ΔΝΤ

Εισήγηση στην Ολομέλεια για τα Μέτρα για την Εφαρμογή του Μηχανισμού

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η συγκυρία για τη χώρα μας είναι εξαιρετικά κρίσιμη.

Η ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης είναι αντικειμενική και ξεκάθαρη.

Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού επί 7 μήνες διαχειρίστηκε, με επικοινωνιακή λογική, το πρόβλημα ελλείμματος της Ελληνικής Οικονομίας, πρόβλημα το οποίο αντιμετώπισαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες είδαν τα ελλείμματά τους, κατά μέσο όρο, να εκτοξεύονται από το 0,8% του Α.Ε.Π. το 2007 στο 6,8% του Α.Ε.Π. το 2009, οδήγησε τη χώρα σε οξύτατη κρίση δανεισμού.

Αυτούς τους μήνες, η Κυβέρνηση, μεταξύ άλλων:

  • Επέδειξε αβουλία, αναβλητικότητα και αναποφασιστικότητα.
  • Παρουσίασε έλλειψη σοβαρού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης.
  • Καθυστέρησε να πάρει μέτρα, και όταν πήρε κάποια το μίγμα τους απεδείχθη κατάλληλη θεραπεία για το προηγούμενο στάδιο της ασθένειας.
  • Προχώρησε στην κατάθεση Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ήταν κατώτερο των περιστάσεων.
  • Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, υπονομεύοντας τη δανειοληπτική της ικανότητα.
  • Έστελνε λανθασμένα μηνύματα στις αγορές με τις παλινωδίες, τις αντιφατικές δηλώσεις, τις ανεύθυνες διαρροές.
  • Δεν «έμαθε» να τις «διαβάζει». Μιλούσε για «Τιτανικό», για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για προσφυγή στο ΔΝΤ, και μετά έβγαινε στις αγορές για να δανειστεί με πολύ υψηλά επιτόκια.

Το «γεμάτο όπλο στο τραπέζι» απεδείχθη αρχικά άσφαιρο και όταν γέμισε στράφηκε, δυστυχώς, προς τη χώρα μας…

Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών επιλογών ήταν να κλείσουν οι αγορές για τη χώρα μας.

Ο επίλογος της Κυβερνητικής αποτυχίας γράφτηκε με την αναπόφευκτη προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και την απαραίτητη χρηματοδοτική στήριξη από αυτόν.

Σ’ αυτή την αποτυχία ως Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν μπορούμε να συναινέσουμε.

Δεν είμαστε άλλωστε συνένοχοι.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η Εισηγητική Έκθεση του Σχεδίου Νόμου αναφέρεται στην αναγκαιότητα «επίδειξης υπευθυνότητας» για την «ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας».

Επί αυτού 4 σύντομες παρατηρήσεις.

1η Παρατήρηση. Ο κ. Πρωθυπουργός, σε Ομιλία του στις 16 Μαρτίου, ανέφερε ότι «η Ελλάδα έλαβε μέτρα, κατ’ ουσίαν όμοια με αυτά που θα λάμβανε εάν είχε στραφεί στο ΔΝΤ.»

Προφανώς πριν από 11/2 μήνα ο κ. Παπανδρέου δεν γνώριζε…

Σήμερα έμαθε…

2η Παρατήρηση. Ο κ. Υπουργός Οικονομικών, σε Συνέντευξη Τύπου στις 20 Απριλίου, ανέφερε ότι «η Ελληνική Κυβέρνηση έχει πάρει πολλά γενναία και δύσκολα δημοσιονομικά μέτρα για το 2010, ουδείς ζητάει κάτι παραπάνω».

Προφανώς πριν από 10 ημέρες ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν γνώριζε…

Σήμερα έμαθε…

3η Παρατήρηση. Το 2008 το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, καταψήφιζε, με ακραίους χαρακτηρισμούς, το Σχέδιο Νόμου της Κυβέρνησης της Ν.Δ. για την παροχή ρευστότητας στην οικονομία και τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος, ύψους 28 δισ. ευρώ.

Σήμερα, ορθώς, προχωρά όχι μόνο στη χρονική αλλά και στην ποσοτική επέκταση του «πακέτου» στήριξης.

Αυτό και αν είναι πολιτική κωλοτούμπα…

4η Παρατήρηση. Το 2009 το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, μιλούσε για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας του Ελληνικού Δημοσίου με την Κινεζική Εταιρεία COSCO, με δυσμενείς, μετέπειτα, πρωτογενείς και δευτερογενείς συνέπειες για τη χώρα.

Εμείς, ως Ν.Δ., θα σεβαστούμε τις διεθνείς συμβάσεις που υπογράφει το Ελληνικό κράτος.

Γιατί η Ελληνική Πολιτεία έχει συνέχεια.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Επί του Σχεδίου Νόμου:

1ον. Το μίγμα των μέτρων επιτείνει την ύφεση.

Η Κυβέρνηση ομολόγησε την εντυπωσιακή επιδείνωση της κατάστασης από τον Ιανουάριο έως τον Μάϊο, αφού η εκτίμηση για ύφεση 0,3% τον Ιανουάριο μετατράπηκε σε 4% τον Μαϊο.

Και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι δεν θα επιδεινωθεί και άλλο.

Επιβάλλοντας και νέα μέτρα…

Να θυμίσω ότι, τον Ιανουάριο, το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης περιλάμβανε μέτρα ύψους 11 δισ. ευρώ για το 2010.

Το Μάρτιο, το συμπληρωματικό «πακέτο» μέτρων ανήλθε στα 4,8 δισ. ευρώ.

Σήμερα, αρχές Μαϊου, τα «νέα» μέτρα ανέρχονται στα 5,8 δισ. ευρώ.

Κάθε 2 μήνες και 5 δισ. ευρώ επιπλέον μέτρα…

Και είμαστε ακόμη στο Μάϊο…  

 

2ον. Το μίγμα των μέτρων είναι κοινωνικά άδικο και οικονομικά αναποτελεσματικό.

Ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική «ροκανίζει» τα εισοδήματα, «στεγνώνει» την αγορά, διογκώνει την ανεργία, παραλύει την ψυχολογία της κοινωνίας, ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις.

 

3ον. Το μίγμα των μέτρων είναι ελλιπές.

Όχι μόνο λείπουν τα αναγκαία αντισταθμιστικά μέτρα τόνωσης της αγοράς αλλά μειώνονται σε σχέση με πέρυσι οι δαπάνες στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Το Μάρτιο το Πρόγραμμα μειώθηκε κατά 500 εκατ. ευρώ.

Σήμερα προκύπτει επιπλέον μείωση κατά 500 εκατ. ευρώ.

Ενώ ισόποση μείωση προβλέπεται και για το 2011, και για το 2012.

Έτσι αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση την ανάπτυξη.

4ον. Περιλαμβάνονται μη-καθορισμένα μέτρα ύψους 11 δισ. ευρώ.

Πάνω από το 30% της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής ύψους 30 δισ. ευρώ μέχρι το 2014.

Και αναρωτιέται κανείς: τι είδους μέτρα είναι αυτά;

 

5ον. Το ίδιο το Μνημόνιο Συνεργασίας αναφέρεται στο πιθανό ενδεχόμενο λήψης και άλλων, επιπρόσθετων, μέτρων.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το Πρόγραμμα περιλαμβάνει κινδύνους που προέρχονται από χαμηλότερα έσοδα, υψηλότερες κοινωνικές μεταβιβάσεις, περαιτέρω αρνητικές αναθεωρήσεις για το ρυθμό ανάπτυξης, πρόσθετα δημοσιονομικά βάρη, υψηλότερες δαπάνες τόκων.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Στις συνθήκες της κρίσης δεν επιτρέπεται να κρυβόμαστε.

Για την αποκόλληση από το τέλμα τα πολιτικά κόμματα, οι «παράγοντες» της οικονομικής, πνευματικής και κοινωνικής ζωής, αλλά και κάθε πολίτης, οφείλει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης του.

Για το χθες, για το σήμερα, για το αύριο.

Χωρίς να αποφεύγουμε ή να μετακυλύουμε την ευθύνη.

Άλλωστε όλοι μας γνωρίζουμε ποιοί δημιούργησαν τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας.

Την ιστορία της Ελληνικής Οικονομίας θα την γράψουμε όλοι μαζί.

 

Το ζητούμενο σήμερα είναι τι μπορεί να γίνει ώστω να μετριασθούν, κατά το δυνατόν, οι επιπτώσεις της κρίσης στην κοινωνία, να εξέλθουμε από το μηχανισμό στήριξης και τους όρους του όσο γίνεται ταχύτερα, και να σπάσουμε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Με την εκπόνηση και εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και ρεαλιστικού σχεδίου για την Οικονομία.

Με συγκεκριμένες, συνεκτικές και ποσοτικοποιημένες δράσεις.

Με στρατηγικούς στόχους τη διαρκή προώθηση της αειφόρου, έξυπνης και εξωστρεφούς ανάπτυξης, της ευημερίας των πολιτών, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Προς αυτή την κατεύθυνση η Ν.Δ. επιμένει και προτείνει:

  • Άμεσα μέτρα τόνωσης της Οικονομίας και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου, μέτρα αντισταθμιστικά, μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους.
  • Μεσο-μακροπρόθεσμα διαρθρωτικά μέτρα μεγέθυνσης της παραγωγικής βάσης, ενίσχυσης των ρυθμών ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Υπάρχει ελπίδα για τη χώρα.

Υπάρχει προοπτική.

Μόνο που απαιτείται εκτός από το στρατηγικό σχέδιο και τις επιμέρους συγκεκριμένες πολιτικές, ισχυρή πολιτική βούληση και αποτελεσματική πολιτική διαχείριση.

Η παρούσα Κυβέρνηση φαίνεται ελλειμματική σε σχέση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Στη Ν.Δ. εναπόκειται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και να δώσει έμπρακτα και έγκαιρα «σήματα» αυτής της προοπτικής.

Και το πράττουμε.

Με υπευθυνότητα και αξιοπιστία.

Συνέντευξη στην Εφημερίδα Απογευματινή

Κύριε Σταϊκούρα γιατί φτάσαμε από το ότι «δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να φύγουμε από το ευρώ ούτε να προσφύγουμε στο ΔΝΤ» του κ. Παπανδρέου πριν από 3 μήνες, στην προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης σήμερα;

Γιατί κα. Αδηλίνη οι αγορές, εξαιτίας των πράξεων και των παραλείψεων της Κυβέρνησης, «έκλεισαν» για τη χώρα μας.

Οπότε η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, και εντέλει στο ΔΝΤ, ήταν αναπόφευκτη.

Η ευθύνη της Κυβέρνησης γι’ αυτή την «ταπεινωτική εξέλιξη» (Ομιλία κ. Σημίτη το 2008 στη Βουλή) είναι αντικειμενική και ξεκάθαρη.

Αφού επί επτά μήνες διαχειρίστηκε με επικοινωνιακή λογική το πρόβλημα ελλείμματος της Ελληνικής Οικονομίας (πρόβλημα το οποίο αντιμετώπισαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες είδαν τα ελλείμματά τους να εκτοξεύονται, κατά μέσο όρο, από το 0,8% του Α.Ε.Π. το 2007 στο 6,8% του Α.Ε.Π. το 2009), οδήγησε τη χώρα σε οξύτατη κρίση δανεισμού.

Κρίση δανεισμού που δεν αντιμετώπισαν χώρες με υψηλότερο από την Ελλάδα έλλειμμα (Ιρλανδία) και χρέος (Ιταλία).

Αυτούς τους μήνες, η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μεταξύ άλλων:

  • Παρουσίασε έλλειψη σοβαρού και ολοκληρωμένου επιχειρησιακού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης.
  • Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, υπονομεύοντας τη δανειοληπτική της ικανότητα.
  • Έστελνε λανθασμένα μηνύματα στις αγορές. Αυτές άρχισαν να μας «τιμωρούν» όταν διαπίστωσαν ότι η Κυβέρνηση επιδίδεται σε διακηρύξεις χωρίς να προωθεί μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Συνέχισαν να μας τιμωρούν όταν διαπίστωναν αδυναμία συνεννόησης, παλινωδίες, Κυβερνητική διγλωσσία ή πολυφωνία, φλυαρία, αντιφατικές δηλώσεις και ανεύθυνες διαρροές.
  • Δεν «έμαθε» να «διαβάζει» τις αγορές. Μιλούσε για «Τιτανικό», για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για προσφυγή στο ΔΝΤ, και μετά έβγαινε στις αγορές για να δανειστεί με πολύ υψηλά επιτόκια.
  • Θριαμβολογούσε αδικαιολόγητα με την επωδό ότι «τώρα δικαιώνονται οι θυσίες του ελληνικού λαού», όταν οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις θα έπρεπε να αποτιμώνται με νηφαλιότητα, περίσκεψη και διορατικότητα. Το «γεμάτο όπλο στο τραπέζι» απεδείχθη άσφαιρο και όταν γέμισε στράφηκε προς τη χώρα μας…

Ο επίλογος αυτής της Κυβερνητικής αποτυχίας γράφτηκε χθες.

 

Φταίει μόνο η παρούσα Κυβέρνηση γι΄ αυτή την εξέλιξη;

Το πρόβλημα ελλείμματος και χρέους, λόγω των εγχώριων διαρθρωτικών και διαχειριστικών αδυναμιών, δεν δημιουργήθηκε σήμερα. Ούτε όμως χθες.

Μερίδιο ευθύνης φέρουν όλες οι Κυβερνήσεις του παρελθόντος.

Τη μεγαλύτερη όμως ευθύνη για τα «υποκείμενα νοσήματα» φέρουν οι Κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. της δεκαετίας του ’80 με τις επεκτατικές δημοσιονομικές επιλογές τους.

Η Ν.Δ. αναλαμβάνει το μερίδιο που της αναλογεί για τη δυναμική της Ελληνικής Οικονομίας και την κατάσταση που παρέδωσε τον Οκτώβριο του 2009.

Ας βρει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το πολιτικό κουράγιο να το πράξει.

Η κρίση όμως δανεισμού προέκυψε μόλις τους τελευταίους μήνες.

Όταν, δυστυχώς, η νέα Κυβέρνηση έδειξε πρωτοφανή αδυναμία να πείσει τις αγορές ότι μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματα της Οικονομίας.

Βέβαια σε αυτή την κρίση συνέτειναν και οι «μυωπικοί», διστακτικοί και ασαφείς Ευρωπαϊκοί χειρισμοί, οι ανεύθυνες και επικίνδυνες προσεγγίσεις αναλυτών – και όχι μόνο (π.χ. περί αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους), οι υπερβολικές αντιδράσεις διεθνών αξιολογικών οίκων και οι κερδοσκοπικές πιέσεις.

 

Γιατί η Ν.Δ. ήταν αντίθετη στην προσφυγή στο ΔΝΤ;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι όλα τα πολιτικά κόμματα, τουλάχιστον φραστικά και η ίδια η Κυβέρνηση, ήταν αντίθετα σε μία τέτοια εξέλιξη.

Το αναφέρατε άλλωστε και η ίδια στην πρώτη σας ερώτηση.

Η προσφυγή συνεπώς στο μηχανισμό στήριξης καταδεικνύει την αποτυχία της Κυβέρνησης.

Εμείς, ως Ν.Δ., θα προτιμούσαμε η βοήθεια προς την Ελλάδα να δοθεί σε αυστηρά ευρωπαϊκά πλαίσια, το επιτόκιο δανεισμού να μην είναι τόσο υψηλό (πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο που ίσχυσε στη Λετονία) και να μην προσφεύγαμε στο ΔΝΤ, αφού, κατά κανόνα, οι όροι του βάζουν την Οικονομία ακόμα βαθύτερα στο «φαύλο κύκλο» μεγαλύτερων ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων και ακόμα μεγαλύτερης ύφεσης.

Τώρα, όμως, όπως τα κατάφερε η Κυβέρνηση, αυτό δεν είναι πλέον επιλογή.

Είναι δυσάρεστη πραγματικότητα, όπως φάνηκε και από τις χθεσινές ανακοινώσεις.

 

Έχετε κάποια πρώτη εκτίμηση για τις χθεσινές ανακοινώσεις;

Θεωρούμε ότι επιβεβαιωνόμαστε σε 2 βασικές εκτιμήσεις μας:

1η: Ότι με το μείγμα των υφιστάμενων μέτρων η ύφεση θα είναι βαθύτερη και πιο παρατεταμένη. Σήμερα αυτή εκτιμάται στο -4% από -0,3% που ήταν οι κυβερνητικές εκτιμήσεις μέχρι πολύ πρόσφατα.

2η: Ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης ενσωμάτωνε μη υλοποιήσιμους στόχους. Τώρα η Κυβέρνηση ομολογεί ότι έχει ουσιαστικά αποτύχει και επιβάλει νέα, πιο περιοριστικά, μέτρα, με νέες αυξήσεις εμμέσων φόρων και νέες περικοπές αμοιβών στο Δημόσιο.

Το μίγμα όμως των προτεινόμενων μέτρων εξακολουθεί να είναι οικονομικά αναποτελεσματικό, κοινωνικά άδικο και ελλιπές, αφού απουσιάζουν από αυτό μέτρα τόνωσης της αγοράς και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας.

 

Ποιο είναι το ζητούμενο από εδώ και μπρος;

Το ζητούμενο τώρα είναι τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει ώστε να μετριασθούν, κατά το δυνατόν, οι επιπτώσεις της κρίσης στην κοινωνία (περιορισμός της έξαρσης της ανεργίας και διατήρηση της κοινωνικής συνοχής), να εξέλθουμε από το μηχανισμό στήριξης όσο γίνεται πιο σύντομα, και να σπάσουμε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης όσο γίνεται πιο γρήγορα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ανάπτυξης της Οικονομίας.

Προς αυτή την κατεύθυνση η Ν.Δ. επιμένει και προτείνει:

  • Άμεσα μέτρα τόνωσης της Οικονομίας και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου, μέτρα αντισταθμιστικά, μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους (εδώ και 3 μήνες έχουμε καταθέσει 23 σχετικές προτάσεις).
  • Μεσο-μακροπρόθεσμα διαρθρωτικά μέτρα μεγέθυνσης της παραγωγικής βάσης, ενίσχυσης των ρυθμών ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας (όπως είναι, ενδεικτικά, η μείωση της σπατάλης με τη βελτίωση της «ποιότητας» των δαπανών, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με τον περιορισμό, κυρίως, του εξωγενούς κόστους των επιχειρήσεων κ.α.). 

“Στάση Ευθύνης” – Δήλωση στον Αδέσμευτο Τύπο της Κυριακής

Ο κ. Παπανδρέου και η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού επί επτά μήνες διαχειρίστηκαν με επικοινωνιακή λογική την κρίση ελλείμματος της ελληνικής οικονομίας, οδήγησαν τη χώρα σε οξύτατη κρίση δανεισμού.

Εμείς, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, όλο αυτό το χρονικό διάστημα τηρήσαμε στάση ευθύνης. Υποδείξαμε μείγματα πολιτικών σταδιακής εξόδου από την κρίση. Όμως, δεν εισακουστήκαμε.

Ο κ. Παπανδρέου μπροστά στο πλήρες αδιέξοδο, στο οποίο οδήγησε τα πράγματα, αποφάσισε την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, δηλαδή, εντέλει, στο ΔΝΤ.

Εμείς, και στη νέα φάση που εισήλθε η χώρα, με αίσθημα κοινωνικής και εθνικής ευθύνης, θα συνδράμουμε ώστε το οικονομικό και κοινωνικό κόστος από τους χειρισμούς του κ. Παπανδρέου να ελαχιστοποιηθεί και να μεγιστοποιηθούν τα μεσο – μακροχρόνια προσδοκώμενα οφέλη. Και σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχουμε όλοι μας κατά νου οτι η προσφυγή δεν είναι από μόνη της ικανή συνθήκη για την επίλυση των επί τριών δεκαετιών συσσωρευμένων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.

TwitterInstagramYoutube