Συνέδριο

27Μαρ

Σημεία τοποθέτησης σε εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου | 27.3.2019

Δελτίο Τύπου

Ο τομεάρχης Οικονομικών ΝΔ, Βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας παραβρέθηκε σήμερα, 27.03.2019, στην εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου στο πλαίσιο της παρουσίασης της μελέτης του ΙΟΒΕ «Η βιομηχανία Αλουμινίου στην Ελλάδα: Συνεισφορά στην οικονομία, προκλήσεις και προοπτικές ανάπτυξης» και τοποθετήθηκε στη συζήτηση με θέμα «Προοπτικές της Ελληνικής Οικονομίας και οι διεθνείς προκλήσεις».

Ακολουθούν αποσπάσματα από την τοποθέτηση.

«Η σημερινή συζήτηση διεξάγεται σε ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον υψηλών κινδύνων και αυξημένων αβεβαιοτήτων, που χαρακτηρίζεται από τις ασθενέστερες προοπτικές ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας, τις συνεχείς αλλαγές γεωπολιτικών συσχετισμών, τις κινήσεις εμπορικού προστατευτισμού που επηρεάζουν άμεσα τον κλάδο του αλουμινίου, τις συμβατικές και μη συμβατικές πράξεις νομισματικής πολιτικής, το ενδεχόμενο μη συντεταγμένης αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και τις ραγδαίες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις.

Μέσα σ’ αυτό το ασταθές περιβάλλον, η χώρα πρέπει να θωρακιστεί, και να εισέλθει σ’ έναν ενάρετο κύκλο βιώσιμης ανάπτυξης, που θα επηρεάσει άμεσα και τη βιομηχανία αλουμινίου.

Να πετύχει ισχυρή και διατηρήσιμη οικονομική μεγέθυνση, να βελτιώσει ποιοτικά τη σύνθεση του πλούτου και να τον διανείμει πιο δίκαια.

Με την παρούσα Κυβέρνηση αυτά δεν είναι εφικτά αφού αδυνατεί να επιτύχει υψηλή ανάπτυξη, να δρομολογήσει την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, να ενεργοποιήσει εγχώριες επενδύσεις και να προσελκύσει ξένες άμεσες επενδύσεις και να επαναφέρει την κανονικότητα στη χώρα, ενώ συγχρόνως ναρκοθετεί και τις προοπτικές της οικονομίας».

«Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα κατάσταση, τις προκλήσεις αλλά και τις «δεσμεύσεις» της χώρας στο πλαίσιο της ενισχυμένης εποπτείας, το ζητούμενο είναι να σχεδιάσουμε, με σοβαρότητα και αυτοπεποίθηση, την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας.

Επόμενη ημέρα κατά την οποία η βιομηχανία μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει κομβικό ρόλο.

Βιομηχανία η οποία, παρότι δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τη μακρά, επώδυνη και πολύπλευρη κρίση, κατάφερε να επιδείξει ανθεκτικότητα και συνέχισε να αποτελεί βασικό κορμό της εγχώριας παραγωγικής βάσης, εμφανίζοντας μάλιστα σταθερά σημάδια ανάκαμψης τα τελευταία χρόνια, ταχύτερα από το σύνολο της οικονομίας.

Με την εξαίρεση των πετρελαιοειδών, «ναυαρχίδα» και πρωτοπόρος σε εξαγωγικές επιδόσεις, βάσει μεριδίου και συγκριτικού πλεονεκτήματος, αναδεικνύεται ο κλάδος του αλουμινίου. Κλάδος που:

Τριπλασίασε την τελευταία δεκαετία, εν μέσω οικονομικής κρίσης, τις εξαγωγές του, αντιπροσωπεύοντας το 5,7% των συνολικών εξαγωγών της χώρας, με αποτέλεσμα να είναι ο πρώτος εξαγωγικός κλάδος στην Ελλάδα, εξαιρουμένων των ορυκτών καυσίμων, και ο δεύτερος με το καλύτερο εμπορικό ισοζύγιο.
Αποτελείται από 3.000 μεγάλες, μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις σε όλα τα στάδια μεταποίησης και εμπορίου που δραστηριοποιούνται στην ελληνική και στην παγκόσμια αγορά.
Απασχολεί άμεσα 20.000 άτομα.
Συμβάλει στην υλοποίηση οικοδομικών έργων στην Ελλάδα.
Θεωρείται, για πολλούς, όχι αδίκως λόγω της καθετοποίησής του, το «εθνικό βιομηχανικό προϊόν».

Παρά την σημασία όμως του κλάδου και την αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση, η ανάκαμψή του είναι ανεπαρκής και εύθραυστη.

Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση θέτει συνεχώς, άμεσα και έμμεσα εμπόδια.

Με τα σημαντικότερα να είναι κοινά για όλη τη βιομηχανία και το επιχειρείν, όπως το αυξημένο ενεργειακό κόστος, η υψηλή φορολογία και η έλλειψη φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις, η διόγκωση των ασφαλιστικών εισφορών, τα προβλήματα αδειοδότησης, η μεγάλη γραφειοκρατία και η πολυνομία, το υψηλό κόστος δανεισμού, και η έλλειψη υποδομών, κυρίως μεταφοράς προϊόντων».

«Η Ελλάδα όμως έχει μεγάλη ανάγκη μιας στοχευμένης πολιτικής για τη βιομηχανία, ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει τις δυνητικές ευκαιρίες και να ενισχύσει περαιτέρω τις ισχυρές πολλαπλασιαστικές επιδράσεις της μεταποίησης στο σύνολο της οικονομίας.

Γι’ αυτό το λόγο απαιτείται, σε εθνικό επίπεδο, η διαμόρφωση και υλοποίηση ενός ρεαλιστικού και ολοκληρωμένου σχεδίου που θα ενισχύει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση και την ποιότητα του πλούτου της χώρας, με τόνωση των επενδύσεων και ενίσχυση της εξωστρέφειας, θα ενισχύει την παραγωγικότητα και την διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα, θα αναστρέψει τη «διαρροή» επιστημόνων και επιχειρήσεων, και θα λαμβάνει υπόψη τη συνεχή μείωση του πληθυσμού της χώρας, θα βοηθήσει τη χώρα να ανταποκριθεί στον δομικό μετασχηματισμό της εργασίας, εξαιτίας της τεχνολογικής επανάστασης.

Σχέδιο με βασικούς άξονες την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογίας, με τη γενναία μείωση φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων με φιλοεπενδυτικό πρόσημο και την τόνωση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Η υλοποίησή του θα ενδυναμώσει την εγχώρια οικονομική δραστηριότητα, θα τονώσει τη βιομηχανία και θα συμβάλει στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων.

Επιπλέον, θα ενισχύσει τη συμμετοχή των ελληνικών επιχειρήσεων στις διεθνείς αλυσίδες αξίας, και θα βοηθήσει στην αναβάθμιση της παραγωγικής δομής της χώρας».

03Δεκ

Ο Χρ. Σταϊκούρας στο Συνέδριο του The Economist στο Βερολίνο (φωτογραφίες, video) | 3.12.2018

Δελτίο Τύπου

Αθήνα, 03.12.2018

Ο Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, συμμετείχε σήμερα στο Συνέδριο “Southeast Europe-Germany Business & Investment Summit – Reassessing Europe’s Priority”, το οποίο διοργανώθηκε από το The Economist σε συνεργασία με το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και έλαβε χώρα στο Βερολίνο.

Στην τοποθέτησή του, αναφέρθηκε στην τρέχουσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, κάλεσε τους συμμετέχοντες να επενδύσουν σήμερα στην Ελλάδα και παρέθεσε τους βασικούς άξονες του σχεδίου της Νέας Δημοκρατίας για την επόμενη ημέρα της χώρας.

Άξονες οι οποίοι στηρίζονται στην απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και τη συνολική μείωση φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών (ταχύτερη και μεγαλύτερη μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων, περαιτέρω μείωση του συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων, υπερ-αποσβέσεις για επενδύσεις κεφαλαίου, φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία, συνολική μείωση ασφαλιστικών εισφορών, μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα, μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση κ.α.), στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύσουν τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας (επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, ξεμπλοκάρισμα εμβληματικών επενδύσεων, δημιουργία ενός παραγωγικού κράτους, επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης) και στην ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία (αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων, εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, πλήρη άρση των κεφαλαιακών περιορισμών και σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης, αντιμετωπίζοντας ορθολογικά το υψηλό συσσωρευμένο απόθεμα μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων στο τραπεζικό σύστημα).

Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα βάλει τη χώρα στο επιδιωκόμενο ανοδικό σπιράλ, επίτευξης υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

14Ιούν

Ομιλία στο Συνέδριο του Economist “22nd Roundtable with the Government of Greece” | 14.6.2018

Δελτίο Τύπου

Ομιλία στο Συνέδριο του Economist “22nd Roundtable with the Government of Greece”

Αθήνα, 14.06.2018

Κυρίες και Κύριοι Οργανωτές του Συνεδρίου,

Αποτελεί για εμένα ιδιαίτερη ικανοποίηση να συμμετέχω στο Συνέδριό σας.

Είναι δε ιδιαίτερη τιμή και ευθύνη να συμμετέχω σε αυτό το στάδιο, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος λόγω των πυκνών πολιτικών εξελίξεων, αν και θα το ήθελε πολύ, δεν μπορεί να απευθύνει την προγραμματισμένη ομιλία του.

Κυρίες και Κύριοι,

Το Συνέδριο πραγματοποιείται σε ένα ρευστό, αβέβαιο και με υψηλούς κινδύνους εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον.

Εξωτερικό, που χαρακτηρίζεται από γενικευμένη αμηχανία απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις.

Από συνεχείς αλλαγές γεωπολιτικών συσχετισμών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Από ανιχνεύσεις νέων αρχιτεκτονικών στα υποσυστήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τάσεις περιχαράκωσης και προστατευτισμού, αρκετών εκ των εταίρων.

Από μεταβολές στην κατεύθυνση άσκησης της νομισματικής πολιτικής.

Και εσωτερικό, που χαρακτηρίζεται από μία οικονομία λιμνάζουσα, που συνεχίζει την «επί ξηρού ακμής» πορεία της.

Και μια κοινωνία κουρασμένη, απαισιόδοξη και ανασφαλή.

Σε αυτό το περιβάλλον και με αυτά τα δεδομένα, η οικονομία της χώρας οδεύει, ασθμαίνουσα, προς την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος στο τέλος Αυγούστου.

Εστιάζοντας σε πτυχές της, παρατηρούμε τα εξής:

1^ον. Η κατάσταση, όπως αποτυπώνεται σε θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας, ενώ βελτιώθηκε την τελευταία διετία, δυστυχώς, εξαιτίας σφαλμάτων του 1^ου εξαμήνου του 2015, αγκομαχά να επανέλθει στο επίπεδο του 2014. Έκτοτε:

Η ανταγωνιστικότητα έχει υποχωρήσει.
Το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών έχει συρρικνωθεί.
Οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων έχουν μειωθεί.
Κεφαλαιακοί περιορισμοί, που επιβλήθηκαν το 2015, εξακολουθούν να υφίστανται.
Η ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης έχει χειροτερεύσει.

Η χώρα δεν έχει ακόμη επανέλθει στην κανονικότητα.

2^ον. Οι δημοσιονομικοί στόχοι, τα τελευταία χρόνια, επιτυγχάνονται, και μάλιστα υπερκαλύπτονται.

Αντικείμενο όμως διερεύνησης πρέπει να είναι ο εντοπισμός και η αξιολόγηση των τρόπων επίτευξής τους, καθώς και τα παραγόμενα αποτελέσματά τους.

Η ανάλυση δείχνει ότι αυτό οφείλεται στην υπερ-φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης και στη στέρηση πόρων από αναπτυξιακά κρίσιμους και κοινωνικά ευαίσθητους τομείς.

Τα δε αποτελέσματα είναι η διόγκωση του ιδιωτικού χρέους και η αδυναμία επίτευξης των αναπτυξιακών στόχων.

3^ον. Η χώρα αδυνατεί να επιτύχει υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης.

Η Κυβέρνηση, με ευθύνη της:

επανέφερε την οικονομία στην ύφεση το 2015 και το 2016,
απέτυχε, και μάλιστα σημαντικά, στους αναπτυξιακούς στόχους για το 2017,
αναθεώρησε «προς τα κάτω» την εκτίμηση για την ανάπτυξη του 2018 και
προβλέπει συρρικνωμένους ρυθμούς μεγέθυνσης μέχρι το 2022.

Μάλιστα το 2022 προβλέπεται χαμηλότερος ρυθμός ανάπτυξης από το 2018!

Η ελληνική οικονομία, δυστυχώς, παρακολουθεί από τη θέση του ουραγού την αναπτυξιακή πορεία των εταίρων.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται αναπτυξιακό σχέδιο.

Το σχέδιο που κατέθεσε η Κυβέρνηση είναι πρόχειρο και πτωχό, αφού αποτελεί μια γενικόλογη «έκθεση ιδεών», χωρίς ποσοτικοποιημένους στόχους και συγκεκριμένες πολιτικές.

4^ον. Στο δημοσιονομικό πεδίο, οι αντιφάσεις διαδέχονται η μία την άλλη.

Τώρα η Κυβέρνηση εκτιμά ότι θα επιτύχει πολύ υψηλότερα από τους στόχους πρωτογενή πλεονάσματα, της τάξεως του 5,2% του ΑΕΠ το 2022!

Και μάλιστα με χαμηλές πτήσεις στην οικονομία, με ρυθμό μεγέθυνσης 1,8%!

Θυμίζω ότι ο κ. Τσίπρας, πριν από 2 χρόνια, τέτοιες ημέρες, στο Συνέδριό σας, υποστήριζε ότι «είναι απολύτως αδύνατον, πρωτογενή πλεονάσματα του ύψους του 3,5% μετά το 2018 να διατηρηθούν και μάλιστα για αρκετά χρόνια, εκτός αν θέλουμε να πνίξουμε την ελληνική οικονομία και να έχουμε διαρκώς συνθήκες μακροχρόνιας στασιμότητας».

Τα συμπεράσματα δικά σας…

5^ον. Η επόμενη ημέρα, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, δεν θα βρει τη χώρα στην ίδια κατάσταση με τα άλλα κράτη-μέλη που εξήλθαν από τα μνημόνια.

Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση:

έχει ήδη ψηφίσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας για μετά τη λήξη του προγράμματος,
έχει δεσμευτεί στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια μετά το 2018,
έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα,
έχει συμφωνήσει η υλοποίηση των παρεμβάσεων για το χρέος να γίνει μετά το καλοκαίρι και στο βαθμό που αυτό κριθεί τότε αναγκαίο από τους θεσμούς,
έχει αποδεχθεί τον μηχανισμό ενισχυμένης εποπτείας, συνοδευόμενο από αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις.

6^ον. Η χρηματοδότηση της χώρας με χαμηλό κόστος δανεισμού, μετά τη λήξη του προγράμματος, δεν είναι εξασφαλισμένη.

Δεν έχουν δημιουργηθεί οι αναγκαίες συνθήκες.

Εάν υπήρχε αξιοπιστία και υπευθυνότητα, εάν είχε υλοποιηθεί ένα συνεκτικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, εάν είχαν ήδη αναληφθεί πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους, εάν η χώρα είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με δεδομένο το ευνοϊκότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον και την υψηλή διαθέσιμη ρευστότητα, θα μπορούσε βάσιμα να προσδοκάται ότι τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές θα ήταν ήδη σε πιο ρεαλιστικά επίπεδα.

Συνεπώς, προς αποφυγή ενδεχομένου επικίνδυνης παλινδρόμησης, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός «διχτυού ασφαλείας».

Επιλογή της Κυβέρνησης είναι το «χτίσιμο» ταμειακού αποθέματος, «στραγγαλίζοντας» όμως την πραγματική οικονομία.

Χρησιμοποιεί τις «κουτσουρεμένες δόσεις» του δανείου, επιτυγχάνει πάνω από τους στόχους πρωτογενή πλεονάσματα, καταφεύγει σε υπέρμετρο και σχετικά ακριβό εσωτερικό δανεισμό, μετατρέποντας το εργαλείο των πράξεων διαχείρισης ταμειακής ρευστότητας σε πράξη αναγκαστικού εσωτερικού δανεισμού.

Η δική μας πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση, είναι η αξιοποίηση των αδιάθετων πόρων του δανείου, που εκτιμώνται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ μετά τη λήξη του προγράμματος.

Κυρίες και Κύριοι,

Το ερώτημα συνεπώς είναι τι πρέπει να γίνει ώστε η χώρα να βγει οριστικά και βιώσιμα από το «τούνελ» της κρίσης και να προχωρήσει με αποτελεσματικότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, συνοχή, αξιοπρέπεια και δυναμισμό.

Να επιτύχει την επιθυμητή, πραγματική «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια και να διασφαλισθεί η χρηματοδότηση από τις διεθνείς αγορές, με χαμηλό κόστος δανεισμού.

Για να γίνουν αυτά, πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, αποτελεσματικά και ασυμβίβαστα απέναντι στην παραίτηση, στο τέλμα και στη μετριότητα.

Να υπηρετήσουμε δυναμικά την αρμονική ισορροπία μεταξύ οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Να συμμετέχουμε ενεργά και ισότιμα στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τη βελτίωση και την ενίσχυση της αρχιτεκτονικής της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Προς τούτο, απαιτείται βούληση, αξιοπιστία και σχέδιο.

Σχέδιο επίτευξης υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

Σχέδιο που θα οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, παραδοσιακών και νέων.

Σχέδιο ώστε να επιστρέψει ένα ποσοστό τουλάχιστον από την αυξημένη «διαρροή εγκεφάλων» και να ανταποκριθεί η χώρα στον δομικό μετασχηματισμό της εργασίας εξαιτίας της τεχνολογικής αλλαγής.

Σχέδιο που θα αυξάνει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση του πλούτου της χώρας, χωρίς πρόσθετη εσωτερική υποτίμηση, με ενίσχυση των εξαγωγών και των εταιρικών επενδύσεων.

Σχέδιο που θα στοχεύει σε μία επενδυτική έκρηξη, ύψους 100 δισ. ευρώ την επόμενη πενταετία, ώστε να καλυφθεί το επενδυτικό κενό που υπάρχει.

Όμως, για να φτάσουν οι ετήσιες επενδύσεις στο 21%-22% του ΑΕΠ, η οικονομία, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες και εκθέσεις, θα πρέπει να μεγεθύνεται με ετήσιους ρυθμούς της τάξεως του 4%.

Αυτός ο στόχος είναι εφικτός!

Η Ελλάδα διαθέτει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Και κυρίως διαθέτει καλά εκπαιδευμένο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, έτοιμο να προσφέρει στην προσπάθεια ανάταξης της χώρας μας.

Αυτές οι δυνατότητές της θα ευοδωθούν μόνο εφόσον εφαρμόσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα τις αναδείξουν, θα τις διευκολύνουν και θα τις επιβεβαιώσουν.

Η Νέα Δημοκρατία έχει καταθέσει και διαρκώς εμπλουτίζει ένα συνεκτικό και τεκμηριωμένο σχέδιο, που εδράζεται στις αρχές της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς.

Βασικοί άξονες αυτού είναι:

1^ος. Η αλλαγή του μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής.

Με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και με τη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Ξεκινώντας από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων, τις υπερ-αποσβέσεις για επενδύσεις κεφαλαίου, τα φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία, την έκπτωση φόρου για εργασίες ενεργειακής και λειτουργικής αναβάθμισης ακινήτων, την ενίσχυση των φορολογικών κινήτρων για την απόκτηση ακίνητης περιουσίας από πολίτες άλλων κρατών (πρόγραμμα golden visa).

2^ος. Η υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν τη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Με την ενδυνάμωση του υγιούς ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.
Με την υλοποίηση αποκρατικοποιήσεων και την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Με τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού, ευέλικτου, σύγχρονου και παραγωγικού κράτους, με απλούστερες δομές, σαφείς αρμοδιότητες, ξεκάθαρους κανόνες λειτουργίας και διαδικασίες αξιολόγησης, παντού.
Με την επιλογή να θέσουμε ως χώρα, έστω με καθυστέρηση, έμπρακτα, ως προτεραιότητα την επένδυση στη γνώση, με την ανάπτυξη ενός ποιοτικού, ανοικτού, εξωστρεφούς συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας και καινοτομίας.

3^ος. Η ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Αυτή η προτεραιότητα, αποτελεί ευθύνη τόσο της πολιτείας, όσο και των ίδιων των επιχειρήσεων.

Πολιτεία που πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον για επενδύσεις, με τη Διοίκηση, το Κράτος και τη Δικαιοσύνη συμμάχους της επιχειρηματικότητας.

Πολιτεία που πρέπει να περιορίσει τη ρυθμιστική γραφειοκρατία, μεταθέτοντας μέρος της ευθύνης για τη συμμόρφωση στις επιταγές του νόμου στους επιχειρηματίες, θέτοντας όμως πολύ αυστηρές κυρώσεις σε περιπτώσεις παραβάσεων.

Πολιτεία που πρέπει να εποπτεύει την αγορά με ισχυρούς και αποτελεσματικούς θεσμούς, θεσπίζοντας κανόνες, υιοθετώντας εποπτικές πρακτικές, θωρακίζοντας τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Και από την άλλη πλευρά, επιχειρήσεις που πρέπει να λειτουργούν με υπευθυνότητα, στοχεύοντας στην αποτελεσματική διαχείριση και ικανοποίηση όλων των ενδιαφερομένων μερών, των stakeholders.

Επιχειρήσεις που πρέπει να αποκτήσουν κουλτούρα εταιρικής διακυβέρνησης.

Επιχειρήσεις που οφείλουν να υλοποιούν λειτουργικούς εσωτερικούς ελέγχους, να προστατεύουν και να αναδεικνύουν το περιβάλλον, να επιδεικνύουν αυξημένη εταιρική κοινωνική ευθύνη.

4^ος. Η ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων και των χρηματοδοτικών εργαλείων.
Με την εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που σήμερα κατρακύλησε στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας 10ετίας.
Με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου που σήμερα παραμένουν σταθερά υψηλές.
Με τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης μέσω, κυρίως, του τραπεζικού συστήματος.

Αυτό που χρειάζεται είναι η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων δανείων και ανοιγμάτων, με κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία.

5^ος. Η ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.

Υπενθυμίζω ότι με τη διπλή αναδιάρθρωσή του το 2012, μειώθηκε το ύψος και βελτιώθηκε το «προφίλ» του χρέους.

Απόδειξη αυτού είναι οι τόκοι που σήμερα ως χώρα καταβάλλουμε να είναι περίπου οι μισοί αυτών που πληρώναμε μέχρι το 2011.

Με αποτέλεσμα, στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, τον Ιούνιο του 2015, το ΔΝΤ να υποστηρίζει ότι το χρέος είχε μπει σε «μονοπάτι βιωσιμότητας» από τον Μάιο του 2014.

Όμως, στην τελευταία ανάλυση βιωσιμότητας χρέους, τον Ιούλιο του 2017, το ΔΝΤ χαρακτηρίζει το χρέος ως «εξαιρετικά μη βιώσιμο».

Συνεπώς σήμερα, οι παρεμβάσεις στο χρέος, μετά την επιβάρυνσή του την τελευταία τριετία, είναι αναγκαίες, στηριζόμενες σε αποφάσεις του παρελθόντος οι οποίες με ευθύνη των εταίρων ακόμη δεν έχουν υλοποιηθεί.

Ζητούμε δε αυτές οι παρεμβάσεις να είναι καθαρές, ποσοτικοποιημένες και αυτόματες.

Κυρίες και Κύριοι,

Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα οδηγήσει στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών μεγέθυνσης.

Και έχει αποδειχθεί διαχρονικά ότι η Νέα Δημοκρατία δημιουργεί πληρέστερα τις συνθήκες και επιτυγχάνει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας.

Η επίτευξη αυτή με τη σειρά της, θα βελτιώσει πιο αποτελεσματικά τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, αφού, σύμφωνα με τις διεθνείς μελέτες και τη βιβλιογραφία, η αναλογία επίδρασης του ρυθμού ανάπτυξης και των πρωτογενών πλεονασμάτων στο χρέος είναι 1,8:1.

Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα για σταδιακή αποκλιμάκωση των υψηλών δημοσιονομικών στόχων, οι οποίοι πλέον θα επιτυγχάνονται μέσω της αυτοτροφοδοτούμενης αναπτυξιακής διαδικασίας, χωρίς τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας.

Δημιουργώντας «βαθμούς ελευθερίας» για ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών.

Κυρίες και Κύριοι,

Όλα αυτά προϋποθέτουν μια μεταρρυθμιστική, υπεύθυνη και αξιόπιστη Κυβέρνηση, η οποία θα υλοποιήσει πραγματικά προοδευτικές και γνήσια πατριωτικές πολιτικές.

Και αυτά, με τη σημερινή διακυβέρνηση, αποτελούν ζητούμενα.

Η κοινωνία όμως αρκετά ταλανίστηκε με τις ψευδαισθήσεις, τις αυταπάτες, τον λαϊκισμό και τον παρασιτισμό.

Η χώρα διαθέτει αρκετά δυνατά ιστορικά, γεωπολιτικά, περιβαλλοντικά και γεωγραφικά στοιχεία για να καταστεί ισχυρό οικονομικό και γεωπολιτικό κέντρο.

Ζητείται όραμα, στρατηγικό σχέδιο και προ παντός πίστη στην ιστορία, στις δυνατότητες και στην προοπτική της πατρίδας και των πολιτών της.

Ο βαθμός επιτυχίας αυτού του μείζονος εθνικού στόχου εξαρτάται από όλους μας.

Πιστεύω ότι τελικά θα τα καταφέρουμε.

2018.6.14 ΔΤ – Ομιλία Χρ. Σταϊκούρα στο Συνέδριο του Economist

11Νοέ

Ομιλία Χρ. Σταϊκούρα στο 3ο Συνέδριο Ανάπτυξης στο Βόλο (video) | 11.11.2017

Ο τομεάρχης Οικονομικών της ΝΔ κ. Χ. Σταϊκούρας εξαπέλυσε στο 3ο Αναπτυξιακό Συνέδριο του Ομίλου Καρεκλίδη σκληρή επίθεση στην Κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική που ακολουθεί και εξαντλεί τους Έλληνες.

Παρουσίασε το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ για δημοσιονομική πειθαρχία στους φορείς της Κυβέρνησης, με συμπράξεις δημόσιου ιδιωτικού –τομέα, με ρήτρα ανάπτυξης που θα υπογραφεί με τους δανειστές, με νέα ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα για μείωση φορολογικών συντελεστών.

«Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιστροφή στην κανονικότητα, ενώ υπάρχουν ακόμα capital controls, υποχωρεί η ανταγωνιστικότητα, επιβάλλονται νέοι φόροι, πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις, το κατά μέσο διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών συνεχίζει να συρρικνώνεται, συνεχίζονται τα «λουκέτα» στην αγορά, η «φυγή επιστημόνων» στο εξωτερικό και η μερική απασχόληση κερδίζει συνεχώς «έδαφος».

Σε ότι αφορά τα δημοσιονομικά υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση «θριαμβολογεί» για την υπεραπόδοση ενώ έχει υπερφολογήσει τους πολίτες.

Ανέφερε ότι με Κυβέρνηση της Ν.Δ θα προωθηθούν θεσμικές βελτιώσεις του νομικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία της οικονομίας με βάση και διεθνείς βέλτιστες πρακτικές, θα εντατικοποιηθεί η υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου.

Η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θα προσδώσει βαθμούς ελευθερίας, που θα επιτρέψουν βελτίωση όρων με τους δανειστές στην κατεύθυνση τόσο μείωσης των φόρων όσο και ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.

Επίσης είπε πως θα αλλάξουν εσφαλμένες δημοσιονομικές πολιτικές που «στραγγαλίζουν» τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και θα γίνει πραγματικότητα ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας.

Έδωσε έμφαση στη δημιουργία ενός δίκαιου, αποτελεσματικού και σύγχρονου κράτους, περνώντας στην εκπλήρωση κρίσιμων ποιοτικών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση με προτεραιότητα τη λειτουργική αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα, την ενίσχυση της διαφάνειας, την εξασφάλιση της ισονομίας, την αποτελεσματική αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και την εδραίωση ενός διαφανούς πλαισίου αξιολόγησης και επιβράβευσης της παραγωγικότητας.

Για τη Μαγνησία υποστήριξε πως το λιμάνι, ο τουρισμός , το αεροδρόμιο και το πανεπιστήμιο καθώς και η αγροτική παραγωγή είναι τα κλειδιά της ανάπτυξής της.

magnesianews.gr

05Μαρ

Ομιλία Χρ. Σταϊκούρα στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών “Debt vs Growth: growth in a time of debt”

Αθήνα, 05.03.2017

Δελτίο Τύπου

Ομιλία στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών “Debt vs Growth: growth in a time of debt”

Κυρίες και Κύριοι,

Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές του Συνεδρίου, ενός θεσμού πλέον, για την πρόσκλησή τους να συμμετάσχω σε αυτό.

Αλλά και να τους συγχαρώ γι’ αυτή την δημιουργική πρωτοβουλία, σε μία περίοδο γενικευμένης αμηχανίας, αβεβαιότητας και ανασφάλειας.

Και σε ένα γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον μεγάλων κινδύνων και αυξημένων προκλήσεων, ενδογενών και εξωγενών, στο οποίο η Ελλάδα κλείνει σχεδόν επτά χρόνια σε ασφυκτικό πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής.

Και τα κλείνει χωρίς να έχει καταφέρει να σχεδιάσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, ανάταξης της κοινωνίας και αξιοπρέπειας της χώρας.

Μέρος αυτού του σχεδίου πρέπει να είναι η αντιμετώπιση του διαχρονικού προβλήματος του δημοσίου χρέους.

Και ενώ η δημοσιονομική ισορροπία και οι παρεμβάσεις ελάφρυνσης του χρέους συνιστούν αναγκαία συνθήκη για την ενίσχυση της βιωσιμότητάς του, δεν αποτελούν και ικανή συνθήκη.

Και αυτό γιατί απαιτείται η επίτευξη και διατήρηση υψηλών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.

Αυτό αποδεικνύεται από τη διαχρονική πορεία του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα, πριν και μετά τα Μνημόνια.

Πριν τα Μνημόνια, και κυρίως τη δεκαετία του 1980, όταν και εκτοξεύθηκε το δημόσιο χρέος, η αιτία ήταν η άσκηση αλόγιστης επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, το ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης ήταν, κατά μέσο όρο, πάνω από το 10% του ΑΕΠ, κάτι που δεν είχε ποτέ προηγούμενο για τόσο μεγάλο διάστημα και που, φυσικά, δεν έχει επαναληφθεί έκτοτε.

Από τότε, παρά τις σποραδικές προσπάθειες τιθάσευσης των δημοσιονομικών ανισορροπιών και την ύπαρξη σημαντικά υψηλών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίσθηκε, αλλά δεν διογκώθηκε κιόλας.

Όταν δε ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, με συνέπεια να αυξηθούν τα δημόσια χρέη όλων των χωρών, το πρόβλημα χρέους μετετράπη σε κρίση δανεισμού.

Μέχρι τότε συνεπώς, το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι συσσωρευμένες δανειακές υποχρεώσεις και οι δημοσιονομικές ανισορροπίες.

Τι έγινε μετά την ένταξη στα Μνημόνια;

Αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίσθηκαν.

Συγκεκριμένα:

1^ον. Αντιμετωπίσθηκαν οι δημοσιονομικές ισορροπίες.

Ενδεικτικά, από το 2013, το πρωτογενές έλλειμμα εξαλείφθηκε και καταγράφηκαν πρωτογενή πλεονάσματα της Γενικής Κυβέρνησης για πρώτη φορά από το 2001.

Λαμβάνοντας δε υπόψη την επίδραση του οικονομικού κύκλου, η βελτίωση στο πρωτογενές αποτέλεσμα είναι πρωτοφανής, περισσότερες από 17 εκατοστιαίες μονάδες του δυνητικού ΑΕΠ, σχεδόν διπλάσια από αυτή που πέτυχαν άλλα κράτη-μέλη που εφάρμοσαν προγράμματα οικονομικής στήριξης.

2^ον. Ελήφθησαν πρωτοβουλίες για τη βελτίωση τόσο του αποθέματος (stock) όσο και της ροής (flow) του χρέους.

Η αυξητική δυναμική του χρέους «φρέναρε» με τη διπλή αναδιάρθρωση του 2012.

Ενώ βελτιώθηκε αισθητά και το «προφίλ» του χρέους.

Με την υλοποίηση δέσμης μέτρων, όπως είναι η επέκταση της περιόδου χάριτος και των ωριμάνσεων, η μείωση των επιτοκίων, η κατάργηση χρεώσεων και η αναβολή πληρωμών τόκων.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων σήμερα;

Το 2016, η μέση σταθμική υπολειπόμενη φυσική διάρκεια του χρέους ήταν τα 16,7 έτη. Το 2011, ήταν 6,3 έτη.
Το 2016, οι ετήσιοι τόκοι ανήλθαν στα 5,6 δισ. ευρώ. Το 2011, ήταν στα 16,1 δισ. ευρώ.

Σήμερα, 20 από τις υπόλοιπες 27 ευρωπαϊκές χώρες έχουν υψηλότερο κόστος δανεισμού.

Και όμως το πρόβλημα του χρέους εξακολουθεί να υφίσταται.

Ο βασικός λόγος είναι, πέραν από τις αστοχίες των 2 τελευταίων ετών, η πρωτοφανής συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας.

Το αποτέλεσμα είναι το 82,5% της σωρευτικής διόγκωσης του λόγου χρέος / ΑΕΠ την περίοδο 2010-2016 να οφείλεται στη συρρίκνωση του ΑΕΠ, και πιο συγκεκριμένα στη διαφορά μεταξύ του έμμεσου ονομαστικού επιτοκίου και του ονομαστικού ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ (snowball effect).

Συνεπώς, το πρόβλημα μεταφέρθηκε από τον αριθμητή στον παρανομαστή του κλάσματος, δηλαδή στη σημαντική συρρίκνωση του ΑΕΠ.

Κυρίες και Κύριοι,

Το ερώτημα συνεπώς που τίθεται σήμερα είναι τι πρέπει να γίνει ώστε να ενισχυθεί η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους.

Κατά την εκτίμησή μου, πρέπει να κινηθούμε σε 3 παράλληλους άξονες:

1^ος άξονας: Οι εταίροι θα πρέπει να προσδιορίσουν άμεσα, και όχι μετά το 2018, τις αναγκαίες, ουσιαστικές παραμετρικές παρεμβάσεις για το χρέος στον μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα.

Και να τις υλοποιήσουν αυτές, όχι όπως έπραξαν με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν το 2012.

Ρεαλιστικές λύσεις και ισοδύναμες πρακτικές υπάρχουν.

Στόχος πρέπει να είναι η περαιτέρω βελτίωση του κόστους και του τρόπου εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους από τον επίσημο τομέα, καθώς και η περαιτέρω ομαλοποίηση των ωριμάνσεων και η καλύτερη κατανομή του χαρτοφυλακίου του επίσημου τομέα μεταξύ των ετών των επόμενων δεκαετιών.

Τα βραχυχρόνια μέτρα που αποφασίστηκαν, αν και κινούνται σε θετική κατεύθυνση, είναι λίγα, καλύπτουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του κόστους που σωρεύθηκε τα τελευταία χρόνια, δεν εδράζονται σε ρεαλιστικές παραδοχές για τους δημοσιονομικούς στόχους, και δεν διασφαλίζουν την παραμονή των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών σε διατηρήσιμα επίπεδα μακροπρόθεσμα.

2^ος άξονας: Θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές σε ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους.

Στόχοι οι οποίοι θα ενισχύουν τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, χωρίς «να καταστρέψουν» την οικονομία, παρέχοντας τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.

Συγκριτικά στοιχεία μεταξύ χωρών δείχνουν ότι πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ είναι ανέφικτα για μακρές χρονικές περιόδους, ειδικά σε χώρες που βίωσαν βαθιά και παρατεταμένη ύφεση και έχουν υψηλό ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας, όπως συμβαίνει στη χώρα μας.

Σήμερα, με τις αποφάσεις που έχουν δρομολογηθεί, όχι μόνο δεν έχουμε το «τέλος της λιτότητας», αλλά έχουμε την επέκταση και διεύρυνση της λιτότητας.

Και κάτι ακόμη: Με δεδομένες τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Κυβέρνηση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και πρόσθετα μέτρα λιτότητας μετά τη λήξη του Προγράμματος, δηλαδή μετά το 2018, το επόμενο Μεσοπρόθεσμο, που θα καλύπτει την περίοδο 2018-2021, θα αποτελέσει το «4^ο Μνημόνιο».

3^ος άξονας: Ο βασικότερος: Θα πρέπει η οικονομία να επιστρέψει και να επιτυγχάνει υψηλούς και βιώσιμους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης.

Γιατί όμως αυτός ο παράγοντας είναι ο πιο σημαντικός;

Σύμφωνα και με την Τράπεζα της Ελλάδος, στα τρέχοντα επίπεδα χρέους, μία αύξηση του ρυθμού μεταβολής του ονομαστικού ΑΕΠ κατά 1 ποσοστιαία μονάδα οδηγεί σε μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ κατά 1,8 ποσοστιαίες μονάδες.

Αντίθετα, μια αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ οδηγεί σε μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ κατά 1 ποσοστιαία μονάδα, και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, όταν ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής ισούται με μηδέν, το οποίο όπως γνωρίζουμε δεν ισχύει.

Συνεπώς, η χώρα πρέπει να εστιάσει, και αυτό είναι αποκλειστική δική μας ευθύνη, στην επίτευξη και διατήρηση υψηλών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.

Πως μπορεί αυτό να γίνει;

1^ον. Με την εμπροσθοβαρή υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, και τις οποίες η Κυβέρνηση, από αβελτηρία ή αλλεργία, δεν προωθεί.

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα την περίοδο 2010-2016, σε συνδυασμό με αυτές που δεν έχουν υλοποιηθεί και περιλαμβάνονται στο τρέχον Πρόγραμμα, αναμένεται να αυξήσουν το πραγματικό ΑΕΠ κατά 13% περίπου την επόμενη δεκαετία.

Προσοχή όμως: Ας μην «βαπτίζουν» κάποιοι, εντός και εκτός χώρας, τα επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα που θα έρθουν, δήθεν «διαρθρωτικές αλλαγές».

Γιατί τότε οι πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές, αυτές με «αναπτυξιακό πρόσημο», χάνουν το νόημά τους και ταυτίζονται, στα μάτια των πολιτών, με τα μέτρα λιτότητας.

Δυσκολεύοντας την αναγκαία πολιτική και κοινωνική συνεννόηση για την υλοποίησή τους.

2^ον. Με την υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων στο οποίο η Κυβέρνηση δεσμεύτηκε στο Μνημόνιο, και το οποίο διαρκώς υπονομεύει.

Αυτές οι αποκρατικοποιήσεις, μαζί με την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, μπορούν να συμβάλουν στην υλοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων, στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των φορέων, στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στον περιορισμό των δανειακών αναγκών της χώρας.

3^ον. Με την αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Το 2016, η Κυβέρνηση, από ανικανότητα ή από επιλογή, στέρησε από την οικονομία δαπάνες του Προγράμματος ύψους 500 εκατ. ευρώ.

Δαπάνες που φέρουν τον υψηλότερο αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή.

4^ον. Με την αναμόρφωση του ρόλου και η βελτίωση της λειτουργίας του Κράτους, μέσα από την καθολική καθιέρωση ψηφιακών διαδικασιών, την εξάλειψη ή τουλάχιστον συρρίκνωση της γραφειοκρατίας, την εναρμόνιση των δομών του Κράτους με τις σύγχρονες ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας, την επέκταση της αξιολόγησης σε όλο το εύρος του δημοσίου τομέα.

5^ον. Με τη διαμόρφωση ενός σταθερού, δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, που θα εδράζεται σε χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ενίσχυση και διασφάλιση της εφαρμογής των κανόνων χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας σε όλο το εύρος της Γενικής Κυβέρνησης, με τη διαμόρφωση ενός ενιαίου συστήματος προμηθειών, με τον αυστηρότερο έλεγχο των επιχορηγήσεων, με αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δαπανών (spending reviews) κ.α.

6^ον. Με την ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία, μέσα από την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, την σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα, και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, ώστε να γίνει καλύτερη διαχείριση του παθητικού και του ενεργητικού των πιστωτικών ιδρυμάτων.

7^ον. Με την υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.

Στρατηγική που θα έπρεπε, με βάση και τις δεσμεύσεις του Μνημονίου, να είχε ολοκληρωθεί – από την Ελληνική Κυβέρνηση – το Μάρτιο του 2016.

Και ακόμη τίποτα.

Στόχος αυτής της στρατηγικής πρέπει να είναι να μεταβούμε από μια οικονομία βασισμένη στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία.

Με τη συνεχή βελτίωση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, παραδοσιακών και νέων.

Και με την ανάδειξη της παιδείας σε βασικό μοχλό της αναπτυξιακής διαδικασίας.

Οφείλουμε να θέσουμε, έστω με καθυστέρηση, έμπρακτα, ως προτεραιότητα την επένδυση στη γνώση, με την ανάπτυξη ενός ποιοτικού, ανοικτού, εξωστρεφούς συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας, εναρμονισμένο με την καινοτομία και την τεχνολογία, προσαρμοσμένο στην ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα.

Κυρίες και Κύριοι,

Δυστυχώς, η Κυβέρνηση δεν έχει ούτε σχέδιο ούτε βούληση αύξησης της ποσότητας, βελτίωσης της ποιότητας όλων των συντελεστών παραγωγής και προώθησης του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού της χώρας.

Κατά την εκτίμησή μου όμως, η υλοποίηση πολιτικών πάνω στους άξονες που προανέφερα, θα απελευθερώσει μη παραγωγικά δεσμευμένους ή αδρανείς πόρους της οικονομίας.

Και θα μας οδηγήσει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης.

2017-03-05 ΔΤ Ομιλία στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών

21Απρ

Δελτίο Τύπου σχετικά με σημεία ομιλίας στο Συνέδριο Auditing-Consulting-Advisory Services – «Επιστροφή στην Ανάπτυξη: Οι δυνατότητες της Ελληνικής οικονομίας και το νέο οικονομικό περιβάλλον»

Η χώρα, το 2014, μετά από 6 χρόνια βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, επέστρεψε σε θετικό ρυθμό μεγέθυνσης, υψηλότερο και από τις εκτιμήσεις.

Ενώ προβλεπόταν να είναι ακόμη υψηλότερος το 2015, υπερβαίνοντας το 2,5%.

Δυστυχώς όμως, σήμερα, η επίτευξη αυτού του στόχου δεν φαίνεται εφικτή.

Η χώρα κινδυνεύει να «βουτήξει» και πάλι στην ύφεση.

Η αβελτηρία, η πολυγλωσσία, η «δημιουργική ασάφεια» και οι παλινωδίες της Κυβέρνησης αποδεικνύονται, καθημερινά, επιζήμιες για τη χώρα και τους πολίτες της.

Η αβεβαιότητα βαθαίνει και επεκτείνεται.

Και οι προβληματισμοί πολλαπλασιάζονται, για τη λειτουργία του Κράτους, για την ασφάλεια, για την παράνομη μετανάστευση, για τα εθνικά μας θέματα, για τη λειτουργία των θεσμών.

Και η «ομίχλη της ανασφάλειας» έχει καλύψει το πεδίο της οικονομίας.

Συμπερασματικά, από εβδομάδα σε εβδομάδα, η κατάσταση χειροτερεύει και τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται.

Με αποτέλεσμα, οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας να μην είναι ευοίωνες.

Την ίδια περίοδο μάλιστα που, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης βελτιώνονται και το κόστος δανεισμού συρρικνώνεται, εξαιτίας του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης και της εξαιρετικά διευκολυντικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, που επενεργούν προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των συνθηκών χρηματοδότησης.

Εξελίξεις, στις οποίες δεν μπορεί να συμμετάσχει η χώρα μας.

Επιβάλλεται, συνεπώς, η Κυβέρνηση να επιδείξει υπευθυνότητα και ρεαλισμό, να αφήσει στην άκρη την «επικοινωνιακή διαχείριση» των προβλημάτων και να κινηθεί γρήγορα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.

Να υλοποιήσει, άμεσα, τις δεσμεύσεις που η ίδια έχει αναλάβει μέσω της συμφωνίας της 20^ης Φεβρουαρίου.

Και να συγκρουστεί με τις ιδεοληψίες της, όχι με τους εταίρους.

Άλλωστε, η πορεία της χώρας εντός της Ευρωζώνης, και η αναζήτηση εφικτών λύσεων εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου, πρέπει να γίνεται λόγω και έργω.

Λύσεις, που πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα μιας ολοκληρωμένης και συνεκτικής στρατηγικής, με στόχο την επίτευξη δυναμικής και βιώσιμης ανάπτυξης, με κοινωνική συνοχή.

Βασικοί άξονες αυτής της στρατηγικής πρέπει να είναι:

1^ος. Η διασφάλιση της σταθεροποίησης των δημόσιων οικονομικών, μέσω της εφαρμογής αλλά και ενίσχυσης των ήδη θεσπισμένων κανόνων και πρακτικών χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας. Δυστυχώς, όμως, η δημόσια οικονομία παρουσιάζει τριγμούς αποσταθεροποίησης.

2^ος. Η πραγματοποίηση, ακόμη περισσότερων, διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών.

3^ος. Η βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών. Αυτό θα επιτευχθεί με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων και με την ενίσχυση, σταδιακά, των δαπανών που έχουν υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση, προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα. Είναι προφανές, ότι η κατάργηση των μεταρρυθμίσεων στο χώρο της εκπαίδευσης, που είχαν περάσει τα τελευταία χρόνια με τη μέγιστη πολιτική συναίνεση, θα αποτελέσει αναπτυξιακή τροχοπέδη.

4^ος. Η ταχύτερη και εμπροσθοβαρής υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων μέσω της ορθολογικής αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ και του ΠΔΕ. Είναι προφανές, ότι η συγκράτηση των δαπανών του ΠΔΕ, κατά το 1^ο τρίμηνο του έτους, προκειμένου να καλυφθεί μέρος των ταμειακών αναγκών, περιορίζει τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας.

5^ος. Η αξιοποίηση των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων. Του τουρισμού, της ναυτιλίας, αλλά και της αγροτικής παραγωγής. Αλλά και η ανάδειξη της σημασίας της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας.

6^ος. Η εξασφάλιση ομαλής χρηματοδότησης της οικονομίας και η αποτελεσματική διαχείριση των δανείων σε καθυστέρηση. Δυστυχώς, σήμερα, οι τράπεζες δέχονται έντονες πιέσεις, τόσο στο παθητικό τους όσο και στο ενεργητικό τους. Και η χρηματοδότηση μέσω του έκτακτου μηχανισμού παροχής ρευστότητας (ELA), με βάση τους κανόνες του Ευρωσυστήματος, αναγκαστικά συνεπάγεται σημαντικά υψηλότερο κόστος χρηματοδότησης για τα πιστωτικά ιδρύματα. Ενώ, αυτή η χρηματοδότηση δεν καταλήγει στον ιδιωτικό τομέα, αλλά κατευθύνεται για την αναπλήρωση των κενών ρευστότητας από την απόσυρση των ταμειακών διαθεσίμων φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και για την αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, το οποίο ουσιαστικά απορροφά όλη τη ρευστότητα.

7^ος. Η εντατικότερη υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου. Δυστυχώς όμως, οι Κυβερνητικές αμφισημίες και η πολυγλωσσία επί του θέματος, οδηγούν πολλές επενδύσεις είτε στην ακύρωση είτε στην «κατάψυξη». Με αποτέλεσμα, οι δείκτες οικονομικού κλίματος και επιχειρηματικών προσδοκιών να επιδεινώνονται, χάνοντας τη θετική δυναμική που είχαν αποκτήσει την προηγούμενη διετία.

8^ος. Η δημιουργία ενός δίκαιου, αποτελεσματικού και σύγχρονου Κράτους. Αφού επιτεύχθησαν οι αναγκαίοι ποσοτικοί στόχοι για τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και της μισθολογικής δαπάνης, οφείλουμε να περάσουμε στην εκπλήρωση των κρίσιμων ποιοτικών μεταρρυθμίσεων. Προς αυτή την κατεύθυνση, η προηγούμενη Κυβέρνηση ξεκίνησε την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης προσπάθειας βελτίωσης της λειτουργίας και αποκατάστασης του κύρους της δημόσιας διοίκησης. Δυστυχώς, και σε αυτό το πεδίο, μέσα από σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, η Κυβέρνηση απεργάζεται την πλήρη αποδόμηση όσων είχαν τεθεί σε εφαρμογή, οδηγώντας στην οπισθοδρόμηση, στην παράδοση και στη διολίσθηση της δημόσιας διοίκησης στα «συντεχνιακά συμφέροντα», σε βάρος των πολιτών.

9^ος. Η σταδιακή μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Αυτό θα επιτευχθεί με τη διασφάλιση περιβάλλοντος δημοσιονομικής και φορολογικής σταθερότητας και με την ένταξη του «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της, επιτυγχάνοντας τη φορολόγησή του.

10^ος. Η περαιτέρω ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Το «προφίλ» του έχει ήδη βελτιωθεί. Η μέση διάρκειά του έχει χρονικά υπερδιπλασιασθεί, το μέσο επιτόκιό του έχει μειωθεί, οι δαπάνες για τόκους έχουν υποχωρήσει. Είναι, όμως, επίσης, αλήθεια ότι, εφόσον τηρούμε τις δεσμεύσεις μας, οι εταίροι και δανειστές μας υποχρεούνται να αναλάβουν, σύντομα, συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την περαιτέρω ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.

Ρεαλιστικές λύσεις, εφικτές τεχνικές, ισοδύναμοι τρόποι υπάρχουν. Και σε αυτό συμφωνεί, πλέον, και η σημερινή Κυβέρνηση.

26Ιούν

Ομιλία στο 8ο Τακτικό Συνέδριο της Ν.Δ.

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι Σύνεδροι,

Η συγκυρία για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, είναι εξαιρετικά κρίσιμη .

Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού επί μήνες διαχειρίστηκε , με επικοινωνιακή λογική , το πρόβλημα ελλείμματος και χρέους της Ελληνικής Οικονομίας, πρόβλημα κοινό σε πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, οδήγησε τη χώρα σε οξύτατη κρίση δανεισμού.

Η ευθύνη της Κυβέρνησης είναι αντικειμενική και ξεκάθαρη .

-> «Φούσκωσε» το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας για το 2009, ματαιώνοντας «ώριμες» δημόσιες εισπράξεις, μεταθέτοντας εισπράξεις στο 2010, μεταφέροντας πληρωμές του 2010 στο 2009.

-> Παρουσίασε έλλειψη προετοιμασίας και σοβαρού επιχειρησιακού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης.

-> Αναφερόταν – και συνεχίζει να το πράττει- απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, υπονομεύοντας τη δανειοληπτική της ικανότητα.

-> Καθυστέρησε στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού και παρέλυσε τον εισπρακτικό μηχανισμό του Δημοσίου. Η υστέρηση των εσόδων, το τελευταίο τρίμηνο του 2009, κάλυψε τα 2/3 της συνολικής υστέρησης του έτους.

-> Κατέθεσε προγραμματικές δηλώσεις που, αντί για περικοπές περιείχαν παροχές.

-> Προχώρησε στην υποβολή και ψήφιση Προϋπολογισμού που ήταν κατώτερος των περιστάσεων.

-> Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το όποιο ενσωμάτωνε , όπως αποδεικνύεται, εκ των υστέρων, με τα απανωτά «πακέτα» μέτρων, μη υλοποιήσιμους στόχους .

-> Υπέπεσε σε αντιφάσεις και παλινωδίες, δείγμα έλλειψης πολιτικής αξιοπιστίας.

-> Έστελνε , επί μακρόν, λανθασμένα μηνύματα στις Αγορές, τις οποίες και δεν «έμαθε» να «διαβάζει» .

-> Άργησε να αναγνωρίσει το μέγεθος του προβλήματος και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα .

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν ξεκάθαρη στις προειδοποιήσεις της ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα έπρεπε να δράσει πιο γρήγορα και αποφασιστικά .

-> Επέδειξε διεθνή πολυπραγμοσύνη και ανάλωσε πολύτιμο κεφάλαιο, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση και ουσιαστικό αποτέλεσμα .

-> Προσήλθε στις συνομιλίες με τους διεθνείς πιστωτές με ηττοπαθή λογική , αφού απέσυρε από το τραπέζι τα περιβόητα «πιστόλια» .

Ο επίλογος αυτής της αποτυχίας, των πράξεων και παραλείψεων της Κυβέρνησης, γράφτηκε με την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας.

Κυρίες και Κύριοι Σύνεδροι,

Το μίγμα, όμως, των δημοσιονομικών μέτρων, που συνοδεύουν την προσφυγή στο Μηχανισμό είναι ελλιπές , αμφιβόλου οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικά άδικο .

Ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική «ροκανίζει» τα εισοδήματα, «στεγνώνει» την Αγορά, παραλύει την ψυχολογία της κοινωνίας, ενισχύει την ανασφάλεια των πολιτών.

Η δημοσιονομική προσαρμογή , πρωτόγνωρη σε έκταση και ένταση στα παγκόσμια χρονικά, είναι της τάξεως του 20% του Α.Ε.Π., προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα κατά 11% του Α.Ε.Π. μέχρι το 2014.

Έτσι, μέχρι σήμερα:

-> Η ανεργία διογκώνεται και ανήλθε στο 11,7% το 1ο τρίμηνο του έτους, από 9,3% το αντίστοιχο περυσινό.

-> Η ύφεση βαθαίνει και εκτιμάται, περίπου, στο 4% για το 2010, από 0,3% που ήταν η αρχική εκτίμηση τον Ιανουάριο.

-> Ο πληθωρισμός αυξάνεται , και εκτοξεύθηκε στο 5,3% τον εφετινό Μάϊο, ο υψηλότερος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή στην Ευρώπη, 10 φορές υψηλότερος από πέρυσι.

-> Τα αντισταθμιστικά μέτρα τόνωσης της Αγοράς απουσιάζουν .

-> Οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων μειώνονται δραστικά.

Συνεπώς, οι κίνδυνοι που συνοδεύουν την υλοποίηση του Προγράμματος είναι υπαρκτοί και σημαντικοί .

Καταγράφονται ως δυνητικοί ακόμη και στο Μνημόνιο , καθώς και στις Εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής .

Κυρίες και Κύριοι Σύνεδροι,

Τη δυναμική της Ελληνικής Οικονομίας τη γνωρίζαμε όλοι.

Ας αφήσουν, λοιπόν, οι Κυβερνώντες τα πολιτικά φληναφήματα ότι τάχα δεν γνώριζαν και ότι την αποκλειστική ευθύνη την έχουν οι Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Και γνώριζαν και ευθύνη είχαν και έχουν .

Ευθύνη για τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας.

Ευθύνη για τη δυναμική και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί .

Σήμερα, αυτό που απαιτείται και προτείνεται από τη Νέα Δημοκρατία, είναι η υιοθέτηση ενός κατάλληλου και ισορροπημένου μίγματος πολιτικών επιλογών, που θα περιλαμβάνει και αντισταθμιστικά μέτρα χαμηλού ή μηδενικού δημοσιονομικού κόστους.

Θα στοχεύει στην αντιμετώπιση του ελλείμματος , είτε αυτό οφείλεται σε διαρθρωτικές αδυναμίες είτε στην ύφεση, καθώς και στη διαρκή προώθηση της αειφόρου , «έξυπνης» και εξωστρεφούς ανάπτυξης , της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας , της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής .

-> Με την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης .

-> Με τη μείωση , σε βάθος χρόνου, των φορολογικών συντελεστών, ώστε να ανταποκριθούμε στο διεθνή φορολογικό ανταγωνισμό.

-> Με την καταγραφή , αποτίμηση και αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, ώστε να μετατρέψουμε αδρανείς πόρους σε τμήμα του Εθνικού ενεργητικού, μειώνοντας το χρέος σημαντικά και νωρίτερα , ξεκινώντας από χαμηλότερα .

-> Με την περιστολή των δαπανών , όπου αυτές είναι σπατάλες και με τη βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων δαπανών .

Επενδύοντας σε συντελεστές με υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση , συντελεστές που προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα , όπως είναι η επένδυση στη γνώση , στην έρευνα και την καινοτομία , στην προστασία του περιβάλλοντος .

-> Με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας .

Περιορίζοντας το εξωγενές κόστος των επιχειρήσεων, προωθώντας φορολογικά κίνητρα, μειώνοντας τη γραφειοκρατία, καταργώντας εμπόδια και στρεβλώσεις στη λειτουργία του ανταγωνισμού στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών.

-> Με την προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών , που περιλαμβάνονται και στο Μνημόνιο και οι οποίες ημιτελώς προωθούνται από την Κυβέρνηση ( άρση καμποτάζ , απελευθέρωση αγορών , προώθηση αποκρατικοποιήσεων ).

-> Με την ενίσχυση του κοινωνικού κεφαλαίου .

Με ένα αποτελεσματικό , σύγχρονο και δίκαιο κράτος, που θα παρεμβαίνει και θα μεριμνά για τη βέλτιστη λειτουργία του μηχανισμού της αγοράς και την εξασφάλιση της μέγιστης οικονομικής αποτελεσματικότητας, την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και του παραγόμενου πλούτου και τη σταθεροποίηση της οικονομίας.

Κυρίες και Κύριοι Σύνεδροι,

Σε αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο , το πλαίσιο του Κ οινωνικού Φιλελευθερισμού , άρχισαν να παράγονται ιδέες και προτάσεις πολιτικής .

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας απαιτεί , εκτός από το στρατηγικό σχέδιο και τις επιμέρους συγκεκριμένες πολιτικές, ισχυρή και αυτόνομη πολιτική βούληση και αποτελεσματική πολιτική καθοδήγηση .

Η παρούσα Κυβέρνηση φαίνεται ελλειμματική σε σχέση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Στη Νέα Δημοκρατία εναπόκειται να δημιουργήσει τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις και να δώσει έμπρακτα και έγκαιρα «σήματα» μιας νέας ελπιδοφόρας προοπτικής .

17Απρ

Ομιλία στο 2ο Προσυνέδριο της ΝΔ στο Ναύπλιο

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι,

Αγωνιστές και Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας,

Η συγκυρία για τη χώρα μας είναι εξαιρετικά κρίσιμη.

Η δύσκολη κατάσταση της Οικονομίας, λόγω των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης και των εγχώριων μακροχρόνιων διαρθρωτικών και διαχειριστικών αδυναμιών, έχει επιδεινωθεί ραγδαία το τελευταίο διάστημα.

Η ευθύνη της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την παρόξυνση της κρίσης είναι αντικειμενική και ξεκάθαρη.

Η Κυβέρνηση, τους τελευταίους 6 μήνες, με τις πράξεις και παραλείψεις της ουσιαστικά πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται η Οικονομία, αλλά και η ίδια.

Συγκεκριμένα:

1^ον. «Φούσκωσε», με χρήση «δημιουργικής λογιστικής», το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας για το 2009 ακυρώνοντας αποφάσεις της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και προχωρώντας σε λογιστικές ακροβασίες.

2^ον. Καθυστέρησε στη επάνδρωση του κρατικού μηχανισμού με δυσμενείς συνέπειες για την Οικονομία. Η υστέρηση των εσόδων το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κάλυψε τα 2/3 της συνολικής υστέρησης του έτους.

3^ον. Προχώρησε στην υποβολή και ψήφιση Προϋπολογισμού που ήταν κατώτερος των περιστάσεων.

4^ον. Κατέθεσε ΠΣΑ, το όποιο ενσωμάτωνε, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων με τα «πακέτα» μέτρων, μη υλοποιήσιμους στόχους.

5^ον. Στέλνει λανθασμένα και αντιφατικά μηνύματα στις αγορές. Αυτές άρχισαν να μας «τιμωρούν» όταν διαπίστωσαν ότι η Κυβέρνηση αναλώνεται σε διακηρύξεις και επιδίδεται σε φλυαρία χωρίς να προωθεί μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Συνεχίζουν όμως να μας «τιμωρούν» αφού διαπιστώνουν, μεταξύ των άλλων, αδυναμία ενδοκυβερνητικής συνεννόησης, πολυφωνία στην ασκούμενη πολιτική, ανεύθυνες δηλώσεις και διαρροές, καμιά φορά και ανώνυμες…

Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, το κόστος δανεισμού του Δημοσίου να έχει υπερβεί το 6%, από μέσο κόστος 4,4% το 2009, μετατρέποντας την κρίση ελλείμματος σε κρίση δανεισμού της χώρας.

6^ον. Υπέπεσε σε σωρεία παλινωδιών, δείγμα ελλείμματος πολιτικής αξιοπιστίας.

7^ον. Άργησε να πάρει μέτρα. Αν τα μέτρα είχαν ληφθεί νωρίτερα, θα ήταν πολύ ηπιότερα και ισοδυνάμου οικονομικού αποτελέσματος.

8^ον. Καθυστέρησε, και κατέθεσε χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, κρίσιμα νομοσχέδια, όπως είναι το φορολογικό.

9^ον. Τα μέτρα που έλαβε είναι σκληρά και άδικα. Ενδεικτικά, με τις δύο διαδοχικές αυξήσεις του Ε.Φ.Κ. στην αμόλυβδη βενζίνη, και χωρίς να συνυπολογίζονται τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, η Ελλάδα κατέστη η 3^η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη από 20^η τον προηγούμενο Οκτώβριο.

10^ον. Το μίγμα των μέτρων είναι οικονομικά αναποτελεσματικό. Ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική «ροκανίζει» τα εισοδήματα, οδηγεί σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, «στεγνώνει» την αγορά, παραλύει την ψυχολογία της κοινωνίας και ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις.

11^ον. Το μίγμα των μέτρων είναι και ελλειπές. Απουσιάζουν οι «αναπτυξιακές ανάσες», τα μέτρα τόνωσης της αγοράς.

12^ον. Θριαμβολογεί, αδικαιολόγητα, όταν οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις θα πρέπει να αποτιμώνται με νηφαλιότητα, περισυλλογή και περίσκεψη.

Κυρίες και Κύριοι,

Τη δυναμική της ελληνικής Οικονομίας τη γνωρίζαμε όλοι.

Οπωσδήποτε όφειλαν να τη γνωρίζουν, και τη γνώριζαν πλήρως, οι ηγετικοί παράγοντες της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που τα 30 τελευταία χρόνια κατείχαν κορυφαίες θέσεις στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας.

Ας αφήσουν λοιπόν οι Κυβερνώντες τα πολιτικά φληναφήματα ότι τάχα δεν γνώριζαν.

Και γνώριζαν και ευθύνη είχαν.

Ευθύνη για τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας.

Ευθύνη για τη δυναμική και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Οι αλόγιστες επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές και άλλες οικονομικές επιλογές σε συνδυασμό με το θρυματισμό της δημόσιας διοίκησης κατά τη δεκαετία του ’80 αποτελούν, εν πολλοίς, τη ρίζα των προβλημάτων που μέχρι σήμερα, και για χρόνια ακόμη, θα μας βαρύνουν.

Κατά την περίοδο αυτή τα πρωτογενή ελλείμματα και το δημόσιο χρέος διογκώθηκαν εκρηκτικά.

Το έλλειμμα ήταν κατά μέσο όρο 13% του Α.Ε.Π., κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν είχε συμβεί για τόσο μεγάλο διάστημα και που, έκτοτε, δεν έχει επαναληφθεί.

Το δημόσιο χρέος από το 22% το 1980 εκτινάχθηκε στο 71% το 1990.

Επίσης, την ίδια δεκαετία σημειώθηκε εκρηκτική αύξηση στα χρέη των δημοσίων επιχειρήσεων, των κρατικών οργανισμών και των αγροτικών συνεταιρισμών.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 τα χρέη αυτά καταγράφηκαν στο επίσημο δημόσιο χρέος, εκτοξεύοντάς το πάνω από το 100% του Α.Ε.Π.

Από τότε ξεκίνησε μία προσπάθεια αντιμετώπισης των ανισορροπιών και στρεβλώσεων της Ελληνικής Οικονομίας και δημιουργήθηκαν τα πρώτα πρωτογενή πλεονάσματα.

Όμως, αυτή η προσπάθεια, δυστυχώς, δεν κράτησε πολύ.

Το 2003 η Ελλάδα είχε και πάλι πρωτογενές έλλειμμα, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση των δανειακών αναγκών της.

Και ας περάσουμε στο πρόσφατο παρελθόν.

Οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ. του κ. Κώστα Καραμανλή, μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης, που ουδείς είχε προβλέψει, περιόρισαν το έλλειμμα και το χρέος ως ποσοστό του Α.Ε.Π.

Φυσικά, μετά το ξέσπασμα της κρίσης άρχισαν οι δημοσιονομικές εκτροπές, όπως άλλωστε συνέβη σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, και όχι μόνο.

Ενδεικτικά αναφέρω, ότι το μέσο έλλειμμα των χωρών της Ευρωζώνης δεκαπλασιάσθηκε και εκτοξεύθηκε από το 0,6% του Α.Ε.Π. το 2007 στο 6,4% του Α.Ε.Π. το 2009.

Κυρίες και Κύριοι,

Ως Ν.Δ. έχουμε το πολιτικό θάρρος να αναγνωρίσουμε ότι δεν εφαρμόσαμε μέτρα «δραστικότερης θεραπείας» των μακροχρόνιων «νοσημάτων» της Οικονομίας.

Και αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που αντικειμενικά μας αναλογεί.

Φυσικά όχι αυτό που η ηγεσία, και ευρύτερα το σύστημα, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλει να μας επιρρίψει.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί να προσποιείται ότι δεν ήξερε ούτε τι παραλάμβανε κάθε φορά, ούτε τι μας παρέδιδε.

Δεν μπορεί να αποποιείται τις διαχρονικά μεγάλες ευθύνες του.

Ας βρει το πολιτικό κουράγιο, έστω και τώρα, που έχει οδηγήσει τη χώρα προ των πυλών του Δ.Ν.Τ., να το πράξει.

Η μετακύλιση των ευθυνών του, υπό μορφή επικοινωνιακής καταιγίδας, δεν θα περάσει.

Την ιστορία της Ελληνικής Οικονομίας θα την γράψουμε όλοι μαζί.

Κυρίες και Κύριοι,

Στις συνθήκες της κρίσης δεν επιτρέπεται να κρυβόμαστε.

Έχουμε υποχρέωση απέναντι στην Πατρίδα και στην Ιστορία να πούμε μόνο αλήθειες.

Η κρίση άλλωστε διέλυσε χρόνιες ψευδαισθήσεις και υποκριτικές συμπεριφορές για την πραγματική κατάσταση της χώρας και της Οικονομίας της.

Η Ελληνική Οικονομία έχει συσσωρευμένες, από χρόνια, δομικές αδυναμίες.

Έχει υψηλό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Αυτό αντανακλά, κυρίως, το χαμηλό επίπεδο της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας.

Έχει υψηλό και με αυξητική δυναμική δημόσιο χρέος.

Έχει πρόβλημα σύγχρονου και βιώσιμου αναπτυξιακού προτύπου.

Για την αποκόλληση από το τέλμα τα πολιτικά κόμματα, οι «παράγοντες» της οικονομικής, πνευματικής και κοινωνικής ζωής, αλλά και κάθε πολίτης, οφείλει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης του.

Ως Ν.Δ. το πράττουμε.

Τους τελευταίους μήνες, στη φάση της όξυνσης της κρίσης, ο Πρόεδρος κ. Σαμαράς πίεσε για την άμεση εφαρμογή σταθεροποιητικών μέτρων.

Κατέθεσε δέσμη προτάσεων για τον εμπλουτισμό του μίγματος οικονομικής πολιτικής.

Στήριξε, με τις διεθνείς παρεμβάσεις του, την προσπάθεια της χώρας.

Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του Συνεδρίου, η Ν.Δ., με ευθύνη απέναντι στην Πατρίδα, στην Ιστορία και στην προοπτική της, προχωρεί στην εκπόνηση ρεαλιστικού στρατηγικού σχεδίου για την οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου οφείλει να επεξεργαστεί συγκεκριμένες, συνεκτικές και ποσοτικοποιημένες πολιτικές.

Στρατηγικοί στόχοι είναι η διαρκής προώθηση της αειφόρου, έξυπνης και εξωστρεφούς ανάπτυξης, της ευημερίας των πολιτών, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Χθες, εδώ, στο Ναύπλιο, έγινε οργανωμένη συζήτηση με ειδικούς από τα πεδία της επιστημονικής θεωρίας και της πραγματικής οικονομίας.

Η προσπάθεια αυτή είναι αυτονόητο ότι θα συνεχιστεί.

Στο ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του κοινωνικού φιλελευθερισμού άρχισαν να παράγονται ιδέες και προτάσεις πολιτικής.

Θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω, κωδικοποιημένα, ορισμένες, 15, από αυτές που διατυπώθηκαν χθες.

Η βελτίωση και ενίσχυση της διαδικασίας εκπόνησης του Κρατικού Προϋπολογισμού και η χάραξη ενός πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου.
Η κατάρτιση και εκτέλεση Προϋπολογισμού βάσει προγραμμάτων και η υιοθέτηση αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων.
Η καθιέρωση συστήματος αξιολόγησης των δημοσίων δαπανών στο στάδιο κατάρτισης του Προϋπολογισμού.
Η καθιέρωση και αυστηρή τήρηση «Προϋπολογισμών μηδενικής βάσης».
Η βελτίωση της διάρθρωσης και της αποδοτικότητας του φορολογικού συστήματος.
Η καταγραφή, αποτίμηση και αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Η περιστολή των δαπανών, όταν αυτές είναι σπατάλες.
Η βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών με την αποτελεσματική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων.

Οι δαπάνες σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η έρευνα και ανάπτυξη, οι δημόσιες υποδομές και η περιβαλλοντική προστασία ενισχύουν την οικονομική ανάπτυξη.

Η σταδιακή κατάργηση των στρεβλώσεων και των διοικητικών περιορισμών σε αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.
Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με τον περιορισμό, κυρίως, του εξωγενούς κόστους των επιχειρήσεων.
Η μείωση της γραφειοκρατίας και ο περιορισμός των νόμων και των κανονισμών που περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
Η εξυγίανση των Δ.Ε.Κ.Ο. με στόχο τη βιωσιμότητά τους και τη μεγιστοποίηση της αξίας για την κοινωνία.
Η δημιουργία ενός αποτελεσματικού, σύγχρονου και δίκαιου κράτους, με την ποιοτική αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών, των θεσμών και των λειτουργιών του, με την ενίσχυση του κοινωνικού κεφαλαίου.

Κυρίες και Κύριοι,

Κλείνοντας, υπογραμμίζω ότι, σε κάθε περίπτωση, η ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας απαιτεί, εκτός από το στρατηγικό σχέδιο και τις επιμέρους συγκεκριμένες πολιτικές, εντιμότητα, ισχυρή πολιτική βούληση και αποτελεσματικό πολιτικό management.

Η παρούσα Κυβέρνηση φαίνεται ελλειματική σε σχέση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Σε εμάς εναπόκειται να δημιουργήσουμε τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις και να δώσουμε έμπρακτα και έγκαιρα «σήματα» νέας προοπτικής.

10Δεκ

Δελτίο Τύπου από το Συνέδριο του ΕΛΚ στη Βόννη

Ο Βουλευτής Φθιώτιδας της Ν.Δ. κ. Χρήστος Σταϊκούρας, στις 9 και 10 Δεκεμβρίου 2009, συμμετείχε, ως μέλος της αντιπροσωπείας στελεχών της Ν.Δ. που συνόδευσε τον Πρόεδρο κ. Αντώνη Σαμαρά, στο εκλογικό Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Βόννη της Γερμανίας που φιλοξενείται από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Καγκελαρίου κας Angela Merkel. Κεντρικό θέμα διαβούλευσης του διήμερου Συνεδρίου ήταν η Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, ψηφίστηκε το κείμενο “Η Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον”, στη διαπραγμάτευση του οποίου συμμετείχε ο κ. Σταϊκούρας τους προηγούμενους μήνες, ως εκπρόσωπος της Ν.Δ. στην Ομάδα Εργασίας Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Ε.Λ.Κ. Το εν λόγω κείμενο θέτει το πλαίσιο ιδεών και αρχών της Κοινωνικής Οικονομίας της Αγοράς (αυτό που αλλιώς αποκαλείται κοινωνικός φιλελευθερισμός), όπως αυτή αναδείχθηκε και εδραιώθηκε μεταπολεμικά στην Ευρώπη, και αποτελεί, πλέον, το κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα στην Ε.Ε.

Ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας σε δηλώσεις του από τη Βόννη, την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» και στο δημοσιογράφο κ. Αγρολάμπρο δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Χθες και σήμερα συζητάμε για την Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Η Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς αναφέρεται ουσιαστικά στους μηχανισμούς της αγοράς που εξασφαλίζουν τη μέγιστη οικονομική αποτελεσματικότητα, αλλά και την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή των εισοδημάτων και του παραγόμενου πλούτου. Άρα η κοινωνική διάσταση σε όποια οικονομική πολιτική ακολουθηθεί είναι πλέον μονόδρομος. Ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης.»

Επίσης, ο κ. Σταϊκούρας αναφέρθηκε στην κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και στις πολιτικές και πρακτικές της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, πως:

«Πράγματι η κατάσταση της οικονομίας δεν ήταν καλή, κυρίως, λόγω της οικονομικής κρίσης. Πριν από τις εκλογές παρουσιάσαμε ένα πακέτο μέτρων, το οποίο αν το υλοποιούσαμε μαζί με αυτό που πήραμε τον Ιούλιο, και θα ίσχυε μέσα στο 2009, θα οδηγούσε στην ανάταξη της οικονομίας το 2011. Άρα υπήρχε σχέδιο. Το ΠΑΣΟΚ ήξερε την κατάσταση και παραταύτα κάνει κάποιες λογιστικές ακροβασίες που οδηγούν το έλλειμμα στο 12,7%. Αυτό έχει άμεσες επιπτώσεις στις αγορές.

Απαιτείται άμεσα η λήψη των αναγκαίων μόνιμων μέτρων. Πρέπει να κινηθούμε σε τρεις κατευθύνσεις: α) στον περιορισμό των δαπανών, εκείνων που αφορούν πραγματικές σπατάλες, β) στη λήψη μόνιμων μέτρων για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, γ) στην προώθηση νέων πηγών ανάπτυξης. Αυτά είναι μέτρα που θα αποδώσουν το 2010, και κάποια θα αποδώσουν μακροπρόθεσμα και θα περάσουν το μήνυμα στην Ε.Ε. και στις αγορές ότι υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο.

Σήμερα που μιλάμε η Κυβέρνηση δεν έχει ολοκληρωμένο σχέδιο, κάτι που επηρεάζει αρνητικά τις αγορές, καθώς η πρόσφατη υποβάθμιση δεν έγινε τόσο γιατί το έλλειμμα είναι στο 12,7%. Έγινε γιατί τα μέτρα δεν πείθουν τις αγορές ότι υπάρχει σχέδιο.»