Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει στον απόηχο της ρύθμισης για το χρέος, η Νέα Δημοκρατία κάνει λόγο για κακή συμφωνία. Μήπως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση;
Κάθε απόφαση που οδηγεί σε βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους, όπως έγινε και με τη μείωση του ύψους και τη βελτίωση του προφίλ του το 2012, αντιμετωπίζεται θετικά.
Αυτό όμως απέχει από τις σημερινές έωλες θριαμβολογίες της Κυβέρνησης, όταν αποδεικνύεται ότι οι αποφάσεις είναι κατώτερες τόσο των προσδοκιών όσο και των κεκτημένων της χώρας τα προηγούμενα χρόνια. Τα προτεινόμενα μέτρα είναι περιορισμένα, τελούν υπό την προϋπόθεση υλοποίησης αυστηρών όρων και υπολείπονται των δεσμεύσεων των εταίρων το 2012 και το 2017. Έρχονται δε να καλύψουν μόνο μέρος της επιβάρυνσης την τελευταία τριετία της βιωσιμότητας του χρέους. Γι’ αυτό άλλωστε και αυτή θα επαναξιολογηθεί το 2032.
Υπενθυμίζεται ότι το ΔΝΤ υποστήριζε ότι το χρέος μπήκε σε «μονοπάτι βιωσιμότητας» το 2014, για να το χαρακτηρίσει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» το 2017, εξαιτίας πράξεων και παραλείψεων της σημερινής Κυβέρνησης.
Γιατί κατά την γνώμη σας οι εταίροι της χώρας δεν συμμερίζονται τη ρητορική του Κόμματός σας για υπαγωγή της χώρας σε ένα 4ο Μνημόνιο;
Διότι το καλοκαίρι ολοκληρώνεται η χρηματοδότηση της χώρας μέσω προγραμμάτων. Το περιεχόμενο όμως της τελευταίας απόφασης του Eurogroup, τα έγγραφα που την συνοδεύουν, οι αυστηρές προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και η ενισχυμένη εποπτεία της χώρας για τα πολλά επόμενα χρόνια, συνιστούν, επί της ουσίας, ένα 4ο Μνημόνιο, χωρίς μάλιστα χρηματοδότηση της χώρας μέσω αυτού.
Η μετα-προγραμματική παρακολούθηση θα είναι ασφυκτική και ίδια με την μνημονιακή, αφού οι θεσμοί θα συντάσσουν 4 εκθέσεις το έτος, με την Κυβέρνηση να αναλαμβάνει βαριές δεσμεύσεις μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια, ενώ έχει ήδη ψηφίσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας ύψους 5,1 δισ. ευρώ για μετά τη λήξη του προγράμματος, έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα και έχει αποδεχθεί υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060.
Συνεπώς, το νέο Μνημόνιο, με όλα τα γνωστά συστατικά του, είναι ήδη εδώ.
Δηλαδή κάνουν λάθος οι δανειστές που παρουσιάζουν μία εξαιρετική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας;
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση της οικονομίας, όπως αποτυπώνεται σε θεμελιώδη μεγέθη της, ενώ βελτιώθηκε την τελευταία διετία, δυστυχώς, εξαιτίας της «ηρωικής διαπραγμάτευσης» του 1ου εξαμήνου του 2015, αγκομαχά να επανέλθει στο επίπεδο του 2014. Έκτοτε, η ανταγωνιστικότητα έχει υποχωρήσει, το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών έχει συρρικνωθεί, το ιδιωτικό χρέος προς εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία έχει εκτοξευθεί, οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων έχουν μειωθεί, κεφαλαιακοί περιορισμοί – που επιβλήθηκαν το 2015 – εξακολουθούν να υφίστανται, το ονομαστικό ΑΕΠ δεν έχει φτάσει ακόμη στο ύψος του 2014, η ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης έχει χειροτερεύσει.
Η γραβάτα κόστισε πολύ ακριβά στην ελληνική κοινωνία!
Η χώρα μπορεί να βγει και πάλι στις αγορές; Αν αυτό γίνει δεν θα συνιστά κατ’ ελάχιστο τον προάγγελο εξόδου της χώρας από τον Μηχανισμό Στήριξης;
Η χώρα, τόσο το 2014 όσο και το 2017-2018, ενώ ήταν ενταγμένη σε προγράμματα προσαρμογής, βγήκε στις διεθνείς αγορές.
Εάν υπήρχε κυβερνητική σοβαρότητα και υπευθυνότητα, εάν είχε υλοποιηθεί ένα συνεκτικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, εάν είχαν αναληφθεί έγκαιρα πιο γενναίες αποφάσεις για τη ρύθμιση του χρέους, εάν η χώρα είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με δεδομένη την υψηλή διεθνώς διαθέσιμη ρευστότητα, τα επιτόκια δανεισμού θα ήταν ήδη χαμηλότερα.
Συνεπώς, το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν οι αναγκαίες συνθήκες ώστε, μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, η χώρα να μπορεί, συστηματικά και με ασφάλεια, να δανείζεται με ρεαλιστικά επιτόκια. Σήμερα, κάτι τέτοιο δεν είναι εξασφαλισμένο. Χρειάζεται πολιτική βούληση, αξιοπιστία και σχέδιο. Και αυτά, η σημερινή Κυβέρνηση δεν τα διαθέτει.
Ανησυχείτε μήπως η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ επιχειρήσει να αξιοποιήσει τμήμα του χρηματοδοτικού μαξιλαριού (cash buffer) για προεκλογικές παροχές;
Το ταμειακό απόθεμα προέρχεται, μεταξύ άλλων, από την υπερ-φορολόγηση των πολιτών, το «σκούπισμα» των ταμειακών διαθεσίμων και τη στέρηση ρευστότητας από την πραγματική οικονομία.
Αν και η μελλοντική χρήση του προβλέπεται υπό αυστηρούς όρους μόνο για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς από τη σημερινή Κυβέρνηση.
Είμαι σίγουρος ότι θα επιδιώξει, για ακόμη μία φορά, να ρίξει στάχτη στα μάτια των πολιτών, προκειμένου να καλύψει τα πολλαπλάσια οδυνηρά μέτρα λιτότητας που έχει ήδη πάρει.
Η κοινωνία όμως βλέπει πλέον καθαρά, δεν «τσιμπάει» και οργίζεται με τον κυνισμό της σημερινής Κυβέρνησης.
Πόσο δυσκολεύει τη μελλοντική προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να ανατάξει την ελληνική οικονομία, η απορριπτική της στάση στο Σκοπιανό, όταν υπέρ της επίλυσης του ζητήματος τάχθηκαν εταίροι και σύμμαχοι της χώρας;
Είναι αναμενόμενο να τάσσονται υπέρ της συμφωνίας όσοι βλέπουν, μέσα από αυτή, να προωθούνται οι επιδιώξεις τους.
Αντίστοιχα θα αντιδρούσαν εάν η Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, στο Βουκουρέστι, είχε αποδεχθεί την είσοδο της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Όμως δεν το έπραξε, προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον.
Ως Νέα Δημοκρατία, το ίδιο πράττουμε και σήμερα, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία και την προοπτική της χώρας και των πολιτών. Το ίδιο θα πράξουμε αύριο και ως Κυβέρνηση.
Άλλοι έχουν ως κίνητρο την επίδειξη προθυμίας!
Τι εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν λέει πως η Νέα Δημοκρατία δεν θα κυρώσει ως Κυβέρνηση τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ στη Βουλή;
Η Νέα Δημοκρατία προσπάθησε να αποδείξει, με όλους τους τρόπους που διαθέτει, ότι η συμφωνία είναι εθνικά επιζήμια, δημιουργεί τετελεσμένα και παράγει, ήδη, αρνητικά αποτελέσματα για τη χώρα μας.
Είναι συνεπώς προφανές ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα κυρώσει τη συμφωνία ως έχει στη Βουλή, όποιον θεσμικό ρόλο και αν κατέχει.
