Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από 8 μήνες διακυβέρνησης, δημιούργησε το δικό της «απόθεμα» λαθών στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, οδηγώντας τη χώρα στη προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης, και εντέλει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Ειδικότερα:

 

• «Φούσκωσε» με «δημιουργική λογιστική» το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009.
• Υποτίμησε τις προειδοποιήσεις των ειδικών για την κατάσταση της Οικονομίας.
• Παρουσίασε έλλειψη προετοιμασίας και σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης.
• Κατέθεσε προγραμματικές δηλώσεις που αντί για περικοπές περιείχαν παροχές.
• Άργησε να πάρει μέτρα.
• Καθυστέρησε στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού και παρέλυσε τον εισπρακτικό μηχανισμό.
• Προχώρησε στην υποβολή και ψήφιση Προϋπολογισμού για το 2010 που ήταν κατώτερος των περιστάσεων.
• Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) που ενσωμάτωνε μη υλοποιήσιμους στόχους.
• Δημιουργήθηκε σύγχυση και παρατηρήθηκε ολέθρια αναβλητικότητα από την ύπαρξη δυαρχίας στην κορυφή της Οικονομίας.
• Υπέπεσε σε αντιφάσεις και παλινωδίες, δείγμα ελλείμματος πολιτικής αξιοπιστίας, αφού, για την Κυβέρνηση, προεκλογικά, «λεφτά υπήρχαν».
• Προκρίθηκε η ιδέα της πολιτικής διαχείρισης του οικονομικού προβλήματος για εσωτερική κατανάλωση αντί της οικονομικής διαχείρισης του πολιτικού μας προβλήματος.
• Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, υπονομεύοντας τη δανειοληπτική της ικανότητα.
• Επέδειξε διεθνή υπερκινητικότητα και ανάλωσε πολύτιμο κεφάλαιο χωρίς συγκεκριμένη στόχευση και ουσιαστικό αποτέλεσμα.
• Έστελνε λανθασμένα μηνύματα στις αγορές, οι οποίες άρχισαν να μας «τιμωρούν» όταν διαπίστωσαν ότι η Κυβέρνηση επιδίδεται σε διακηρύξεις και διαβούλευση, χωρίς να προωθεί μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
• Δεν «έμαθε» να «διαβάζει» τις αγορές, αφού άρχισε να μιλάει για «Τιτανικό» και για προσφυγή στο ΔΝΤ, και μετά έβγαινε να δανειστεί με πολύ ψηλά επιτόκια.
• Θριαμβολογούσε, αδικαιολόγητα, όταν οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις θα έπρεπε να αποτιμώνται με νηφαλιότητα, περίσκεψη και διορατικότητα.
• Διαχειρίστηκε, με επικοινωνιακή λογική, το πρόβλημα ελλείμματος και χρέους της Οικονομίας, πρόβλημα κοινό σε πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, και οδήγησε τη χώρα σε οξύτατη κρίση δανεισμού. Κρίση δανεισμού, όπως αυτή εκδηλώθηκε, αρχικά, με το υψηλό κόστος δανεισμού, και στη συνέχεια με το «κλείσιμο» των αγορών για τη χώρα μας. Ο επίλογος της κυβερνητικής αποτυχίας γράφτηκε με την αναπόφευκτη προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης, και εντέλει στο ΔΝΤ.
• Παρέλυσε την ψυχολογία της κοινωνίας, καθώς η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, μαζί με τις Κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις επέτεινε το κλίμα πανικού και δημιούργησε μεγαλύτερη ανασφάλεια.
• Προσήλθε στις συνομιλίες με τους διεθνείς πιστωτές μας με απαράδεκτα ηττοπαθή λογική.
• Δεν υπήρξε, από την Κυβέρνηση, ενδελεχής μελέτη της Συμφωνίας και δεν έγινε εξαντλητική διαπραγμάτευση.
• Προωθεί μίγμα μέτρων αμφιβόλου οικονομικής αποτελεσματικότητας, αφού ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική οδηγεί σε βαθιά ύφεση και ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις.
• Προωθεί ελλιπές μίγμα μέτρων, καθώς απουσιάζουν τα μέτρα τόνωσης της αγοράς.
• Έλαβε μέτρα που είναι σκληρά και άδικα.
• Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού για το 2010, κατά το 1^ο πεντάμηνο του έτους, δεν ανταποκρίνεται επί της ουσίας στους στόχους που έχουν τεθεί.
• Το κράτος δεν εξοφλεί τους δανειστές του, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν απορροφήσει στο 1^ο τετράμηνο του έτους πάνω από τη μισή ετήσια επιχορήγηση.
• Επιδεικνύει ατολμία ή αδυναμία να καταπολεμήσει τα εκφυλιστικά φαινόμενα της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.
• Δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει τις τεράστιες κρατικές σπατάλες.
• Ο «προγραμματισμός» της Κυβέρνησης για τις αποκρατικοποιήσεις επιβεβαιώνει τις ανησυχίες της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τις εντάσεις του ΔΝΤ ότι «τα σχέδια αποκρατικοποιήσεων είναι απογοητευτικά και τα σχέδια για τη αναδιάρθρωση των δημοσίων επιχειρήσεων είναι αδύναμα».
• Δεν υπάρχει από πλευράς της Κυβέρνησης πραγματική βούληση για ριζικές τομές και τήρηση των συμφωνηθέντων με την «τρόϊκα».
• Το σκηνικό ασυνεννοησίας και κυρίως αδυναμίας συντονισμού του κυβερνητικού έργου δίνει το πλέον αρνητικό μήνυμα πρώτα προς τις αγορές.

 

Η ανάταξη της Ελληνικής Οικονομίας και η ταχύτερη έξοδος από το Μηχανισμό Στήριξης απαιτεί στρατηγικό σχέδιο, επιμέρους στοχευμένες πολιτικές επιλογές, ισχυρή πολιτική βούληση και αποτελεσματική πολιτική καθοδήγηση. Όμως, όπως προκύπτει και από τα παραπάνω, η παρούσα Κυβέρνηση φαίνεται ελλειμματική σε σχέση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Share