Ανάπτυξη

03Μαρ

Σημεία τοποθέτησης στο Delphi Economic Forum 2019 – “The Challenge of Inclusive Growth” (video) | 3.3.2019

Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές του Συνεδρίου – Θεσμού πλέον στη χώρα μας, για την σταθερή, ετήσια πρόσκληση.

Αντικείμενο της συζήτησης; Ένα εθνικό σχέδιο για την ανάκαμψη, θα προσέθετα εγώ και για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Τι σημαίνει όμως βιώσιμη ανάπτυξη;

Σημαίνει:

1^ον. Ισχυρή και διατηρήσιμη οικονομική μεγέθυνση και

2^ον. Ποιοτική βελτίωση της σύνθεση του πλούτου, του ΑΕΠ.

Μπορούν αυτά να επιτευχθούν με την παρούσα Κυβέρνηση;

Η απάντηση είναι αρνητική.

Για 4 ουσιώδεις λόγους.

1^ος Λόγος: Η Κυβέρνηση αδυνατεί να επιτύχει υψηλή ανάπτυξη.

Επί τετραετίας, η μεγέθυνση είναι αναιμική, κυκλική, χαμηλότερη των αρχικών εκτιμήσεων.

Η υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων και η εσωτερική στάση πληρωμών υπονομεύουν την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.

2^ος Λόγος: Η Κυβέρνηση αδυνατεί να επιτύχει την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Η όποια ισχνή μεγέθυνση στηρίζεται κυρίως στην κατανάλωση, η οποία ενισχύεται κυρίως μέσω επιδομάτων και αποταμιεύσεων, και όχι μέσω της μείωσης των φόρων.

Αντιθέτως, ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου συνεχώς υποχωρεί και η καθαρή συνεισφορά του εξωτερικού ισοζυγίου γίνεται και πάλι αρνητική, αφού η αύξηση των εισαγωγών είναι διπλάσια αυτής των εξαγωγών.

3^ος Λόγος: Η Κυβέρνηση αδυνατεί να ενεργοποιήσει εγχώριες επενδύσεις και να προσελκύσει ξένες άμεσες επενδύσεις.

Γιατί;

Επειδή έχει αυξήσει τη φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές.
Επειδή υφίσταται κυβερνητική αλλεργία στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων.
Επειδή το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων παρουσιάζει καθυστερήσεις.
Επειδή ανακύπτουν διαρκώς νέα εμπόδια στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων.
Επειδή κεφαλαιακοί περιορισμοί εξακολουθούν να υφίστανται.
Επειδή η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται.
Επειδή η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ είναι χαμηλή και αργή.
Επειδή το ΠΔΕ υποεκτελείται.
Επειδή η χώρα δεν έχει διασφαλίσει ακόμη την ασφαλή, συνεχή και με χαμηλό κόστος δανεισμού χρηματοδότησή της από τις διεθνείς αγορές, κάτι που επιβαρύνει και το κόστος χρηματοδότησης τραπεζών και επιχειρήσεων.

Συνεπώς, υφίσταται αρνητικός ρυθμός καθαρών επενδύσεων, δηλαδή το λειτουργικό κεφαλαιακό απόθεμα της χώρας μειώνεται.

4^ος Λόγος: Η Κυβέρνηση όχι μόνο αδυνατεί να επαναφέρει την κανονικότητα στη χώρα, αλλά ναρκοθετεί και τις προοπτικές της οικονομίας.

Η ανταγωνιστικότητα υποχωρεί.
Το ιδιωτικό χρέος διογκώνεται.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου δεν έχουν εκκαθαριστεί.
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης επικρατούν.
Οι προκλήσεις για το τραπεζικό σύστημα – μεταξύ των οποίων η αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων» και η ενίσχυση της οργανικής κερδοφορίας – είναι μπροστά μας.
Η ρευστότητα δημοσίων φορέων επιδεινώνεται.
Το Κράτος διογκώνεται.
Και η ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης, συστηματικά, υποβαθμίζεται.

Συνεπώς απαιτείται η υλοποίηση ενός συνεκτικού αναπτυξιακού σχεδίου.

Σχέδιο που θα ενισχύει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση και την ποιότητα του πλούτου της χώρας, με τόνωση των επενδύσεων και ενίσχυση της εξωστρέφειας.

Σχέδιο που θα ενισχύει την παραγωγικότητα και την διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα.

Σχέδιο που θα αναστρέψει τη «διαρροή» επιστημόνων και επιχειρήσεων, και θα λαμβάνει υπόψη τη συνεχή μείωση του πληθυσμού της χώρας.

Σχέδιο που θα βοηθήσει τη χώρα να ανταποκριθεί στον δομικό μετασχηματισμό της εργασίας, εξαιτίας της τεχνολογικής επανάστασης.

Το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας εδράζεται σε 4 άξονες:

1^ος Άξονας: Η απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογίας, με τη γενναία μείωση φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Προτεραιότητες, μεταξύ άλλων:

Η μεγαλύτερη, μεσοσταθμικά, μείωση του ΕΝΦΙΑ.
Η μεγαλύτερη μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων.
Η μείωση ασφαλιστικών εισφορών για όλους τους εργαζόμενους.
Η μείωση του εισαγωγικού φόρου για τα φυσικά πρόσωπα.
Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση.

Η μείωση αυτή των φόρων μπορεί να πραγματοποιηθεί υλοποιώντας τις δεσμευμένες οροφές δαπανών σε όλους τους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, επεκτείνοντας την αξιολόγηση των δαπανών στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης, μη διογκώνοντας το δημόσιο τομέα, επεκτείνοντας τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, ενισχύοντας τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

2^ος Άξονας: Η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων με φιλοεπενδυτικό πρόσημο.

Με επιχειρήσεις όμως που οφείλουν να λειτουργούν με υπευθυνότητα, υιοθετώντας κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης και επιδεικνύοντας αυξημένη εταιρική κοινωνική ευθύνη.

Προτεραιότητες, μεταξύ άλλων:

Η απλοποίηση του αδειοδοτικού και γραφειοκρατικού περιβάλλοντος.
Η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου ασφαλιστικού συστήματος τριών πυλώνων.
Η υλοποίηση αποκρατικοποιήσεων και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Η αναδιάρθρωση της αγοράς ενέργειας.
Η δημιουργία ενός καλύτερου και όχι ενός μεγαλύτερου κράτους, με απλούστερες δομές, σαφείς αρμοδιότητες και διαδικασίες αξιολόγησης.
Ο περιορισμός του κρατικού εναγκαλισμού στην εκπαίδευση.
Η ανάπτυξη ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας, καινοτομίας και τεχνολογίας.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να συμβάλλει μία ευρεία συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα άγγιζε κρίσιμα πεδία, όπως είναι η δημόσια διοίκηση, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη, η δικαιοσύνη και η δημοσιονομική πειθαρχία.

Δυστυχώς σκόνταψε και αυτή στις ιδεοληψίες της Κυβέρνησης.

3^ος Άξονας: Η τόνωση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Προτεραιότητες, μεταξύ άλλων:

Η αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων.
Η εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Η εκκαθάριση των οφειλών του Δημοσίου.
Η πλήρης άρση των κεφαλαιακών περιορισμών.
Η σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Με δεδομένη την ένταση και την έκταση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων», οι όποιες προτάσεις πρέπει να αξιολογηθούν στη βάση κόστους/οφέλους για όλους τους εμπλεκόμενους, δηλαδή τους φορολογούμενους, τους καταθέτες, τους δανειολήπτες και τους μετόχους των πιστωτικών ιδρυμάτων.

4^ος Άξονας: Η ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης προς τους πιο αδύναμους πολίτες.

Προτεραιότητες, μεταξύ άλλων:

Η ενίσχυση του Προϋπολογισμού για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Η αύξηση των επιδομάτων ανεργίας.
Η επαναφορά των επιδομάτων για τις τρίτεκνες και τις πολύτεκνες οικογένειες.
Η υιοθέτηση κινήτρων για τη στήριξη της οικογένειας.
Η υλοποίηση προγραμμάτων απόκτησης ψηφιακών δεξιοτήτων για μακροχρόνια ανέργους.

Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου, βασισμένο στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, θα οδηγήσει σε ένα ανοδικό σπιράλ επίτευξης ισχυρής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας πολλών και καλών θέσεων απασχόλησης, ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και επαναπροσδιορισμού των δημοσιονομικών στόχων.

Δηλαδή, ανοδικό σπιράλ εξόδου από την κρίση.

17Δεκ

Δελτίο Τύπου για τη μεγάλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων | 17.12.2018

Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, για τη μεγάλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η Κυβέρνηση, με την μεγάλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, επιβάλλει ένα νέο “φόρο ανάπτυξης”».

Πλήρης Δήλωση

«Η Κυβέρνηση, για ακόμη έναν μήνα, συνεχίζει να επιβάλλει εσωτερική στάση πληρωμών σε κρίσιμους τομείς, όπως το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Αποτέλεσμα: οι δημόσιες επενδύσεις υστερούν, έναντι του στόχου, κατά 1,6 δισ. ευρώ στο 11μηνο του έτους. Η σωρευτική, μάλιστα, απόκλιση του ΠΔΕ από τους στόχους την τελευταία τριετία πλησιάζει τα 3 δισ. ευρώ, υπονομεύοντας την αναπτυξιακή πορεία και προοπτική της χώρας.

Με δεδομένη την αλλεργία της στις ιδιωτικές επενδύσεις, η Κυβέρνηση θυσιάζει, χάριν πρόσκαιρων εντυπώσεων, ένα ακόμη ουσιαστικό επενδυτικό εργαλείο που έχει στα χέρια της: αυτό των δημοσίων επενδύσεων. Μάλιστα, ακριβώς επειδή οι πόροι που κατευθύνονται στις δημόσιες επενδύσεις έχουν υψηλό αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή, ουσιαστικά η κυβέρνηση με την περικοπή του ΠΔΕ επιβάλλει έναν νέο “φόρο ανάπτυξης”.

Και βέβαια, επίσης μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, που αποδέχονται επί μακρόν αυτό τον συνειδητό οικονομικό και δημοσιονομικό παραλογισμό.

Η ειρωνεία είναι ότι, σύμφωνα με το δήθεν κυβερνητικό αναπτυξιακό σχέδιο, “το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είναι το κύριο χρηματοδοτικό εργαλείο για την Εθνική Στρατηγική Ανάπτυξης”. Ενώ σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό που συζητάμε αυτές τις ημέρες στη Βουλή, “το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στηρίζει την αναπτυξιακή διαδικασία και τον εκσυγχρονισμό της χώρας”. Παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της, όμως, η κυβέρνηση αποδεικνύεται ότι είτε δεν θέλει, είτε είναι παντελώς ανίκανη να αξιοποιήσει τους διαθέσιμους πόρους για την επίτευξη υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης».

16Νοέ

Ομιλία Χρ. Σταϊκούρα στο Συνέδριο του ΣΒΒΕ “Thessaloniki Summit 2018” (video) | 16.11.2018

Κυρίες και Κύριοι,

Αρχικά, θα κάνω ορισμένες επισημάνσεις για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελληνική οικονομία και στη συνέχεια θα καταθέσω τους βασικούς άξονες του σχεδίου της Νέας Δημοκρατίας.

1^η Επισήμανση. Η χώρα βγήκε, τυπικά, από το 3^ο, αχρείαστο Πρόγραμμα, το οποίο ήταν το αποτέλεσμα της αυταπάτης, της δημιουργικής ασάφειας και των ιδεοληψιών της σημερινής Κυβέρνησης, αλλά, κατ’ ουσία, δεν βγήκε από τα Μνημόνια.

Και αυτό γιατί οι δημοσιονομικοί στόχοι παραμένουν – για πολλά χρόνια – υψηλοί, η δημόσια περιουσία είναι δεσμευμένη για έναν αιώνα, και η χώρα έχει ενταχθεί σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, πρωτόγνωρα αυστηρό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Επίσης, οι τελευταίες αποφάσεις για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του χρέους είναι περιορισμένες, τελούν υπό την προϋπόθεση υλοποίησης αυστηρών προϋποθέσεων και υπολείπονται των δεσμεύσεων των εταίρων, τόσο του 2012 όσο και του 2017.

Γι’ αυτό άλλωστε και θα επαναξιολογηθεί η βιωσιμότητά του το 2032.

Απορώ συνεπώς πως ο Πρωθυπουργός, τελευταία, αυτοθαυμάζεται γιατί, όπως υποστηρίζει, πήρε τη σωστή απόφαση επί ενός διλήμματος που ο ίδιος όμως δημιούργησε.

2^η Επισήμανση. Το Πρόγραμμα απέτυχε.

Δεν κατάφερε να πετύχει το βασικό του στόχο, που ήταν η δημιουργία των προϋποθέσεων για την ασφαλή χρηματοδότηση της χώρας από τις διεθνείς αγορές.

Εάν υπήρχε κυβερνητική σοβαρότητα και υπευθυνότητα, εάν είχε ήδη υλοποιηθεί ένα συνεκτικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων, εάν είχαν αναληφθεί έγκαιρα πιο γενναίες αποφάσεις για τη ρύθμιση του χρέους, εάν είχαν αρθεί, πλήρως, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί και εάν η χώρα είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, τα επιτόκια δανεισμού θα ήταν σήμερα χαμηλότερα και λιγότερο ευμετάβλητα.

Πρόγραμμα όμως που επίσης απέτυχε και σε άλλους στόχους του:

Η οικονομία αναπτύσσεται με αναιμικούς και χαμηλότερους των προβλέψεων ρυθμούς.
Το ιδιωτικό χρέος διογκώνεται.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα.
Οι επιστροφές φόρων προς ιδιώτες λιμνάζουν.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων υποεκτελείται.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας υποχωρεί.
Η οικονομική ελευθερία συρρικνώνεται.
Οι θεσμοί διακυβέρνησης υποβαθμίζονται.
Οι καταθέσεις των ιδιωτών δεν επιστρέφουν ουσιαστικά στο τραπεζικό σύστημα, ενώ η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται.

Συνεπώς, η κανονικότητα δεν έχει επιστρέψει στη χώρα.

3^η Επισήμανση. Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει διότι δεν θα περικοπούν, για μία ακόμη φορά επί ημερών της, οι συντάξεις.

Περικοπή που μόνη της ψήφισε και δεν περιλαμβανόταν στο 3^ο πρόγραμμα.

Και αφού ήδη έχει προχωρήσει σε μεγάλες περικοπές συντάξεων, ιδίως για τους νέους συνταξιούχους.

Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει που θα μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, για κάποιους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες, αφού πρώτα, μόνη της, τις αύξησε και, σήμερα, στον Προϋπολογισμό ομολογεί ότι το μέτρο απέτυχε γιατί μειώθηκε ο αριθμός των ασφαλισμένων και τα δηλωθέντα εισοδήματα.

Συνεπώς, όλα αυτά δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο πανηγυρισμών, αλλά στοιχεία προβληματισμού, για οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες πολιτικές.

Ειδικά για μία Κυβέρνηση που προτείνει αποσπασματικά, με μεγάλη καθυστέρηση και ατολμία, σε βάθος χρόνου, μειώσεις κάποιων φορολογικών συντελεστών αφού πρώτα προχώρησε σε 29 αυξήσεις φόρων, σε δραστική περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και έχει κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, οδηγώντας σε φτωχοποίηση την κοινωνία και σε διόγκωση το ιδιωτικό χρέος.

Χωρίς μάλιστα οι προτάσεις αυτές να εντάσσονται σε μία συνεκτική, συνολική πρόταση οικονομικής πολιτικής.

Κυρίες και Κύριοι,

Αυτές οι επισημάνσεις δείχνουν ότι κυνηγάμε την ουρά μας.

Σερνόμαστε στο οικονομικό τέλμα, σε περιβάλλον παρακμής, κοινωνικής μιζέριας και βιασμού των θεσμών.

Δεν έχουμε σπάσει τους φαύλους κύκλους.

Δεν έχουμε ακόμη μπει σε ανοδικό σπιράλ.

Δεν έχει υπάρξει ρεαλιστικό σχέδιο, πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα, για επίτευξη υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργία ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Σχέδιο που θα οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, παραδοσιακών και νέων.

Σχέδιο που θα αυξάνει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση του πλούτου της χώρας και την ποιότητά του, χωρίς πρόσθετη εσωτερική υποτίμηση, με ουσιαστική προώθηση των εξαγωγών και των εταιρικών επενδύσεων.

Σχέδιο που θα βοηθήσει να επιστρέψει ένα ποσοστό τουλάχιστον από την αυξημένη τα τελευταία χρόνια «διαρροή εγκεφάλων» και να ανταποκριθεί η χώρα στο δομικό μετασχηματισμό της εργασίας εξαιτίας της τεχνολογικής επανάστασης.

Βασικοί άξονες ενός τέτοιου σχεδίου πρέπει να είναι:

1^ος άξονας. Η αλλαγή του μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής.

Με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

2^οςάξονας. Η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσει τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Μεταξύ άλλων:

Με τη δημιουργία ενός σταθερού και απλού ρυθμιστικού πλαισίου.
Με την απλοποίηση των διαδικασιών έναρξης επιχειρήσεων, με κεντρικό χαρακτηριστικό τη «δήλωση συμμόρφωσης» και τις πρότυπες προδιαγραφές.
Με την ασφάλεια δικαίου, μέσα από σταθερούς κανόνες λειτουργίας, επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης και κωδικοποίηση της νομοθεσίας.
Με την υλοποίηση των ήδη σχεδιασμένων αποκρατικοποιήσεων, την προώθηση εμβληματικών επενδύσεων και την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.
Με την απελευθέρωση και ταχεία αναδιάρθρωση της αγοράς ενέργειας.
Με τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του Κράτους, ώστε να δημιουργηθεί ένα καλύτερο και όχι ένα μεγαλύτερο κράτος, ένας δημόσιος τομέας αποτελεσματικός, ευέλικτος, σύγχρονος και παραγωγικός.
Mε τον περιορισμό του κρατικού εναγκαλισμού και την ανάπτυξη ενός ποιοτικού και εξωστρεφούς συστήματος εκπαίδευσης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας και καινοτομίας.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να συμβάλλει μία ευρεία και τολμηρή πρόταση για την αλλαγή του συνταγματικού χάρτη της χώρας, η οποία θα αγγίζει κρίσιμα πεδία, όπως είναι η δημόσια διοίκηση, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη, η δικαιοσύνη, η καλή νομοθέτηση και η δημοσιονομική σταθερότητα.

Και όχι μία συρρικνωμένη πρόταση, όπως αυτή της Κυβέρνησης, που θα ενσωματώνει επικίνδυνες, διαλυτικές και ατελέσφορες προτάσεις, παρωχημένες ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και κουτοπόνηρες κομματικές μεθοδεύσεις.

3^ος άξονας. Η ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων και των χρηματοδοτικών εργαλείων.
Με την εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που έχει κατρακυλήσει στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας 10ετίας.
Με την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου.
Με την πλήρη άρση των κεφαλαιακών περιορισμών.
Με τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης μέσω του τραπεζικού συστήματος, αντιμετωπίζοντας ορθολογικά το υψηλό συσσωρευμένο απόθεμα μη εξυπηρετούμενων δανείων.

4^ος άξονας. Η ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Η πολιτεία θα δημιουργήσει ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον για επενδύσεις.

Και οι επιχειρήσεις θα λειτουργούν με υπευθυνότητα, υιοθετώντας κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης και επιδεικνύοντας αυξημένη εταιρική κοινωνική ευθύνη.

Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα οδηγήσει στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών μεγέθυνσης της οικονομίας.

Αυτή, με τη σειρά της, θα βελτιώσει, ακόμη περισσότερο, τη βιωσιμότητα του χρέους, δίνοντας τη δυνατότητα για σταδιακή αποκλιμάκωση των υψηλών δημοσιονομικών στόχων.

Στόχοι οι οποίοι θα επιτυγχάνονται πλέον μέσω της αυτοτροφοδοτούμενης αναπτυξιακής διαδικασίας, χωρίς τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας.

Δημιουργώντας «βαθμούς ελευθερίας» για ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών.

Κυρίες και Κύριοι,

Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν Κυβέρνηση που θα είναι επί της ουσίας μεταρρυθμιστική, υπεύθυνη και αξιόπιστη.

Που θα υλοποιεί, χωρίς να σέρνεται, πραγματικά προοδευτικές και γνήσια πατριωτικές πολιτικές.

Όλα αυτά, και δυστυχώς ιδιαιτέρως σημαντικά εθνικά ζητήματα, όπως είναι η συμφωνία των Πρεσπών, με τη σημερινή «βολική» και πρόθυμη διακυβέρνηση, αποτελούν ζητούμενα.

Είναι στη λογική, στο συναίσθημα και στα χέρια της κάθε μιας και του καθένα μας να αλλάξουμε πορεία.

Να μπούμε και να κινηθούμε γρήγορα στο ανοδικό σπιράλ.

Οι καιροί ου μενετοί.

26Σεπ

Ο Χρ. Σταϊκούρας στο Kontra Channel με τον Γιώργο Μελιγγώνη | 26.9.2018

“Η Κυβέρνηση έχει αποτύχει στους στόχους για την ανάπτυξη”

Μπορείτε να δείτε το βίντεο από την εκπομπή εδώ:

22Οκτ

Άρθρο Χρ. Σταϊκούρα στην εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής” | 22.10.2017

“Το μίγμα πολιτικής Τσίπρα «σκότωσε» την ανάπτυξη”

Η τελευταία δημοσιοποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ για το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) κατά την μνημονιακή περίοδο 2010-2016 εμπεριέχει χρήσιμα στοιχεία.

Στοιχεία τα οποία, μαζί με αυτά άλλων μελετών που έχουν δημοσιευθεί, μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλήξουμε σε χρήσιμες διαπιστώσεις και σε πολύτιμα συμπεράσματα για τον βέλτιστο τρόπο επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και την επίδραση του τρόπου αυτού στους ρυθμούς μεγέθυνσης της οικονομίας.

1^ηΔιαπίστωση: Η Κυβέρνηση Παπανδρέου «βούλιαξε» την οικονομία, η Κυβέρνηση Σαμαρά την επανέφερε – σε σύντομο χρονικό διάστημα – σε θετικό πρόσημο, και η Κυβέρνηση Τσίπρα την επέστρεψε στην ύφεση.

Κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα του 1^ου και του 3^ου Μνημονίου; Η εμμονή των Κυβερνήσεων Παπανδρέου και Τσίπρα στην αύξηση της φορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Επιλογή οικονομικά αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη, την οποία κακώς αποδέχθηκαν οι εταίροι και δανειστές.

Συμπέρασμα; Η δημοσιονομική προσαρμογή που στηρίζεται, κυρίως, στην αύξηση των φόρων σε σχέση με την περιστολή των δαπανών έχει σημαντικά πιο αρνητική επίπτωση στην οικονομική ανάπτυξη.

2^η Διαπίστωση: Η Κυβέρνηση Σαμαρά παρέλαβε την οικονομία σε ύφεση 9,1% το 2011. Και την παρέδωσε με ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης 0,7% το 2014 και με την προσδοκία, αποτυπωμένη και στα κείμενα των θεσμών, για πολύ υψηλότερους ρυθμούς τα επόμενα έτη.

Δυστυχώς όμως, αντί η χώρα να επιταχύνει στηριζόμενη στις ευνοϊκές συνθήκες και προοπτικές που είχαν τότε δημιουργηθεί, οπισθοχώρησε, την ίδια στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη ενισχύει τους ρυθμούς μεγέθυνσης.

Και αυτό γιατί την περίοδο 2015-2016, οι επιχειρηματικές προσδοκίες και η καταναλωτική εμπιστοσύνη υποχώρησαν δραματικά, επιβλήθηκαν κεφαλαιακοί περιορισμοί, πολλαπλασιάστηκαν τα «λουκέτα» στην αγορά, εκτοξεύθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές Δημοσίου και ιδιωτών, επιδεινώθηκε η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, διογκώθηκε το κόστος δανεισμού, συρρικνώθηκαν οι καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων, οι τράπεζες χρειάστηκαν μια νέα ανακεφαλαιοποίηση μετά την οποία το Δημόσιο έχασε ιδιοκτησία και κεφάλαια, ενώ η χώρα παραμένει «απούσα» – δυόμιση χρόνια μετά την έναρξή του – από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Έτσι η Κυβέρνηση Τσίπρα, όχι μόνο οδήγησε την οικονομία, και πάλι, στην ύφεση, αλλά έχασε και όλη την αναπτυξιακή δυναμική που είχε δημιουργηθεί, αποτελώντας, σύμφωνα με το ΔΝΤ (World Economic Outlook, Οκτώβριος 2017), την μοναδική αρνητική αναπτυξιακή έκπληξη.

Έτσι σήμερα, παρά την κυκλική ανάταξη του 2017, η χώρα δεν βρίσκεται ακόμη εκεί που ήταν το 2014. Με απώλεια πολλών θέσεων απασχόλησης.

Οι προσδοκίες δε είναι δυσοίωνες, αφού οι συγκριτικές μελέτες των θεσμών προβλέπουν ο μεσο-μακροπρόθεσμος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ να διαμορφωθεί στο 1%, από 1,9% που ήταν η πρόβλεψή τους τον Ιούνιο του 2014.

Συμπέρασμα; Οι αυτοσχεδιασμοί και οι αντιφάσεις, αποτέλεσμα της ιδεολογικοπολιτικής ασυναρτησίας της Κυβέρνησης, επηρεάζουν αρνητικά τόσο την οικονομική ανάπτυξη όσο και τη δυναμική της.

3^η Διαπίστωση: Σύμφωνα με την προσέγγιση δαπάνης, σε μεταβολές όγκου, η μοναδική χρονιά κατά την περίοδο 2011-2016 που η καταναλωτική δαπάνη αυξήθηκε ήταν το 2014. Όταν η οικονομία επέστρεψε στην οικονομική μεγέθυνση.

Υπενθυμίζεται ότι το 2014, η Κυβέρνηση Σαμαρά, για πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα φορά, προχώρησε σε στοχευμένες μειώσεις φορολογικών συντελεστών (μείωση στο ΦΠΑ στην εστίαση, μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, μείωση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης).

Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατη Έκθεση για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Directorate General Taxation and Customs Union, VAT Gap in the EU-28 Member States, Σεπτέμβριος 2017), αυτή η μείωση των φόρων οδήγησε στη συρρίκνωση της «απώλειας ΦΠΑ» (“VAT Gap” – απώλεια εσόδων από την είσπραξη ΦΠΑ) και στη βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης.

Συμπέρασμα; Η μείωση των φορολογικών συντελεστών βελτιώνει την καταναλωτική δαπάνη, συρρικνώνει τη φοροδιαφυγή και βοηθάει την οικονομία να επιστρέψει σε οικονομική μεγέθυνση.

4^η Διαπίστωση: Σύμφωνα με την προσέγγιση παραγωγής, σε τρέχουσες τιμές, οι φόροι επί των προϊόντων παρουσίασαν την χαμηλότερη τιμή τους το 2014. Όταν και η οικονομία επέστρεψε στην οικονομική μεγέθυνση.

Αντιθέτως, έχουν αυξηθεί σημαντικά μεταγενέστερα, μετά την επιλογή της σημερινής Κυβέρνησης να υπερφορολογήσει τους πολίτες.

Επιλογή που διόγκωσε τη φοροδιαφυγή, αφού η «απώλεια ΦΠΑ» ξεπέρασε τα 5 δισ. ευρώ το 2015 (ενώ προβλέπονταν πρόσθετα έσοδα ύψους 1 δισ. ευρώ, τελικά εισπράχθηκαν μόλις 200 εκατ. ευρώ).

Επιλογή που οδήγησε την οικονομία και πάλι στην ύφεση. Και ενώ η χώρα «σέρνεται» στο τέλμα την τελευταία διετία, η Κυβέρνηση πέτυχε, το 2016, θηριώδες πρωτογενές πλεόνασμα. Σήμερα πλέον γνωρίζουμε, και επίσημα, ότι αυτό έγινε από την υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Συμπέρασμα; Η δημοσιονομική προσαρμογή που στηρίζεται, κυρίως, στην αύξηση της φορολογίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων, δεν οδηγεί σε διατηρήσιμα αποτελέσματα, επιβαρύνοντας υπέρμετρα την πραγματική οικονομία.

Με βάση λοιπόν όλα αυτά τα στοιχεία είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι υψηλοί φόροι συρρικνώνουν τα εισοδήματα των πολιτών, πλήττουν την κατανάλωση και τελικά «σκοτώνουν» την ανάπτυξη. Απέναντι σε αυτή την αδιέξοδη πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης, η ΝΔ προτείνει την εφαρμογή ενός άλλου μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής, με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, και με τη στοχευμένη και σταδιακή μείωση της φορολόγησης των πολιτών.

Αυτή η πολιτική, συνοδευόμενη από την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, θα μειώσει τις επιπτώσεις της προσαρμογής και θα βοηθήσει ώστε να επιτευχθούν διατηρήσιμοι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης. Οι οποίοι, με τη σειρά τους, θα βοηθήσουν, μέσω μιας αυτοτροφοδοτούμενης διαδικασίας, στην επίτευξη υψηλών, αλλά ρεαλιστικών, δημοσιονομικών στόχων, χωρίς τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας. Με τελικό στόχο τη δημιουργία εκείνου του «ανοδικού σπιράλ», που θα οδηγήσει στην ολόπλευρη ισχυροποίηση της χώρας.

ΤΟ ΜΙΓΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΣΙΠΡΑ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ_ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ_Σ13_2017-10-22

05Οκτ

Ομιλία Χρ. Σταϊκούρα στο Thessaloniki Summit 2017 (video) | 5.10.2017

Αθήνα, 05.10.2017

Ομιλία στο Συνέδριο “Thessaloniki Summit 2017” του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος στη θεματική ενότητα “Institutions, Public Debt and Growth”

Θέλω να ευχαριστήσω το Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας για την πρόσκληση να παραστώ και να καταθέσω σκέψεις και θέσεις για το κρίσιμο ζήτημα του δημοσίου χρέους.

Κυρίες και Κύριοι,

Το πρόβλημα της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους παραμένει κρίσιμης σημασίας για την πορεία της χώρας, παρά την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2013 και τη βελτίωση του “προφίλ” του από το 2012.

Αποδεικνύεται έτσι ότι η δημοσιονομική ισορροπία και οι παρεμβάσεις ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους συνιστούν μεν αναγκαίες συνθήκες για την ενίσχυση της βιωσιμότητάς του, δεν αποτελούν όμως, από μόνα τους, και ικανές συνθήκες.

Και αυτό γιατί, συγχρόνως, απαιτείται η επίτευξη και διατήρηση υψηλών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, στα τρέχοντα επίπεδα χρέους, μία αύξηση του ρυθμού μεταβολής του ονομαστικού Α.Ε.Π. κατά 1 ποσοστιαία μονάδα οδηγεί σε μείωση του λόγου χρέους/Α.Ε.Π. κατά 1,8 ποσοστιαίες μονάδες.

Αντίθετα, μια αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του Α.Ε.Π. οδηγεί σε μείωση μόνο κατά 1 ποσοστιαία μονάδα, και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, όταν ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής ισούται με μηδέν, το οποίο είναι γνωστό ότι δεν ισχύει.

Τι έγινε συνεπώς τα τελευταία 2,5 χρόνια και επιβαρύνθηκε σημαντικά η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους;

Ουσιαστικά «χάθηκε» η αναπτυξιακή δυναμική που είχε διαμορφωθεί από το 2014.

Σύμφωνα με τις συγκρίσιμες μελέτες βιωσιμότητας του Δ.Ν.Τ., ο εκτιμώμενος μακροπρόθεσμος ρυθμός μεγέθυνσης συρρικνώθηκε σημαντικά, από το 1,9% στο 1%.

Ποιό είναι συνεπώς το ζητούμενο σήμερα;

Η φυγή προς τα εμπρός, στους άξονες του ολοκληρωμένου και ρεαλιστικού σχεδίου που κατέθεσε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης από εδώ, στη ΔΕΘ.

Με στόχο την επίτευξη διατηρήσιμης οικονομικής ανάπτυξης, ώστε να βελτιωθεί η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, να δημιουργηθεί πολύτιμος δημοσιονομικός χώρος και να επιτυγχάνονται – χωρίς πρόσθετα μέτρα λιτότητας – πιο ρεαλιστικοί δημοσιονομικοί στόχοι.

Και αναφερόμαστε στην οικονομική ανάπτυξη, η οποία πέραν της μεγεθυντικής διαδικασίας, έχει και ποιοτικές διαστάσεις με στόχο τη βελτίωση των θεσμών, τη συμμετοχή στην παραγωγή και τη δικαιότερη διανομή του εισοδήματος.

Βασικοί άξονες του σχεδίου είναι:

1^ος. Η αλλαγή του μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής, με την ταυτόχρονη υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών.

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι το μέγεθος της προσαρμογής και το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για τη βιωσιμότητά τους.

Και αυτό γιατί συγκριτικά στοιχεία μεταξύ χωρών δείχνουν ότι πολύ υψηλά πλεονάσματα είναι ανέφικτα για μακρές χρονικές περιόδους, ειδικά σε χώρες που βίωσαν βαθιά και παρατεταμένη ύφεση και έχουν υψηλό ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας.

Ενώ η δημοσιονομική προσαρμογή που στηρίζεται, κυρίως, στην αύξηση της φορολογίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων, δεν οδηγεί σε διατηρήσιμα αποτελέσματα, επιβαρύνοντας υπέρμετρα την πραγματική οικονομία.

Απόδειξη;

Η Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απώλεια εσόδων από την είσπραξη του ΦΠΑ, η οποία διογκώθηκε και ξεπέρασε τα 5 δισ. ευρώ το 2015.

Και ενώ προβλέπονταν πρόσθετα έσοδα ύψους 1 δισ. ευρώ, τελικά εισπράχθηκαν μόλις 200 εκατ. ευρώ.

Αντιθέτως, το 2014, όταν η τότε Κυβέρνηση μείωσε φορολογικούς συντελεστές, τα έσοδα αυξήθηκαν και η φορολογική συμμόρφωση βελτιώθηκε.

Δυστυχώς όμως, τα 2,5 τελευταία χρόνια, δεν ακολουθείται αυτή η οικονομική πολιτική.

Επιλογή της σημερινής Κυβέρνησης είναι η δημοσιονομική προσαρμογή να γίνεται από το σκέλος των εσόδων, με την περαιτέρω αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των πολιτών.

Επιλογή οικονομικά αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη, την οποία κακώς αποδέχθηκαν οι εταίροι και δανειστές.

Βασικός πυλώνας του σχεδίου της Νέας Δημοκρατίας είναι η αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής.

Με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και με τη στοχευμένη και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Αρχικά με τη χρήση ισοδυνάμων και στη συνέχεια με μια «ρήτρα μεταρρυθμίσεων».

Θα δεσμευθεί στην υλοποίηση ενός συνεκτικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων – εντός και εκτός του Προγράμματος – για μετά το 2018.

Σχέδιο που θα ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας, με έμφαση στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, την πιο αποτελεσματική λειτουργία του Κράτους, την υλοποίηση αναπτυξιακών πολιτικών στον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό, τον ορυκτό πλούτο και τις υποδομές και, κυρίως, με την επένδυση στις νέες, ενδογενείς πηγές ανάπτυξης, όπως είναι η παιδεία, η έρευνα και η καινοτομία.

Η επιτυχής υλοποίηση αυτού του προγράμματος θα οδηγήσει στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών ανάπτυξης από τις σημερινές εκτιμήσεις των θεσμών.

Κάτι που θεωρείται εφικτό αφού, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, τα συμπληρωματικά οφέλη από τη ταυτόχρονη υλοποίηση δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μπορούν να οδηγήσουν σε επιπρόσθετη αύξηση του ΑΕΠ μεταξύ 0,5% και 4%, ανάλογα με το μίγμα της δημοσιονομικής πολιτικής.

Αυτό, με τη σειρά του, θα οδηγήσει στη σταδιακή μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Ο δημοσιονομικός χώρος που θα δημιουργηθεί, θα χρησιμοποιηθεί, σταδιακά και σε βάθος τετραετίας, για την περαιτέρω μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Υπενθυμίζεται ότι το 2014, με αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα, η τότε Κυβέρνηση επέτυχε τη μείωση φορολογικών συντελεστών, κάτι που δεν προβλέπονταν στο 2^ο Μνημόνιο.

2^ος. Η ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία.

Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Αυτό που χρειάζεται είναι η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα και θα οδηγήσει στην κατάργηση των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, καθώς και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων δανείων, ώστε να γίνει καλύτερη διαχείριση του παθητικού και του ενεργητικού των πιστωτικών ιδρυμάτων.

3^ος. Η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.

Η χώρα χρειάζεται διεύρυνση της παραγωγής ανταγωνιστικών και διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και συνεχή βελτίωση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, παραδοσιακών και νέων.

4^ος. Η υλοποίηση, από τους δανειστές, το συντομότερο δυνατόν, ουσιαστικών παρεμβάσεων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του χρέους.

Ρεαλιστικές τεχνικές και ισοδύναμες λύσεις υπάρχουν.

Κυρίες και Κύριοι,

Ο συνδυασμός αυτών των πολιτικών μπορεί να οδηγήσει σε διατηρήσιμη ανάπτυξη, στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Η υλοποίησή τους όμως απαιτεί μία άλλη μεταρρυθμιστική, σοβαρή, συνεκτική και αξιόπιστη Κυβέρνηση.

2017-10-05 ΔT – Ομιλία – Συνέδριο ΣΒΒΕ – Thessaloniki Summit 2017

14Σεπ

Ομιλία στη Θεσσαλονίκη στην εκδήλωση της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ | 14.9.2017

Δελτίο Τύπου

Αθήνα, 14.09.2017

Ομιλία στη Θεσσαλονίκη στην εκδήλωση της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων της Νέας Δημοκρατίας με θέμα «Ενίσχυση της γυναικείας απασχόλησης – Ενίσχυση της εθνικής οικονομίας»

Αγαπητές Κυρίες, Αγαπητές Φίλες, Αγαπητές Συναγωνίστριες,

Θέλω να ευχαριστήσω τη Γραμματεία Γυναικείων Θεμάτων για την πρόσκληση που μου απηύθυνε και να την συγχαρώ για την πραγματοποίηση αυτής της υπέροχης εκδήλωσης.

Θέλω όμως κυρίως να ευχαριστήσω όλες εσάς, τόσο για τη σημερινή συμμετοχή σας, όσο και για τους μεγάλους, καθημερινούς, δύσκολους αγώνες σας για την Παράταξη.

Και σήμερα, όταν κάποιοι άλλοι αρμενίζουν ιδεολογικά και πολιτικά με «βάρκα την ελπίδα», εσείς, εμείς, όλοι μας, αισθανόμαστε δικαιωμένοι για τα πιστεύω μας, για τις αξίες μας, και για την διαχρονική προσφορά της Παράταξης στον τόπο.

Παράταξη που έχει χαράξει τους άξονες της στρατηγικής της χώρας, υπηρετεί, αδιαλείπτως, το πατριωτικό καθήκον, έχει υπάρξει πρωτοπόρος και αυθεντικός εκφραστής του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, έχει αποδείξει ότι μπορεί, σε κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα, να εστιάζει στο σημαντικό και να υπηρετεί το πρωτεύον.

Αγαπητές Φίλες,

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1974, η ελληνική κοινωνία εισήλθε σε μία περίοδο κατά την οποία ήταν αναγκαίες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές.

Αλλαγές προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού με κοινωνική ευαισθησία.

Ήταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος, με διορατικότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα, σχεδίασε τη στρατηγική της χώρας και δρομολόγησε την εφαρμογή της.

Η χώρα μας απέκτησε δομές και θεσμούς μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Διευθέτησε σημαντικές πολιτικές εκκρεμότητες και αντιμετώπισε με επιτυχία κοινωνικά αιτήματα εκείνης της εποχής.

Ένα από τα μεγάλα ζητούμενα ήταν και η θέση της Ελληνίδας στην κοινωνία.

Ήταν, επί της ουσίας, οι διεκδικήσεις της για ισότητα, για ισονομία, για συμμετοχή.

Η παράταξή μας, η Νέα Δημοκρατία, ανταποκρίθηκε στις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας.

Απέδειξε την ικανότητά της να απαντά στις απαιτήσεις των καιρών.

Απέδειξε την πραγματικά προοδευτική της στάση.

Αναγνώρισε, με το Σύνταγμα του 1975, την ισοτιμία ανδρών και γυναικών.

Επέτυχε μία πραγματική κοινωνική κατάκτηση.

Από τότε, στα χρόνια που πέρασαν, καταφέραμε πολλά.

Η γυναίκα δεν περιορίζεται, πλέον, μόνο στην οικογένεια.

Παραμένει μεν το κεντρικό πρόσωπο, το θεμέλιο, η ψυχή της οικογένειας.

Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είναι σπουδαίο.

Γιατί η οικογένεια ήταν και είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας.

Είναι θεσμός που αφορά την ίδια τη ζωή και την ποιότητά της.

Θεσμός, στον οποίο αναπτύσσονται θεμελιώδεις αξίες, όπως η συνεργασία, η κατανόηση, η αλληλεγγύη, η αγάπη.

Σήμερα όμως, η γυναίκα αποκτά ρόλους που παλιότερα φαίνονταν αδιανόητο να έχει.

Αναπτύσσει την προσωπικότητά της αυτόνομα.

Εργάζεται μέσα, αλλά και έξω από το σπίτι.

Αναλαμβάνει επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Διακρίνεται στο χώρο της επιστήμης, της έρευνας, της νέας γνώσης.

Συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα.

Αποκτά οικονομική αυτοτέλεια.

Μετέχει ενεργά στα κοινά.

Δυστυχώς όμως, παρά την μεγάλη πρόοδο που έχει συντελεστεί, η γυναίκα, στην πράξη, δεν έχει ακόμη κατακτήσει τη θέση που της αξίζει.

Η γυναικεία απασχόληση αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα: διαρκώς αυξανόμενη ανεργία, μισθολογικό χάσμα, «γυάλινο τοίχος», «γυάλινη οροφή».

Ενδεικτικά και μόνο, το ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες είναι αρκετά υψηλότερο έναντι αυτού των αντρών, μάλιστα στις νέες γυναίκες αυτό το ποσοστό αγγίζει το 50%.

Οι μακροχρόνια άνεργες γυναίκες είναι πολύ περισσότερες από τους άντρες.

Συνεπώς, αν και τα δύο φύλα βιώνουν τις οδυνηρές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, για τις γυναίκες οι επιπτώσεις είναι μεγαλύτερες και πιο οδυνηρές.

Η θέση όμως της γυναίκας στην οικονομία και στον επιχειρηματικό κόσμο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αντιμετώπιση της πολύχρονης και πολύπλευρης κρίσης.

Η Βίβιαν Ρέντινγκ, πρώην επίτροπος της ΕΕ, αρμόδια για θέματα Δικαιοσύνης, Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ιθαγένειας, έχει τονίσει ότι:

«Αν η Ευρώπη έχει πραγματικά την πρόθεση να βγει από την κρίση και να γίνει μια ανταγωνιστική οικονομία, τότε πρέπει να κάνει καλύτερη χρήση των ταλέντων και των ικανοτήτων των γυναικών».

Ενώ πολύ πρόσφατα, οι ηγέτες των 20 μεγαλυτέρων χωρών του κόσμου, στη διακήρυξη της Συνόδου τους ανέφεραν ότι η ισότητα των φύλων αποτελεί προϋπόθεση για την αειφόρο και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη.

Όλα αυτά επιβεβαιώνονται και από την επιστήμη.

Όλο και περισσότερες έρευνες και μελέτες καταδεικνύουν ότι επιχειρήσεις με ισχυρή εκπροσώπηση γυναικών εμφανίζουν σημαντικά οφέλη, όπως αυξημένη αποδοτικότητα, αποτελεσματικότητα και ανταγωνιστικότητα, καθώς και καλύτερη εφαρμογή των κανόνων εταιρικής διακυβέρνησης.

Ενώ οι γυναίκες έχουν καλύτερη αίσθηση και πρόβλεψη του κινδύνου, αξιολογούν και αξιοποιούν καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό της επιχείρησης, γνωρίζουν καλύτερα τις καταναλωτικές συνήθειες της κοινωνίας, έχουν σφαιρική και σφιχτή διαχείριση κυρίως σε περιόδους κρίσεων.

Συνεπώς, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι γυναίκες πρέπει να μετέχουν ενεργά, ίσα και ισότιμα στην παραγωγική διαδικασία.

Και προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται διεθνείς οργανισμοί και μεμονωμένες χώρες.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι αυτό το ζήτημα έχει απασχολήσει έντονα και την προεκλογική περίοδο στη Γερμανία.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούμε και εμείς, εφαρμόζοντας πολιτικές:

Για την εξάλειψη των εμποδίων εισόδου των γυναικών στην αγορά εργασίας, με σκοπό την ισότιμη πρόσβαση ανδρών και γυναικών στην ιδιοκτησία, στην ποιοτική απασχόληση και στις χρηματοδοτικές υπηρεσίες.
Για την εξάλειψη των διακρίσεων στην απασχόληση σε βάρος των γυναικών, όπως είναι οι διαφορές αμοιβών μεταξύ γυναικών και ανδρών για ίση εργασία και εργασία ίσης αξίας, καθώς και οι άνισες ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης.
Για την προστασία των γυναικών από όλες τις μορφές βίας.
Για την παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης και κατάρτισης με σκοπό την αύξηση των ευκαιριών εισόδου στην αγορά εργασίας.
Για τη συνεχή κατάρτιση και ανάπτυξη του γυναικείου επιχειρείν.

Αγαπητές φίλες,

Για να ενισχυθεί όμως η γυναικεία απασχόληση, πρέπει να ενισχυθεί η ελληνική οικονομία.

Για να δημιουργηθούν νέες, ποιοτικότερες θέσεις απασχόλησης και για τις γυναίκες, πρέπει να υπάρχει βιώσιμη, διατηρήσιμη ανάπτυξη της οικονομίας.

Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν, όπως ορθώς είπε ο κ. Τσίπρας, «να μην κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα».

Και όμως, αυτή την πραγματικότητα ο ίδιος, εδώ, στη Θεσσαλονίκη, αγνόησε.

Δεν έδωσε καμία απάντηση στα πιεστικά ερωτήματα των πολιτών, που απορρέουν από αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα.

Δεν είπε τίποτα για τα 100 δισ. ευρώ «εθνικό κόστος» που φόρτωσε στους πολίτες, για τους νέους φόρους, για τις περικοπές στις συντάξεις, για τη μείωση του αφορολόγητου, για τις εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές, για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, για τα capital controls, για την πιστωτική ασφυξία, για τις ομαδικές απολύσεις, για τη γενιά των 360 ευρώ, για τα τεράστια χρέη του Κράτους προς τους ιδιώτες, για την κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων, για την υστέρηση των κοινωνικών δαπανών.

Αυτή όμως την οδυνηρή πραγματικότητα βιώνουν οι πολίτες.

Πολίτες των οποίων το διαθέσιμο εισόδημα φθίνει. Και θα συνεχίσει να φθίνει.

Με αποτέλεσμα οι «ωρολογιακές βόμβες» στα θεμέλια της οικονομίας να διογκώνονται.

Αυτό είναι το επώδυνο αποτέλεσμα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Ο Πρωθυπουργός όμως, όχι μόνο αγνόησε την πραγματικότητα, αλλά προσπάθησε να παρουσιάσει μια άλλη, εικονική πραγματικότητα, ως γνήσιος και σταθερός οπαδός της ρήσης πως «όταν η πραγματικότητα δεν σέβεται τις επιθυμίες μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».

1^ον. Μίλησε για δείκτες της οικονομίας οι οποίοι βελτιώνονται.

Όταν, η οποία μικρή βελτίωση παρουσιάζεται σε κάποιους μακροοικονομικούς δείκτες, είναι σε σύγκριση με το χειρότερο σημείο στο οποίο η οικονομία κατρακύλησε επί ημερών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Η χώρα, όμως, δυστυχώς, δεν έχει ακόμη φτάσει εκεί που ήταν το 2014.

2^ον. Μίλησε για υπερκάλυψη των στόχων.

Όταν οι κατασχέσεις «καλπάζουν», το ιδιωτικό ληξιπρόθεσμο χρέος προς τις εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες και κρίσιμους δημόσιους φορείς διογκώνεται, ενώ η «εσωτερική στάση πληρωμών» διευρύνεται.

3^ον. Μίλησε για βελτίωση του επενδυτικού κλίματος και για μεγάλο αριθμό νέων επενδύσεων.

Όταν ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου έχει συρρικνωθεί, οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων έχουν μειωθεί, η φορολογία έχει αυξηθεί, οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν διογκωθεί, η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται, το κράτος δεν πληρώνει τις οφειλές του, η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ είναι χαμηλή και αργή, διαρθρωτικές αλλαγές που βελτιώνουν το επιχειρηματικό κλίμα δεν υλοποιούνται, εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις καρκινοβατούν, νέα εμπόδια ανακύπτουν στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων.

Η υπόθεση των Σκουριών είναι απόδειξη αυτών των συνεχών, συνεχιζόμενων κυβερνητικών εμποδίων.

Εμπόδια που τραυματίζουν την εικόνα της χώρας και δημιουργούν εξαιρετικά αρνητικό κλίμα στους επενδυτές.

Για το λόγο αυτό καλούμε την Κυβέρνηση να μεταβάλει τη στάση της.

Και να σταματήσει να μετακυλύει, συνεχώς, τις ευθύνες της στην Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Γιατί αλήθεια, η Νέα Δημοκρατία φταίει για τις πολύχρονες καθυστερήσεις στις τεχνικές άδειες;

Η Νέα Δημοκρατία φταίει που η Κυβέρνηση αγνοεί τις συνεχείς, διαδοχικές επιστολές της εταιρείας;

Η Νέα Δημοκρατία φταίει που η Κυβέρνηση έχει απειλήσει, από το Δεκέμβριο, με προσφυγή στη διαιτησία, χωρίς να έχει αναφέρει το λόγο;

Η Νέα Δημοκρατία φταίει που δεν λαμβάνονται υπόψη οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αποφάσεις που πρέπει να γίνονται σεβαστές και νόμοι που πρέπει να τηρούνται, από όλους, πολιτεία και επιχειρήσεις;

Η Νέα Δημοκρατία φταίει για τις καθυστερήσεις και τα εμπόδια στο Ελληνικό, στην Κασσιόπη, στην Αφάντου, στον Καφηρέα;

Είναι προφανές ότι την αποκλειστική ευθύνη την φέρουν οι ιδεοληψίες, οι εσωκομματικές διευθετήσεις και η ανικανότητα της σημερινής Κυβέρνησης.

ΣΥΡΙΖΑ και επενδύσεις είναι έννοιες ασύμβατες.

Αγαπητές Φίλες,

Επομένως, όσο και να προσπαθεί ο κ. Τσίπρας να αγνοήσει την πραγματικότητα ή να παρουσιάσει μια άλλη, εικονική πραγματικότητα, η αλήθεια είναι μία:

Η Κυβέρνηση «σέρνει» την ελληνική οικονομία και δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Συνεπώς, στόχος της επόμενης Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, θα είναι η φυγή προς τα εμπρός, με την επίτευξη διατηρήσιμης οικονομικής ανάπτυξης.

Και αναφερόμαστε στην οικονομική ανάπτυξη, όχι απλώς στη μεγέθυνση της οικονομίας.

Ανάπτυξη που περιλαμβάνει την οικονομική μεγέθυνση, έχει όμως και ποιοτικές διαστάσεις, με στόχο τη βελτίωση της ευημερίας των πολιτών, μέσω της ενίσχυσης των θεσμών, της συμμετοχής στην παραγωγή, της δικαιότερης διανομής του εισοδήματος.

Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται η υλοποίηση μιας συγκροτημένης, συνεκτικής στρατηγικής, που θα περικλείει πραγματικά προοδευτικές, ρεαλιστικές πολιτικές, βασισμένες σε 4 άξονες:

1^ος Άξονας: Η αλλαγή του μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής, μέσα από τη στοχευμένη μείωση των φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την χρήση ισοδυνάμων αξιολογώντας την αποτελεσματικότητα των δαπανών, με την ένταξη «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της, με την συμφωνία σε πιο ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους.

Είναι εφικτό; Ναι, είναι. Το κάναμε και το 2014!

2^ος Άξονας: Η υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και αποκρατικοποιήσεων, που θα βελτιώσουν τη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις απασχόλησης.

3^ος Άξονας: Η ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία.

Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και με τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

4^ος Άξονας: Η υιοθέτηση ενός στρατηγικού σχεδίου για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.

Με την προώθηση της παραγωγικότητας και την αναβάθμιση της αλυσίδας αξίας.

Με στόχο μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων στην πρωτογενή παραγωγή, στη μεταποίηση και στις υπηρεσίες.

Βασικός πυλώνας του σχεδίου πρέπει να είναι η επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο μέσω της διαμόρφωσης ενός ποιοτικού, ανοικτού, εξωστρεφούς, διεθνοποιημένου συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας, το οποίο να είναι εναρμονισμένο με την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες και την επιχειρηματικότητα.

Αγαπητές Φίλες,

Η ανταπόκριση σ’ αυτές τις ανάγκες απαιτεί, πρωτίστως, στιβαρή και αποφασισμένη πολιτική ηγεσία, βούληση, σχέδιο, σοβαρότητα και αξιοπιστία.

Η Κυβέρνηση τα στοιχεία αυτά ούτε τα διαθέτει ούτε είναι ικανή να τα διαμορφώσει.

Για το λόγο αυτό απαιτείται πολιτική αλλαγή.

Η Νέα Δημοκρατία καλείται και πάλι να αναλάβει το βάρος.

Και θα το πράξει, όπως άλλωστε το έπραξε 6 φορές μεταπολιτευτικά, υπηρετώντας, αδιαλείπτως, το πατριωτικό της καθήκον.

Σήμερα, η Νέα Δημοκρατία, η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, με Πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάνοντας τις αναγκαίες θεσμικές, δομικές και λειτουργικές βελτιώσεις, θα ανταποκριθεί, και πάλι, στο χρέος της.

Γιατί οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα.

2017-09-14 ΔΤ Ομιλία Θεσκη – Εκδήλωση Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων ΝΔ

31Μαρ

Ομιλία στο “Athens Investment Forum 2015”

Κυρίες και Κύριοι,

Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές του σημερινού Συνεδρίου για την τιμητική πρόσκληση να παραστώ στην έναρξή του και να καταθέσω σκέψεις και απόψεις για την αναπτυξιακή προοπτική της Ελληνικής οικονομίας.

Υπάρχει όμως αναπτυξιακή προοπτική;

Που ήμασταν; Που βρισκόμαστε; Τι πρέπει να κάνουμε;

Κυρίες και Κύριοι,

Όπως γνωρίζετε, οι Ευρωπαϊκές οικονομίες, από το 2008, «χτυπήθηκαν» έντονα από την παγκόσμια κρίση.

Η Ελλάδα επλήγη άμεσα και περισσότερο.

Αφού εμφάνιζε και τις μεγαλύτερες, διαχρονικά, ενδογενείς αδυναμίες.

Με αποτέλεσμα, η οικονομία της να λειτουργεί, περισσότερο ή λιγότερο ανά περίοδο, σε συνθήκες ασταθούς ισορροπίας.

Και με ένα αναπτυξιακό υπόδειγμα που χαρακτηρίζονταν από εμφανείς αλλά και υποβόσκουσες, μακροχρόνιες παθογένειες στο αξιακό, στο θεσμικό, στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.

Η μεταγενέστερη εξέλιξη των γεγονότων στη χώρα είναι γνωστή.

Η κρίση δανεισμού, η προσφυγή της χώρας στο Μηχανισμό Στήριξης ως αποτέλεσμα και μιας σειράς λανθασμένων πολιτικών επιλογών της τότε περιόδου, η εφαρμογή ενός Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής, του ίδιου Προγράμματος από το 2010 μέχρι και σήμερα.

Πρόγραμμα ασφυκτικό και ανελαστικό.

Πρόγραμμα το οποίο απαιτεί βίαιη και εμπροσθοβαρή δημοσιονομική προσαρμογή και πλήθος δύσκολων, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αναγκαίων διαρθρωτικών παρεμβάσεων.

Πρόγραμμα το οποίο, παρά τα λάθη στο περιεχόμενό του στο μίγμα της δημοσιονομικής πολιτικής και την αβελτηρία στην εφαρμογή του στο σκέλος των διαρθρωτικών αλλαγών, κατέγραψε, στο τέλος του 2014, θετικά και μετρήσιμα αποτελέσματα.

Σταθεροποιήθηκαν τα δημόσια οικονομικά.
Αντιμετωπίστηκαν χρόνιες εσωτερικές και εξωτερικές ανισορροπίες.
Ενισχύθηκε η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τη λήξη της παρατεταμένης ύφεσης.

Πράγματι, η χώρα, το 2014, μετά από 6 συναπτά έτη βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, επέστρεψε σε θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, υψηλότερο και από τις εκτιμήσεις, στο +0,8%.

Και η προοπτική ήταν η οικονομία της να μεγεθυνθεί σε ποσοστό άνω του 2,5% το 2015.

Σε αυτό συνέκλιναν όλες οι προβλέψεις των εταίρων, των διεθνών οίκων, της Τράπεζας της Ελλάδος, της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Είναι όμως εφικτή η επίτευξη αυτού του στόχου σήμερα;

Δυστυχώς όχι.

Η παρατεταμένη αβεβαιότητα, η αστάθεια και η «δημιουργική ασάφεια» έχουν οδηγήσει την οικονομία σε μια νέα φάση επιδείνωσης.

Η οικονομική δραστηριότητα έχει παγώσει.
Ιδιώτες εγκαταλείπουν επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Το Κράτος έχει κηρύξει, και πάλι, μερική εσωτερική στάση πληρωμών.
Δεν υπάρχει προσφορά πιστώσεων από το τραπεζικό σύστημα αφού παρατηρείται, και πάλι, σημαντική εκροή καταθέσεων, ενώ τα «κόκκινα δάνεια», και πάλι, διογκώνονται.
Παράλληλα, το κόστος δανεισμού των πιστωτικών ιδρυμάτων έχει επιβαρυνθεί, οι τράπεζες πρέπει να ενισχύουν με «ενέσεις ρευστότητας» το Δημόσιο, ενώ το Κράτος έχει «σκουπίσει» όλα τα διαθέσιμα στις εμπορικές τράπεζες φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.
Η απόσταση από την επιστροφή στις αγορές μεγαλώνει και η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας υποβαθμίζεται και πάλι.
Ενώ η χώρα δεν μπορεί, με τα σημερινά δεδομένα, να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Συμπερασματικά, η ανάκαμψη της οικονομίας κινδυνεύει.

Σ’ αυτό συγκλίνουν οι πάντες, εντός και εκτός χώρας.

Ενδεικτικά, ο Οίκος Fitch, που πρόσφατα υποβάθμισε την Ελλάδα, προχώρησε σε μείωση των εκτιμήσεων για το 2015: 2,5% έλεγε το Δεκέμβριο, 1,5% τον Ιανουάριο και 0,5% λέει τώρα. Με ρίσκο να μειωθεί και άλλο.

Συνεπώς, στην παρούσα φάση, δυστυχώς, οι αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας δεν είναι ευοίωνες.

Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση έχει αναλώσει πολύτιμο χρόνο και διαπραγματευτικό κεφάλαιο σε ασκήσεις επικοινωνιακής, και μόνο, πολιτικής και σε παίγνια με σύμβολα, συμβολισμούς και λέξεις.

Προκειμένου να δικαιολογήσει τις παλινωδίες, τις ασυνέπειες, την αβελτηρία, την απουσία σχεδίου.

Καλούμε συνεπώς την Κυβέρνηση να επιδείξει υπευθυνότητα και ρεαλισμό.

Και να προχωρήσει, άμεσα, όπως και η ίδια έχει δεσμευθεί, στην υλοποίηση των Ευρωπαϊκών αποφάσεων της 20^ης Φεβρουαρίου.

Ώστε να σταθεροποιηθεί, το συντομότερο δυνατόν, η κατάσταση.

Και αυτή η σταθεροποίηση να μετατραπεί, μέσα από μια ολοκληρωμένη στρατηγική που είχε ήδη ξεκινήσει, σε δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική συνοχή, εντός της Ευρωζώνης.

Βασικοί άξονες αυτής της στρατηγικής πρέπει να είναι:

1^ος. Η πραγματοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, κυρίως με την ενδυνάμωση του ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών και με την άρση των εμποδίων στη λειτουργία της οικονομίας.

Μεταρρυθμίσεις, που θα βοηθήσουν τη διατήρηση ή/και δημιουργία νέων εξωστρεφών και ανταγωνιστικών εγχώριων επιχειρήσεων και την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων.

2^ος. Η βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών.

Και αυτό θα επιτευχθεί με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων και με την ενίσχυση, σταδιακά, των δαπανών που έχουν υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση, προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα.

Αυτός ο προσανατολισμός των δημόσιων δαπανών συνάδει και με τη θεωρία της ενδογενούς ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία παράγοντες όπως η εκπαίδευση, η έρευνα και η καινοτομία δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή αναπτυξιακή δυναμική.

3^ος. Η ταχύτερη και εμπροσθοβαρής υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων από πόρους του ΕΣΠΑ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Καθώς και η ορθολογική αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

4^ος. Η εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Είναι γεγονός ότι η εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού τομέα, ιδιαίτερα σε τραπεζοκεντρικές χώρες όπως είναι η Ελλάδα, αποτελεί προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποτελεσματική κατανομή των οικονομικών πόρων.

Το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τα τελευταία χρόνια, βρέθηκε αντιμέτωπο με πολλές, μεγάλες και διευρυνόμενες προκλήσεις.

Αυτές είχαν ορατές και δυσμενείς επιπτώσεις στη ρευστότητα, στην αποδοτικότητα, στην αποτελεσματικότητα και στην ποιότητα του χαρτοφυλακίου των Ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων.

Για το λόγο αυτό, στόχος της προηγούμενης Κυβέρνησης ήταν να τεθούν οι βάσεις για τη δημιουργία ενός ισχυρού, αποτελεσματικού, βιώσιμου και σταθερού τραπεζικού συστήματος, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη καταθετών και επενδυτών και να αποφευχθεί ευρεία συστημική αποσταθεροποίηση.

Σ’ αυτό το πλαίσιο:

εξασφαλίστηκαν επαρκείς πόροι για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος,
καλύφθηκαν οι βραχυχρόνιες ανάγκες ρευστότητας μέσω της παροχής έκτακτης χρηματοδότησης,
διαμορφώθηκε ένα πλαίσιο εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων ικανό να στηρίξει την ανασύνταξη του τραπεζικού τομέα και
μπήκαν οι βάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Οι στόχοι που είχαν τεθεί επιτεύχθησαν.

Το τραπεζικό σύστημα ανακεφαλαιοποιήθηκε και αναδιατάχθηκε επιτυχώς και η εμπιστοσύνη σε αυτό ενισχύθηκε.

Δυστυχώς όμως, σήμερα, το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο, και πάλι, με νέες προκλήσεις.

Και αυτό είναι φυσικό, γιατί επηρεάζεται και επηρεάζει την πραγματική οικονομία.

5^ος. Η εντατικότερη υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου.

Η αξιοποίηση αυτή είναι επωφελής για τη χώρα, καθώς βραχυπρόθεσμα αυξάνονται τα έσοδα του Δημοσίου, ενώ μεσο-μακροπρόθεσμα δημιουργείται πλούτος στην Ελληνική οικονομία, μέσω της αύξησης των επενδύσεων και της δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης.

6^ος. Η δημιουργία ενός δίκαιου, αποτελεσματικού και σύγχρονου κράτους.

Αφού επιτεύχθησαν οι αναγκαίοι στόχοι για τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και της μισθολογικής τους δαπάνης, οφείλουμε να περάσουμε στην εκπλήρωση των κρίσιμων ποιοτικών μεταρρυθμίσεων, με προτεραιότητα στην πάταξη της γραφειοκρατίας και στην αξιολόγηση.

7^ος. Η μεγιστοποίηση των διαθέσιμων χρηματοδοτικών πόρων και η άντληση κεφαλαίων από εναλλακτικές, πλην τραπεζικού δανεισμού, πηγές χρηματοδότησης.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η προηγούμενη Κυβέρνηση, στην προσπάθεια της να ενισχύσει τον ρόλο που διαδραματίζει η Ελληνική Κεφαλαιαγορά, προχώρησε στις αναγκαίες παρεμβάσεις για τη διαμόρφωση του κατάλληλου θεσμικού πλαισίου για την προσέλκυση επενδύσεων, μέσω των νέων επενδυτικών εργαλείων και της ενσωμάτωσης, στο Εθνικό Δίκαιο, των Οδηγιών για τις συλλογικές επενδύσεις.

8^ος. Η σταδιακή μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης.

Αυτό θα επιτευχθεί με τη διασφάλιση περιβάλλοντος δημοσιονομικής σταθερότητας και με την ένταξη του «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της, επιτυγχάνοντας τη φορολόγησή του.

9^ος. Η περαιτέρω ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.

Η αλήθεια είναι ότι το δημόσιο χρέος, εδώ και δεκαετίες, είχε πολύ ισχυρή αυξητική δυναμική.

Αλήθεια, επίσης, είναι ότι ο ρυθμός αύξησής του αρχίζει να περιορίζεται, η μέση υπολειπόμενη φυσική διάρκειά του έχει χρονικά επεκταθεί και οι δαπάνες εξυπηρέτησής του έχουν αισθητά μειωθεί.

Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας υποχρεώνει τους εταίρους και δανειστές μας να αναλάβουν, σύντομα, συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την περαιτέρω ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.

Ρεαλιστικές λύσεις, εφικτές τεχνικές, ισοδύναμοι τρόποι υπάρχουν.

Και σε αυτό συμφωνεί πλέον και η σημερινή Κυβέρνηση.

Κυρίες και Κύριοι,

Κατά την εκτίμησή μου, αυτός είναι ο ορθός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Για το λόγο αυτό είναι εθνική ανάγκη να διαφυλαχθούν όλα όσα έχουν επιτευχθεί, με τόσο μεγάλο κόπο και κόστος.

Εμείς, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, στην περίπτωση αναζήτησης καλών λύσεων για τη χώρα και τους πολίτες, θα είμαστε δημιουργικά σαφείς.

Θα στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που στοχεύει στη ρεαλιστική, σταθερή, ομαλή και ανοδική πορεία της χώρας, εντός της Ευρωζώνης.

Άλλωστε, όπως σταθερά υποστηρίζω, η προσπάθεια με στόχο τη συγκρότηση μιας ισχυρής Ελλάδας, η οποία θα λειτουργεί με αξιοπρέπεια στην Ευρωπαϊκή και την παγκόσμια σκηνή, πρέπει να είναι συνεχής και συλλογική.