Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, πρόσφατα, παρουσίασε το σχέδιο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Στόχος του σχεδίου είναι, με την ταυτόχρονη αντιμετώπιση ελλείμματος και χρέους, η επανεξέταση των όρων του Μνημονίου και η πιθανή αποδέσμευση απ’ αυτό μετά από 2 χρόνια.
Η φιλοσοφία του σχεδίου εδράζεται στη θεμελιώδη διάκριση του ελλείμματος σε «διαρθρωτικό» (το οποίο σχετίζεται με τις διαρθρωτικές μεταβολές της Οικονομίας) και σε «κυκλικό» (το οποίο οφείλεται στον οικονομικό κύκλο).
Η αξία αυτής της διάκρισης έγκειται στο ότι το διαρθρωτικό έλλειμμα αντιμετωπίζεται με τα παραδοσιακά «εργαλεία» συσταλτικής δημοσιονομικής πολιτικής, όχι βέβαια της έντασης (μείωση του ελλείμματος κατά 11% του ΑΕΠ) και έκτασης (σε 5 χρόνια) που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, ενώ το κυκλικό με μέτρα τόνωσης της αγοράς.
Για να μειωθεί συνεπώς το συνολικό έλλειμμα πρέπει να συνδυάσουμε περιοριστικά μέτρα όπως αυτά που η Κυβέρνηση ήδη υλοποιεί και περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, άλλα όχι τέτοιας έντασης και σύνθεσης, με μέτρα καταπολέμησης της ύφεσης που τα ίδια αυτά μέτρα προκαλούν.
Χωρίς πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα περιοριστικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια, αλλά με:
- Αντισταθμιστικά μέτρα συγκράτησης της ύφεσης, ύψους 7,2% του ΑΕΠ, μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους (όπως τα 23 μέτρα τόνωσης της αγοράς που, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, έχουμε εγκαίρως καταθέσει και η Κυβέρνηση διστακτικά, ημιτελώς και με καθυστέρηση έχει αρχίσει να υλοποιεί, π.χ. άρση του καμποτάζ, επιτάχυνση έργων παραχώρησης ή ΣΔΙΤ, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων κ.α.).
- Πρόσθετα αντισταθμιστικά μέτρα ανάκαμψης της Οικονομίας (όπως είναι, ενδεικτικά, η ενοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών του Κράτους, ο συμψηφισμός οφειλών από και προς το Δημόσιο, η αναδιάρθρωση του ΟΣΕ, η αξιολόγηση των επιπτώσεων των νόμων στην ανταγωνιστικότητα [impact assessment], η προσωποποιημένη κοστολόγηση των Δημόσιων Νοσοκομείων ανά ασθενή, η καθιέρωση και αυστηρή τήρηση «προϋπολογισμών μηδενικής βάσης», η ενεργειακή διασύνδεση των νησιών, κ.α.).
- Επανορθωτικά μέτρα που διορθώνουν Κυβερνητικές αστοχίες (για παράδειγμα, η αποκατάσταση των συντάξεων στους χαμηλοσυνταξιούχους), αλλά με αντίστοιχου ύψους περικοπές που εξουδετερώνουν το δημοσιονομικό αποτέλεσμα (για παράδειγμα, η περιστολή δαπανών του Κράτους, όπου αυτές είναι σπατάλες, και η αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου στα καύσιμα).
- Πρωτοβουλίες αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου ώστε να μειωθεί, απευθείας, το χρέος (ενδεικτικά, με την αξιοποίηση και εκμετάλλευση [π.χ. με μορφή μακροχρόνιας μίσθωσης, leasing ή ΣΔΙΤ] μέρους της περιουσίας της ΚΕΔ, Δημοσίων Οργανισμών και ΝΠΔΔ, με την ανάπτυξη τουριστικής κατοικίας για αγοραστές υψηλής εισοδηματικής στάθμης, με την αξιοποίηση λιμανιών, περιφερειακών αεροδρόμιων και μαρίνων, με την προώθηση ειδικής νομοθετικής ρύθμισης (κατά τα πρότυπα των Ολυμπιακών Αγώνων) για σημαντικά έργα ανάπτυξης δημόσιας και ιδιωτικής γης κ.α.).
- Αναπτυξιακά μέτρα που απελευθερώνουν τη δυναμική της ανάπτυξης, ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και βελτιώνουν το οικονομικό κλίμα (για παράδειγμα, με την εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου, με την επένδυση στις «ενδογενείς» πηγές ανάπτυξης, δηλαδή στην παιδεία, στην έρευνα και στην καινοτομία κ.ά.).
- Αναπτυξιακά μέτρα μετά την αποδέσμευση από τους όρους του Μνημονίου (ενδεικτικά, με τη μείωση των φόρων [αρχικά έμμεσων και μεταγενέστερα άμεσων], με κλαδικές επενδύσεις όπου υπάρχουν στρατηγικά πλεονεκτήματα [τουρισμός, ναυτιλία, μεταποίηση]).
Πρόκειται συνεπώς για ένα ολοκληρωμένο, συνεκτικό και διαφορετικό μίγμα μέτρων για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Για ένα ρεαλιστικό και άμεσα υλοποιήσιμο σχέδιο.
Για ένα σχέδιο που αξίζει να μελετηθεί, να αξιολογηθεί και να αξιοποιηθεί από την Κυβέρνηση.
