Κυρίες και κύριοι,

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παραστώ στη σημερινή εκδήλωση της Ελληνογερμανικής Αγωγής.

Ενός φορέα παιδείας, μόρφωσης και πολιτισμού, το διαχρονικό έργο του οποίου είναι γνωστό και αναγνωρισμένο.

Κυρίως, βέβαια, είναι αναγνωρισμένο από τη νεολαία και τα παιδιά που συμμετέχουν στα εκπαιδευτικά του προγράμματα, όπως και η μικρή μου κόρη.

Αυτό, ενδεχομένως, να καθιστά την άποψή μου για το ίδρυμα ως ένα βαθμό υποκειμενική, αλλά θεωρώ ότι πρωτοβουλίες όπως η σημερινή περιορίζουν τα περιθώρια για υποκειμενική αξιολόγηση.

Μία πρωτοβουλία που έχει διττή διάσταση.

Η μία διάσταση αφορά τη θεματική των εκδηλώσεων και ερευνών της φετινής σχολικής χρονιάς.

Και αυτό διότι, σε μία περίοδο έντονων διαταραχών στην Ευρώπη, η άποψη των νέων για την προοπτική της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια είναι κρίσιμη, καθώς πρόκειται για τους πολίτες που θα κληθούν στο μέλλον να συνεχίσουν το όραμα της ενοποίησης της Ευρώπης.

Ένα μεγάλο δημιουργικό όραμα που αναπτύχθηκε σε μία Ευρώπη που προσπαθούσε να ξεπεράσει τα δεινά ενός καταστροφικού πολέμου και συνέβαλλε στην έναρξη μιας πρωτόγνωρης διαδικασίας ολοκλήρωσης που οδήγησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη.

Σίγουρα, σήμερα, που η Ευρώπη κλυδωνίζεται από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, αρκετοί, και ιδίως νέοι, θα πουν ότι υπάρχει μία αναντιστοιχία μεταξύ του ευρωπαϊκού οράματος και των τρεχουσών αποφάσεων.

Ίσως, οι διαπιστώσεις και οι κριτικές τους να είναι ακόμα πιο σκληρές.

Δεν τους αδικώ.

Είναι γεγονός ότι η Ευρώπη αντιμετώπισε την παγκόσμια οικονομική κρίση στους κόλπους της με αργά αντανακλαστικά.

Άργησε να συνειδητοποιήσει πως η κρίση ήταν και είναι «συστημική» και απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος.

Άργησε να καταλήξει σε μία συνολική και συνεκτική, αλλά ελλειμματική, λύση. Αναγκάστηκε, αν και καθυστερημένα, έστω και συμβιβαστικά, να καταλήξει σε επιμέρους θεσμικές αποφάσεις.

Ορισμένες αποφάσεις, όπως η πρόσφατη για την Κύπρο, δεν μπορούν να αποτελούν πρότυπο για το οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης.

Όλες αυτές οι δυσκολίες δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν.

Πρέπει να μας ωθούν σε προσπάθειες για περισσότερη Ευρώπη.

Πρέπει να αγωνιζόμαστε για μία Ευρώπη που θα ανταποκρίνεται στο όραμα των μεγάλων Ευρωπαϊστών, αλλά και στα όσα σημαντικά έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα.

Άλλωστε, όπως προκύπτει μέσα από τη μελέτη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τα μεγαλύτερα βήματα εμβάθυνσης της Ένωσης ήταν αποτέλεσμα εξίσου μεγάλων κρίσεων και αμφισβητήσεων της ευρωπαϊκής ιδέας.

Σε μία τέτοια κρίσιμη φάση βρισκόμαστε σήμερα, όπου πρέπει να προσπαθήσουμε οι κοινοτικές αποφάσεις να εμπεριέχουν το στοιχείο της εταιρικής αλληλεγγύης και να ενσωματώνουν τις προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών για την προώθηση της μεγάλης ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Προσδοκίες της κοινωνίας των πολιτών για μία Ευρώπη που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα όλων, με γνώμονα την ευημερία όλων.

Κυρίες και κύριοι,

Πολλές φορές αυτές οι προσδοκίες της κοινωνίας των πολιτών μετουσιώνονται σε πράξη.

Και εδώ ερχόμαστε στη δεύτερη διάσταση της πρωτοβουλίας της Ελληνογερμανικής Αγωγής, που παρουσιάζεται στη σημερινή εκδήλωση.

Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πρωτοποριακή κίνηση, τόσο με συμβολικό, αλλά και -κυρίως- με ουσιαστικό χαρακτήρα.

Μια κίνηση που αναδεικνύει, με επιτυχία, μηνύματα δημιουργίας και αλληλεγγύης.

Που συνδυάζει:

• Την ανάδειξη των ιδεών για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
• Τον πολιτισμό και το καλύτερο «εικαστικό πρόσωπο» της χώρας με τη συγκέντρωση 32 έργων σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
• Και την αρωγή προς τη χώρα, καθώς τα έργα των εν λόγω καλλιτεχνών θα δημοπρατηθούν και τα έσοδα θα καταβληθούν στην μη-κερδοσκοπική πρωτοβουλία Greece Debt Free με σκοπό την αγορά Ελληνικών κρατικών ομολόγων.

Πρόκειται για μία κίνηση, τα χαρακτηριστικά της οποίας, έχω την εντύπωση, ότι αποτυπώνουν τη βούληση κάποιων Ελλήνων να αναλάβουν ατομική και συλλογική δράση, να αναδείξουν ότι η Ελλάδα είναι ενεργή και αξιοπρεπής και να συμβάλουν στην υπέρβαση της τρέχουσας κατάστασης για τη χώρα μας.

Μία κατάσταση που φαίνεται, όμως, ότι σταδιακά αλλάζει, καθώς η Ελλάδα όχι μόνο στάθηκε όρθια, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις που επιτρέπουν τη δημιουργία θετικών προσδοκιών.

Που μας επιτρέπουν να πιστέψουμε ότι οι θυσίες των πολιτών θα πιάσουν τόπο και η Ελλάδα θα επιστρέψει το συντομότερο σε μία φάση όπου θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για ένα καλύτερο μέλλον για τη νεολαία και τις επόμενες γενιές.

Που θα καρποφορήσουν πρωτοβουλίες όπως η σημερινή της Ελληνογερμανικής Αγωγής.

Για αυτό και θα ήθελα να συγχαρώ τη διοίκηση του σχολείου για τη πρωτοβουλία, τους καλλιτέχνες που τίμησαν, αφιλοκερδώς, με τα έργα τους την προσπάθεια και όλους τους συντελεστές που συμβάλλουν για την ολοκλήρωση της κίνησης.

Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλή συνέχεια.