Σε ένα μη ευσταθές διεθνές, οικονομικό και γεωπολιτικό, περιβάλλον η Ελλάδα βιώνει τις οδυνηρές συνέπειες μιας βαθιάς και παρατ
εταμένης κρίσης. Κρίση η οποία οφείλεται αφενός στις διαχρονικά υποβόσκουσες παθογένειες του συστήματος, οι οποίες πυροδοτήθηκαν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, και αφετέρου σε ελλειμματικούς πολιτικούς χειρισμούς που έγιναν τους τελευταίους μήνες του 2009 και μεταγενέστερα. Είναι γνωστό ότι στα μέσα του 2012 ήταν εμφανής η αδυναμία εφαρμογής ακόμη και των συμφωνιών που η χώρα είχε υπογράψει με τους εταίρους και δανειστές και ως εκ τούτου ήταν αβέβαιη ακόμη και η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Υπό αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και τις αβεβαιότητες, η Κυβέρνηση που προέκυψε τον Ιούνιο του 2012 επέλεξε την ώθηση για έξοδο από το τέλμα. Αναβάθμισε την αξιοπιστία και τη θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο στερέωμα. Προώθησε την δημοσιονομική εξυγίανση, προσαρμογή και πειθαρχία και οργάνωσε τις προϋποθέσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Προώθησε την απορρόφηση των κοινοτικών πόρων και τις διαδικασίες αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα.
Την τελευταία περίοδο καταγράφονται ενθαρρυντικά σημεία που δείχνουν ότι οι τεράστιες θυσίες των πολιτών παράγουν, σταδιακά, απτά αποτελέσματα. Ειδικά στο πεδίο της δημοσιονομικής προσαρμογής η χώρα προσεγγίζει τους στόχους της. Με αποτέλεσμα να καθίσταται όλο και πιο εφικτή η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στη Γενική Κυβέρνηση στο τέλος του έτους. Σύμφωνα με τις εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το διαρθρωτικό ισοζύγιο της χώρας το 2013, εξαιρουμένης δηλαδή της ύφεσης και άλλων συγκυριακών παραγόντων, εκτιμάται ότι θα είναι πλεονασματικό, της τάξεως του 2% του ΑΕΠ, έναντι ελλείμματος 1,4% στην Ευρωζώνη. Δηλαδή η χώρα θα έχει την καλύτερη δημοσιονομική επίδοση μεταξύ όλων των χωρών της Ευρωζώνης.
Προτεραιότητα, πλέον, αποτελεί η παγίωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας ώστε να διασφαλιστεί το αποτέλεσμα του πρωτοφανούς, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, δημοσιονομικού εγχειρήματος. Και αυτή η διάσταση έχει ενισχυθεί θεσμικά με την επικαιροποίηση και βελτίωση του συστήματος δημοσιονομικών ελέγχων, την ενίσχυση του πλαισίου δημοσιονομικών κανόνων και πρακτικών με την παράλληλη ενεργοποίηση μηχανισμών παρακολούθησης των ΔΕΚΟ, των ΝΠΙΔ και των ΟΤΑ, την τήρηση Μητρώου Δεσμεύσεων απ’ όλους τους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, και τη θέσπιση αυστηρών διαδικασιών παρακολούθησης της πορείας εκτέλεσης των δημόσιων προϋπολογισμών.
Σημειώνεται, βεβαίως, ότι η δημοσιονομική προσαρμογή, αν και αναγκαία συνθήκη, δεν είναι από μόνη της ικανή για να επιτύχει η οικονομία και η χώρα την έξοδο από την κρίση. Η Κυβέρνηση επικεντρώνεται και στους άλλους παράγοντες. Την αναδιοργάνωση του δημοσίου τομέα, τη συγκρότηση ενός άλλου κράτους με στόχο τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες, τη δημιουργία, μέσω μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής, ενός σταθερού, βιώσιμου και επαρκώς κεφαλαιοποιημένου τραπεζικού συστήματος, την περαιτέρω ενίσχυση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, την υλοποίηση, με επιταχυνόμενους ρυθμούς, του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων και επενδύσεων, αφού η χώρα δεν είναι σε θέση να παράγει αρκετά ενδογενή πλεονάσματα, την ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας, και την υιοθέτηση πολιτικών προώθησης της απασχόλησης.
Η προσπάθεια, λοιπόν, συνεχίζεται με σταθερά βήματα ώστε, τελικώς, οι τεράστιες θυσίες της Ελληνικής κοινωνίας να πιάσουν τόπο και μέσω του συνεχούς εμπλουτισμού του δημοσιονομικού εγχειρήματος με πολιτικές για την ανάταξη της πραγματικής οικονομίας η χώρα να εξέλθει από την βαθιά και παρατεταμένη κρίση και να ενισχύσει καθοριστικά την απασχόληση, διαμορφώνοντας παράλληλα τις συνθήκες για την αντιμετώπιση του ζητήματος του μεγάλου δημοσίου χρέους.
