Είναι αλήθεια ότι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, όπως αυτή αποτυπώνεται στα υψηλά και αλληλοτροφοδοτούμενα δίδυμα ελλείμματα και χρέη, είναι πολύ σοβαρή. Κατάσταση η οποία οφείλεται στις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, στις εγχώριες μακροοικονομικές ανισορροπίες, στα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας που δεν μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε, υπό καλύτερες συνθήκες, στο παρελθόν και στις λογιστικές ακροβασίες της παρούσας κυβέρνησης. Μία κυβέρνηση που φαίνεται να μη διαθέτει ολοκληρωμένο σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Ο προϋπολογισμός του 2010 και η πρόσφατη ομιλία του κ. πρωθυπουργού αξιολογήθηκαν ως κατώτερες των προσδοκιών και των περιστάσεων παρεμβάσεις. Σήμερα, το ζητούμενο για την ελληνική οικονομία είναι η λήψη άμεσων και μόνιμων μέτρων στο πλαίσιο ενός συγκροτημένου, συνεκτικού και ρεαλιστικού σχεδίου για την ανάταξή της.

Βασικοί άξονες αυτού του σχεδίου πρέπει να είναι:

1ον. Η μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος κυρίως μέσω της περιστολής των δαπανών. Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και βιβλιογραφία, η δημοσιονομική προσαρμογή που βασίζεται, κατά κύριο λόγο, στην ουσιαστική συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει και να οδηγήσει σε επιτάχυνση της ανάπτυξης (βλ. και Τράπεζα της Ελλάδος).

2ον. Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, με τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλει η υιοθέτηση ενός λογικού και κοινωνικά δίκαιου συστήματος «τεκμηρίων κατανάλωσης» το οποίο θα αφορά κατόχους περιουσιακών στοιχείων μεγάλης αξίας που δεν μπορούν να καλύψουν με τα εισοδήματά τους τις υψηλές δαπάνες συντήρησης και χρήσης αυτών.

Τέλος, ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδοθεί και στην ενίσχυση των μη φορολογικών εσόδων (π. χ. με την επανεξέταση της απόδοσης των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου).

3ον. Η συνέχιση και η επιτάχυνση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Σύμφωνα με τις σύγχρονες οικονομικές θεωρίες αλλά και την πρακτική άλλων χωρών, δεν αρκεί η δημοσιονομική εξυγίανση για την επίτευξη υψηλής και διατηρήσιμης οικονομικής ανάπτυξης. Απαιτείται η υιοθέτηση και η εφαρμογή μεταρρυθμιστικών πολιτικών που να επενδύουν στους νέους δυνητικούς συντελεστές ανάπτυξης.

Σε αυτούς τους άξονες πολιτικής δράσης η Ν. Δ., ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα συμβάλει με σύνεση, με αποφασιστικότητα, με συνέπεια.