Ο κ. Τσίπρας, με το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που τον ακολουθεί, παραιτήθηκε από την διακυβέρνηση της χώρας. Δραπέτευσε υπό το βάρος των εσωτερικών αντιφάσεων που επιμελώς απέκρυβαν για να καταλάβουν την εξουσία. Το κόστος της 7μηνης διακυβέρνησης από τον κ. Τσίπρα για τη χώρα και τους πολίτες είναι υψηλό. Συγκεκριμένα: 1ον. Η οικονομία επέστρεψε στην…
Οι Προκλήσεις και οι Πολιτικές Διαχείρισης της Κρίσης στο Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα Είναι γνωστό ότι οι Ευρωπαϊκές οικονομίες, από το 2008, «χτυπήθηκαν» έντονα από την παγκόσμια κρίση. Κρίση συστημική και μεταδοτική, από τον χρηματοπιστωτικό στο δημοσιονομικό τομέα, ή το αντίστροφο, από τον δημοσιονομικό στο χρηματοπιστωτικό τομέα, όπως έγινε στην Ελλάδα. Πράγματι, τα πιστωτικά ιδρύματα της…
Δυστυχώς η παρούσα Κυβέρνηση, με τις πρωτοβουλίες που προωθεί όχι μόνο «φρενάρει» τις θετικές εξελίξεις, αλλά θα έλεγα ότι αποψιλώνει ότι άνθησε μέχρι σήμερα. Αντί να προωθήσει με βελτιωτικές ρυθμίσεις την αξιολόγηση και την αριστεία, ουσιαστικά τις αποδομεί, επαναφέρει τον κομματισμό και τη συναλλαγή, κολακεύει τη μετριότητα και αποκόπτει τη χώρα από τα τεκταινόμενα στον ευρωπαϊκό χώρο. Λόγω ιδεοληψιών κάνει βήματα προς τα πίσω. Αντίθετα, η έμφαση θα πρέπει να δοθεί, στην συνεχή αξιολόγηση των δομών της εκπαίδευσης, στην ενίσχυση της αυτονομίας σχολείων και ιδρυμάτων, στην αξιολόγηση της οικονομικής αποτελεσματικότητας των διαθέσιμων πόρων, στο μέγεθος των μονάδων εκπαίδευσης. Ενώ θα πρέπει να μας απασχολεί, η χαμηλή αποδοτικότητα των κοινωνικών και ιδιωτικών επενδύσεων στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, η δυσαρμονία μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας, η μεγάλη διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό. Και όλα αυτά θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα ουσιαστικού διαλόγου, προϊόν συνεννόησης και σύνθεσης, ώστε, τελικά, η εκπαίδευση να διαδραματίσει και στη χώρα μας τον δημιουργικό ρόλο που μπορεί και πρέπει.
Η Ν.Δ. στήριξε τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Και αυτό παρά το ότι αυτά είναι πρόχειρα, χρονοβόρα στην υλοποίησή τους και αποσπασματικά, αφού δεν αποτελούν μέρος μιας συνεκτικής εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Στρατηγικής, της οποίας βασικός πυλώνας θα έπρεπε να είναι η σταδιακή επέκταση του υφιστάμενου, πιλοτικού θεσμού του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Έτσι, με αντικειμενικότητα, αξιολογήσαμε τα αποτελέσματα των προσπαθειών της Κυβέρνησης επί του πραγματικού πεδίου. Άλλωστε, η προσπάθεια με στόχο τη συγκρότηση μιας ισχυρής Ελλάδας, η οποία θα δρα με αξιοπρέπεια στην Ευρωπαϊκή και την παγκόσμια σκηνή, πρέπει να είναι συνεχής και συλλογική.
Είναι σημαντικό για την πορεία της χώρας, μετά και την αρχική συμφωνία, ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων αναζητούμε πλέον, λόγω και έργω, οδικό χάρτη και εφικτές λύσεις για τη χώρα, εντός του ιδίου πλαισίου. Στην περίπτωση αναζήτησης καλών λύσεων για τη χώρα και τους πολίτες εμείς θα είμαστε δημιουργικά σαφείς, όπως πάντα έπραττε η Νέα Δημοκρατία. Η άρνηση σε όλα και η «δημιουργική ασάφεια», αποτέλεσε πρακτική άλλων.
Η ενδιάμεση και μεταβατική συμφωνία στην οποία κατέληξαν η Κυβέρνηση και το Eurogroup αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την αναγκαία εξομάλυνση της σχέσης της χώρας με τους εταίρους και δανειστές. Η διαταραχή του τελευταίου μήνα φαίνεται ότι ομαλοποιείται και η Κυβέρνηση, με συνεχείς παλινδρομήσεις, ατελείωτες ανακολουθίες, παίγνια με σύμβολα, συμβολισμούς και λέξεις «προσγειώνεται», σταδιακά, στην πραγματικότητα. Με τη συμφωνία εγκαταλείπει τις πολυάριθμες μεγαλόστομες εξαγγελίες των τελευταίων ετών, της προεκλογικής περιόδου και των πρώτων μετεκλογικών ημερών και κάνει στροφή περίπου 180 μοιρών.
Η Ελλάδα, μετά από έξι χρόνια βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, έχει αποκαταστήσει τα δημόσια οικονομικά της, έχει αντιμετωπίσει τα υψηλά «δίδυμα» δημοσιονομικά και εξωτερικά ελλείμματά της και επιστρέφει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των πρωτοφανών θυσιών της Ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να επιτευχθεί η επώδυνη, αλλά αναγκαία, δημοσιονομική εξυγίανση. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η βιώσιμη δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία, αν και αναγκαία, δεν αποτελεί από μόνη της ικανή συνθήκη για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία. Είναι απαραίτητη μια επαναξιολόγηση των Ευρωπαϊκών οικονομικών πολιτικών και προτεραιοτήτων. Αλλά και η Ελλάδα, ως χώρα, θα πρέπει να σχεδιάσει την «επόμενη ημέρα» για την οικονομία της και να μετατρέψει την τρέχουσα σταθεροποίηση σε βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική συνοχή. Αυτή είναι η νέα πρόκληση για τη χώρα.
Η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας έχει σταθεροποιηθεί. Η χώρα, το 2014, θα παρουσιάσει – μετά από 6 έτη ύφεσης – θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, η ανεργία, επί αρκετούς μήνες, αν και οριακά, υποχωρεί, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ενισχύεται, οι δημοσιονομικοί στόχοι επιτυγχάνονται. Η νέα μεγάλη πρόκληση μπροστά στην οποία βρίσκεται πλέον η χώρα είναι ο σχεδιασμός και η προετοιμασία της επόμενης μέρας της οικονομίας της. Στην κατεύθυνση αυτή εργαζόμαστε, καταρτίζοντας, υιοθετώντας και εφαρμόζοντας συγκεκριμένο, συνεκτικό και ρεαλιστικό σχέδιο οικονομικής πολιτικής. Βήμα-βήμα η χώρα βγαίνει από την κρίση. Με μεθοδικότητα, υπευθυνότητα και διορατικότητα θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε την παρούσα σταθεροποίηση της οικονομίας σε δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική συνοχή.
Έχουν ήδη περάσει 4 χρόνια από τη στιγμή που η Ελλάδα οδηγήθηκε σε Μηχανισμό Στήριξης και στην υπογραφή του 1ου «Μνημονίου». Χρόνια κατά τα οποία οι πολίτες βίωσαν βαθιά και παρατεταμένη ύφεση και υψηλή ανεργία, ενώ η συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ αμφισβητήθηκε. Σήμερα, μετά από περίπου 2 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την Κυβέρνηση Συνεργασίας, η χώρα και η οικονομία της είναι σε καλύτερη θέση. Η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό ενισχύεται συνεχώς. Στα δημόσια οικονομικά έγιναν βήματα εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας. Η ύφεση γίνεται πιο ρηχή, η αυξητική δυναμική της ανεργίας ανακόπτεται, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ενισχύεται, το οικονομικό κλίμα βελτιώνεται, διαρθρωτικές αλλαγές υλοποιούνται, αποκρατικοποιήσεις ξεκίνησαν να πραγματοποιούνται. Η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων έδωσε τη δυνατότητα για διανομή «κοινωνικού μερίσματος», και για σταδιακή αποκατάσταση της πρόσβασης στις αγορές. Οι θυσίες του Ελληνικού λαού αρχίζουν να πιάνουν τόπο. Είναι, συνεπώς, εθνική ανάγκη να διαφυλαχθούν όλα όσα έχουν επιτευχθεί, με τόσο μεγάλο κόπο και κόστος. Και παράλληλα, να μετατρέψουμε την υπάρχουσα σταθεροποίηση της οικονομίας σε δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική συνοχή, πάνω σε στέρεες βάσεις.
Η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας, που εντατικοποιήθηκε από το καλοκαίρι του 2012, συνέβαλλε καθοριστικά στην ενδυνάμωση της βιωσιμότητας των δημόσιων οικονομικών της χώρας μας. Έτσι, πλέον, η Ελλάδα υπερκαλύπτει τους δημοσιονομικούς της στόχους για 3η συνεχόμενη χρονιά και επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα για 2η συνεχόμενη χρονιά. Πρόκειται για πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία ξεκίνησαν να δημιουργούνται το 2013, νωρίτερα από τις εκτιμήσεις, υψηλότερα από τις προβλέψεις, σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς Στατιστικούς Κανόνες και το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής.