Δυτική: Ανώτατη εκπαίδευση – Ανάγκη ενθάρρυνσης της επιχειρηματικότητας

Θεωρητικές προσεγγίσεις και εμπειρικές μελέτες κατατείνουν στη διαπίστωση ότι η εκπαίδευση αποτελεί το βασικό μηχανισμό παραγωγής, συσσώρευσης και διάχυσης του ανθρώπινου κεφαλαίου, το οποίο αποτελεί τον πολυτιμότερο πόρο της νέας οικονομίας και κοινωνίας της γνώσης. Οι επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο, τόσο οι ιδιωτικές όσο και οι κοινωνικές, υπό την προϋπόθεση της χρηστής και αποτελεσματικής διαχείρισης των πόρων, έχουν καλές αποδοτικότητες. Ως εκ τούτου, ορθώς η Κυβέρνηση έχει αποδώσει ιδιαίτερη σημασία στην ποσότητα και στην ποιότητα του ανθρώπινου κεφαλαίου, θέτοντας ως υψηλή της προτεραιότητα την ανασυγκρότηση του συστήματος της τυπικής εκπαίδευσης και τη δημιουργία ενός αξιόπιστου συστήματος δια βίου μάθησης.
Σε αυτή την κατεύθυνση, καίριας σημασίας είναι η παρέμβαση στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, η κατάσταση του οποίου είναι γεγονός πως παρουσιάζει αρκετές στρεβλώσεις. Η ανώτατη εκπαίδευση σε θεσμικό, δομικό και λειτουργικό επίπεδο παρουσιάζει ελλείμματα και αναχρονιστικές αγκυλώσεις, με συνέπεια να μην μπορεί να συμβάλλει, όσο δυνητικά θα μπορούσε, στην επιτυχή προσαρμογή της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας στο ανταγωνιστικό και συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Παράλληλα, βέβαια, η ανώτατη εκπαίδευση έχει ιδιαίτερη σημασία για την προώθηση της επιχειρηματικής νοοτροπίας, των αντίστοιχων δεξιοτήτων στη νέα γενιά, και της ποιοτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπως επισημαίνεται άλλωστε και σε όλα τα κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε όλες τις συναφείς μελέτες καταδεικνύεται ότι η συμμετοχή στην επιχειρηματικότητα αυξάνεται καθώς βελτιώνεται το εκπαιδευτικό επίπεδο.
Συνεπώς, προτεραιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε πανεπιστημιακό επίπεδο πρέπει να είναι, α) η ανάπτυξη των γνώσεων και των δεξιοτήτων των νέων ανθρώπων που ενθαρρύνουν και προωθούν την επιχειρηματικότητα και αυξάνουν την προσαρμοστικότητά τους στις εξελίξεις της αγοράς εργασίας, β) η ανίχνευση και κινητοποίηση ταλέντων, γ) η ανάδειξη και αξιοποίηση των δυνατοτήτων για έκφραση και δημιουργία, δ) η ανάπτυξη της ικανότητας διάγνωσης και αναγνώρισης των νέων ευκαιριών και της δυνατότητας επιλογής αξιοποίησής τους με την ανάληψη επιχειρηματικού κινδύνου, ε) η υπέρβαση των αναστολών μπροστά στο ενδεχόμενο της αποτυχίας, και ζ) η ενθάρρυνση και προώθηση της δημιουργικότητας των νέων ανθρώπων, έτσι ώστε να μη λειτουργούν ως παθητικοί αποδέκτες γνώσεων, στοιχείο που ουσιαστικά αποθαρρύνει τη χρησιμοποίηση αυτής της γνώσης δημιουργικά.
Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι, όπως και η τελευταία μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών για την «Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα 2007-2008» αναδεικνύει, ο εντοπισμός μιας επιχειρηματικής ευκαιρίας βασίζεται και στη συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία του ατόμου, κάτι που σημαίνει ότι το μορφωτικό επίπεδό του δεν καθορίζει πάντα απόλυτα το αν κάποιος είναι σε θέση να εντοπίσει στην αγορά τις καλές επιχειρηματικές ευκαιρίες.
Στο ίδιο πλαίσιο, η σημασία των γνώσεων που υποδηλώνει η ανώτατη εκπαίδευση δεν εξαντλείται στην περίπτωση που αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα σε ένα επιχειρηματικό εγχείρημα. Στην πραγματικότητα, η σημασία τους, είναι πολύ ευρύτερη, στον βαθμό που αυξάνουν την «απορροφητική ικανότητα» του επιχειρηματία, την ικανότητά του δηλαδή να απορροφά ρητή και άρρητη γνώση, έστω και αν δεν την έχει παραγάγει ο ίδιος, και να είναι σε θέση να τη συνδυάσει με άλλα δεδομένα και να την εφαρμόσει με νέους τρόπους.
 
Μέχρι σήμερα έχουν αναληφθεί αρκετές πρωτοβουλίες και έχουν γίνει σημαντικές παρεμβάσεις στην εκπαίδευση που αφορούν την επιχειρηματικότητα και αποσκοπούν στην ανάπτυξη του επιχειρηματικού πνεύματος, την ενθάρρυνση της επιχειρηματικής δράσης, και την πληροφόρηση των νέων για τις δυνατότητες ανάληψης επιχειρηματικών σχεδίων. Πρέπει όμως η διάσταση της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση να εμπλουτισθεί, να τονωθεί, να διευρυνθεί σε νέα πεδία. Απαιτείται να αρθεί η αποσπασματικότητα και να ενοποιηθούν οι δράσεις σε ένα ενιαίο πλαίσιο.
 
Στην κατεύθυνση αυτή:
1ον: Ορισμένα τμήματα και σχολές, κυρίως τα οικονομικά και πολυτεχνικά τμήματα, παρέχουν γνώσεις σε επιμέρους πτυχές της επιχειρηματικότητας και σε συνάφεια με το αντικείμενο σπουδών τους, λόγου χάριν πάνω στον τρόπο εκπόνησης ενός επιχειρηματικού σχεδίου. Απαιτείται βέβαια η περαιτέρω ενθάρρυνση της εισαγωγής μαθημάτων επιλογής στο πλαίσιο των τελευταίων ετών φοίτησης, καθώς και εργαστηριακών μαθημάτων και ασκήσεων με ειδικό περιεχόμενο για την ανάπτυξη της αυτενέργειας, της ερευνητικής ικανότητας και της μύησης των φοιτητών στη διαδικασία της παραγωγής και στην κουλτούρα του “επιχειρείν”.
2ον: Εκτός από τη διδασκαλία της επιχειρηματικότητας ως γνωστικού αντικειμένου, σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν πολύτιμοι προβληματισμοί, όπως η πρόσφατη έκθεση Developing Entrepreneurial Graduates (2008) στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία τονίζει την ιδιαίτερη σημασία του βιωματικού στοιχείου – σε αντίθεση με την παθητική μάθηση – για την εξοικείωση των μαθητών με την επιχειρηματική προοπτική. Στην κατεύθυνση αυτή, ήδη λειτουργεί ο θεσμός της πρακτικής άσκησης σε πολλά τμήματα και σχολές της χώρας. Όμως, απαιτείται η επέκταση και θεσμική κάλυψη της πρακτικής άσκησης στο πλαίσιο των προγραμμάτων σπουδών και η ανάπτυξη ενός πλαισίου κινήτρων τόσο για την αύξηση των συμμετεχόντων σπουδαστών και φοιτητών όσο και για την προσέλκυση περισσότερων επιχειρήσεων υποδοχής της πρακτικής άσκησης. 
3ον: Λειτουργούν Γραφεία Διασύνδεσης στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. της χώρας, με στόχο την παροχή πληροφοριών και ενημέρωσης στους φοιτητές και σπουδαστές για τις δυνατότητες απασχόλησης, και τις πιθανές εναλλακτικές πορείες που μπορούν να ακολουθήσουν μετά το πέρας των σπουδών τους. Απαιτείται τα υφιστάμενα και νέα Γραφεία Διασύνδεσης να ενισχυθούν, και να διευρύνουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους, με στόχο την τόνωση και διεύρυνση των σχέσεων των Ιδρυμάτων με την τοπική οικονομία και τη σύνδεση μεταξύ των δομών της ανώτατης εκπαίδευσης και της παραγωγής. Επιπλέον, απαιτείται η δικτύωση των Γραφείων Διασύνδεσης με δομές προώθησης της απασχόλησης και διαμεσολάβησης (π.χ. ΚΠΑ, Δήμοι κλπ).
4ον: Απαιτείται να ενσωματωθούν και άλλες δραστηριότητες με στόχο την ενίσχυση της κουλτούρας επιχειρηματικότητας, όπως είναι η δημιουργία «εικονικών» επιχειρήσεων, καθώς ήδη ψηφιακά προγράμματα λειτουργίας εικονικών επιχειρήσεων χρησιμοποιούνται στο πρόγραμμα Επιχειρείν του ΕΜΠ, η παροχή κινήτρων στους συμμετέχοντες, η ενθάρρυνση συστηματικών επισκέψεων μαθητών, σπουδαστών και φοιτητών σε επιχειρήσεις εσωτερικού και εξωτερικού, και η πραγματοποίηση εκθέσεων και διαγωνισμών για την επιλογή καινοτόμων ιδεών και επιχειρηματικών σχεδίων.
5ον: Ιδρύθηκαν και λειτουργούν θυρίδες επιχειρηματικότητας της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, που στόχο έχουν την πληροφόρηση και την εξατομικευμένη συμβουλευτική υποστήριξη των νέων καθώς και τη στήριξή τους για την ανάπτυξη επιχειρηματικών σχεδίων. Απαιτείται η ενίσχυσή τους, ώστε να αναδειχθούν και να προωθηθούν ζητήματα νεανικής επιχειρηματικότητας καθώς και ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας.
 
Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την έννοια της επιχειρηματικότητας σε μια οικονομία έχει γενικότερες επιπτώσεις τόσο στην πλευρά της προσφοράς όσο και στην πλευρά της ζήτησής της. Στην πλευρά της προσφοράς, η διάθεση για αξιοποίηση των ευκαιριών εξαρτάται από την ύπαρξη αντίστοιχου αριθμού δυνητικών επιχειρηματιών, το προφίλ τους και την εμπιστοσύνη που έχουν στις ικανότητές τους, καθώς και από την πιθανή εκπαίδευσή τους στην έννοια, τις διαδικασίες και τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας. Στην πλευρά της ζήτησης, σημαντική προϋπόθεση είναι βεβαίως να υπάρχουν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα αυτών των ευκαιριών όμως, εξαρτώνται και από το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον και επομένως ως μεγέθη μπορούν να βελτιωθούν σε ένα μακροοικονομικό περιβάλλον οικονομικής μεγέθυνσης, πολιτικής σταθερότητας και ευνοϊκού κλίματος.
 
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα, παρά τη σχετική πρόοδο τα τελευταία χρόνια, υστερεί σημαντικά στην αναγνώριση, στην καλλιέργεια και στην αξιοποίηση του συντελεστή επιχειρηματικότητα, αλλά και στην ενθάρρυνση και ενίσχυση της ίδρυσης, αποτελεσματικής λειτουργίας και ανάπτυξης των επιχειρήσεων. Με βάση την πρόσφατη έρευνα που παρουσίασε το Ίδρυμα Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών για την «Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα 2007-2008», προκύπτει ότι στην Ελλάδα το 2007 ένα 5,71% του πληθυσμού ηλικίας 18-64 ετών, δηλαδή περίπου 388.000 άτομα, βρίσκονταν στα αρχικά στάδια έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένης της αυτοαπασχόλησης. Στο σχετικό πίνακα η Ελλάδα κατατάσσεται υψηλά στην παγκόσμια κατάταξη, αποδεικνύοντας ότι οι όροι «κοιτίδα επιχειρηματικού δαιμονίου» και «επιχειρηματικό ταλέντο» είναι συνυφασμένοι με τη χώρα μας. Οφείλουμε, συνεπώς, να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε αυτό το ταλέντο. Για την επιτυχία του στόχου αυτού απαιτείται η ενεργή ποιοτική και αποτελεσματική συμμετοχή της Πολιτείας, αλλά και του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Σέντρα: Αξιολόγηση των ευρωπαϊκών εκτιμήσεων για την πορεία της Ελληνικής οικονομίας

Η ιδιαιτέρως έντονη, πολυδιάστατη και διαρκώς μεταλλασσόμενη κρίση πλήττει τις εθνικές οικονομίες, μεταξύ των οποίων και την ελληνική.
Σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας και κλυδωνισμών, πολλές ευρωπαϊκές χώρες (17 στο σύνολο, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) προχώρησαν σε επικαιροποίηση των Προγραμμάτων Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Στηριζόμενη σε αυτά τα Προγράμματα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβη σε αναθεωρημένες εκτιμήσεις για την πορεία των ευρωπαϊκών οικονομιών, εντάσσοντας κάποιες από αυτές στη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος (ΔΥΕ) (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα). Σύμφωνα με αυτές τις προβλέψεις (Πίνακας 1):
  • Η Ελλάδα, μεταξύ των χωρών που συμπεριλήφθηκαν στη ΔΥΕ, εμφανίζει τον υψηλότερο ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης για το 2008.
  • Η Ελλάδα είναι από τα λίγα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εκτιμάται πως θα σημειώσουν θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης και το 2009 (μόνο 5 από τις 27 χώρες θα έχουν θετικό πρόσημο).
  • Η Ελλάδα, μεταξύ των χωρών που συμπεριλήφθηκαν στη ΔΥΕ, εμφανίζει χαμηλότερο και κοντά στο όριο του 3% δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009 και το 2010 (το 3,7% για το 2009 είναι και χαμηλότερο από το 4,0% που είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος).
Η εικόνα που διαμορφώνεται από τις προαναφερθέντες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με τις προσεγγίσεις που παρουσιάζονται για την Ελληνική οικονομία και την εμφανίζουν ως τον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης.
Αντιθέτως, η Ελληνική οικονομία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, όχι μόνο από περισσότερο ανταγωνιστικές οικονομίες, όπως αυτές της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, που επίσης εισήλθαν σε ΔΥΕ, αλλά και από τις άλλες 11 που προχώρησαν σε επικαιροποίηση των Προγραμμάτων Σταθερότητας και Ανάπτυξης(οι επιτυχείς μέχρι σήμερα εκδόσεις τίτλων για τη χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους, παρά το υψηλό κόστος δανεισμού, το επιβεβαιώνει).
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία δεν εμφανίζει διαχρονικές αγκυλώσεις και διαρθρωτικές αδυναμίες. Αδυναμίες που γίνονται ιδιαίτερα εμφανείς σε περιόδους οικονομικής κρίσης (όπως είναι το ύψος του δημοσίου χρέους, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας κ.α.).
Επιβάλλεται συνεπώς η συνέχιση και εντατικοποίηση της προσπάθειας.
Με υπευθυνότητα, σύνεση, ρεαλισμό και διορατικότητα, μακριά από εύκολες και ανέξοδες δόσεις υποσχεσιολογίας, παροχολογίας και κινδυνολογίας, εντός και εκτός χώρας.
Η Ελληνική κυβέρνηση, έγκαιρα, σε συντονισμό και πλήρη ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, ανέπτυξε στοχευμένες δράσεις και προχώρησε στην κατάρτιση Εθνικού Σχεδίου Αντιμετώπισης της Κρίσης, με βασικούς άξονες δράσης τη διατήρηση των θετικών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης και τη στήριξη της απασχόλησης, τη συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής με στόχο τη μακροχρόνια, σύμφωνα και με το Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και την ενίσχυση των περισσότερο ευάλωτων στην κρίση κοινωνικών ομάδων.

Πρόκειται για ένα συνεκτικό και ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο, με σταθερούς άξονες δράσης, αλλά και με συνεχείς διορθώσεις και προσαρμογές ώστε να ανταποκρίνεται με επάρκεια στα νέα δεδομένα.

Πίνακας 1: Εκτιμήσεις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ιανουάριος 2009

 

 
Πραγματικό
ΑΕΠ (%)
Δημοσιονομικό Έλλειμμα (%)
 
2008
2009
2010
2008
2009
2010
Ιρλανδία (ΔΥΕ)
-2,0
-5,0
0,0
-6,3
-11,0
-13,0
Ελλάδα (ΔΥΕ)
2,9
0,2
0,7
-3,4
-3,7
-4,2
Ισπανία (ΔΥΕ)
1,2
-2,0
-0,2
-3,4
-6,2
-5,7
Γαλλία (ΔΥΕ)
0,7
-1,8
0,4
-3,2
-5,4
-5,0
Λετονία (ΔΥΕ)
-2,3
-6,9
-2,4
-3,5
-6,3
-7,4
Δανία
-0,6
-1,0
0,6
3,1
-0,3
-1,5
Γερμανία
1,3
-2,3
0,7
-0,1
-2,9
-4,2
Ολλανδία
1,9
-2,0
0,2
1,1
-1,4
-2,7
Σουηδία
0,5
-1,4
1,2
2,3
-1,3
-1,4
Φινλανδία
1,5
-1,2
1,2
4,5
2,0
0,5
Μεγ. Βρετανία
-0,6
-2,3
0,9
-5,7
-9,5
-9,2
Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2009)

Άρθρο – Παρέμβαση για τον παροπλισμό πλοίων

Τους τελευταίους μήνες η παγκόσμια οικονομία κλονίζεται από μία ιδιαιτέρως δυσμενή κρίση, οι αρνητικές επιπτώσεις της οποίας καθίστανται σταδιακά ορατές σε σημαντικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, όπως αυτός της ναυτιλίας.
Η πτώση της ναυλαγοράς είναι πολύ πιο απότομη απ’ ότι σε οποιαδήποτε άλλη κρίση. Η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας της ναυτιλίας αναμένεται να έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή αύξηση των περιπτώσεων προσωρινού παροπλισμού πλοίων, δημιουργώντας την ανάγκη επαναδραστηριοποίησης των καθορισμένων από την ελληνική νομοθεσία αγκυροβολίων. Σύμφωνα, με τη σχετική νομοθεσία του 1983, το λιμάνι της Στυλίδας αποτελεί ένα από τα 9 αγκυροβόλια της χώρας μας που δύναται να χρησιμοποιηθεί για τον παροπλισμό πλοίων, με τη συνολική χωρητικότητά του να περιορίζεται στα 8 πλοία.
Το ενδεχόμενο μελλοντικής επαναδραστηριοποίησης του αγκυροβολίου της Στυλίδας αποτέλεσε το εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης μεταξύ πολιτών, τοπικών φορέων και περιβαλλοντικών οργανώσεων, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις άγγιξε τα όρια της υπερβολής (π.χ. αναφορές για νεκροταφείο πλοίων, τεράστιο αριθμό παροπλισμένων πλοίων κ.α.). Ωστόσο, η προσέγγιση ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος, με ιδιαίτερες κοινωνικές και περιβαλλοντικές προεκτάσεις, θα πρέπει να είναι προσεκτική, σφαιρική και υπεύθυνη αφενός απέναντι στις απαιτήσεις και τους προβληματισμούς της τοπικής κοινωνίας, και αφετέρου απέναντι στην ευρύτερη και συλλογική προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας από την τρέχουσα δυσμενή συγκυρία.
Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης εντάσσεται και η προοπτική ισόρροπης κατανομής, εάν και εφόσον προκύψεισχετικό ζήτημα, των περιπτώσεων προσωρινού παροπλισμού πλοίων. Βέβαια, η υλοποίηση της προοπτικής αυτής εγείρει βασικές ανησυχίες, αναλογιζόμενοι περιπτώσεις περασμένων δεκαετιών, όσον αφορά κυρίως τη μόλυνση των υδάτων, την παγίωση και διόγκωση της δυνητικής μελλοντικής κατάστασης και το ενδεχόμενο ατυχήματος.
Συνεπώς, η καταρχήν θέση μου είναι αρνητική στη χρήση μόνο του λιμανιού της Στυλίδας για τον παροπλισμό των πλοίων.
Σε περίπτωση όμως που υλοποιηθεί η επαναδραστηριοποίηση του αγκυροβολίου Στυλίδας για τον παροπλισμό πλοίων, μαζί με τα άλλα αγκυροβόλια της χώρας, είναι υποχρέωση όλων μας να επιδιώξουμε:
– Την αυστηρή τήρηση του σχετικού κανονισμού για τη χωρητικότητα του αγκυροβολίου που προβλέπει να είναι έως οκτώ (8) πλοία, διασφαλίζοντας το λιμάνι της Στυλίδας από παρελθόντα φαινόμενα υπερβολικού αριθμού παροπλισμένων πλοίων.
– Τη διατήρηση ισόρροπης, αναλογικά με τις δυνατότητες των αγκυροβολίων, κατανομής των παροπλισμένων πλοίων στα αγκυροβόλια της χώρας.
– Την αποτροπή παροπλισμού δεξαμενόπλοιων στο λιμάνι της Στυλίδας τα οποία εγκυμονούν σημαντικούς κινδύνους για το ιδιαίτερο οικοσύστημα του Μαλιακού.
– Την αποφυγή παγίωσης της κατάστασης και παραμονής των παροπλισμένων πλοίων στο λιμάνι της Στυλίδας πέραν της περιόδου αντιμετώπισης των συνεπειών της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στην ελληνική ναυτιλία.
– Τη διενέργεια και εντατικοποίηση, όπως προβλέπεται ρητά, και δύναται να πραγματοποιηθεί με βάση τις υπάρχουσες υποδομές, συγκεκριμένων ελέγχων από τις λιμενικές αρχές για την αποτροπή κινδύνων ρύπανσης του περιβάλλοντος και των παρακείμενων μυδοκαλλιεργειών και ιχθυοκαλλιεργειών.
– Την προώθηση προγραμμάτων εικαστικής και περιβαλλοντικής αναβάθμισης της παραλίας και της ευρύτερης περιοχής της Στυλίδας.
 
Οι περιστάσεις απαιτούν και επιβάλλουν την υπεύθυνη προσέγγιση και αυτού του ζητήματος, μακριά από υπερβολές και καιροσκοπισμούς, και τη στήριξη των προσπαθειών διεξόδου της ελληνικής οικονομίας από την τρέχουσα δυσμενή συγκυρία, στο πλαίσιο των απαράβατων αρχών της προστασίας του περιβάλλοντος, της τόνωσης της απασχόλησης, της ενίσχυσης της ανάπτυξης και της διασφάλισης της κοινωνικής ευημερίας.
 

Άρθρο – Παρέμβαση για τις αγροτικές κινητοποιήσεις (1ο μέρος)

Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση, της οποίας η ένταση, η έκταση και το βάθος δεν μπορούν με επάρκεια να προσδιοριστούν.
Οι επιπτώσεις της είναι ήδη ορατές και στη χώρα μας, με ορισμένους κλάδους και τομείς, όπως είναι ο αγροτικός τομέας, να πλήττονται περισσότερο.
Τομέας ο οποίος, παρά τη φθίνουσα, διαχρονικά, συμμετοχή του στο εθνικό εισόδημα, συμβάλλει καθοριστικά στην αειφόρο ανάπτυξη και στην τόνωση της απασχόλησης της χώρας μας.
Είναι γεγονός ότι αδυναμίες και παθογένειες του αγροτικού τομέα, σε συνδυασμό με χρόνιες υστερήσεις της ασκούμενης αγροτικής πολιτικής, υπό το πρίσμα της τρέχουσας αρνητικής οικονομικής συγκυρίας, έχουν επηρεάσει δυσμενώς το καθαρό αγροτικό εισόδημα.
Η μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής, συνοδευόμενη από σημαντική κάμψη των τιμών σε μια σειρά αγροτικών προϊόντων, έχουν οδηγήσει, όπως και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, το καθαρό αγροτικό εισόδημα σε συρρίκνωση (μειωμένο κατά 7,1% στην Ελλάδα το 2008 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας). 
Η δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία, υπαγορεύει έκτακτες κρατικές παρεμβάσεις και νέες προτεραιότητες.
Η Κυβέρνηση, μακριά από εύκολες και ανέξοδες δόσεις παροχολογίας και υποσχεσιολογίας, με δεδομένες τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της οικονομίας, έχει ήδη αναλάβει, με υπευθυνότητα, στοχευμένες δράσεις για την άμεση ανακούφιση του αγροτικού κόσμου (π.χ. έγκαιρη καταβολή επιδοτήσεων και ενισχύσεων, καταβολή εξισωτικής αποζημίωσης, ενίσχυση αγροτικών συνεταιρισμών, έκτακτες αποζημιώσεις σε αγρότες και κτηνοτρόφους μέσω της δανειοδότησης του ΕΛΓΑ, έκτακτες ενισχύσεις με ταμειακή διευκόλυνση μέσω της ΑΤΕ, επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες κ.α.).
Όμως, τα αγροτικά προβλήματα είναι πολλά, μεγάλα και ανοικτά, διαχρονικά και διακομματικά.
Εκτός όμως από τις βραχυπρόθεσμες παρεμβάσεις απαιτούνται και συγκροτημένες μακροπρόθεσμες πρωτοβουλίες για την ποιοτική ενίσχυση και αναβάθμιση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, για την πραγματοποίηση σημαντικών έργων υποδομής και ανάπτυξης της αγροτικής περιφέρειας, και για τη συνέχιση της ΚΑΠ και τη διατήρηση του δημοσιονομικού της φακέλου και μετά το 2013.
Στα δίκαια συλλογικά αιτήματα των αγροτών, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, είμαι αρωγός και συμπαραστάτης.
Απαιτείται συνέχιση του διαλόγου, χωρίς παρωπίδες και εκβιασμούς, χωρίς να τίθεται η χώρα σε ομηρία, χωρίς να κόβεται η Ελλάδα στα δύο.

Άρθρο – Παρέμβαση Χρ. Σταϊκούρα για τον καπνό | 17.11.2008

Ο καθοριστικός ρόλος του αγροτικού τομέα στην πρόοδο και αειφόρο ανάπτυξη της Ελληνικής περιφέρειας είναι καθολικά αναγνωρισμένος. Ωστόσο, αδυναμίες και παθογένειες του αγροτικού τομέα, σε συνδυασμό με χρόνιες υστερήσεις της ασκούμενης αγροτικής πολιτικής, υπό καθεστώς διεθνοποιημένων και έντονα ανταγωνιστικών αγορών, έχουν επηρεάσει δυσμενώς το αγροτικό εισόδημα, θέτοντας ζητήματα βιωσιμότητας του Έλληνα αγρότη.

Ιδιαίτερα σε περιόδους παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, η διόγκωση του κόστους παραγωγής λόγω της ενίσχυσης των τιμών των πρώτων υλών (πετρέλαιο, λιπάσματα κ.α.) υπερβαίνει τις όποιες αυξήσεις στο εισόδημα των αγροτικών νοικοκυριών.
Η Κυβέρνηση, με τη στρατηγική και το μίγμα των πολιτικών της, στοχεύει στη στήριξη και την ενίσχυση του αγροτικού τομέα και στη θωράκιση των αγροτικών νοικοκυριών από τις επιπτώσεις της δυσμενούς οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας που διανύουμε.
Στην κατεύθυνση αυτή, έμπρακτα, η Κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωσε δέσμη μέτρων και πρωτοβουλιών, όπως είναι:
  • η έγκαιρη καταβολή επιδοτήσεων και αποζημιώσεων (ύψους 170 εκατ. ευρώ),
  • η βέλτιστη λειτουργία των τοπικών κέντρων αγροτικής ανάπτυξης,
  • η ένταξη στο Δ’ Κ.Π.Σ. αγροτικών έργων υποδομής και προγραμμάτων,
  • η ενίσχυση των ποιοτικών και πιστοποιημένων προϊόντων με ονομασία προέλευσης,
  • η καταβολή της εξισωτικής αποζημίωσης στους δικαιούχους αγρότες,
  • η άτοκη χρηματοδότηση των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών που συγκεντρώνουν δημητριακά, έτσι ώστε να δοθεί η προκαταβολή στους παραγωγούς και να διατεθεί το προϊόν αργότερα με πιο ικανοποιητικούς όρους (ύψους 150 εκατ. ευρώ).
Παράλληλα, στην ίδια κατεύθυνση, η Αγροτική Τράπεζα προχώρησε:
  • στη μείωση κατά 0,5% του κυμαινόμενου επιτοκίου του προγράμματος στεγαστικών δανείων αγροτών,
  • στο πάγωμα της καταβολής των δόσεων για ένα χρόνο των επενδυτικών-μεσοπρόθεσμων δανείων των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών, με παράλληλη παράταση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου έως 2 χρόνια,
  • στην αύξηση έως 20% του ορίου των ενήμερων κεφαλαίων κίνησης των αγροτών, προσφέροντας την απαραίτητη ρευστότητα για την κάλυψη των αναγκών τους,
  • στην αυτόματη, για μια τριετία, ανανέωση του Ενιαίου Μεσοπρόθεσμου Δάνειου Αγροτών, χωρίς υποχρέωση καταβολής κεφαλαίου και μόνο με εξόφληση των τόκων, μετά από αίτηση του αγρότη.
Βέβαια, τα αγροτικά προβλήματα είναι πολλά, μεγάλα και ανοικτά, και μεγεθύνονται από τις ιδιαιτέρως αρνητικές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ένα από αυτά, ιδιαίτερα σημαντικό για τους παραγωγούς του Νομού Φθιώτιδας, αφορά το προϊόν του καπνού, και πιο συγκεκριμένα τη μεταφορά στο 2ο πυλώνα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής του 50% των άμεσων ενισχύσεων των καπνοπαραγωγών από το 2010 και μετά.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, δια του Αρμοδίου Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σε συνεργασία και συντονισμό και με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, επιδιώκει την παραμονή σε ισχύ μέχρι το 2013 των σημερικών σχημάτων στήριξης με την ολοκλήρωση των συνομιλιών για την Κατάσταση της Υγείας (HealthCheck) της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Σε αυτή την προσπάθεια είμαστε όλοι αρωγοί και συμπαραστάτες.
Η μη τροποποίηση των σημερινών νομοθετικών μέτρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σημαίνει ότι η Ελληνική πολιτεία θα πρέπει να αναλάβει άμεσα εκείνες τις δράσεις που θα εξασφαλίζουν τη βέλτιστη αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων προς όφελος όλων των καπνοπαραγωγών.
Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι κοινός, και σε ότι με αφορά, ξεκάθαρος: στήριξη όλων των καπνοπαραγωγών.

Πρoστατευμένο: Άρθρο Χρ. Σταϊκούρα στην Ισοτιμία: Οικονομική αποτελεσματικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη | 1.11.2008

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με συνθηματικό. Για να το δείτε εισάγετε το συνθηματικό σας παρακάτω:

TwitterInstagramYoutube