Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Αγωνίστριες και αγωνιστές της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης,
Η Ν.Δ. επιβεβαιώνει και σήμερα πως είναι η μόνη, διαχρονικά μεγάλη, πατριωτική, συντεταγμένη και υπεύθυνη πολιτική δύναμη της χώρας.
Αποδεικνύει και τώρα, όπως πάντα, σε στιγμές κρίσιμες για την πατρίδα και τους πολίτες, ότι μπορεί να εστιάζει στο σημαντικό και να υπηρετεί το πρωτεύον.
Προσπαθεί να σφυρηλατεί τη συνεννόηση και να εδραιώνει τη σύνθεση και τη συσπείρωση στην ευρύτερη κεντροδεξιά παράταξη.
Και το κάνει αυτό γιατί πιστεύει ότι αποτελεί προαπαιτούμενο για μια νέα δυναμική πορεία νίκης, η οποία με τη σειρά της αποτελεί προαπαιτούμενο για την έξοδο της χώρας από την βαθιά και πολύπλευρη κρίση.
Φίλες και Φίλοι,
Μέσα σε πρωτόγνωρες για την πρόσφατη ιστορία μας οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, είχαμε την ευκαιρία και την ευθύνη στις 6 Μαΐου να αποφασίσουμε για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η απόφαση είναι απολύτως σεβαστή.
Είναι προφανές ότι σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με θυμό.
Ότι διαμαρτυρήθηκε για την ακολουθούμενη «θεραπευτική αγωγή».
Πρέπει, όμως, εξ’ αρχής να ξεκαθαρίσουμε εν όψει της νέας εκλογικής αναμέτρησης πως αν αυτή η ψήφος διαμαρτυρίας εξελιχθεί σε τυφλό ξέσπασμα οργής τότε υπάρχει κίνδυνος η χώρα να απωλέσει τον στρατηγικό προσανατολισμό της.
Να θέσει σε κίνδυνο ύψιστα μακροχρόνια συμφέροντα του έθνους και όλων των πολιτών.
Η Ν.Δ., κατά την μετεκλογική περίοδο, αναγνωρίζοντας την κρισιμότητα και το διακύβευμα της κατάστασης, έδρασε από την πρώτη στιγμή υπεύθυνα.
Ως πολιτική δύναμη ευθύνης, σταθερότητας και προοπτικής προσπάθησε με κάθε τρόπο μετά τις εκλογές να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας.
Έθεσε ως προϋποθέσεις την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την αλλαγή όρων του «Μνημονίου».
Κάτι που σταθερά υποστηρίζει από το Μάιο του 2010.
Δυστυχώς, οι προσπάθειες αυτές δεν ευοδώθηκαν με ευθύνη συνιστωσών της Αριστεράς.
Που προτίμησαν να δημαγωγούν ανέξοδα με ανερμάτιστες θέσεις, με ανεφάρμοστες και αντικρουόμενες υποσχέσεις.
Με τη στάση τους υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια διακυβέρνησης, «ερωτοτροπώντας» με την έξοδο από το ευρώ.
Αν η Ν.Δ. και ο Πρόεδρός της κ. Αντώνης Σαμαράς είχαν συμπεριφερθεί αναλόγως το Νοέμβριο του 2011, η χώρα μπορεί ήδη να είχε καταρρεύσει.
Σήμερα, η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αδυσώπητη.
Επιδεινώνεται διαρκώς.
Η ύφεση έφτασε το 6,2% το πρώτο τρίμηνο του 2012.
Η ανεργία έχει πλησιάσει το 22%.
Το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 24% σε σχέση με πέρυσι.
Το πρωτογενές έλλειμμα ανέρχεται στα 1,7 δισ. ευρώ.
Αυτό καθιστά αναγκαία τη ροή χρηματοδότησης από το εξωτερικό για την κάλυψη των ταμειακών αναγκών που αφορούν εσωτερικές πληρωμές, μισθούς, συντάξεις, περίθαλψη, κοινωνική προστασία.
Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση ότι η χώρα δεν αντέχει πλέον ούτε άλλα πειράματα ούτε φυσικά πιρουέτες στο χείλος του γκρεμού.
Σ’ αυτή την κρίσιμη φάση είναι στρατηγικής σημασίας ζήτημα η Ελλάδα να παραμείνει στο τρένο της Ευρωζώνης.
Επ’ αυτού δεν χωρούν ούτε ιδεολογικά, ούτε κομματικά, ούτε προσωπικά παίγνια.
Η Ν.Δ. εργάστηκε και εργάζεται με ευθύνη, εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε η χώρα να σταθεροποιήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.
Στο πλαίσιο αυτό έχει καταρτίσει στρατηγικό σχέδιο για τα επόμενα απαραίτητα βήματα της νέας διακυβέρνησης.
Ρεαλιστικό σχέδιο το οποίο στοχεύει στην έξοδο από την κρίση με το ελάχιστο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, στην ανασυγκρότηση του οικονομικού και κοινωνικού προτύπου της χώρας και στην εμπέδωση νέου αξιακού συστήματος και κουλτούρας εθνικής συνεννόησης.
Κωδικοποιημένα, βασικοί άξονες εφαρμογής του στρατηγικού σχεδίου είναι:
1ος. Η τροποποίηση εκείνων των πολιτικών του Μνημονίου που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες.
Χωρίς περαιτέρω φορολογικές επιβαρύνσεις και οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.
Γιατί η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, πλέον, δεν επιτυγχάνεται με τη μείωση των μισθών.
Ειδικά όταν δεν συνοδεύεται και από μείωση τιμών.
Γιατί τότε συντελείται ουσιαστικά αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας, η οποία και υφίσταται όλο το βάρος της προσαρμογής.
Παράλληλα, θα προχωρήσουμε στην αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν.
- Των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολύτεκνων.
- Των ειδικών μισθολογίων των αστυνομικών και των πιλότων της πολεμικής αεροπορίας.
- Του εξισωτικού επιδόματος στους κτηνοτρόφους.
- Της αποζημίωσης των ιδιωτών ομολογιούχων με αποταμιευτικά, φορολογικά και επενδυτικά ισοδύναμα μέτρα.
- Της ανακούφισης των δανειοληπτών.
Δράσεις αποκατάστασης, συνολικού ύψους περίπου 600 εκατ. ευρώ, όταν όλη η δημοσιονομική προσπάθεια της Ελληνικής κοινωνίας αγγίζει τα 65 δισ. ευρώ.
Και η αποκατάσταση αυτή θα προέλθει από συγκεκριμένα δημοσιονομικά ισοδύναμα μέτρα.
2ος. Η στροφή σε πολιτικές ενίσχυσης της ρευστότητας και ανάπτυξης της οικονομίας.
Ώστε να επιτευχθεί η αναγκαία σύζευξη δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης.
Γιατί αν δεν περιοριστεί η ύφεση, δεν θα επιτευχθούν οι στόχοι της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Προς την κατεύθυνση αυτή, απαιτούνται δράσεις, όπως:
- Η διακοπή της επιπλέον περιστοολής του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο έχει ήδη περικοπεί δέκα φορές από το 2010.
- Το «ξεπάγωμα» των μεγάλων οδικών έργων που καρκινοβατούν.
- Η πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τους ιδιώτες.
- Η ενεργοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ που λιμνάζουν.
- Η στήριξη συγκεκριμένων κλάδων της οικονομίας, όπως είναι η οικοδομή.
3ος. Η χρονική επέκταση της δημοσιονομικής προσπάθειας της χώρας λόγω της μεγαλύτερης ύφεσης.
Κάτι άλλωστε που το προβλέπει και το ίδιο το Μνημόνιο.
4ος. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής με την υλοποίηση πολιτικών στο σκέλος των δαπανών.
Με τη βελτίωση της «ποιότητας» και την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων.
Με μέτρα που θα βασιστούν και σε σχετική μελέτη του ΚΕΠΕ.
Μέτρα που θα εξειδικευθούν μέσα από διαπραγμάτευση και θα πρέπει να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους – οφέλους ή κόστους – αποτελεσματικότητας.
Μέτρα που θα αφορούν, μεταξύ άλλων:
- Την περιστολή της σπατάλης και τη μείωση των λειτουργικών δαπανών του Κράτους.
- Τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις φορέων.
- Την αναδιοργάνωση των ΔΕΚΟ.
- Την καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών διατηρώντας όμως το ουσιαστικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας.
5ος. Η δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα διευρύνει τη φορολογική βάση και θα θέτει το χρονοδιάγραμμα για τη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών.
Άλλωστε, όπως επιβεβαιώνει πλέον και η Τράπεζα της Ελλάδος, η αύξηση των φορολογικών συντελεστών τα τελευταία 2,5 χρόνια έχει συμβάλλει, μεταξύ άλλων, στη διόγκωση της φοροδιαφυγής και κατ’ επέκταση στην υστέρηση των φορολογικών εσόδων.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι τα φορολογικά έσοδα είναι 9% χαμηλότερα εφέτος από την αντίστοιχη περίοδο του 2010. Προ Μνημονίου.
6ος. Η προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών που για χρόνια δεν έχουν υλοποιηθεί.
Η διατηρήσιμη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μπορεί να στηριχθεί μόνο στη συνεχή άνοδο της παραγωγικότητας.
Και για να γίνει αυτό απαιτούνται τολμηρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, η αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου, ο εξορθολογισμός του μεγέθους και της λειτουργίας του κράτους, η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών.
Εκεί όπου συγκλίνουν τα αιτήματα της σύγχρονης και ελεύθερης κοινωνίας για οικονομική αποτελεσματικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Με ένα μείγμα αγοράς και κράτους που μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τις περιστάσεις, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις της κοινωνίας, αλλά ορίζεται στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στις απόψεις περί ελάχιστου και μέγιστου κράτους.
Πρόταγμα του κοινωνικού φιλελευθερισμού, της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς.
7ος. Η προώθηση της ανακεφαλαιοποίησης των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Ώστε να ενισχυθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια, να ενισχυθεί η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας, να διασφαλιστούν οι καταθέσεις των πολιτών.
Προς αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλλει και η πρόταση για τη θέσπιση ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού για την εγγύηση των καταθέσεων (σχετική πρόταση Μόντι).
8ος. Η ενίσχυση της εύθραυστης κοινωνικής συνοχής.
Με την αποκατάσταση της έννομης τάξης, με τη δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους και με την προώθηση συγκροτημένων πολιτικών για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Ειδικότερα για τους ανέργους οφείλουμε να αναζητήσουμε τρόπους επέκτασης της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας για δύο τουλάχιστον έτη.
Είτε με τη δημιουργία ενός ταμείου κοινωνικού σκοπού που θα στηριχθεί σε κοινοτικούς πόρους είτε με την εξαίρεση του συγκεκριμένου ποσού από την αναγκαία προσαρμογή του πρωτογενούς δημοσιονομικού αποτελέσματος.
Σχετική πρόταση έχει καταθέσει και το ΙΟΒΕ.
Φίλες και Φίλοι,
Η πορεία της χώρας είναι στο μυαλό και στα χέρια όλων των Ελλήνων.
Η Ν.Δ., κομματική έκφραση της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης από το 1974, διαχρονικά ανταποκρίθηκε θετικά στο ρόλο που κάθε φορά της ανατέθηκε από τους πολίτες.
Σήμερα, στο κάλεσμα των δύσκολων καιρών, συνιστά εγγύηση και δύναμη σταθερότητας για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας.
Μετά το προσκλητήριο ενότητας και δημιουργίας, όλοι μαζί μπαίνουμε στον αγώνα για να πετύχουμε την ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
Μέσα στην Ευρώπη.
Οι Έλληνες θέλουμε και μπορούμε.
Η Ελλάδα θα τα καταφέρει.