονόπλευρης προσέγγισης.
Ενδεικτικά, το 4ο τρίμηνο του 2011 καταγράφεται ύφεση 0,3% τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ σε αντίστοιχα επίπεδα προβλέπεται η ύφεση και για το 2012.
Αυτό είναι πιο ορατό στην περίπτωση της Ελλάδας.
Η οικονομική δραστηριότητα έχει καταρρεύσει, καθώς, για 5η συνεχόμενη χρονιά, η ελληνική οικονομία αναμένεται να είναι βυθισμένη σε βαθιά ύφεση, συσσωρεύοντας απώλειες τις τάξεως του 20% στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της χώρας την περίοδο 2008-2012.
Ενώ το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει μόλις μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ χαμηλότερα από το 2010.
Και ο στόχος για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος εφέτος, βασική παράμετρος αναστροφής της τάσης διόγκωσης του χρέους, μετατίθεται, παρά τα νέα μέτρα, για του χρόνου.
Δεν αρκεί συνεπώς η προσήλωση στη δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία.
Ειδικά μάλιστα αν δεν τροποποιηθούν συγκεκριμένες πολιτικές που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες, και οι οποίες θα πρέπει διαρκώς να επαναξιολογούνται με μεθοδολογίες κόστους – οφέλους ή κόστους – αποτελεσματικότητας.
Απαιτείται και η συμπλήρωση των πολιτικών, όπως αναφέρεται και στα Συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με μέτρα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.
Είναι πλέον κοινή, και όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, η πεποίθηση ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.
