Ομιλία στο 2ο Προσυνέδριο της ΝΔ στο Ναύπλιο

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι,

Αγωνιστές και Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας,

Η συγκυρία για τη χώρα μας είναι εξαιρετικά κρίσιμη.

Η δύσκολη κατάσταση της Οικονομίας, λόγω των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης και των εγχώριων μακροχρόνιων διαρθρωτικών και διαχειριστικών αδυναμιών, έχει επιδεινωθεί ραγδαία το τελευταίο διάστημα.

Η ευθύνη της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την παρόξυνση της κρίσης είναι αντικειμενική και ξεκάθαρη.

Η Κυβέρνηση, τους τελευταίους 6 μήνες, με τις πράξεις και παραλείψεις της ουσιαστικά πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται η Οικονομία, αλλά και η ίδια.

Συγκεκριμένα:

1ον. «Φούσκωσε», με χρήση «δημιουργικής λογιστικής», το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας για το 2009 ακυρώνοντας αποφάσεις της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και προχωρώντας σε λογιστικές ακροβασίες.

2ον. Καθυστέρησε στη επάνδρωση του κρατικού μηχανισμού με δυσμενείς συνέπειες για την Οικονομία. Η υστέρηση των εσόδων το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κάλυψε τα 2/3 της συνολικής υστέρησης του έτους.

3ον. Προχώρησε στην υποβολή και ψήφιση Προϋπολογισμού που ήταν κατώτερος των περιστάσεων.

4ον. Κατέθεσε ΠΣΑ, το όποιο ενσωμάτωνε, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων με τα «πακέτα» μέτρων, μη υλοποιήσιμους στόχους.

5ον. Στέλνει λανθασμένα και αντιφατικά μηνύματα στις αγορές. Αυτές άρχισαν να μας «τιμωρούν» όταν διαπίστωσαν ότι η Κυβέρνηση αναλώνεται σε διακηρύξεις και επιδίδεται σε φλυαρία χωρίς να προωθεί μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Συνεχίζουν όμως να μας «τιμωρούν» αφού διαπιστώνουν, μεταξύ των άλλων, αδυναμία ενδοκυβερνητικής συνεννόησης, πολυφωνία στην ασκούμενη πολιτική, ανεύθυνες δηλώσεις και διαρροές, καμιά φορά και ανώνυμες…

Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, το κόστος δανεισμού του Δημοσίου να έχει υπερβεί το 6%, από μέσο κόστος 4,4% το 2009, μετατρέποντας την κρίση ελλείμματος σε κρίση δανεισμού της χώρας.

6ον. Υπέπεσε σε σωρεία παλινωδιών, δείγμα ελλείμματος πολιτικής αξιοπιστίας.

7ον. Άργησε να πάρει μέτρα. Αν τα μέτρα είχαν ληφθεί νωρίτερα, θα ήταν πολύ ηπιότερα και ισοδυνάμου οικονομικού αποτελέσματος.

8ον. Καθυστέρησε, και κατέθεσε χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, κρίσιμα νομοσχέδια, όπως είναι το φορολογικό.

9ον. Τα μέτρα που έλαβε είναι σκληρά και άδικα. Ενδεικτικά, με τις δύο διαδοχικές αυξήσεις του Ε.Φ.Κ. στην αμόλυβδη βενζίνη, και χωρίς να συνυπολογίζονται τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, η Ελλάδα κατέστη η 3η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη από 20η τον προηγούμενο Οκτώβριο.

10ον. Το μίγμα των μέτρων είναι οικονομικά αναποτελεσματικό. Ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική «ροκανίζει» τα εισοδήματα, οδηγεί σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, «στεγνώνει» την αγορά, παραλύει την ψυχολογία της κοινωνίας και ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις.

11ον. Το μίγμα των μέτρων είναι και ελλειπές. Απουσιάζουν οι «αναπτυξιακές ανάσες», τα μέτρα τόνωσης της αγοράς.

12ον. Θριαμβολογεί, αδικαιολόγητα, όταν οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις θα πρέπει να αποτιμώνται με νηφαλιότητα, περισυλλογή και περίσκεψη.

Κυρίες και Κύριοι,

Τη δυναμική της ελληνικής Οικονομίας τη γνωρίζαμε όλοι.

Οπωσδήποτε όφειλαν να τη γνωρίζουν, και τη γνώριζαν πλήρως, οι ηγετικοί παράγοντες της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που τα 30 τελευταία χρόνια κατείχαν κορυφαίες θέσεις στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας.

Ας αφήσουν λοιπόν οι Κυβερνώντες τα πολιτικά φληναφήματα ότι τάχα δεν γνώριζαν.

Και γνώριζαν και ευθύνη είχαν.

Ευθύνη για τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας.

Ευθύνη για τη δυναμική και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Οι αλόγιστες επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές και άλλες οικονομικές επιλογές σε συνδυασμό με το θρυματισμό της δημόσιας διοίκησης κατά τη δεκαετία του ’80 αποτελούν, εν πολλοίς, τη ρίζα των προβλημάτων που μέχρι σήμερα, και για χρόνια ακόμη, θα μας βαρύνουν.

Κατά την περίοδο αυτή τα πρωτογενή ελλείμματα και το δημόσιο χρέος διογκώθηκαν εκρηκτικά.

Το έλλειμμα ήταν κατά μέσο όρο 13% του Α.Ε.Π., κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν είχε συμβεί για τόσο μεγάλο διάστημα και που, έκτοτε, δεν έχει επαναληφθεί.

Το δημόσιο χρέος από το 22% το 1980 εκτινάχθηκε στο 71% το 1990.

Επίσης, την ίδια δεκαετία σημειώθηκε εκρηκτική αύξηση στα χρέη των δημοσίων επιχειρήσεων, των κρατικών οργανισμών και των αγροτικών συνεταιρισμών.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 τα χρέη αυτά καταγράφηκαν στο επίσημο δημόσιο χρέος, εκτοξεύοντάς το πάνω από το 100% του Α.Ε.Π.

Από τότε ξεκίνησε μία προσπάθεια αντιμετώπισης των ανισορροπιών και στρεβλώσεων της Ελληνικής Οικονομίας και δημιουργήθηκαν τα πρώτα πρωτογενή πλεονάσματα.

Όμως, αυτή η προσπάθεια, δυστυχώς, δεν κράτησε πολύ.

Το 2003 η Ελλάδα είχε και πάλι πρωτογενές έλλειμμα, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση των δανειακών αναγκών της.

Και ας περάσουμε στο πρόσφατο παρελθόν.

Οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ. του κ. Κώστα Καραμανλή, μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης, που ουδείς είχε προβλέψει, περιόρισαν το έλλειμμα και το χρέος ως ποσοστό του Α.Ε.Π.

Φυσικά, μετά το ξέσπασμα της κρίσης άρχισαν οι δημοσιονομικές εκτροπές, όπως άλλωστε συνέβη σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, και όχι μόνο.

Ενδεικτικά αναφέρω, ότι το μέσο έλλειμμα των χωρών της Ευρωζώνης δεκαπλασιάσθηκε και εκτοξεύθηκε από το 0,6% του Α.Ε.Π. το 2007 στο 6,4% του Α.Ε.Π. το 2009.

Κυρίες και Κύριοι,

Ως Ν.Δ. έχουμε το πολιτικό θάρρος να αναγνωρίσουμε ότι δεν εφαρμόσαμε μέτρα «δραστικότερης θεραπείας» των μακροχρόνιων «νοσημάτων» της Οικονομίας.

Και αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που αντικειμενικά μας αναλογεί.

Φυσικά όχι αυτό που η ηγεσία, και ευρύτερα το σύστημα, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλει να μας επιρρίψει.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί να προσποιείται ότι δεν ήξερε ούτε τι παραλάμβανε κάθε φορά, ούτε τι μας παρέδιδε.

Δεν μπορεί να αποποιείται τις διαχρονικά μεγάλες ευθύνες του.

Ας βρει το πολιτικό κουράγιο, έστω και τώρα, που έχει οδηγήσει τη χώρα προ των πυλών του Δ.Ν.Τ., να το πράξει.

Η μετακύλιση των ευθυνών του, υπό μορφή επικοινωνιακής καταιγίδας, δεν θα περάσει.

Την ιστορία της Ελληνικής Οικονομίας θα την γράψουμε όλοι μαζί.

Κυρίες και Κύριοι,

Στις συνθήκες της κρίσης δεν επιτρέπεται να κρυβόμαστε.

Έχουμε υποχρέωση απέναντι στην Πατρίδα και στην Ιστορία να πούμε μόνο αλήθειες.

Η κρίση άλλωστε διέλυσε χρόνιες ψευδαισθήσεις και υποκριτικές συμπεριφορές για την πραγματική κατάσταση της χώρας και της Οικονομίας της.

Η Ελληνική Οικονομία έχει συσσωρευμένες, από χρόνια, δομικές αδυναμίες.

Έχει υψηλό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Αυτό αντανακλά, κυρίως, το χαμηλό επίπεδο της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας.

Έχει υψηλό και με αυξητική δυναμική δημόσιο χρέος.

Έχει πρόβλημα σύγχρονου και βιώσιμου αναπτυξιακού προτύπου.

Για την αποκόλληση από το τέλμα τα πολιτικά κόμματα, οι «παράγοντες» της οικονομικής, πνευματικής και κοινωνικής ζωής, αλλά και κάθε πολίτης, οφείλει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης του.

Ως Ν.Δ. το πράττουμε.

Τους τελευταίους μήνες, στη φάση της όξυνσης της κρίσης, ο Πρόεδρος κ. Σαμαράς πίεσε για την άμεση εφαρμογή σταθεροποιητικών μέτρων.

Κατέθεσε δέσμη προτάσεων για τον εμπλουτισμό του μίγματος οικονομικής πολιτικής.

Στήριξε, με τις διεθνείς παρεμβάσεις του, την προσπάθεια της χώρας.

Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του Συνεδρίου, η Ν.Δ., με ευθύνη απέναντι στην Πατρίδα, στην Ιστορία και στην προοπτική της, προχωρεί στην εκπόνηση ρεαλιστικού στρατηγικού σχεδίου για την οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου οφείλει να επεξεργαστεί συγκεκριμένες, συνεκτικές και ποσοτικοποιημένες πολιτικές.

Στρατηγικοί στόχοι είναι η διαρκής προώθηση της αειφόρου, έξυπνης και εξωστρεφούς ανάπτυξης, της ευημερίας των πολιτών, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Χθες, εδώ, στο Ναύπλιο, έγινε οργανωμένη συζήτηση με ειδικούς από τα πεδία της επιστημονικής θεωρίας και της πραγματικής οικονομίας.

Η προσπάθεια αυτή είναι αυτονόητο ότι θα συνεχιστεί.

Στο ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του κοινωνικού φιλελευθερισμού άρχισαν να παράγονται ιδέες και προτάσεις πολιτικής.

Θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω, κωδικοποιημένα, ορισμένες, 15, από αυτές που διατυπώθηκαν χθες.

  • Η βελτίωση και ενίσχυση της διαδικασίας εκπόνησης του Κρατικού Προϋπολογισμού και η χάραξη ενός πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου.
  • Η κατάρτιση και εκτέλεση Προϋπολογισμού βάσει προγραμμάτων και η υιοθέτηση αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων.
  • Η καθιέρωση συστήματος αξιολόγησης των δημοσίων δαπανών στο στάδιο κατάρτισης του Προϋπολογισμού.
  • Η καθιέρωση και αυστηρή τήρηση «Προϋπολογισμών μηδενικής βάσης».
  • Η βελτίωση της διάρθρωσης και της αποδοτικότητας του φορολογικού συστήματος.
  • Η καταγραφή, αποτίμηση και αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου.
  • Η περιστολή των δαπανών, όταν αυτές είναι σπατάλες.
  • Η βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών με την αποτελεσματική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων.

Οι δαπάνες σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η έρευνα και ανάπτυξη, οι δημόσιες υποδομές και η περιβαλλοντική προστασία ενισχύουν την οικονομική ανάπτυξη.

  • Η σταδιακή κατάργηση των στρεβλώσεων και των διοικητικών περιορισμών σε αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.
  • Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με τον περιορισμό, κυρίως, του εξωγενούς κόστους των επιχειρήσεων.
  • Η μείωση της γραφειοκρατίας και ο περιορισμός των νόμων και των κανονισμών που περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
  • Η εξυγίανση των Δ.Ε.Κ.Ο. με στόχο τη βιωσιμότητά τους και τη μεγιστοποίηση της αξίας για την κοινωνία.
  • Η δημιουργία ενός αποτελεσματικού, σύγχρονου και δίκαιου κράτους, με την ποιοτική αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών, των θεσμών και των λειτουργιών του, με την ενίσχυση του κοινωνικού κεφαλαίου.

 

Κυρίες και Κύριοι,

Κλείνοντας, υπογραμμίζω ότι, σε κάθε περίπτωση, η ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας απαιτεί, εκτός από το στρατηγικό σχέδιο και τις επιμέρους συγκεκριμένες πολιτικές, εντιμότητα, ισχυρή πολιτική βούληση και αποτελεσματικό πολιτικό management.

Η παρούσα Κυβέρνηση φαίνεται ελλειματική σε σχέση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Σε εμάς εναπόκειται να δημιουργήσουμε τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις και να δώσουμε έμπρακτα και έγκαιρα «σήματα» νέας προοπτικής.

Share

Εκτύπωση άρθρου Εκτύπωση άρθρου
TwitterInstagramYoutube