Κύριε Σταϊκούρα, συμφωνείτε με την οικονομική πολιτική και τί αλλαγές πρέπει να γίνουν για να αλλάξει το κλίμα;
Σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, που είχε, διαχρονικά, υψηλά δίδυμα ελλείμματα και χρέη, η συσταλτική δημοσιονομική πολιτική ήταν μονόδρομος.
Το ζητούμενο είναι το «μίγμα» της ασκούμενης δημοσιονομικής πολιτικής.
Επί του μίγματος, από το 2010, η Νέα Δημοκρατία και ο ομιλών είχαμε διαφωνήσει.
Κι αυτό γιατί το εφαρμοζόμενο μίγμα στηρίζονταν, κατά τα 2/3 του, στο σκέλος των εσόδων, με την επιβολή υψηλών έκτακτων και μόνιμων φόρων.
Αυτό σταδιακά αλλάζει.
Και πρέπει να αλλάξει.
Προς αυτή την κατεύθυνση, η Κυβέρνηση ήδη επέτυχε τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, ενώ επίκειται και η μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Και η προσπάθεια συνεχίζεται.
Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού και η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων αφήνουν περιθώριο για φοροελαφρύνσεις και κοινωνική πολιτική προς τους πολίτες;
Η χώρα, για 3η συνεχόμενη χρονιά, συνεχίζει να πορεύεται εντός του δημοσιονομικού πλαισίου του εφαρμοζόμενου προγράμματος.
Επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς της στόχους, με θυσίες νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Η εξέλιξη αυτή συμβάλλει, μεθοδικά, στη δημιουργία του πεδίου, με βάση και τους βαθμούς ελευθερίας, οι οποίοι πάντως διευρύνονται, που επιτρέπει το ρεαλιστικό εξορθολογισμό ρυθμίσεων που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες.
Επί αυτού, υπάρχουν ήδη συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Παράλληλα, καθίσταται εφικτή και η χρήση οικονομικών πόρων για τη στήριξη κοινωνικών πολιτικών.
Τόσο μέσω της απόδοσης στην κοινωνία χρηματικών ποσών, τα οποία προέρχονται από πρωτοβουλίες που λάβαμε (π.χ. από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του Ελληνικού Δημοσίου, από αδρανείς τραπεζικές καταθέσεις κ.ά.), όσο και μέσω λελογισμένης και χρηστής διαχείρισης του αποθεματικού του Προϋπολογισμού.
Πρέπει να σημειωθεί ότι εφέτος, πέρα και πάνω από τις προβλέψεις του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής, έχει διανεμηθεί «κοινωνικό μέρισμα» και προβλέπεται ενίσχυση των εισοδημάτων των ένστολων.
Ποια είναι τα πιθανότερα σενάρια ώστε να γίνει βιώσιμο το χρέος;
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι το δημόσιο χρέος είχε αποκτήσει πολύ ισχυρή αυξητική δυναμική, δύσκολα ανακοπτόμενη, εδώ και δεκαετίες.
Είναι, όμως, επίσης γεγονός ότι, πλέον, το «προφίλ» του έχει βελτιωθεί αισθητά.
Ο ρυθμός αύξησής του αρχίζει να περιορίζεται, η μέση υπολειπόμενη φυσική διάρκειά του έχει χρονικά επεκταθεί και οι ετήσιες δαπάνες εξυπηρέτησής του έχουν αισθητά μειωθεί.
Ωστόσο, δεν αρκεί αυτό.
Ως επακόλουθο των Ευρωπαϊκών αποφάσεων, οι εταίροι μας οφείλουν να συμβάλλουν στην περαιτέρω ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητάς του.
Δεν μπορώ, γιατί δεν πρέπει, να μπω σε συζήτηση επί σεναρίων.
Σε αυτό που πρέπει να σταθώ, είναι ότι υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις, εφικτές τεχνικές και ισοδύναμοι τρόποι.
Κύριε Υπουργέ, πώς προκύπτει το πρωτογενές πλεόνασμα όταν έχουμε κάθε μήνα 1,5 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμα;
Η πρωτοφανής, στα μεταπολεμικά χρονικά οικονομική, και όχι μόνο, παγκόσμια κρίση, η οποία έπληξε με σφοδρότητα και τη χώρα μας, χώρα που κουβαλούσε διαχρονικά αρκετές ενδογενείς παθογένειες, σε συνδυασμό με την υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση κατά τα τελευταία χρόνια, συνέβαλλαν καθοριστικά στη μείωση της φοροδοτικής ικανότητας πολλών νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Παραταύτα, η συνολική πορεία των εσόδων κρίνεται, δεδομένων των δυσκολιών, ως ικανοποιητική.
Είναι προφανές ότι, εάν όλοι οι φορολογούμενοι είχαν τη δυνατότητα πληρωμής φορολογικών τους υποχρεώσεων, τότε το πρωτογενές πλεόνασμα θα ήταν ακόμη υψηλότερο από αυτό που καταγράφεται.
Συνοψίζοντας, τα δημόσια έσοδα διαμορφώνονται πολύ κοντά στον επικαιροποιημένο εφετινό στόχο αλλά χαμηλότερα έναντι της αντίστοιχης περυσινής χρονιάς, ενώ οι δημόσιες δαπάνες είναι σταθερά μειωμένες τόσο έναντι του επικαιροποιημένου εφετινού στόχου όσο και έναντι της αντίστοιχης περυσινής περιόδου, με επακόλουθο το πρωτογενές πλεόνασμα.
Ασκείται μεγάλη δικαστική πίεση για την είσπραξη φόρων ακόμη και σε πολίτες οι οποίοι δεν είναι φοροφυγάδες, αλλά απλώς αδύναμοι να πληρώσουν τους φόρους. Ποια είναι γνώμη σας;
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλο τμήμα του συνολικού προϊόντος της Ελληνικής οικονομίας που δεν φορολογείται.
Πρόκειται για φαινόμενο διακρατικό και διαχρονικό.
Σήμερα, καταβάλλεται σοβαρή, συστηματική προσπάθεια για τον περιορισμό της, με θετικά, μετρήσιμα αποτελέσματα.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία να ανταποκριθούν στις φορολογικές υποχρεώσεις τους.
Ωστόσο, ο προσδιορισμός της πραγματικής αδυναμίας πληρωμής δεν είναι εύκολη υπόθεση και σίγουρα δεν προκύπτει μόνο με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματα.
Αν και δεν μπορώ να σχολιάσω τις ενέργειες της Δικαιοσύνης, για την άσκηση δικαστικής πίεσης που ερωτάτε, επισημαίνω ότι η δικαστική οδός διεκδίκησης των οφειλόμενων ποσών προς το Δημόσιο είναι η τελευταία «γραμμή άμυνας», η οποία προϋποθέτει ότι έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέσα που έχει στη διάθεσή της η φορολογική διοίκηση.
Θα υπάρξει δηλαδή καινούργια ρύθμιση χρεών για τους φορολογούμενους που αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές τους;
Η Κυβέρνηση βρίσκεται στην τελική φάση διαμόρφωσης ενός νέου, περισσότερο ευέλικτου και φιλικού προς τους φορολογούμενους, πλαισίου ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεών τους.
Η δέσμευση του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, για την ενσωμάτωση ενός τέτοιου πλαισίου στον Προϋπολογισμό του 2015, ισχύει.
Τι πρέπει να γίνει για να μην μπαίνουν οι φτωχοί φυλακή;
Μέλημά μας είναι να τονωθεί το αίσθημα δικαιοσύνης και αλληλεγγύης στην κοινωνία μας, ώστε να μειώνεται σταθερά το ποσοστό των συμπολιτών μας που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Σε αυτό το πλαίσιο, συμπολίτες μας που έχουν ανάλογες φορολογικές οφειλές δεν θα πρέπει να κινδυνεύουν με φυλάκιση.
Η Κυβέρνηση προτίθεται να αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε να αποποινικοποιηθούν τέτοιου είδους οφειλές.
Εκτός από την είσπραξη φόρων, υπάρχουν άλλες πηγές που μπορεί να φέρουν χρήμα στα κρατικά ταμεία;
Έχει σχεδιασθεί και αναπτύσσεται ένα ευρύ πλέγμα στοχευμένων αποκρατικοποιήσεων, μέσω του οποίου περιουσιακά στοιχεία, που μέχρι σήμερα κατείχε το Δημόσιο, μεταφέρονται προς αξιοποίηση στον ιδιωτικό τομέα, δεδομένου ότι έχει αποδειχθεί στον πραγματικό κόσμο ότι το Κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας.
Η αξιοποίηση αυτή είναι επωφελής για τη χώρα, καθώς βραχυπρόθεσμα αυξάνονται τα έσοδα του Δημοσίου και μειώνεται το δημόσιο χρέος, ενώ μεσο-μακροπρόθεσμα δημιουργείται πλούτος στην Ελληνική οικονομία, μέσω της αύξησης των επενδύσεων και της δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης.
Έτσι, προοπτικά, ενισχύεται η αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας και δημιουργούνται νέα εισοδήματα, μέρος των οποίων θα επιστέψει στο Δημόσιο προς όφελος όλων των πολιτών.
Θεωρείτε πως υπάρχει πολιτικό ρίσκο στην Ελλάδα ενόψει της επικείμενης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας;
Κίνδυνοι υπάρχουν παντού και πάντα.
Σήμερα, όμως, που η χώρα πράγματι βλέπει «φως στο τούνελ», είναι κρίσιμο να τους αποφύγουμε ή να τους περιορίσουμε.
Είναι εθνική ανάγκη να διαφυλαχθούν όλα όσα έχουν επιτευχθεί, με τόσο μεγάλο κόπο και κόστος.
Η σταθερότητα της χώρας πρέπει να διαφυλαχθεί.
Η πολιτική ομαλότητα, ως αναγκαία συνθήκη για την ομαλή πορεία της χώρας, δεν πρέπει να υπονομεύεται από κανέναν.
Απαιτείται ψυχραιμία, εγρήγορση και αποφασιστικότητα από όλες τις πλευρές.
Υπενθυμίζω μία σχετική ρήση του Αβραάμ Λίνκολν:
«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα.
Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου.
Με τη ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».
Ποια είναι η σχέση σας με τον Αντώνη Σαμαρά;
Ο Πρόεδρος με τιμά με την εμπιστοσύνη του, σταθερά από το 2009, αρχικά τοποθετώντας με ως Αναπληρωτή Υπεύθυνο του Τομέα Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, και μετέπειτα ως Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών.
Στην εμπιστοσύνη αυτή προσπαθώ, με αίσθημα ευθύνης, να ανταποκριθώ.
Αναγνωρίζω, εκτιμώ και σέβομαι την προσπάθεια που καταβάλλει.
Τι έχετε αποκομίσει από την ενασχόλησή σας με την πολιτική τα τελευταία χρόνια;
Η ενασχόλησή μου με την πολιτική, συνέπεσε χρονικά με τη βαθύτερη κρίση που έχει ζήσει η χώρα, και όχι μόνο, τις πολλές τελευταίες δεκαετίες.
Συνεπώς, συνδυάστηκε αναπόφευκτα με δύσκολες αποφάσεις, με επώδυνες επιλογές.
Αποφάσεις, όμως, αναγκαίες ώστε η χώρα να βγει μία ώρα αρχύτερα από την κρίση, με τις κατά το δυνατόν μικρότερες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.
Και, πιστέψτε με, σήμερα, είμαστε πιο κοντά από ποτέ ώστε η χώρα μας να τα καταφέρει.
Σήμερα, μπορούμε να αισιοδοξούμε.
Συγκρατημένα, αλλά ρεαλιστικά.
Συνεπώς, η δημιουργική συμβολή μου, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου, σε αυτή την προσπάθεια αποτελεί για μένα ύψιστο καθήκον.
Ποιες είναι οι πολιτικές σας φιλοδοξίες;
Οι φιλοδοξίες μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα κίνητρα που με ώθησαν να εμπλακώ στον πολιτικό στίβο.
Το θεμελιώδες κίνητρο είναι να είμαι χρήσιμος, μέσα από τις ιδέες, τις πολιτικές και τις πράξεις μου, στην πατρίδα και τους πολίτες.
Σταθερός στόχος μου παραμένει η δημιουργική συμμετοχή στο δημόσιο βίο της χώρας.
Ένας σοβαρός και αποτελεσματικός πολιτικός λένε πως πρέπει να έρχεται από το μέλλον. Εσείς ως νέος άνθρωπος και σχετικά νέος πολιτικός βλέπετε να υπάρχει σε επάρκεια αυτό το είδος του πολιτικού;
Θεωρώ ότι ένας σοβαρός και αποτελεσματικός πολιτικός θα πρέπει, πέρα από το να έχει όραμα και έμπνευση για τη χώρα, να αναγνωρίζει, να κατανοεί, να ερμηνεύει, να σχεδιάζει και να εφαρμόζει βέλτιστες λύσεις, με δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα, για τα προβλήματα της εποχής, αναγνωρίζοντας τους εκάστοτε περιορισμούς.
Εκτιμώ το λεχθέν «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού οράματος».
Είχατε κάποιο περιστατικό με οργισμένο ψηφοφόρο σας – όπως πολλοί συνάδελφοι σας κατά καιρούς;
Φυσικά.
Δεν ζω «αποστειρωμένα».
Στιγμές κατά τις οποίες πολίτες έχουν εκφράσει τον προβληματισμό, ακόμη και την οργή τους, έχουν υπάρξει.
Και είναι εύλογο, κατανοητό και σεβαστό.
Ειδικά στην περιφέρεια, που οι σχέσεις είναι διαπροσωπικές, οι συναντήσεις με πολίτες, που έχουν παράπονα και ανησυχίες, είναι συχνές.
Θεωρώ ότι ο πολιτικός δεν είναι μόνο για τα «εύκολα» και για «παλαμάκια».
Οφείλει να αναλαμβάνει και το κόστος επώδυνων, αλλά αναγκαίων, αποφάσεων.
Ωστόσο, πιστεύω στο διάλογο, σε βάση αρχών και ρεαλισμού.
Και αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται ανεκτό από τους πολίτες.
Δεν θα πω αποδεκτό, διότι οι δυσκολίες της καθημερινότητας δεν το επιτρέπουν πάντα.
Για αυτό προσπαθώ οι απαντήσεις να έρχονται μέσα από πολιτικές και όχι από ευχές ή υποσχέσεις.
Ποιο είναι το 24ωρο του Χρ. Σταϊκούρα;
Το 24ωρο είναι μάλλον λίγο σε διάρκεια.
Και όχι μόνο για εμένα.
Αλλά για καθεμιά και καθένα που δουλεύει και συμβάλλει με πίστη και προσήλωση στην εθνική προσπάθεια.
Άλλωστε, για αυτό αναλάβαμε αυτές τις ευθύνες.
Τι σας ξεκουράζει στον ελεύθερο χρόνο σας;
Όσο αυτός υπάρχει, το μεγαλύτερο μέρος το αφιερώνω στην οικογένειά μου.
Και, όσο υπολείπεται, για να παρακαλουθώ, εξ αποστάσεως κυρίως, αθλητικούς αγώνες.
Ποια η σχέση σας με την οικογένεια;
Επειδή τα κυβερνητικά «πρέπει» είναι πολλά και περιορίζουν το διαθέσιμο χρόνο, προσπαθώ να ανταποκριθώ σε όλο και περισσότερα εύλογα «θέλω» της οικογένειας.
Όταν η κόρη μου αναγνωρίζει ότι το πετυχαίνω, το αισθάνομαι ως την καλύτερη ανταμοιβή μιας δύσκολης ημέρας.
Για ποιο πράγμα επιμένει συνήθως η γυναίκα σας;
Να καταφέρνω όλο και περισσότερο να είμαι συνεπής στα οικογενειακά «θέλω».
Και σε αυτό έχει δίκιο.
Αγαπάτε τα σπορ; Γυμνάζεστε;
Παλαιότερα, υπήρχε λίγος χρόνος για μπάσκετ με την Ομάδα της Βουλής.
Πλέον, και αυτός, είναι περιορισμένος.
Τι ομάδα είστε; Πηγαίνετε στο γήπεδο;
Πηγαίνω συχνά, συνήθως στη Λαμία, για να παρακολουθήσω κυρίως αγώνες ποδοσφαίρου, βόλεϋ και πόλο.
Αθλήματα, στα οποία η πόλη διαθέτει υψηλού επιπέδου ή ανερχόμενες ομάδες.
Ποια η σχέση σας με την τέχνη;
Οι καταβολές μου είναι λαϊκές, οπότε λαϊκή είναι και η σχέση μου με την τέχνη και, ειδικότερα, με τη μουσική.
Θεωρώ ότι μία συμμετοχή σε ένα από τα δεκάδες πανηγύρια και πατροπαράδοτα γλέντια, που στήνονται με κάθε ευκαιρία στη Φθιώτιδα, θα αποτελέσει για τον καθένα μια ιδιαίτερη εμπειρία.
Για τι έχετε μετανιώσει και τι σας κάνει περήφανο;
Έχει αρχίσει να με στεναχωρεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια δεν αφιερώνω το χρόνο που θα ήθελα στην οικογένειά μου και στους δικούς μου ανθρώπους.
Είναι κάτι που προσπαθώ να διορθώσω…
Εκείνο που μου δίνει «νότα» περηφάνιας είναι όταν άνθρωποι, που με γνωρίζουν από παιδί, μου λένε ότι οι ρόλοι στην πολιτική δεν με έχουν «αλλοιώσει» ως άνθρωπο.