Άρθρο Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ” – “Περαιώνεται η κάθαρση στα δημόσια οικονομικά”

Άρθρο Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ” – “Περαιώνεται η κάθαρση στα δημόσια οικονομικά”

Είναι γνωστό ότι σε κάθε χώρα, το κράτος αποτελεί θεμελιώδες υποκείμενο της οικονομίας της. Είναι επίσης γνωστό ότι στη χώρα μας δομήσαμε ένα κράτος μεγάλο και αναποτελεσματικό. Ένα κράτος «λεβιάθαν». Ένα κράτος που παράγει υπηρεσίες και αγαθά χαμηλής ποιότητας και υψηλού κόστους. Η δομή και η λειτουργία του καθώς και τα οικονομικά του αποτελούν αδύνατο σημείο της χώρας. Η επίδρασή του συνεπώς στην οικονομία σε μάκρο και μίκρο επίπεδο διαχρονικά είναι αρνητική.

Ως εκ τούτων κεντρικό ζητούμενο αποτελεί η αναδόμησή του. Η βελτίωση των λειτουργιών του. Η εξυγίανση και ο εξορθολογισμός των οικονομικών  του. Η προσαρμογή και η διαρκής δημοσιονομική πειθαρχία.

Είναι γνωστό ότι η δημοσιονομική εξυγίανση, προσαρμογή και διαχρονική πειθαρχία,  σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης, αποτελούν αναγκαία, αλλά φυσικά όχι από μόνη της ικανή συνθήκη, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την επανεκκίνηση της οικονομίας και προοπτικά την βιώσιμη κοινωνική ευημερία.

Έχει συνεπώς ζωτικό ενδιαφέρον η περιοδική αξιολόγηση της εξελισσόμενης, αναγκαίας αλλά και επώδυνης, δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας.

Όταν η Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης, ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης η χώρα ήταν ενταγμένη στο μηχανισμό στήριξης. Είχε μπει σε άκαμπτη τροχιά. Οι εσωτερικές και εξωτερικές αξιολογήσεις σημείωναν την αδυναμία της να προχωρήσει στον πραγματικά δύσβατο δρόμο. Απορρίψαμε την επιλογή να γυρίσουμε πίσω. Απορρίψαμε την επιλογή να κάνουμε αμήχανοι σημειωτόν. Επιλέξαμε να βαδίσουμε αταλάντευτα και γρήγορα μπροστά.

Στους έξη μήνες που πέρασαν στα δημόσια οικονομικά καταφέραμε ορισμένα από τα επιδιωκόμενα.

Συγκεκριμένα:

  • Ο Προϋπολογισμός του 2012 εκτελέσθηκε ικανοποιητικά τόσο σε επίπεδο Γενικής όσο και σε επίπεδο Κεντρικής Κυβέρνησης.  Και τούτο παρά τη βαθύτερη από τις προβλέψεις ύφεση. Καταρτίσθηκε προϋπολογισμός για το 2013, δύσκολος αλλά ρεαλιστικός.
  • Το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους μειώνεται σημαντικά, τόσο στο επιτόκιο των εξάμηνων εντόκων γραμματίων (στην πρόσφατη έκδοση εξάμηνων εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου το επιτόκιο ανήλθε στο 4,38% που ήταν το χαμηλότερο από τις αρχές του 2010) όσο και στις αποδόσεις των νέων ελληνικών ομολόγων (το spread του δεκαετούς ομολόγου κυμαίνεται κοντά στις 1.000 μ. β., σε χαμηλό από τις 21.03.2011).
  • Εξυγιαίνεται θεσμικά και εκτελεστικά το σκέλος των δαπανών σε επίπεδο φορέων της Γενικής Κυβέρνησης με θετικά αποτελέσματα.
  • Βελτιώνεται η λειτουργικότητα των δομών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
  • Αποδεσμεύτηκαν αρκετά υψηλότερες χρηματοδοτικές ροές από το μηχανισμό στήριξης προς τη χώρα.
  • Αναβαθμίστηκε  η πιστοληπτική ικανότητα της οικονομίας.
  • Αποφασίσθηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η επιλεξιμότητα των Ελληνικών τίτλων ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας,

Βεβαίως είναι αρκετά αυτά που πρέπει να κάνουμε ακόμη.

Η προώθηση της δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας σε συνδυασμό με άλλες πολιτικές που εφαρμόζονται έχουν αρχίσει να φέρνουν τις πρώτες αχνές αλλά πάντως θετικές ενδείξεις στο ευρύτερο πεδίο της οικονομίας. Ενδεικτικά αναφέρω:

  • Ο πληθωρισμός αποκλιμακώνεται. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το 2012 είναι το πρώτο έτος από την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος από την Ελλάδα που ο πληθωρισμός της εκτιμάται ότι θα είναι χαμηλότερος από το μέσο πληθωρισμό στην Ευρωζώνη.
  • Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ενισχύεται. Το επιχειρηματικό περιβάλλον ενδυναμώθηκε και η σχετική κατάταξη της χώρας στις διεθνείς μελέτες βελτιώθηκε κατά 22 θέσεις σε σχέση με πέρυσι.
  • Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών βελτιώθηκε, το έλλειμμά του είναι χαμηλότερο από το ήμισυ του αντιστοίχου ελλείμματος του Οκτωβρίου του 2011, ενώ ήταν πλεονασματικό τους 2 από τους 3 τελευταίους μήνες, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο.
  • Το οικονομικό κλίμα βελτιώνεται και ο σχετικός δείκτης βρέθηκε, το Νοέμβριο του 2012, στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 μηνών, ενώ το σημαντικότερο είναι ότι η διαφορά σε σχέση με την Ευρωζώνη είναι η μικρότερη από τον Οκτώβριο του 2009.
  • Οι καταθέσεις σταδιακά επιστρέφουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν και μέρος αυτών διοχετεύεται για την κάλυψη φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
  • Η αναδιάρθρωση, μέσω της συγκέντρωσης και της δημιουργίας νέων ισχυρών τραπεζικών ομίλων και της ανακεφαλαιοποίησης, του τραπεζικού συστήματος.
  • Η εικόνα του Ελληνικού Χρηματιστηρίου παρουσιάζει σημεία ανάκαμψης, την περίοδο που ακολούθησε τον Ιούνιο του 2012 παρατηρήθηκε βελτίωση του επενδυτικού κλίματος.

Στην παρούσα φάση εφαρμογής του στρατηγικού σχεδίου, έχει αρχίσει να ανατρέπεται η αίσθηση του νομοτελειακού αδιεξόδου που είχε δημιουργηθεί.

Σε συνθήκες σταθεροποίησης της δημόσιας οικονομίας και βελτίωσης του «κλίματος» στο εξωτερικό και το εσωτερικό, έχει αρχίσει η σύζευξη της δημοσιονομικής προσαρμογής και της επανεκκίνησης της οικονομίας.

Συμπερασματικά και μακριά από κάθε ίχνος διάθεσης για θριαμβολογία, μπορούμε να σημειώσουμε ότι τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα μας επιτρέπουν να προσδοκούμε  ότι με σχέδιο, σκληρή δουλειά και τη συμβολή όλων των εμπλεκομένων η χώρα μπορεί να επιτύχει τους στόχους της.

Άρθρο Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα στην ειδική έκδοση “Capital+Vision” της εφημερίδας “Κεφάλαιο” – “Σύζευξη δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης για την έξοδο από την κρίση”

Άρθρο Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα στην ειδική έκδοση “Capital+Vision” της εφημερίδας “Κεφάλαιο” – “Σύζευξη δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης για την έξοδο από την κρίση”

Η οικονομία, σε παγκόσμια κλίμακα, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-2008, διέρχεται μια κρίσιμη καμπή. Μια καμπή που χαρακτηρίζεται από υψηλή αστάθεια. Η οικονομία της Ευρωζώνης παρουσιάζει προβλήματα και έντονη αβεβαιότητα.

Σ’ αυτό το ρευστό περιβάλλον ήταν αναμενόμενο η Ελλάδα, χώρα με μακροχρόνιες, υποβόσκουσες παθογένειες στο αξιακό, στο θεσμικό, στο πολιτικό και στο οικονομικό πεδίο, να κλυδωνιστεί. Η κρίση κατέστησε ξεκάθαρο όσο ποτέ το πρόβλημα του εγχώριου αναπτυξιακού προτύπου, το οποίο έχει τις ρίζες του στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της δεκαετίας του ’80. Ο εκτροχιασμός έκτοτε αποτυπώνεται στα υψηλά «δίδυμα» ελλείμματα και χρέη.

Ελλείμματα και χρέη που οι Κυβερνήσεις των επόμενων δεκαετιών δεν κατάφεραν επαρκώς να αντιμετωπίσουν δραστικά εγκαθιστώντας συνθήκες ευσταθούς ισορροπίας. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με την απουσία αποτελεσματικού Ευρωπαϊκού μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων και με τις μεγάλες παραλείψεις και συγκεκριμένες ενέργειες της Κυβέρνησης που εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009, διαμόρφωσε κρίση δανεισμού που οδήγησε στο Μηχανισμό Στήριξης (ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ).

Στη διετία που ακολούθησε, η χώρα, υπό την καθοδήγηση-πίεση της Τρόικα, έκανε μια προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής. Ειδικότερα, την περίοδο 2010–2012 οι τεράστιες θυσίες των Ελλήνων πολιτών λόγω των μεγάλων οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις αλλά και των αυξήσεων στη φορολογία ανήλθαν αθροιστικά στα 49 δισ. ευρώ ή στο 22,6% του ΑΕΠ. Ωστόσο, το δημοσιονομικό αποτέλεσμα δεν ήταν αντάξιο της «ηράκλειας» προσπάθειας που κατέβαλαν οι πολίτες.

Δυσμενής ήταν και η πορεία της πραγματικής οικονομίας, που βυθίστηκε σε μια πρωτοφανή ύφεση η οποία σωρευτικά τα τελευταία χρόνια ξεπερνά το 20%, ενώ η ανεργία ανήλθε στο πρωτόγνωρο 24,4%, με την αντίστοιχη για τους νέους να ανέρχεται στο 55% (Ιούνιος 2012).

Αυτά συνέβησαν τόσο γιατί η «συνταγή» της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε ήταν μονομερώς επικεντρωμένη σε πολιτικές λιτότητας, κρατώντας μέτρα για την ανάκαμψη της οικονομίας και την τόνωση της παραγωγικής διαδικασίας εκτός ημερήσιας διάταξης, όσο και γιατί όσα θετικά επιχειρήθηκαν να εφαρμοστούν παρέμειναν ημιτελή.

Με το σχηματισμό της Κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης ξεκίνησε μια σημαντική προσπάθεια τόσο για την σταθεροποίηση της κατάστασης όσο και για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την έξοδό της από το φαύλο κύκλο ελλειμμάτων και ύφεσης.

Προς την κατεύθυνση αυτή, τα δύο βασικά βήματα είναι:

(α) ο απεγκλωβισμός της οικονομίας από την τρέχουσα φάση χρηματοδοτικής «ασφυξίας» και,

(β) η υλοποίηση μιας στρατηγικής σύζευξης δημοσιονομικής προσαρμογής και οικονομικής ανάπτυξης, καθώς, όπως επιβεβαιώθηκε και από τα αποτελέσματα των τελευταίων δύο ετών, η δημοσιονομική προσαρμογή αν και αναγκαία συνθήκη δεν είναι από μόνη της ικανή να επιτύχει την έξοδο από την κρίση.

Από μία πλευρά, λοιπόν, η πολιτική διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών είναι σταθερά προσανατολισμένη στην εξάλειψη πρακτικών σπατάλης και στον εξορθολογισμό της δημόσιας δαπάνης, προωθώντας τη δημοσιονομική εξυγίανση, προσαρμογή και πειθαρχία σε κάθε πεδίο του ευρύτερου δημοσίου τομέα ώστε να επιτευχθεί η διατηρήσιμη εναρμόνισή του με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας.

Βασική επιδίωξη είναι να επιτευχθεί τόσο ο περιορισμός του εύρους και της παρεμβατικότητας του δημοσίου τομέα, όσο και η βελτίωση της αποτελεσματικής λειτουργίας του που θα αυξήσει την αποδοτικότητα των σχετικών δαπανών. Έτσι, θα επιτευχθεί η διατηρήσιμη συρρίκνωση της μιας διάστασης του δημοσιονομικού ελλείμματος, του διαρθρωτικού ελλείμματος.

Προς αυτή την κατεύθυνση, κατά το πρώτο τρίμηνο της θητείας της νέας Κυβέρνησης, έχουν ήδη προωθηθεί και εφαρμοστεί μια σειρά από συγκεκριμένα μέτρα.

Παράλληλα, εξειδικεύεται το πακέτο μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής για τα επόμενα χρόνια, τόσο στο σκέλος των δαπανών όσο και των εσόδων. Πρόκειται για ένα πακέτο εξαιρετικά επώδυνο για τους πολίτες και ιδιαίτερα δύσκολο για την Κυβέρνηση και τις πολιτικές δυνάμεις που την απαρτίζουν, το οποίο όμως αποτελεί δέσμευση της χώρας στο πλαίσιο της χρηματοδοτικής στήριξης που λαμβάνει.

Βασική επιδίωξη της Κυβέρνησης, λαμβάνοντας υπόψη τις ασφυκτικές ιδιαιτερότητες της τρέχουσας συγκυρίας, είναι η θετική έκθεση αξιολόγησης από τους εταίρους μας που θα αποδεσμεύσει την επόμενη δόση του δανείου. Αυτό θα επιτρέψει στο Δημόσιο να αποπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς τον ιδιωτικό τομέα, θα τονώσει τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, θα συμβάλλει στην ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και θα ενισχύσει τα ταμειακά διαθέσιμα.

Αφού αποκατασταθούν οι ζωτικής σημασίας, στην παρούσα φάση, χρηματοδοτικές ροές του προγράμματος στήριξης, η οικονομική πολιτική θα είναι σε θέση να αξιοποιήσει αποτελεσματικά συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές τόσο για την ανάσχεση των έντονων υφεσιακών πιέσεων, όσο και για την τόνωση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Από τη στιγμή που θα διαμορφωθεί μια δυναμική ανάκαμψης της οικονομίας θα περιοριστούν οι επιπτώσεις της ύφεσης στο δημοσιονομικό έλλειμμα, και θα αντιμετωπιστεί η δεύτερη διάστασή του, το κυκλικό έλλειμμα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο οι βασικές προτεραιότητες της Κυβέρνησης είναι δύο:

(α) ο εμπλουτισμός της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής με μέτρα και δράσεις που στοχεύουν στην άμεση επανεκκίνηση της οικονομίας, όπως, μεταξύ άλλων, η επιτάχυνση της απορρόφησης των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, η αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, το καθολικό «ξεπάγωμα» των μεγάλων δημοσίων έργων και,

(β) η επιτάχυνση της υλοποίησης μιας σειράς διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη, όπως είναι, μεταξύ άλλων, το γενναίο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, η μείωση των εμποδίων στην προσέλκυση επενδύσεων, η ενδυνάμωση του ανταγωνισμού στις αγορές υπηρεσιών και προϊόντων, η εισαγωγή ενός νέου, απλοποιημένου και αποδοτικού φορολογικού νόμου.

Τα προαναφερθέντα πρώτα βήματα συνιστούν, στην παρούσα φάση, τα προαπαιτούμενα συστατικά της προσπάθειας ώστε να καταφέρει η Ελλάδα να πορευτεί αποτελεσματικά σε έναν εθνικό οδικό χάρτη ανασυγκρότησης, σε όλα τα πεδία.

Έναν οδικό χάρτη που θα ενσωματώνει όρους των εταίρων μας, αλλά και τη σταθερή βούλησή μας η χώρα να αξιοποιεί τα δικά της αποτελέσματα αλλά και τις ευκαιρίες που φαίνεται να δημιουργούνται στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, ώστε εν πορεία να τροποποιηθούν όροι προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσης των πιέσεων.

Έναν οδικό χάρτη ο οποίος θα έχει ως βραχυπρόθεσμο στόχο τον τερματισμό του καθοδικού κύκλου της οικονομίας, ενώ μακροπρόθεσμα θα αποσκοπεί στην επιστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας στον ενάρετο κύκλο της ευημερίας για όλους.

Άρθρο Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα στο περιοδικό “The Banker Magazine” – “Why Greece must balance growth and austerity policies” (στα αγγλικά)

Άρθρο Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα στο περιοδικό “The Banker Magazine” – “Why Greece must balance growth and austerity policies” (στα αγγλικά)

Since the onset of the global financial turmoil in 2007-08, we have seen a gradual aggravation of the crisis mainly due to the strong linkages between the banking systems, the economy and the governments’ fiscal position. This deteriorating economic environment has resulted in the widening of economic imbalances, social unrest and political instability. The EMU has been severely hit by the crisis and still faces difficulties to carry on and find its way “out of the woods”. Without doubt, one of the major reasons of the EMU’s vulnerability is that it is an incomplete project, as the “economic” dimension of the union has remained mainly a national matter. As a result, the Euro Area has not been able to cope with the severe asymmetric shocks, while the structural imbalances remained. A clear image of these imbalances was depicted by the differences of the current accounts between the European North and South.

Of course, in the case of the country, no one can argue that this result is solely attributed to the participation in the EMU or in the EU, as during the last 38 years and right after the Restoration of Democracy these two targets constituted our stable and clear strategic orientation. Since then, the process of Greece’s convergence to the western European economies and the economic policies followed were marked by some successes but also by major mistakes. Among the aforementioned mistakes, lies the fact that over the last 30 yearsGreecewas not successful in achieving conditions of stable equilibrium in its public finances. These diachronic fiscal distortions, paired with structural weaknesses of the real economy and the inefficient domestic productive process exacerbated the competitiveness of the Greek economy. A situation clearly reflected in the “twin” high deficits and debts. Unfortunately, the persistent problems and distortions ofGreece’s economic model were not mitigated in the EMU environment. On the contrary, the access of both public and private sector to the lower financing cost of the single European currency has resulted in strong domestic demand that has fuelled economic growth during the past decade but has also increased indebtedness to unsustainable levels. Consequently, the aforementioned situation paired with the absence of an effective crisis management mechanism at the EU level that would enable to cope timely, effectively and as a whole with the spill-over effects of the global financial crisis, alongside with specific acts or major omissions of the Greek Government elected in 2009, resulted to the Greek debt crisis and ultimately to the EC/ECB/IMF Support Mechanism (May 2010).

During the two years of fiscal adjustment effort that followed the country’s pledge for support, Greeks have made huge sacrifices considering particularly large across-the-board cuts in wages and pensions as well as enormous tax increases. It is an undisputable fact that the fiscal adjustment effort was the largest in the EU. At the same time, the unit labor cost has been significantly reduced in an effort to restore competitiveness of the economy and according to recent forecasts the average annual increase in unit labor cost will be even lower than the Euro area average for the period 1999-2013. However, the result of this herculean effort to reduce the fiscal deficit was not the expected one. The “prescription” of the adjustment program was mainly focused on austerity whereas significant growth-enhancing measures were largely missing from the agenda, while those few in place were poorly implemented.

After the recent elections and the formation of the Government, Prime Minister Antonis Samaras and the new Ministerial Cabinet have started a significant effort, firstly to stabilize the situation and secondly to create the prerequisites to return in the growth route. The first step of this effort is to put back on track, in cooperation with our international partners, the adjustment program.Greece’s diachronic inability to tackle deficits and to reduce debt to sustainable levels makes fiscal consolidation and discipline an imperative task. However, and taking into consideration the poor results of the few last years, we can clearly underline that although fiscal consolidation is necessary, it is not a sufficient condition in order to achieve sustainable results, especially in a period of a deteriorating domestic and global environment.

What is mostly needed, and is being promoted by the new Government, is the pairing of fiscal adjustment with economic growth in order to enable the economy to escape from the vicious circle of deficits and recession. To that extent, the implementation of specific measures and policies that focus on reversing the recession and increasing the liquidity of the economy aims at facing the cyclical dimension of the deficit. In this framework, the two major priorities of the Government are: (a) the enrichment of the pursued economic policy with measures and actions aiming at the, what we call, “restart of the economy” (acceleration in the absorbance of EU co-funded programs, banks’ recapitalization, EIB projects, etc), and (b) the acceleration in the implementation of structural changes that have delayed (privatizations, reduction of barriers to investment, enhancement of competition in products and services markets, introduction of a new, simplified and efficient tax Law).

On the other hand the orientation of the fiscal policy towards the rationalization of public spending aims at sustainably coping with the other dimension of fiscal deficit, the structural deficit. In this framework, the Ministry of Finance strategy is focused to promote fiscal consolidation and discipline in order to achieve the sustainable retrenchment of the public sector according to the real needs of the Greek economy. In this regard, the underlying philosophy is to achieve the reduction of the public sector intervention at the economy and the radical improvement of its effective function in order to increase the efficiency of public spending.

To this direction –and during the first two months in office– the Ministry has already promoted and implemented specific measures as, among others, are the reduction of the number of the public entities, the abolishment of intermediate governance structures, the establishment of a tighter recruitment rule in the public sector, the reduction of the State buildings rents, the reduction of the salary of all State high officials and employees, etc. Also, a new Law was recently tabled concerning the establishment of a new type of financial controls in all entities within General Government. Particularly, there are going to be corrective changes in the organization of the financial control and auditing system.

Similarly, the Ministry has started the specialization process of the already agreed measures, amounting to EUR 11.5 billion. The potential measures are evaluated by the use of cost-benefit and cost-effectiveness methodologies in order to make the adjustment effort more economically efficient and socially fair.

The aforementioned initiatives are basic elements of the strategic plan of the Government aiming at (a) the fiscal adjustment and the strengthening of the structural competitiveness by rapidly shrinking the “twin” deficits, (b) the reduction of public debt so that it will become sustainable, and (c) the return of the economy into positive and sustainable rates of economic growth. It is a plan that incorporates the agreements with our partners which should be reflected in a comprehensive economic policy program.

The Greek Government has already made clear its determination for accomplishing the fiscal targets of the adjustment program. However, the real economy faces a very difficult situation, with a remarkably deep recession (the cumulative GDP drop since 2008 will exceed 20%, 6.2% for Q2-2012) and historically high unemployment rate (May-2012: 23.1%, 54.9% for the youth). This is because, as previously said, the much-needed structural reforms were not implemented and the economic policy was not accompanied by growth-oriented policies that could trigger the developmental process. These elements are taken into account in the current effort to put back on track the program and to create the prerequisites for the exit from the crisis. Nonetheless, this demand for growth-oriented policies and instruments comes not only from Greece but also from other European countries. If this policy swift finally occurs, Greece will get a “breathing space” and will be able more easily to implement the needed reforms and benefit from its competitive advantages. Until then, we have a lot of work to do in order to be ready to take advantage of the new opportunities that may come up in the European environment. We are strongly committed to this effort and we are more than sure that, with the support of our partners, we will succeed.

Σχετικό link:

http://www.thebanker.com/Comment/Viewpoint/Why-Greece-must-balance-growth-and-austerity-policies (απαιτείται εγγραφή)

Άρθρο στην εφημερίδα “Αυριανή της Κυριακής” – “Εθνικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη μέσα στην Ευρώπη”

Άρθρο στην εφημερίδα “Αυριανή της Κυριακής” – “Εθνικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη μέσα στην Ευρώπη”

Μέσα σε πρωτόγνωρες για την πρόσφατη ιστορία μας οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, είχαμε, την 6η Μαΐου, όλοι οι πολίτες την ευκαιρία και την ευθύνη να αποφασίσουμε για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Η απόφαση είναι απολύτως σεβαστή.

Ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα μπορούμε να σημειώσουμε ότι σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με θυμό και διαμαρτυρήθηκε για την ακολουθούμενη «θεραπευτική αγωγή».

Πρέπει, όμως, να επισημανθεί ότι εν όψει της νέας εκλογικής αναμέτρησης αν η ψήφος διαμαρτυρίας εξελιχθεί σε τυφλό ξέσπασμα οργής τότε υπάρχει  κίνδυνος η χώρα να απωλέσει τον στρατηγικό προσανατολισμό της και να θέσει σε κίνδυνο ύψιστα μακροχρόνια συμφέροντα όλων των πολιτών.

Η Ν.Δ., ως πολιτική δύναμη ευθύνης, σταθερότητας και προοπτικής προσπάθησε με κάθε τρόπο μετά τις εκλογές να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, θέτοντας ως προϋποθέσεις την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, αλλά και την αλλαγή όρων του «Μνημονίου» όπως σταθερά υποστηρίζει από το Μάιο του 2010.

Δυστυχώς, οι προσπάθειες αυτές δεν ευοδώθηκαν, καθώς έπεσαν πάνω σε ένα τείχος αδιαλλαξίας και αλαζονείας.

Προσέκρουσαν σε νεόκοπους «επαναστάτες», οι οποίοι απέρριψαν την εθνική συνεννόηση και προτίμησαν να δημαγωγούν ανέξοδα με ανερμάτιστες θέσεις, με ανεφάρμοστες και αντικρουόμενες υποσχέσεις.

Με τη στάση τους υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια διακυβέρνησης, «ερωτοτροπώντας» με την έξοδο από το ευρώ.

Αν και η Ν.Δ. είχε συμπεριφερθεί αναλόγως το Νοέμβριο του 2011, η χώρα μπορεί ήδη να είχε καταρρεύσει.

Όμως, τότε, με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης και αποδεχόμενη πολιτικό κόστος, στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Αποτέλεσμα των παραπάνω καιροσκοπισμών είναι η χώρα να οδηγείται αναγκαστικά σε νέες εκλογές.

Σε αυτή την κρίσιμη φάση είναι κομβικό η Ελλάδα να παραμείνει στο τρένο της Ευρωζώνης και να ωφεληθεί από την διαφαινόμενη στροφή της Ευρώπης υπέρ του εμπλουτισμού των πολιτικών με μέτρα προώθησης της ανάπτυξης.

Άλλωστε, αυτή είναι και η απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.

Η Ν.Δ., σε αυτές τις συνθήκες, εργάζεται με ευθύνη ώστε η χώρα να σταθεροποιήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.

Έχει καταρτίσει στρατηγικό σχέδιο και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης για τα επόμενα απαραίτητα βήματα της νέας διακυβέρνησης.

Στρατηγικό σχέδιο, που στοχεύει στην έξοδο από την κρίση με το ελάχιστο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, στην ανασυγκρότηση του οικονομικού και κοινωνικού προτύπου της χώρας και στην εμπέδωση νέου αξιακού συστήματος και κουλτούρας εθνικής συνεννόησης.

Βασικοί ενδιάμεσοι στόχοι του είναι:

(α) η μακροοικονομική προσαρμογή της οικονομίας σε μικρότερα και όπου είναι δυνατόν μηδενικά «δίδυμα» ελλείμματα και η μείωση του χρέους, και

(β) η σταδιακή επαναφορά της χώρας σε θετικούς και βιώσιμους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης προς όφελος όλων των πολιτών.

Οι δέκα άξονες εφαρμογής του στρατηγικού σχεδίου είναι:

1ος. Η διατήρηση της στρατηγικής εθνικής επιλογής της συμμετοχής της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής οικογένειας, προσπαθώντας, συνάμα, για την ενίσχυση της πραγματικής αλληλεγγύης μεταξύ των εταίρων, αλλά και την προώθηση πολιτικών για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας.

2ος. Η τροποποίηση του προγράμματος οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας («Μνημόνιο») σε στενή συνεργασία με τους εταίρους μας και, ειδικότερα, των πολιτικών που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες, ώστε το ίδιο το πρόγραμμα να καταστεί περισσότερο αποτελεσματικό, λειτουργικό, δίκαιο, αλλά και βιώσιμο.

3ος. Η στροφή σε πολιτικές ανάπτυξης με την αλλαγή του μείγματος της οικονομικής πολιτικής του προγράμματος ώστε να επιτευχθεί η σύζευξη ανάπτυξης και δημοσιονομικής προσαρμογής με συγκεκριμένες δράσεις για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.

4ος. Η αναπροσαρμογή της δημοσιονομικής προσπάθειας της χώρας μέσω χρονικής επέκτασής της, σε ένα πλαίσιο διαλόγου με τους εταίρους μας, και της εναρμόνισής της στις υφεσιακές συνθήκες της οικονομίας που συνεχώς επιδεινώνονται.

5ος. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας με την υλοποίηση πολιτικών για την καταπολέμηση της σπατάλης στο δημόσιο τομέα.

6ος. Η διασφάλιση της δημοσιονομικής προσαρμογής με τη δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα διευρύνει τη φορολογική βάση και θα θέτει το χρονοδιάγραμμα, σταδιακά και εφ’ όσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, για τη σταδιακή μείωση των φόρων.

7ος. Η προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών που για χρόνια δεν έχουν υλοποιηθεί, με τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας και τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την προσέλκυση επενδύσεων.

8ος. Η ενίσχυση της εύθραυστης, μετά και τα πρόσφατα ακραία φαινόμενα, κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση της έννομης τάξης στην καθημερινότητα του πολίτη, με τη δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, με την προώθηση συγκροτημένων πολιτικών για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν.

9ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους, μίας σύγχρονης πολιτείας, που θα μεριμνά για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, τη βέλτιστη λειτουργία του μηχανισμού της αγοράς, τη μεγιστοποίηση της οικονομικής αποτελεσματικότητας, και την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και του παραγόμενου πλούτου.

10ος. Η αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου και η ενδυνάμωση του ήθους στην πολιτική διακυβέρνηση, μεταξύ άλλων, με τον έλεγχο του «πόθεν έσχες» όλων των πολιτικών, την αλλαγή του Νόμου «περί ευθύνης υπουργών», τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, την αναθεώρηση της βουλευτικής ασυλίας και την κατάργηση των όποιων βουλευτικών προνομίων έχουν απομείνει.

Είναι, συνεπώς, στο μυαλό και στα χέρια όλων μας να πιστέψουμε και να εφαρμόσουμε ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο που φυσικά θα ξεπερνά και θα υπερβαίνει το «Μνημόνιο», ενσωματώνοντας ρυθμίσεις που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ένα Εθνικό Σχέδιο που θα μας επιτρέψει να ανταποκριθούμε στο πατριωτικό, ιστορικό και κοινωνικό μας χρέος να προστατεύσουμε και να υπερασπιστούμε το ευρωπαϊκό κεκτημένο της Ελλάδας.

Να διασφαλίσουμε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, τη σταθερότητα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Η Ν.Δ., κομματική έκφραση της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης από το 1974 στην Ελλάδα, διαχρονικά ανταποκρίθηκε θετικά στο ρόλο που κάθε φορά της ανατέθηκε.

Ως εκ τούτων, στις σημερινές ιδιαίτερα κρίσιμες συνθήκες, αποτελεί ουσιαστική εγγύηση και δύναμη σταθερότητας για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας.

Άρθρο στην ιστοσελίδα “Greek Politics Journal” – “Άμεση ανάγκη εφαρμογής ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης”

Άρθρο στην ιστοσελίδα “Greek Politics Journal” – “Άμεση ανάγκη εφαρμογής ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης”

Με τις εκλογές της 6ης Μαΐου ολοκληρώνεται στην Ελλάδα ο κύκλος που άνοιξε τον Οκτώβριο του 2009.

Ένας κύκλος ψεύτικων υποσχέσεων, ανεύθυνων επιλογών, λανθασμένων πολιτικών, χαμηλών διαχειριστικών αποδόσεων.

Από την επομένη ημέρα αρχίζει μια δύσκολη περίοδος μεγάλων προκλήσεων, η οποία απαιτεί ισχυρή Κυβέρνηση, εθνική συνεννόηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Αλληλεγγύη, η οποία, δυστυχώς, δεν χαρακτήρισε τις πρόσφατες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικογένεια, καθώς είναι γεγονός ότι όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα η Ευρώπη αντιμετώπισε τη κρίση χρέους στους κόλπους της διστακτικά, συμβιβαστικά, με ημίμετρα, επιδεικνύοντας αργά αντανακλαστικά.

Ειδικότερα, άργησε να συνειδητοποιήσει πως η κρίση ήταν και είναι «συστημική» και απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος. Άργησε να καταλήξει σε μία συνολική, συνεκτική και πειστική λύση και αναγκάστηκε, αν και καθυστερημένα, έστω και συμβιβαστικά, να καταλήξει στις θεσμικές αποφάσεις που πρόσφατα θεσπίστηκαν από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Στην περίπτωση, φυσικά, της Ελλάδας οι ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλες για την κρίση της χώρας, κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι η βαθιά και παρατεταμένη ύφεση της οικονομίας, η διόγκωση της ανεργίας, η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, οι ρωγμές του κοινωνικού ιστού.

Και αυτό διότι, μεταξύ άλλων, φούσκωσε με πράξεις και παραλείψεις της το έλλειμμα του 2009, έστελνε λανθασμένα και αντιφατικά μηνύματα στις αγορές, αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, άργησε να πάρει μέτρα και δεν δανείστηκε έγκαιρα τα αναγκαία ποσά για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ή έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων ή εσκεμμένα οδήγησε, και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης και το «Μνημόνιο».

Η Νέα Δημοκρατία διέβλεψε έγκαιρα ότι η «συνταγή» για την αντιμετώπιση των «διαχρονικών υποκείμενων νοσημάτων» της οικονομίας ήταν λανθασμένη.

Κατέθεσε, εντός και εκτός Ελλάδας,  συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.

Παράλληλα, βέβαια, λειτούργησε σταθεροποιητικά και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ, αλλά, αντιθέτως, να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να μπορέσει η χώρα να βγει από την κρίση και να εισέλθει στον ενάρετο κύκλο της διατηρήσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, με ισότιμη συμμετοχή στον πυρήνα της Ευρώπης.

Προς την κατεύθυνση αυτή κατέθεσε Σχέδιο για την Ανάπτυξη και την ταχύτερη έξοδο από την κρίση, βασικοί πυλώνες του οποίου είναι:

1ος. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας με την υλοποίηση πολιτικών για την περιστολή των δημοσίων δαπανών και την καταπολέμηση της σπατάλης.

Με μέτρα, όπως, είναι ο περιορισμός της σπατάλης στην υγεία, η καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών διατηρώντας όμως το ουσιαστικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ο εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών χωρίς να πλήττονται οι αμυντικές δυνατότητες της χώρας, η αναδιάρθρωση των δομών της κεντρικής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, η μείωση του μεγέθους των φορέων της γενικής κυβέρνησης, και ο εξορθολογισμός της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο τομέα.

Το ζητούμενο είναι τα μέτρα που θα εξειδικευθούν, ύψους περίπου 11 δισ. ευρώ για τα προσεχή 2 έτη, να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους-οφέλους ή κόστους-αποτελεσματικότητας

Στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής επιβάλλεται, επίσης, η δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, θέτοντας, μεταξύ άλλων, το χρονοδιάγραμμα, σταδιακά και εφ’ όσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, για τη σταδιακή μείωση των φόρων.

Επιπρόσθετα, θα επιδιωχθεί η τροποποίηση πολιτικών που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες. Και αυτή η τροποποίηση είναι εφικτή.

2ος. Η προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών που για χρόνια δεν έχουν υλοποιηθεί. Αλλαγές, όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, ο εξορθολογισμός του μεγέθους και της λειτουργίας του κράτους, η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

3ος. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν, εστιάζοντας, ειδικότερα, στην αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολύτεκνων, στην παροχή του εξισωτικού επιδόματος στους κτηνοτρόφους, στην αναζήτηση λύσης για την αποζημίωση των ιδιωτών ομολογιούχων με αποταμιευτικά, φορολογικά και επενδυτικά ισοδύναμα μέτρα και στην ανακούφιση των δανειοληπτών ώστε η δόση των δανείων να μην ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματός τους.

4ος. Η συμπλήρωση και εμπλουτισμός των πολιτικών με δράσεις ανάσχεσης της ύφεσης, αναθέρμανσης της πραγματικής οικονομίας και περιορισμού της ανεργίας.

Με δράσεις για την ανάκαμψη, όπως, μεταξύ άλλων, το «ξεπάγωμα» των 5 οδικών αξόνων «ανάπτυξης» και γενικότερα η χρηματοδότηση των μεγάλων έργων υποδομής και των συγχρηματοδοτούμενων έργων, η πληρωμή των ανεξόφλητων υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα, ο συμψηφισμός οφειλών από και προς το Δημόσιο, η επιδότηση του επιτοκίου πρώτης κατοικίας κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες για 10 χρόνια και επιπλέον μέτρα για τη στήριξη της οικοδομής, η πλήρης αξιοποίηση των δυνατοτήτων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, η προώθηση των προγραμμάτων άμεσης εκταμίευσης πόρων, οι Συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα, οι συμβάσεις παραχώρησης για την αναβάθμιση των περιφερειακών αεροδρομίων, εμπορευματικών σταθμών, λιμανιών και μαρίνων, τα επιχειρηματικά πάρκα, η επέκταση του «fast track» σε όλες τις επιχειρήσεις και η δημιουργία νομικού «fast track».

Αλλά και με δράσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως, μεταξύ άλλων, η επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία, η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, με τη βελτίωση της ποιότητας των θεσμών, τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, τη μείωση της διαφθοράς, η επιτάχυνση απορρόφησης και η αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων της χώρας και την ενθάρρυνση της εξωστρέφειας, η επένδυση στους πυλώνες του τουρισμού και της ναυτιλίας, η αναδιάρθρωση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος προκειμένου αυτό να είναι σε θέση να παράσχει ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, η προώθηση μιας πολιτικής οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών με όλους τους γείτονές μας, θεσπίζοντας την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), και η ανάκαμψη και αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα και, κυρίως, του αγροτικού τομέα.

Είναι πλέον κοινή, όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και πολλών ευρωπαίων εταίρων, η πεποίθηση ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

Η λύση, συνεπώς, τόσο της Ελληνικής, όσο και της Ευρωπαϊκής κρίσης περνά μόνο από το δρόμο της ανάπτυξης.

Δείτε το άρθρο (αρχείο pdf): Άμεση ανάγκη εφαρμογής ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης

Άρθρο στην εφημερίδα “Αυριανή” – “Με Εθνικό Σχέδιο για την Έξοδο από την Κρίση”

Άρθρο στην εφημερίδα “Αυριανή” – “Με Εθνικό Σχέδιο για την Έξοδο από την Κρίση”

Η χώρα βρίσκεται σε μία περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι η βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, η διόγκωση της ανεργίας, η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και οι ρωγμές του κοινωνικού ιστού.

Οι ευθύνες της προηγούμενης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Βενιζέλο, είναι τεράστιες αφού με πράξεις και παραλείψεις της οδήγησε τη χώρα, χωρίς διαπραγμάτευση, στο «Μνημόνιο» και βύθισε την οικονομία και την κοινωνία στο τέλμα.

Και αυτό διότι «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009, έστελνε λανθασμένα και αντιφατικά μηνύματα στις αγορές, αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, άργησε να πάρει μέτρα και δεν δανείστηκε έγκαιρα τα αναγκαία ποσά για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας.

Έτσι λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ή έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων ή οδήγησε, και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης και το «Μνημόνιο».

Η Νέα Δημοκρατία διέβλεψε έγκαιρα ότι η «συνταγή» για την αντιμετώπιση των «διαχρονικών υποκείμενων νοσημάτων» της οικονομίας ήταν λανθασμένη. Κατέθεσε συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση και λειτούργησε σταθεροποιητικά. Διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ και να μπορεί να βγει από την κρίση για να εισέλθει στον ενάρετο κύκλο της διατηρήσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, με ισότιμη συμμετοχή στον πυρήνα της Ευρώπης.

Σήμερα, για την ταχύτερη έξοδο από την κρίση, σύμφωνα με το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας, απαιτούνται:

1ον. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής με την υλοποίηση πολιτικών για την περιστολή των δημοσίων δαπανών και την καταπολέμηση της σπατάλης. Με μέτρα, όπως, είναι η περιστολή της σπατάλης στην υγεία, η καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών διατηρώντας όμως το ουσιαστικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ο εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών χωρίς να πλήττονται οι αμυντικές δυνατότητες της χώρας, η αναδιάρθρωση των δομών της κεντρικής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, η μείωση του μεγέθους των φορέων της γενικής κυβέρνησης, και ο εξορθολογισμός της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο τομέα. Το ζητούμενο είναι τα μέτρα που θα εξειδικευθούν, ύψους περίπου 11 δισ. ευρώ για τα προσεχή τουλάχιστον έτη, να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους – οφέλους ή κόστους – αποτελεσματικότητας.

Στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής επιβάλλεται, επίσης, η δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, όπου μεταξύ άλλων και μετά από διαπραγματεύσεις αφενός θα προωθηθεί η μείωση των φόρων, σταδιακά και εφ’ όσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, και αφετέρου θα αντικατασταθεί το περιβόητο «χαράτσι» με έναν ενιαίο φόρο για την ακίνητη περιουσία, όπως είναι το ΕΤΑΚ, το οποίο θα είναι πιο δίκαιο, ηπιότερο και πιο αποδοτικό για το κράτος.

Επιπρόσθετα, θα επιδιωχθεί η τροποποίηση πολιτικών που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες. Και αυτή η τροποποίηση είναι εφικτή, καθώς στελέχη του ΔΝΤ αναφέρουν ότι το πρόγραμμα αναμφίβολα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στην πορεία του και η νέα Κυβέρνηση εύλογα να προβεί σε κάποιες αλλαγές στην οικονομική πολιτική, αρκεί αυτές να είναι ευθυγραμμισμένες με το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας.

2ον. Η προώθηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, , τις οποίες, το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση λυσσαλέα τις πολέμησε και ως Κυβέρνηση  δεν τις υλοποίησε. Αλλαγές, όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, ο εξορθολογισμός του μεγέθους και της λειτουργίας του κράτους, η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

3ον. Η συμπλήρωση των πολιτικών με συγκεκριμένες και συγκροτημένες δράσεις ανάσχεσης της ύφεσης, αναθέρμανσης της πραγματικής οικονομίας και περιορισμού της ανεργίας, διότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

4ον. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν και αφορούν, ειδικότερα, ττην αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολύτεκνων, την παροχή του εξισωτικού επιδόματος στους κτηνοτρόφους, την αναζήτηση λύσης για την αποζημίωση των ιδιωτών ομολογιούχων με αποταμιευτικά, φορολογικά και επενδυτικά ισοδύναμα μέτρα, και την ανακούφιση των δανειοληπτών ώστε η δόση των δανείων να μην ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματός τους.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός. Μπορούμε με Εθνικό Σχέδιο να τον περπατήσουμε με επιτυχία, αν πάμε αλληλέγγυα όλοι μαζί. Μπορεί η Ελλάδα να τα καταφέρει.

Άρθρο στην εφημερίδα “Free Sunday” – “Αναγκαιότητα εφαρμογής Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης”

Άρθρο στην εφημερίδα “Free Sunday” – “Αναγκαιότητα εφαρμογής Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης”

Η χώρα βρίσκεται σε μία περίοδο πρωτόγνωρης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Οι ευθύνες της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες, αφού με πράξεις και παραλείψεις οδήγησε τη χώρα, χωρίς διαπραγμάτευση, στο «Μνημόνιο» και βύθισε την οικονομία στο τέλμα.

Η ΝΔ, διέβλεψε έγκαιρα ότι η «συνταγή» για την αντιμετώπιση των «διαχρονικών υποκείμενων νοσημάτων» της οικονομίας ήταν λανθασμένη και  κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις.

Σήμερα, σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο της ΝΔ για την Ανάπτυξη, απαιτούνται:

1ον. Η επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής με την υλοποίηση πολιτικών για την περιστολή των δημοσίων δαπανών και την καταπολέμηση της σπατάλης. Με μέτρα, όπως, είναι ο περιορισμός της σπατάλης στην υγεία, η καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών διατηρώντας όμως το ουσιαστικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ο εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών χωρίς να πλήττονται οι αμυντικές δυνατότητες της χώρας, η αναδιάρθρωση των δομών της κεντρικής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, η μείωση του μεγέθους των φορέων της γενικής κυβέρνησης, και ο εξορθολογισμός της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο τομέα. Το ζητούμενο είναι τα μέτρα που θα εξειδικευθούν, ύψους περίπου 11 δισ. ευρώ για τα προσεχή 2 έτη, να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους-οφέλους ή κόστους-αποτελεσματικότητας

Στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής επιβάλλεται, επίσης, η δημιουργία ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, θέτοντας, μεταξύ άλλων, το χρονοδιάγραμμα, σταδιακά και εφ’ όσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, για τη σταδιακή μείωση των φόρων.

Επιπρόσθετα, θα επιδιωχθεί η τροποποίηση πολιτικών που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες. Και αυτή η τροποποίηση είναι εφικτή.

Σημαντικοί οικονομολόγοι και στελέχη του ΔΝΤ αναφέρουν ότι το πρόγραμμα αναμφίβολα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στην πορεία του. Και η νέα Κυβέρνηση εύλογα να προβεί σε κάποιες αλλαγές στην οικονομική πολιτική, αρκεί αυτές να είναι ευθυγραμμισμένες με το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας.

2ον. Η προώθηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, τις οποίες, η προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση πολεμούσε και ως κυβέρνηση δεν υλοποίησε. Αλλαγές, όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, η αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου, ο εξορθολογισμός του μεγέθους και της λειτουργίας του κράτους, η βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

3ον. Η συμπλήρωση των πολιτικών με δράσεις για την ανάκαμψη και  την ανάπτυξη με στόχο την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.

Δράσεις για την ανάκαμψη, όπως, μεταξύ άλλων, είναι:

  • Το ξεπάγωμα των 5 οδικών αξόνων «ανάπτυξης» και, γενικότερα, η χρηματοδότηση των μεγάλων έργων υποδομής και των συγχρηματοδοτούμενων έργων.
  • Η πληρωμή των ανεξόφλητων υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα.
  • Ο συμψηφισμός οφειλών από και προς το δημόσιο.
  • Η επιδότηση του επιτοκίου πρώτης κατοικίας κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες για 10 χρόνια και επιπλέον μέτρα για τη στήριξη της οικοδομής.
  • Η πλήρης αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ΕΤΕπ.
  • Η δημιουργία Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.
  • Η προώθηση, με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς και απλούστευση διαδικασιών, των προγραμμάτων άμεσης εκταμίευσης πόρων.
  • Οι ΣΔΙΤ.
  • Οι συμβάσεις παραχώρησης για την αναβάθμιση των περιφερειακών αεροδρομίων, εμπορευματικών σταθμών, λιμανιών και μαρίνων.

Και, παράλληλα, δράσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως είναι μεταξύ άλλων:

  • Η ανάκαμψη και αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα.
  • Η επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία.
  • Η ταχύτερη αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων με την τολμηρή αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης.
  • Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων της χώρας και την ενθάρρυνση της εξωστρέφειας.
  • Η επένδυση στους πυλώνες του τουρισμού και της ναυτιλίας.
  • Η αναδιάρθρωση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος προκειμένου αυτό να είναι σε θέση να παράσχει ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.
  • Η προώθηση μιας πολιτικής οριοθέτησης όλων των θαλάσσιων ζωνών με όλους τους γείτονές μας, θεσπίζοντας την ΑΟΖ.
  • Η εφαρμογή μιας στρατηγικής έρευνας και αξιοποίησης των φυσικών πόρων.

4ον. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν και αφορούν, ειδικότερα, την αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολύτεκνων, την παροχή του εξισωτικού επιδόματος στους κτηνοτρόφους, την αναζήτηση λύσης για την αποζημίωση των ιδιωτών ομολογιούχων με αποταμιευτικά, φορολογικά και επενδυτικά ισοδύναμα μέτρα, και την ανακούφιση των δανειοληπτών ώστε η δόση των δανείων να μην ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματός τους.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός. Μπορούμε με Εθνικό Σχέδιο να τον περπατήσουμε με επιτυχία, αν πάμε αλληλέγγυα όλοι μαζί. Η Ελλάδα θα τα καταφέρει.

Άρθρο στην εφημερίδα “Real News” – “Με Εθνικό Σχέδιο η Ελλάδα θα τα καταφέρει”

Άρθρο στην εφημερίδα “Real News” – “Με Εθνικό Σχέδιο η Ελλάδα θα τα καταφέρει”

Στις 6 Μαΐου ολοκληρώνεται ο κύκλος που άνοιξε τον Οκτώβριο του 2009. Κύκλος ψεύτικων υποσχέσεων, ανεύθυνων επιλογών, λανθασμένων πολιτικών, χαμηλών διαχειριστικών αποδόσεων. Από την επομένη αρχίζει μια δύσκολη περίοδος μεγάλων προκλήσεων. Περίοδος που απαιτεί ισχυρή Κυβέρνηση, εθνική συνεννόηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Η Νέα Δημοκρατία είναι η μόνη σταθερή πολιτική δύναμη που διαχρονικά, με ευθύνη, έλαβε ή συμμετείχε  σε όλες τις στρατηγικές επιλογές της χώρας. Που και ως αντιπολίτευση επέλεξε αντί να «χορεύει» πάνω στα αποκαΐδια που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, να εργάζεται με ευθύνη και ουσιαστικά για την Ελλάδα. Που δίνει ελπίδα και προοπτική. Που έχει καταθέσει συγκεκριμένο Εθνικό Σχέδιο για την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση.

Βασικοί πυλώνες του Εθνικού Σχεδίου είναι συνοπτικά:

1ον. Η υλοποίηση της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας, κυρίως, μέσω της περιστολής της δημόσιας σπατάλης και της μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος, τροποποιώντας, συνάμα, συγκεκριμένες πολιτικές που έχουν αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικές και κοινωνικά άδικες.

2ον. Η προώθηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, τις οποίες, το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση λυσσαλέα τις πολέμησε και ως Κυβέρνηση  δεν τις υλοποίησε.

3ον. H συμπλήρωση των πολιτικών με μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης, αναθέρμανσης της πραγματικής οικονομίας και περιορισμού της ανεργίας. Διότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

4ον. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με την αποκατάσταση ακραίων αδικιών που πρόσφατα συντελέστηκαν.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός. Μπορούμε με Εθνικό Σχέδιο να τον περπατήσουμε με επιτυχία, αν πάμε αλληλέγγυα όλοι μαζί. Η Ελλάδα θα τα καταφέρει.

Άρθρο στην εφημερίδα “Το Παρασκήνιο” (Ειδική Έκδοση: Δύο χρόνια Μνημόνιο) – “Αναγκαία η εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης”

Άρθρο στην εφημερίδα “Το Παρασκήνιο” (Ειδική Έκδοση: Δύο χρόνια Μνημόνιο) – “Αναγκαία η εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης”

Τα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής τα οποία συσσώρευσε η προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέστησαν αναπόφευκτη την απόφαση της 26ης – 27ης Οκτωβρίου 2011 και αναγκαία την άμεση υλοποίησή της.

Αναγκαία, διότι, σύμφωνα με τις εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους, η ύφεση είναι βαθιά και χρονικά μακρά, οι διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και στη λειτουργία των αγορών δεν υλοποιήθηκαν, αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Με την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του χρέους δίνεται η δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, αυτό να καταστεί βιώσιμο.

Αλλά δεν διασφαλίζεται η μακροχρόνια βιωσιμότητά του.

Η χώρα απλά κερδίζει χρόνο, για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων ώστε να βγει από την κρίση και να εισέλθει στον «ενάρετο» κύκλο της αειφόρου ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.

Βέβαια για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται έμπνευση, ενότητα, αλληλεγγύη και εθνικό στρατηγικό σχέδιο.

Απαιτούνται τα εξής:

1ον. Η επίτευξη υψηλών και διατηρήσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων μέσα από την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία. Οι πολιτικές πρέπει διαρκώς να επαναξιολογούνται με μεθοδολογίες κόστους – οφέλους ή κόστους – αποτελεσματικότητας. Όσες εξ αυτών αποδεικνύονται οικονομικά αναποτελεσματικές ή κοινωνικά άδικες θα πρέπει να τροποποιούνται.

2ον. Η εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης που θα συμπληρώνει τις ασκούμενες πολιτικές με μέτρα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας. Είναι πλέον κοινή πεποίθηση, και όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

Άξονες αυτού του Σχεδίου, μεταξύ άλλων, πρέπει να είναι:

1ος. Η μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος, κυρίως μέσω της περιστολής των πρωτογενών δαπανών και του εξορθολογισμού του μεγέθους και της λειτουργίας του δημοσίου τομέα.

2ος. Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων. Με την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και του συντονισμού σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού, ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού και με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης.

3ος. Η ανάληψη των αναγκαίων μέτρων τόνωσης της οικονομίας (με την εμπροσθοβαρή αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, την προώθηση ΣΔΙΤ, το «ξεπάγωμα» των οδικών «Αξόνων Ανάπτυξης» κ.α.).

4ος. Η πληρωμή των ανεξόφλητων υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα της οικονομίας.

5ος. Η πραγματοποίηση αποκρατικοποιήσεων και η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, εξασφαλίζοντας σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο ώστε να μειώσει το ύψος του χρέους και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.

6ος. Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

7ος. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Με τη διαμόρφωση απλών και σταθερών κανόνων, τη βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών και τη μείωση των φόρων και του μη μισθολογικού κόστους εργασίας.

8ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, με τη βελτίωση της ποιότητας των θεσμών, τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, τη μείωση της διαφθοράς.

9ος. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με την ανάδειξη των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας και την ενθάρρυνση της  εξωστρέφειας.

10ος. Η επένδυση στους πυλώνες του τουρισμού και της ναυτιλίας.

11ος. Η αναδιάρθρωση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος προκειμένου να είναι σε θέση ξανά να επιτελέσει το σημαντικό διαμεσολαβητικό του, καιόχι μόνο, ρόλο, παρέχοντας ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός.

Γίνεται να τον περπατήσουμε με επιτυχία.

Άρθρο στην εφημερίδα “Αυριανή” – “Αναγκαιότητα βιώσιμης δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης της οικονομίας”

Άρθρο στην εφημερίδα “Αυριανή” – “Αναγκαιότητα βιώσιμης δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης της οικονομίας”

Η ραγδαία επιδείνωση των δεικτών της πραγματικής οικονομίας, η εξάντληση των αντοχών της κοινωνίας και η αδυναμία επίτευξης της δημοσιονομικής προσαρμογής καταδεικνύουν, με τον πλέον σαφή τρόπο, τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε τη χώρα η πολιτική της προηγούμενης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Αδιέξοδα που αποτυπώθηκαν στις εκτιμήσεις των εταίρων μας για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού δημοσίου χρέους, το οποίο το 2011 «εκτοξεύθηκε» στο δυσθεώρητο 165% του ΑΕΠ, από 129% του 2009.

Αδιέξοδα που κατέδειξαν πως, δυστυχώς, «πάτος στο βαρέλι» δεν είχε μπει, όπως διακήρυττε ο κ. Βενιζέλος.

Αδιέξοδα που κατέστησαν αναπόφευκτη την απόφαση της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και αναγκαία την άμεση υλοποίησή της.

Ειδικότερα, το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες, προέκυψε διότι η ύφεση είναι βαθιά και χρονικά μακρά, οι διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και στη λειτουργία των αγορών δεν υλοποιήθηκαν, οι αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Δυστυχώς, το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει μόλις μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ χαμηλότερα από το 2010.

Αυτό έκανε αναγκαία τη λήψη νέων μέτρων τόσο για εφέτος, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας της Κυβέρνησης τον περασμένο Νοέμβριο, όσο και για τα επόμενα χρόνια.

Μέτρα για την περίοδο 2013-2014 τα οποία θα προσδιορισθούν τον προσεχή Ιούνιο, και τα οποία, ορθώς, θα προέλθουν αποκλειστικά από την περιστολή και τον εξορθολογισμό των δαπανών, καθώς έχει από καιρό εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα του έντιμου Έλληνα φορολογουμένου.

Το ζητούμενο είναι, τα μέτρα που θα εξειδικευθούν για τα επόμενα χρόνια να αξιολογηθούν με μεθοδολογίες κόστους–οφέλους ή κόστους–αποτελεσματικότητας, έτσι ώστε να καταστούν, όσο το δυνατόν, οικονομικά αποτελεσματικά και κοινωνικά δίκαια.

Επιπλέον, να υπάρξουν οικονομικά ισοδύναμα έτσι ώστε να διορθωθούν τυχόν αστοχίες του Προγράμματος.

Παράλληλα, το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και δράσεις όπως είναι οι αλλαγές στη φορολογική διοίκηση, η φορολογική μεταρρύθμιση, η κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η ενίσχυση του ανταγωνισμού στις ανοικτές αγορές, η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, και η αύξηση του ρυθμού απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων.

Δράσεις αναγκαίες, τις οποίες θα έπρεπε ως χώρα ήδη να έχουμε υλοποιήσει.

Δράσεις, μέρος ενός ευρύτερου Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης που θα συμπληρώνει τις ασκούμενες πολιτικές με μέτρα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.

Είναι πλέον κοινή πεποίθηση, και όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

Είναι, όμως, αναγκαία και η τροποποίηση συγκεκριμένων πολιτικών που έχουν αποδειχθεί εσφαλμένες. Και αυτή είναι εφικτή, καθώς:

1ον. Το ίδιο το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής αναφέρει πως «[…] θα διαβουλευτούμε με την ΕΕ, την ΕΚΤ και του ΔΝΤ σε περίπτωση σημαντικά βαθύτερης ύφεσης από την αναμενόμενη για να αξιολογήσουμε αν η πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να επεκταθεί πέρα από το 2014 […]».

2ον. Πρόσφατα ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ κ. Olivier Blanchard έγραψε σε άρθρο του για την Ελλάδα ότι «[…] σε όλα τα προγράμματα συμβαίνουν απρόβλεπτα πράγματα, και το πρόγραμμα αναμφίβολα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στην πορεία του […]».

3ον. Ο στόχος για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 1,1% του ΑΕΠ για εφέτος μετατέθηκε για το 2013. Έτσι εφέτος, παρά τη λήψη των νέων μέτρων του εφαρμοστικού νόμου, εκτιμάται ότι θα έχουμε πρωτογενές έλλειμμα 0,2% του ΑΕΠ. Οι στόχοι συνεπώς, σε συμφωνία με τους εταίρους μας, τροποποιήθηκαν.

4ον. Κατά την πρόσφατη διαμόρφωση του Προγράμματος έγινε, για πρώτη φορά, διαπραγμάτευση, κυρίως με την επιμονή του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, του κ. Σαμαρά. Σε άλλα θέματα η χώρα τα κατάφερε, όπως π.χ. στην ματαίωση αύξησης στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κατά 25% αναδρομικά από τον εφετινό Ιανουάριο, στη διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, στη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων. Βέβαια σε άλλα δεν τα κατάφερε, αλλά πέτυχε αρκετά.

5ον. Σε πρόσφατη τοποθέτησή του ο Εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Τρόικα, αναφορικά με το θέμα των τροποποιήσεων του Προγράμματος, δήλωσε ότι η Κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές είναι εύλογο να επιθυμεί να κάνει κάποιες αλλαγές στην οικονομική πολιτική, οι οποίες βέβαια θα πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένες με τους στόχους και το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός.

Γίνεται να τον περπατήσουμε με επιτυχία.

InstagramYoutube