Εξπρές

Άρθρο στην Εφημερίδα Εξπρες – “Ταπεινωτική εξέλιξη” με υψηλό κόστος για τη χώρα η προσφυγή στο ΔΝΤ

Η συγκυρία για τη χώρα μας είναι εξαιρετικά κρίσιμη.

Η δύσκολη κατάσταση της Οικονομίας, λόγω των εγχώριων μακροχρόνιων διαρθρωτικών και διαχειριστικών αδυναμιών και των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης, έχει επιδεινωθεί ραγδαία το τελευταίο χρονικό διάστημα εξαιτίας των πράξεων και των παραλείψεων της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Η ευθύνη της είναι αντικειμενική και ξεκάθαρη.

Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού επί επτά μήνες διαχειρίστηκε με επικοινωνιακή λογική το πρόβλημα ελλείμματος της Ελληνικής Οικονομίας (πρόβλημα το οποίο αντιμετώπισαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες είδαν τα ελλείμματά τους, κατά μέσο όρο, να εκτοξεύονται από το 0,8% του Α.Ε.Π. το 2007 στο 6,8% του Α.Ε.Π. το 2009), οδήγησε τη χώρα σε οξύτατη κρίση δανεισμού.

Πιο συγκεκριμένα:

  • «Φούσκωσε» το έλλειμμα για το 2009 ματαιώνοντας δημόσια έσοδα, διογκώνοντας δημόσιες δαπάνες, εγγράφοντας νέες δαπάνες που δεν είχαν προϋπολογιστεί. Αλλά κανείς δεν δανείζει φθηνά μια χώρα που η Κυβέρνησή της από μόνη της ομολογεί και διακηρύσσει ότι «βουλιάζει».
  • Καθυστέρησε στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, με δυσμενείς συνέπειες για την Οικονομία. Η υστέρηση των εσόδων το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κάλυψε τα 2/3 της συνολικής υστέρησης του έτους.
  • Παρουσίασε έλλειψη προετοιμασίας, σοβαρού και ολοκληρωμένου επιχειρησιακού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης. Περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση της Οικονομίας χωρίς να αντιδρά. Η διάγνωση δεν ακολουθήθηκε από τη θεραπεία.
  • Προχώρησε στην υποβολή και ψήφιση Προϋπολογισμού που ήταν κατώτερος των περιστάσεων.
  • Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το όποιο ενσωμάτωνε, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων με τα «πακέτα» μέτρων, μη υλοποιήσιμους στόχους. Έτσι, αναγκάστηκε να λάβει επιπρόσθετα μέτρα της τάξεως, τουλάχιστον, του 2,5% του Α.Ε.Π., προκειμένου να επιτευχθεί, εάν επιτευχθεί, ο στόχος για μείωση του ελλείμματος κατά 4% του Α.Ε.Π. το 2010.
  • Άργησε να πάρει μέτρα, το δε μίγμα τους είναι κοινωνικά άδικο και οικονομικά αναποτελεσματικό. Ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική «ροκανίζει» τα εισοδήματα, «στεγνώνει» την αγορά, ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις, οδηγεί σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση.
  • Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, υπονομεύοντας τη δανειοληπτική της ικανότητα.
  • Έστελνε λανθασμένα μηνύματα στις αγορές. Αυτές άρχισαν να μας «τιμωρούν» όταν διαπίστωσαν ότι η Κυβέρνηση επιδίδεται σε διακηρύξεις χωρίς να προωθεί μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Συνεχίζουν να μας τιμωρούν όταν διαπιστώνουν αδυναμία συνεννόησης, παλινωδίες, Κυβερνητική διγλωσσία ή πολυφωνία, φλυαρία, αντιφατικές δηλώσεις και ανεύθυνες διαρροές.
  • Δεν «έμαθε» να «διαβάζει» τις αγορές και είχε στρεβλή εκτίμηση της κατάστασης με αποτέλεσμα να βρίσκεται πάντα βήματα πίσω από την πραγματικότητα. Άρχισε να μιλάει για «Τιτανικό», για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για προσφυγή στο ΔΝΤ, και μετά έβγαινε στις αγορές να δανειστεί με πολύ υψηλά επιτόκια.
  • Παρέλυσε την ψυχολογία της κοινωνίας και έσπειρε τον πανικό (για 6ο συνεχόμενο μήνα ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος κινείται πτωτικά σε αντίθεση με την Ευρωζώνη).
  • Θριαμβολογούσε αδικαιολόγητα με την επωδό ότι «τώρα δικαιώνονται οι θυσίες του ελληνικού λαού», όταν οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις θα έπρεπε να αποτιμώνται με νηφαλιότητα, περίσκεψη και διορατικότητα. Το «γεμάτο όπλο στο τραπέζι» μάλλον θυμηδία προκάλεσε παρά τρόμο.

 

Συνεπώς, η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει την κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε την κατάσταση.

Αδιέξοδο στο οποίο συνέτειναν οι «μυωπικοί», διστακτικοί και ασαφείς Ευρωπαϊκοί χειρισμοί, οι ανεύθυνες και επικίνδυνες προσεγγίσεις αναλυτών, και όχι μόνο (π.χ. περί αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους), οι υπερβολικές αντιδράσεις διεθνών αξιολογικών οίκων και οι κερδοσκοπικές πιέσεις.

Ο επίλογος αυτής της αποτυχίας γράφτηκε με την επιλογή της Κυβέρνησης, προαποφασισμένη από την ίδια ή αναπόφευκτη εξαιτίας των χειρισμών της, να προσφύγει στον υβριδικό μηχανισμό στήριξης, δηλαδή, εντέλει, στο ΔΝΤ.

Μία «ταπεινωτική εξέλιξη» (βλέπετε και τοποθέτηση του τέως Πρωθυπουργού κου. Σημίτη στη Βουλή το 2008), με υψηλό κόστος για τη χώρα μας.

 

Υψηλό κόστος τόσο ως προς το επιτόκιο δανεισμού όσο, κυρίως, ως προς το μίγμα των μέτρων που θα επιβληθούν.

Μέτρα που θα ενισχύσουν το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης περισσότερο απ’ όσο θα βελτιώσουν τα δημόσια οικονομικά.

«Φαύλο κύκλο» μεγαλύτερων ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων, ακόμα μεγαλύτερης ύφεσης, ακόμα μεγαλύτερων ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων.

 

Ό,τι έγινε όμως δεν διορθώνεται.

Το ζητούμενο τώρα είναι τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει ώστε να μετριασθούν, κατά το δυνατόν, οι επιπτώσεις της κρίσης στην κοινωνία (περιορισμός της έξαρσης της ανεργίας και διατήρηση της κοινωνικής συνοχής), να επισπευσθεί η χρονική διάρκεια της δοκιμασίας και να εξέλθουμε από το μηχανισμό στήριξης όσο γίνεται πιο σύντομα, και να σπάσουμε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης όσο γίνεται πιο γρήγορα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ανάταξης της Οικονομίας.

Η Ν.Δ., και στη νέα φάση που εισήλθε η χώρα, με αίσθημα κοινωνικής και εθνικής ευθύνης, θα συνδράμει ώστε το οικονομικό και κοινωνικό κόστος από την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και τους Κυβερνητικούς χειρισμούς να ελαχιστοποιηθεί και να μεγιστοποιηθούν τα δυνητικά μεσο – μακροχρόνια προσδοκώμενα οφέλη.

Προς αυτή την κατεύθυνση η Ν.Δ. επιμένει και προτείνει:

  • Άμεσα μέτρα τόνωσης της Οικονομίας και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου, μέτρα αντισταθμιστικά, μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους (εδώ και 3 μήνες έχουμε καταθέσει 23 σχετικές προτάσεις).
  • Μεσο-μακροπρόθεσμα διαρθρωτικά μέτρα μεγέθυνσης της παραγωγικής βάσης, ενίσχυσης των ρυθμών ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας (όπως είναι, ενδεικτικά, η σταδιακή κατάργηση των στρεβλώσεων και των διοικητικών περιορισμών σε αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με τον περιορισμό, κυρίως, του εξωγενούς κόστους των επιχειρήσεων, η μείωση της γραφειοκρατίας και ο περιορισμός των νόμων και των κανονισμών που περιορίζουν τον ανταγωνισμό, η εξυγίανση των Δ.Ε.Κ.Ο. με στόχο τη βιωσιμότητά τους και τη μεγιστοποίηση της αξίας για την κοινωνία, η δημιουργία ενός αποτελεσματικού, σύγχρονου και δίκαιου κράτους, με την ποιοτική αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών, των θεσμών και των λειτουργιών του, με την ενίσχυση του κοινωνικού κεφαλαίου).

Τα ανωτέρω προϋποθέτουν την εκπόνηση και εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και ρεαλιστικού στρατηγικού σχεδίου για την Οικονομία, με συγκεκριμένες, συνεκτικές και ποσοτικοποιημένες δράσεις σε ένα μίγμα συνδυασμένης σταθεροποιητικής και αναπτυξιακής πολιτικής.

Με στρατηγικούς στόχους τη διαρκή προώθηση της αειφόρου, έξυπνης και εξωστρεφούς ανάπτυξης, την ευημερία των πολιτών, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας απαιτεί, εκτός από το στρατηγικό σχέδιο και τις επιμέρους συγκεκριμένες πολιτικές, ισχυρή πολιτική βούληση και αποτελεσματικό πολιτικό management.

Η παρούσα Κυβέρνηση φαίνεται ελλειμματική σε σχέση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Στη Ν.Δ. εναπόκειται να δημιουργήσει τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις και να δώσει έμπρακτα και έγκαιρα «σήματα» νέας προοπτικής.

TwitterInstagramYoutube