Πρωτολογία
Κύριε συνάδελφε,
Πράγματι την αξία της ΛΑΡΚΟ την ξέρουμε. Είναι γνωστή και δεδομένη και για τους δυο μας. Πρόκειται για μια ιστορική επιχείρηση, μία επιχείρηση που αναδεικνύει κι αξιοποιεί τον ορυκτό πλούτο της χώρας, που εξορύσσει και μεταποιεί με πλήρη καθετοποίηση τα μεταλλεύματά της. Πρόκειται για τη μοναδική εταιρεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει σιδηρονικέλιο, που εξάγει το σύνολο της παραγωγής της και που έχει δεσμούς εξάρτησης με τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες χαλυβουργίας.
Επειδή θέτετε κι άλλα ερωτήματα στην επίκαιρη ερώτησή σας θα προσπαθήσω να ξεκινήσω απ’ αυτά.
Το 1988 εξαιτίας της πρώτης κρίσης των τιμών νικελίου ο τότε Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων αγόρασε με πλειστηριασμό τις απαιτήσεις των κρατικών πιστωτών έναντι μετόχων της εταιρείας έναντι 25,9 δισ. δραχμές.
Την επόμενη χρονιά, το 1989, η παλιά ΛΑΡΚΟ τίθεται υπό εκκαθάριση και ιδρύεται η νέα –για να απαντήσω και σ’ αυτά τα ερωτήματά σας- με μετόχους την Εθνική Τράπεζα, τη Δ.Ε.Η. και τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.
Δέκα χρόνια αργότερα ο Οργανισμός τέθηκε υπό εκκαθάριση και το Δημόσιο κατέστη ειδικός διάδοχος και έτσι περιήλθαν στην κυριότητα του Δημοσίου οι μετοχές της νέας εταιρείας που τώρα, όπως πολύ σωστά είπατε, έχουν μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ.
Η νέα ΛΑΡΚΟ όμως δημιουργήθηκε με μετοχικό κεφάλαιο μόλις 10 εκατομμύρια δραχμές από μέρος του ενεργητικού της παλαιάς. Μεγάλο μέρος του κυκλοφορούντος ενεργητικού είχε παρακρατηθεί από την υπό εκκαθάριση εταιρεία προς όφελος των πιστωτών της. Έτσι η νέα επιχείρηση από την ημέρα ίδρυσής της είχε βρεθεί στη θέση να δανείζεται στοιχεία του ενεργητικού της παλιάς εταιρείας, αλλά και να δανείζεται για τις ανάγκες λειτουργίας της από τον ΟΑΕ, τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης, με συνέπεια την υπερχρέωσή της μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και τη συνακόλουθη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών της έναντι της παλιάς εταιρείας.
΄Εκτοτε η παλιά ΛΑΡΚΟ βρίσκεται σ’ έναν ατελείωτο δικαστικό αγώνα με τη νέα, με διαταγές πληρωμών, με κατασχέσεις, με εγγραφές υποθηκών, προσημειώσεων, δικαστικές δαπάνες. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα η εκκαθάριση της παλιάς ΛΑΡΚΟ. Σημειώνεται όμως ότι το Δημόσιο, ως ειδικός διάδοχος του Οργανισμού Ανασυγκρότησης και βασικός πιστωτής της παλιάς ΛΑΡΚΟ, εξοφλήθηκε το Μάρτιο του 2012 εισπράττοντας το ποσό των 3,6 δισ. ευρώ. Μόλις ολοκληρωθεί η ικανοποίηση και των λοιπών ιδιωτών πληρωτών θα φανεί εάν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της εκκαθάρισης. Μέχρι τότε το Δημόσιο δεν είναι μέτοχος της παλιάς ΛΑΡΚΟ –που είναι το ερώτημά σας- κι ως εκ τούτου δεν είναι σε θέση να επηρεάσει ή να προκαλέσει τη λήξη της εκκαθάρισης.
Ως προς τις αμοιβές τώρα, η αμοιβή του εκκαθαριστή έχει διαμορφωθεί από 1/2/2007, με συμφωνία του Ελληνικού Δημοσίου ως πιστωτή της παλιάς ΛΑΡΚΟ και του εκκαθαριστή, στα 2.000 ευρώ μεικτά από 3.000 ευρώ που ήταν μέχρι τότε.
Σε ότι αφορά τώρα τη νέα ΛΑΡΚΟ, σήμερα αυτή παρουσιάζει υψηλές υποχρεώσεις ύψους περίπου 460 εκατομμυρίων ευρώ, τις οποίες και αδυνατεί φυσικά να εξυπηρετήσει. Έχει σημαντική έλλειψη κεφαλαίων, με αρνητική καθαρή θέση –το λένε οι ισολογισμοί- 26,7 εκατομμύρια ευρώ.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Δύο είναι οι κίνδυνοι: έλλειψη ρευστότητας από τη μια πλευρά, σε περίοδο παρατεταμένης πτώσης των χρηματιστηριακών τιμών του νικελίου -όταν γίνεται- και δεύτερον, περιορισμένη δυνατότητα επενδύσεων. Εξαιτίας αυτών των παραγόντων, σύμφωνα και με το πρόσφατο σημείωμα της διοίκησης της εταιρείας πριν από έναν μήνα, επιβάλλεται η άμεση πώληση του μεριδίου του Δημοσίου σε ιδιώτη επενδυτή.
Μάλιστα το 2009 όταν ξεκίνησε η διαδικασία κατά τη μερική εφαρμογή του πρώτου σχεδίου αποκρατικοποίησης της εταιρείας, το οποίο είχε εκπονηθεί από την PWC και τώρα είναι σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ για τη εταιρεία, είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον δεκατρείς επιχειρήσεις, εκ των οποίων οι εννέα κρίθηκαν ικανοί για περαιτέρω αξιολόγηση. Σε κάθε περίπτωση οποιοδήποτε σχέδιο αποκρατικοποίησης της εταιρείας επιβάλλεται να προβλέπει πώληση εν ενεργεία.
Για τους εργαζόμενους θα απαντήσω στη δευτερολογία μου.
Δευτερολογία
Κύριε συνάδελφε,
Ξεκινώ από τα οικονομικά. Σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας και την πρόσφατη αξιολόγηση –πριν από έναν μήνα ολοκληρώθηκε- και από την PWC και από την HSBC που είναι οι δύο σύμβουλοι του ΤΑΙΠΕΔ οι συνολικές υποχρεώσεις της ΛΑΡΚΟ ανέρχονται στα 460 εκατομμύρια ευρώ. Υποχρεώσεις που είναι μεγαλύτερες από το σύνολο του ενεργητικού της εταιρείας, που το σύνολο είναι 280.
Σε αυτό περιλαμβάνονται οι δυνητικές υποχρεώσεις της από το μη σχηματισμό προβλέψεων για πρόσθετους φόρους και προσαυξήσεις από καταλογισθέν ποσό φόρου 190 εκατομμύρια ευρώ. Υποχρεώσεις για τις οποίες πράγματι η εταιρεία έχει προσφύγει στα φορολογικά δικαστήρια. Παράλληλα η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξετάζει εάν η εταιρεία έχει εισπράξει σημαντικές κρατικές ενισχύσεις τις οποίες οφείλει να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο, άλλα 200 εκατομμύρια ευρώ.
Επίσης, με βάση τις πρόσφατες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις, η ΛΑΡΚΟ πράγματι, όπως σωστά είπατε, έχει κέρδη. Πόσα κέρδη για να έχουμε μία τάξη μεγέθους; Είναι 6,6 εκατομμύρια ευρώ. Παρουσιάζει, όμως, αρνητική καθαρή θέση δημοσιευμένη, 26,7. Σύμφωνα μάλιστα με τον τακτικό ορκωτό ελεγκτή, λογιστή, η αρνητική καθαρή θέση έπρεπε να ήταν όχι 26,7 αλλά 69,2 εκατομμύρια ευρώ. Γράφει και στην έκθεση ελέγχου που έχει καταθέσει ότι υπάρχει σημαντική αμφιβολία για την ικανότητα της εταιρείας να συνεχίσει απρόσκοπτα τις δραστηριότητές της.
Σε ότι αφορά τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και του μέγιστου δυνατού τιμήματος, που είπατε, από την πώληση του προσφερομένου περιουσιακού στοιχείου, σημειώνουμε: Πρώτον, η λύση που τελικά θα προταθεί από το ΤΑΥΠΕΔ θα συνεκτιμήσει την ανάγκη διατήρησης και ενδεχόμενης μακροπρόθεσμης αύξησης του εργατικού δυναμικού, των θέσεων απασχόλησης. Αυτό αποτελεί προτεραιότητα και της Κυβέρνησης. Δεύτερον, ο επενδυτής θα πρέπει να συνεχίσει να προμηθεύεται μετάλλευμα από την εταιρεία με βάση τα σχετικά μεταλλευτικά δικαιώματα που αυτή τη στιγμή διαθέτει. Τρίτον, ο επενδυτής θα πρέπει να δεσμευθεί για την υλοποίηση επενδύσεων περιβαλλοντικής προστασίας. Τέταρτον, ο επενδυτής θα επιλεγεί μέσω διεθνούς ανοικτού πλειοδοτικού διαγωνισμού με τήρηση όλων των κανόνων διαφάνειας σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή και Κοινοτική νομοθεσία.
Περαιτέρω σύμφωνα με το νόμο του 2011 το ΤΑΥΠΕΔ υποχρεούται να προβεί στη διενέργεια ανεξάρτητης αποτίμησης του περιουσιακού στοιχείου πριν την πώλησή του, η οποία είναι ευνόητο ότι θα πρέπει να αποφέρει υψηλότερα έσοδα, ενώ ο όποιος σχεδιασμός τελεί υπό την αποδοχή από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Κύριε συνάδελφε, την ευαισθησία και των δυο μας για την πορεία της εταιρείας, λαμβάνοντας υπόψη και τους πολίτες των νομών μας, τη θεωρώ δεδομένη. Την αναφέρατε και εσείς. Θεωρώ δεδομένη, όμως, και τη σταθερότητα των θέσεών μας.
Είχαμε βρεθεί και υπάρχει σχετικό δελτίο τύπου δικό σας, όταν ήσασταν Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης τον Μάιο του 2009 στο οποίο τότε λέγατε και προτείνατε την αποκρατικοποίηση της εταιρείας, ακολουθώντας μάλιστα το μοντέλο της Ολυμπιακής που ήταν απόλυτα επιτυχημένο και για την εταιρεία και για τους εργαζόμενους και θεωρώ συνεπώς ότι είμαστε στην ίδια πλευρά αυτή τη στιγμή.
Σε ό,τι αφορά τη στάση της Κυβέρνησης για τα άλλα θέματα που είπατε, όπως αυτή την εκφράζω σήμερα με τη δική μου παρουσία, αυτή έχει προσφάτως αναδειχθεί και καταδειχθεί. Στο θέμα της διοίκησης, όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, πρέπει η πολιτεία να παρεμβαίνει. Και αυτό έκανε η Κυβέρνηση Σαμαρά. Παρεμβήκαμε, όταν είδαμε ότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι.
Στο πρόβλημα δε που αναφέρατε, που ανέκυψε τον Ιούνιο, με τη χρήση των εδαφικών εκτάσεων της εταιρείας και εκεί έδειξε την βούλησή της η ηγεσία της νυν Κυβέρνησης ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Βασική προϋπόθεση, όπως πολύ σωστά ξέρετε, για την παραγωγική λειτουργία της εταιρείας είναι η εδαφική ακεραιότητά της, δηλαδή, η χρήση του οικοπέδου στη Λάρυμνα. Με τη λήξη της σύμβασης οι εκτάσεις αυτές θα περιέρχονταν, σύμφωνα -όπως πολύ σωστά είπατε- με το ΤΑΙΠΕΔ, στην κυριότητα του δημοσίου, άνευ αποζημίωσης του δημοσίου και της εταιρείας, δηλαδή. Τότε υπήρξε παρέμβαση του νυν Πρωθυπουργού, μέσω του ομιλούντος, στην Υπηρεσιακή Κυβέρνηση, η οποία επέδειξε αποφασιστικότητα και διορατικότητα και προχώρησε στην παράταση των συμβάσεων. Η λύση που δόθηκε διευθέτησε προσωρινά το πρόβλημα, αλλά δεν το έλυσε.
Τι χρειάζεται τώρα για να διασφαλίσουμε το μέλλον; Ένα μέλλον για τη ΛΑΡΚΟ απαιτεί ρεαλιστικές προσεγγίσεις, δραστικές προσαρμογές, διορατικές αλλαγές, με έγκυρο προγραμματισμό, αποτελεσματικό σχεδιασμό, σωστή ενημέρωση και συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων και των εργαζομένων -που σωστά είπατε ότι πονούν την εργασία και την επιχείρηση- για να έχουμε ένα βιώσιμο και λειτουργικό και δεσμευτικό επιχειρησιακό σχέδιο, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της επιχείρησης, οι θέσεις της απασχόλησης, η περιφερειακή ανάπτυξη που μας αφορά και η πρόοδος της εθνικής οικονομίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
