Αθήνα, 19 Φεβρουαρίου 2016

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Σήμερα, η χώρα «παραπαίει».

Οι αβεβαιότητες, ενδογενείς και εξωγενείς, διογκώνονται.

Οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται.

Οι αντοχές της κοινωνίας εξασθενούν.

Και η οικονομία της χώρας «παλινδρομεί», αναζητώντας ένα νέο σημείο ισορροπίας, πολύ χαμηλότερο από αυτό που είχε επιτευχθεί πριν από ένα περίπου χρόνο, στο τέλος του 2014.

Έχει καταστεί ευκρινές, και υποστηρίζεται πλέον από ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες, ότι η χώρα, αυτό τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης της Αριστεράς, «περιπλανήθηκε» βυθιζόμενη.

• Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση.
• Η δημόσια οικονομία κινείται σε οριακές καταστάσεις.
• Η πραγματική οικονομία, λόγω και των κεφαλαιακών περιορισμών, έχει επιβαρυνθεί.
• Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και του ιδιωτικού τομέα προς το Δημόσιο, διογκώθηκαν.
• Οι τράπεζες χρειάστηκαν μια νέα ανακεφαλαιοποίηση.
• Η χώρα χρειάστηκε πρόσθετη χρηματοδότηση από τους εταίρους, που συνοδεύεται από ένα νέο, εξαιρετικά επώδυνο Μνημόνιο.

Μνημόνιο, την «ιδιοκτησία» του οποίου, όπως επί μακρόν πανηγύριζε, έχει η Ελληνική κυβέρνηση.

Μνημόνιο που περικλείει πρόσθετα μέτρα λιτότητας, νέους άμεσους και έμμεσους φόρους και περικοπές στις συντάξεις και στα κοινωνικά επιδόματα.

Αυτό είναι το οδυνηρό «αποτύπωμα» των ιδεοληψιών, της αναποτελεσματικότητας, των παλινωδιών, της ανικανότητας, της αναβλητικότητας της Κυβέρνησης της Αριστεράς.

Κυβέρνηση που εισπράττει σήμερα το αντίτιμο της μακροχρόνιας πλειοδοσίας και πληρώνει το κόστος του λαϊκισμού της.

Κυβέρνηση, όμως, που μετά από περιπλάνηση στο χώρο των ψευδαισθήσεων, στέκεται με αμηχανία μπροστά στα προβλήματα, αυτοεγκλωβίζοντας τη χώρα σε επαναλαμβανόμενους κύκλους αβεβαιότητας και αστάθειας.

Κυβέρνηση η οποία, αντί να αντιμετωπίσει, με αποφασιστικότητα και ρεαλισμό, τα προβλήματα που η ίδια με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, εν πολλοίς, δημιούργησε, επανέρχεται στις πομφόλυγες για «παράλληλο πρόγραμμα» και για δήθεν «αριστερά πρόσημα».

Προσπαθεί να «πασπαλίσει» με «αριστερή χρυσόσκονη» τη δυσάρεστη πραγματικότητα, για να την αποκρύψει.

Δεν τα καταφέρνει όμως.

Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον την επαναλαμβανόμενη πολιτική εξαπάτηση, αισθάνονται απογοητευμένοι, δυσφορούν και έχουν αρχίσει να οργίζονται.

Και αυτό γιατί η «αριστερή» πολιτική ρητορική και η δήθεν «αριστερή» κοινωνική ευαισθησία έχουν αποδειχθεί απολύτως κενές περιεχομένου.

Ενώ, η όποια «αριστερή ψυχή» έγινε θυσία στο βωμό για λίγη «πολιτική εξουσία», ακόμη και ακραίας νεοφιλελεύθερης κοπής.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι της Πλειοψηφίας,

Ενδεικτικά και μόνο, στο προνομιακό κατ’ εσάς πεδίο της κοινωνικής ευαισθησίας, συνέβησαν τα εξής:

1^ον. Η Κυβέρνηση είχε, αρχικά, υποσχεθεί, μέσα από πομπώδεις διακηρύξεις, να διαθέσει 2 δισ. ευρώ, κατά τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης, για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Στη συνέχεια, «προσγειώθηκε ανώμαλα» στις εξαγγελίες, στα 200 εκατ. ευρώ.

Και τελικά έδωσε μόλις 108 εκατ. ευρώ, 50% λιγότερα.

Υπενθυμίζεται ότι για το ίδιο λόγο, το 2014, είχε διανεμηθεί, ως «κοινωνικό μέρισμα», πολλαπλάσιο ποσό, ύψους 450 εκατ. ευρώ.

2^ον. Ο «εξορθολογισμός» της χορήγησης του επιδόματος θέρμανσης, μεταφράστηκε σε περικοπή του επιδόματος κατά 105 εκατ. ευρώ το 2016.

Έτσι με τα νέα, «αριστερά» κριτήρια κοινωνικής ευαισθησίας, «πετσοκόβεται» κατά το ήμισυ το σχετικό κονδύλι του Προϋπολογισμού, περιορίζεται σημαντικά ο αριθμός των δικαιούχων και μειώνεται το επίδομα σε όσους τελικά χορηγηθεί.

3^ον. Η προστασία νοικοκυριών και επιχειρήσεων έναντι των πλειστηριασμών, μέσω εξαγγελιών για «σεισάχθεια» και δηλώσεων περί «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», απεδείχθη έωλη υπόσχεση.

4^ον.  Η διατήρηση της χορήγησης του ΕΚΑΣ, πολύ γρήγορα μεταφράστηκε σε περικοπή του κατά 223 εκατ. ευρώ το 2016 και σε κατάργηση μεταγενέστερα.

Και σήμερα, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε και το δήθεν «παράλληλο πρόγραμμα».

Ένα συνονθύλευμα διατάξεων.

Κάποιων ακοστολόγητων.

Ορισμένων που συστήνουν δομές και ομάδες εργασίας και προφανώς έχουν δημοσιονομική επίπτωση.

Κάποιων άλλων που είναι το αποτέλεσμα μικρών κομματικών διευθετήσεων και εξυπηρετήσεων.

Αλλά και άλλων ήδη θεσμοθετημένων από την προηγούμενη Κυβέρνηση, όπως είναι η ρύθμιση που αφορά την παροχή νοσοκομειακής και φαρμακευτικής περίθαλψης σε ανασφάλιστους συμπολίτες μας.

Απώτατος σκοπός; Να «φιλοτεχνηθεί» ένα δήθεν «κοινωνικά ευαίσθητο» πρόσωπο για την Κυβέρνηση.

Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή που, αυτή η Κυβέρνηση, επιβάλλει νέα μέτρα, ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ, ενώ ακολουθούν και άλλα, πρόσθετα.

Την ίδια στιγμή που, αυτή η Κυβέρνηση, στοχοποιεί και συγκρούεται με όλες τις παραγωγικές τάξεις της χώρας.

Την ίδια στιγμή που τα εθνικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα οξύνονται και πολλαπλασιάζονται.

Η μακρά περίοδος όμως με τα ανέξοδα αριστερά πολιτικά «παραμύθια» έχει τελειώσει.

Πρέπει να μπει τέλος σ’ αυτήν την ανερμάτιστη διακυβέρνηση.