Η ραγδαία επιδείνωση των δεικτών της πραγματικής οικονομίας, η εξάντληση των αντοχών της κοινωνίας και η αδυναμία επίτευξης της δημοσιονομικής προσαρμογής καταδεικνύουν, με τον πλέον σαφή τρόπο, τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε τη χώρα η πολιτική της προηγούμενης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Αδιέξοδα που αποτυπώθηκαν στις εκτιμήσεις των εταίρων μας για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού δημοσίου χρέους, το οποίο το 2011 «εκτοξεύθηκε» στο δυσθεώρητο 165% του ΑΕΠ, από 129% του 2009.
Αδιέξοδα που κατέδειξαν πως, δυστυχώς, «πάτος στο βαρέλι» δεν είχε μπει, όπως διακήρυττε ο κ. Βενιζέλος.
Αδιέξοδα που κατέστησαν αναπόφευκτη την απόφαση της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και αναγκαία την άμεση υλοποίησή της.
Ειδικότερα, το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες, προέκυψε διότι η ύφεση είναι βαθιά και χρονικά μακρά, οι διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και στη λειτουργία των αγορών δεν υλοποιήθηκαν, οι αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Δυστυχώς, το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει μόλις μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ χαμηλότερα από το 2010.
Αυτό έκανε αναγκαία τη λήψη νέων μέτρων τόσο για εφέτος, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας της Κυβέρνησης τον περασμένο Νοέμβριο, όσο και για τα επόμενα χρόνια.
Μέτρα για την περίοδο 2013-2014 τα οποία θα προσδιορισθούν τον προσεχή Ιούνιο, και τα οποία, ορθώς, θα προέλθουν αποκλειστικά από την περιστολή και τον εξορθολογισμό των δαπανών, καθώς έχει από καιρό εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα του έντιμου Έλληνα φορολογουμένου.
Το ζητούμενο είναι, τα μέτρα που θα εξειδικευθούν για τα επόμενα χρόνια να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους–οφέλους ή κόστους–αποτελεσματικότητας, έτσι ώστε να καταστούν, όσο το δυνατόν, οικονομικά αποτελεσματικά και κοινωνικά δίκαια.
Επιπλέον, να υπάρξουν οικονομικά ισοδύναμα έτσι ώστε να διορθωθούν τυχόν αστοχίες του Προγράμματος.
Παράλληλα, το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και δράσεις όπως είναι οι αλλαγές στη φορολογική διοίκηση, η φορολογική μεταρρύθμιση, η κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η ενίσχυση του ανταγωνισμού στις ανοικτές αγορές, η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, και η αύξηση του ρυθμού απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων.
Δράσεις αναγκαίες, τις οποίες θα έπρεπε ως χώρα ήδη να έχουμε υλοποιήσει.
Δράσεις, μέρος ενός ευρύτερου Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης που θα συμπληρώνει τις ασκούμενες πολιτικές με μέτρα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.
Είναι πλέον κοινή πεποίθηση, και όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.
Είναι, όμως, αναγκαία και η τροποποίηση συγκεκριμένων πολιτικών που έχουν αποδειχθεί εσφαλμένες. Και αυτή είναι εφικτή, καθώς:
1ον. Το ίδιο το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής αναφέρει πως «[…] θα διαβουλευτούμε με την ΕΕ, την ΕΚΤ και του ΔΝΤ σε περίπτωση σημαντικά βαθύτερης ύφεσης από την αναμενόμενη για να αξιολογήσουμε αν η πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να επεκταθεί πέρα από το 2014 […]».
2ον. Πρόσφατα ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ κ. Olivier Blanchard έγραψε σε άρθρο του για την Ελλάδα ότι «[…] σε όλα τα προγράμματα συμβαίνουν απρόβλεπτα πράγματα, και το πρόγραμμα αναμφίβολα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στην πορεία του […]».
3ον. Ο στόχος για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 1,1% του ΑΕΠ για εφέτος μετατέθηκε για το 2013. Έτσι εφέτος, παρά τη λήψη των νέων μέτρων του εφαρμοστικού νόμου, εκτιμάται ότι θα έχουμε πρωτογενές έλλειμμα 0,2% του ΑΕΠ. Οι στόχοι συνεπώς, σε συμφωνία με τους εταίρους μας, τροποποιήθηκαν.
4ον. Κατά την πρόσφατη διαμόρφωση του Προγράμματος έγινε, για πρώτη φορά, διαπραγμάτευση, κυρίως με την επιμονή του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, του κ. Σαμαρά. Σε άλλα θέματα η χώρα τα κατάφερε, όπως π.χ. στην ματαίωση αύξησης στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κατά 25% αναδρομικά από τον εφετινό Ιανουάριο, στη διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, στη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων. Βέβαια σε άλλα δεν τα κατάφερε, αλλά πέτυχε αρκετά.
5ον. Σε πρόσφατη τοποθέτησή του ο Εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Τρόικα, αναφορικά με το θέμα των τροποποιήσεων του Προγράμματος, δήλωσε ότι η Κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές είναι εύλογο να επιθυμεί να κάνει κάποιες αλλαγές στην οικονομική πολιτική, οι οποίες βέβαια θα πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένες με τους στόχους και το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας.
Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός.
Γίνεται να τον περπατήσουμε με επιτυχία.
