Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Ως πολιτικό σύστημα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.

Συνεπώς, οφείλουμε να επιδείξουμε πολιτική διορατικότητα και ευθύνη, υπερβαίνοντας χρόνιες παθογένειές του.

Ο αξιότιμος Συνάδελφος της Πλειοψηφίας, συνεπής προς τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, έκανε και σήμερα, επίμονα, «βουτιές» στο παρελθόν.

Το ΠΑΣΟΚ αντί να κυβερνά, επιμένει να επιρρίπτει, αυθαίρετα, την ευθύνη για την τρέχουσα κρίση στη ΝΔ.

Στόχος του η συνεχής παραπλάνηση των πολιτών, ελπίζει, δε, και της Ιστορίας.

Όμως, η επιστημονική αξιολόγηση των εξελίξεων έχει καταλογίσει βαρύτατες ευθύνες στις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Διαπιστώνει ότι τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας, ρίζωσαν και αρκετά εξακολουθούν να σέρνονται ακόμη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Η ΝΔ επιδεικνύει, διαχρονικά, πολιτικό θάρρος.

Αναγνωρίζει ότι κατά την περίοδο που είχε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, μαζί με τις πολλές, συγκεκριμένες, επιτυχίες, καθυστέρησε στη λήψη μέτρων «θεραπείας» της Οικονομίας.

Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκει το πολιτικό θάρρος ούτε τις δικές του βαρύτατες ευθύνες να αναλάβει, ούτε να αναγνωρίσει τις όποιες διαχρονικά θετικές προσπάθειες της ΝΔ.

Προσπάθειες τις οποίες, αφού αρχικά επικρίνει, στη συνέχεια τις υιοθετεί και τις εφαρμόζει.

Το ΠΑΣΟΚ νομίζει ότι μπορεί να γράψει την οικονομική και πολιτική ιστορία της χώρας στα μέτρα του.

Είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια επιδίωξη δεν θα τελεσφορήσει.

Και τούτο γιατί δεν αντανακλά την αλήθεια.

Αλήθεια την οποία εμείς υποστηρίζουμε και, σε ανύποπτο χρόνο, έχουν βεβαιώσει διεθνείς παράγοντες.

Σήμερα, θα αναφερθώ, ενδεικτικά, σε μία τέτοια βεβαίωση.

Σε κείμενο, το οποίο αναφέρει τα εξής:

«Η ανάπτυξη έχει γίνει πιο βιώσιμη την περίοδο 2005-2007 μέσω της μετατόπισης από μία επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, που χρηματοδοτούνταν με χρέη, σε μεταρρυθμίσεις στην πλευρά της προσφοράς».

«Η ιδιωτική επένδυση έχει υποστηριχθεί από τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές στις επιχειρήσεις και τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος».

Και συνεχίζει: «Ο νόμος για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που πέρασε από τη Βουλή θα εξορθολογίσει τη διοίκηση του συνταξιοδοτικού συστήματος και θα συμβάλλει στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του».

Καταλήγει: «Οι πολιτικές αυτές επέτυχαν τη διατήρηση της αναπτυξιακής δυναμικής και τη μείωση της ανεργίας παρά τη συσταλτική δημοσιονομική πολιτική».

Φορέας έκδοσης; Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Υπογραφή; κ. Τομάσο Παντόα-Σκιόπα.

Ο Σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου.

Έτος 2008.

Το καταθέτω στα πρακτικά.

[Συνημμένο 1]

Το ΠΑΣΟΚ, αν έχει απορίες για τις διαπιστώσεις αυτές, ας απευθυνθεί για διευκρινίσεις στον κ. Σκιόπα εφ’ όσον όλο αυτό το διάστημα δεν δέχεται τη δική μας ερμηνεία για τις εξελίξεις. 

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Ο Προϋπολογισμός τον οποίο συζητούμε είναι ο πρώτος που καταρτίζει και καλείται να υλοποιήσει η Κυβέρνηση, μετά την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης και την υπογραφή, χωρίς ίχνος διαπραγμάτευσης, του «Μνημονίου».

Προσφυγή για την οποία φέρει το μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Και τούτο γιατί:

1^ον. Συνέβαλε, με πράξεις και παραλείψεις, στη διόγκωση του ελλείμματος του 2009, αφού, άλλωστε, κυβέρνησε για το 1/4 του χρόνου.

2^ον. Δεν είχε σχέδιο και αναλώθηκε σε διακηρύξεις.

3^ον. Ψήφισε Προϋπολογισμό που ενσωμάτωνε μη ρεαλιστικούς στόχους.

4^ον. Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης κατώτερο των περιστάσεων.

5^ον. Εμφάνισε διαχειριστικές αδυναμίες και υπέπεσε σε σωρεία παλινωδιών.

6^ον. Έστελνε αντιφατικά μηνύματα στις αγορές, με αποτέλεσμα ακόμη και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να συστήσουν στα κυβερνητικά στελέχη να σιωπήσουν.

7^ον. Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της.

Ο κ. Γιούνκερ, πρόσφατα, μας υπενθύμισε αυτό το λάθος της.

8^ον. Θριαμβολογούσε, αδικαιολόγητα, για Ευρωπαϊκές αποφάσεις.

9^ον. Δεν άντλησε έγκαιρα κεφάλαια από τις αγορές.

10^ον. Άργησε να πάρει τα αναγκαία μέτρα.

Ο κ. Τρισέ, τόνισε ότι η «η Ελληνική Κυβέρνηση άργησε πάρα πολύ να αναγνωρίσει την έκταση του προβλήματος και να λάβει τα αναγκαία μέτρα».

[Συνημμένο 2]

Τον Οκτώβριο, το Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, κ. Σμάγκι, υπογράμμισε ότι «εάν η Ελληνική Κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε διορθωτικές δράσεις από το φθινόπωρο του 2009, θα μπορούσε να αποφύγει την κρίση χρέους και το δραστικό πρόγραμμα προσαρμογής».

[Συνημμένο 3]

Έτσι, η Κυβέρνηση μετέτρεψε ένα πρόβλημα ελλείμματος και χρέους, κοινό στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως άλλωστε καταγράφει και ο εφετινός Προϋπολογισμός, σε κρίση δανεισμού.

Με αποτέλεσμα την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης.

 

Όμως, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η Κυβέρνηση αποδίδει την απόφασή της αυτή στο «έλλειμμα αξιοπιστίας» της χώρας, εξαιτίας της προηγούμενης Κυβέρνησης.

Επειδή, όμως, όπως σωστά ανέφερε στην Επιτροπή ο Συνάδελφος κ. Παπαδημούλης, «δεν μπορούμε να έχουμε μνήμη λωτοφάγου», ας αξιολογήσουμε τις επιδόσεις της Κυβέρνησης στο κεφάλαιο της αξιοπιστίας.

Ενδεικτικά, και μόνο, αναφέρω:

1^ον. Ο κ. Πρωθυπουργός, προεκλογικά, υποστήριζε ότι «η κρίση στην Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τη διεθνή».

Πριν από 2 μήνες, στη διακαναλική συνέντευξη, δήλωνε ότι «υπήρχε μια κρίση στη διεθνή οικονομία και αυτό είχε δημιουργήσει ένα πολύ αρνητικό κλίμα διεθνώς, έναν φόβο, που ξέσπασε πάνω στη Ελλάδα».

 

2^ον. Ο κ. Πρωθυπουργός, προεκλογικά, διαβεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν».

Μετά τις εκλογές, μέλος της Κυβέρνησής του έλεγε ότι «δεν υπάρχει σάλιο».

 

3^ον. Ο κ. Πρωθυπουργός, προεκλογικά, υπόσχονταν ότι θα «μαζέψει» τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, ύψους περίπου 32 δισ. ευρώ.

Σήμερα, η Κυβέρνηση επιδιώκει τη διαγραφή οφειλών προς το Δημόσιο ύψους 24 δισ. ευρώ.

 

4^ον. Ο κ. Πρωθυπουργός, προεκλογικά, υποστήριζε ότι «αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς και αυξήσουμε τους φόρους…θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης».

Ο Υπουργός Οικονομικών, με περισσή αλαζονεία, δήλωνε ότι «εμείς που κάτι σκαμπάζουμε περισσότερο από οικονομικά, αναρωτιόμαστε διπλά και λέμε: πως είναι δυνατόν μια Κυβέρνηση, η οποία επικαλείται την κρίση, να αφαιρεί από την οικονομία αντί να προσθέτει;» [9.9.2008]

Μετεκλογικά, η Κυβέρνηση προχώρησε σε οριζόντιες περικοπές και επιβαρύνσεις.

Μείωσε τις μέσες πραγματικές ακαθάριστες αποδοχές κατά 17% στο Δημόσιο και κατά 8% στο σύνολο της Οικονομίας, και έχει αυξήσει 3 φορές τους συντελεστές στα καύσιμα, στον καπνό, στα ποτά και, πλέον, και στον ΦΠΑ.

 

5^ον. Η Κυβέρνηση, προεκλογικά, υποστήριζε ότι η ενεργοποίηση του «πακέτου» ενίσχυσης της ρευστότητας της οικονομίας, ύψους 28 δισ. ευρώ, ήταν «σκάνδαλο» και «χαριστική ρύθμιση στους τραπεζίτες».

Σήμερα, η Κυβέρνηση ενισχύει με 40 δισ. ευρώ τις εγγυήσεις προς τις τράπεζες, στηριζόμενη στο πλαίσιο του νόμου της ΝΔ.

 

6^ον. Η Κυβέρνηση εκτιμούσε, τον Ιανουάριο, στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις θα εξασφαλίσουν 2,5 δισ. ευρώ το 2010».

Τελικά, η Κυβέρνηση, δεν εξασφάλισε ούτε 1 ευρώ.

 

7^ον. Ο κ. Πρωθυπουργός διαβεβαίωνε, το Μάρτιο, «ότι εμείς, οι Έλληνες, θα τα καταφέρουμε με τις δικές μας δυνάμεις».

Οι διαβεβαιώσεις αυτές διαψεύστηκαν.

 

8^ον. Ο Υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωνε, το Μάρτιο, τον Απρίλιο, το Μάιο, ότι «η Κυβέρνηση έχει πάρει όσα μέτρα χρειάζονται. Κανείς δεν έχει πει ότι χρειάζονται επιπλέον μέτρα».

Η Κυβέρνηση, σε συνεργασία με την «Τρόικα», επέβαλε, μόνο για το 2010, επιπλέον μέτρα ύψους 5,8 δισ. ευρώ.

 

9^ον. Ο Υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωνε, μόλις δύο ημέρες πριν από το 2^ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, ότι «τα μέτρα που έχουμε δεσμευτεί και στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού και στο «Μνημόνιο», τα 9,1 δισ. ευρώ για το 2011, είναι αρκετά».

Η Κυβέρνηση επιβάλλει νέα μέτρα συνολικού ύψους 14,3 δισ. ευρώ για το 2011.

 

10^ον. Ο Υπουργός Οικονομικών υποστήριζε, σε πρόσφατες δηλώσεις του, ότι η αύξηση του ελλείμματος του 2010 από το 8,1% του ΑΕΠ στο 9,4% του ΑΕΠ οφείλεται στην αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009.

Πολύ γρήγορα, όμως, ήρθε η διάψευση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

Τα 2/3 της αύξησης οφείλονται στην υστέρηση των εφετινών εσόδων.

Ένας ακόμη Κυβερνητικός «μύθος» κατερρίφθη.

 

Συμπέρασμα: Έτσι εννοεί η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την αξιοπιστία για την οποία δήθεν κόπτεται;

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Aξιολογώντας την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2010 και την ασκούμενη Κυβερνητική πολιτική υπογραμμίζουμε τα ακόλουθα:

 

1^ον. Η εκτέλεσή του χαρακτηρίζεται από αστοχίες στις προβλέψεις και αποκλίσεις στους στόχους για βασικά μεγέθη της Οικονομίας.

[Συνημμένο 4]

Ενδεικτικά μόνο, αναφέρω ότι η Κυβέρνηση εκτιμούσε, τον Ιανουάριο, ότι η ύφεση θα διαμορφωθεί στο 0,3%, το Μάρτιο στο 2%, τον Μάιο στο 4%, και τώρα, στον Προϋπολογισμό, στο 4,2%.

Ύφεση και πληθωρισμός που είναι τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.

 

2^ον. Η υστέρηση εσόδων, έναντι των στόχων, συνεχίζεται.

Ο μόνος τρόπος για να καλυφθεί αυτή η υστέρηση είναι να συνεχίσει να αναθεωρεί η Κυβέρνηση, προς τα κάτω, τις προβλέψεις της ή να προσθέτει νέα μέτρα, όπως έκανε με την περαίωση.

Σημειώνεται, δε, ότι η Κυβέρνηση, μετά τη σύναψη του «Μνημονίου», έχει προβεί σε 2 αναθεωρήσεις του ετήσιου στόχου για τα έσοδα.

Αρχικά, είχε υπολογίσει να εισπράξει 55 δισ. ευρώ, στο Προσχέδιο το ποσό αυτό μειώθηκε στα 52 δισ. ευρώ, και στον Προϋπολογισμό συρρικνώθηκε στα 51,3 δισ. ευρώ.

 

3^ον. Οι δαπάνες, αν και μειωμένες κυρίως λόγω της οριζόντιας περιοριστικής εισοδηματικής πολιτικής και της συρρίκνωσης των προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας, υπολείπονται του αναθεωρημένου στόχου.

Αυτό, καταδεικνύει την αδυναμία της Κυβέρνησης να περιορίσει την κρατική σπατάλη.

 

4^ον. Η συρρίκνωση των δαπανών για δημόσιες επενδύσεις συνεχίζεται.

Καθίσταται σαφής η θυσία της αναπτυξιακής δυναμικής προκειμένου να καλυφθούν αστοχίες στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού.

Έτσι, βυθίζεται ακόμα περισσότερο η Οικονομία στην ύφεση και συρρικνώνονται οι προοπτικές ανάταξης της οικονομίας.

 

5^ον. Η Κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο εσωτερικό χρέος.

Το κράτος, ουσιαστικά, μέχρι σήμερα, δεν έχει πληρώσει οφειλές του προς τις επιχειρήσεις που εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 10 δισ. ευρώ.

 

6^ον. Η Κυβέρνηση έχει αδρανοποιήσει τα διαθέσιμα αναπτυξιακά εργαλεία.

Το ΕΣΠΑ έχει βαλτώσει.

Το ΤΕΜΠΜΕ αδρανεί.

Οι πρωτοβουλίες για ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης είναι ανύπαρκτες.

Επενδυτικός Νόμος τώρα διαμορφώνεται.

Αποτέλεσμα; Η συρρίκνωση της ρευστότητας, η αύξηση των «λουκέτων», η μετανάστευση επιχειρήσεων.

 

7^ον. Η ανεργία, μήνα με το μήνα, διογκώνεται.

«Σκαρφάλωσε» στο 12,4% στο τρίτο τρίμηνο του έτους, από 9,3% στο αντίστοιχο τρίμηνο του 2009.

Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας της τελευταίας δεκαετίας.

Χάθηκαν περίπου 210.000 θέσεις απασχόλησης σε ένα χρόνο.

 

8^ον. Η μείωση του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης θα είναι, εάν είναι, 14 δισ. ευρώ για το 2010, εξαιτίας λογιστικών καταγραφών και εθνικολογιστικών προσαρμογών.

Το αναφέρει ο ίδιος ο Προϋπολογισμός.

Η μείωση του ελλείμματος του Κρατικού Προϋπολογισμού θα είναι, εάν είναι, 10 δισ. ευρώ για το 2010.

 

9^ον. Μέχρι σήμερα όμως, στο πρώτο ενδεκάμηνο του έτους, η μείωση του ελλείμματος είναι 7 δισ. ευρώ.

Θα πρέπει, συνεπώς, το έλλειμμα, τον τελευταίο μήνα του έτους, να μειωθεί, περαιτέρω, κατά 3 δισ. ευρώ, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του Προϋπολογισμού.

                                                                                    

10^ον. Ακόμη, όμως, και αν η Κυβέρνηση επιτύχει αυτή τη μείωση του ελλείμματος, έχει ενδιαφέρον να εξετάσει κανείς τις πηγές της.

Σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό, αυτές είναι:

Η αύξηση της έμμεσης φορολογίας [κατά 3,2 δισ. ευρώ].

Οι οριζόντιες περικοπές αποδοχών και συντάξεων [κατά 2 δισ. ευρώ].

Η μείωση των μεταβιβαστικών πληρωμών (μειώσεις σε αμυντικές δαπάνες, εξόφληση παλαιών χρεών των νοσοκομείων το 2009) [κατά 2,9 δισ. ευρώ].

Η μείωση των δαπανών του ΠΔΕ [κατά 1,1 δισ. ευρώ].

Η μείωση των καταναλωτικών δαπανών [κατά 700 εκατ. ευρώ].

Δηλαδή, η μείωση του ελλείμματος θα προέλθει, κυρίως, από λογιστικές ταξινομήσεις, από τη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων και από την περιοριστική εισοδηματική πολιτική.

Δηλαδή, από πολιτικές επιλογές που ενισχύουν τις υφεσιακές τάσεις της Οικονομίας.

Και όχι από τη μείωση της σπατάλης.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η αυταπόδεικτη αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής μεταφέρεται και επιβαρύνει τη δημοσιονομική κατάσταση και του επόμενου έτους.

Του 2011, για το οποίο μπορούμε να διαπιστώσουμε τα εξής:

 

1^ον. Η ύφεση παραμένει βαθιά και είναι παρατεταμένη.

Εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 3% το 2011.

Μάλιστα, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, το 3^ο τρίμηνο του 2010 διαμορφώθηκε στα επίπεδα του 1^ου τριμήνου του 2006.

[Συνημμένο 5]

 

2^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι οικονομικά αναποτελεσματική.

Λαμβάνονται μέτρα συνολικού ύψους 14,3 δισ. ευρώ προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης κατά 5 δισ. ευρώ.

Αυτή η διαφορά μεταξύ επιθυμίας και πραγματικής προσαρμογής οφείλεται στις πολλαπλασιαστικές, δυσμενείς, επιπτώσεις των περιοριστικών μέτρων και στην ύφεση.

 

3^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι εξαιρετικά φιλόδοξη.

Εάν δεν συμπεριλάβει κανείς την επίπτωση των μέτρων του 2010 στο 2011 (2,6 δισ. ευρώ), τα μέτρα που θα λαμβάνονταν με βάση το «Μνημόνιο» θα ήταν ύψους 5,5 δισ. ευρώ.

Σε αυτά προστίθενται πλέον νέα μέτρα ύψους 6,1 δισ. ευρώ, δηλαδή περισσότερα και από τα αρχικά προβλεπόμενα.

Πρόκειται ουσιαστικά για «2 Μνημόνια σε έναν Προϋπολογισμό».

 

4^ον. Τα συσταλτικά μέτρα είναι υπερβολικά σε ένταση και έκταση.

Το γεγονός ότι αρκετά από αυτά συμπεριλαμβάνονται στο «Μνημόνιο» δεν τα κάνει παλιά, ούτε καταργεί τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που αυτά έχουν στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις.

Η προσπάθεια, μάλιστα, που πρέπει να καταβληθεί το 2011, για να επιτευχθούν οι στόχοι, είναι διπλάσια από αυτή του 2010.

 

5^ον. Πολλά από τα μέτρα δεν είναι σαφώς καθορισμένα. 

Και εδώ τίθεται το ερώτημα:

Εάν τα μέτρα εκτός «Μνημονίου» είναι απαραίτητα, τα προσδοκώμενα αποτελέσματά τους ρεαλιστικά, και έχει εξειδικευθεί ο τρόπος υλοποίησής τους, γιατί αυτά δεν περιλαμβάνονταν και στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού;

Η απάντηση είναι απλή: Διότι μεταξύ Προσχεδίου και Προϋπολογισμού μεσολαβούσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές.

 

6^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι κοινωνικά άδικη.

Διαμορφώνει μια καταθλιπτική πραγματικότητα, προκαλεί κοινωνική αναταραχή.

Η τελευταία εσπευσμένη και επεισοδιακή ψήφιση του «Πολυνομοσχεδίου» της Κυβέρνησης έχει αφήσει ανοικτή πληγή στο σώμα των Κοινοβουλευτικών Θεσμών, της οικονομίας, της κοινωνίας.

 

7^ον. Η επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι μη ρεαλιστική.

Η Κυβέρνηση παραμένει αθεράπευτα φιλόδοξη στην είσπραξη εσόδων, παρά τη βαθιά ύφεση, την καθίζηση της κατανάλωσης, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων, την εκτίναξη της ανεργίας.

Ο απόλυτος όμως Κυβερνητικός παραλογισμός προέρχεται από την έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων, για τη χρήση του 2009, που προσδοκάται ότι θα αποφέρει 1 δισ. ευρώ το 2011.

Όμως, σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό, «τα έσοδα από τη φορολογία νομικών προσώπων εκτιμάται ότι θα εμφανίσουν μείωση 12,5% το 2010 λόγω της μειωμένης κερδοφορίας των επιχειρήσεων κατά τη χρήση έτους 2009».

Έτσι, ενώ η κερδοφορία είναι μειωμένη, η Κυβέρνηση προσδοκά να αντλήσει περισσότερα έσοδα και από το 2010 (που ήταν 800 εκατ. ευρώ) και από τις αρχικές προβλέψεις του «Μνημονίου» για το 2011 (που ήταν 600 εκατ. ευρώ).

 

8^ον. Δεν υπάρχει αναπτυξιακός προσανατολισμός.

Η Κυβέρνηση κρατά το ΠΔΕ, που κατά την ίδια «αποτελεί το σημαντικότερο μέσο άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής», στο 3,7% του ΑΕΠ, στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας.

Σύμφωνα μάλιστα με το ΙΟΒΕ, η μείωση του εφετινού Προγράμματος ευθύνεται για τη μισή ύφεση.

 

9^ον. Το δημόσιο χρέος μεγαλώνει και διατηρεί τη δυναμική του.

Το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης, αναμένεται να διευρυνθεί στο 159% του ΑΕΠ το 2011.

Αναμένεται να «εκτοξευθεί» στα 362 δισ. ευρώ το 2011, δηλαδή αυξάνεται κατά 64 δισ. ευρώ σε 2 χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Με αυτά τα δεδομένα, η αναμενόμενη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους από το Μηχανισμό Στήριξης προκειμένου αυτός να ευθυγραμμισθεί με τον αντίστοιχο της Ιρλανδίας θα ευνοήσει την αποπληρωμή του, αρκεί να μην συνοδευτεί από νέους, δυσμενείς, όρους και προϋποθέσεις.

 

10^ον. Η ανεργία διογκώνεται δραματικά.

Αναμένεται να διαμορφωθεί στο 14,6% το 2011, από 9,1% το 2009.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2010, η δημοσιονομική προσαρμογή του 2011, καθώς και οι αστοχίες στις εκτιμήσεις και οι αποκλίσεις από τους στόχους του «Μνημονίου», δικαιώνουν τη στάση της ΝΔ.

Επιβεβαιώνουν ότι το «θεραπευτικό σχήμα» που έχει τεθεί σε εφαρμογή δεν είναι κατάλληλο.

Αναδεικνύουν τον φόβο ενός μακροχρόνιου παγετώνα της Οικονομίας τον οποίο επεσήμανε και ο κ. Παπαδόπουλος, τέως Υπουργός Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Καθιστούν επιβεβλημένη την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.

Και αυτό γιατί η δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή, συνθήκη για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η άμεση συγκρότηση σχεδίου και η ανάληψη δράσεων για τη διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού προτύπου.

Προτύπου που θα στοχεύει, επί της ουσίας, στην επίτευξη της διατηρήσιμης ανάπτυξης, στην ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Προς αυτή την κατεύθυνση, έγκαιρα, ο Πρόεδρος της ΝΔ, κ. Σαμαράς,  κατέθεσε ένα ρεαλιστικό σχέδιο.

Σχέδιο το οποίο διαρκώς εμπλουτίζεται.

Βασικοί άξονές του είναι:

 

1^ος. Η μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος, κυρίως, μέσω της περιστολής των δαπανών.

Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι διατηρήσιμη εάν βασίζεται σε περικοπή των πρωτογενών δαπανών.

Απαιτείται, όμως, και η αναδιάρθρωση των δαπανών με τη βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών και με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων.

Σύμφωνα και με την Τράπεζα της Ελλάδος «υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για ουσιαστική μείωση των δαπανών».

 

2^ος. Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων.

Με την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και του συντονισμού σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού, ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού.

Με τη βελτίωση της ποιότητας του θεσμικού πλαισίου που διέπει την λειτουργία της φορολογικής διοίκησης.

 

3^ος. Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών δαπανών ώστε να αντιμετωπισθεί το κύμα φτώχειας και ανεργίας που σαρώνει τη χώρα.

Με στοχευμένες παρεμβάσεις κοινωνικής πολιτικής.

Με τον εξορθολογισμό των μηχανισμών αναδιανομής εισοδήματος.

 

4^ος. Η ανάληψη των αναγκαίων μέτρων τόνωσης της αγοράς.

Με παρεμβάσεις όπως είναι η εμπροσθοβαρής αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων, η επιτάχυνση της κατασκευής έργων παραχώρησης, οι στοχευμένες δράσεις για την οικοδομή, τον τουρισμό και τη ναυτιλία.

 

5^ος. Η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

Μια ορθολογική διαχείριση και μια δυναμική και στοχευμένη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο, να μειώσει το ύψος του χρέους, και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.

 

6^ος. Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

Αλλαγές, κάποιες από τις οποίες περιλαμβάνονται και στο «Μνημόνιο».

Μεταρρυθμίσεις που πράγματι επί δεκαετίες δεν είχαμε θέσει σε εφαρμογή και οι οποίες είναι αναγκαίες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της  οικονομίας.

 

7^ος. Η επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία.

Με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου και ποιοτικού συστήματος εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης.

 

8^ος. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

• Με τη διαμόρφωση απλών, διαφανών και σταθερών κανόνων.
• Με τη βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών.
• Με τη σταδιακή μείωση των φόρων.
• Με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, αφού αυτές, στο ύψος που είναι διαμορφωμένες, δημιουργούν προβλήματα στην απασχόληση και στην ανταγωνιστικότητα.

 

9^ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους.

• Με τη βελτίωση της ποιότητας των θεσμών.
• Με τη δραστική μείωση της γραφειοκρατίας.

Με πρωτοβουλίες, όπως, είναι ο περιορισμός των ερμηνευτικών εγκυκλίων, η ενοποίηση των μηχανισμών χρέωσης του πολίτη, ο περιορισμός των επικαλύψεων των αρμοδιοτήτων των δημόσιων υπηρεσιών.

 

10^ος. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Με την τόνωση της εξωστρέφειας και την ανάδειξη των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Σε αυτούς τους άξονες πολιτικής δράσης η ΝΔ, συνέβαλε και θα συμβάλλει με σύνεση, με συνέπεια, με υπευθυνότητα, με αποφασιστικότητα.

Άλλωστε έχει αποδείξει έμπρακτα και διαχρονικά, ότι ασκεί με ευθύνη τον εκάστοτε θεσμικό ρόλο της.

Τον τελευταίο χρόνο:

• Ενίσχυσε την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.
• Συμμετέχει ενεργά και δημιουργικά στην αναζήτηση των βέλτιστων λύσεων στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.
• Πρότεινε, έγκαιρα, συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής.
• Στήριξε χρηματοπιστωτικά μέτρα για τη διαφύλαξη της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
• Στήριξε διαρθρωτικά μέτρα για τη βιώσιμη διόρθωση των δημόσιων οικονομικών και για την απελευθέρωση δυνάμεων και πόρων στην Οικονομία.
• Στήριξε αρκετές από τις ρυθμίσεις που εμπεριέχονται στο πρόσφατο «Πολυνομοσχέδιο».
• Κατέθεσε τεκμηριωμένες προτάσεις για την ταχύτερη έξοδο της χώρας από την κρίση και το «Μνημόνιο».

Έτσι αντιλαμβάνεται το ρόλο της η ΝΔ και ο Πρόεδρός της κ. Σαμαράς.

Έναν ρόλο που ποτέ δεν «έπαιξε» ο κ. Πρωθυπουργός ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια η ΝΔ δεν μιμείται το ΠΑΣΟΚ.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Συμπερασματικά, ο Προϋπολογισμός του 2011:

Εδράζεται σε έωλες παραδοχές.

Ενσωματώνει μη ρεαλιστικές προβλέψεις.

Αγνοεί την ανάκαμψη της οικονομίας και την κοινωνική προστασία.

Για αυτό είναι ένας μετέωρος Προϋπολογισμός.

Είναι ένας Προϋπολογισμός μιας «εικονικής πραγματικότητας».

Και θα αποδειχθεί ως ο πρώτος «προσωρινός» Προϋπολογισμός για το 2011.

Πολύ γρήγορα θα αναθεωρηθεί, όπως, άλλωστε έγινε και με το Προσχέδιό του.

Γεγονός που δείχνει ξεκάθαρα την αδιέξοδη οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης.

Γεγονός που αποτελεί άλλη μία ισχυρή ένδειξη της αναγκαιότητας αλλαγής του μίγματος οικονομικής πολιτικής.

Αναγκαία αλλαγή για να πιάσουν τόπο οι μεγάλες και διευρυνόμενες θυσίες των Ελλήνων πολιτών.

Share