Αειφόρος Ανάπτυξη

Ομιλία Χρ. Σταϊκούρα στο Συνέδριο του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή | 28.3.2017

 

Αθήνα, 28.03.2017 

 

Δελτίο Τύπου

Ομιλία στο Συνέδριο του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη»

 

Κυρίες και Κύριοι,

Όπως είναι γνωστό, οι Ευρωπαϊκές οικονομίες, το 2008, «χτυπήθηκαν» έντονα από την παγκόσμια κρίση.

Κρίση δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική.

Κρίση μεταδοτική.

Κρίση που βρήκε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα «ανοχύρωτο», χωρίς μηχανισμούς αντίδρασης και αντιμετώπισής της.

Και την Ελλάδα με ένα αναπτυξιακό υπόδειγμα που χαρακτηρίζονταν από εμφανείς, αλλά και υποβόσκουσες, μακροχρόνιες παθογένειες στο αξιακό, στο θεσμικό, στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.

Η μεταγενέστερη εξέλιξη των γεγονότων στη χώρα μας είναι, σε όλους, γνωστή.

Η κρίση δανεισμού την άνοιξη του 2010.

Η προσφυγή της χώρας στο Μηχανισμό Στήριξης ως αποτέλεσμα και μιας σειράς λανθασμένων πολιτικών επιλογών και χειρισμών εκείνης της περιόδου.

Η εφαρμογή ασφυκτικών προγραμμάτων οικονομικής πολιτικής μέχρι και σήμερα.

Και απ’ ότι φαίνεται να έχει αποδεχθεί η Κυβέρνηση, παρά τις μέχρι πριν δύο μήνες δεσμεύσεις της, ασφυκτικές δεσμεύσεις και για μετά το 2018.

Ποια είναι τα συμπεράσματα που μπορούμε να εξάγουμε από την εφαρμογή αυτών μέχρι σήμερα των προγραμμάτων στη χώρα μας;

Γενικό συμπέρασμα: Οικονομικό πρόγραμμα «πανάκεια» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει.

Το ανά περίπτωση κατάλληλο πρόγραμμα εξαρτάται από σειρά ενδογενών και εξωγενών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών παραγόντων και παραμέτρων, ελεγχόμενων και μη από τη χώρα που έχει το πρόβλημα.

Η επιτυχής ανάλυση αυτών, η συγκρότηση της κατάλληλης στρατηγικής και η αποτελεσματική εφαρμογή των πολιτικών της προσδιορίζει και τον βαθμό συμβολής του προγράμματος στην υπέρβαση της κρίσης.

Ειδικότερα συμπεράσματα;

  • Η δημοσιονομική εξυγίανση, προσαρμογή και πειθαρχία είναι βασικός πυλώνας για τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και προϋπόθεση για τη διατηρήσιμη ανάπτυξη.
  • Η δημοσιονομική πειθαρχία θα πρέπει να συμβαδίζει με την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Οι μεταρρυθμίσεις όμως, για να είναι οικονομικά αποτελεσματικές και κοινωνικά αποδεκτές, θα πρέπει να διακρίνονται από συνοχή, προτεραιότητες και να έχουν αλληλουχία.
  • Οι σωστοί πολλαπλασιαστές και το κατάλληλο μείγμα πολιτικής είναι σημαντικές παράμετροι για την επίτευξη δημοσιονομικής ισορροπίας.
  • Το μείγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής που στηρίζεται, κυρίως, στο σκέλος των δαπανών, είναι καθοριστικό για τη διατηρησιμότητά της.
  • Η θεσμοθέτηση πλαισίου εξασφάλισης της σταθερότητας των πιστωτικών ιδρυμάτων, ειδικά σε τραπεζοκεντρικά συστήματα, είναι αναγκαία.
  • Για την επιτυχία των προγραμμάτων είναι απαραίτητη η εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, η οποία απειλείται από την αύξηση της φτώχειας και την ανισοκατανομή του εισοδήματος.
  • Κανένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής δεν είναι άκαμπτο και ανελαστικό. Όλα τα προγράμματα εμπεριέχουν δυνητικούς βαθμούς ευελιξίας, το πόσοι όμως αυτοί είναι και το πώς θα χρησιμοποιηθούν εξαρτάται από την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης.

Κυρίες και Κύριοι,

Τελικά, ως χώρα, αξιοποιήσαμε αυτά τα «μαθήματα»;

Σήμερα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στο 2ο Πρόγραμμα, το 2012, διορθώθηκαν πολλά από τα λάθη του 1ου Μνημονίου.

Επιμηκύνθηκε η περίοδος προσαρμογής, τροποποιήθηκε το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής, μειώθηκε το ύψος και βελτιώθηκε το «προφίλ» του δημοσίου χρέους, αποπληρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών του Δημοσίου, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές, υλοποιήθηκαν οι πρώτες, και μοναδικές μέχρι σήμερα, μειώσεις φορολογικών συντελεστών.

Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω ότι, σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια στις διαρθρωτικές αλλαγές την περίοδο 2012-2014.

Ενώ, ταυτόχρονα, μειώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες ο ΦΠΑ στην εστίαση, κατά 30% ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, κατά 30% η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης και κατά 5% οι ασφαλιστικές εισφορές.

Για να αυξηθούν όλα αυτά μεταγενέστερα.

Το αποτέλεσμα τελικά ήταν η κατάσταση, το 2014, να έχει σταθεροποιηθεί.

Και η χώρα να παρουσιάζει, μετά από 6 συνεχή έτη ύφεσης, θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης.

Ενώ, για πρώτη φορά μετά την έναρξη της κρίσης, το διαθέσιμο εισόδημα άρχισε να ενισχύεται και η ανεργία, αν και οριακά, να υποχωρεί.

Αυτά όλα τα καταγράφουν σήμερα όλες οι εκθέσεις εγχώριων και ξένων οργανισμών.

Και φυσικά και οι Εκθέσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή.

Κυρίες και Κύριοι,

Είναι βέβαια αλήθεια ότι η κατάσταση της οικονομίας εξακολουθούσε να είναι εύθραυστη.

Και αυτό επιβεβαιώθηκε το 1ο εξάμηνο του 2015, όταν η Κυβέρνηση:

  • Αγνόησε και αδιαφόρησε για τους Ευρωπαϊκούς κανόνες διαπραγμάτευσης.
  • Παρασύρθηκε από δογματισμούς, εμμονές και μαξιμαλιστική ρητορική.
  • Καλλιέργησε περιβάλλον «δημιουργικής ασάφειας».
  • Χρησιμοποίησε τη χώρα ως case study για την εμπειρική επαλήθευση επιστημονικής θεωρίας.
  • Κατανάλωσε σημαντικό διαπραγματευτικό κεφάλαιο και χρόνο σε θέματα διαδικαστικά και επουσιώδη, δίνοντας έμφαση στην επικοινωνία και όχι στην ουσία.

Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να οδηγηθεί στο 3ο Μνημόνιο και στους κεφαλαιακούς περιορισμούς, που υφίστανται μέχρι και σήμερα.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό.

Από το καλοκαίρι του 2015, η ιδεοληπτική εμμονή σε ένα εσφαλμένο μίγμα δημοσιονομικής πολιτικής, η αβελτηρία ή αλλεργία στην υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της 1ης αξιολόγησης, έφεραν τον οριζόντιο και αυτόματο «κόφτη», το αιώνιο Υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων και 9 δισ. ευρώ νέα μέτρα λιτότητας.

Και σήμερα, δυστυχώς, βρισκόμαστε στο «ίδιο έργο θεατές».

Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της 2ης αξιολόγησης, με ευθύνη και των δανειστών εξαιτίας κάποιων παράλογων απαιτήσεων, έχει προσθέσει δημοσιονομικά μέτρα, όπως είναι η περικοπή του αφορολόγητου και των συντάξεων, ακόμη και για μετά τη λήξη του προγράμματος, δηλαδή για μετά το 2018.

Με τη διατήρηση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων.

Συνιστώντας, ουσιαστικά, το 4ο Μνημόνιο.

Ενώ η καθυστέρηση έχει προσθέσει, τους τελευταίους μήνες, κόστος και στην πραγματική οικονομία.

Το οικονομικό κλίμα επιδεινώθηκε, τα φορολογικά έσοδα συρρικνώθηκαν, η καταναλωτική εμπιστοσύνη υποχώρησε, οι επενδύσεις μειώθηκαν, τα «λουκέτα» πολλαπλασιάστηκαν, καταθέσεις αποσύρθηκαν, τα «κόκκινα δάνεια» αυξήθηκαν, το κόστος δανεισμού των τραπεζών ενισχύθηκε, η χώρα «βούλιαξε» στην ύφεση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η χώρα επέστρεψε το 2015 και παρέμεινε το 2016 σε ύφεση.

Ήμασταν η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα σε ύφεση τα δύο τελευταία χρόνια!

Όλα αυτά είναι στοιχεία που καθιστούν τον εφετινό αναπτυξιακό στόχο από υπερφιλόδοξο, πλέον μη ρεαλιστικό.

Κυρίες και Κύριοι,

Τι πρέπει συνεπώς να γίνει ώστε η χώρα να αναπτυχθεί και όχι απλώς να μεγεθυνθεί, με βιώσιμο και διατηρήσιμο τρόπο, με δικαιοσύνη και συνοχή, με εθνική αξιοπρέπεια και δυναμισμό;

1ον. Να υλοποιηθούν, εμπροσθοβαρώς, διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, πολλές από τις οποίες περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, και τις οποίες η Κυβέρνηση δεν προωθεί.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα πρόσφατα στοιχεία του ΟΟΣΑ αναφέρουν μία υποχώρηση του δείκτη υλοποίησης μεταρρυθμίσεων κατά 30 ποσοστιαίες μονάδες την περίοδο 2015-2016 σε σχέση με την περίοδο 2013-2014.

Προσοχή όμως: Ας μην «βαπτίζουν» κάποιοι, εντός και εκτός χώρας, τα επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα που έχει συμφωνήσει η Κυβέρνηση, δήθεν «διαρθρωτικές αλλαγές».

Γιατί τότε οι πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές, αυτές με «αναπτυξιακό πρόσημο», που βελτιώνουν τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενισχύουν την επιχειρηματικότητα και δημιουργούν νέες θέσεις απασχόλησης, χάνουν το νόημά τους και ταυτίζονται, στα μάτια των πολιτών, με τα μέτρα λιτότητας.

Δυσκολεύοντας την αναγκαία κοινωνική συνεννόηση για την υλοποίησή τους.

2ον. Να υλοποιηθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, το οποίο η Κυβέρνηση διαρκώς υπονομεύει.

Αυτές οι αποκρατικοποιήσεις, μαζί με την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, μπορούν να συμβάλουν στην υλοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων, στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των φορέων, στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στον περιορισμό των δανειακών αναγκών της χώρας.

3ον. Να αξιοποιηθεί, πλήρως και ταχύτερα, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι, το 2016, η Κυβέρνηση, από ανικανότητα ή από επιλογή, στέρησε από την οικονομία δαπάνες του Προγράμματος, ύψους 500 εκατ. ευρώ.

Δαπάνες, που φέρουν τον υψηλότερο αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή.

 

4ον. Να προχωρήσει η αναμόρφωση του ρόλου και η βελτίωση της λειτουργίας του Κράτους.

Με την καθολική καθιέρωση ψηφιακών διαδικασιών, τη συρρίκνωση της γραφειοκρατίας, την εναρμόνιση των δομών του Κράτους με τις σύγχρονες ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας, την επέκταση της αξιολόγησης σε όλο το εύρος του δημόσιου τομέα.

5ον. Να διαμορφωθεί ένα σταθερό, δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, που θα εδράζεται σε χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, με την ενίσχυση και διασφάλιση της εφαρμογής των κανόνων χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας σε όλο το εύρος της Γενικής Κυβέρνησης, με την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δαπανών (spending reviews) κ.α.

Και, προφανώς, με την ένταξη «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της.

6ον. Να ενισχυθεί η ρευστότητα στην οικονομία.

Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, την σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα, και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων.

7ον. Να υλοποιηθούν ενεργές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας και στήριξης της απασχόλησης, δημιουργώντας ένα ισχυρό δίχτυ ασφαλείας και επανένταξης σε μια σύγχρονη αγορά εργασίας.

8ον. Να ενισχυθεί η μακροχρόνια βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους.

Οι εταίροι θα πρέπει να προσδιορίσουν άμεσα, και όχι μετά το 2018, τις αναγκαίες, ουσιαστικές παραμετρικές παρεμβάσεις για το χρέος στον μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα.

Και να τις υλοποιήσουν αυτές, όχι όπως έπραξαν με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν το 2012.

Ρεαλιστικές λύσεις και ισοδύναμες πρακτικές υπάρχουν.

Τα βραχυχρόνια μέτρα που αποφασίστηκαν, αν και κινούνται σε θετική κατεύθυνση, είναι λίγα, καλύπτουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του κόστους που σωρεύθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, δεν εδράζονται σε ρεαλιστικές παραδοχές για τους δημοσιονομικούς στόχους, και δεν διασφαλίζουν την παραμονή των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών σε διατηρήσιμα επίπεδα μακροπρόθεσμα.

9ον. Θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές σε ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους.

Στόχοι οι οποίοι θα ενισχύουν τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, χωρίς «να καταστρέψουν» την οικονομία, παρέχοντας τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.

Σήμερα, με τις αποφάσεις που έχουν δρομολογηθεί, όχι μόνο δεν έχουμε το «τέλος της λιτότητας», αλλά έχουμε την επέκταση και την διεύρυνσή της.

10ον. Να υιοθετηθεί μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.

Στόχος αυτής πρέπει να είναι η μετάβαση από μια οικονομία βασισμένη στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε κλάδου.

Βασικός πυλώνας πρέπει να είναι η επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης, δίνοντας έμφαση στη διαμόρφωση ενός ποιοτικού, ανοικτού και διεθνοποιημένου συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας.

Κατά την εκτίμησή μου, η υλοποίηση πολιτικών πάνω σε αυτούς τους 10 άξονες, θα απελευθερώσει μη παραγωγικά δεσμευμένους ή αδρανείς πόρους της οικονομίας και θα οδηγήσει στη διατηρήσιμη ανάπτυξη.

Αυτό όμως προϋποθέτει πολιτική αλλαγή, ώστε να σπάσει το καταστροφικό «καθοδικό σπιράλ» που οδηγεί όλο και βαθύτερα στο οικονομικό τέλμα, την κοινωνική μιζέρια και την παρακμή.

2017-03-28 ΔΤ – Ομιλία στο Συνέδριο του ΓΠΚ στη Βουλή

Ομιλία σε εκδήλωση στη Λαμία με θέμα «Ο Αγροτικός Τομέας Πυλώνας Σταθερότητας και Ανάπτυξης» | 12.2.2017

Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες,

Φίλες και Φίλοι,

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας στη σημερινή ενημερωτική εκδήλωση.

 

 

 

Είναι μια ευκαιρία να συζητήσουμε, να ακούσουμε και να πούμε ορισμένες αλήθειες:

1η. Έχει πλήρως τεκμηριωθεί, θεωρητικά και εμπειρικά, ότι η δυνητική συμβολή του αγροτικού τομέα στην αναπτυξιακή διαδικασία είναι σημαντική.

2η. Στη χώρα μας, ο αγροτικός τομέας αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της εθνικής, αλλά και της περιφερειακής οικονομίας.

Ο τομέας αυτός, ευνοημένος από τα εγγενή φυσικά και κλιματολογικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας, αποτέλεσε μια από τις «λοκομοτίβες» ανάπτυξης της χώρας.

3η. Η απουσία συνεπούς και συνεκτικής στρατηγικής δεν επέτρεψε να αξιοποιηθεί το αντικειμενικό αυτό συγκριτικό πλεονέκτημα.

Με ευθύνη ενδογενών και εξωγενών παραγόντων, δεν έγιναν στον αγροτικό τομέα, σε όλα τα επίπεδά του, οι αναγκαίες παρεμβάσεις ώστε να επιτελέσει, στο βέλτιστο επίπεδο, το δυνητικό του ρόλο.

Έτσι, ο αγροτικός τομέας της χώρας εισήλθε στο ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον με πολλές αγκυλώσεις και παθογένειες.

4η. Η περίοδος αυτή, με τις θετικές αλλά και τις αρνητικές πλευρές της, εξήντλησε προ πολλού τα όριά της.

Το αποτέλεσμα;

Η συμβολή του πρωτογενούς τομέα στη συνολική οικονομική δραστηριότητα να έχει κινηθεί μειούμενη.

Ως ποσοστό της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας, διαμορφώθηκε στο 5% το 2015, από 11% πριν 20 χρόνια.

Και ως μερίδιο απασχόλησης, στο 14% το 2015, από 20% πριν 20 χρόνια.

5η. Τα χρόνια της κρίσης, από ανάγκη ή επιλογή, κάποιοι αποφάσισαν να στραφούν στην πρωτογενή παραγωγή.

Δυστυχώς, η σημερινή Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, έκανε απαγορευτική αυτή την εμπλοκή.

Κυβέρνηση η οποία:

  • Αύξησε την προκαταβολή φόρου από το 27,5% στο 100% και την εισφορά αλληλεγγύης έως και 120%.
  • Φορολόγησε, από το πρώτο ευρώ, τις κοινοτικές επιδοτήσεις.
  • Θέσπισε νέο, αναποτελεσματικό φόρο στο κρασί.
  • Αύξησε το φόρο στην μπύρα, πλήττοντας την αναπτυσσόμενη, εξωστρεφή εγχώρια παραγωγή.
  • Συμπεριέλαβε τα αγροτεμάχια στο συμπληρωματικό φόρο του ΕΝΦΙΑ.
  • Σχεδόν τριπλασίασε το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών των αγροτών, συνδέοντας τις ασφαλιστικές εισφορές με το εισόδημά τους.
  • Κατήργησε τον ΟΓΑ.
  • Αύξησε το κόστος παραγωγής, καθώς αυξήθηκε ο ΕΦΚ στο πετρέλαιο κίνησης κατά 21%, καταργήθηκε η επιστροφή του ΕΦΚ πετρελαίου κίνησης και αυξήθηκε ο ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια από το 13% στο 24%.

Ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της διαχειριστικής αρχής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, από τα συνολικά 5,9 δισ. ευρώ του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης για την περίοδο 2014-2020, έχουν δεσμευθεί – προσοχή, δεν έχουν ακόμη πληρωθεί στην πραγματική οικονομία – μόλις 485 εκατ. ευρώ. Δηλαδή μόλις το 8,2% του διαθέσιμου ποσού.

Ειδικότερα, έχουν ενεργοποιηθεί τα 2 από τα 16 μέτρα, τα 3 από τα 44 υπο-μέτρα και 3 από τις 65 δράσεις.

Φίλες και Φίλοι,

Αυτά έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

Το ερώτημα που τίθεται είναι τι μπορεί να γίνει από εδώ και εμπρός.

Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει στη σημασία και στη συμβολή του πρωτογενούς τομέα στην αναπτυξιακή διαδικασία της χώρας, ιδιαίτερα της περιφερειακής ανάπτυξης.

Το σχέδιό της βασίζεται σε 2 άξονες:

1ος. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, κυρίως μέσα από τη μείωση του κόστους παραγωγής.

Προς την κατεύθυνση αυτή, ισχύουν οι δεσμεύσεις του Προέδρου κ. Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της «Συμφωνίας Αλήθειας», για:

  • Επαναφορά του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια από το 24% στο 13%.
  • Κατάργηση του ειδικού φόρου στο κρασί.
  • Μείωση του φόρου των επιχειρήσεων, από το 29% στο 20%.
  • Μείωση του ΕΝΦΙΑ, που πλέον – επί ΣΥΡΙΖΑ – επιβαρύνει και τα αγροτεμάχια, κατά 30% σε δύο χρόνια.

2ος. Η μετάβαση σε ένα νέο πρότυπο αγροτικής επιχειρηματικότητας.

Ειδικότερα, εν μέσω άλλων, πρέπει να εστιάσουμε:

  • Στην παραγωγή ποιοτικών και υψηλής διατροφικής αξίας προϊόντων, όπου έχουμε στρατηγικό πλεονέκτημα, εκμεταλλευόμενοι την αυξημένη παγκόσμια ζήτηση για προϊόντα υψηλής ασφάλειας και ποιότητας.
  • Στην εμπλοκή του παραγωγού στην τυποποίηση και την εμπορική προώθηση των προϊόντων, με αλλαγή κουλτούρας, για να μεταβούμε από το μοντέλο της οικογενειακής εκμετάλλευσης (στο χωράφι) σε αυτό της αγροτικής επιχείρησης (που στοχεύει στο ράφι).
  • Στον εξωστρεφή προσανατολισμό της παραγωγής, με τη θεσμοθέτηση «οχημάτων» περαιτέρω προώθησης της εγχώριας παραγωγής σε αγορές του εξωτερικού.
  • Στη στήριξη πρωτοβουλιών για μεταποίηση και εμπορία διαφοροποιημένων προϊόντων προστιθέμενης αξίας, αξιοποιώντας τις δυνατότητες ανάπτυξης πιστοποιημένων προϊόντων.
  • Στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και καινοτόμων πρακτικών παραγωγής, μέσω της άμεσης ενεργοποίησης όλων των μέτρων του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020, μέσω της συνεχούς αναβάθμισης του επιπέδου κατάρτισης και εκπαίδευσης του δυναμικού του αγροτικού τομέα και της καινοτομίας.
  • Στη θεσμοθέτηση «ενεργητικών» χρηματοδοτικών εργαλείων και στον απεγκλωβισμό της αγροτικής παραγωγής από κοστοβόρες χρηματοδοτικές πρακτικές, με τη διασφάλιση εγγυητικών κεφαλαίων δανειοδότησης.
  • Στη διασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, με την προώθηση της παρουσίας του ιδιωτικού ασφαλιστικού πυλώνα για την κάλυψη των ζημιών, ειδικά για αυτές που προέρχονται από τις κλιματικές αλλαγές, συνδυαστικά βέβαια με το δημόσιο πυλώνα (π.χ. ΕΛΓΑ και ΠΣΕΑ).
  • Στον εκσυγχρονισμό και στην προσαρμογή του πλαισίου άσκησης δραστηριότητας στον πρωτογενή τομέα.
    • Με την ενθάρρυνση σύστασης ομάδων και οργανώσεων παραγωγών ανά προϊόν, όπως προβλέπει το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο και επιβάλλουν οι συνθήκες της αγοράς. Σήμερα, το ποσοστό των συνεταιριστικών αγροτών είναι απελπιστικά χαμηλό, μόλις 11,3%, τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι άνω του 50%.
    • Με την προώθηση έργων υποδομής, που θα διευκολύνουν τόσο την παραγωγική όσο και την εμπορική δραστηριότητα του αγροτικού τομέα, αλλά και με την επιτάχυνση και ολοκλήρωση της διαδικασίας καθορισμού χρήσεων γης ανά περιοχή.
  • Στην περαιτέρω ανάπτυξη συνεργειών του αγροτικού τομέα με άλλους δυναμικούς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, όπως είναι ο τουρισμός, ο πολιτισμός, η εστίαση, η βιομηχανία καλλυντικών και φαρμακευτικών φυτών, η χημική βιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων, η εκπαίδευση και η δια βίου μάθηση.
  • Στην καθιέρωση τακτικού, δομημένου διαλόγου της Κυβέρνησης με τις διεπαγγελματικές οργανώσεις των παραγωγών κατά προϊόν, με τη συμμετοχή όλης της παραγωγικής αλυσίδας, και με τη δημιουργία εθνικού φορέα ενιαίας θεσμικής εκπροσώπησης των παραγωγών απέναντι στο Κράτος.

Φίλες και Φίλοι,

Εκτιμώ ότι αν κινηθούμε με σχέδιο, σύστημα και αποφασιστικότητα, πάνω στους άξονες που ήδη ανέπτυξα, ο αγροτικός τομέας «θα αρπάξει» τις ευκαιρίες που δημιουργούνται και θα διαδραματίσει το δυνητικό του ρόλο στο βέλτιστο σημείο.

Το στοίχημα είναι ανοικτό.

Μπορούμε να το κερδίσουμε.

 

Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση:

 

Νωρίτερα το κλιμάκιο της ΝΔ είχε επισκεφθεί τη ΝΟΔΕ Φθιώτιδας και επιχειρήσεις στη Φθιώτιδα:

 

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα “Εν Γαρδικίω” – “Απαιτούνται συνολικές, ολοκληρωμένες και συνεκτικές πρωτοβουλίες ώστε να τονωθεί η βιώσιμη ανάπτυξη και να ενισχυθεί η απασχόληση στα ορεινά χωριά”

1. Κύριε Σταϊκούρα, σας ευχαριστούμε που δεχτήκατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας. Και πρώτα απ’ όλα θα θέλαμε να μας πείτε για τη σχέση σας με τη Φθιώτιδα.

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για την ευγενική πρόσκλησή σας.

Η Φθιώτιδα είναι ο τόπος καταγωγής μου, τον οποίω τιμώ διαχρονικά και αγαπώ υπερβολικά.

Μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων το πέρασα στο Γοργοπόταμο, χωριό του πατέρα μου, και στον Άγιο Κωνσταντίνο, όπου και έχει «ρίζες» η μητέρα μου.

Παιδικά χρόνια για τα οποία διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις τόσο από τα μέρη όσο και από τους ανθρώπους, τους συμπατριώτες μας.

Η ενασχόληση όμως με την πολιτική ήταν καταλυτική.

Μου έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να είμαι ακόμη πιο κοντά στον τόπο μου, να απολαμβάνω κάθε γωνιά της Φθιώτιδας, και να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους.

2. Μηχανολόγος Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Διδακτορικό στην Χρηματοοικονομική και Τραπεζική από Βρετανικά Πανεπιστήμια. Τι σας οδήγησε από Μηχανολόγο σε ειδικό περί τα χρηματοοικονομικά;

Πράγματι, στο χώρο των σπουδών μου, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, εντός και εκτός Ελλάδας, συνδύασα δύο διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα.

Επέλεξα την κατεύθυνση του Μηχανικού Παραγωγής στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, με διπλωματική εργασία στο χώρο της επιχειρησιακής έρευνας.

Οι μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Imperial College ήταν στην κατεύθυνση της διοίκησης επιχειρήσεων (ΜΒΑ), με διπλωματική εργασία στον τραπεζικό τομέα.

Και η διδακτορική μου διατριβή στο City University ήταν στη χρηματοοικονομική και τραπεζική.

Όπως βλέπετε η μετάβαση δεν ήταν απότομη.

Και σε κάθε περίπτωση ο συνδυασμός δεν είναι και πρωτόγνωρος.

Πολλοί, Έλληνες και μη, επιστήμονες συνδυάζουν αυτά τα δύο γνωστικά αντικείμενα, με συνδετικό κρίκο τη γνώση των μαθηματικών.

3. Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και ξαφνικά Βουλευτής Φθιώτιδας. Μια σίγουρη ακαδημαϊκή καριέρα πως την μεταβάλατε σε μια επισφαλή πορεία στη πολιτική;

Για δύο λόγους.

Πρώτον, διότι δεν υπάρχει μεταβολή του κινήτρου.

Κίνητρο το οποίο, είτε αφορά την ανάμειξη στην πολιτική είτε τη σταδιοδρομία στον πανεπιστημιακό χώρο, παραμένει η πρόθεσή μου να είμαι δημιουργικός και χρήσιμος στους συνανθρώπους μου, την κοινωνία, την πατρίδα.

Και δεύτερον διότι από τα πρώτα μου βήματα έχω και συνεχίζω να πατώ το ένα πόδι μου στη γνώση και το άλλο στην πολιτική.

Πολιτική με την οποία δραστηριοποιούμαι τα τελευταία 20 χρόνια μέσω της ενεργούς συμμετοχής μου στα όργανα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και άλλων κοινωνικών και επιστημονικών οργανώσεων.

Το ενδιαφέρον μου, συνεπώς, για τις δημόσιες υποθέσεις δεν είναι ούτε όψιμο, ούτε ευκαιριακό, και σαφώς δεν είναι παροδικό.

Από εκεί και πέρα οι πολίτες της Φθιώτιδας κρίνουν και θα κρίνουν την πορεία μου στην πολιτική…

4. Δύσκολοι και απαιτητικοί οι ψηφοφόροι της Φθιώτιδας;

Οι ψηφοφόροι δικαιούνται να είναι απαιτητικοί από τον πολιτικό που έχουν στηρίξει.

Διότι προσδοκούν από αυτόν να είναι κοντά τους, στα συλλογικά και ατομικά προβλήματα που καθημερινά, με όλο και μεγαλύτερη ένταση και σε όλο και μεγαλύτερη έκταση, αντιμετωπίζουν.

Με αυτό το σκεπτικό θεωρώ οι συμπατριώτες μου με τίμησαν με την ψήφο τους σε δύο μέχρι σήμερα εκλογικές αναμετρήσεις.

Και σε αυτή τη βάση θεωρώ ότι έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας μία σχέση εμπιστοσύνης, ειλικρίνειας και αμοιβαίας κατανόησης.

Αυτή τη σχέση θα προσπαθήσω να διαφυλάξω.

Με την άμεση, προσωπική επαφή.

5. Έχετε επισκεφτεί το Γαρδίκι και ποια είναι η εντύπωσή σας γι’ αυτό;

Είναι δύσκολο για έναν πολιτικό να μην έχει επισκεφτεί, κυρίως στο πλαίσιο προγραμματισμένων περιοδειών του, τα μέρη του Νομού του.

Στην περίπτωσή σας όμως, το Γαρδίκι το έχω επισκεφτεί όχι μόνο στο πλαίσιο περιοδειών, αλλά και ιδιωτικά.

Και αυτό διότι διαθέτω πολλούς και καλούς φίλους από τα μέρη σας, που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά και στην Αθήνα.

Σε κάθε περίπτωση το Γαρδίκι ξεχωρίζει αναμφισβήτητα για το υπέροχο και επιβλητικό φυσικό του κάλλος.

Για τα πλούσια δάση βελανιδιάς, ελάτης, καστανιάς και οξυάς που διαμορφώνουν ένα υπέροχο τοπίο και καθιστούν το Γαρδίκι ένα από τα ομορφότερα ορεινά χωριά του Νομού μας.

6. Σ’ ένα ορεινό χωριό σαν το Γαρδίκι, τι θα προτείνατε για την ανάπτυξη και την απασχόληση;

Απαιτούνται συνολικές, ολοκληρωμένες και συνεκτικές πρωτοβουλίες από πάνω προς τα κάτω, από την Κυβέρνηση προς την Περιφέρεια και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε να τονωθεί η βιώσιμη ανάπτυξη και να ενισχυθεί η απασχόληση στα ορεινά χωριά. Αυτές όμως οι πολιτικές, μέχρι σήμερα, απουσιάζουν. Και θα πρέπει να αναζητηθούν και να υλοποιηθούν.

Θα μπορούσαν όμως να αναληφθούν και ειδικές δράσεις για μεμονωμένες περιοχές, όπως είναι το Γαρδίκι.

Για παράδειγμα, ο αγροτουρισμός θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο ανάπτυξης του ορεινού όγκου, διατηρώντας το χαρακτήρα της υπαίθρου και αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα της περιοχής.

Στην ίδια κατεύθυνση θα μπορούσε να συμβάλλει και η αξιοποίηση σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, εναρμονισμένη με τις κατευθύνσεις του εκάστοτε χωροταξικού σχεδιασμού.

Τα οφέλη μπορούν να είναι πολλά και πολλαπλασιαστικά για την τοπική και εθνική οικονομία, καθώς και για την απασχόληση.

Βεβαίως, είναι χρήσιμο να προσδιορισθούν τα επενδυτικά έργα που αφορούν στην αξιοποίηση της περιοχής και να διερευνηθεί η δυνατότητα ένταξής τους στα κατάλληλα αναπτυξιακά προγράμματα.

7. Ποια προβλήματα εντοπίσατε στους αγρότες και κτηνοτρόφους της ορεινής περιοχής μας και τι λύσεις δώσατε ή μπορούν να δοθούν;

Οι λύσεις στα πολλά, μεγάλα, ανοικτά και διευρυνόμενα προβλήματα που αναδύονται στον πρωτογενή τομέα δεν μπορεί να είναι αποσπασματικές και κατά τόπους επιδοματικές, αλλά συνολικές, στοχευμένες και αναπτυξιακές.

Αυτό αφορά και τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της περιοχής σας.

Στην κατεύθυνση αυτή, και στο πλαίσιο διαμόρφωσης του «καλαθιού αγροτικών προϊόντων» του Νομού, θα πρέπει να εντάξουμε τις δυνατότητες καλλιέργειας αμπελώνων, οσπρίων, καρυδιών και καστανιών στην ορεινή περιοχή σας.

Το ίδιο ισχύει και για τους κτηνοτρόφους σας, λίγοι στον αριθμό αλλά με ικανό αριθμό αιγοπροβάτων.

8. Έχουμε ένα μεγάλο δάσος οξυάς και ένα κοινοτικό δάσος ελάτης και παλιά υπήρχε συνεταιρισμός υλοτόμων. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την εκμετάλλευση των δασών μας;

Η ορθολογική αξιοποίηση και εκμετάλλευση των δασών θα συντελέσει στην πολλαπλή ανάπτυξη όχι μόνο του χωριού αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Τούτο μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους.

Ενδεικτικά και μόνο μπορώ να αναφερθώ στη παραγωγή του βιομηχανικού ξύλου αλλά και στη δημιουργία τόσο αθλητικών εγκαταστάσεων προετοιμασίας όσο και τουριστικών εγκαταστάσεων, και μάλιστα υψηλού επιπέδου.

Με την προσέλκυση επισκεπτών υψηλότερης αγοραστικής ικανότητας, που με τη σειρά τους απαιτούν προϊόντα, υπηρεσίες και υποδομές υψηλών προδιαγραφών.

9. Στη κορυφογραμμή Σαράνταινας-Οξυάς έχει αποφασιστεί η δημιουργία Αιολικού Πάρκου, παρά την αντίθετη άποψη των κατοίκων των γύρω χωριών. Ποια είναι η άποψή σας;

Καμία επένδυση δεν μπορεί να μακροημερεύσει εάν δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη, φιλική προς το περιβάλλον και συμβατή με τις επιλογές της τοπικής κοινωνίας.

Αυτά όλα απαιτούν προγραμματισμό, σύνεση, υπευθυνότητα και διορατικότητα.

Αυτό αφορά και το χώρο της ενέργειας και του μείγματός της.

Ιδιαίτερα σε μία χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, προικισμένη με ενεργειακό δυναμικό, τον ήλιο και τον αέρα, των οποίων η αξιοποίηση μας δίνει τη δυνατότητα κάλυψης μέρους των ενεργειακών μας αναγκών.

10. Το χωριό μας αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη καθυστέρηση της ολοκλήρωσης διαπλάτυνσης του οδικού άξονα Σπερχειάδας-Γαρδικίου καθώς επίσης κα με την ασφαλτόστρωση του εναπομείναντος κομματιού στο δρόμο Γαρδίκι-Αρτοτίνα. Τι ενέργειες θα μας συμβουλεύατε να κάνουμε;

Να απευθυνθείτε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η οποία, σε συνεργασία με την Περιφέρεια, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της εύρεσης και απόδοσης των πόρων στο συγκεκριμένο έργο.

Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να θεωρείτε δεδομένη και τη δική μου συνδρομή, στο βαθμό που υφιστάμενοι πόροι παραμένουν ανεκμετάλλευτοι ή σπαταλώνται μη δημιουργικά.

Πράγματι πάντως, ο οδικός άξονας από τη Σπερχειάδα μέχρι την περιοχή σας, μέσα από τη Λευκάδα και τη Φτελιά, είναι ένα σημαντικό έργο.

Απομένει η διαπλάτυνση τμήματος του δρόμου μέχρι το Γαρδίκι και η ασφαλτόστρωση σημαντικού μέρους, μήκους περίπου 17 χιλιομέτρων, από το Γαρδίκι μέχρι τη Γραμμένη Οξυά.

Έργο για το οποίο αρκετοί συμπατριώτες και από τους 2 όμορους νoμούς και εγώ καταβάλλαμε σημαντική προσπάθεια κατά το παρελθόν, με ορατό, αν και όχι πλήρες, σήμερα αποτέλεσμα.

11. Πως βλέπετε να εξελίσσεται το Πρόγραμμα Καλλικράτης στην Ελλάδα, και ειδικά στην περιοχή μας;

Το Πρόγραμμα ξεκίνησε χωρίς προϋποθέσεις και ολοκληρωμένες μελέτες.

Δεν εμπεριείχε καθορισμένους, απαραίτητους, πόρους για τη λειτουργία του.

Δεν επιτυγχάνει να συρρικνώσει τη γραφειοκρατία, αλλά αντιθέτως, η πλειάδα συλλογικών οργάνων στο πλαίσιο και των δύο βαθμίδων Αυτοδιοίκησης καθιέρωσε ένα πολύπλοκο και εξαιρετικά γραφειοκρατικό σύστημα.

Επιπρόσθετα, σε αρκετές περιπτώσεις, η οργάνωση των νέων Δήμων δεν είναι χωροταξικά ορθολογική.

Όλα αυτά είναι σήμερα ορατά από τους πολίτες.

Ωστόσο, εύχομαι η Τοπική Αυτοδιοίκηση να βρει το βηματισμό της και στο πλαίσιο της ισόρροπης ανάπτυξης του τομέα ευθύνης της να πετύχει το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα.

12. Με τις θέσεις εργασίας να μειώνονται παντού, τι θα συμβουλεύατε τους νέους;

Καταρχήν θα συμβούλευα την Κυβέρνηση να αλλάξει την πολιτική της.

Να στραφεί στην επανεκίννηση της Οικονομίας, στην αξιοποίηση των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, στην επένδυση στις νέες πηγές ανάπτυξης, δηλαδή στη γνώση, στην έρευνα, στην καινοτομία, στην επιχειρηματικότητα.

Διότι με την ακολουθούμενη μέχρι σήμερα πολιτική η ύφεση βαθαίνει, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, η ανεργία διογκώνεται.

Ανεργία που υπερβαίνει το 42% στους νέους.

Από την πλευρά τους οι νέοι θα πρέπει να συνεχίσουν την προσπάθεια.

Να εμπλουτίζουν το βιογραφικό τους, να εντείνουν την προσπάθεια ανεύρεσης εργασίας στον ιδιωτικό κυρίως τομέα, να αναλάβουν οι ίδιοι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.

Και να γνωρίζουν ότι η όποια αποτυχία δεν είναι καταστροφή.

13. Πως βλέπετε την οικονομική κατάσταση στη χώρα;

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και δύσκολη.

Τα αποτελέσματα της ακολουθούμενης πολιτικής, ποιτικά και πρωτίστως ποσοστικά, είναι σήμερα ορατά και αδιαμφισβήτητα.

Η οικονομία πορεύεται σε «μακρά έρημο», η ύφεση είναι βαθιά και παρατεταμένη, το «εσωτερικό χρέος» δημιουργεί ασφυξία, κοινοτικοί πόροι λιμνάζουν, τα «λουκέτα» στην αγορά έχουν πολλαπλασιαστεί, η ανεργία έχει αυξηθεί δραματικά, η φτώχεια διευρύνεται, ο κοινωνικός ιστός αποδιοργανώνεται, η ψυχολογία και οι προσδοκίες επενδυτών και καταναλωτών έχουν καταρρεύσει, το πρόβλημα της ρευστότητας οξύνεται, τα τα κεφάλαια, επιχειρηματικά και ανθρώπινα, «πετούν» στο εξωτερικό, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Είναι σαφές ότι η προτεινόμενη συνταγή, πρώτα δημοσιονομική προσαρμογή, και μάλιστα με αύξηση των φόρων και μείωση μισθών και συντάξεων, και μετά ανάκαμψη είναι εντελώς λανθασμένη, ειδικά σε συνθήκες ύφεσης.

Απαιτείται ανάκαμψη της οικονομίας σε συνδυασμό με την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία.

Και αυτή είναι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας.

Πρόταση που εδράζεται σε τρεις πυλώνες:

Ο πρώτος αφορά την Επανεκκίνηση της οικονομίας, ο δεύτερος στοχεύει στη μείωση του ελλείμματος προς την κατεύθυνση του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και ο τρίτος περιλαμβάνει τις πολιτικές απομείωσης του δημοσίου χρέους μέσω της αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου.

14. Ζήσατε αρκετά χρόνια εκτός Ελλάδας. Ποιες είναι οι διαφορές που εσείς βλέπετε ανάμεσα στον Έλληνα και τον Βορειοευρωπαίο.

Ο Βορειοευρωπαίος είναι πιο οργανωτικός, πιο μεθοδικός, πιο πειθαρχημένος από τον Έλληνα.

Ο Έλληνας όμως έχει μεγαλύτερο φιλότιμο, περισσότερο πείσμα και καλύτερες επιστημονικές βάσεις.

Γι’ αυτό και διαπρέπει στο εξωτερικό.

15. Ένα κομμάτι της ενημέρωσης – που με το χρόνο μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο – γίνεται από τα social media. Πως βλέπεται σήμερα αυτό το είδος την ενημέρωση;

Πράγματι, η ηλεκτρονική ενημέρωση και δικτύωση αποτελεί ένα σύγχρονο τρόπο έκφρασης και διάδοσης ειδήσεων, απόψεων και θέσεων.

Είναι μία νέα μορφή επικοινωνίας, πολλές φορές άμεση και διαδραστική, την οποία προτιμούν, κυρίως, οι νέοι άνθρωποι.

Σαφώς τα πλεονεκτήματα είναι αρκετά, επιβάλλεται όμως η ενημέρωση και η επικοινωνία μέσω των ηλεκτρονικών μέσων δικτύωσης να βασίζεται στη λελογισμένη χρήση και να διαμορφώνεται στο πλαίσιο του αλληλοσεβασμού και της ευπρέπειας.

Ειδικά όταν κινείται στο χώρο της ανωνυμίας.

16. Πόσο άλλαξε η ζωή σας μετά την εκλογή σας ως Βουλευτής το 2007;

Πολύ…

Ειδικά από τότε που ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Σαμαράς μου ανέθεσε τον κρίσιμο Τομέα της Οικονομίας στην δυσκολότερη και κρισιμότερη συγκυρία για τον τόπο.

Οι υποχρώσεις είναι πολλές και οι προκλήσεις καθημερινές.

Και η αλλαγή της ζωής μου αναμενόμενη.

Όμως, αυτό που με προβληματίζει είναι ότι έχει αλλάξει και η ζωή των πολύ κοντινών μου ανθρώπων, της γυναίκας μου και της κόρης μας.

Θα ήθελα, ειλικρινά, να περνώ περισσότερο χρόνο μαζί τους.

Όπως οφείλει να κάνει κάθε σύζυγος και πατέρας.

17. Που πηγαίνετε βόλτα με την κόρη σας όταν βρίσκεστε στη Λαμία;

Τις λίγες ώρες που είμαι μαζί της παντού και πουθενά.

Παντού γιατί η Λαμία, και γενικότερα η Φθιώτιδα, διαθέτουν όμορφες γωνιές για τα παιδιά.

Και πουθενά γιατί θέλω να την απολαμβάνω στο σπίτι παίζοντας μαζί της.

Κ. Σταϊκούρα σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Θα ήμασταν ευτυχείς αν κάποια μέρα το καλοκαίρι περπατούσαμε μαζί στο δάσος με τις οξυές του χωριού μας.

Εγώ σας ευχαριστώ.

Όσο για την πρόσκληση, η αποδοχή της μέσα από τις σελίδες της έκδοσής σας αποτελεί δέσμευσή μου!

http://gardikiomilaion.wordpress.com/

Άρθρο στην εφημερίδα “Σέντρα” Λαμίας – “Διαχείριση Απορριμάτων: ένα αδιέξοδο και μια προοπτική…”

Ζώντας κανείς σε αυτή την υπέροχη χώρα που λέγεται Ελλάδα, καταλαβαίνει ότι ο καθένας μας έχει «ειδική» άποψη για τα πάντα.

Είναι, φαίνεται, ένα από τα γνωρίσματα της φυλής μας.

Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, είναι ένα χρήσιμο γνώρισμα και, σε αρκετές περιπτώσεις, εργαλείο εξέλιξης.

Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μία δημοκρατία, εάν ο καθένας δεν εξέφραζε την άποψη του πάνω στα ζητήματα που τον αφορούν και κυρίως τον επηρεάζουν;

Ωστόσο, τα προβλήματα ξεκινούν όταν η άποψη μας βασίζεται σε λάθος δεδομένα, σε έλλειψη ενδελεχούς έρευνας και μελέτης και σε άρνηση ανάληψης του οποιουδήποτε κόστους, πολιτικού και μη.

Ένα από τα ζητήματα αυτά αφορά τη διαχείριση των απορριμμάτων και την εγκατάσταση των περίφημων ΧΥΤΑ.

Με αφορμή λοιπόν τη διαμάχη των κατοίκων της Μακρακώμης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την άρνηση αυτοδιοίκησης και πολιτών της περιοχής της Λοκρίδας για δημιουργία αντίστοιχου χώρου στην περιοχή, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις προς αξιολόγηση και πιθανόν αξιοποίηση από τις τοπικές κοινωνίες.

Καταρχήν, είναι σίγουρο ότι πρέπει να διαχειριστούμε εμείς τα απορρίμματα της περιοχής μας. Η ποσότητα των σκουπιδιών μεγαλώνει, ο ΧΑΔΑ της Λαμίας δεν επαρκεί και ο ΧΥΤΑ του Δομοκού δεν μπορεί να εξυπηρετήσει την κυρίως Φθιώτιδα. Ενώ, όπως είναι φυσικό, οι κάτοικοι του Τριλόφου και περιοχών της Λοκρίδας δεν θέλουν ένα νέο «σκουπιδότοπο» κοντά τους.

Γιατί όμως να θεωρούμε ως μόνη επιλογή το άνοιγμα ενός νέου ΧΥΤΑ και να μην εξερευνήσουμε και τις επιλογές που μας δίνει η τεχνολογία; Είναι τόσο απαραίτητη η δέσμευση μιας μεγάλης έκτασης γης για διάθεση σκουπιδιών; Γνώμη μου είναι πως όχι, γιατί υπάρχουν τρόποι να το αποφύγουμε δεσμεύοντας λιγότερη γη.

Χωρίς τη «δαμόκλειο σπάθη» των προστίμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Αρκεί να υπάρξει, έγκαιρα, προγραμματισμός και συντονισμός.

Άλλωστε, βασική επιλογή για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι πλέον η δημιουργία ΧΥΤΥ, δηλαδή χώρων ταφής υπολειμμάτων, τα οποία είναι αδύνατον να ανακυκλωθούν με κάποια υπάρχουσα τεχνολογία.

Ωστόσο, στην Ελλάδα, είμαστε γενικώς επιρρεπείς σε «αποκλεισμούς» ή «προτιμήσεις».

Για παράδειγμα, γιατί να αποκλείουμε την επιστημονική καύση των απορριμμάτων; Με την εφαρμογή της συγκεκριμένης μεθόδου, μέσα σε ένα ορθολογικό σύστημα διαχείρισης των αστικών στερεών απορριμμάτων, μπορούμε να επιτύχουμε μείωση του όγκου των απορριμμάτων έως και 90%, δεσμεύοντας μία έκταση πολύ μικρότερη από εκείνη ενός ΧΥΤΑ και αποκτώντας μια νέα πηγή ενέργειας, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αντικαταστήσει άλλες πιο ρυπογόνες, όπως είναι ο λιγνίτης.

Είναι αλήθεια πως η συγκεκριμένη πρακτική για χρόνια στιγματιζόταν ως βλαβερή για την ατμόσφαιρα, λόγω των καυσαερίων, όμως με το συνεχή πειραματισμό και την έρευνα, αντίστοιχες μονάδες σε χώρες της Ευρώπης έχουν περιορίσει την εκπομπή βλαβερών αερίων στο 1/5 των επιτρεπόμενων ρύπων για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, ένα σύγχρονο εργοστάσιο καύσης ενός εκατομμυρίου τόνων απορριμμάτων παράγει συνολικά0, 5 γραμμάρια διοξίνες ανά έτος, τη στιγμή που (σύμφωνα με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) η πυρκαγιά στην χωματερή των Ταγαράδων στη Θεσσαλονίκη το 2006 απελευθέρωνε 3 γραμμάρια διοξινών ημερησίως!

Σήμερα στην Ευρώπη λειτουργούν πάνω από 400 εργοστάσια επιστημονικής καύσης. Χάρη στα πλεονεκτήματα της μεθόδου, χώρες όπως η Δανία, η Γερμανία, η Σουηδία, η Ολλανδία, η Γαλλία κ.α. αποτεφρώνουν τουλάχιστον το 30% έως και το 50% του συνόλου των σκουπιδιών και τροφοδοτούν με ενέργεια και θερμότητα τις πόλεις τους. Πολλές από τις μονάδες αυτές βρίσκονται στην καρδιά των πόλεών τους (για παράδειγμα το εργοστάσιο του Isseanne, 3 χιλιόμετρα από τον Πύργο του Άιφελ, μέσα στο Παρίσι). Άλλες αποτελούν και τουριστικά αξιοθέατα, όπως η μονάδα Spitellau στη Βιέννη, 3 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης.

Αυτό ακριβώς το γεγονός φανερώνει την προσέγγιση των Ευρωπαίων στο θέμα «σκουπίδια».

Μία άλλη, επίσης δημοφιλής στο εξωτερικό μέθοδος, που οφείλει να προηγείται της καύσης, είναι η «λιπασματοποίηση» (composting) των προεπιλεγμένων στην πηγή οργανικών απορριμμάτων, κυρίως κηπευτικών, αγροτικών υπολειμμάτων κ.α. Μέσω αυτής της διαδικασίας το οργανικό κλάσμα μετατρέπεται σε οργανικό λίπασμα, το οποίο αργότερα καταλήγει στις καλλιέργειες. Σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Ιταλία και η Γερμανία υπάρχει μεγάλος αριθμός τέτοιων εγκαταστάσεων που διαχειρίζονται από το 20% έως και το 40% του όγκου των απορριμμάτων, βοηθώντας σημαντικά στην μείωση των «χωματερών» της χώρας, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και η πρωτοβουλία των ιδιωτών οι οποίοι χρησιμοποιούν προσωπικούς «κομποστοποιητές» προκειμένου να συμβάλουν στην ανακούφιση του περιβάλλοντος από τα απορρίμματα.

Χάρη σε αυτές τις δύο μεθόδους, χωρίς καμία βέβαια από μόνη της να αποτελεί πανάκεια και χωρίς να αποκλείονται άλλοι τρόποι, και την προσωπική προσπάθεια των πολιτών τους, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαχειρίζονται έως και το 80% των απορριμμάτων τους, αφήνοντας -πολλές από αυτές – για υγειονομική ταφή μόνο το 5% – 20% του συνόλου!

Αναλογίζεται κανείς πόσο πιο εύκολη θα μπορούσε να ήταν η ζωή μας εάν εισάγαμε στη χώρα δοκιμασμένες συνταγές και δεσμεύαμε μόνο ένα μικρό ποσοστό της έκτασης των σημερινών χωματερών;

Θα ήταν θεωρώ χρήσιμο να σκεφτούμε, πολίτες και φορείς της Φθιώτιδας, τα οφέλη από την εφαρμογή τέτοιων καινοτομιών, τη στιγμή που σήμερα κανείς δεν θέλει, και ούτε πρόκειται να θελήσει, έναν Χώρο Διάθεσης Απορριμμάτων μερικά χιλιόμετρα από το σπίτι του.

Αντί λοιπόν να λογομαχούμε σχετικά με το «πού» θα συγκεντρώσουμε τα σκουπίδια, ας σκεφτούμε κυρίως (ή και, λόγω της πίεσης χρόνου για την αποφυγή επιβολής προστίμων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) το «πώς» θα τα διαχειριστούμε.

Πιστεύω πως, προκειμένου να ξεπεραστούν οι χρόνιες διαφωνίες μεταξύ Πολιτείας, Αυτοδιοίκησης, φορέων και τοπικών κοινωνιών, πρέπει, και στο Νομό Φθιώτιδας να λειτουργήσουμε δημιουργικά, συνθετικά, συνεκτικά και διορατικά.

Ώστε το παίγνιο να είναι θετικού αθροίσματος: για τη χώρα και τις τοπικές κοινωνίες.

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Η 5η Ιουνίου έχει θεσπιστεί από τη Γενική Συνέλευση του OΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος.

Στις μέρες μας, αποτυπώνεται έντονα το φαινόμενο της δομικής περιβαλλοντικής αλλαγής, η οποία έχει συντελεστεί κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες, ως αποτέλεσμα της αλόγιστης κατασπατάλησης φυσικών και ενεργειακών πόρων, της αυξανόμενης ρύπανσης του εδάφους και του αέρα, και της έντονης μόλυνσης και εξάντλησης των υδάτινων πόρων. Η παρούσα κατάσταση επιβάλλει, όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, την προώθηση μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος, αποφάσεων ορθολογικής διαχείρισης των ενεργειακών πηγών και πόρων, καθώς και πολιτικών για την ισόρροπη και αειφόρο ανάπτυξη τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Ιδιαίτερα σε κρίσιμες και δυσμενείς περιόδους, όπως αυτή που διανύει η χώρα μας, η αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων με τρόπο αποτελεσματικό, αποτελεί ιστορική πρόκληση. Προς αυτή την κατεύθυνση, απαιτείται ολοκληρωμένος σχεδιασμός, με αξιοποίηση της διεθνούς εμπειρίας, του εγχώριου επιστημονικού και παραγωγικού δυναμικού και μια νέα νοοτροπία αποτελεσματικής διαχείρισης και εξοικονόμησης πόρων, η οποία θα αποτελέσει σημαντική διέξοδο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και θα συνεισφέρει στην οικονομική ανάκαμψη.

Η προστασία του περιβάλλοντος και η προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης, αποτελούν τη μεγαλύτερη, ίσως, ηθική, πολιτική και κοινωνικοοικονομική πρόκληση της εποχής μας. Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε όλοι μας, να καταστήσουμε πράξη την υποχρέωσή μας για αειφόρο ανάπτυξη και το ανθρώπινο δικαίωμα για βιώσιμο περιβάλλον.

Ερώτηση για τη αντιμετώπιση της ανεξέλεγκτης ρύπανσης που προκαλεί η ΛΑΡΚΟ

Εδώ και δεκαετίες η ΛΑΡΚΟ λειτουργεί αγνοώντας την εθνική και ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Εκτός από την εκτεταμένη ατμοσφαιρική ρύπανση που προκαλεί εξαιτίας των πεπαλαιωμένων φίλτρων στις καμινάδες, η ΛΑΡΚΟ συνεχίζει να απορρίπτει επικίνδυνα απόβλητα στον Β. Ευβοϊκό, κοντά σε ιχθυοκαλλιέργειες, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των κατοίκων και την οικολογική ισορροπία της περιοχής. Τις παραβάσεις και τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις έχουν αναδείξει τόσο οι έλεγχοι των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος όσο και οι μετρήσεις του ΕΛΚΕΘΕ. Παρόλα αυτά, η ΛΑΡΚΟ απολαμβάνει μιας ιδιότυπης ασυλίας όσον αφορά την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, με τις «ευλογίες» μάλιστα του ΥΠΕΚΑ και των συναρμόδιων Υπουργείων, τα οποία με σχετική ΚΥΑ της 30/12/2010, επιτρέπουν την συνέχιση της απόρριψης στη θάλασσα των μεταλλουργικών της σκωριών.

 

Την ώρα που η κυβέρνηση διακηρύσσει την προστασία του περιβάλλοντος ως μείζονα προτεραιότητά της, το ΥΠΕΚΑ με τις αποφάσεις του ουσιαστικά προσυπογράφει περιβαλλοντικές παραβάσεις και ανέχεται την ανεξέλεγκτη ρύπανση. Είναι επίσης εξόχως υποκριτικό, ενώ οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος έχουν διαπιστώσει παραβάσεις κι ενώ η αρμόδια Γραμματέας του ΥΠΕΚΑ έχει χαρακτηρίσει σε άρθρο της στην «Αυγή», στις 14/9/2009, την υπόθεση της ΛΑΡΚΟ «ατιμώρητο περιβαλλοντικό έγκλημα» που «σπέρνει κυριολεκτικά θάνατο», σήμερα να συναινεί στην απόφαση του Υπουργείου. Η ΛΑΡΚΟ είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα βιομηχανιών που προκαλούν θαλάσσια ρύπανση. Με αυτήν την αφορμή όμως τίθενται ευρύτερα ζητήματα όπως η ανυπαρξία πολιτικής για την διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων και ο επιλεκτικός τρόπος τον οποίο αντιμετωπίζεται συνολικά η περιβαλλοντική αδειοδότηση σε βιομηχανίες. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε θεσμικές παρεμβάσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν πραγματική προστασία τόσο του περιβάλλοντος όσο και της υγείας των πολιτών, χωρίς διακριτική μεταχείριση. Κατόπιν αυτών,

 

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ.κ. Υπουργοί Περιβάλλοντος και Υγείας

 

  1. Ποια συγκεκριμένα μέτρα προτίθενται να λάβουν για την προστασία της υγείας των κατοίκων και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος στην περιοχή που δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ;
  2. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η κατασκευή χώρου χερσαίας απόθεσης των επικίνδυνων αποβλήτων της;
  3. Πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει το ΥΠΕΚΑ το συνολικό ζήτημα της διαχείρισης και ασφαλούς διάθεσης των επικίνδυνων αποβλήτων;

Ερώτηση σχετικά με την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών (αγροτικών και μη) στο Νομό Φθιώτιδας

Είναι γενικότερα γνωστό ότι ο κλάδος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), εντασσόμενος σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον επιχορηγήσεων και εγγυημένων τιμών πώλησης της παραγόμενης ενέργειας, έχει σημειώσει σημαντική άνθηση, καθώς αυτές οι συνθήκες στήριξης, σε συνδυασμό με το πλούσιο αιολικό και ηλιακό δυναμικό της χώρας, κατέστησαν τη χώρα ελκυστικό προορισμό για ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας από εγχώριους και πολυεθνικούς ομίλους, κυρίως, στον τομέα των αιολικών πάρκων. Ωστόσο, παρά την εμφανή πρόοδο, η συνεισφορά τους στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας διαμορφώνεται ακόμα σε χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα, σύμφωνα με τους τωρινούς ρυθμούς ανάπτυξης, να υπολείπεται αρκετά από την επίτευξη του δεσμευτικού στόχου της συμμετοχής 20% για το 2020.

Ωστόσο, αν και η κινητικότητα έχει αυξηθεί, το 2010 εντοπίστηκαν πολλά προβλήματα κατά τις διαδικασίες που αποθαρρύνουν την ανάπτυξη του κλάδου και δυναμιτίζουν το επενδυτικό ενδιαφέρον. Ενδεικτικό παράδειγμα κατά το 2010 αποτέλεσε ο τομέας των φωτοβολταϊκών συστημάτων καθώς, ενώ οι στόχοι για την εγκατεστημένη ισχύ των φωτοβολταϊκων συστημάτων πέραν των επαγγελματιών αγροτών ως το 2014 είναι 1.000 MW και ενώ παραμένουν στην ΡΑΕ και στη ΔΕΗ εκατοντάδες παλαιές αιτήσεις προς αξιολόγηση, το ΥΠΕΚΑ προχώρησε στις 12 Ιουλίου του 2010 στον ορισμό περιόδου υποβολής σχετικών αιτήσεων από ιδιώτες χωρίς να καταστήσει σαφές το όριο της αποδεχόμενης ισχύος. Όπως ήταν αναμενόμενο το επενδυτικό ενδιαφέρον ήταν μεγάλο, με αποτέλεσμα να υποβληθούν αιτήσεις συνολικής ισχύος περίπου 3.500 MW. Ωστόσο, μέχρι τον Οκτώβριο του 2010 είχαν δοθεί από την ΡΑΕ άδειες παραγωγής συνολικής ισχύος 1.026,8 MW που είναι σαφώς περισσότερα από τα 1.000 MW, αλλά και κατά πολύ λιγότερα από τα ζητούμενα μέσω των αιτήσεων. Αυτή, συνεπώς, η αναντιστοιχία μεταξύ αδειοδοτούμενου και ζητούμενου όγκου, υπό την ανοχή (αν όχι αδιαφορία) της πολιτείας δημιούργησε – πέρα από τα εκατομμύρια ευρώ εσόδων για τη ΔΕΗ από την καταβολή προς εξέταση των αιτήσεων των επενδυτών και την ταλαιπωρία των επενδυτών – έντονο επενδυτικό σκεπτικισμό και απογοήτευση, και κυρίως από μικροεπενδυτές, για τη δυναμική και τις εξελίξεις στον τομέα των φωτοβολταϊκών συστημάτων.

Υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και επιστολές που αντηλλάγησαν πρόσφατα μεταξύ της ΡΑΕ και της ΔΕΗ, αναφορικά με τις περιοχές με κορεσμένα δίκτυα. Πιο συγκεκριμένα, με την υπ’ αριθ. πρωτ. 5721/17.12.2010 η ΔΕΗ συμπεριλαμβάνει και το Ν. Φθιώτιδας στις περιοχές με κορεσμένα δίκτυα και συστήνει «…να παύσει προς το παρόν η υποδοχή νέων αιτημάτων σύνδεσης παραγωγών στο Δίκτυο» για την εν λόγω περιοχή.  Κατόπιν της αντίδρασης της ΡΑΕ (σχετ. επιστολή υπ’ αριθ. πρωτ. Ο-45944/14.01.2011), η οποία αμφισβητεί ευθέως τις προσεγγίσεις της ΔΕΗ σχετικά με τον κορεσμό του Δικτύου της, η ανησυχία των εμπλεκόμενων επενδυτών (κυρίως των αγροτών) εντείνεται και διευρύνεται δεδομένου ότι δεν έχει επισήμως αποσαφηνισθεί τι μέλλει γενέσθαι με τις αιτήσεις τους καθώς επίσης και με τα χρήματα που έχουν καταβληθεί για την προετοιμασία των σχετικών φακέλων. Να σημειωθεί ότι το κόστος της αίτησης κυμαίνεται από 3.000 έως 4.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του παραβόλου προς τη ΔΕΗ, ποσό το οποίο χάνεται σε περίπτωση που η αίτηση απορριφθεί.

Δεδομένης της αναταραχής που έχει δημιουργηθεί από την, υπό την ανοχή της πολιτείας, ασάφεια σχετικά με την δυνατότητα της ΔΕΗ να απορροφήσει τη παραγόμενη ισχύ,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ
η κ. Υπουργός:

1. Για ποιο λόγο επετράπη η υποβολή νέων αιτήσεων, ενώ εκκρεμούσαν ήδη παλαιότερες, χωρίς να καταστεί εκ των προτέρων σαφές το ανώτατο όριο ισχύος που ήταν σε θέση να δεχτεί το Δίκτυο της ΔΕΗ;

2. Για ποιο λόγο δεν ενημερώθηκαν, εγκαίρως και αρμοδίως, οι ενδιαφερόμενοι (αγρότες και μη) στο Νομό Φθιώτιδας για τον κορεσμό του Δικτύου της ΔΕΗ ούτως ώστε να αποτραπεί η μάταιη υποβολή αιτήσεων από μέρους τους;

3. Υπάρχει ο κίνδυνος να απορριφθούν οι αιτήσεις για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών (αγροτικών και μη) στο Νομό Φθιώτιδας; Τι προβλέπεται σε μια τέτοια περίπτωση για τα καταβληθέντα ποσά (π.χ. παράβολα);

Δήλωση για το άνοιγμα των “κλειστών επαγγελμάτων”

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

 

«Η Κυβέρνηση προωθεί, υπό το βάρος των δεσμεύσεών της απέναντι στην «Τρόϊκα», το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων.

Πρόχειρα, με συνοπτικές διαδικασίες, με οριζόντιες και ισοπεδωτικές ρυθμίσεις, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς, χωρίς συγκεκριμένες μελέτες για κάθε επάγγελμα, με παλινωδίες και αντιφατικές επιλογές. Και, αν είναι δυνατόν, με δημοσκοπήσεις.  

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι υπέρ του ανοίγματος «κλειστών» επαγγελμάτων, γιατί αυτό μπορεί να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη, την απασχόληση.

Πιστεύει ότι όλοι οι πολίτες πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στην «αφετηρία».

Όμως, θεωρεί ότι η όποια νομοθετική πρωτοβουλία θα πρέπει να προβλέπει  τη θεσμοθέτηση εποπτικών μηχανισμών για να καλυφθούν περιπτώσεις ολιγοπωλίων, να εξασφαλίζει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και την ασφάλεια του πολίτη, να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.

Έτσι ώστε τα αποτελέσματα να μην είναι αντίθετα από τις επιδιώξεις».

Προλογικό Σημείωμα στον Ελληνικό Χάρτη Καινοτομίας 2010

Η βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση, απόρροια των χρόνιων εγχώριων ανισορροπιών, στρεβλώσεων και διαρθρωτικών αδυναμιών της οικονομίας, αλλά και της διεθνούς χρηματοπιστωτικής και δημοσιονομικής κρίσης, αποτυπώνει, μεταξύ άλλων, την αποτυχία του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου.

Ενός μοντέλου που, εκτός πολλών άλλων, δεν αξιοποίησε έγκαιρα και αποτελεσματικά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και άφησε ανεκμετάλλευτους σημαντικούς αναπτυξιακούς παράγοντες (όπως είναι η αποτελεσματικότητα και η ένταση του ανταγωνισμού στις αγορές, η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, η αποδοτικότητα του «τριγώνου της γνώσης» [παιδεία-έρευνα-καινοτομία], η επάρκεια των θεσμών, το ανθρώπινο και το κοινωνικό κεφάλαιο).

Είναι φανερό ότι στις συνθήκες κρίσης είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο για το μέλλον προκειμένου η χώρα να αποκτήσει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία.

Το πρότυπο θα πρέπει πρωτίστως να εδράζεται στις νέες πηγές ανάπτυξης, όπως είναι:

 

1η. Η επένδυση στη γνώση.

Για να έχει μία χώρα προοπτική στο νέο περιβάλλον οφείλει να θέτει ως προτεραιότητα και πρώτη επιλογή την επένδυση στη γνώση με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου και ποιοτικού συστήματος εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης.

Σύστημα που αποτελεί το βασικό θεσμικό μηχανισμό παραγωγής, συσσώρευσης και διάχυσης ανθρώπινου κεφαλαίου.

 

2η. Η επένδυση στην έρευνα και στην καινοτομία.

Επένδυση που αποτελεί, σήμερα, το μόνο τρόπο για να διαμορφώσει η επιχειρηματική δραστηριότητα ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, συμβάλλοντας καθοριστικά στον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής διαδικασίας και διασφαλίζοντας οφέλη για τις επιχειρήσεις, ποιότητα για τους πολίτες, ανάπτυξη για την οικονομία.

Που συνιστά τρόπο δημιουργίας πλούτου περισσότερο απ’ όσο αναλογικά θα δημιουργούνταν με βάση το συνολικά επενδεδυμένο κεφάλαιο και τη διαθέσιμη εργατική δύναμη.

Βασικοί άξονες δράσης θα πρέπει να είναι:

  • Η δημιουργία του κατάλληλου πλαισίου και των απαραίτητων  προϋποθέσεων που ευνοούν και ενισχύουν την ανάπτυξη της καινοτομίας, με αξιολόγηση των κέντρων έρευνας και τεχνολογίας, με τη δημιουργία ζωνών καινοτομίας, με πόλους καινοτομίας που συνδέουν ερευνητικά κέντρα, εκπαιδευτικά ιδρύματα, τεχνολογικά πάρκα, οργανισμούς και επιχειρήσεις κ.α.
  • Η ενσωμάτωση της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην παραγωγική διαδικασία και η διάχυση των αποτελεσμάτων στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

 

3η. Η επένδυση στην επιχειρηματικότητα.

Η επιχειρηματικότητα, δηλαδή η ανθρώπινη ικανότητα συνδυασμού των άλλων συντελεστών παραγωγής για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, είναι σημαντική πηγή ανάπτυξης, καθώς συμβάλλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ενθάρρυνση της οικονομικής δραστηριότητας, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής.

Βασικοί άξονες δράσης θα πρέπει να είναι:

  • Η απο-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, ώστε να μετατραπεί η νομοθεσία (με απλούς, διαφανείς και σταθερούς κανόνες) και η λειτουργία του κράτους σε φιλικότητα προς την επιχείρηση.
  • Η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, με την επιλογή ορθών μέτρων προστασίας της εργασίας.
  • Η σταδιακή μείωση των φόρων, έκτακτων και μη, καθώς και των φορολογικών συντελεστών.
  • Η σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, αφού η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό μη-μισθολογικού εργοδοτικού κόστους.

 

4η. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους και η βελτίωση του «κοινωνικού κεφαλαίου».

Ένα αποτελεσματικό και δίκαιο κράτος, στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς, σε συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας, μπορεί να αποτελέσει προωθητικό παράγοντα της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης και της ουσιαστικής κοινωνικής πολιτικής.

Κράτος που θα μεριμνά για τη βέλτιστη λειτουργία του μηχανισμού της αγοράς, την εξασφάλιση της μέγιστης οικονομικής αποτελεσματικότητας, την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και του παραγόμενου πλούτου.

Βέβαια, το μείγμα αγοράς και κράτους μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τις περιστάσεις, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις της κοινωνίας.

Βασικοί άξονες δράσης θα πρέπει να είναι:

  • Η βελτίωση της ποιότητας των θεσμών και η οικοδόμηση κράτους δικαίου (με την ενδυνάμωση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και της ταχύτητας στην απονομή της και με την ενίσχυση της διαφάνειας στη δημόσια διοίκηση). Είναι γνωστή πρόσφατη μελέτη του Ιδρύματος Brookings σύμφωνα με την οποία η απώλεια δημοσίων εσόδων λόγω της διαφθοράς ανέρχεται τουλάχιστον στο 8% του ΑΕΠ.
  • Η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, δηλαδή του κόστους και του χρόνου συμμόρφωσης στις διοικητικές πράξεις, με συγκεκριμένες δομικές πρωτοβουλίες (όπως είναι η κωδικοποίηση και απλοποίηση της νομοθεσίας, ο περιορισμός των ερμηνευτικών εγκυκλίων, η ενοποίηση των μηχανισμών χρέωσης του πολίτη, ο περιορισμός των επικαλύψεων των αρμοδιοτήτων των δημόσιων υπηρεσιών και η ενοποίηση των κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων).

 

Συμπερασματικά, η δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία, με έμφαση στη διαρθρωτική μείωση των δαπανών είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή, συνθήκη για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας.

Αυτό που χρειάζεται είναι η άμεση συγκρότηση σχεδίου και συνακόλουθα η ανάληψη δράσεων για τη διαμόρφωση και την αξιοποίηση των νέων πηγών ανάπτυξης.

Είναι επιβεβλημένο οι επενδύσεις σε αυτές τις πηγές, όπως άλλωστε και όλες οι επενδύσεις και οι πολιτικές, να αξιολογούνται, εκ των προτέρων και εκ των υστέρων, ώστε να διασφαλίζεται η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα αυτών σε κάθε περίπτωση ανεπαρκών πόρων. 

Στόχος η επίτευξη διατηρήσιμης ανάπτυξης, η ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Άρθρο στο “Ελλάδα 2011” – “Επένδυση στις Νέες Πηγές Ανάπτυξης”

Η διεθνής χρηματοπιστωτική και δημοσιονομική κρίση, σε συνδυασμό με συσσωρευμένες, χρόνιες, εγχώριες δημοσιονομικές ανισορροπίες και διαρθρωτικές αδυναμίες, με πράξεις και παραλείψεις της παρούσας Κυβέρνησης, και με κερδοσκοπικές πιέσεις, οδήγησαν τη χώρα μας στην προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης και στη σύναψη ενός Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής («Μνημόνιο»). Ενός φιλόδοξου αλλά πρόχειρα σχεδιασμένου και μη ρεαλιστικού Προγράμματος – όπως καταδεικνύουν ήδη, στο πρώτο επτάμηνο υλοποίησής του, οι αστοχίες στις προβλέψεις και οι αποκλίσεις από τους στόχους – που περιλαμβάνει συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, οικονομικά αναποτελεσματικά και κοινωνικά άδικα, και διαρθρωτικές αλλαγές, αρκετές από τις οποίες είναι αναγκαίες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας.

 

Η κρίση όμως αντανακλά, μεταξύ άλλων, τις υστερήσεις και τις στρεβλώσεις του αναπτυξιακού προτύπου της Ελληνικής οικονομίας. Ενός προτύπου που, εκτός πολλών άλλων, δεν αξιοποίησε έγκαιρα και αποτελεσματικά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και άφησε ανεκμετάλλευτους σημαντικούς αναπτυξιακούς παράγοντες (όπως είναι η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, η αποτελεσματικότητα του «τριγώνου της γνώσης» [παιδεία-έρευνα-καινοτομία], η επάρκεια των θεσμών, το ανθρώπινο και το κοινωνικό κεφάλαιο). Είναι φανερό ότι είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο για το μέλλον προκειμένου η χώρα να αποκτήσει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία. Το πρότυπο θα πρέπει πρωτίστως να εδράζεται στη διατηρήσιμη δημοσιονομική προσαρμογή και στην επένδυση στις νέες πηγές ανάπτυξης.

 

Όσον αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή, βασικές πολιτικές πρέπει να είναι:

  • Η ουσιαστική συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών με την ταυτόχρονη βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών. Απαιτείται η αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων, ενισχύοντας, από την μία πλευρά, τις δαπάνες που έχουν υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση, προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα, αλλά και μειώνοντας, από την άλλη πλευρά, τις δαπάνες που αποτελούν κρατικές σπατάλες.
  • Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, της καταπολέμησης της παραοικονομίας και του περιορισμού της φοροδιαφυγής, με τον εκσυγχρονισμό του φορολογικού συστήματος και την ουσιαστική αναδιάρθρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
  • Η καταγραφή, αποτίμηση και αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου για την αντιμετώπιση του υψηλού δημόσιου χρέους.

 

Όσον αφορά τις νέες πηγές ανάπτυξης, βασικές πολιτικές πρέπει να είναι:

1η. Η επένδυση στη γνώση. Για να έχει μία χώρα προοπτική στο νέο περιβάλλον οφείλει να θέτει ως προτεραιότητα και πρώτη επιλογή την επένδυση στη γνώση με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου και ποιοτικού συστήματος εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης. Σύστημα που αποτελεί το βασικό θεσμικό μηχανισμό παραγωγής, συσσώρευσης και διάχυσης του ανθρώπινου κεφαλαίου.

 

2η. Η επένδυση στην έρευνα και στην καινοτομία. Με τη δημιουργία του κατάλληλου πλαισίου και των απαραίτητων  προϋποθέσεων που ευνοούν και ενισχύουν την ανάπτυξη της καινοτομίας (π.χ. ζώνες και πόλοι καινοτομίας), και με την ενσωμάτωση της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην παραγωγική διαδικασία και τη διάχυση των αποτελεσμάτων στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

 

3η. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Βασικοί άξονες δράσης πρέπει να είναι:

  • Η διαμόρφωση απλών, διαφανών και σταθερών κανόνων για την ίδρυση και λειτουργία επιχειρήσεων.
  • Η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, με την επιλογή ορθών μέτρων προστασίας της εργασίας.
  • Η σταδιακή μείωση των φόρων, έκτακτων και μη, καθώς και των φορολογικών συντελεστών.
  • Η σταδιακή μείωση των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών, αφού αυτές δημιουργούν προβλήματα στην απασχόληση και στην ανταγωνιστικότητα.

 

4η. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Ένα αποτελεσματικό και δίκαιο κράτος, στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς, σε συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας, μπορεί να αποτελέσει προωθητικό παράγοντα της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης και της ουσιαστικής κοινωνικής πολιτικής. Κράτος που θα μεριμνά για τη βέλτιστη λειτουργία του μηχανισμού της αγοράς, την εξασφάλιση της μέγιστης οικονομικής αποτελεσματικότητας, την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και του παραγόμενου πλούτου. Βέβαια, το μείγμα αγοράς και κράτους μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τις περιστάσεις, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις της κοινωνίας. Βασικοί άξονες δράσης πρέπει να είναι:

  • Η βελτίωση της ποιότητας των θεσμών και η οικοδόμηση κράτους δικαίου (με την ενδυνάμωση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και της ταχύτητας στην απονομή της, καθώς και με την ενίσχυση της διαφάνειας στη δημόσια διοίκηση).
  • Η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, δηλαδή του κόστους και του χρόνου συμμόρφωσης στις διοικητικές πράξεις, με συγκεκριμένες δομικές πρωτοβουλίες (όπως είναι η κωδικοποίηση και απλοποίηση της νομοθεσίας, ο περιορισμός των ερμηνευτικών εγκυκλίων, η ενοποίηση των μηχανισμών χρέωσης του πολίτη και ο περιορισμός των επικαλύψεων των αρμοδιοτήτων των δημόσιων υπηρεσιών).

 

5η. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Βασικοί άξονες δράσης πρέπει να είναι:

  • Η ενίσχυση της εξωστρέφειας και η στροφή στην ποιότητα με την αξιοποίηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
  • Η ανάπτυξη συγκεκριμένων μεσοπρόθεσμων σχεδίων για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, μέσα από την αναβάθμιση των υποδομών και τον σαφή προσανατολισμό των δημοσίων επενδύσεων.

 

Συμπερασματικά, η δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή, συνθήκη για την ενίσχυση του μεσοπρόθεσμου δυνητικού ρυθμού ανάπτυξης. Αυτό που χρειάζεται είναι η άμεση συγκρότηση σχεδίου και συνακόλουθα η ανάληψη δράσεων για τη διαμόρφωση και την αξιοποίηση των νέων πηγών ανάπτυξης. Για τη διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού προτύπου που θα στοχεύει, επί της ουσίας, στην επίτευξη της διατηρήσιμης ανάπτυξης, στην ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

TwitterInstagramYoutube