Γραφειοκρατία

Ο Χρ. Σταϊκούρας σε εκδήλωση στο InnovAthens με θέμα “Η ελληνική βιομηχανία σήμερα, κατάσταση και προοπτικές” | 21.3.2018

Θέλω να ευχαριστήσω την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων και το Innovathens για την πρόσκληση να παραστώ και να καταθέσω κάποιες σκέψεις για την τρέχουσα κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, και για τη θέση και τον ρόλο της ελληνικής βιομηχανίας στη μεγέθυνσή της.

Βιομηχανία, πυλώνας κάθε σύγχρονης οικονομίας.

Κι αυτό γιατί παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα, συμβάλει στην αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, ενισχύει την εξωστρέφεια, στηρίζει τα δημόσια οικονομικά, μετασχηματίζει την καινοτομία σε επιχειρηματικότητα, διαδραματίζει κομβικό ρόλο για την επίτευξη υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, τη δημιουργία σταθερών και ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, και καθορίζει, εν τέλει, την οικονομική θέση κάθε χώρας.

 

Η χώρα σήμερα αδυνατεί να επιτύχει τους αναπτυξιακούς στόχους που η ίδια θέτει.

  • Το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών συρρικνώνεται.
  • Το ιδιωτικό χρέος διαρκώς διογκώνεται.
  • Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας υποχωρεί.
  • Η ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης υποβαθμίζεται.

Ενώ η κανονικότητα στη χώρα, κανονικότητα που είχε αρχίσει να αποκαθίσταται το 2014, δεν έχει ακόμη επανέλθει.

Και σαν να μην έφτανε η σημερινή κατάσταση «παραλυτικής στασιμότητας» της οικονομίας, η Κυβέρνηση, όπως ήδη γνωρίζετε:

  • έχει ψηφίσει νέα μέτρα λιτότητας για μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος,
  • έχει δεσμευτεί σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια μετά το 2018,
  • ενώ η υλοποίηση των αναγκαίων παρεμβάσεων για τη ρύθμιση του χρέους όχι μόνο έχει μετατεθεί για μετά το καλοκαίρι, αλλά θα γίνει στο βαθμό που αυτό κριθεί τότε αναγκαίο από τους Θεσμούς και θα συνοδευτεί από κάποιον αυστηρό μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας.

Αντιλαμβάνεται συνεπώς κανείς ότι το αφήγημα περί «καθαρής εξόδου από τα Μνημόνια» δεν είναι παρά ακόμη μία Κυβερνητική αυταπάτη.

 

Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα κατάσταση, τις προκλήσεις και τις δεσμεύσεις της χώρας, το ζητούμενο είναι, λίγους μήνες πριν το τέλος του 3ου Μνημονίου, να σχεδιάσουμε, με σύνεση και αυτοπεποίθηση, την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας.

Επόμενη ημέρα που θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από κοινωνική δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα, συνοχή, αξιοπρέπεια και δυναμισμό.

Επόμενη ημέρα που θα στηρίζει και θα στηρίζεται σε κλάδους που επενδύουν στην πραγματική οικονομία, δημιουργώντας μια εύρωστη και παραγωγική βάση, με εμπορεύσιμα – κατά προτίμηση στις διεθνείς αγορές – αγαθά και υπηρεσίες.

Επόμενη ημέρα που θα χρειαστεί μια επενδυτική έκρηξη, ύψους 100 δισ. ευρώ για την επόμενη πενταετία, για να επιστρέψουν οι ιδιωτικές επενδύσεις στο μέσο Ευρωπαϊκό όρο και να ξεφύγει η οικονομία από τον φαύλο κύκλο της στασιμο-χρεοκοπίας.

Με επενδύσεις και στον κλάδο της βιομηχανίας.

 

Στη χώρα μας ο κλάδος της βιομηχανίας, παρότι δεν έμεινε ανεπηρέαστος από τη μακρά, επώδυνη και πολύπλευρη κρίση:

  • κατάφερε να δείξει ανθεκτικότητα και
  • συνέχισε να αποτελεί βασικό κορμό της εγχώριας παραγωγικής οικονομίας.

Η συμβολή της βιομηχανίας, ιδιαίτερα της μεταποίησης, στην οικονομία και την κοινωνία, λόγω των υψηλών πολλαπλασιαστικών επιδράσεών της, είναι ακόμα και σήμερα, καθοριστική.

Ενδεικτικά:

  • Η βιομηχανία απασχολεί σήμερα 1,2 εκατ. εργαζόμενους.
  • 1 στους 4 εργαζόμενους απασχολείται σε βιομηχανικές δραστηριότητες ή σε δραστηριότητες που οφείλονται στη βιομηχανία. Κατά κύριο λόγο είναι σταθερές θέσεις εργασίας, με πλήρες ωράριο και πλαίσιο παροχών περίθαλψης και ασφάλισης.
  • Ο μηνιαίος μισθός στη βιομηχανία είναι, κατά μέσο όρο, 25% υψηλότερος από το σύνολο της οικονομίας.
  • Συνεισφέρει το 40% του συνολικού φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων.
  • Μέσα στην κρίση, πραγματοποίησε επενδύσεις συνολικού ύψους 27 δισ. ευρώ.
  • Οι μεταποιητικές δραστηριότητες δημιουργούν, άμεσα και έμμεσα, περίπου το 31% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας.
  • Το 42% των συνολικών εξαγωγών είναι βιομηχανικά προϊόντα.

 

Δυστυχώς όμως η σημασία και η συμβολή της βιομηχανίας στην εθνική οικονομία δεν έχουν τύχει – διαχρονικά – της δέουσας αναγνώρισης.

Ειδικά όμως από τη σημερινή Κυβέρνηση.

Κυβέρνηση η οποία συνεχίζει να θέτει, έμμεσα και άμεσα, εμπόδια.

Εμπόδια όπως είναι η υψηλή φορολογία και το ευμετάβλητο φορολογικό καθεστώς, η διόγκωση των ασφαλιστικών εισφορών, το αυξημένο ενεργειακό κόστος, η δυσκολία πρόσβασης σε χρηματοδοτικά και επενδυτικά εργαλεία.

 

Η χώρα όμως, διαθέτει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Και κυρίως διαθέτει καλά εκπαιδευμένο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, έτοιμο να προσφέρει στην προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας μας.

Διαθέτει επιχειρηματικό δαιμόνιο, που πολλές βιομηχανικές επιχειρήσεις διατήρησαν, καλλιέργησαν και εκδήλωσαν μέσα στην κρίση.

Αυτές οι δυνατότητές της θα ευοδωθούν μόνο εφόσον εφαρμόσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα τις αναδείξουν, θα τις διευκολύνουν και θα τις επιβεβαιώσουν.

Ειδικά σε μία Ευρώπη η οποία, με βάση και το τελευταίο κείμενο συμπερασμάτων του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας, στρέφει και πάλι την προσοχή της στη δημιουργία μιας ισχυρής βιομηχανικής βάσης, επιδιώκοντας την αύξηση του μεριδίου της βιομηχανίας στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ.

Για το σκοπό αυτό απαιτείται, από μέρους της χώρας μας, η διαμόρφωση ενός ρεαλιστικού και ολοκληρωμένου σχεδίου, μέσα από ένα συνεκτικό πλαίσιο στρατηγικών κατευθύνσεων και πολιτικών, με βασικούς άξονες:

1ος Άξονας: Η αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής.

  • Με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας.
  • Με τη στοχευμένη και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών, όπως είναι η μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις.
  • Με την αύξηση του ορίου για υποβολή ΦΠΑ.
  • Με την παροχή φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία.
  • Με υπερ-αποσβέσεις για τις επενδύσεις κεφαλαίου.
  • Με τη μείωση της φορολογίας ανάλογα με τις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στις επιχειρήσεις.
  • Με τη δημιουργία «Λευκού Μητρώου Ασφαλιστικού Συστήματος», προβλέποντας μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές για τις συνεπείς επιχειρήσεις.

2ος Άξονας: Η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και θα οδηγήσουν στην υλοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων.

  • Με τη δημιουργία ενός σταθερού και απλού ρυθμιστικού πλαισίου.
  • Με την άρση των εμποδίων ομαλής λειτουργίας της αγοράς.
  • Με την απλοποίηση των διαδικασιών έναρξης επιχειρήσεων, με κεντρικό χαρακτηριστικό τη «δήλωση συμμόρφωσης» και τις πρότυπες προδιαγραφές.
  • Με την ασφάλεια δικαίου, μέσα από σταθερούς κανόνες λειτουργίας, την επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, την κωδικοποίηση της νομοθεσίας.
  • Με τη βελτίωση του χωροταξικού και πολεοδομικού πλαισίου για τις χρήσεις γης.
  • Με τον εξορθολογισμό του νομοθετικού πλαισίου για τις βιομηχανικές περιοχές.
  • Με την υλοποίηση των ήδη σχεδιασμένων αποκρατικοποιήσεων και την προώθηση εμβληματικών επενδύσεων.
  • Με την απελευθέρωση και ταχεία αναδιάρθρωση της αγοράς ενέργειας, την ολοκλήρωση και προώθηση των υποδομών διασύνδεσης και την υλοποίηση μιας εθνικής ενεργειακής πολιτικής, πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στη μείωση του ενεργειακού κόστους και σε ενεργειακή επάρκεια.
  • Με τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του Κράτους, ώστε να δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός, ευέλικτος, σύγχρονος και παραγωγικός δημόσιος τομέας.
  • Με τη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων που σήμερα βρίσκονται κατακερματισμένες σε πολλά Υπουργεία.

3ος Άξονας: Η ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, με την υιοθέτηση ενός πιο λειτουργικού «Αναπτυξιακού Νόμου», με την εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που διαμορφώθηκε στο χαμηλότερο ύψος της τελευταίας 10ετίας, με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και με τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Αυτό που χρειάζεται είναι η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων δανείων και ανοιγμάτων, με κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία.

4ος Άξονας: Η υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.

Στόχος η μετάβαση από μια οικονομία βασισμένη στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε κλάδου, όπως είναι η βιομηχανία.

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, μεταξύ άλλων:

  • Πρέπει η βιομηχανική πολιτική να αποτελέσει δομικό στοιχείο της στρατηγικής, μέσα από ανάδειξη τομέων, κλάδων και γεωγραφικών περιοχών, με σαφείς εξωστρεφείς προοπτικές.
  • Πρέπει να ενισχυθούν τα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα και οι υπηρεσίες στην κλίμακα της τεχνολογικής εξειδίκευσης.
  • Πρέπει οι επιχειρήσεις να ενταχθούν σε διεθνείς παραγωγικές αλυσίδες αξίας.
  • Πρέπει να βελτιωθούν τα δίκτυα και οι υπηρεσίες εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics) και να αναβαθμιστούν οι υποδομές για την ανταγωνιστική διακίνηση των πρώτων υλών και των προϊόντων από / προς τις αγορές.
  • Πρέπει να βελτιωθεί η προσβασιμότητα σε κεφάλαια, μέσα από την ενθάρρυνση εξω-τραπεζικών εργαλείων και εναλλακτικών τρόπων κεφαλαιακής ενίσχυσης, την αξιοποίηση σύγχρονων τεχνικών χρηματοοικονομικής μηχανικής, τον συντονισμό και τη σύνδεση των επενδυτικών εργαλείων και καθεστώτων ενίσχυσης επενδύσεων.
  • Πρέπει να θέσουμε ως χώρα, έστω με καθυστέρηση, έμπρακτα, ως προτεραιότητα την επένδυση στη γνώση, με την ανάπτυξη ενός ποιοτικού, ανοικτού, εξωστρεφούς συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας, εναρμονισμένο με την καινοτομία και την τεχνολογία, προσαρμοσμένο στην ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα.
  • Πρέπει να απλοποιήσουμε τη συνεργασία πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων με επιχειρήσεις, για την παραγωγική αξιοποίηση ερευνητικών αποτελεσμάτων από τη βιομηχανία και για την πρακτική εφαρμογή καινοτόμων θεωριών και προγραμμάτων.
  • Πρέπει να επιδιώξουμε η προσφορά γνώσεων και δεξιοτήτων να είναι ικανές να δημιουργήσουν εστίες καινοτομίας, να καλύψουν τις τεχνολογικές – επιστημονικές ανάγκες της μεταποίησης και να στηρίξουν τον ψηφιακό μετασχηματισμό της παραγωγής.
  • Πρέπει οι βιομηχανικές επιχειρήσεις να εστιάσουν στη βιώσιμη ανάπτυξη και στην κυκλική οικονομία, ασκώντας υπεύθυνη επιχειρηματικότητα, μέσα από την υλοποίηση των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».

 

Συμπερασματικά, αυτό το σχέδιο είναι ικανό να απελευθερώσει μη παραγωγικά δεσμευμένους ή αδρανείς πόρους της οικονομίας και να μας βγάλει από τον καταστροφικό κύκλο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής μιζέριας.

Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου όμως απαιτεί μία μεταρρυθμιστική, σοβαρή, υπεύθυνη, συνεκτική και αξιόπιστη Κυβέρνηση.

Χαρακτηριστικά τα οποία η σημερινή Κυβέρνηση εγγενώς δεν διαθέτει και προφανώς δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αποκτήσει.

TECHNOPOLIS
Innovathens
TECHNOPOLIS
Innovathens
TECHNOPOLIS
Innovathens
TECHNOPOLIS
Innovathens
TwitterInstagramYoutube