Θέμα: Αγορά ακινήτων, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, αποποιήσεις κληρονομιών και στεγαστική πολιτική.
Τα τελευταία χρόνια, η αγορά ακίνητης περιουσίας, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, έχει δεχθεί πολύ ισχυρό πλήγμα.
Η σταθεροποίηση στην πτώση των τιμών που επιτεύχθηκε το 2014, δεν ακολουθήθηκε από ανάκαμψη, αλλά αντίθετα η πτώση συνεχίστηκε και η αγορά τοποθετήθηκε σε χαμηλότερη βάση, επί της οποίας επήλθε μια νέα εύθραυστη ισορροπία.
Επί της ουσίας όμως, από το 2015 μέχρι και σήμερα, η κατάσταση στην αγορά ακίνητης περιουσίας ποιοτικά επιβαρύνθηκε σε πολύ σημαντικό βαθμό.
Δεδομένης της εξ ορισμού αργής προσαρμογής της αγοράς ακινήτων σε νέα δεδομένα, περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις προμηνύονται, καθώς μια σειρά γεγονότων δύναται να λειτουργήσει σωρευτικά προκαλώντας νέες αναταράξεις.
Συγκεκριμένα, οι κατασχέσεις ακινήτων ιδιωτών από το Δημόσιο και οι σχετικοί πλειστηριασμοί που διενεργούνται, καθώς και οι αποποιήσεις κληρονομιών, δημιουργούν ένα τεράστιο χαρτοφυλάκιο ακινήτων το οποίο, σε μια ρηχή αγορά όπως είναι η ελληνική, καθιστά το Δημόσιο ουσιαστικό ρυθμιστή της πορείας εξέλιξής της και της βιωσιμότητάς της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο για το 2017, σύμφωνα με πληροφορίες, οι αποποιήσεις κληρονομιών ανήλθαν σε 130.000, σχεδόν τριπλάσιες συγκριτικά με το 2016.
Επιπρόσθετα, η κατάσταση στην αγορά περιπλέκεται ακόμη περισσότερο καθώς υπολογίζεται ότι άνω των 150.000 ακινήτων ιδιωτών (κυρίως κατοικίες) στην Αθήνα είναι μεγάλης παλαιότητας, μη συντηρημένα και έχουν τεθεί ουσιαστικά εκτός διαπραγμάτευσης και αγοράς.
Επίσης, οι νέες κατασκευές είναι ελάχιστες (όπως προκύπτει από τα στοιχεία έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών), νέες εντάξεις στα σχέδια πόλεως δεν προγραμματίζονται, ενώ η παροχή πιστώσεων από το τραπεζικό σύστημα για στεγαστικά δάνεια βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά και δεν προβλέπεται σημαντική ανάκαμψη μεσοπρόθεσμα.
Τέλος, ένα πολύ σημαντικό τμήμα του οικιστικού αποθέματος μισθώνεται βραχυχρόνια αποκλειστικά στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού, ενώ άγνωστη παράμετρος παραμένει η μεσοπρόθεσμη πολιτική των τραπεζών (και των funds) σχετικά με τα ακίνητα ιδιωτών που έχουν περιέλθει ή θα περιέλθουν στην κατοχή τους αλλά και η σχετική επίπτωση αυτής της εξέλιξης στην κτηματαγορά.
Συμπερασματικά, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω δεδομένα, προκύπτουν δύο σημαντικές παρατηρήσεις:
Πρώτον, το Δημόσιο καθίσταται ρυθμιστής και διαχειριστής ενός νέου πολύ μεγάλου τμήματος της αγοράς ακίνητης περιουσίας, γεγονός το οποίο προκαλεί από μόνο του προβληματισμό δεδομένων των χαμηλών επιδόσεων στη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας που διαχρονικά έχουν επιδείξει οι αρμόδιοι διαχειριστικοί φορείς.
Δεύτερον, εάν το Δημόσιο δεν καταφέρει τάχιστα να προσφέρει προς διάθεση στην αγορά τα ακίνητα που διαχειρίζεται ή θα κληθεί να διαχειριστεί, και εάν η Πολιτεία δεν δώσει σημαντικά κίνητρα σε ιδιώτες για τη ριζική ανακαίνιση ακινήτων παλαιότητας και την επανείσοδό τους στην αγορά, μια νέα ανισορροπία είναι προ των πυλών. Η μεγάλη ζήτηση για κατοικίες προς μίσθωση (και όχι για αγορά όπως συνέβαινε προ κρίσης) και η μικρή προσφορά ακινήτων προς μίσθωση, σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία και το συνεχώς συρρικνούμενο διαθέσιμο εισόδημα λόγω της υπερ-φορολόγησης, οδηγούν σε μια στεγαστική κρίση η οποία θα επηρεάσει κυρίως τους πολίτες των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων.
Για τους παραπάνω λόγους,
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ
οι κ.κ. Υπουργοί:
Πόσα ακίνητα ιδιωτών έχουν κατασχεθεί από το Δημόσιο από το 2015 έως και σήμερα, τι ποσοστό εξ αυτών έχει πλειστηριαστεί και τι ποσοστό έχει πλειστηριαστεί αλλά κηρύχθηκε άγονη η διαδικασία; Ποια η τομεακή και η χωρική κατανομή των εν λόγω ακινήτων;
Πόσα ακίνητα έχουν περιέλθει στο Δημόσιο από το 2015 έως και σήμερα λόγω αποποιήσεων κληρονομιών; Ποια η τομεακή και η χωρική κατανομή των εν λόγω ακινήτων;
Ποια είναι η πολιτική της Κυβέρνησης σχετικά με τη διαχείριση των χιλιάδων ακινήτων που ήδη έχουν τεθεί ή θα τεθούν μελλοντικά υπό τη διαχείριση του Δημοσίου;
Πώς σκοπεύει η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη κρίση στην αγορά μισθώσεων κατοικιών; Υπάρχει επικαιροποιημένο εθνικό σχέδιο στεγαστικής πολιτικής;
Η Κυβέρνηση εμφανίζεται να «κόπτεται» για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Τι θεσμικές πρωτοβουλίες και ενέργειες έχουν αναληφθεί και υλοποιηθεί από το 2015 έως και σήμερα ώστε να εισέλθουν ιδιωτικά κεφάλαια στον τομέα των αστικών αναπλάσεων, ιδιαίτερα στην περιοχή του κέντρου των Αθηνών, διευκολύνοντας την αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων, όπως είναι οι ΣΔΙΤ και το πακέτο Γιούνκερ;
Θέμα: Πλημμυρικά φαινόμενα στην τοπική κοινότητα Στίρφακα του Δήμου Λαμιέων –Στο ίδιο έργο θεατές…
Πριν περίπου ένα μήνα, στις 29.6.2018, κατέθεσα την υπ’ αριθ. πρωτ. 7200 Ερώτηση προς τον αρμόδιο Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, σχετικά με πλημμυρικά φαινόμενα με φερτά υλικά που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Τοπική Κοινότητα Στίρφακα του Δήμου Λαμιέων.
Το Υπουργείο, μέσω της ΕΡΓΟΣΕ, με το υπ’ αριθ. πρωτ. 7876/18-12.7.2018 έγγραφο, αφού απάντησε πως έχει πραγματοποιήσει αυτοψία και έχει γνώση του προβλήματος, κατέληγε πως «σύντομα θα οριστικοποιήσει μελέτη για δημιουργία λεκάνης παρακράτησης φερτών υλικών στην περιοχή».
Έκτοτε, η Τοπική Κοινότητα Στίρφακας πλημμύρισε ξανά και ξανά, με πιο πρόσφατα τα σημερινά φαινόμενα, καθώς τα φερτά υλικά παρέσυραν ολόκληρες σιδερένιες πόρτες, δέντρα και άλλα επικίνδυνα υλικά, αναγκάζοντας την Πυροσβεστική Υπηρεσία να επέμβει.
Οι κάτοικοι είναι σε απόγνωση και θεωρούν την ΕΡΓΟΣΕ υπεύθυνη, καθώς επί χρόνια τα διερχόμενα νερά από το βουνό κυλούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα προς την κοιλάδα του Σπερχειού, μέχρι τη στιγμή που παρενέβησαν τα έργα της ΕΡΓΟΣΕ, ενώ φέρεται να μην υπήρξε σχετική πρόβλεψη για αντιπλημμυρική προστασία της Τοπικής Κοινότητας με τα σχετικά έργα.
Θέλω να επισημάνω εκ νέου πως κρίνεται επιτακτική η ανάγκη να επιταχυνθούν άμεσα όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες, προκειμένου να μην κινδυνέψουν εκ νέου οι κάτοικοι και οι περιουσίες τους.
Κατόπιν των ανωτέρω,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ
ο κ. Υπουργός:
Έχουν προχωρήσει οι απαραίτητες διαδικασίες;
Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του έργου;
Έχει υπάρξει ενημέρωση προς τις αρμόδιες υπηρεσίες πως οι παρεμβάσεις των έργων είναι σημαντικές και μπορεί να επιφέρουν πλημμυρικά φαινόμενα με φερτά υλικά;
Θέμα: Ίδρυση Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας στη Διεύθυνση Αστυνομίας Φθιώτιδας
Σε συνάντηση βουλευτών και εκπροσώπων της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας με την πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του Υπουργείου, τον Μάιο του 2017, επισημάνθηκαν (και) από τον υπογράφοντα οι ιδιαιτερότητες της περιοχής της Φθιώτιδας, η μείωση οργανικών θέσεων στο νομό σε αντίθεση με το 2014 όταν και είχαν αυξηθεί σημαντικά, αλλά και το γεγονός πως η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας είναι η μοναδική Περιφέρεια της χώρας που δεν διαθέτει Υποδιεύθυνση Ασφαλείας.
Ήταν τότε που η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου δεσμεύτηκε για την ίδρυση της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας στη Λαμία.
Ένα χρόνο περίπου μετά, στις 16.04.2018, και αφού δεν σημειώθηκε καμία εξέλιξη, υπενθύμισα στο Υπουργείο τη συγκεκριμένη δέσμευση μέσω της υπ’ αριθ. πρωτ. 5106/16.04.2018 Ερώτησής μου.
Στην απάντησή του, το Υπουργείο έκανε λόγο για «ενδεχόμενο που θα εξεταστεί μελλοντικά». Μετέτρεψε δηλαδή τη δέσμευση σε απλό ενδεχόμενο…
Όταν επανήλθα με νεότερη Ερώτηση μου (υπ’ αριθ. πρωτ. 6428/04.06.2018), με αφορμή την παραβατικότητα στην πλατεία Πάρκου της Λαμίας, η απάντηση που έλαβα, πριν μόλις από 1 μήνα, ήταν «ουδέν νεότερο έχουμε να προσθέσουμε».
Σήμερα, με βάση την ανακοίνωση της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας, κατά την επίσκεψη της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας του Υπουργείου στη Λαμία, το Υπουργείο προσχωρεί εκ νέου στην άποψη πως πρέπει να ιδρυθεί η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας στη Λαμία, υιοθετώντας μάλιστα το επιχείρημα πως η Στερεά Ελλάδα είναι η μοναδική περιφέρεια που δεν διαθέτει τέτοια υπηρεσία και δεσμεύεται (ξανά) για την ίδρυσή της.
Κατόπιν των ανωτέρω,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ
ο κ. Υπουργός:
Ισχύει η (εκ νέου) δέσμευση για ίδρυση Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας στη Λαμία;
Το RAPEX είναι το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μη ασφαλή καταναλωτικά προϊόντα.
Όλα τα προϊόντα απευθυνόμενα στους καταναλωτές ή που υπό εύλογες συνθήκες είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν από τους καταναλωτές περιλαμβάνονται στους σκοπούς και στόχους του RAPEX, με την εξαίρεση των τροφίμων και των φαρμακευτικών και ιατρικών συσκευών που καλύπτονται από άλλους μηχανισμούς προειδοποίησης.
Η Οδηγία 2001/95/ΕΚ για τη γενική ασφάλεια των προϊόντων (ΟΓΑΠ) αποτελεί τη νομική βάση του Κοινοτικού Συστήματος Ταχείας Ανταλλαγής Πληροφοριών.
Το σύστημα βοηθά στην εξασφάλιση της ταχείας ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των κρατών-μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τα μέτρα και τις δράσεις που λαμβάνονται στα κράτη-μέλη ώστε να εμποδίσουν, να περιορίσουν ή να επιβάλλουν ειδικές συνθήκες πώλησης ή χρήσης των καταναλωτικών προϊόντων λαμβανομένων υπόψη των κινδύνων αυτών στην υγεία και την ασφάλεια των καταναλωτών.
Οι πληροφορίες ανταλλάσσονται μεταξύ των αρμοδίων αρχών διαμέσου ενός δικτύου των εθνικών σημείων επαφής, ενώ η ΟΓΑΠ έχει εισάγει τη λήψη ειδικών μέτρων ώστε να εξασφαλιστεί η δημόσια πρόσβαση στις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια των προϊόντων.
Ωστόσο, στην ιστοσελίδα της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Καταναλωτή και Εποπτείας Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης δεν υπάρχει καμία σχετική πληροφορία από το 2013 και μετά (βλ. http://www.efpolis.gr/el/rapex.html και http://www.efpolis.gr/el/rapex/list/rapex-an/14-greek-rapex.html).
Όπως φαίνεται, δεν έχουν κοινοποιηθεί ευρωπαϊκές RAPEX αλλά και δεν έχουν σταλεί ούτε ελληνικές, παρά τις επιταγές για δημόσια πρόσβαση στις διαθέσιμες πληροφορίες.
Την ίδια στιγμή, οι ευρωπαϊκές ενημερώσεις συνεχίζουν να είναι εβδομαδιαίες, όπως ήταν μεταφρασμένες και ενημερωμένες στην ιστοσελίδα της Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Καταναλωτή και Εποπτείας Αγοράς μέχρι το 2013 (βλ. https://ec.europa.eu/consumers/consumers_safety/safety_products/rapex/alerts/?event=main.listNotifications).
Κατόπιν των ανωτέρω, και με δεδομένη την ιδιαίτερη σημασία του θέματος της προστασίας του καταναλωτή και του πολίτη γενικότερα,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ
ο κ. Υπουργός:
Για ποιο λόγο δεν είναι διαθέσιμες οι σχετικές πληροφορίες στην ιστοσελίδα της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Καταναλωτή και Εποπτείας Αγοράς;
Για ποιο λόγο δεν κοινοποιούνται οι ευρωπαϊκές RAPEX (μεταφρασμένες) και δεν υπάρχει ενημέρωση για τις ελληνικές RAPEX παρά τις επιταγές για δημόσια πρόσβαση στις διαθέσιμες πληροφορίες; Γίνεται σχετικός έλεγχος από τις ελληνικές αρχές;
Δεν θεωρεί το αρμόδιο Υπουργείο σημαντική την ενημέρωση επί θεμάτων προστασίας του καταναλωτή; Σε ποιες ενέργειες πρόκειται να προβεί για την αντιμετώπιση της έλλειψης ενημέρωσης;
Θέμα: Χορήγηση αδειών διαμονής σε ιδιοκτήτες ακινήτων στην Ελλάδα – Πρόγραμμα «Golden Visa».
Τον Απρίλιο του 2013 εισήχθη με το Ν. 4146/2013 (Άρθρο 6) η δυνατότητα χορήγησης αδειών παραμονής πενταετούς διάρκειας σε πολίτες τρίτων χωρών, οι οποίοι αποκτούν ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα (ή συνάπτουν τουλάχιστον δεκαετούς διάρκειας χρονομεριστικές μισθώσεις του Ν. 1652/1986 ή τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών σε σύνθετα τουριστικά καταλύματα του Άρθρου 8 παρ. 2 του Ν. 4002/2011).
Το ελάχιστο ύψος της ακίνητης περιουσίας, καθώς και το συμβατικό τίμημα των χρονομεριστικών μισθώσεων και των μισθώσεων ξενοδοχειακών καταλυμάτων ή τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών σε σύνθετα τουριστικά καταλύματα καθορίστηκε σε 250.000 ευρώ.
Η εν λόγω ρύθμιση (πρόγραμμα «Golden Visa») εισήχθη στην ελληνική νομοθεσία σχεδόν την ίδια περίοδο που εισήχθη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με στόχο αφενός μεν την προσέλκυση επενδύσεων στον αγορά της ακίνητης περιουσίας και την αναζωογόνησή της λόγω της βαθιάς κρίσης στην οποία βρισκόταν – και εξακολουθεί να βρίσκεται – αφετέρου δε την αύξηση των δημοσίων εσόδων.
Πράγματι, παρά τη μικρή διάρκεια διεθνούς προβολής του εν λόγω προγράμματος, τα πρώτα δείγματα υπήρξαν πολύ ενθαρρυντικά.
Δυστυχώς, στα χρόνια που ακολούθησαν, και δεδομένης της ωρίμανσης του προγράμματος, τα αποτελέσματά του κρίνονται ως πενιχρά, τόσο όσον αφορά στην ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων αλλά και όσον αφορά στον αριθμό των αδειών διαμονής που εκδόθηκαν και στα αντίστοιχα επενδυτικά κεφάλαια που εισέρευσαν στη χώρα.
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία (Ιούνιος 2017, Υπουργείο Οικονομίας & Ανάπτυξης), είχαν εκδοθεί, μέχρι το Μάιο του 2017, 1.684 άδειες διαμονής και είχαν επενδυθεί 1 δισ. ευρώ στην αγορά ακινήτων μέσω του προγράμματος «Golden Visa».
Επιπλέον, και σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η αγορά ακίνητης περιουσίας δεν εμφανίζει ανάκαμψη αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, στασιμότητα το τελευταίο έτος, παραμένοντας ευρωπαϊκός ουραγός.
Η σύγκριση των αποτελεσμάτων του ελληνικού προγράμματος «Golden Visa» με αντίστοιχα προγράμματα άλλων χωρών καθίσταται αποκαρδιωτική.
Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι οι όροι του ελληνικού προγράμματος κρίνονται από διεθνείς ανεξάρτητους παρατηρητές ως πολύ θελκτικοί συγκριτικά με όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς στο ελληνικό πρόγραμμα έχει καθοριστεί το κατώτερο τίμημα επένδυσης για την εξασφάλιση άδειας διαμονής.
Συγκεκριμένα, η Κύπρος έχει προσελκύσει επενδύσεις άνω των 4,5 δισ. ευρώ από την έναρξη του προγράμματος, ενώ η αγορά ακινήτων της, εξαιτίας της παραπάνω επενδυτικής έκρηξης και με αφετηρία αυτή, εμφανίζει εξαιρετικές αποδόσεις και βρίσκεται στις πρώτες ευρωπαϊκές θέσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κύπρος κατέγραψε άλμα 12 θέσεων στη λίστα της ιστοσελίδας αναζήτησης ακινήτων «TheMoveChannel.com» πραγματοποιώντας επανείσοδο στην πρώτη δεκάδα των δημοφιλέστερων προορισμών για ακίνητα ανά τον κόσμο, με βάση τις αναζητήσεις που πραγματοποιούν οι διεθνείς επενδυτές.
Στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, οι αναζητήσεις για ακίνητα στην Κύπρο αυξήθηκαν περισσότερο από 50% το πρώτο τρίμηνο του 2017 σε σύγκριση με το τέταρτο τρίμηνο του 2016.
Η Κύπρος εκτοξεύθηκε στην 6η θέση από τη 18η που βρισκόταν την προηγούμενη χρονική περίοδο, με το μερίδιο της να ανέρχεται στο 3,03% επί του συνόλου των αναζητήσεων.
Πρόκειται για το υψηλότερο μερίδιο που είχε η Κύπρος την τελευταία διετία, το οποίο αναδεικνύει την επιστροφή των ξένων επενδυτών στην εγχώρια αγορά ακινήτων.
Στην Πορτογαλία το πρόγραμμα «Golden Visa» εισήχθη τον Οκτώβριο του 2012 και μέχρι τον Ιανουάριο του 2018, έχουν εκδοθεί 5.717 άδειες διαμονής και έχουν επενδυθεί κεφάλαια 3,5 δισ. ευρώ.
Επίσης, η αγορά ακινήτων της Πορτογαλίας εμφανίζει ισχυρή ανάκαμψη.
Τέλος, στην Ισπανία έχουν εκδοθεί 3.140 άδειες διαμονής, ενώ έχουν επενδυθεί 2,33 δισ. ευρώ σε ακίνητα, παρόλο που το κατώτερο όριο επένδυσης σε ακίνητα ανέρχεται σε 500.000 ευρώ.
Κατόπιν των ανωτέρω,
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ
οι κ.κ. Υπουργοί:
Ποια είναι, από την έναρξή του μέχρι σήμερα, τα αποτελέσματα του προγράμματος στη χώρα μας; Να κατατεθούν αναλυτικοί πίνακες ανά έτος για άδειες διαμονής, επενδυμένα κεφάλαια και δημόσια έσοδα.
Τι πρωτοβουλίες σχεδιάζουν να αναλάβουν ώστε το πρόγραμμα «Golden Visa» να γνωρίσει την ανάπτυξη επιτυχημένων παραδειγμάτων του εξωτερικού; Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αρμόδιος Υφυπουργός Οικονομίας & Ανάπτυξης, απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση στις 08.06.2017, δήλωσε το εξής: «Είμαστε σε μια πολύ οργανωμένη διαβούλευση με ιδιώτες και Υπουργεία και πολύ σύντομα θα υπάρξουν θεσμικές παρεμβάσεις για τη βελτίωση του προγράμματος». Ένα χρόνο μετά, η μοναδική σχετική θεσμική παρέμβαση η οποία έχει λάβει χώρα, προέρχεται από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, το οποίο αύξησε το κόστος παραβόλου για ένταξη στο πρόγραμμα από 500 ευρώ σε 2.000 ευρώ στις 05.06.2018.
Πού οφείλονται τα πενιχρά αποτελέσματα του προγράμματος «Golden Visa» τα τελευταία τρία χρόνια συγκριτικά με τις περιπτώσεις της Κύπρου και της Πορτογαλίας; O αρμόδιος Υφυπουργός Οικονομίας & Ανάπτυξης, απαντώντας σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση στις 08.06.2017, απέδωσε την υστέρηση που παρουσιάζει το ελληνικό πρόγραμμα στο υπάρχον διαθέσιμο προϊόν δηλαδή στην περιορισμένη διάθεση ακινήτων, σε αντίθεση με την Πορτογαλία και την Κύπρο που διαθέτουν έτοιμα συγκροτήματα κατοικιών προς πώληση στους ενδιαφερόμενους. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά οικιστικού αποθέματος ανά κάτοικο στην Ευρώπη, ενώ ακίνητα αξίας άνω των 250 δισ. ευρώ – με βάση την τιμή στην οποία προσφέρονται από τους ιδιοκτήτες τους – είναι αυτή την στιγμή προς πώληση στην ελληνική αγορά, ποσό που προκύπτει από ένα σύνολο αγγελιών περί τις 350.000.
Θεωρούν οι κ.κ. Υπουργοί ότι η επιτυχία του κυπριακού προγράμματος «Golden Visa» οφείλεται εν πολλοίς στο ότι διαθέτει έναν από τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές εταιρικού φόρου, στο 12,5%, που μπορεί να μειωθεί περαιτέρω μέσω της εφαρμογής του National Interest Deduction (NID), στο ότι υπάρχει επίσης μηδενικός φόρος στα μερίσματα, στο ότι η γραφειοκρατία έχει περιοριστεί σημαντικά, δημιουργώντας συνολικά ένα φιλικό επενδυτικό κλίμα, σε αντίθεση με την Ελλάδα των capital controls, των υψηλότατων φόρων στην ακίνητη περιουσία και της γραφειοκρατίας;
Υπάρχει σχεδιασμός για επέκταση του προγράμματος «Golden Visa» σε επενδύσεις χρηματοοικονομικών προϊόντων, κρατικών ομολόγων κλπ και αν ναι ποιες οι ενδεχόμενες επιπτώσεις στην αγορά ακίνητης περιουσίας σχετικά με τις επενδύσεις μέσω του προγράμματος; Θεωρείτε ότι ενδέχεται να χαθεί η όποια σχετική δυναμική αποκτήθηκε στην αγορά ακινήτων;
Διατηρούν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου βάση δεδομένων των ακινήτων που αποκτήθηκαν μέσω του προγράμματος «Golden Visa»; Εάν ναι διεξάγεται παρακολούθηση των ακινήτων αυτών, ώστε να ανακληθεί η άδεια διαμονής στην περίπτωση όπου πωληθούν τα εν λόγω ακίνητα, όπως ορίζει ο Νόμος;
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στη Σύνοδο της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο επίκαιρη συζήτηση με θέμα «Οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η διάδοση της διαφθοράς και του εγκλήματος μέσω των χρυσών θεωρήσεων» σχετικά με τα προγράμματα «χρυσής βίζας» που χρησιμοποιούν ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκή Ένωσης παραχωρώντας δικαιώματα ιθαγένειας ή διαμονής ως αντάλλαγμα για την ανάληψη επενδύσεων. Σημειώνεται ότι η νέα Οδηγία για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (Anti-Money Laundering Directive) περιλαμβάνει ειδική διάταξη που αφορά την ανάγκη καλύτερου ελέγχου, εκείνων που αιτούνται τη χορήγηση άδειας μακροχρόνιας διαμονής ή ιθαγένειας. Ποιες σχετικές δράσεις ή πρωτοβουλίες έχουν αναλάβει ή σκοπεύουν να αναλάβουν τα Υπουργεία για την πρόληψη του ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω των επενδύσεων σε ακίνητη περιουσία για την εξασφάλιση άδειας διαμονής;
Θέμα: Λειτουργία του Κέντρου Υγείας Καμένων Βούρλων
Το Κέντρο Υγείας Καμένων Βούρλων, τα προηγούμενα χρόνια, ουσιαστικά δεν λειτούργησε, παρά το γεγονός ότι διαθέτει κτιριακές εγκαταστάσεις και ιατρικό εξοπλισμό.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση εξέφρασε θεσμικά τη βούλησή της να προχωρήσει στη λειτουργία του Κέντρου Υγείας, εγκρίνοντας τον Οργανισμό Σύστασης, Λειτουργίας και Περιοχής Ευθύνης του, προκειμένου να στελεχωθεί με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό (16.01.2015).
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν έχει δοθεί λύση ουσιαστικής λειτουργίας του συγκεκριμένου Κέντρου Υγείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο παροχών υγείας στους κατοίκους και επισκέπτες της περιοχής.
Κατόπιν των ανωτέρω,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ
ο κ. Υπουργός:
Σε τι ενέργειες έχει προβεί το Υπουργείο Υγείας εδώ και 3,5 έτη που έχει εγκριθεί ο συγκριμένος Οργανισμός, προκειμένου να διασφαλίσει τη λειτουργία του Κέντρου Υγείας Καμένων Βούρλων;
Τι προτίθεται να πράξει τους επόμενους μήνες;
Ποιος ο μεσο-μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για το Κέντρο Υγείας Καμένων Βούρλων;
Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας της Νέας Δημοκρατίας
Αθήνα, 16.06.2018
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία και την προοπτική της χώρας και των πολιτών, κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης.
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι η Νέα Δημοκρατία, διαχρονικά, στηρίζει την εύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης μεταξύ της Ελλάδας και των Σκοπίων.
Μια λύση που θα σέβεται όμως τα πραγματικά ιστορικά, εθνικά δεδομένα.
Σήμερα, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ φέρνει μια συμφωνία που τη διαμόρφωσε «εν κρυπτώ».
Συμφωνία που με στρεψοδικίες και επικοινωνιακά τερτίπια, αυταρχικά προωθεί.
Αδιαφορώντας για τις ευαισθησίες των πολιτών και τις θέσεις των κομμάτων.
Κυβέρνηση η οποία απέτυχε να αξιοποιήσει το κεκτημένο της εθνικής συνεννόησης επί του εθνικά κρίσιμου αυτού θέματος.
Κεκτημένο που σωρεύτηκε από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις, πρωτίστως της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι θλιβερό η σημερινή Κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει αδυναμίες, αστοχίες και σφάλματα, να επιδίδεται σε επιλεκτικές, αποσπασματικές «βουτιές» στο κοντινό και μακρινό παρελθόν.
Χρησιμοποιεί ισχυρισμούς οι οποίοι αποδεικνύονται ιστορικά ανυπόστατοι, είναι επί της ουσίας ψευδείς και εθνικά επιζήμιοι.
Δεν θα ακολουθήσω αυτό το δρόμο, παρ’ ότι θα μπορούσα να καταθέσω μακρά αλυσίδα λόγων και πρακτικών, από υποστηρικτές του διαχρονικού αφηγήματος του «μακεδονισμού», αλλά και την τελευταία έκφρασή του από σειρά επωνύμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμη και στην κρίσιμη φάση του 2008, προέτρεπαν να δοθεί στη γείτονα χώρα «σκέτα» η ονομασία Μακεδονία.
Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξουμε αυτό το θέμα;
Δεν θα το κάνω γιατί δεν ωφελεί την εθνικά κρίσιμη προσπάθεια.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιούται να μας κάνει μάθημα!
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η Κυβέρνηση περιφρονεί τον Ελληνικό λαό.
Λοιδορεί τις γνήσιες ευαισθησίες της πλειοψηφίας του.
Απαξιώνει το εθνικό κοινοβούλιο.
Επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας και στρουθοκαμηλισμού.
Προχωρά σε διακρατική συμφωνία, χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, έχοντας ως κίνητρο την επίδειξη προθυμίας.
Συμφωνία που παράγει διεθνή αποτελέσματα, κάποια από τα οποία θα αποκτήσουν τον χαρακτήρα του τετελεσμένου.
Η Κυβέρνηση σπεύδει και παραδίδει τα δύο καίριας σημασίας «κλειδιά», αυτά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Κλειδιά» που κρατούσε η χώρα μας από το 2008.
Και τα παραδίδει χωρίς να διασφαλίζει τα δίκαια εθνικά μας συμφέροντα, καλύπτοντας τις βαριές υποχωρήσεις με μεγαλόστομες λεκτικές «κατασκευές».
Υποχωρήσεις αφού αναγνωρίζει, για πρώτη φορά με την υπογραφή της χώρας μας, την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικής ιθαγένειας», άρα και αντίστοιχης ταυτότητας.
Υποχωρήσεις αφού διασπά το erga omnes ως προς τους πολίτες και τη γλώσσα, χωρίς κάποιον κοινά αποδεκτό όρο για όλες τις χρήσεις, κατοχυρώνοντας τον «μακεδονικό» εθνικισμό.
Πρόκειται συνεπώς για μία κακή συμφωνία.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία, έχουμε χρέος από την ιστορία και ευθύνη για το μέλλον, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Να ενώσουμε και να μην διχάσουμε την κοινωνία.
Να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τους κινδύνους με ενότητα, ευθύνη, ομοψυχία, αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.
Να εργαστούμε σκληρά, με αλληλεγγύη και συνοχή.
Η Νέα Δημοκρατία, στη μακρά της διαδρομή, έχει αποδείξει ότι τηρεί εθνικά υπεύθυνη στάση.
Δεν κερδοσκοπεί πολιτικά πάνω στα προβλήματα της χώρας και των πολιτών.
Η πολιτική και κοινωνική συνεννόηση είναι αναγκαία συνθήκη για την ομαλή και ανοδική πορεία της χώρας.
Όμως πρέπει να χτίζεται διαχρονικά, με όρους ειλικρίνειας και εθνικής ευθύνης.
Δεν μπορεί να επιτευχθεί με «κουτοπόνηρες» προσπάθειες διάχυσης και μετακύλισης ευθυνών, όπως πράττει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μπορεί να επιτευχθεί με καιροσκοπικές προσεγγίσεις και με επικίνδυνους ακροβατισμούς, όπως κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η εθνική συνεννόηση απαιτεί αυτογνωσία, αυτοκριτική, ειλικρίνεια προθέσεων, σαφήνεια θέσεων.
Πάνω από όλα απαιτεί αξιοπιστία και εμπιστοσύνη.
Όλα αυτά αποτελούν για τη σημερινή Κυβέρνηση, «αγαθά εν ανεπαρκεία».
Η «κατασκευή» των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δοκιμάσθηκε, «μετρήθηκε» με τα προβλήματα και διαπιστώθηκε ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της διακυβέρνησης της χώρας.
Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του Πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών για την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης
Αθήνα, 13.06.2018
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Συζητούμε σήμερα ένα ακόμη Πολυνομοσχέδιο «κοπής» ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Αφορά την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου.
Του Μνημονίου των κ. Τσίπρα και Καμμένου.
Ενός αχρείαστου Μνημονίου.
Του πιο επώδυνου Μνημονίου, από την πιο μνημονιακή Κυβέρνηση της τελευταίας οκταετίας.
Κυβέρνηση η οποία, χωρίς καμία ηθική αναστολή, χωρίς αξιακές σταθερές, χωρίς ιδεολογικές συντεταγμένες, χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, περιφρονώντας ευαισθησίες της κοινωνίας, υπογράφει τα πάντα για την εξουσία, προχωρώντας σε βαριές οικονομικές και εθνικές υποχωρήσεις και κακές συμφωνίες.
Ας περιοριστούμε όμως σήμερα στο πεδίο της οικονομίας.
1ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι η χώρα οδηγείται στην «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια.
Το μόνο όμως που ολοκληρώνεται είναι η χρηματοδότηση της χώρας από τα προγράμματα.
Αντιθέτως, οι μνημονιακές πολιτικές θα συνεχιστούν τα πολλά επόμενα χρόνια.
Όπως άλλωστε καταγράφει και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο αποφεύγει η Κυβέρνηση να καταθέσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Κυβέρνηση η οποία, σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη που βγήκαν από τα μνημόνια:
έχει ήδη ψηφίσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας για μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος,
έχει δεσμευτεί στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια μετά το 2018,
έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα,
έχει συμφωνήσει η υλοποίηση των παρεμβάσεων για το χρέος να γίνει μετά το καλοκαίρι,
έχει αποδεχθεί τον μηχανισμό ενισχυμένης εποπτείας, συνοδευόμενο από αυστηρούς όρους.
2ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι η ελληνική οικονομία, την τελευταία τριετία, ανατάσσεται.
Η αλήθεια είναι ότι η οικονομία, σε πολλά θεμελιώδη μεγέθη της, λιμνάζει.
Σε σχέση με το 2014:
Το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών έχει συρρικνωθεί.
Το ιδιωτικό χρέος προς τις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία έχει εκτοξευθεί.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας έχει υποχωρήσει.
Κεφαλαιακοί περιορισμοί, που επιβλήθηκαν το 2015, εξακολουθούν να υφίστανται.
Το ονομαστικό ΑΕΠ δεν έχει φτάσει ακόμη το ύψος του 2014.
Η Κυβέρνηση των φόρων, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, η Κυβέρνηση του λαϊκιστικού, πελατειακού και παρασιτικού «αφηγήματος», αδυνατεί να οδηγήσει τη χώρα στην κανονικότητα.
3ον. Το Πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει νέα μέτρα που δεν έχει βιώσει ακόμη η κοινωνία και τα οποία δεν περιλαμβάνονταν στο 3ο Μνημόνιο. Συνεπώς δεν έχει και την πολιτική νομιμοποίηση να τα εφαρμόσει!
Θα μειωθούν οι κύριες συντάξεις από το 2019.
Θα περικοπεί η προσωπική διαφορά στις επικουρικές συντάξεις από το 2019.
Θα αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών από το 2019.
Θα αυξηθεί ο ΕΝΦΙΑ, που θα καταργούσατε σε 1εκατ. νοικοκυριά.
Θα περικοπεί κατά 35% το αφορολόγητο όριο από το 2020.
Αυτά τα νέα μέτρα οδηγούν σε απώλεια μίας έως τριών συντάξεων και ενός μισθού, ανεβάζοντας τον συνολικό λογαριασμό της σημερινής Κυβέρνησης στα 14,5 δισ. ευρώ.
Ειδικά για τους συνταξιούχους το 2019, ακόμη και στην πιο αισιόδοξη κυβερνητική εκδοχή, οι περικοπές στις συντάξεις υπερκαλύπτουν τα όποια αντίμετρα για κοινωνική προστασία, αν αυτά υλοποιηθούν, και τον όποιο δημοσιονομικό χώρο, αν υπάρξει.
Συνεπώς, το διαθέσιμο εισόδημα των συνταξιούχων θα μειωθεί ακόμη περισσότερο το 2019.
Ευτυχώς όμως τότε, το αργότερο, τελειώνουν τα βάσανα των πολιτών με τη σημερινή ανερμάτιστη Κυβέρνηση!
Πάντως, λύσαμε το γρίφο που απασχολεί τη διεθνή κοινότητα των οικονομολόγων: πως δηλαδή, από το «λεφτά χωρίς Μνημόνιο» μπορείς να καταλήξεις στο «ένα ακόμη Μνημόνιο, χωρίς λεφτά».
4ον. Η Κυβέρνηση αδυνατεί να επιτύχει υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, με αποτέλεσμα η οικονομία να σέρνεται και η κοινωνία να φτωχοποιείται.
Επανέφερε την οικονομία στην ύφεση το 2015 και το 2016,
απέτυχε, και μάλιστα κατά 55%, στους αναπτυξιακούς στόχους για το 2017,
αναθεώρησε «προς τα κάτω» την εκτίμηση για την ανάπτυξη του 2018 και
προβλέπει συρρικνωμένους ρυθμούς μεγέθυνσης μέχρι το 2022.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2022 προβλέπεται χαμηλότερος ρυθμός ανάπτυξης από το 2018!
Κατά τα άλλα υποστηρίζετε ότι υπάρχει αναπτυξιακή δυναμική!
Τελικά οι αυταπάτες δεν γιατρεύονται…
Και επειδή λέτε ότι δήθεν κινδυνολογούμε, να μια ακόμη απόδειξη της αποτυχίας σας:
Σε σχέση με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο που εσείς πέρυσι ψηφίσατε, ήδη σήμερα εκτιμάτε σωρευτική απώλεια πλούτου ύψους 26 δισ. ευρώ μέχρι το 2021!
Και μετά καυχιέστε για τις δήθεν επιτυχίες σας; Αιδώς Αργείοι…
5ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, θριαμβολογώντας μάλιστα, ότι θα επιτύχει πολύ υψηλότερα από τους στόχους πρωτογενή πλεονάσματα, της τάξεως του 5,2% του ΑΕΠ το 2022!
Αλήθεια όμως, τι υποστήριζε ο κ. Τσίπρας πριν από 2 χρόνια (23 Ιουνίου 2016), μετά τη λαϊκή νομιμοποίηση του 2015;
«Είναι απολύτως αδύνατον, πρωτογενή πλεονάσματα του ύψους του 3,5% μετά το 2018 να διατηρηθούν και, μάλιστα, για αρκετά χρόνια. Εκτός αν θέλουμε να πνίξουμε την ελληνική οικονομία και να έχουμε διαρκώς συνθήκες μακροχρόνιας στασιμότητας.»
Συνεπώς μην υποστηρίζετε ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση κινδυνολογεί.
Μόνοι σας καρφώνεστε!
Είμαι όμως απολύτως βέβαιος ότι κατά την μεθαυριανή του ομιλία, στο ίδιο συνέδριο του Economist, ο κ. Τσίπρας θα κάνει άλλη μία κυβίστηση.
Ή να το πούμε πιο λαϊκά, μία ακόμη κωλοτούμπα!!!
Άλλωστε, το «χούι» δεν κόβεται…
6ον. Η δημόσια περιουσία μπαίνει υποθήκη και ενεχυριάζεται μέχρι του ύψους των 25 δισ. ευρώ.
Η Κυβέρνηση τροποποιεί τη χρηματοδοτική σύμβαση, προκειμένου το Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων να εγγυάται «αμετάκλητα» και «άνευ όρων» στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης την έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας.
Η αφετηρία αυτής της επαχθούς εξέλιξης είναι η ηρωική διαπραγμάτευση του 2015, όταν η Κυβέρνηση ανέλαβε, ως «ρήτρα αναξιοπιστίας» της, την υποχρέωση ίδρυσης Υπερταμείου.
Πράγματι, με αίσθημα ευθύνης, η Νέα Δημοκρατία ψήφισε τότε την παραμονή της χώρας στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.
Το μνημόνιο όμως φέρει τις δικές σας υπογραφές!!!
Ένα χρόνο μετά, το 2016, ιδρύθηκε το Υπερταμείο και δεσμεύθηκε η δημόσια περιουσία της χώρας.
Η Νέα Δημοκρατία καταψήφισε την ίδρυσή του.
Κι αυτό διότι περιελάμβανε δυσμενέστερους όρους σε σχέση με το 2015, με πρωτοφανή εκχώρηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας της χώρας, χωρίς ουσιαστικό εθνικό και δημοκρατικό έλεγχο και λογοδοσία.
Με διάρκεια ζωής τα 99 έτη, όταν η μέση υπολειπόμενη διάρκεια του δανείου είναι τα 33 έτη.
Χωρίς «οροφή» στην αξία των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται, έναντι πρόβλεψης για 50 δισ. ευρώ στο 3ο Μνημόνιο.
Με αποτέλεσμα, Συνάδελφος της Κυβερνητικής πλειοψηφίας να υποστηρίζει στην Επιτροπή ότι «αυτό συνιστά την επισφράγιση ότι η χώρα μας είναι αποικία χρέους.»
Και λέτε μετά ότι εμείς κινδυνολογούμε;
Τελικά, με εσάς στην Κυβέρνηση «πάτος στις υποχωρήσεις και τον κατήφορο» δεν υπάρχει!
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Συμπερασματικά, η Νέα Δημοκρατία καταψηφίζει επί της αρχής το Πολυνομοσχέδιο.
Και αυτό γιατί λείπει από την Κυβέρνηση η βούληση, η αξιοπιστία και το σχέδιο επίτευξης υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Ένα σχέδιο που θα οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, παραδοσιακών και νέων.
Ένα σχέδιο που θα ενισχύει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση του πλούτου της χώρας, χωρίς πρόσθετη εσωτερική υποτίμηση, με ενίσχυση των εξαγωγών και των εταιρικών επενδύσεων.
Ένα σχέδιο ώστε να επιστρέψει ένα ποσοστό της αυξημένης «διαρροής εγκεφάλων» και να ανταποκριθεί η χώρα στο δομικό μετασχηματισμό της εργασίας εξαιτίας της τεχνολογικής αλλαγής.
Η Νέα Δημοκρατία έχει καταθέσει και διαρκώς εμπλουτίζει ένα συνεκτικό και τεκμηριωμένο σχέδιο, που εδράζεται στις αρχές της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, με στόχο τη μέγιστη οικονομική αποτελεσματικότητα και την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή των εισοδημάτων και του παραγόμενου πλούτου.
Με βασικούς άξονες:
1ον. Την αλλαγή του μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής.
Με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και την άμεση και σταδιακή μείωση της υψηλής φορολόγησης των πολιτών.
Αντιθέτως, η σημερινή Κυβέρνηση, όπως περιγράφει και το δήθεν αναπτυξιακό της σχέδιο, πιστεύει ότι «ο συνολικός φορολογικός συντελεστής στην Ελλάδα δεν είναι υπερβολικά υψηλός σε ευρωπαϊκή κλίμακα».
2ον. Την υλοποίηση ενός συνεκτικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Με την ενδυνάμωση του υγιούς ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.
Την υλοποίηση αποκρατικοποιήσεων και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού, σύγχρονου και παραγωγικού κράτους.
Την επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης, όπως είναι η παιδεία, η έρευνα και η καινοτομία.
3ον. Την ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία, με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, την εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που σήμερα κατρακύλησε στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας 10ετίας, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου που σήμερα παραμένουν σταθερά υψηλές και τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα οδηγήσει στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών μεγέθυνσης.
Και έχει – διαχρονικά – αποδειχθεί ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να δημιουργήσει πληρέστερα τις συνθήκες υψηλότερης ανάπτυξης της οικονομίας.
Αυτή με τη σειρά της θα βελτιώσει τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία μαζί με τις αναγκαίες, ποσοτικοποιημένες και αυτόματες παρεμβάσεις για τη ρύθμισή του, θα δώσουν τη δυνατότητα για σταδιακή αποκλιμάκωση των ήδη υψηλών δημοσιονομικών στόχων, δημιουργώντας «βαθμούς ελευθερίας» για ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών.
Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν μία μεταρρυθμιστική, υπεύθυνη και αξιόπιστη Κυβέρνηση, που θα υλοποιήσει πραγματικά προοδευτικές και γνήσια πατριωτικές πολιτικές.
Και αυτά, με τη σημερινή διακυβέρνηση, αποτελούν ζητούμενα.
Η κοινωνία όμως αρκετά ταλανίστηκε με τις ψευδαισθήσεις, τις αυταπάτες, τον λαϊκισμό και τον παρασιτισμό.
Η χώρα διαθέτει αρκετά δυνατά ιστορικά, γεωπολιτικά, περιβαλλοντικά και γεωγραφικά στοιχεία για να καταστεί ισχυρό οικονομικό και γεωπολιτικό κέντρο.
Διαθέτει υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό.
Ζητείται όραμα, στρατηγικό σχέδιο και προ παντός πίστη στις δυνατότητες, την ιστορία και την προοπτική της πατρίδας και των πολιτών της.
Ο βαθμός επιτυχίας αυτού του μείζονος εθνικού στόχου εξαρτάται από όλους μας.
Δευτερολογία στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών της Βουλής κατά τη συζήτηση επί των Άρθρων του Πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών για την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Άκουσα χθες τον κ. Τσακαλώτο να υποστηρίζει ότι «δεν πουλάει φούμαρα».
Δηλαδή, δεν «πουλάει» αερολογίες, κενολογίες, υποσχέσεις άνευ ουσίας και μη υλοποιήσιμες.
Και το υποστηρίζει αυτό:
Ο Υπουργός ο οποίος δεσμεύθηκε ότι θα παραιτηθεί αν προχωρούσε σε οποιαδήποτε περικοπή αφορολόγητου, και σήμερα το «κόβει» για 2η φορά, μάλιστα κατά 35%, πλήττοντας τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, και παραμένει στη θέση του.
Ο Υπουργός ο οποίος δήλωνε ότι η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να νομοθετήσει εκ των προτέρων μέτρα για μετά το 2018, και τελικά προ-νομοθέτησε μέτρα ύψους 5,1 δισ. ευρώ για το 2019 και το 2020.
Ο Υπουργός ο οποίος υποστήριζε ότι η πολιτική του έχει κοινωνικό πρόσημο, και σήμερα προβλέπει πρόσθετες περικοπές τριών κυρίων συντάξεων και μίας επικουρικής σύνταξης, από 1.1.2019.
Ο Υπουργός ο οποίος επαιρόταν ότι η οικονομία θα αναπτυσσόταν με ρυθμό 2,7% το 2017, και τελικά έπεσε έξω σε ποσοστό 55%.
Ο Υπουργός ο οποίος υποστήριζε, μέχρι πρόσφατα, ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης αποτελεί προτεραιότητα για τη χώρα, και σήμερα η χώρα παραμένει απούσα από το πρόγραμμα.
Ο Υπουργός ο οποίος υποστήριζε ότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δεν βγαίνουν από οικονομικής και κοινωνικής άποψης, και σήμερα τα υπερασπίζεται και τα θέτει και ως στόχους.
Ο Υπουργός ο οποίος υπόσχεται «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια, αλλά συμφωνεί σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας.
Τελικά ο κ. Τσακαλώτος «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες».
Θα περίμενα ο κ. Υπουργός να είναι προσγειωμένος στην πραγματικότητα, σε επαφή με την αλήθεια και πιο προσεκτικός στις διατυπώσεις του, ειδικά όταν οι διαχρονικές θέσεις του κυριαρχούνται από καραμπινάτες αντιφάσεις και κυβιστήσεις.
Θα μου πείτε βέβαια ότι έχω υψηλές προσδοκίες από έναν Υπουργό και μία Κυβέρνηση για τον οποίους, όπως έχω υποστηρίξει και άλλη φορά σε αυτή την αίθουσα, τα ιδεολογικά και πολιτικά GPS, όλων των τύπων, δεν τους πιάνουν πουθενά.
Όλα για την εξουσία, όλα για την καρέκλα.
Επί των άρθρων τώρα, στο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, η Κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι:
θα περικοπούν οι κύριες συντάξεις από το 2019,
θα περικοπεί η προσωπική διαφορά στις επικουρικές συντάξεις από το 2019,
θα αυξηθούν, ακόμη περισσότερο, οι ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών από το 2019,
θα περικοπεί κατά 35% το αφορολόγητο όριο από το 2020,
θα διατηρηθούν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τουλάχιστον για μία πενταετία.
Η Κυβέρνηση, με τον οικονομικό προγραμματισμό της, κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και περισσότερους.
Και αδυνατεί να επιτύχει την αναγκαία για τη χώρα, υψηλή και διατηρήσιμη οικονομική ανάπτυξη.
Σε άλλες διατάξεις, η Κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι:
δεν μπορεί να δημιουργήσει ευέλικτα και λειτουργικά διοικητικά σχήματα για να προχωρήσουν εμβληματικές επενδύσεις, όπως είναι η επένδυση στο Ελληνικό,
δεν διαθέτει ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του υψηλού και διευρυμένου ιδιωτικού χρέους,
επανανομοθετεί, και μάλιστα με δυσμενέστερους όρους, παλαιότερους νόμους, εξαπατώντας – για ακόμη μια φορά – το σύνολο των εργαζομένων,
αδυνατεί να λάβει διαρθρωτικά μέτρα που θα εξορθολογήσουν τη φαρμακευτική δαπάνη,
βάζει υποθήκη και ενεχυριάζει τη δημόσια περιουσία της χώρας,
μετατρέπει τη διαχείριση ταμειακής ρευστότητας σε αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό.
Υπενθυμίζω ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από τις αρχές του 2014, έβαλε τις βάσεις για τη διεύρυνση των δυνατοτήτων του Δημοσίου να αντλεί και να διαχειρίζεται ταμειακά διαθέσιμα, που μέχρι τότε ήταν διάσπαρτα σε εμπορικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Όμως με το σημερινό Πολυνομοσχέδιο, όπως υποστήριξαν όλοι οι φορείς κατά την ακρόασή τους, περνάμε στο άλλο άκρο.
Επιχειρείται μία σαρωτική παρέμβαση σε αυτό το πεδίο.
Σχεδόν σε όλο το εύρος των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.
Με υποχρεωτικότητα.
Με κυρώσεις και ποινές μη συμμόρφωσης.
Επιβεβαιώνεται όμως ότι πρόθεση της Κυβέρνησης δεν είναι ο εξορθολογισμός και η μεταρρύθμιση του πλαισίου ταμειακής διαχείρισης. Άλλωστε σε αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, ως Αντιπολίτευση, ήταν αντίθετος.
Αντίθετα, πρόθεσή της Κυβέρνησης είναι η υποστήριξη της αυταπάτης της.
Το 2015, ήταν η αυταπάτη «της ηρωικής διαπραγμάτευσης» και η απελπισία να βρει πόρους για να καλύψει τις ταμειακές ανάγκες της χώρας.
Σήμερα είναι η αυταπάτη της «καθαρής εξόδου» και η δημιουργία ταμειακού αποθέματος.
Αγνοώντας τους κινδύνους για τους φορείς, για το τραπεζικό σύστημα, για την οικονομία συνολικά.
Τέλος, 2 ακόμη επισημάνσεις:
1η Επισήμανση: Άκουσα συναδέλφους να υποστηρίζουν ότι για πρώτη φορά επίκειται κάτι ουσιαστικό για τη ρύθμιση του χρέους.
Λησμονώντας τη διπλή αναδιάρθρωσή του το 2012, με την οποία μειώθηκε το ύψος και βελτιώθηκε το «προφίλ» του χρέους.
Απόδειξη αυτού, όπως καταγράφεται και στο Πολυνομοσχέδιο, είναι οι τόκοι που σήμερα ως χώρα καταβάλλουμε να είναι περίπου οι μισοί αυτών που πληρώναμε πριν κάποια χρόνια.
Με αποτέλεσμα, στην ανάλυση βιωσιμότητας χρέους, τον Ιούνιο του 2015, το ΔΝΤ να υποστηρίζει ότι το χρέος είχε μπει σε «μονοπάτι βιωσιμότητας» από τον Μάιο του 2014.
Όμως, στην τελευταία ανάλυση βιωσιμότητας χρέους, τον Ιούλιο του 2017, το ΔΝΤ χαρακτηρίζει το χρέος ως «εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Συνεπώς, οι παρεμβάσεις στο χρέος είναι σήμερα αναγκαίες μετά την επιβάρυνσή του την τελευταία τριετία, στηριζόμενες στις αποφάσεις του 2012, οι οποίες δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί με ευθύνη εταίρων και δανειστών.
Ζητούμε αυτές οι παρεμβάσεις να είναι καθαρές, ποσοτικοποιημένες και αυτόματες.
2η Επισήμανση: Άκουσα συναδέλφους να υποστηρίζουν ότι η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει την συνέχιση των μνημονίων, μέσω προληπτικής γραμμής στήριξης.
Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Δημοκρατία επιθυμεί την καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια και τη χρηματοδότηση της χώρας με χαμηλό κόστος δανεισμού.
Όμως, η καθαρή έξοδος δεν είναι εφικτή.
Και αυτό γιατί, σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη που βγήκαν «καθαρά» από τα μνημόνια, η Κυβέρνηση:
έχει ήδη ψηφίσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας για μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος,
έχει δεσμευτεί στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια μετά το 2018,
έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα,
έχει συμφωνήσει η υλοποίηση των παρεμβάσεων για το χρέος να γίνει μετά το καλοκαίρι και στο βαθμό που αυτό κριθεί τότε αναγκαίο από τους θεσμούς, ενώ
έχει αποδεχθεί τον μηχανισμό ενισχυμένης και όχι μετα-προγραμματικής εποπτείας, ο οποίος συνοδεύεται από αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις.
Αλλά δυστυχώς και το χαμηλό κόστος δανεισμού δεν είναι εξασφαλισμένο.
Εάν υπήρχε Κυβερνητική αξιοπιστία, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, εάν είχε υλοποιηθεί ένα συνεκτικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, εάν είχαν αναληφθεί ήδη πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους και εάν η χώρα είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, τότε τα επιτόκια δανεισμού, με δεδομένο το ευνοϊκότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον και την υψηλή διαθέσιμη ρευστότητα, θα ήταν ήδη χαμηλότερα και λογικά.
Για αυτούς τους λόγους επιβεβαιώνεται ότι οι μνημονιακές πολιτικές συνεχίζουν και «αυγατίζουν» μετά το καλοκαίρι, χωρίς όμως κάποια πρόβλεψη χρηματοδότησης.
Και από το «λεφτά χωρίς Μνημόνιο» καταλήξαμε στο «ένα ακόμη Μνημόνιο, το 4ο Μνημόνιο, χωρίς χρηματοδότηση».
Δείτε εδώ την Απάντηση του κ. Σταϊκούρα στον κ. Δρίτσα:
Δείτε εδώ την αντιπαράθεση με την Υπουργό κ. Παπανάτσιου:
Ομιλία στη κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών της Βουλής κατά τη συζήτηση του Πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών για την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Συζητούμε σήμερα, και πάλι σε πιεστικές χρονικά συνθήκες, ένα ακόμη «αριστερό» Πολυνομοσχέδιο.
Αυτή τη φορά για την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου.
Του αχρείαστου Μνημονίου που φέρει αποκλειστικά τη σφραγίδα των κ. Τσίπρα και Καμμένου.
Του πιο επώδυνου Μνημονίου, κυρίως για τα πιο αδύναμα εισοδηματικά στρώματα, από την πιο μνημονιακή Κυβέρνηση.
Η παρούσα συζήτηση διεξάγεται σε ένα βεβαρημένο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.
Εσωτερικό, που βρίσκει την οικονομία ασταθή, την κοινωνία ανασφαλή και τη χώρα εκτεθειμένη σε κινδύνους, με πιθανές βαριές εθνικές υποχωρήσεις.
Και εξωτερικό, που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αβεβαιότητα σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο.
Σε αυτό το περιβάλλον, η Κυβέρνηση γράφει τον επίλογο της τελευταίας έκδοσης, αφού πλέον δεν «πουλάει», του περί πολιτικής υποκρισίας βιβλίου με τίτλο: «Πώς να διαλαλείς και να πράττεις τα πάντα, για να κερδίζεις λίγο χρόνο παραμονής στην εξουσία».
Ειδικότερα, στις σελίδες του Πολυνομοσχεδίου, ξεδιπλώνονται οι νέες κυβερνητικές δήθεν αυταπάτες, στην ουσία όμως τα νέα κυβερνητικά ψέματα.
Συγκεκριμένα:
1ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι η χώρα, με την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης, θα οδηγηθεί στην «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια.
Η αλήθεια όμως είναι ότι το μόνο που ολοκληρώνεται το καλοκαίρι είναι η χρηματοδότηση της χώρας από τα προγράμματα.
Αντιθέτως, οι μνημονιακές πολιτικές θα συνεχιστούν και θα επεκταθούν τα πολλά επόμενα χρόνια.
Όπως άλλωστε καταγράφει και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο συστηματικά αποφεύγει η Κυβέρνηση να καταθέσει στο Ελληνικό κοινοβούλιο.
Και αυτό γιατί, σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη που βγήκαν «καθαρά» από τα μνημόνια, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ:
έχει ήδη ψηφίσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας για μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος,
έχει δεσμευτεί στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια μετά το 2018,
έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα,
έχει συμφωνήσει η υλοποίηση των παρεμβάσεων για το χρέος να γίνει μετά το καλοκαίρι και στο βαθμό που αυτό κριθεί τότε αναγκαίο από τους θεσμούς, ενώ
έχει αποδεχθεί τον μηχανισμό ενισχυμένης και όχι μετα-προγραμματικής εποπτείας, ο οποίος συνοδεύεται από αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις.
Συνεπώς, 1ο Συμπέρασμα: Η επιθυμητή «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια, με ευθύνη της Κυβέρνησης, σήμερα δεν είναι εφικτή.
2ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι η ελληνική οικονομία επιτυγχάνει τους στόχους που έχουν τεθεί.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η οικονομία, σε πολλά θεμελιώδη μεγέθη της, προσπαθεί να φτάσει το σημείο στο οποίο ήταν το 2014. Από τότε:
Το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών έχει συρρικνωθεί, εξαιτίας των διαδοχικών μέτρων λιτότητας την τελευταία τριετία, ύψους 9,5 δισ. ευρώ.
Το ιδιωτικό χρέος προς τις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία έχει αυξηθεί κατά 57% από το τέλος του 2014.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας έχει υποχωρήσει.
Η μακροχρόνια ανεργία ως ποσοστό της συνολικής ανεργίας έχει διογκωθεί.
Οι ευέλικτες μορφές εργασίας έχουν διευρυνθεί.
Οι καταθέσεις των πολιτών έχουν μειωθεί.
Το ονομαστικό ΑΕΠ της χώρας δεν έχει φτάσει ακόμη το ύψος του 2014.
Το χρέος ως απόλυτος αριθμός διογκώνεται.
Κεφαλαιακοί περιορισμοί, που επιβλήθηκαν το 2015, εξακολουθούν να υφίστανται.
Και η ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης έχει καταρρεύσει.
Συνεπώς, 2ο Συμπέρασμα: Η Κυβέρνηση των φόρων, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών αδυνατεί να επαναφέρει την κανονικότητα στη χώρα.
3ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι δεν υπάρχουν νέα μέτρα.
Η αλήθεια είναι ότι τα νέα μέτρα του κατ’ ουσίαν 4ου Μνημονίου, για την περίοδο μετά το 2018, επαναλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο.
Συγκεκριμένα:
Θα μειωθούν οι κύριες συντάξεις από το 2019.
Θα περικοπεί η προσωπική διαφορά στις επικουρικές συντάξεις από το 2019.
Θα αυξηθούν, ακόμη περισσότερο, οι ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών από το 2019.
Διατηρείται ο συνολικός ΕΝΦΙΑ στα ίδια επίπεδα, αναμένεται όμως να υπάρξει αύξηση του φόρου ακίνητης περιουσίας για τις λαϊκές συνοικίες, τα λαϊκά στρώματα και τα χαμηλά εισοδήματα.
Θα περικοπεί κατά 35% το αφορολόγητο όριο από το 2020.
Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για την 2η επί της σημερινής Κυβέρνησης μείωση του αφορολόγητου.
Υπενθυμίζεται επίσης ότι πριν την 1η μείωση, ο Υπουργός Οικονομικών είχε απειλήσει με παραίτηση αν αυτή υλοποιείτο.
Και σήμερα, έχοντας πλέον εθιστεί στις περικοπές, προχωράει σε ακόμη μεγαλύτερη μείωση.
Ευτυχώς τουλάχιστον που σταμάτησαν οι απειλές περί παραίτησης, διότι τότε δεν θα υπήρχε καν αφορολόγητο όριο!
Αυτά τα νέα μέτρα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ οδηγούν σε απώλεια μίας έως τριών συντάξεων, μίας επικουρικής σύνταξης και ενός μισθού, ανεβάζοντας τον συνολικό λογαριασμό της στα 14,5 δισ. ευρώ.
Επιβεβαιώνεται μάλιστα ότι αυτά θα υλοποιηθούν ανεξάρτητα από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.
Αντιθέτως, τα όποια αντίμετρα, θα υλοποιηθούν εφόσον υπερκαλυφθούν οι υψηλοί στόχοι.
Ακόμη όμως και στην πιο αισιόδοξη κυβερνητική εκδοχή, οι περικοπές στις συντάξεις το 2019 υπερκαλύπτουν τα όποια αντίμετρα, αν αυτά υλοποιηθούν, και τον όποιο δημοσιονομικό χώρο, αν υπάρξει.
Συρρικνώνοντας, ακόμη περισσότερο, το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών το 2019, ειδικά των συνταξιούχων.
Ευτυχώς όμως, το αργότερο τότε, τελειώνουν και τα βάσανα της κοινωνίας με τη σημερινή ιδεοληπτική και ανίκανη Κυβέρνηση!
Συνεπώς, 3ο Συμπέρασμα: Οι μνημονιακές πολιτικές συνεχίζουν και «αυγατίζουν» μετά το καλοκαίρι, χωρίς όμως κάποια πρόβλεψη χρηματοδότησης. Από το «λεφτά χωρίς Μνημόνιο» καταλήξαμε στο «ένα ακόμη Μνημόνιο, χωρίς λεφτά».
4ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι η χώρα έχει ήδη μπει σε τροχιά υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης.
Η πραγματικότητα όμως διαψεύδει και αυτές τις ψευδαισθήσεις.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ:
επέστρεψε την οικονομία στην ύφεση το 2015 και το 2016,
απέτυχε, και μάλιστα σημαντικά, στους αναπτυξιακούς στόχους για το 2017,
αναθεώρησε «προς τα κάτω» την εκτίμηση για την ανάπτυξη του 2018 και
προβλέπει συρρικνωμένους ρυθμούς μεγέθυνσης μέχρι το 2022.
Το αποτέλεσμα είναι να έχει χαθεί δυνητικός πλούτος ύψους 34 δισ. ευρώ την περίοδο 2015-2018, ή 8.220 ευρώ από το κάθε Ελληνικό νοικοκυριό.
Ενώ η Κυβέρνηση προβλέπει χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης το 2022 από το 2018!
Αναμενόμενο, αν κρίνει κανείς από τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα της και το δήθεν αναπτυξιακό σχέδιό της για το μέλλον.
Σχέδιο που αποτελεί μία γενικόλογη «έκθεση ιδεών», με ενσωματωμένες ιδεοληπτικές εμμονές, χωρίς ποσοτικοποιημένους στόχους και συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες πολιτικές.
Συνεπώς, 4ο Συμπέρασμα: Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αδυνατεί να επιτύχει υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, με αποτέλεσμα η οικονομία να σέρνεται σε μία κατάσταση παραλυτικής στασιμότητας.
5ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, θριαμβολογώντας μάλιστα, ότι θα επιτύχει πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, πολύ υψηλότερα από τους στόχους, μεγέθους 5,2% του ΑΕΠ το 2022!
Ξεχνώντας ότι, μέχρι πρόσφατα, η ίδια υποστήριζε ότι ούτε καν το 3,5% δεν είναι ανέφικτος στόχος.
Λησμονώντας ότι η ίδια υποστήριζε πως αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα «σκοτώνουν την κοινωνία» και «πνίγουν την οικονομία».
Αδιαφορώντας για την αρνητική επίδραση που αυτά έχουν στην πραγματική οικονομία.
Αγνοώντας ακόμη και το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, το οποίο «εκφράζει την ανησυχία του για την επίμονη επιδίωξη υψηλότερων του στόχου πρωτογενών πλεονασμάτων, που συνεπάγονται υπερβολική λιτότητα και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη».
Σημειώνεται μάλιστα ότι οι σημερινοί υψηλοί δημοσιονομικοί στόχοι εκτιμάται ότι θα επιτευχθούν με πολύ χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης σε σχέση με αυτούς που προβλέπονταν και είχαν συμφωνηθεί με τους δανειστές στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του 2014.
Επιβεβαιώνοντας ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση θα επιτύγχανε, για λίγα χρόνια, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέσω της ανάπτυξης.
Ενώ η σημερινή Κυβέρνηση προβλέπει ότι θα επιτύχει, για πολλά χρόνια, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέσω της αέναης λιτότητας.
Συνεπώς, 5ο Συμπέρασμα: Η Κυβέρνηση, σε πλήρη ως συνήθως ασυνέπεια με όσα μέχρι πρόσφατα υποστήριζε, από σφοδρός πολέμιος των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων σήμερα έγινε λάτρης και υπερασπιστής τους.
6ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι θα ενισχύσει τη ρευστότητα στην οικονομία.
Η αλήθεια είναι ότι και σε αυτό το πεδίο, οι επιδόσεις της Κυβέρνησης είναι απογοητευτικές.
Συγκεκριμένα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου διατηρούνται υψηλές, σχεδόν αμετάβλητες σε σχέση με το 2014, παρά την εκταμίευση δανειακών πόρων ύψους 5 δισ. ευρώ για την αποπληρωμή τους.
Ενώ οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, οι οποίες σύμφωνα με το Πολυνομοσχέδιο «θα χρηματοδοτήσουν την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας», παρουσιάζουν αρνητική απόκλιση έναντι του στόχου, η οποία, από μήνα σε μήνα, διευρύνεται.
Σημειώνεται μάλιστα ότι αυτές, το 2017, διαμορφώθηκαν στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας!
Συνεπώς, 6ο Συμπέρασμα: Η Κυβέρνηση, λόγω ανικανότητας, αβελτηρίας και αναποτελεσματικότητας, αδυνατεί να «αιματοδοτήσει» την πραγματική οικονομία.
7ον. Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι η δημόσια περιουσία δεν ενεχυριάζεται.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η Κυβέρνηση τροποποιεί τη χρηματοδοτική σύμβαση του 2015, προκειμένου το Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων να εγγυάται αμετάκλητα και άνευ όρων στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης την έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων τη χώρας.
Η αφετηρία αυτής της επαχθούς εξέλιξης είναι η ηρωική διαπραγμάτευση του 2015, όταν η Κυβέρνηση ανέλαβε, ως «ρήτρα αναξιοπιστίας» της, την υποχρέωση ίδρυσης του Υπερταμείου.
Το Υπερταμείο προστέθηκε τότε ως συμβαλλόμενος στη δανειακή σύμβαση, με τη γενική αναφορά σε «Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων», δεδομένου ότι τότε δεν υφίστατο νομικά, αφού δεν το είχε αποδεχθεί οποιαδήποτε προηγούμενη Κυβέρνηση.
Το 2016, συστάθηκε, με αποτέλεσμα να δεσμευθεί η δημόσια περιουσία της χώρας για διάρκεια ενός αιώνα.
Σήμερα, ολοκληρώνεται το τυπικό νομικό μέρος της δέσμευσης της δημόσιας περιουσίας: το Υπερταμείο καθίσταται εγγυητής του δανείου του 3ου Μνημονίου και αναλαμβάνει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του Δημοσίου σε περίπτωση αθέτησης πληρωμής.
Η δημόσια περιουσία μπαίνει υποθήκη και ενεχυριάζεται μέχρι του ύψους των 25 δισ. ευρώ.
Συνεπώς, 7ο Συμπέρασμα: Η Κυβέρνηση βάζει «υποθήκη το σπίτι» της, χωρίς καν να παίρνει το σύνολο του δανείου! Η ταπεινωτική αυτή εξέλιξη αποδεικνύει ότι το «βαρέλι δεν έχει πάτο» για την σημερινή Κυβέρνηση.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Συνοψίζοντας, όπως αποτυπώνεται στις σελίδες του Πολυνομοσχεδίου:
Η επιθυμητή «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια, με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης, δεν είναι εφικτή.
Οι μνημονιακές πολιτικές συνεχίζονται και μετά το καλοκαίρι, με νέα μέτρα λιτότητας.
Η Κυβέρνηση των φόρων, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών αδυνατεί να επαναφέρει την κανονικότητα στη χώρα, αδυνατεί να επιτύχει υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, αδυνατεί να ενισχύσει με ρευστότητα την οικονομία.
Η Κυβέρνηση, εις βάρος της κοινωνίας, μετατρέπεται από σφοδρός πολέμιος των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, σε λάτρης και υπερασπιστής τους.
Ενώ βάζει υποθήκη και ενεχυριάζει τη δημόσια περιουσία της χώρας.
Γι’ αυτούς κυρίως τους λόγους, η Νέα Δημοκρατία, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στη χώρα και τους πολίτες, καταψηφίζει επί της αρχής το κυβερνητικό Πολυνομοσχέδιο.
