Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας

22Σεπ

Ομιλία στην Ολομέλεια κατά τη Συζήτηση του Σχεδίου Νόμου “Ενισχυμένα μέτρα εποπτείας και εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων, ρύθμιση θεμάτων χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα” (3η Συνεδρίαση – Τροπολογίες)

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Πιστεύω, αγαπητοί Συνάδελφοι της Πλειοψηφίας, να συνειδητοποιήσατε χθες βράδυ, μετά και τη νέα καταιγίδα μέτρων, το πρώτο «τσουνάμι» νέων μέτρων, ότι, τελικά, πάτος στο βαρέλι δεν είχε μπει…

Και σίγουρα, παρά τις επιθυμίες της Κυβέρνησης, ακόμη δεν έχει μπει…

Θέλετε και την απόδειξη;

Σύμφωνα με την προχθεσινή Έκθεση του ΔΝΤ, το χρέος θα διαμορφωθεί στο 189% του ΑΕΠ το 2012.

Λαμβάνοντας υπόψη και τις πρόσφατες Ευρωπαϊκές αποφάσεις…

Από 127% που ήταν το 2009.

Δηλαδή 62 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ υψηλότερο μέσα σε 3 χρόνια!!!

Που να μην ήταν και η Τρόικα κε. Υπουργέ…

Το αποτέλεσμα;

Κάθε δόση του δανείου να συνοδεύεται από νέα, επώδυνα, μέτρα.

Από νέες δεσμεύσεις, περισσότερους φόρους, μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων, μαζικές απολύσεις.

Μέτρα προκειμένου να καλυφθούν οι αστοχίες της οικονομικής πολιτικής.

Τόσο στην έμπνευση όσο και στην εκτέλεσή της.

Μέτρα που αποτελούν την πιο έμπρακτη ομολογία αποτυχίας και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Να θυμίσω ότι το Μνημόνιο προέβλεπε 9 δισ. ευρώ για εφέτος.

Ο περυσινός Προϋπολογισμός 14.

Το Μεσοπρόθεσμο 21.

Και σήμερα ο λογαριασμός υπερβαίνει τα 25…

Και όλα αυτά προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, κατά 7 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για μνημείο οικονομικής αναποτελεσματικότητας.

Για τον ορισμό της «γυμναστικής στη ματαιότητα».

Δηλαδή, τα 3/4 περίπου από τις θυσίες των πολιτών, κυρίως λόγω της ύφεσης, πάνε χαμένες.

Και οι πολίτες αντί να δουν κάποιο φως, βυθίζονται σε πιο πυκνό σκοτάδι.

Όπως αυτό στο οποίο θα βρεθούν εάν δεν μπορέσουν να πληρώσουν το νέο «χαράτσι» που η Κυβέρνηση επιβάλλει στα ακίνητα.

Νέος φόρος, ο 6^ος στα ακίνητα, ο οποίος:

1^ον. Αναδεικνύει την αναξιοπιστία της Κυβέρνησης, αφού για τον Υπουργό Οικονομικών, πριν από 2 μήνες, «το ακίνητο είναι ήδη πολύ επιβαρυμένο» και «οι λογαριασμοί της ΔΕΗ δεν είναι ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους».

2^ον. Θα «αφυδατώσει» πλήρως την ήδη στεγνή αγορά και θα βαθύνει και άλλο την ύφεση.

3^ον. Θα αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματικός, αφού, σύμφωνα και με την Τράπεζα της Ελλάδος, η «περαιτέρω αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των ήδη φορολογουμένων θα οδηγήσει σε μείωση αντί για αύξηση των εσόδων».

Εάν μάλιστα η Κυβέρνηση προτίθεται να τον μονιμοποιήσει, θα πρέπει να συνεκτιμήσει και τη συνολική επιβάρυνση του ακινήτου.

4^ον. Καταδεικνύει την αδυναμία της Κυβέρνησης να αντλήσει ισοδύναμα ποσά, τόσο από το σκέλος των δαπανών, όπου αυτές είναι σημαντικά αυξημένες σε σχέση με τον Προϋπολογισμό, όσο και από το σκέλος των εσόδων, όπου αδυνατεί να εισπράξει το ΕΤΑΚ του 2009 και το φόρο ακίνητης περιουσίας του 2010 και 2011.

5^ον. Αποτελεί ομολογία αποτυχίας της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς την καλπάζουσα φοροδιαφυγή.

6^ον. Επιβεβαιώνει τον πανικό και την ανακολουθία της Κυβέρνησης αφού περιλαμβάνει πολύ υψηλότερους από τις αρχικές ανακοινώσεις συντελεστές: εξαπλάσιους για τους αδύνατους και διπλάσιους για τα ακριβότερα ακίνητα.

Παραβιάζοντας έτσι τις αρχές της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών και της αναλογικότητας.

Ενώ ακόμη και ο μειωτικός συντελεστής παλαιότητας εφαρμόζεται αντίστροφα, ως «αυξητικός συντελεστής νεότητας», ώστε να επιβαρύνονται όσοι κατέχουν νεώτερα ακίνητα και όχι να ελαφρύνονται εκείνοι που διαθέτουν τα παλαιότερα.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Με άλλη Τροπολογία παύονται, με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, τα Μέλη του Συλλογικού Οργάνου Διοίκησης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, πλην του Προέδρου και του Εκπροσώπου των Εργαζομένων.

Και για άγνωστο χρόνο αντικατάστασής τους.

Παρά το γεγονός ότι η ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα με το Νόμο, απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο από κυβερνητικά όργανα.

Παρά το γεγονός ότι τα Μέλη παύονται με απόφαση του Οργάνου που τους διόρισε. Δηλαδή, για τα 4 από τα 7 Μέλη, από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής.

Παρά το γεγονός ότι με τη ατυχή θεσμική μεταβολή που επήλθε πέρυσι το Δεκέμβριο, ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο οι εξουσίες του Προέδρου της Αρχής. Με αποτέλεσμα να μην έχει συνεδριάσει το Συλλογικό Όργανο τον τελευταίο χρόνο, παρά τις αντίθετες προβλέψεις του Νόμου.

Γιατί το κάνει όμως αυτό η Κυβέρνηση και δεν εφαρμόζει το Νόμο;

Προφανώς για να επιβάλλει τη «σιωπή των αμνών».

Όπως έκανε και με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής.

Και αυτό γιατί, κυρίως, πολλά από τα Μέλη του Οργάνου Διοίκησης διαφώνησαν με την ένταξη στοιχείων των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα του 2009.

Και μάλιστα χωρίς να έχουν προηγηθεί σχετικές, απαραίτητες, στατιστικές μελέτες.

Όμως, Κύριοι της Κυβέρνησης, η πραγματικότητα δεν αποκρύπτεται.

Και αποκαλύπτεται και από στελέχη με πολιτική αναφορά στην παράταξή σας.

Πρόσφατα, ο πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Χριστοδουλάκης επισήμανε ότι «η Ελλάδα [η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ] δεν έπρεπε να έχει αποδεχθεί πρωτοβουλίες που οδήγησαν σε απρόσμενη διόγκωση του ελληνικού χρέους…κανένα από αυτά δεν ήταν κρυφό, άγνωστο ή μη εξυπηρετούμενο χρέος…άλλες χώρες δεν περιλαμβάνουν τις εγγυήσεις των ΔΕΚΟ στο κρατικό χρέος» («Σώζεται ο Τιτανικός;», 2011).

Ο κ. Στουρνάρας, Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ, ανέφερε, εδώ στη Βουλή, στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας, ότι «η κάθε χώρα χρησιμοποιεί το σύστημα εθνικών λογαριασμών και τις γκρίζες ζώνες προς όφελός της». «Νομίζω, συνέχιζε, ότι δεν ήταν πολύ σοφό αυτό που έγινε, όπως έγινε…έχω πολλά και σοβαρά ερωτηματικά για την επαναταξινόμηση» (14.12.2010).

Ενώ, ακόμη και η Επιτροπή που συνέστησε ο πρώην Υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου για την αξιολόγηση της ποιότητας των δημοσιονομικών στοιχείων του 2009, αναφέρει στην Έκθεσή της, πριν την τελευταία αναθεώρηση των στοιχείων, ότι «το υπόλοιπο του χρέους δεν περιλαμβάνει, σύμφωνα με την ισχύουσα ευρωπαϊκή πρακτική, το δανεισμό διαφόρων φορέων εκτός Γενικής Κυβέρνησης» (Έκθεση Επιτροπής, σελ. 24).

Συνεπώς, Κύριοι της Κυβέρνησης, θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι η προσπάθεια να επιβάλλετε επί μακρόν τη σιωπή είναι ατελέσφορη.

Και δεν βοηθά τη χώρα…

Επίσης, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Εμείς, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, έχουμε διαφωνήσει με την πρόβλεψη, που περικλείεται στις αποφάσεις της 21^ης Ιουλίου, για την παροχή εγγυήσεων.

Εγγυήσεις οι οποίες, σύμφωνα με την Τροπολογία, θα παρέχονται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

Τα μεταγενέστερα της Ευρωπαϊκής απόφασης γεγονότα και η ατυχής διμερής συμφωνία Ελλάδας και Φινλανδίας επιβεβαιώνουν τις ενστάσεις που έχουμε διατυπώσει.

Ο Υπουργός Οικονομικών άνοιξε ο ίδιος το «κουτί της Πανδώρας».

Δημιουργήθηκε έτσι προηγούμενο και για μια σειρά από χώρες που θέλουν ίση μεταχείριση, αλλά όχι εγγυήσεις.

Και έτσι αναγκάστηκε να ζητήσει από τα Κοινοτικά Όργανα να «κλείσουν» το «κουτί» που ο ίδιος άνοιξε.

Δημιουργώντας ουσιαστικό πρόβλημα στην πορεία υλοποίησης των Ευρωπαϊκών αποφάσεων.

Τέλος, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Στην ίδια Τροπολογία μεταβάλλεται και διευρύνεται το πλαίσιο ενεργοποίησης και λειτουργίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Ώστε να υπάρχει ένα ακόμη «δανειστής ύστατης καταφυγής» που θα ενισχύει τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποτελεσματική κατανομή των οικονομικών πόρων.

Σήμερα όμως, το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα, εξαιτίας, κυρίως, της κυβερνητικής ανεπάρκειας, βρίσκεται αντιμέτωπο με πολλές, μεγάλες και διευρυνόμενες προκλήσεις.

Προκλήσεις που απορρέουν:

Από την επιβράδυνση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.
Από τις συνεχείς υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής αξιολόγησης των τραπεζών.
Από τον αποκλεισμό των πιστωτικών ιδρυμάτων από τις διεθνείς αγορές άντλησης κεφαλαίων.
Από τη συρρίκνωση του ρυθμού πιστωτικής επέκτασης.
Από τη χειροτέρευση της ποιότητας του δανειακού χαρτοφυλακίου των πιστωτικών ιδρυμάτων εξαιτίας της βίαιας και μεγάλης επιδείνωσης της χρηματοοικονομικής κατάστασης επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Από την έντονη και συνεχή εκροή των καταθέσεων, λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας και των Κυβερνητικών παλινωδιών.

Όλες αυτές οι προκλήσεις έχουν ορατές και δυσμενείς επιπτώσεις στη ρευστότητα, στην αποδοτικότητα, στην αποτελεσματικότητα και στην ποιότητα του χαρτοφυλακίου των Ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων.

Και αυτές, εν αναμονή της αποτίμησης των ζημιών που θα υποστούν οι τράπεζες από τη συμμετοχή τους στην αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους, αλλά και του διαγνωστικού ελέγχου που πραγματοποιείται στα δανειακά χαρτοφυλάκιά τους από την εταιρεία BlackRock.

Έλεγχος, τη χρονική στιγμή που νοικοκυριά και επιχειρήσεις, εξαιτίας της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, «πνίγονται» από ρευστότητα και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους.

Αυτή η εικόνα, επιτάσσει την ανάγκη συνετής και διορατικής διαχείρισης της κατάστασης, τόσο από τα πιστωτικά ιδρύματα, όσο και από την Πολιτεία.

Πιστωτικά ιδρύματα τα οποία οφείλουν να διαχειρισθούν αποτελεσματικά τη φύση και το ύψος των κινδύνων που αναλαμβάνουν, να ενισχύσουν, ποιοτικά και ποσοτικά, την κεφαλαιακή τους επάρκεια, και να συγκρατήσουν τα λειτουργικά τους έξοδα.

Και Πολιτεία η οποία οφείλει να λαμβάνει πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της ρευστότητας της Οικονομίας και για την επαρκέστερη μακρο- και μικρο-προληπτική εποπτεία και εξυγίανση των πιστωτικών ιδρυμάτων.

21Σεπ

Ομιλία στην Ολομέλεια κατά τη Συζήτηση του Σχεδίου Νόμου “Ενισχυμένα μέτρα εποπτείας και εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων, ρύθμιση θεμάτων χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα” (1η Συνεδρίαση – Επί της Αρχής)

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Σήμερα, η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα οικονομικής και συνακόλουθα κοινωνικής κατάρρευσης.

Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στις επί μακρόν προϋπάρχουσες εγγενείς και ευρωπαϊκές αδυναμίες, αλλά κυρίως στις εσφαλμένες επιλογές της Κυβέρνησης και στη λανθασμένη «θεραπευτική αγωγή» για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Η Κυβέρνηση όμως συνεχώς αποδεικνύει ότι έχει έλλειμμα πολιτικού θάρρους, ενώ διαθέτει πλεόνασμα αμετροέπειας, αλαζονείας και πολιτικού θράσους.

Αντί να αναλάβει τις ευθύνες της, τις επιρρίπτει στα πολιτικά κόμματα, στους δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες και εν γένει στους πολίτες, οι οποίοι διατυπώνουν διαφορετική άποψη από την Κυβέρνηση.

Η κατ’ εξοχήν, διαχρονικά, θορυβοποιός πολιτική παράταξη της χώρας θέλει να επιβάλλει τη σιωπή.

Επιβολή σιωπής η οποία θυμίζει άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα.

Συγκεκριμένα παραδείγματα;

Οι πρακτικές της σε σχέση με την Ελληνική Στατιστική Αρχή και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής.

Η Κυβέρνηση θεωρεί ως «έγκλημα» το γεγονός ότι μέλη τους καταγγείλουν εσκεμμένη διόγκωση του ελλείμματος του έτους 2009 και αναδεικνύουν το σημερινό δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.

Και τα καρατομεί.

Όμως η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να κατανοήσει ότι η «σιωπή των αμνών» δεν βοηθά τη χώρα.

Και η προσπάθεια να την επιβάλλει επί μακρόν είναι ατελέσφορη.

Τα θέματα είναι εξαιρετικά σοβαρά αφού καθορίζουν την διαδρομή της χώρας και πρέπει ολόπλευρα να διερευνηθούν.

Η αλήθεια εν τέλει θα αποκαλυφθεί.

Εμείς, από τα τέλη του 2009 επισημαίναμε ότι ηγετικοί κύκλοι της Κυβέρνησης, υλοποιοώντας τον κρυφό σχεδιασμό τους.

Μεταξύ άλλων:

1^ον. Ματαίωσαν «ώριμες» δημόσιες εισπράξεις του 2009, μετέφεραν εισπράξεις του 2009 στο 2010 και μετέθεσαν πληρωμές του 2010 στο 2009.

2^ον. Έχασαν κάθε έλεγχο στα έσοδα. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ η υστέρηση εσόδων στο 9μηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου του 2009 ήταν 1,1 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2008, κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αυτή ξεπέρασε τα επιπλέον 2 δισ. ευρώ.

3^ον. Άργησαν να πάρουν μέτρα. Τον περασμένο Οκτώβριο, το Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, κ. Σμάγκι, υπογράμμισε ότι «εάν η Ελληνική Κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε διορθωτικές δράσεις από το φθινόπωρο του 2009, θα μπορούσε να αποφύγει την κρίση χρέους και το δραστικό πρόγραμμα προσαρμογής» (14.10.2010).

4^ον. Ενσωμάτωσαν στα ελλείμματα και στα χρέη εγγυήσεις των ΔΕΚΟ. Σύμφωνα όμως και με τον πρώην Υπουργό Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ κ. Χριστοδουλάκη «η Ελλάδα [η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ] δεν έπρεπε να έχει αποδεχθεί πρωτοβουλίες που οδήγησαν σε απρόσμενη διόγκωση του ελληνικού χρέους…κανένα από αυτά δεν ήταν κρυφό, άγνωστο ή μη εξυπηρετούμενο χρέος…άλλες χώρες δεν περιλαμβάνουν τις εγγυήσεις των ΔΕΚΟ στο κρατικό χρέος.» («Σώζεται ο Τιτανικός;», 2011).

[Συνημμένο 1]

Και σήμερα υπάρχουν αντίστοιχες, σχετικές, καταγγελίες από Μέλη της ΕΛΣΤΑΤ τα οποία και καρατομούνται…

Η Κυβέρνηση όμως, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

φέρει μεγάλη ευθύνη και για τη σημερινή κατάσταση της Οικονομίας.

Τα αρνητικά αποτελέσματα των χειρισμών της είναι μετρήσιμα.

Η ύφεση είναι μεγάλη, πολύ βαθύτερη από τις αρχικές και πρόσφατες εκτιμήσεις, και παρατεταμένη.
Το «εσωτερικό χρέος» δημιουργεί ασφυξία στην αγορά.
Η ανεργία αυξάνεται δραματικά.
Η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας επιδεινώνεται.
Το κόστος δανεισμού έχει εκτοξευθεί στα ύψη.
Οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Τα έσοδα καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες αυξάνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει, το έλλειμμα παραμένει σημαντικά υψηλότερο από πέρυσι.

Ενδεικτικά, το έλλειμμα της Κεντρικής Κυβέρνησης είναι αυξημένο κατά 22,2% το πρώτο οκτάμηνο του 2011 σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, έναντι ετήσιας πρόβλεψης για μείωση κατά 3,9%!!!

Πρόκειται συνεπώς για πραγματικό δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Χρειάστηκαν μάλιστα απανωτές συνεδριάσεις των κυβερνητικών οργάνων για να επιβεβαιωθεί η αποτυχία και τα αδιέξοδα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής.

Τόσο στην έμπνευση όσο και στην εκτέλεσή της.

Τόσο στη επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής όσο και στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών.

Και έτσι η Κυβέρνηση αναγκάζεται σήμερα να αναλάβει νέες δεσμεύσεις, να προσθέσει νέους κεφαλικούς φόρους, να επιβάλλει ειδικό τέλος στα ακίνητα.

Ο νέος όμως, 6ος φόρος στα ακίνητα:

1^ον. Αναδεικνύει την αναξιοπιστία της Κυβέρνησης, αφού για τον ίδιο Υπουργό Οικονομικών, πριν από 2 μήνες, «το ακίνητο είναι ήδη πολύ επιβαρυμένο» και «οι λογαριασμοί της ΔΕΗ δεν είναι ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους».

2^ον. Θα «αφυδατώσει» πλήρως την ήδη στεγνή αγορά και θα βαθύνει και άλλο την ύφεση.

5^ον. Επιβεβαιώνει τον πανικό της Κυβέρνησης αφού περιλαμβάνει πολύ υψηλότερους από τις αρχικές ανακοινώσεις συντελεστές, ενώ ακόμη και ο μειωτικός συντελεστής παλαιότητας εφαρμόζεται αντίστροφα, ως «αυξητικός συντελεστής νεότητας», ώστε να επιβαρύνονται όσοι κατέχουν νεώτερα ακίνητα και όχι να ελαφρύνονται εκείνοι που διαθέτουν τα παλαιότερα.

Και γιατί, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, λαμβάνεται αυτό το μέτρο;

Για να επιτευχθούν, όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2011 και για να μπορέσουμε να έχουμε ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα το 2012.

Η Κυβέρνηση όμως:

1^ον. Αποκρύπτει ότι, σήμερα, το πρωτογενές έλλειμμα είναι αυξημένο έναντι της αντίστοιχης περυσινής περιόδου και σημαντικά υψηλότερο από το προϋπολογισθέν για όλο το 2011.

2^ον. Αγνοεί ότι η οποία μείωσή του θα οφείλεται σε μέτρα «μιας χρήσης» (one-off), όπως είναι το τέλος των ακινήτων και οι έκτακτες εισφορές, επιλογές που δεν εξασφαλίζουν βιώσιμη δημοσιονομική προσαρμογή.

3^ον. Λησμονεί τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της Κυβέρνησης, ύψους 6,5 δισ. ευρώ, που έχουν συσσωρευθεί την τελευταία διετία, δηλαδή επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η εξόφληση των οποίων θα επιδράσει ανοδικά στις πρωτογενείς δαπάνες. Κρύβει συνεπώς έλλειμμα «κάτω από το χαλί»…

4^ον. Αγνοεί, ότι σε μία χώρα όπως είναι η Ελλάδα, χώρα με υψηλούς τόκους, τεράστιο χρέος και βαθιά ύφεση, δεν αρκούν τα μικρά πρωτογενή πλεονάσματα για να αντιμετωπίσουμε το ύψος και τη δυναμική του δημοσίου χρέους, αλλά οι τουλάχιστον ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί.

Το ζητούμενο συνεπώς σήμερα για τη χώρα μας είναι εγχώριες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, με συνέπεια, συντεταγμένα και αποφασιστικά, να εντείνουμε τις προσπάθειες για δημοσιονομική εξυγίανση, πειθαρχία και ανάταξη της Οικονομίας, σταθεροί στους στόχους αλλά προσανατολισμένοι στην άμεση επανεκκίνησή της.

Και οι εταίροι μας να εφαρμόσουν πρακτικές κοινοτικής αλληλεγγύης.

Μόνο έτσι το παίγνιο θα καταστεί θετικού αθροίσματος.

Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η Σύμβαση – Πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), την οποία κυρώνουμε σήμερα.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Είναι γεγονός ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα, από το πρώτο Πλαίσιο μέχρι και την τελευταία τροποποίησή του, η Ευρώπη αντιμετώπισε την κρίση χρέους στους κόλπους της διστακτικά, συμβιβαστικά, με ημίμετρα, επιδεικνύοντας αργά αντανακλαστικά.

Σήμερα, συνειδητοποιεί ότι αυτή η κρίση είναι «συστημική» και απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος.

Αναγκάστηκε συνεπώς, αν και καθυστερημένα, έστω και συμβιβαστικά, να προβεί στις διορθωτικές αποφάσεις της 21^ης Ιουλίου.

Να βελτιώσει τους όρους δανεισμού, να διευρύνει την ευελιξία του EFSF.

Αποφάσεις σημαντικές και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.

Και τις οποίες υποστηρίζουμε.

Παρά το γεγονός ότι θεωρούμε αναγκαία και τη χρηματική ενίσχυση του Ταμείου, ώστε αυτό να καταστεί αξιόπιστο από τις αγορές.

Διότι, με την αναγκαία ευελιξία που του προσέδωσαν οι πρόσφατες Ευρωπαϊκές αποφάσεις, το Ταμείο πλησιάζει στα χρηματοδοτικά του όρια.

Όρια που «τεστάρονται» στην περίπτωση αρκετών, μεγαλύτερων, Ευρωπαϊκών χωρών.

Διαφωνούμε όμως και με την ενσωμάτωση στο κείμενο της 21^ης Ιουλίου της πρόβλεψης για παροχή εγγυήσεων.

Εγγυήσεις οι οποίες, σύμφωνα με Τροπολογία που έχει κατατεθεί στο υπό Συζήτηση Σχέδιο Νόμου, θα παρέχονται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

Ο Υπουργός Οικονομικών άνοιξε ο ίδιος το «κουτί της Πανδώρας».

Δημιουργήθηκε έτσι προηγούμενο και για μια σειρά από χώρες που θέλουν ίση μεταχείριση αλλά όχι εγγυήσεις.

Και έτσι αναγκάστηκε να ζητήσει από τα Κοινοτικά Όργανα να το «κλείσουν».

Δημιουργώντας ουσιαστικό πρόβλημα στην πορεία υλοποίησης των Ευρωπαϊκών αποφάσεων.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Στο υπό συζήτηση Σχέδιο Νόμου επιχειρείται επίσης η ενδυνάμωση του πλαισίου εποπτείας, ελέγχου και εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Είναι γεγονός ότι η εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος αποτελεί προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποτελεσματική κατανομή των οικονομικών πόρων.

Προκλήσεις που απορρέουν:

Από την επιβράδυνση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.
Από τις συνεχείς υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής αξιολόγησης των τραπεζών, αποτέλεσμα των αντίστοιχων υποβαθμίσεων της χώρας.
Από τον αποκλεισμό των πιστωτικών ιδρυμάτων από τις διεθνείς αγορές άντλησης κεφαλαίων.
Από τη συρρίκνωση του ρυθμού πιστωτικής επέκτασης, με τον περιορισμό τόσο της ζήτησης όσο και της προσφοράς τραπεζικών πιστώσεων.
Από τη χειροτέρευση της ποιότητας του δανειακού χαρτοφυλακίου των πιστωτικών ιδρυμάτων εξαιτίας της βίαιας και μεγάλης επιδείνωσης της χρηματοοικονομικής κατάστασης επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Από την έντονη και συνεχή εκροή των καταθέσεων, λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας και των Κυβερνητικών παλινωδιών.

Άλλωστε, η πρόσφατη παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, ανέδειξε τα κενά εποπτείας του τραπεζικού συστήματος, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διασυνοριακό επίπεδο.

Είναι αναγκαία συνεπώς η ενίσχυση της προληπτικής εποπτείας και των μέτρων εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων με την απονομή επιπρόσθετων αρμοδιότητων στις εποπτικές αρχές και τη διασφάλιση ότι οι αρχές αυτές, σε όλα τα κράτη-μέλη, θα έχουν διαθέσιμα μια σειρά από ομογενοποιημένα εποπτικά εργαλεία για τον έλεγχο της φερεγγυότητας των χρηματοοικονομικών οργανισμών, τη διατήρηση της σταθερότητας του οικονομικού συστήματος και την προστασία των καταναλωτών.

Αυτό φαίνεται να επιδιώκει να επιτύχει η Κυβέρνηση με το υπό συζήτηση Σχέδιο Νόμου, δίνοντας, στην Τράπεζα της Ελλάδος, ευρύτατη διακριτική ευχέρεια καθοριστικής και ουσιώδους παρέμβασης στη λειτουργία των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Όμως σε ορισμένες περιπτώσεις προβλέπονται υπερβολικές ρυθμίσεις, υπάρχουν ασάφειες, ενώ ορισμένες διατάξεις έρχονται σε αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Εταιρικό Δίκαιο, όπως είναι αυτή για την κατάργηση των δικαιωμάτων προτίμησης των παλαιών μετόχων.

Η πρωτοβουλία όμως αυτή θέλει ιδιαίτερη προσοχή και για 2 πρόσθετους λόγους, που τεκμηριώνονται από τη διεθνή σχετική βιβλιογραφία και πρακτική:

Ο πρώτος είναι ότι η ανάθεση και της μικροπροληπτικής εποπτείας και των εξουσιών εξυγίανσης, σε τέτοια έκταση, στην Κεντρική Τράπεζα οδηγεί σε υπερβολική συγκέντρωση εξουσιών, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο τον έλεγχό της.

Η οργάνωση και λειτουργία αποτελεσματικών μηχανισμών λογοδοσίας μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό.

Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι τέτοιες υπερεξουσίες στην Κεντρική Τράπεζα ενέχουν τον κίνδυνο σε περίπτωση αποτυχίας στην άσκησή τους να υπονομευθεί το κύρος και η αξιοπιστία της Κεντρικής Τράπεζας, στοιχεία που είναι θεμελιωδώς απαραίτητα για την αποτελεσματικότητα της εποπτείας.

Συμπερασματικά, η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά έχει αποδείξει ότι δεν είναι ΠΑΣΟΚ.

Ένα ΠΑΣΟΚ που αντιδρούσε καταστροφικά όταν ήταν στην Αντιπολίτευση.

Ένα ΠΑΣΟΚ που θυσίαζε τα πάντα για να καταλαμβάνει και να κατέχει, την εξουσία προκειμένου να μας πάει, πότε από «τον τρίτο» και πότε από «τον τέταρτο δρόμο», προς το «σοσιαλισμό».

Εμείς με ευθύνη, παρά τις επιφυλάξεις που διατηρούμε για Ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου και τις αντιρρήσεις που έχουμε σε Τροπολογίες, ψηφίζουμε θετικά επί της Αρχής το Νομοσχέδιο κυρίως λόγω της Κύρωσης της Σύμβασης-Πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

16Αυγ

Ερώτηση σχετικά με τη δυνητική συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο μετοχικό κεφάλαιο Ελληνικών Τραπεζών

Σύμφωνα με το Νόμο 3864/21.07.2010 ιδρύεται νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας».

Το κεφάλαιο του Ταμείου, προερχόμενο από κεφάλαια που έχουν ήδη αντληθεί και θα αντληθούν στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καλύπτεται σταδιακά από το Ελληνικό Δημόσιο και ενσωματώνεται σε τίτλους.

Πιστωτικό Ίδρυμα, μπορεί να υποβάλει αίτημα στο Ταμείο για κεφαλαιακή ενίσχυση, κατόπιν υπόδειξης της Τράπεζας της Ελλάδος ή με δική του πρωτοβουλία υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Η κεφαλαιακή ενίσχυση παρέχεται μέσω της συμμετοχής του Ταμείου σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του πιστωτικού ιδρύματος, η οποία πραγματοποιείται με την έκδοση προνομιούχων μετοχών ή με την έκδοση κοινών μετοχών υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Οι προνομιούχες μετοχές παρέχουν στο Ταμείο το δικαίωμα συμμετοχής στο Διοικητικό Συμβούλιο του πιστωτικού ιδρύματος με ένα πρόσθετο μέλος, ως εκπρόσωπο του Ταμείου, ο οποίος μεταξύ άλλων διατηρεί δικαίωμα αρνησικυρίας για οποιαδήποτε σημαντική απόφαση δύναται να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των καταθετών ή να επηρεάσει σοβαρά τη ρευστότητα ή τη φερεγγυότητα ή την εν γένει συνετή και εύρυθμη λειτουργία του πιστωτικού ιδρύματος (όπως επιχειρηματική στρατηγική, διαχείριση στοιχείων ενεργητικού − παθητικού κ.λπ.).

Σύμφωνα με το Άρθρο 16 του σχετικού Νόμου, η απόκτηση συμμετοχής του Ταμείου δεν συνεπάγεται, δεδομένου και του αμιγώς ιδιωτικού χαρακτήρα του Ταμείου, την κατά το ελληνικό δίκαιο υπαγωγή αυτού του πιστωτικού ιδρύματος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Κατόπιν τούτων, και με δεδομένες τις προκλήσεις που απορρέουν εν αναμονή της αποτίμησης των ζημιών που θα υποστούν οι τράπεζες από τη συμμετοχή τους στην αναδιάρθρωση του χρέους καθώς και του ελέγχου στην ποιότητα των χαρτοφυλακίων τους από την εταιρεία BlackRock,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ

ο κ. Υπουργός:

1. Η συμμετοχή του Ταμείου – ίσως και σημαντική – στο μετοχικό κεφάλαιο μιας τράπεζας τι μεταβολές μπορεί να επιφέρει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του πιστωτικού ιδρύματος;

2. Υπάρχει το ενδεχόμενο αφελληνισμού του τραπεζικού συστήματος με τη συμμετοχή του Ταμείου στο μετοχικό κεφάλαιο μιας τράπεζας, ιδίως υπό το πρίσμα της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας;

24Ιούν

Εισήγηση στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων επί των Βασικών Σημείων του Σχεδίου Νόμου για την Ίδρυση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Ο χρηματοπιστωτικός τομέας και η σταθερότητα αυτού είναι καθοριστικής σημασίας για την αναπτυξιακή δραστηριότητα της πραγματικής οικονομίας.

Αυτή η δομική σημασία του τραπεζικού και ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμη σε περιόδους εμφάνισης μίας παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης, όπως αυτή του 2008, ιδιαίτερα σε τραπεζοκεντρικές χώρες όπως είναι η Ελλάδα.

Η Κυβέρνηση της Ν.Δ., εντοπίζοντας, με υπευθυνότητα, τη σημασία της ευρωστίας και σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος, προχώρησε το φθινόπωρο του 2008, άμεσα και έγκαιρα, στην παροχή ενός σημαντικού πακέτου ρευστότητας.

Προχώρησε σε μία ορθή πολιτική επιλογή για την στήριξη της πιστωτικής και οικονομικής δραστηριότητας.

Προχώρησε σε μία στοχευμένη επιλογή, η οποία εγκρίθηκε άμεσα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η οποία αντιστοιχούσε στο 11% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος έφτανε στο 20%.

Επιλογή που αντιμετώπισε τη σφοδρότατη κριτική της Αντιπολίτευσης, η οποία έφτασε σε ακραίες προσεγγίσεις περί «χαρίσματος των 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες» και οι οποίες διαψεύσθηκαν από τον όγκο των αδιάθετων – πριν από την κρίση δανεισμού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – πόρων του πακέτου ρευστότητας (περίπου 17 δισ. ευρώ).

Ωστόσο, πρόσφατα, η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που επέκρινε τότε το σχέδιο ρευστότητας της Κυβέρνησης της Ν.Δ., αποφάσισε να προτείνει την ενεργοποίηση και επέκτασή του κατά επιπλέον 15 εκατ. ευρώ. Και, ορθώς μάλιστα έπραξε, καθώς υπό τις συνθήκες υψηλού κόστους δανεισμού και στενότητας άντλησης κεφαλαίων, εξαιτίας των Κυβερνητικών αστοχιών, η επέκταση του Προγράμματος αποτελούσε αναγκαιότητα.

Το ενισχυμένο, πλέον, πακέτο στήριξης της ρευστότητας του ελληνικού συστήματος, αναμένεται να συνοδευτεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποίο περιλαμβάνεται στο Μνημόνιο του Μηχανισμού Στήριξης και για το οποίο συζητάμε σήμερα σε επίπεδο ενημέρωσης.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η θέσπιση του Ταμείου, μετά από διαβούλευση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.), συνιστά μία από τις βασικές και συγκεκριμένες πολιτικές του Μνημονίου.

Σκοπός του Ταμείου θα είναι η διατήρηση της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος, ειδικότερα της φερεγγυότητάς του, και όχι η στήριξη των αναγκών ρευστότητας των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Η διατύπωση όμως του Μνημονίου, αλλά και του Ενημερωτικού Σημειώματος του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά με τη σύσταση του Ταμείου δημιουργεί ερωτηματικά και περικλείει ασάφειες. Ερωτηματικά και ασάφειας τις οποίες εξέφρασα στον Υπουργό Οικονομικών με Ερώτηση που υπέβαλλα για το συγκεκριμένο θέμα από τις 11 Ιουνίου 2010. Ειδικότερα:

1^ον. Ως προς τη συμμετοχή στο Ταμείο, αυτή θα είναι υποχρεωτική και θα ενεργοποιείται όταν δεν καλύπτονται οι ελάχιστες κεφαλαιακές απαιτήσεις και «όταν δεν μπορεί να βρεθεί άλλη ιδιωτική λύση». Ως προς την τελευταία, δεν διευκρινίζεται ποια μορφή θα έχει και μέχρι ποιου ποσοστού αυτή δύναται να είναι. Επίσης, ασάφεια υπάρχει αναφορικά και με το επίπεδο των ελάχιστων κεφαλαιακών απαιτήσεων και πώς αυτές θα προσδιορίζονται…

2^ον. Προβλέπεται «η Τράπεζα της Ελλάδος να εντείνει την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος αυξάνοντας τη συχνότητα και την ταχύτητα υποβολής στοιχείων και την περαιτέρω ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για συχνούς ελέγχους ακραίων συνθηκών (stress-tests)». Δεν διευκρινίζονται οι όροι και οι παράμετροι που θα τίθενται σε αυτούς του ελέγχους.

3^ον. Προβλέπεται να «εισαχθεί επιπλέον ευελιξία στη διαχείριση ανθρωπίνων πόρων και θα χορηγηθεί σε όλο το προσωπικό της Τράπεζας της Ελλάδος (Τ.τ.Ε.) ισχυρή νομική προστασία για τις ενέργειες που εκτελούνται με καλή πίστη». Δεν καθορίζεται η μορφή και το εύρος της προστασίας, αλλά και της εργασιακής ευελιξίας.

4^ον. Για την εκπλήρωση των στόχων του «το Ταμείο θα έχει ορισμένες εξουσίες στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που έχει χρηματοδοτήσει, και οι οποίες θα ασκούνται μετά από διαβούλευση με την Τ.τ.Ε.». Οι εξουσίες του Ταμείου περιλαμβάνουν ενδεικτικά τα εξής:

(α) «Να απαιτεί από την Τ.τ.Ε. να του παρέχει για το πιστωτικό ίδρυμα κάθε πληροφορία απαραίτητη για την εκπλήρωση του σκοπού του.» Θα πρέπει όμως να διασφαλιστεί το επαγγελματικό-υπηρεσιακό απόρρητο.

(β) «Να ορίζει ένα μέλος στο Δ.Σ. του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.» Δεν προσδιορίζονται όμως τα προσόντα που θα απαιτείται να διαθέτει ο εκπρόσωπος του Ταμείου που θα ορίζεται ως μέλος του Δ.Σ. του πιστωτικού ιδρύματος.

(γ) «Να απαιτεί από το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα την υποβολή σχεδίου αναδιάρθρωσης.» Δεν ορίζονται όμως με σαφήνεια οι προϋποθέσεις που θα ενεργοποιούν το εν λόγω αίτημα του Ταμείου.

(δ) «Να έχει δικαίωμα αρνησικυρίας σε αποφάσεις του πιστωτικού ιδρύματος (επιχειρηματική στρατηγική, απόδοση μερισμάτων, θέματα μισθοδοσίας, ρευστότητας και διαχείρισης ενεργητικού – παθητικού κ.λπ.).» Ιδιαίτερα ευρείες αρμοδιότητες παρέμβασης του εκπροσώπου του Ταμείου που εκτείνονται κατ’ ουσία στο σύνολο της δραστηριότητας του πιστωτικού ιδρύματος. Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το Άρθρο 1, Παρ. 3 του Ν. 3723/2008 για τα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας, ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου που οριζόταν ως μέλος του Δ.Σ. είχε επίσης δικαίωμα αρνησικυρίας στη λήψη οποιασδήποτε απόφασης σχετικής με τη διανομή μερισμάτων και την πολιτική παροχών προς τον Πρόεδρο, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο, ή εφόσον κρίνει ότι η απόφαση αυτή δύναται να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των καταθετών ή να επηρεάσει ουσιωδώς τη φερεγγυότητα και την εύρυθμη λειτουργία της Τράπεζας.

(ε) «Να απαιτεί τη μετατροπή των προνομιούχων μετοχών σε κοινές, όταν το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα αδυνατεί να καλύπτει είτε το ελάχιστο ύψος ιδίων κεφαλαίων, είτε ορισμένες οικονομικές απαιτήσεις που θα επιβάλλονται από το σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος». Δεν προσδιορίζονται όμως οι οικονομικές απαιτήσεις που θα μπορούν να επιβληθούν βάσει του σχεδίου αναδιάρθρωσης.

5^ον. Τα κριτήρια για οποιαδήποτε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου πιστωτικού ιδρύματος θα πρέπει να είναι συμβατά με την Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 19.11.2008 (Ν. 560/2008 μέτρα στήριξης για τα πιστωτικά ιδρύματα στην Ελλάδα). Σύμφωνα με την εν λόγω Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που αναφερόταν στα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας που θεσπίστηκαν με τον Ν. 3723/2008, η κατανομή του ποσού των 5 δισ. ευρώ για την αγορά προνομιούχων μετοχών θα έπρεπε να γίνει με απόφαση Υπουργού Οικονομικών κατόπιν σύστασης του Διοικητή της Τ.τ.Ε., η οποία θα έπρεπε να βασίζεται στα ακόλουθα κριτήρια:

το επίπεδο της απαιτούμενης κεφαλαιακής επάρκειας του πιστωτικού ιδρύματος, όπως καθορίζεται από την Τ.τ.Ε. Πιο συγκεκριμένα, ο δείκτης των βασικών ιδίων κεφαλαίων (Tier 1) θα πρέπει να κυμαίνεται σε ποσοστά μεταξύ 8%-10% (η βαρύτητα του εν λόγω κριτηρίου για τη συνολική αξιολόγηση είναι 0,5),
το μέγεθος του πιστωτικού ιδρύματος όπως προκύπτει από το μερίδιο αγοράς του στη χρηματοδότηση εν γένει της οικονομίας, καθώς και τη σημαντικότητά του σε ό, τι αφορά τη διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (η βαρύτητα του εν λόγω κριτηρίου για τη συνολική αξιολόγηση είναι 0,4), και
τη συμβολή του πιστωτικού ιδρύματος σε ό, τι αφορά τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τη χορήγηση στεγαστικών δανείων (η βαρύτητα του εν λόγω κριτηρίου για τη συνολική αξιολόγηση είναι 0,1).

6^ον. Προβλέπεται να εφαρμόζεται σχέδιο αναδιάρθρωσης υπό την αιγίδα του Ταμείου «εφόσον τα πιστωτικά ιδρύματα δεν δύνανται να συγκεντρώσουν εγκαίρως επιπρόσθετα κεφάλαια για να αποπληρώσουν το Ταμείο». Η διάταξη φαίνεται απόλυτα ασαφής και απαιτείται περαιτέρω επεξεργασία σε νομοπαρασκευαστικό επίπεδο.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Από τα παραπάνω, εύκολα συνάγουμε το συμπέρασμα πως η θέσπιση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, πρωτοβουλία την οποία στηρίζουμε, σύμφωνα με τα βασικά σημεία που μας παρουσιάζει σήμερα το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης παραμένει μία θολή θεσμική πρωτοβουλία.

Μία ασαφής θεσμική πρωτοβουλία – που παρά την ιδιαίτερη σημασία της – χρήζει σημαντικών διευκρινήσεων, εξειδικεύσεων και προσδιορισμών που απουσιάζουν από τη σημερινή παρουσίαση του κ. Υπουργού.

Ευελπιστώ το αποτέλεσμα της νομοπαρασκευαστικής διαδικασίας να διαψεύσει τη σημερινή μας εντύπωση, αν και τα περιθώρια στενεύουν καθώς – σύμφωνα με το Μνημόνιο – η θέσπιση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προβλέπεται μέχρι την επόμενη Τετάρτη, 30 Ιουνίου.