Άρθρα Archives | Σελίδα 17 από 20 | Χρήστος Κων. Σταϊκούρας

24Οκτ

Άρθρο στην Εφημερίδα “Η Χώρα” – “Τα ψέματα του πρωθυπουργού;”

Οι πρόσφατες δηλώσεις των δύο κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχονται σε αντίθεση με τις διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι δεν πρόκειται, λόγω της αναθεώρησης των δημοσιονομικών στοιχείων, να απαιτηθεί περαιτέρω δημοσιονομική προσαρμογή. Ο Επίτροπος κ. Rehn τόνισε πως “[…] οι δημοσιονομικοί στόχοι για το 2011 θα διατηρηθούν και αυτό μπορεί να απαιτήσει κάποια πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι […]”. Νέα πρόσθετα μέτρα επώδυνα για τους πολίτες. Νέα μέτρα που, άλλωστε, σε κάθε περίπτωση θα υπάρξουν για το 2011. Καταγράφονται στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, όπου περιλαμβάνονται για το 2011 πρόσθετοι φόροι ύψους 5,3 δισ. ευρώ και περαιτέρω περικοπές δαπανών ύψους 1,4 δισ. ευρώ. Το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνονται στο «Μνημόνιο» δεν τα κάνει παλιά, ούτε καταργεί τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που αυτά έχουν στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις.

Διαψεύδεται, λοιπόν, ο κ. Πρωθυπουργός που μόλις πριν από λίγες ημέρες είχε δηλώσει ότι “[…] παρά τις νέες διορθώσεις της Eurostat θα κατακτήσουμε τους στόχους που θέσαμε φέτος και δεν θα χρειαστεί να πάρουμε μέτρα που θα επιβαρύνουν περαιτέρω τον Έλληνα πολίτη […]” (07.10.2010).

Επιπρόσθετα, ο κ. Rehn υπογράμμισε ότι “[…] η Eurostat έχει εντοπίσει συγκεκριμένους φορείς που πρέπει να επανακατηγοριοποιηθούν ως δημόσιοι φορείς […]” και ο Πρόεδρος του Eurogroup κ. Juncker σημείωσε ότι η όποια αναθεώρηση δεν θα είναι το αποτέλεσμα παρατυπιών ή παραλείψεων της κυβέρνησης της Ελλάδας, αλλά το αποτέλεσμα της ‘’επανακατηγοριοποίησης’’ ορισμένων κρατικών δαπανών, καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς του κ. Πρωθυπουργού πως “[…] αλήθεια είναι ότι, ακόμα και σήμερα, η Eurostat βρίσκει «γαλάζιους» σκελετούς στην ντουλάπα του ελλείμματος […]” (17.10.2010).

Η αλήθεια, συνεπώς, δεν αποτυπώνεται στους ισχυρισμούς, τις διαβεβαιώσεις, τις επιθυμίες και τους μικροκομματικούς τακτικισμούς της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

18Οκτ

Άρθρο στην Εφημερίδα CityPress – “Ρεαλιστικότητα Πολιτικών και Μαγικές Συνταγές”

Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού τις αγνόησε επί 3 μήνες, αμφισβητεί τώρα τη ρεαλιστικότητα των προτάσεων της ΝΔ, μιλώντας για δήθεν «μαγικές συνταγές».

Καλεί, μάλιστα, την Αξιωματική Αντιπολίτευση να παρουσιάσει τις οικονομικές της εκτιμήσεις σε Οικονομολόγους.

Καλό θα ήταν, όμως, η Κυβέρνηση να παρουσιάσει σε Οικονομολόγους και τις δικές της εκτιμήσεις.

Να παρουσιάσει καταρχήν τις αποκλίσεις των στόχων για βασικά μεγέθη της Οικονομίας κατά τους πρώτους 5 μήνες υλοποίησης του «Μνημονίου», όπως είναι:

ο πληθωρισμός (το «Μνημόνιο» προέβλεπε 1,9%, το Προσχέδιο εκτιμά 4,6%, το Σεπτέμβριο ήταν στο 5,6%),
η ανεργία (το «Μνημόνιο» προέβλεπε 11,8%, το Προσχέδιο εκτιμά 11,6%, Τον Ιούλιο ήταν στο 12%),
τα έσοδα (το «Μνημόνιο» προέβλεπε αύξηση 13,7%, το Προσχέδιο εκτιμά αύξηση 8,7%, μέχρι Σεπτέμβριο ήταν στο 3,7%).

Να παρουσιάσει τις εκτιμήσεις της για την ύφεση του 2010, όπου προέβλεπε ύφεση 0,3% τον Ιανουάριο, 2% το Μάρτιο και 4% το Μαϊο.

Να παρουσιάσει, επίσης, και τις πολιτικές της για την ανάπτυξη, με την εγκατάλειψη βασικών αναπτυξιακών εργαλείων της Οικονομίας. Το ΕΣΠΑ είναι κολλημένο, το ΤΕΜΠΜΕ βούλιαξε, οι πρωτοβουλίες για ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης καρκινοβατούν, οι δημόσιες επενδύσεις είναι περιορισμένες κατά 30% σε σχέση με πέρυσι, Επενδυτικός Νόμος δεν υπάρχει.

Ήδη όμως διακεκριμένοι Οικονομολόγοι και εκπρόσωποι παραγωγικών φορέων έχουν αξιολογήσει τις κυβερνητικές προτάσεις.

Έκθεση του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) υπογραμμίζει ότι «η επιβολή έκτακτης εισφοράς στις επιχειρήσεις, ή η εξοικονόμηση πόρων 500 εκατ. ευρώ το ίδιο έτος από την εφαρμογή του «Καλλικράτη», δεν μπορούν να θεωρηθούν στη σημερινή συγκυρία ρεαλιστικές προτάσεις δημοσιονομικής προσαρμογής για το 2011» (Η Ελληνική Οικονομία, Τεύχος 03/10, Οκτώβριος, σελ. 44).

Η ίδια Έκθεση υπογραμμίζει ότι η υστέρηση εσόδων, μεταξύ άλλων, οφείλεται και «…στη θέσπιση υπεραισιόδοξων στόχων μετά τη λήψη των φορολογικών μέτρων, ενδεχομένως, λόγω της υποεκτίμησης της ελαστικότητας ζήτησης ως προς τις τιμές και ως προς το εισόδημα…».

Μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) προχωρά στη διάκριση διαρθρωτικού και κυκλικού ελλείμματος, όπως κάνει και η πρόταση της ΝΔ, και ποσοτικοποιεί τα δύο μεγέθη σε αντίστοιχο ύψος με αυτό της πρότασης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (Οικονομικές Εξελίξεις, Τεύχος 12, Μάιος 2010).

Οι παραγωγικοί φορείς διαπιστώνουν ότι το «Μνημόνιο» οδηγεί στον φαύλο κύκλο της ανατροφοδοτούμενης ύφεσης. Προτείνουν «διαπραγμάτευση με στόχο την επιμήκυνση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής», «ευελιξία στην εφαρμογή του Μνημονίου», «άμεση απεμπλοκή από τους όρους του».

Από τα ανωτέρω, αντιλαμβάνεται κανείς πως, εκ του αποτελέσματος, η τελευταία που δικαιούται να ομιλεί για ρεαλιστικότητα πολιτικών και για «μαγικές συνταγές» είναι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

16Οκτ

Άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο – “Περί Ευθύνης”

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και όσοι στήριξαν την επιβολή του «Μνημονίου», επιχειρούν να παρουσιάσουν αυτή την επιλογή τους ως στάση εθνικής ευθύνης και κατηγορούν την Αξιωματική Αντιπολίτευση για ανευθυνότητα.

Τα γεγονότα όμως τους διαψεύδουν.

Πρώτον, διότι οι αστοχίες στις προβλέψεις και οι αποκλίσεις από τους στόχους του «Μνημονίου» δικαιώνουν την επιλογή της Νέας Δημοκρατίας.

Και δεύτερον, διότι η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει έμπρακτα, τον τελευταίο χρόνο, πως αντιλαμβάνεται το θεσμικό της ρόλο.

Πιο συγκεκριμένα:

1^ον. Πρότεινε, έγκαιρα, από το Δεκέμβριο του 2009, επώδυνα, αλλά αναγκαία, συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής.

2^ον. Στήριξε την προσπάθεια της Κυβέρνησης, μέσα στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης για τη χώρα μας.

3^ον. Υποστήριξε, στο «δεύτερο πακέτο» του Μαρτίου, τα περισσότερα Κυβερνητικά μέτρα.

4^ον. Στήριξε χρηματοπιστωτικά μέτρα για τη διαφύλαξη της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.

5^ον. Στήριξε διαρθρωτικά μέτρα για τη βιώσιμη διόρθωση των δημοσίων οικονομικών.

6^ον. Στήριξε διαρθρωτικά μέτρα για την απελευθέρωση δυνάμεων και πόρων στην Οικονομία (όπως είναι η απελευθέρωση του κλάδου των μεταφορών και η αναδιάρθρωση του ΟΣΕ).

7^ον. Κατέθεσε, το Φεβρουάριο, τον Ιούλιο και το Σεπτέμβριο, τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για την ταχύτερη έξοδο της χώρας από το «Μνημόνιο» και την κρίση.

Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση:

1^ον. Συναίνεσε μόλις σε 7 νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια.

2^ον. Απειλούσε την τότε Κυβέρνηση να «μην παραχωρεί το λιμάνι του Πειραιά σε μια κρατική κινεζική εταιρεία».

3^ον. Κατηγορούσε την τότε Κυβέρνηση ότι «διαθέτει 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες χωρίς διαφάνεια…» και ότι το πακέτο ρευστότητας προς την Οικονομία αποτελεί «έγκλημα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου».

4^ον. Κατηγορούσε την τότε Κυβέρνηση ότι η περαίωση «είναι ένα νέο χαράτσι, που επιβάλλεται με εκβιαστικό τρόπο» (29.08.2008).

5^ον. Κατηγορούσε την τότε Κυβέρνηση ότι «το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανένας όταν μια Οικονομία είναι σε ύφεση είναι να παγώσει τους μισθούς».

6^ον. Υπόσχονταν προεκλογικά ότι «λεφτά υπάρχουν».

7^ον. Καταφέρονταν εναντίον του ΔΝΤ.

10Οκτ

Άρθρο στην Εφημερίδα “Το Παρόν” – “Το Προσχέδιο «κρύβει» νέες περικοπές για το 2010”

Το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού αποτυπώνει με τον πλέον σαφή τρόπο την αποτυχία της Κυβέρνησης να επιτύχει τους στόχους που έχει θέσει για το 2010.

Στόχους για βασικά μεγέθη της Ελληνικής Οικονομίας, όπως είναι:

ο πληθωρισμός (το «Μνημόνιο» προέβλεπε 1,9%, το Προσχέδιο εκτιμά 4,6%, το Σεπτέμβριο είναι στο 5,6%),
η ανεργία (το «Μνημόνιο» προέβλεπε 11,8%, το Προσχέδιο εκτιμά 11,6%, και ήδη, το 2^ο τρίμηνο του έτους, έφτασε στο 11,8%),
τα έσοδα (το «Μνημόνιο» προέβλεπε αύξηση 13,7%, το Προσχέδιο εκτιμά αύξηση 8,7%, μέχρι Αύγουστο είναι στο 3,4%), και
το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (το «Μνημόνιο» προέβλεπε μείωση 4%, το Προσχέδιο μείωση 6%, μέχρι Αύγουστο είναι μειωμένο κατά 33%).

Ο μόνος στόχος που φαίνεται να επιτυγχάνεται είναι η λογιστική μείωση του ελλείμματος.

Για να γίνει όμως αυτό, η Κυβέρνηση χρησιμοποίησε όλες τις διαθέσιμες «εφεδρείες» της.

Έτσι, όπως καταγράφεται στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, η Κυβέρνηση προχωρά, μέσα στο 2010, στη λήψη νέων μέτρων και σε περαιτέρω περικοπές σε σχέση με αυτές που προβλέπονται στο «Μνημόνιο», προκειμένου να καλύψει την τεράστια υστέρηση, έναντι των στόχων, στα έσοδα.

Μέτρα όπως είναι:

Η περαίωση των ανέλεγκτων υποθέσεων η οποία προσδοκάται να αποφέρει επιπλέον 700 εκατ. ευρώ.
Η περαιτέρω μείωση των αποδοχών και συντάξεων κατά 381 εκατ. ευρώ.
Η περαιτέρω συρρίκνωση των δαπανών για κοινωνική προστασία κατά 295 εκατ. ευρώ (145 εκατ. ευρώ από το ΕΚΑΣ, 70 εκατ. ευρώ από το Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών, 89 εκατ. ευρώ από τα υπόλοιπα της έκτακτης ενίσχυσης κοινωνικής αλληλεγγύης).
Η περαιτέρω μείωση των δαπανών για επιχορηγήσεις φορέων κατά 196 εκατ. ευρώ.
Η περαιτέρω συρρίκνωση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 200 εκατ. ευρώ.
Η περαιτέρω μείωση των καταναλωτικών δαπανών κατά 35 εκατ. ευρώ (βέβαια οι δαπάνες για μετακινήσεις αυξάνονται ισόποσα).
Η μείωση των δαπανών για παραλαβές εξοπλιστικών προγραμμάτων κατά 1,6 δισ. ευρώ.

Η σύγκριση, συνεπώς των εκτιμήσεων του «Μνημονίου» με αυτές του Προσχεδίου αποκαλύπτει νέα μέτρα και περικοπές ύψους περίπου 3,4 δισ. ευρώ για το 2010.

Μέτρα τα οποία, μαζί με τους πρόσθετους φόρους ύψους 5,3 δισ. ευρώ και τις περαιτέρω περικοπές δαπανών ύψους 1,4 δισ. ευρώ για το 2011, προσθέτουν μεγαλύτερες θυσίες για μισθωτούς και συνταιούχους.

Επιβαρύνσεις οδυνηρές για την Οικονομία και την Κοινωνία.

09Οκτ

Άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο – “Θυσίες χωρίς αντίκρισμα”

Το Προσχέδιο του 2^ου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ περιλαμβάνει μεγαλύτερες θυσίες, ακόμη και από εκείνες του 2010, για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Θυσίες οι οποίες αναμένεται να γίνουν πιο οδυνηρές ανάλογα με το εύρος των αποκλίσεων από τους στόχους.

Πιο συγκεκριμένα, με το Προσχέδιο:

1^ον. Παραμένουν οι αβεβαιότητες για την επίτευξη των στόχων του 2010.

Η ίδια η Κυβέρνηση άλλωστε ομολογεί ότι «το αποτέλεσμα του 2010 θα καθορίσει το μέγεθος της προσπάθειας που πρέπει να γίνει το 2011».

Ήδη καταγράφονται σημαντικές αποκλίσεις σε βασικά μεγέθη της Οικονομίας.

Για το λόγο αυτό και η Κυβέρνηση, στους πρώτους 5 μήνες υλοποίησης του «Μνημονίου», χρησιμοποιεί και τις τελευταίες «εφεδρείες» που διαθέτει προκειμένου, λογιστικά, να επιτύχει την προσδοκώμενη μείωση του ελλείμματος.

«Εφεδρείες» όπως είναι η συρρίκνωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (κατά 2,5 δισ. ευρώ περίπου στο πρώτο οκτάμηνο του έτους), η δραματική μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων (οι εκτιμήσεις έχουν μειωθεί εφέτος από 2,7 δισ. ευρώ σε 1,1 δισ. ευρώ) και η φορολογική αμνηστία μέσω της περαίωσης.

2^ον. Η ύφεση παραμένη βαθιά και είναι παρατεταμένη.

Εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 2,6% για το 2011, από 4% το 2010, η 2^η μεγαλύτερη από το 1975.

3^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή για το 2011 είναι τεράστια, αφού λαμβάνονται μέτρα συνολικού ύψους 9,15 δισ. ευρώ προκειμένου το έλλειμμα να μειωθεί μόλις κατά 2,2 δισ. ευρώ.

4^ον. Η προσαρμογή είναι κοινωνικά άδικη.

Ο λόγος έμμεσων / άμεσων φόρων εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 1,48 το 2010 από 1,33 το 2009 – και 1,65 το 2011.

5^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι οικονομικά αναποτελεσματική.

Αυτή, αντίθετα με τη διεθνώς βέλτιστη πρακτική, γίνεται κυρίως από το σκέλος των εσόδων, και όχι από αυτή των δαπανών.

6^ον. Το χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αναμένεται να διευρυνθεί στο 142,2%, από 115,4% που ήταν το 2009. Ως απόλυτος αριθμός, αναμένεται να «εκτοξευθεί» στα 330 δισ. ευρώ το 2011, από 274 δισ. ευρώ το 2009.

7^ον. Προβλέπεται διόγκωση της ανεργίας.

Πρόκειται για έναν Προϋπολογισμό, ο οποίος αναμένεται, όπως και ο 1^ος της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, πολύ γρήγορα να αναθεωρηθεί, και πάλι επί το δυσμενέστερο για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

29Σεπ

Άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο – “Περαίωση: Ομολογία Κυβερνητικής αποτυχίας”

Η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να προχωρήσει σε περαίωση εκκρεμών υποθέσεων και τακτοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών, 5 μόλις μήνες από την ισχύ του τελευταίου φορολογικού νόμου, καταδεικνύει την αδυναμία της να συλλάβει το φορολογητέο εισόδημα.

Η πρωτοβουλία αυτή:

1^ον. Στέλνει αντιφατικά μηνύματα στην κοινωνία.

Από την μία η Κυβέρνηση, με τηλεοπτικά σποτ, δείχνει να αναζητά την ενίσχυση της φορολογικής συνείδησης, και από την άλλη εθίζει τους πολίτες στην παρανομία.

Από τη μία προχωρά σε πομπώδεις ανακοινώσεις για «ασυμβίβαστη αναμέτρηση» με τη φοροδιαφυγή, και από την άλλη προχωρά σε φορολογική αμνηστία.

2^ον. Δημιουργεί ένα νέο «φυτώριο» φοροφυγάδων για το μέλλον.

Πολλοί διεθνείς οργανισμοί έχουν καυτηριάσει το μέτρο της περαίωσης επειδή τείνει να ενσωματώνει τις προσδοκίες των φορολογουμένων, τονίζοντας μάλιστα ότι «δεν είναι δυνατόν να συμβάλλει μεσοπρόθεσμα στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και στην καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης» (Τράπεζα της Ελλάδος, Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής, Οκτώβριος 2008).

Τα έσοδα μάλιστα που εισπράττονται απ’ αυτή τη ρύθμιση αποτελούν μικρό μόνο μέρος των οφειλομένων στο κράτος.

3^ον. Συνιστά μνημείο Κυβερνητικής αναξιοπιστίας.

Ενδεικτικά, η περαίωση, σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου πριν από μία διετία, «είναι ένα νέο χαράτσι, που επιβάλλεται με εκβιαστικό τρόπο…».

Η Κυβέρνηση, από τον αφορισμό του μέτρου πριν από τις εκλογές, περνάει σήμερα στην υλοποίησή του.

4^ον. Αποτελεί ομολογία Κυβερνητικής αποτυχίας στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Ανικανότητας του κράτους να έχει αποτελεσματικούς φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς.

Και όπως ανέφερε πρόσφατα έγκριτος δημοσιογράφος, τελικά έχουμε «πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής ή παράδοση άνευ όρων»; Η απάντηση νομίζω είναι πρόδηλη…

5^ον. Αποτελεί ομολογία Κυβερνητικής αποτυχίας στην επίτευξη των στόχων για τα έσοδα.

Η υστέρηση εσόδων, έναντι των στόχων, παρά την υπερ-φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, συνεχώς διευρύνεται.

Η περαίωση συνεπώς, κίνηση σπασμωδική και εκτός «Μνημονίου», χρησιμοποιείται από την Κυβέρνηση ως μία ακόμη «εφεδρεία» (μαζί με την περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και των αμυντικών δαπανών) για να καλυφθεί η υστέρηση των εσόδων.

Και όλα αυτά πριν συμπληρωθούν 6 μήνες υλοποίησης του «Μνημονίου».

Η Νέα Δημοκρατία, σε αυτή τη λογική, θα στηρίξει την επιλογή υπό την προϋπόθεση ότι η Κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί με την Τρόικα για να πετύχει ισόποση, τουλάχιστον, της περαίωσης μείωση των φόρων που προκύπτουν για τον Ελληνικό λαό από τα νέα εισπρακτικά μέτρα για το 2011.

Όπως είναι η μετάταξη προϊόντων από το χαμηλό στον υψηλό φορολογικό συντελεστή (εκτιμάται ότι θα αποφέρει 1 δισ. ευρώ), η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων (400 εκατ. ευρώ) και η έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων (600 εκατ. ευρώ).

Μέτρα που άλλωστε θα επιτείνουν την ύφεση, διογκώνοντας το κυκλικό έλλειμμα και αφαιρώντας αναγκαία ζήτηση από την αγορά.

18Σεπ

Άρθρο στην Εφημερίδα “Κεντρί της Μακεδονίας” – “Προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης: Επιλογή και Ευθύνη της Ηγεσίας της Κυβέρνησης”

Έχει, πλέον, καταγραφεί ως ιστορικό γεγονός πως η ηγεσία της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οδήγησε τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης επικαλούμενη τον «κίνδυνο χρεοκοπίας» και το «κλείσιμο των αγορών».

Ωστόσο, την αλήθεια για την εξέλιξη αυτή δεν θα την προσδιορίσει μονομερώς η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο και αν προσπαθεί επιμόνως.

Η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού υπεσχέθη τα πάντα στους πάντες, παρά το ότι γνώριζε πλήρως την κατάσταση, κέρδισε τις εκλογές στις αρχές του Οκτωβρίου του 2009.

Παρέλαβε την οικονομία, με τα υποκείμενα νοσήματά της από τη δεκαετία του ‘80, σε φάση παρόξυνσης, εν μέσω της πιο βαθιάς και παρατεταμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Η Ελλάδα είχε υψηλό δημόσιο έλλειμμα και χρέος, το οποίο και διευρύνθηκε.

Όμως πρέπει να επισημανθεί ότι το ίδιο πάνω–κάτω συνέβη και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο.

Το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά μέσο όρο, αυξήθηκε αντιστοίχως, κατά 6% του ΑΕΠ και κατά 14,8% του ΑΕΠ την περίοδο 2007 – 2009.

Όσο περίπου και στην Ελλάδα.

Βέβαια η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για λόγους που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, κατά το τελευταίο τρίμηνο «φούσκωσε» το έλλειμμα για να το εμφανίζει υψηλότερο για ολόκληρο το 2009, ματαιώνοντας «ώριμες» δημόσιες εισπράξεις του 2009, μεταφέροντας εισπράξεις του 2009 στο 2010 και μεταθέτοντας πληρωμές του 2010 στο 2009.

Το χειρότερο, όμως είναι ότι απαξίωσε τη χώρα, την Οικονομία και τους Έλληνες (χαρακτηριστικές, ενδεικτικές, αναφορές περί «Τιτανικού», «εντατικής», «απώλειας εθνικής ανεξαρτησίας», «εκτεταμένης διαφθοράς», «Κυβέρνησης του ψεύδους»).

Έλεγε ότι θα επανακτούσε την χαμένη αξιοπιστία της χώρας.

Όμως οι εξελίξεις δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, καθώς, τα spreads, από τις 130 μ.β. και 180 μ.β. που ήταν στις αρχές Οκτωβρίου και στα τέλη Νοεμβρίου αντίστοιχα εκτοξεύθηκαν, ως συνέπεια των λόγων, των πράξεων, των καθυστερήσεων και των παραλείψεων της Κυβέρνησης, στις 400 μ.β. τον Απρίλιο, ενώ τώρα, δυστυχώς, υπερβαίνουν τις 900 μ.β.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι η ηγεσία της Κυβέρνησης ή έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων ή εν πλήρη γνώση οδήγησε τη χώρα στο «Μηχανισμό Στήριξης».

Και αυτό παρότι είχε τη δυνατότητα να αποφύγει την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης, εάν απορροφούσε μεγάλο μέρος ή όλο τον όγκο των διαθέσιμων κεφαλαίων, που υπερκάλυπταν τις εκδόσεις ομολόγων και ετησίων γραμματίων μέχρι τα μέσα Απριλίου.

Συνεπώς, η ηγεσία της Κυβέρνησης, αντί να προσεγγίσει την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας με άλλο μείγμα λόγων και πολιτικών χειρισμών, επέλεξε να οδηγήσει τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης και το «Μνημόνιο», το οποίο προσπαθεί να πετύχει τη λογιστική μείωση του ελλείμματος σε βάρος της ανάπτυξης. Χωρίς να επιτυγχάνει, παρά την υπερ-φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, την αύξηση των δημοσίων εσόδων. Χωρίς να αντιμετωπίζει το δημόσιο χρέος που διαρκώς διογκώνεται.

Η Ν.Δ., έγκαιρα, αντιπαρέβαλε, στην αδιέξοδη και επιζήμια για τον τόπο οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, ένα ρεαλιστικό και συγκεκριμένο Σχέδιο για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση.

Σχέδιο που αποτελεί ένα συνεκτικό εναλλακτικό μείγμα πολιτικών, το οποίο στοχεύει στο ισορροπημένο συγκερασμό της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής και της ανάταξης, αρχικά, και ανάπτυξης, μεταγενέστερα, της οικονομίας.

Σχέδιο ελπίδας για τους πολίτες και προοπτικής για την οικονομία και τη χώρα.

18Σεπ

Άρθρο στην Εφημερίδα Κόσμος – “Η Οικονομία Επιζητά Αλλαγή Οικονομικής Πολιτικής”

Η Kυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. συμπληρώνει θητεία ενός έτους.

Πριν από τις εκλογές είπε πολλά και διάφορα.

Μετά τις εκλογές συκοφάντησε πολιτικά την προκάτοχό της.

Με το λόγο, τις καθυστερήσεις, τις παραλείψεις, τις αντιφάσεις και τις πράξεις της οδήγησε τη χώρα στο «Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Ε/ΕΚΤ/ΔΝΤ)».

Τα προσχήματα τελείωσαν.

Η ηγεσία της Κυβέρνησης είναι πλέον αντιμέτωπη με τα πεπραγμένα της.

Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν αρκούν ούτε για να εξωραϊσει τις εξελίξεις, ούτε για να δραπετεύσει από τη σκληρή πραγματικότητα στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα.

Τα αποτελέσματα των πολιτικών της τα βιώνουν όλο και πιο σκληρά τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις και βεβαίως αποτυπώνονται σε όλους σχεδόν τους διαρκώς επιδεινούμενους δείκτες της Οικονομίας.

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Η ύφεση κατά το δεύτερο τρίμηνο του έτους ανήλθε στο 3,7%, που είναι το υψηλότερο επίπεδο ύφεσης των τελευταίων 35 ετών.
Ο πληθωρισμός τον Αύγουστο διατηρήθηκε στο υψηλό 5,5%.
Η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούλιο μειώθηκε κατά 8,6%.
Ο κύκλος εργασιών στο λιανικό εμπόριο τον Ιούλιο συρρικνώθηκε κατά 2,7%.
Ο όγκος της οικοδομικής δραστηριότητας τον Ιούνιο μειώθηκε κατά 28,9%.
Το 15% των επιχειρήσεων στην Αττική έχουν κλείσει, ενώ 176.700 είναι κοντά στο «κλείσιμο» ως το τέλος του 2011.
Η ανεργία τον Ιούνιο έφτασε το 11,6%, από 8,6% πέρυσι.

Η πραγματικότητα δεν κρύβεται.

Οι επιθυμίες του κ. Πρωθυπουργού για βελτίωση του αισθήματος εμπιστοσύνης προς την Ελληνική Οικονομία ούτε πρόσφατα «εισακούστηκαν» από τις Αγορές.

Το επιτόκιο της τελευταίας έκδοσης των εντόκων γραμματίων διάρκειας 26 εβδομάδων διαμορφώθηκε στο 4,82%, όταν στις τελευταίες δημοπρασίες τέτοιας διάρκειας, πριν και μετά την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης, τα επιτόκια ήταν 4,55% (13 Απριλίου) και 4,65% (13 Ιουλίου) αντίστοιχα.

Από αυτά τα στοιχεία, αλλά και από τη διατήρηση των spreads σε υψηλά επίπεδα (το 10ετές υπερβαίνει τις 900 μονάδες βάσης) συνάγεται ότι παρά την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης, το κόστος δανεισμού παραμένει εξαιρετικά υψηλό, υψηλότερο απ’ ό,τι πριν την προσφυγή σε αυτόν.

Υψηλό κόστος δανεισμού, που καταδεικνύει τη δυσπιστία των Αγορών στο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που υλοποιεί η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Απαιτείται, συνεπώς, άμεσα η αλλαγή αυτού του μείγματος που είναι εγκλωβισμένο σε μία μονομερή λογιστική λογική αντιμετώπισης της κρίσης και οδηγεί τη χώρα σε ένα υφεσιακό σπιράλ (ο δραστικός και χωρίς αξιολόγηση περιορισμός της εγχώριας δαπάνης, κατανάλωσης και επένδυσης και η συρρίκνωση του εισοδήματος που προκαλείται από αυτόν έχουν ως αποτέλεσμα το ένα μέγεθος να παρασύρει το άλλο σε όλο και χαμηλότερο επίπεδα).

Αλλαγή που έχουν επισημάνει με κάθε τρόπο οι παράγοντες της αγοράς και οι παραγωγικοί φορείς μέσα από τις προτάσεις τους στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

Ειδικότερα, διαπιστώνουν ότι το «Μνημόνιο» οδηγεί στον φαύλο κύκλο της ανατροφοδοτούμενης ύφεσης και προτείνουν «διαπραγμάτευση με στόχο την επιμήκυνση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής», «ευελιξία στην εφαρμογή του Μνημονίου» και «άμεση απεμπλοκή από τους όρους του».

Η Ν.Δ., έγκαιρα, υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής του ακολουθούμενου μείγματος οικονομικής πολιτικής και κατέθεσε συγκεκριμένο Στρατηγικό Σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.

Σχέδιο συμβατό με την ελληνική πραγματικότητα, ελπίδας για τους πολίτες και προοπτικής για την οικονομία και τη χώρα.

18Σεπ

Άρθρο στην Εφημερίδα “Αποκαλύψεις” – “Οι αριθμοί της αποτυχίας”

Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ συμπληρώνει θητεία ενός έτους.

Τα πεπραγμένα της είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της.

Στο διάστημα αυτό οδήγησε τη χώρα στο «Μηχανισμό Στήριξης» και υπέγραψε το «Μνημόνιο».

Κατά την εφαρμογή του άλλοτε δηλώνει ότι η «θεραπευτική αγωγή» δεν είναι συμβατή με την ιδεολογία της και άλλοτε με «κλειστά μάτια» την προωθεί.

Συνέπεια αυτής της «δομικής» αντίφασης και της τάσης της για επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων είναι οι συνεχείς παλινωδίες και οι καθυστερήσεις στη λήψη και ορισμένων διαρθρωτικών μέτρων που είναι προς την ορθή κατεύθυνση.

Αποτέλεσμα της εφαρμογής της πολιτικής της είναι η διαρκώς επιδεινούμενη πραγματικότητα που βιώνουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις.

Η αναποτελεσματικότητα της πολιτικής της αποτυπώνεται πλέον σχεδόν στο σύνολο των δεικτών τη οικονομίας.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποιες αποκλίσεις κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού το πρώτο οκτάμηνο:

α) Η υστέρηση εσόδων, παρά την υπερ-φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, διευρύνεται συνεχώς, καθώς τα καθαρά έσοδα αυξήθηκαν κατά 3,3% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2009, έναντι στόχου αύξησης 13,7%, (από 8,3% το πεντάμηνο, 7,2% το εξάμηνο, 4,1% το επτάμηνο).

β) Η υστέρηση αυτή στα έσοδα ωθεί την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει το στόχο των δημόσιων επενδύσεων, με αποτέλεσμα οι δαπάνες του ΠΔΕ να εμφανίζονται μειωμένες κατά 33% σε σχέση με πέρυσι, έναντι στόχου για μείωση μόλις κατά 4%.

Η επιλογή του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης να αντισταθμίσει τη διευρυνόμενη υστέρηση των εσόδων με δραστικές περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις επιβεβαιώνει την απουσία αναπτυξιακού προσανατολισμού.

Κάτι που αποτυπώνεται και από την εγκατάλειψη και των υπολοίπων αναπτυξιακών εργαλείων.

Το ΕΣΠΑ έχει βαλτώσει με αποτέλεσμα η χώρα από την 5^η θέση σε απορροφήσεις κοινοτικών πόρων που ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο να βρίσκεται σήμερα στην 23^η θέση.

Το ΤΕΜΠΜΕ αγγίζει τα όρια της αδράνειας, αφού το τρίμηνο Ιούνιος – Αύγουστος δανειοδοτήθηκαν 100 φορές λιγότερες επιχειρήσεις σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009.

Οι πρωτοβουλίες για ΣΔΙΤ και οι συμβάσεις παραχώρησης παραμένουν λεκτικό σχήμα.

Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας παραμένουν ακόμα στις προθέσεις της Κυβέρνησης.

Αναπτυξιακός Νόμος ακόμα δεν υπάρχει.

Η Ν.Δ., έγκαιρα, εντόπισε τη λάθος κατεύθυνση του μείγματος οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης.

Επίμονα και διαρκώς επισημαίνει ότι η περικοπή των δημοσίων επενδύσεων, χωρίς αξιολόγηση, για να επιτευχθεί η λογιστική μείωση του ελλείμματος είναι ελλειμματική πολιτική, αφού αγνοεί τις θετικές εξωτερικότητες και τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις των δημοσίων επενδύσεων στην αναπτυξιακή διαδικασία.

Η ηγεσία της Κυβέρνησης κωφεύει στις επισημάνσεις μας.

Όμως δεν ακούει, ούτε το σύμβουλό της κ. Stiglitz που πρόσφατα δήλωσε ότι «…η περικοπή επενδύσεων με υψηλές αποδόσεις μόνο και μόνο για να φαίνεται καλύτερη η εικόνα του ελλείμματος είναι πραγματικά ανοησία».

Η Ν.Δ. στην αδιέξοδη και επιζήμια για τον τόπο οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης αντιπαραβάλλει συγκεκριμένη στρατηγική για την έξοδο της οικονομίας από την κρίση.

Πρόταση με πολιτικές συγκερασμού της δημοσιονομικής προσαρμογής, αποκόλλησης από το τέλμα της ύφεσης και έναρξης της διαδικασίας ανάπτυξης της οικονομίας.

Πρόταση ελπίδας και προοπτικής.

11Σεπ

Άρθρο στην Ημερησία – “Προσφυγή στο ΔΝΤ: Αναγκαιότητα ή Επιλογή;”

Είναι ιστορικό γεγονός ότι η ηγεσία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα, το Μάιο του 2010, στο Μηχανισμό Στήριξης.

Επικαλέσθηκε τον «κίνδυνο χρεοκοπίας» και το «κλείσιμο των αγορών».

Η αλήθεια όμως γι’ αυτό το γεγονός θα προκύψει μέσα από την αντικειμενική διερεύνηση της αλληλουχίας και της λογικής διασύνδεσης των γεγονότων.

Αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε, στις αρχές του Οκτωβρίου του 2009, την οικονομία, με τα υποκείμενα νοσήματά της από τη δεκαετία του ‘80, σε φάση παρόξυνσης. Η χώρα είχε υψηλό δημόσιο έλλειμμα και χρέος, το οποίο και διευρύνθηκε εν μέσω της πιο βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης. Το ίδιο όμως συνέβη και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η Ελλάδα εξακολουθούσε να έχει τη δυνατότητα δανεισμού από τις διεθνείς αγορές με λογικούς όρους (τα spreads, αρχές Οκτωβρίου, ήταν στις 130 μονάδες βάσης [μ.β.]).

Αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση «άργησε πάρα πολύ να αναγνωρίσει την έκταση του προβλήματος και να λάβει τα αναγκαία μέτρα» (κ. Τρισέ, Διοικητής της ΕΚΤ, 15.05.2010).

Αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση επιτέθηκε με πρωτοφανή σφοδρότητα κατά της προκατόχου της και, το χειρότερο, απαξίωσε τη χώρα, την Οικονομία και τους Έλληνες (χαρακτηριστικές, ενδεικτικές, αναφορές περί «Τιτανικού», «εντατικής», «απώλειας εθνικής ανεξαρτησίας», «εκτεταμένης διαφθοράς», «Κυβέρνησης του ψεύδους»).

Αλήθεια είναι ότι συνέπεια των λόγων, των πράξεων, των καθυστερήσεων και των παραλείψεων της Κυβέρνησης, τα spreads, τον Απρίλιο, ξεπέρασαν τις 400 μ.β.

Ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές άρχισε να γίνεται απαγορευτικός.

Τότε, η ηγεσία της Κυβέρνησης έχασε πλήρως τον έλεγχο και έθεσε το δίλημμα: «χρεοκοπία» της χώρας ή «σωτηρία» με προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης.

Όμως, αλήθεια, η προσφυγή ήταν «μονόδρομος»;

Κατά την άποψή μου η Κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα, εάν το ήθελε ή το είχε αντιληφθεί, να αποφύγει την προσφυγή.

Θα μπορούσε να καλύψει τις υπόλοιπες δανειακές ανάγκες του έτους εάν απορροφούσε από τις αγορές τα διαθέσιμα κεφάλαια που υπερκάλυπταν τις εκδόσεις ομολόγων μέχρι τις αρχές Απριλίου, και μάλιστα με επιτόκια πολύ χαμηλότερα απ’ όσο διαμορφώθηκαν μεταγενέστερα (μέχρι και σήμερα).

Όμως, η Κυβέρνηση επέλεξε, αντί να προσεγγίσει την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας με άλλο μίγμα λόγων και πολιτικών χειρισμών (όπως έκανε με επιτυχία η Ιρλανδία), να οδηγήσει τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης και στο «Μνημόνιο».

Δική της αποκλειστικά η επιλογή, δική της αποκλειστικά και η ευθύνη.

Το Δανειακό Πρόγραμμα του 2010

Ημερομηνία Έκδοσης	Έκδοση	Τοκομερίδιο	Δημοπρατούμενο Ποσό (σε εκατ. €)	Όγκος Αντληθέντων Κεφαλαίων (σε εκατ. €)	Όγκος Αντλήσιμων Κεφαλαίων (σε εκατ. €)	Συντελεστής Κάλυψης	Επιπλέον Κεφάλαια (σε εκατ. €)
12-Ιαν-2010	Έντοκα Γραμμάτια 52 εβδομάδων	2,20%	800	1.040	2.442	3,05	1.402
2-Φεβ-2010	5ετές Κοινοπρακτικό Ομόλογο	6,10%	8.000	8.000	25.000	3,13	17.000
11-Μαρ-2010	10ετές Κοινοπρακτικό Ομόλογο	6,25%	5.000	5.000	16.145	3,23	11.145
7-Απρ-2010	7ετές Κοινοπρακτικό Ομόλογο	5,90%	5.000	5.000	6.250	1,25	1.250
13-Απρ-2010	Έντοκα Γραμμάτια 52 εβδομάδων	4,85%	600	960	3.925	6,54	2.965
Σύνολο			19.400	20.000	53.762	–	33.762
* Ο Πίνακας δεν περιλαμβάνει τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων 13 και 26 εβδομάδων οι οποίες και επανεκδίδονται μέσα στο έτος.