Μήνας: Μάιος 2011

11Μάι

Κοινή δήλωση σχετικά με την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού το 1ο τετράμηνο του 2011

Οι Αναπληρωτές Υπεύθυνοι του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτές, κύριοι Χρήστος Σταϊκούρας και Ιωάννης Βρούτσης, έκαναν την ακόλουθη δήλωση:

«Η δημοσιοποίηση της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, με τη σημαντική διεύρυνση του ελλείμματος και τη διογκούμενη υστέρηση των εσόδων, αποτυπώνει τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής και ερμηνεύει “μυστικές συσκέψεις” και κυβερνητικές διαφοροποιήσεις.

Συγκεκριμένα:

1^ον Το έλλειμμα διευρύνεται δραματικά:

Το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 13,6% το πρώτο τετράμηνο του 2011 (από 7,5% το πρώτο τρίμηνο του έτους) έναντι ετήσιας πρόβλεψης για μείωση κατά 3,9%.

2^ον Τα έσοδα καταρρέουν:

Τα έσοδα για το πρώτο τετράμηνο του 2011, μειώθηκαν κατά 9,2% (ή 1,5 δις), σε σχέση με το αντίστοιχο τετράμηνο του 2010, έναντι ετήσιου στόχου για αύξηση κατά 8,5%. Μάλιστα, η υστέρηση έναντι των στόχων διευρύνεται, αφού η απόκλιση των εσόδων του τετραμήνου από τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού είναι 11,5 % (ή 1,8 δις ).

3^ον Οι δαπάνες διογκώνονται:

Οι δαπάνες είναι αυξημένες κατά 3,4% (ή κατά 700 εκατ. ευρώ το πρώτο τετράμηνο του έτους σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, κυρίως λόγω των, αναμενόμενα, υψηλότερων τόκων και της αδυναμίας αντιμετώπισης της σπατάλης.

4^ον Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει:

Οι δαπάνες του Π.Δ.Ε. είναι μειωμένες κατά 42,5% το πρώτο τετράμηνο του έτους, έναντι ετήσιου στόχου για οριακή αύξηση κατά 0,6%!!!

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να το χρησιμοποιεί, για να καλύψει μέρος από τη μεγάλη και διευρυνόμενη υστέρηση των εσόδων, στερώντας έτσι κάθε ίχνος αναπτυξιακής προοπτικής για τη χώρα.

Ένα είναι, πλέον, ξεκάθαρο: Τα στοιχεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού αποκαλύπτουν το ναυάγιο της κυβερνητικής πολιτικής».

10Μάι

Ομιλία στο Συνέδριο της Οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς “Κράτος και Διαφθορά” – “Φορολογικό Σύστημα και Ακεραιότητα”

Κυρίες και Κύριοι,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Διεθνή Διαφάνεια για την πολύ τιμητική πρόσκληση που μου απεύθυνε να παραστώ στις εργασίες του Συνεδρίου που διοργανώνει.

Είμαι βέβαιος, διατρέχοντας τους Ομιλητές του Συνεδρίου και τη θεματολογία του, ότι κατά τη διάρκειά του θα κατατεθούν ρεαλιστικοί προβληματισμοί, θα αναπτυχθούν γόνιμες σκέψεις, θα ακουστούν υπεύθυνες θέσεις, θα εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα.

Προβληματισμοί και σκέψεις σαν αυτές που διατύπωσε πριν από λίγο ο Καθηγητής κ. Φορτσάκης σχετικά με την ακεραιότητα του φορολογικού συστήματος, τόσο από την πλευρά των φορολογουμένων, όσο, και κυρίως, από την πλευρά της φορολογικής διοίκησης.

Φορολογικό σύστημα που πρέπει να διέπεται από συγκεκριμένες θεμελιώδεις αρχές, ορισμένες από τις οποίες μας υπενθύμισε σήμερα ο κ. Φορτσάκης.

Αρχές όπως:

1^ον. Η διαφάνεια: Το φορολογικό σύστημα δεν πρέπει να προκαλεί αμφιβολίες ως προς τους κανόνες του και τη θέσπισή τους, ούτε και υποψίες για τον τρόπο εφαρμογής του από τη Διοίκηση.

2^ον. Η ουδετερότητα: Δεν πρέπει να καθοδηγεί την οικονομική συμπεριφορά προκαλώντας οικονομικές στρεβλώσεις, με εξαίρεση περιπτώσεις κοινωνικής ευαισθησίας ή περιφερειακής ανάπτυξης.

3^ον. Η ευρύτητα της φορολογικής βάσης: Οι φόροι πρέπει να επιβάλλονται σε όσο το δυνατόν πιο πλατιά φορολογική βάση με ελάχιστες και κοινωνικά επιβαλλόμενες περιπτώσεις συναλλαγών ώστε τα δημόσια έσοδα να είναι υψηλά και οι συντελεστές όσο το δυνατόν πιο χαμηλοί.

4^ον. Η απλότητα: Να περιλαμβάνει απλούς κανόνες και διαδικασίες ώστε να ελαχιστοποιείται το οικονομικό κόστος συμμόρφωσης και να είναι κατανοητό από τους φορολογούμενους, τους εφοριακούς και τους δικαστικούς.

5^ον. Η σταθερότητα: Οι κανόνες του φορολογικού συστήματος πρέπει να μην αλλάζουν συχνά, παρά μόνον εφόσον το επιτάσσει η ανάγκη για προσαρμογή στις εξελισσόμενες συναλλαγές.

6^ον. Η λειτουργικότητα: Το φορολογικό σύστημα δεν πρέπει να είναι γραφειοκρατικό.

7^ον. Η στόχευση στην ανάπτυξη: Οι φόροι πρέπει να αποσπούν όσο το δυνατό μικρότερο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος του πολίτη για να μπορεί το υπόλοιπο να διοχετεύεται στην πραγματική Οικονομία και να τροφοδοτείται η ανάπτυξη.

8^ον. Η ισορροπία των φόρων: Το φορολογικό σύστημα πρέπει να επιτυγχάνει ισορροπία μεταξύ των διαφόρων ειδών φόρων για λόγους δικαιοσύνης αλλά και αντιμετώπισης απρόβλεπτων οικονομικών συνθηκών.

9^ον. Η ισότητα: Θα πρέπει να στηρίζεται στην αρχή της οριζόντιας και κάθετης φορολογικής ισότητας και να επιτυγχάνει τη δίκαιη κατανομή του φορολογικού βάρους.

10^ον. Η νομιμότητα: Το φορολογικό σύστημα δεν πρέπει να αντιτίθενται στις αρχές του Καταστατικού Χάρτη της Πολιτείας και τις Διεθνείς Συνθήκες.

Κυρίες και Κύριοι,

Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αυτές οι αρχές διέπουν το σημερινό φορολογικό σύστημα της χώρας μας.

Πολύ φοβάμαι πως όχι.

Και εξηγώ:

1^ον. Το σύστημα είναι έντονα γραφειοκρατικό. Όλες οι φορολογικές διατάξεις αριθμούν, τους τελευταίους 14 μήνες, 1.718 σελίδες, πέραν του «Επιχειρησιακού Προγράμματος για την Καταπολέμηση της Φοροδιαφυγής».

2^ον. Το σύστημα είναι πολύπλοκο. Την τελευταία χρονιά έχουν ψηφιστεί 10 Νόμοι με αποκλειστικά φορολογικές ή κατά κύριο λόγο διατάξεις.

3^ον. Το σύστημα είναι αντιφατικό. Από τη μία υποτίθεται ότι καταδιώκει, με κάθε μέσο, τη φοροδιαφυγή και από την άλλη αμνηστεύει, μέσω της περαίωσης, όσους έχουν φοροδιαφύγει προκειμένου να καλύψει «μαύρες τρύπες» του Προϋπολογισμού. Μάλιστα, όπως σωστά επισημαίνει ο κ. Φορτσάκης, πέρυσι, για πρώτη φορά, παρατηρήθηκε το φαινόμενο στον ίδιο Νόμο να εισάγονται, ταυτόχρονα, μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και φορολογική αμνηστία.

4^ον. Το σύστημα είναι άδικο. Υπάρχουν φαινόμενα ισοπεδωτικής κυρωτικής αντιμετώπισης προφανώς διαφορετικών παραβάσεων ή ακόμη και δυσμενέστερης μεταχείρισης μικρότερης βαρύτητας περιπτώσεων από άλλες, σημαντικά σοβαρότερες. Το Κράτος θεωρεί τον φορολογούμενο εξαρχής εν δυνάμει φοροφυγά και όχι ειλικρινή, μέχρι απόδειξης του εναντίου.

5^ον. Το σύστημα δεν χαρακτηρίζεται από σταθερότητα. Εντός ενός έτους, νέες διατάξεις καταργούν ή μεταβάλλουν διατάξεις άλλων φορολογικών νόμων, όπως έγινε με το ζήτημα της φορολόγησης των μερισμάτων (Ν. 3842/2010 και Ν. 3943/2011) πριν καν οι φορολογούμενοι συνειδητοποιήσουν τη θέση τους σε ισχύ, γεγονός που αποτυπώνει τα «γονατογραφήματα» του Υπουργείου Οικονομικών.

6^ον. Το σύστημα δεν στοχεύει στην ανάπτυξη. Η Πολιτεία έχει «μονιμοποιήσει» τις έκτακτες εισφορές των επιχειρήσεων, και μάλιστα τις έχει αυξήσει για οικονομικές χρήσεις που είναι δυσμενέστερες για τις εταιρείες.

7^ον. Το Κράτος δεν είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του.

Η Κυβέρνηση έχει γίνει οπαδός του κινήματος «Δεν πληρώνω».

Μάλιστα, με δεδομένο ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τρίτους ανέρχονται στα 5,35 δισ. ευρώ μόνο για το 2010, αποδεικνύεται ότι η Κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο εσωτερικό χρέος, επιβαρύνοντας, ακόμα περισσότερο, την ήδη συρρικνωμένη ρευστότητα του ιδιωτικού τομέα, διογκώνοντας τα «λουκέτα» στην αγορά και «τιμωρώντας» την επιχειρηματικότητα.

8^ον. Το σύστημα είναι αναποτελεσματικό. Η υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων δεν έχει οδηγήσει στην επιθυμητή αύξηση των εσόδων. Αντιθέτως μάλιστα, η υστέρηση έναντι των στόχων διευρύνεται.

Και αυτό γιατί, μεταξύ άλλων, διογκώνεται και η φοροδιαφυγή.

Σύμφωνα με το Εβδομαδιαίο Δελτίο της Alpha Bank, «οι απώλειες εσόδων από την αύξηση της φοροδιαφυγής στον ΦΠΑ ανέρχονται στο 1,1 δισ. ευρώ το 2010 και οι απώλειες εσόδων από την αύξηση της φοροδιαφυγής στο φόρο εισοδήματος υπερβαίνουν το 1 δισ. ευρώ το 2010.» [Alpha Bank, Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων, 27 Ιανουαρίου 2011].

Κυρίες και Κύριοι,

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η φοροδιαφυγή έχει τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.

Υπονομεύει κάθε προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, υποδαυλίζει τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών, δημιουργεί συνθήκες μη υγιούς ανταγωνισμού στην οικονομία, θίγει ζητήματα ισονομίας και ισοπολιτείας, υποσκάπτει το ρόλο του κοινωνικού κράτους, «ροκανίζει» την κοινωνική συνοχή.

Η φοροδιαφυγή είναι ένα φαινόμενο που καμία χώρα δεν έχει κατορθώσει να αντιμετωπίσει με απόλυτη αποτελεσματικότητα.

Η ίδια η φύση του φόρου, που αποτελεί για το φορολογούμενο υποχρεωτική μονομερή μεταβίβαση πόρων προς το κράτος, χωρίς άμεσο αντάλλαγμα ή αντίκρισμα, συντελεί σ’ αυτό.

Όλες οι Κυβερνήσεις θέτουν τον περιορισμό της φοροδιαφυγής ως έναν κεντρικό στόχο της πολιτικής τους.

Το ίδιο και η παρούσα.

Τα αποτελέσματα, όμως, αυτών των προσπαθειών στη χώρα μας δεν είναι ακόμη ικανοποιητικά.

Προτείνονται, μεταξύ άλλων, και στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ακεραιότητας του φορολογικού συστήματος:

1^ον. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ Πολιτείας και επιχείρησης.

Η Πολιτεία για να αξιώνει αυστηρή τήρηση των φορολογικών νόμων πρέπει να δεσμεύεται για την έγκαιρη εκτέλεση των υποχρεώσεών της.

Για παράδειγμα, δεν μπορεί να αυστηροποιεί το πλαίσιο για την είσπραξη των φόρων χωρίς να δεσμεύεται για την επιστροφή των φόρων, όπου αυτό επιβάλλεται.

2^ον. Η απλοποίηση και ο εξορθολογισμός της φορολογικής νομοθεσίας και η κωδικοποίησή της.

3^ον. Η οριστική κατάργηση της πολιτικής των ρυθμίσεων και των φορολογικών αμνηστιών, επιλογές που υποσκάπτουν την αξιοπιστία των συνεπών φορολογουμένων και επιβραβεύουν τους φοροφυγάδες.

4^ον. Η κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (ΚΒΣ). Προτείνεται η κατάργηση των περισσοτέρων διατάξεων και μεταφορά ορισμένων αναγκαίων διατάξεων σε άλλες φορολογίες.

Έχει νομοθετηθεί αλλά η Επιτροπή δεν έχει συνεδριάσει πολλές φορές για να γίνουν οι αλλαγές μέχρι 31.12.2011, όπως προβλέπει η γενική διάταξη κατάργησης.

5^ον. Ο περιορισμός της επαφής φορολογικών αρχών και επιχειρήσεων, κατά τα πρότυπα ξένων συστημάτων.

6^ον. Η θεσμοθέτηση μίας και μοναδικής επιτροπής εξωδικαστικού συμβιβασμού.

Η κατάργηση των διαφόρων επιτροπών διοικητικής επίλυσης των φορολογικών διαφορών, η ενίσχυση του θεσμού της διαιτησίας με την καθιέρωσή της ως υποχρεωτικής εφόσον ζητηθεί από το φορολογούμενο και ο εμπλουτισμός της με στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα με παράλληλη διασφάλιση αποφυγής περιπτώσεων ασυμβιβάστου.

7^ον. Η ποινική δίωξη της φοροδιαφυγής να μην εξαρτάται από τυχόν συμβιβασμό.

Δυστυχώς τώρα συνδέεται με την έκβαση της διοικητικής επίλυσης της φορολογικής διαφοράς.

8^ον. Η αξιολόγηση των επιπτώσεων των νομοθετικών και κανονιστικών φορολογικών ρυθμίσεων (impact assessment) με βάση Εγκύκλιο του πρώην Πρωθυπουργού από 1^ης Μαρτίου 2007.

9^ον. Η δημιουργία συστήματος κεντρικής παρακολούθησης και καταγραφής συναλλαγών φορολογικού αντικειμένου επιτηδευματιών σε χρόνο πλησίον της διενέργειάς τους.

10^ον. Ειδικός τρόπος φορολόγησης για επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.

Κυρίες και Κύριοι,

Προς αυτή την κατεύθυνση, όπως άλλωστε πράττουμε μέχρι σήμερα, θα στηρίξουμε προσπάθειες και σχέδια για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Αρκεί αυτά να μην είναι επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα» και να εδράζονται σε καλά σχεδιασμένα, ρεαλιστικά και συνεκτικά πρόγραμμα.

Άλλωστε η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει έμπρακτα και διαχρονικά ότι ασκεί με ευθύνη τον εκάστοτε θεσμικό ρόλο της.

09Μάι

Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου των Γ. Αργείτη και Α. Κορατζάνη «Οικονομική πολιτική σταθεροποίησης και αστάθεια στην ΟΝΕ»

Κυρίες και Κύριοι,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Συγγραφείς του Βιβλίου και τις Εκδόσεις Παπαζήση για την πολύ τιμητική πρόσκληση που μου απηύθυναν να παρουσιάσω, μαζί με άλλους εκλεκτούς καλεσμένους, Συναδέλφους μου από τον πανεπιστημιακό χώρο και το πεδίο της πολιτικής, το εγχειρίδιο με τίτλο «Οικονομική Πολιτική Σταθεροποίησης και Αστάθεια στην ΟΝΕ».

Για εμένα, η αποδοχή αυτής της πρόσκλησης ήταν πρόκληση και ευκαιρία.

Πρόκληση, από την πλευρά του πανεπιστημιακού, να ιχνηλατήσω το ερευνητικό βάθος των συγγραφέων στο άκρως επίκαιρο και ενδιαφέρον αντικείμενο της πολιτικής οικονομίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.

Πρόκληση, από την πλευρά του πολιτικού, προκειμένου να αντλήσω σκέψεις και προτάσεις για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της οικονομικής πολιτικής.

Ευκαιρία να μελετήσω, συγκεντρωμένο σε ένα εγχειρίδιο με πλούσιες βιβλιογραφικές αναφορές, το μοντέλο οικονομικής θεωρίας της «νέας συναίνεσης».

Σήμερα, αισθάνομαι δικαιωμένος γι’ αυτή την επιλογή μου.

Το βιβλίο αποτελεί εφαλτήριο για γόνιμη σκέψη και θρυαλλίδα για προβληματισμό.

Συνιστά χρήσιμο εργαλείο αναφοράς για σπουδαστές, ερευνητές και μελετητές της Ευρωπαϊκής Οικονομίας.

Κυρίες και Κύριοι,

Θα μου επιτρέψετε, στο πλαίσιο και της δικής μου συμβολής στη σημερινή παρουσίαση, να μοιραστώ μαζί σας 5 σκέψεις που αναπτύσσονται στις σελίδες του βιβλίου.

1^η Σκέψη: Υποστηρίζουν οι συγγραφείς, και ορθώς, ότι η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η διαχείριση από μέρους της Ευρώπης της οικονομικής κρίσης προκαλούν προβληματισμό, ανησυχία και απαισιοδοξία.

Απουσιάζει η αλληλεγγύη και αναζητείται ο συντονισμός.

Απόρροια, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς, «της συνύπαρξης ενός κοινού νομισματικού συστήματος με τις διαφορετικές εθνικές δημοσιονομικές αρχές».

Ας μην ανατρέξουμε στο παρελθόν, όπου μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι στην Ευρώπη υπήρξε ανυπαρξία αποτελεσματικού μηχανισμού επίλυσης κρίσεων.

Ας αξιολογήσουμε τις πρόσφατες ευρωπαϊκές αποφάσεις που σχετίζονται με το «Σύμφωνο για το Ευρώ» [«Σύμφωνο για το Ευρώ+»], με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και με τον καθορισμό της δέσμης νομοθετικών προτάσεων για την «Οικονομική Διακυβέρνηση».

Αποφάσεις που, θεωρητικά, αποσκοπούν στη βελτίωση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών, στην ενίσχυση της σταθερότητας στην ευρωζώνη, στην τόνωση της οικονομικής διακυβέρνησης και της ανταγωνιστικότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην εύρεση λύσης στο πρόβλημα κρατικού χρέους.

Παρά τα θετικά στοιχεία που υπάρχουν σε αυτές τις αποφάσεις (όπως είναι η θέσπιση ενός Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, η δυνατότητα παρέμβασης αυτού στην πρωτογενή αγορά, η αποφυγή των Γερμανικών μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, όπως είναι η ενσωμάτωση των δημοσιονομικών κανόνων στα Εθνικά Συντάγματα, η υιοθέτηση συγκεκριμένων κανόνων «φρένου στις δαπάνες»), εξακολουθούν να υφίστανται σοβαρές επιφυλάξεις, προβληματισμοί και ερωτηματικά για σειρά ζητημάτων.

Όπως είναι:

1^ον. Η συμμετοχή των ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, εισάγοντας την έννοια της αναδιάρθρωσης μέσα από τις ρήτρες συλλογικής δράσης, στοιχείο που εκτιμάται ότι θα αυξήσει το κόστος δανεισμού για αρκετές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, δημιουργώντας έτσι προβλήματα, αντί για σταθεροποίηση.

Στο θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, προσωπικά θεωρώ ότι ακόμη και η συζήτηση γι’ αυτήν δεν βοηθάει τη χώρα.

Και επίσης πιστεύω ότι η αναδιάρθρωση δεν αποτελεί επιλογή ούτε για την Ελλάδα ούτε για την ευρωζώνη.

Αντίθετα η χώρα μας, με την αναγκαία αλλαγή των όρων του Μνημονίου, θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για δημοσιονομική εξυγίανση, αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου και επίτευξη θετικών ρυθμών ανάπτυξης το συντομότερο δυνατόν.

Γιατί η αναδιάρθρωση, ακόμη και στην πιο «βελούδινη» εκδοχή της, συναινετική και συμφωνημένη σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, θα θεωρηθεί, ενδεχομένως, το πρώτο βήμα για μια ευρύτερη αναδιάρθρωση στο μέλλον.

2^ον. Η ένταση και η έκταση των προϋποθέσεων προκειμένου να στηριχθούν τα κράτη-μέλη που έχουν ανάγκη, πρέπει να λειτουργούν ως κίνητρα για να εξυγιάνουν οι χώρες τα οικονομικά τους, και όχι, όπως γίνεται σήμερα στη χώρα μας, ως βασικά συστατικά που τη βυθίζουν σε βαθύτερη κρίση.

3^ον. Δεν είναι ακόμη γνωστό με ποιόν τρόπο θα γίνεται η αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους.

Ο μηχανισμός απόφασης είναι σημαντικός με δεδομένο ότι η αξιολόγηση θα γίνεται κατά περίπτωση (case-by-case basis).

Ενώ ακόμη δεν γνωρίζουμε βασικούς δείκτες με βάση τους οποίους θα αξιολογείται η κάθε χώρα σύμφωνα με τους κανόνες της «Οικονομικής Διακυβέρνησης».

Πάντως, σε τελική ανάλυση, πολλές από τις σημερινές συστάσεις είναι αντίστοιχες αυτών που περιγράφονταν στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, με την οποία, στοχεύαμε, δυνητικά, ως Ευρώπη, να «γίνουμε η πιο ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία της γνώσης στον κόσμο μέχρι το 2010».

Και αντί αυτού, σύμφωνα και με τους συγγραφείς, «η ευρωπαϊκή οικονομία γίνεται ολοένα και πιο νωθρή και προβληματική».

4^ον. Το «φρένο χρέους», ορθός μηχανισμός «επιβολής δημοσιονομικής πειθαρχίας στις κυβερνήσεις», είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για χώρες όπως η Ελλάδα.

Απαιτεί την ύπαρξη τουλάχιστον ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

Για παράδειγμα, η Ιταλία, με έτος αναφοράς το 2013, και με την παραδοχή ονομαστικής μεγέθυνσης 3% για το 2013-2022 και 3,5% για το 2023-2032, θα πρέπει να επιτύχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς για 20 χρόνια.

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για την Ελλάδα.

Τα ανωτέρω εκτιμώ ότι επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση των συγγραφέων ότι οι ευρωπαϊκές αποφάσεις προκαλούν ανησυχία και γεννούν προβληματισμό.

2^η Σκέψη: Υποστηρίζουν οι συγγραφείς, και ορθώς, ότι στην Ευρώπη παρατηρούνται θεσμικές ακαμψίες και υπάρχουν αντιπληθωριστικές εμμονές.

Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της κρίσης, τον Ιούλιο του 2008, αύξησε το βασικό επιτόκιο, και ξεκίνησε τις μειώσεις μόλις τον Οκτώβριο του 2008.

Από την άλλη πλευρά όμως, θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω, ότι η ΕΚΤ, αν και με καθυστέρηση, αν και διστακτικά, αν και πιο συντηρητικά από την Fed, αν και με μικρότερη αύξηση του ενεργητικού της σε σχέση με την Fed, κατέφυγε σε μη συμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής προκειμένου να διοχετεύσει ρευστότητα στην Οικονομία και να καθησυχάσει τις αγορές μέσα στη δίνη των διαφωνιών των πολιτικών ηγεσιών των χωρών της ευρωζώνης.

Ήταν όμως η πρώτη Κεντρική Τράπεζα του κόσμου που, τον Αύγουστο του 2007, παρενέβη στη διατραπεζική αγορά παρέχοντας ρευστότητα.

Ενώ προχώρησε και σε πρόγραμμα απευθείας αγοράς κρατικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά.

Και συνέχισε να αποδέχεται ελληνικά κρατικά ομόλογα, βέβαια στην αγοραία τους αξία, ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες, ασχέτως της πιστοληπτικής τους αξιολόγησης.

Έτσι, η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ αυξήθηκε από τα 4,3 δισ. ευρώ τον Ιούνιο του 2007 στα 98 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2010.

Το ποσό αυτό είναι σε απόλυτα μεγέθη το δεύτερο υψηλότερο στην ευρωζώνη, μετά την Ιρλανδία, αλλά το υψηλότερο ως ποσοστό του ενεργητικού των εγχώριων τραπεζών.

Και είναι προφανές ότι η μελλοντική πορεία των Ελληνικών τραπεζών είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πολιτική χορήγησης ρευστότητας από την ΕΚΤ.

Συνεπώς τα 10 πρώτα χρόνια της ΟΝΕ, η ΕΚΤ αποδείχθηκε ένας ιδιαιτέρως ικανός και επιτυχημένος οργανισμός, ιδιαίτερα το χρονικό διάστημα της κρίσης.

3^η Σκέψη: Αναφέρουν οι συγγραφείς, και ορθώς, ότι «ο πολύ χαμηλός βαθμός ρεαλισμού του μοντέλου της “νέας συναίνεσης” οδηγεί στην άσκηση μιας οικονομικής πολιτικής που έχει μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος και υπονομεύει την οικονομική και πολιτική σταθερότητα των χωρών-μελών, καθώς και της ίδιας της ΟΝΕ».

Οικονομική πολιτική που εδράζεται κυρίως στη νομισματική πολιτική, με τη δημοσιονομική πολιτική να διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο και να εξαντλείται στη χρησιμοποίηση των λεγόμενων αυτόματων σταθεροποιητών.

Δεν αρκούν όμως οι αυτόματοι σταθεροποιητές, επιβάλλεται η αξιοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής μέσω της ενεργής δημοσιονομικής παρέμβασης, με αξιολόγηση του μεγέθους του πολλαπλασιαστή ανάλογα με το εργαλείο και τις δημοσιονομικές συνθήκες, για τη μακροχρόνια και ισόρροπη σταθεροποίηση της οικονομίας, για τη βελτίωση του μεσοπρόθεσμου δυνητικού ρυθμού ανάπτυξης και για την επίτευξη στόχων κοινωνικής πολιτικής.

4^η Σκέψη: Σύμφωνα με τους συγγραφείς, και ορθώς, οι αγορές τιμωρούν τις χώρες εκείνες που έχουν «μη διατηρήσιμα» ελλείμματα και «μη βιώσιμα» χρέη.

Μόνο που οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η αρχιτεκτονική της ΟΝΕ και η θεσμική ανεπάρκεια της Ευρώπης «ρίχνουν λάδι στις κερδοσκοπικές μηχανές».

Στην περίπτωση βέβαια της Ελλάδας σαφώς και ευθύνεται η αρχιτεκτονική της Ευρώπης, αφού οι αγορές συνειδητοποίησαν ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι η κορυφή του παγόβουνου σε μια νομισματική ένωση η οποία δεν στηρίζεται σε σταθερά δημοσιονομικά θεμέλια.

Ευθύνονται όμως κυρίως οι ασκούμενες πολιτικές, τόσο του παρελθόντος όσο και η παρούσα.

Η χώρα αντιμετωπίζει, με ρίζες στη δεκαετία του ΄80. το πρόβλημα των «δίδυμων ελλειμμάτων και χρεών».

Και η παρούσα Κυβέρνηση, με πράξεις και παραλείψεις της, μετέτρεψε το πρόβλημα σε κρίση δανεισμού και εγκλώβισε την Ελλάδα στις «δίδυμες παγίδες της χρεοκοπίας και της κερδοσκοπίας».

5^η Σκέψη: Ισχυρίζονται οι συγγραφείς, και ορθώς, ότι ο μηχανισμός που δημιουργήθηκε μετά την ελληνική κρίση είναι αξιοσημείωτα προβληματικός και δεν μπορεί να καλύψει το θεσμικό έλλειμμα της αρχιτεκτονικής του Μάαστριχτ.

Η, κατ’ αρχάς μυστική, «συνάντηση του Λουξεμβούργου», που δυστυχώς συνοδεύτηκε από ανεύθυνη σεναριολογία, επιβεβαιώνει το αδιέξοδο της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα.

Για να χρησιμοποιήσω, παραφράζοντάς τον, τον τίτλο του 5^ου Κεφαλαίου: «Τα μακροοικονομικά μεγέθη δείχνουν την αναποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα».

Η ύφεση είναι βαθιά και παρατεταμένη, το έλλειμμα δεν μειώνεται με βιώσιμο τρόπο, το χρέος αυξάνει και ενισχύει τη δυναμική του, ο πληθωρισμός διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, η «διαρθρωτική» παραγωγικότητα συρρικνώνεται, η παραγωγική βάση απομυζάται, τα «λουκέτα» πολλαπλασιάζονται, η ανεργία καλπάζει, ο κοινωνικός ιστός αποδιοργανώνεται, η φτώχεια διευρύνεται.

Είναι προφανές, και ομολογείται από πολλές πλευρές, εντός και εκτός χώρας, και από εταίρους μας, ότι χρειάζεται ριζική αλλαγή των όρων του Μνημονίου.

Ώστε η δημοσιονομική εξυγίανση να είναι βιώσιμη και η ανάπτυξη διατηρήσιμη.

Ώστε να πιάσουν τόπο οι μεγάλες και διευρυνόμενες θυσίες των Ελλήνων πολιτών.

Κυρίες και Κύριοι,

Συμπερασματικά, η ξενάγηση στις σελίδες του βιβλίου, η οποία και δεν εξαντλείται σε αυτά τα στοιχεία, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη.

Εύχομαι ολόψυχα, το ανά χείρας βιβλίο να βρει την ανταπόκριση που προσδοκούν οι συγγραφείς, και να διαβαστεί, να μελετηθεί καλύτερα, από πολλούς, όσο γίνεται περισσότερους…

09Μάι

Συνέντευξη στη εφημερίδα “Εν Δελφοίς” – “Οι μεγαλοστομίες παραδοσιακά δεν χαρακτηρίζουν τη Νέα Δημοκρατία”

Κύριε Σταϊκούρα, αναμφίβολα θα ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από την τρέχουσα επικαιρότητα και το θόρυβο που έχει προκληθεί σχετικά με την περιβόητη απογραφή Αλογοσκούφη. Γιατί έχει σηκώσει τόσο έντονα το θέμα το ίδιο το κόμμα σας και ποια η προσωπική σας εκτίμηση;

Κύριε Ρόδη, δεν νομίζω ότι η επικαιρότητα είναι η απογραφή του 2004.

Σήμερα, με ευθύνη της ηγεσίας της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ύφεση, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν και η ανεργία καλπάζει.

Σε μία τέτοια περίοδο δεν επιθυμώ συμμετοχή σε συζήτηση περί απογραφής.

Θεωρείτε ότι δεν υπάρχει «ηθικό» ζήτημα για τον τέως Βουλευτή και Υπουργό της Κυβέρνησης Καραμανλή;

Υπήρξα σαφής.

Μπορεί ένας Υπουργός να έχει αποκλειστική ευθύνη για ένα τέτοιο ζήτημα και τί απαντάτε σε εκείνους που μιλούν για αποστασιοποίηση από την περίοδο Καραμανλή στη ΝΔ;

Ο κ. Καραμανλής αποτελεί πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα και την παράταξη.

Σας υπενθυμίζω ότι έχει εκλεγεί δύο φορές Πρωθυπουργός της χώρας.

Έχει στο ενεργητικό του στρατηγικής σημασίας πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες επιτυχίες.

Την ευθύνη απέναντι στην πατρίδα την απέδειξε έμπρακτα όταν κρίνονταν μεγάλα θέματα.

Προσωπικά και σε πρόσφατες δηλώσεις σας στο STAR FM 97,1 έχετε επανειλημμένα καταγγείλει ως αναποτελεσματικό το Μνημόνιο. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του ελλείμματος (στο 10,5% του ΑΕΠ) φάνηκε ωστόσο ότι σας εξαγρίωσαν, έτσι δεν είναι;

Δεν μας εξαγρίωσαν, μας επιβεβαίωσαν.

Επιβεβαίωσαν ότι η Κυβέρνηση έχει αποτύχει στους στόχους της, τόσο για το χρέος όσο και για το έλλειμμα.

Το χρέος διαμορφώθηκε περίπου στο 143% του ΑΕΠ το 2010, υψηλότερο κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έναντι του 2009, το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης.

Το έλλειμμα διαμορφώθηκε στο 10,5% του ΑΕΠ το 2010, πολύ υψηλότερο από τις Κυβερνητικές εκτιμήσεις.

Αρχικές εκτιμήσεις του «Μνημονίου» για έλλειμμα 8,1% του ΑΕΠ, και αναθεωρημένες εκτιμήσεις του Προϋπολογισμού για έλλειμμα 9,4% του ΑΕΠ το 2010.

Και αυτό παρά τη λήψη μέτρων εκτός «Μνημονίου», την περαιτέρω περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και τη δημιουργία ενός τεράστιου «εσωτερικού χρέους», ύψους 5,4 δισ. ευρώ (μάλιστα, ο πρώην Υπουργός κ. Αλ. Παπαδόπουλος εκτιμά ότι το πραγματικό έλλειμμα του 2010 υπερβαίνει το 13% του ΑΕΠ).

Ως προς το σκέλος της αναποτελεσματικότητας αρκεί κανείς να αξιολογήσει τα συνεχόμενα «πακέτα μέτρα» για το 2011.

Οι αποκλίσεις έναντι των στόχων για το 2010 θα οδηγήσουν στη λήψη νέων μέτρων για εφέτος.

Συμπληρωματικών μέτρων ύψους περίπου 2,5 δισ. ευρώ προκειμένου να καλυφθεί η νέα «τρύπα» στο έλλειμμα.

Μέτρα τα οποία, εάν προστεθούν στα 14,3 δισ. ευρώ του Προϋπολογισμού και στα 3 δισ. ευρώ του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, ανεβάζουν το συνολικό λογαριασμό περίπου στα 20 δισ. ευρώ για το 2011 (από 9,1 δισ. ευρώ στο «Μνημόνιο»).

Περισσότερα από τα διπλάσια μέτρα έναντι των αρχικών εκτιμήσεων!!!

Είναι προφανές, συνεπώς, ότι η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης είναι αναποτελεσματική και αδιέξοδη.

Η ύφεση είναι βαθιά και παρατεταμένη, το έλλειμμα δεν μειώνεται με βιώσιμο τρόπο, το χρέος αυξάνει και διατηρεί τη δυναμική του, η παραγωγική βάση συρρικνώνεται, τα «λουκέτα» πολλαπλασιάζονται, η ανεργία καλπάζει, ο κοινωνικός ιστός αποδιοργανώνεται.

Οι Έλληνες πολίτες υποβάλλονται σε μεγάλες και διευρυνόμενες θυσίες, χωρίς αντίκρισμα.

Η Κυβέρνηση όμως θριαμβολογεί γιατί το έλλειμμα μειώθηκε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ το 2010.

Πράγματι, η Κυβέρνηση, για ακόμη μία φορά, επιδίδεται σε άσκοπες και έωλες θριαμβολογίες.

Σε θριαμβολογίες για τη μείωση του ελλείμματος κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ το 2010 (αν και μέχρι πρόσφατα ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών εξέφραζαν τη βεβαιότητά τους ότι η μείωση θα ήταν 6 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ).

Η Κυβέρνηση όμως:

1^ον. Λησμονεί ότι η ίδια ματαίωσε «ώριμες» δημόσιες εισπράξεις του 2009, μετέφερε εισπράξεις του 2009 στο 2010 και μετέθεσε πληρωμές του 2010 στο 2009 προκειμένου να επιβαρύνει τη δημοσιονομική κατάσταση του 2009.

2^ον. Αποσιωπά το ότι η όποια μείωση, σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό, οφείλεται:

Στην αύξηση της έμμεσης φορολογίας (3 απανωτές αυξήσεις ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα) [κατά 3,2 δισ. ευρώ].
Στις οριζόντιες περικοπές αποδοχών και συντάξεων [κατά 2,5 δισ. ευρώ].
Στη μείωση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων [κατά 1,1 δισ. ευρώ].
Στη μείωση των μεταβιβαστικών πληρωμών (μειώσεις σε αμυντικές δαπάνες, εξόφληση χρεών νοσηλευτικών ιδρυμάτων) και σε εθνικολογιστικές προσαρμογές [κατά 2,9 δισ. ευρώ].

Συνεπώς, η μείωση του ελλείμματος προέρχεται, κυρίως, από λογιστικές ταξινομήσεις, από τη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, από την περιοριστική εισοδηματική πολιτική και από τον «στραγγαλισμό» των δημοσίων επενδύσεων.

Δηλαδή, από πολιτικές επιλογές που ενισχύουν τις υφεσιακές τάσεις της Οικονομίας. Και όχι από τη μείωση της σπατάλης.

Στο Ζάππειο θα επανέλθετε στο «μηδενισμό του ελλείμματος» εντός 18μήνου; Τελικά έχετε αποτιμήσει πόσο έπληξε την αξιοπιστία σας αυτή η εξαγγελία μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές;

Κύριε Ρόδη, οι μεγαλοστομίες παραδοσιακά δεν χαρακτηρίζουν τη ΝΔ.

Ο Πρόεδρός της κ. Σαμαράς, έγκαιρα, πέρυσι τον Ιούλιο, λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, την εικόνα των δεικτών της Οικονομίας, που ήταν σαφώς καλύτερη απ’ ότι σήμερα, κατέθεσε μία συνεκτική πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Πρόταση που οδηγούσε στην επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

Κάτι τέτοιο πλέον επιβάλλεται και από τις πρόσφατες ευρωπαϊκές αποφάσεις για την οικονομική διακυβέρνηση.

Σύμφωνα με αυτές οι χώρες θα πρέπει σταθερά να μειώνουν το χρέος τους ώστε να πέσει στο 60% του ΑΕΠ εντός των επόμενων 20 χρόνων. Αυτό, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών, για την Ελλάδα, σημαίνει ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 8,4% (Ινστιτούτο Bruegel) ή 10% του ΑΕΠ (ΟΟΣΑ).

Αντιλαμβάνεστε συνεπώς, ότι με τους τόκους του χρέους στο 7% του ΑΕΠ, αυτό μεταφράζεται σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς.

Όσον αφορά την αξιοπιστία της πρότασης του Ιουλίου, θυμίζω ότι περιελάμβανε και την αναγκαιότητα αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου.

Τότε και αυτή η «εξαγγελία» θεωρήθηκε αναξιόπιστη ενώ στη συνέχεια, με καθυστέρηση, υιοθετήθηκε από τους εταίρους μας και την Κυβέρνηση, τουλάχιστον ποσοτικά.

Ως Τομεάρχης Οικονομίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Σταϊκούρα, θέλω να μας μιλήσετε για τις προτάσεις του κόμματός σας για την έξοδο από την κρίση, μ’ άλλα λόγια για το «Ζάππειο 2»;

Είναι προφανές ότι θα προηγηθεί, στις 12 Μαΐου, η επίσημη ανακοίνωση των προτάσεων από τον Πρόεδρο, κ. Σαμαρά.

Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι η πρόταση, όπως και το «Ζάππειο 1», θα εδράζεται στην αναγκαιότητα δημοσιονομικής προσαρμογής και αναπτυξιακού προσανατολισμού.

Πρόταση που δεν θα στηρίζεται στη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και στο «στραγγαλισμό» των δημοσίων επενδύσεων.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι η μείωση των φόρων μπορεί να αποφέρει καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα (τόνωση κατανάλωσης, προσέλκυση επενδύσεων, περιορισμός «λουκέτων», μείωση φοροδιαφυγής, διεύρυνση φορολογικής βάσης).

Δεν αρκεί όμως μόνο αυτή. Απαιτείται απλό, αντικειμενικό και σταθερό φορολογικό σύστημα και αποτελεσματικός ελεγκτικός και εισπρακτικός μηχανισμός.

Και το κυριότερο, απαιτείται ένα μείγμα πολιτικής που να περιλαμβάνει και μέτρα τόνωσης της αγοράς, μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους, τα οποία δημιουργούν ανάκαμψη της οικονομίας, δίνουν ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα και επιτρέπουν να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. Μέτρα αντισταθμιστικά στην ύφεση, όπως η εμπροσθοβαρής αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων, η επιτάχυνση έργων παραχώρησης και ΣΔΙΤ, η αναβάθμιση του θερμοδυναμικού αποθέματος κατοικιών, η ενοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών του Κράτους, ο συμψηφισμός οφειλών, η επιδότηση στεγαστικού δανείου κ.ά.

Πρωτοβουλίες για μια ορθολογική διαχείριση και μια δυναμική και στοχευμένη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας η οποία να εξασφαλίζει σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο, να μειώνει το ύψος του χρέους, και να δημιουργεί πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.

Πολιτικές όμως που θα διαμορφώνουν και τις προοπτικές ανάπτυξης για την χώρα. Με την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, με την επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία, με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας μέσω της διαμόρφωσης απλών και σταθερών κανόνων, της βελτίωσης του ρυθμιστικού πλαισίου των αγορών, της σταδιακής μείωσης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, της τόνωσης της εξωστρέφειας και της ανάδειξης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας.

Όσον αφορά τις ΜμΕ, επίσης πρόσφατα, εκφράσατε τις απόψεις σας κατά την Γενική Συνέλευση της ΚΕΕΕ στη Λαμία. Θέλετε να εξειδικεύσουμε τις θέσεις για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες;

Η τρέχουσα δυσμενής κατάσταση στην πραγματική οικονομία, έχει φέρει σε δυσχερή, αν όχι τραγική, οικονομική κατάσταση δεκάδες χιλιάδες μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο επιχειρηματικός κόσμος και που ανακόπτουν την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστά. Δεν είναι μόνο η υποχρησιμοποίηση αναπτυξιακών εργαλείων του κράτους, όπως το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και το ΕΣΠΑ (17^η σε ρυθμούς απορροφητικότητας στην Ευρώπη από 5^η τον Οκτώβριο του 2009). Είναι κυρίως η γραφειοκρατία, η πολυνομία, η αδιαφάνεια και οι αλληλοεπικαλύψεις στο δημόσιο μηχανισμό, η έλλειψη συντονισμού, οι κλειστές αγορές και ο προστατευτισμός. Σε αυτά, λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει προστεθεί πλέον και η έλλειψη ρευστότητας, που στεγνώνει την αγορά.

Συνεπώς, εκτός των πρωτοβουλιών που σας ανέπτυξα σε προηγούμενο ερώτημά σας, απαιτείται η λήψη ενός μείγματος μέτρων που θα αξιοποιεί τα διαθέσιμα, ανενεργά αναπτυξιακά εργαλεία, τα οποία και μπορούν να ενισχύσουν τη ρευστότητα της Οικονομίας, όπως είναι το ΕΣΠΑ, το ΤΕΜΠΜΕ (πλέον ΕΤΕΑΝ), το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα «πακέτα» ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα υπό την προϋπόθεση ότι μέρος τους θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία.

Και φυσικά πρωτοβουλίες για την ενίσχυση συνολικά της επιχειρηματικότητας, όπως είναι η άμεση υιοθέτηση ενός νέου απλοποιημένου νομοθετικού πλαισίου για τα Επιχειρηματικά Πάρκα με κίνητρα για την εγκατάσταση επιχειρήσεων, η απλούστευση της αδειοδότησης επιχειρήσεων περιορίζοντας με σύγχρονες λύσεις τη γραφειοκρατία, ο συμψηφισμός οφειλών από και προς το Δημόσιο, καθώς και πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της εξωστρέφειας ξεπερνώντας προβλήματα που μέχρι σήμερα υπονόμευαν παλιότερες προσπάθειες, όπως η έλλειψη συντονισμού, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων, ο κατακερματισμός των ενεργειών κι εν τέλει η διόγκωση της γραφειοκρατίας, με τη δημιουργία ενός φορέα που θα έχει το γενικό συντονισμό όλων των διασκορπισμένων δράσεων της ελληνικής πολιτείας σχετικά με την εξωστρέφεια.

Ολοκληρώνοντας, θέλω να ρωτήσω ποια βλέπετε να είναι η προοπτική δρομολογημένων έργων στο Νομό Φθιώτιδας; Τί είδους προτεραιότητες θα ξαναθέτατε εάν ήσασταν Κυβέρνηση;

Η Κυβέρνηση της ΝΔ είχε σχεδιάσει, δημοπρατήσει και ξεκινήσει να υλοποιεί μεγάλα δημόσια έργα (άξονας ΠΑΘΕ, άξονας Ε-65, έργα ΕΡΓΟΣΕ κ.α.) καθιστώντας το Νομό Φθιώτιδας σημαντικό συγκοινωνιακό και εμπορικό κόμβο.

Η εικόνα όμως, τους τελευταίους 19 μήνες, είναι εντελώς διαφορετική. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αδρανεί. Η υλοποίηση των έργων, με συμβάσεις παραχώρησης, κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί, εξαιτίας αδικαιολόγητων κυβερνητικών παραλείψεων και καθυστερήσεων. Καθυστερήσεις που αγγίζουν τα όρια της εγκατάλειψης. Εικόνα εγκατάλειψης που αντικρίζουν καθημερινά οι πολίτες του Νομού. Εικόνα ενός «νεκροταφείου» δημόσιων έργων.

Εκτός όμως της αναγκαιότητας υλοποίησης και ολοκλήρωσης των μεγάλων δημόσιων έργων, βασικές προτεραιότητες, μεταξύ άλλων, για το Νομό είναι:

Η ανάδειξη και αξιοποίηση των ιαματικών πηγών του Νομού, όπως είναι, μεταξύ άλλων, οι πηγές της Υπάτης, των Θερμοπυλών, των Καμένων Βούρλων, του Πλατυστόμου, του Αρχανίου, του Καλλιδρόμου κ.ά.
Η επένδυση στη γνώση και την καινοτομία με την ενίσχυση των υποδομής και της ποιότητας των παρεχόμενων σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας και ΤΕΙ Λαμίας).
Η ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα με την υιοθέτηση στοχευμένων και καινοτόμων δράσεων και με τη δημιουργία ή/και βελτίωση των υποδομών.
Η ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του Νομού.

Εν όψει των εγκαινίων της 45^ης ΠΕΛ, τί θεωρείτε ότι πλέον γίνεται ορθότερα, τί παραμένει λανθασμένο και ποιες οι προοπτικές της;

Η ΠΕΛ αποτελεί ήδη έναν καταξιωμένο θεσμό για την πόλη της Λαμίας, το Νομό Φθιώτιδας και την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.

Είναι ένας θεσμός ο οποίος ενισχύει την εμπορική δραστηριότητα, δημιουργεί οικονομική δραστηριότητα, ενεργοποιεί και ενισχύει τον πρωτογενή και τριτογενή τομέα, συμβάλλει στην εξωστρέφεια της περιοχής και αναδεικνύει την κομβική σημασία της πόλης της Λαμίας, αλλά και του Νομού Φθιώτιδας γενικότερα.

Ωστόσο και σύμφωνα με τις δυνατότητες ανάπτυξής της, απαιτείται πρωτίστως η ενδυνάμωση της βιωσιμότητάς της και η περαιτέρω εξέλιξή της και προς αυτή την κατεύθυνση οφείλει η Πολιτεία, σε συνεργασία με τους εμπλεκομένους τοπικούς φορείς να κινητοποιηθεί.

Οι προοπτικές της υφιστάμενης εκθεσιακής δραστηριότητας είναι αρκετές, συνδέονται όμως με την αναβάθμιση του ρόλου της, ώστε να μετουσιωθεί σε ουσιαστικό μοχλό ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.

Πιστεύετε ότι οι εκλογές θα γίνουν πριν το καλοκαίρι; Η κυβέρνηση θα καταφέρει να διατηρήσει το λαϊκό έρεισμά της μέσω των κοινοβουλευτικών της εκπροσώπων;

Η Κυβέρνηση βρίσκεται πια αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της πολιτικής της, με τις παρατεταμένες αδυναμίες στη λειτουργία της και με ένα διευρυμένο έλλειμμα ειλικρίνειας και αξιοπιστίας.

Κάθε μέρα που περνά, τα παραπάνω αναδεικνύονται με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση.

Οι εκλογές είναι πάντα διέξοδος στα αδιέξοδα.

Και τα κυβερνητικά αδιέξοδα είναι πολλά και διευρυνόμενα.

Η επιλογή, βεβαίως, είναι του κυρίου Πρωθυπουργού.

Πάντως η εκλογολογία είναι ζημιογόνος για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία της.

Αυτό απεδείχθη πρόσφατα όταν ο κ. Παπανδρέου άνοιξε ζήτημα πρόωρων εκλογών με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Και είδαμε όλοι μας πού πήγαν τα spreads τις επόμενες μέρες.

Η Νέα Δημοκρατία συνεπώς, η οποία με υπευθυνότητα επιτελεί το θεσμικό της ρόλο, δεν θα μπει ποτέ σε ρητορική εκλογολογίας, ειδικά όταν δεν μπορεί να επιβάλει εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση είναι έτοιμη για εκλογές.

Σήμερα είναι σε απόσταση «αναπνοής» από το ΠΑΣΟΚ.

Έχω δε την αίσθηση, ότι η διαρκώς αποσαφηνιζόμενη στρατηγική της, καθώς και οι προτάσεις της επί όλων των πεδίων αγγίζουν όλο και περισσότερους πολίτες, δημιουργούν κλίμα πολιτικής ανάκαμψης και διαμορφώνουν προοπτική δημιουργίας μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας.

Οφείλει, βέβαια, συνεχώς να καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια, να βελτιώνεται και να εμπλουτίζει τις πολιτικές της ώστε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών και στις προκλήσεις των καιρών.

Πώς κρίνετε το εγχείρημά μας, τέλος, να αγγίξουμε δημοσιογραφικά συνολικά την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας;

Πρόκειται, αναμφίβολα, για μια αξιόλογη προσπάθεια εκ μέρους σας – ειδικότερα στη συγκεκριμένη, δύσκολη χρονική συγκυρία.

Θέλω, ολόψυχα, να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο εγχείρημά σας.

09Μάι

Μήνυμα για την Ημέρα της Ευρώπης

Η 9^η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως η «Ημέρα της Ευρώπης», υπογραμμίζοντας τη θεμελιώδη σημασία που είχαν τα σχέδια και οι ιδέες των μεγάλων ευρωπαϊστών, όπως ο Robert Schuman και ο Jean Monnet, για την προώθηση και υλοποίηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Ενός δυναμικού και εξελικτικού μορφώματος, βασισμένου σε θεμελιώδεις αρχές και δικαιώματα, με στόχο τη διασφάλιση της κοινωνικής και πολιτισμικής προόδου και της οικονομικής ευημερίας των κρατών-μελών του.

Σήμερα που η Ευρώπη πλήττεται από τη σφοδρότερη, μεταπολεμικά, οικονομική κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει με τις αποφάσεις της να επιδείξει μια πιο συνεκτική και ισχυρή στάση και να δώσει πειστικές λύσεις. Οι αποφάσεις που καλείται να λάβει αυτό το διάστημα και οι οποίες σχετίζονται με το «Σύμφωνο για το Ευρώ+», με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, με τον καθορισμό της δέσμης νομοθετικών προτάσεων για την «Οικονομική Διακυβέρνηση», με την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού και με τη διαπραγμάτευση για την πολιτική συνοχής κατά τη νέα προγραμματική περίοδο 2014-2010, καθώς επίσης και με την προώθηση των Ευρωομολόγων και των Ομολόγων Έργων, πρέπει να αποσκοπούν στη βελτίωση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών, στην ενίσχυση της αλληλεγγύης και της σταθερότητας στην ευρωζώνη, στην τόνωση της οικονομικής διακυβέρνησης και της ανταγωνιστικότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην εύρεση λύσης στο πρόβλημα κρατικού χρέους.

Η Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα σε αυτές τις διεργασίες με ισχυρή φωνή, συμμετέχοντας ενεργά στη διαμόρφωση των σχετικών αποφάσεων.

09Μάι

Μήνυμα για τον Εορτασμό των Εθνικών Αγώνων και της Εθνικής Αντίστασης κατά του Ναζισμού και του Φασισμού

Η 9^η Μαΐου, ημέρα λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πριν από 67 χρόνια, έχει καθιερωθεί ως ημέρα πανελλαδικού εορτασμού των Εθνικών Αγώνων και της Εθνικής Αντίστασης κατά του ναζισμού και του φασισμού. Η ημέρα αυτή, αποτελεί μία ελάχιστη ευκαιρία ευγνωμοσύνης και απόδοσης τιμής προς όλους τους συμπατριώτες μας που με απαράμιλλο ηρωισμό και ανιδιοτέλεια, αντιτάχθηκαν στις δυνάμεις του Άξονα και πάλεψαν για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Σήμερα, που η χώρα μας βρίσκεται σε μια από τις δυσμενέστερες οικονομικά στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της και οι Έλληνες πολίτες σε μια περίοδο σκληρής και επώδυνης δοκιμασίας, τα μηνύματα που απορρέουν από τους Εθνικούς Αγώνες, οφείλουν να βρουν άμεση ανταπόκριση και να αποτελέσουν φάρο υπευθυνότητας, συλλογικής προσπάθειας αλλά και ελπίδας.

07Μάι

Μήνυμα για τη Γιορτή της Μητέρας

Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, ως «Γιορτή της Μητέρας» και αποτελεί μία ελάχιστη ευκαιρία αναγνώρισης και εκτίμησης της μητρότητας. Είναι η παγκόσμια αναγνώριση της ακατάλυτης προσφοράς της στην οικογένεια και της προσφοράς στην ποιοτική εξέλιξη της κοινωνίας.

Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που διέρχεται η χώρα, ο ρόλος της μητέρας καθίσταται ακόμη πιο κρίσιμος, ακόμη πιο δύσκολος και απαιτητικός. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει έμπρακτα την Ελληνίδα μητέρα, που αποτελεί, διαχρονικά, συνεκτικό κρίκο μεταξύ της οικογενειακής συνοχής και της κοινωνικής ευρυθμίας με τη θέσπιση ενός πλαισίου το οποίο θα προστατεύει και θα ενισχύει τη θέση της γυναίκας-μητέρας στην κοινωνία, διασφαλίζοντας την ισότιμη πρόσβαση και συμμετοχή στην απασχόληση και στην παραγωγική διαδικασία και τη διευκόλυνση της εναρμόνισης της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή. Όπως, άλλωστε καταμαρτυρούν και πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, η ανεργία στις γυναίκες τον Ιανουάριο του 2011 εκτινάχθηκε στο 18,8%, ποσοστό πολύ υψηλότερο από αυτό των ανδρών (12,4%), γεγονός που καταδεικνύει ότι όσον αφορά στις γυναίκες δεν υπάρχει επαρκές δίχτυ κοινωνικής προστασίας.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες!

06Μάι

Δήλωση σχετικά με την πορεία της οικοδομικής δραστηριότητας

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με την πορεία της οικοδομικής δραστηριότητας:

«Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή για την οικοδομική δραστηριότητα αποτυπώνουν την καθίζηση του κλάδου της οικοδομής.

Ειδικότερα τον Ιανουάριο 2011, το μέγεθος της συνολικής οικοδομικής δραστηριότητας συρρικνώθηκε, μετρούμενο με βάση τις εκδοθείσες οικοδομικές άδειες, κατά 62,8% σε σχέση με τον αντίστοιχο περυσινό μήνα, με τη μείωση σε όρους επιφανείας και όγκου να διαμορφώνεται στο 74,8% και 73,1% αντίστοιχα.

Αυτή η καθίζηση του κλάδου της οικοδομής είναι το αποτέλεσμα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Πολιτική που στηρίχθηκε σε μία πρωτοφανή φοροεπιδρομή στη μεσαία και τη μικρομεσαία ιδιοκτησία.

Πολιτική, η οποία συνεχίζεται και εφέτος, με την αναμενόμενη αύξηση των αντικειμενικών αξιών και την υπερβολική φορολόγηση όλου του πλέγματος της ακίνητης περιουσίας.

Αδιέξοδη πολιτική που στηρίζεται σε ημίμετρα (όπως η άρση του «πόθεν έσχες» μόνο για την πρώτη κατοικία) και η οποία αγνοεί ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας (όπως είναι η επιχορήγηση του επιτοκίου στεγαστικών δανείων για μια 10ετία).

Πολιτική που βυθίζει στην ύφεση τον οικοδομικό κλάδο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια παρήγαγε θέσεις απασχόλησης (17% της συνολικής απασχόλησης), εισοδήματα (15% του ΑΕΠ), τζίρους, φορολογικά έσοδα, και με τον οποίο σχετίζονται και 150 επαγγέλματα.

Και αυτή η πολιτική πρέπει άμεσα να αλλάξει, ώστε να επανακινητοποιηθεί η οικοδομική δραστηριότητα και να δημιουργούν οι προϋποθέσεις ανάταξης της πραγματικής οικονομίας».

05Μάι

Ερώτηση για την κατάργηση του δρομολογίου του ΟΣΕ Αθήνα-Λιανοκλάδι-Στυλίδα

Σύμφωνα με την τοπική επικαιρότητα, περί τα μέσα Μαΐου, καταργείται η γραμμή του ΟΣΕ Αθήνα-Λιανοκλάδι-Στυλίδα.

Το τοπικό δρομολόγιο πραγματοποιείται δύο φορές ημερησίως, με πληρότητα που πλησιάζει το 100%, όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι. Η τοπική γραμμή του ΟΣΕ εξυπηρετεί καθημερινά κατοίκους, κυρίως εργαζόμενους, της Ανατολικής Φθιώτιδας, προκειμένου να μεταβούν στην εργασία τους σε περιοχές όπως η Αμφίκλεια, η Τιθορέα, η Λιβαδειά και η Θήβα. Ετησίως, σύμφωνα με εργαζομένους της γραμμής, εξυπηρετούνται από 10.000 έως 12.000 άτομα των ως άνω περιοχών.

Να επισημανθεί ότι, πριν από 2,5 χρόνια διατέθηκαν 7 εκατομμύρια ευρώ μέσω του ΕΣΠΑ και της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας προκειμένου να εκσυγχρονιστεί το σιδηροδρομικό δίκτυο Λιανοκλαδίου-Στυλίδας.

Κάτοικοι και τοπικοί φορείς δηλώνουν αντίθετοι και διαμαρτύρονται με την επικείμενη κατάργηση της τοπικής γραμμής του ΟΣΕ Αθήνα-Λιανοκλάδι-Στυλίδα, καθώς θεωρούν ότι η διατήρησή της είναι απαραίτητη για την ομαλή εξυπηρέτηση των κατοίκων της Λαμίας, της Ανατολικής και μέρους της Νότιας Φθιώτιδας.

Κατόπιν τούτων,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ

ο κ. Υπουργός:

Εάν και τί προτίθεται να πράξει το Υπουργείο για τη μη κατάργηση της γραμμής του ΟΣΕ Αθήνα-Λιανοκλάδι-Στυλίδα, εάν και εφόσον θεωρείται οικονομικά βιώσιμη;

05Μάι

Ερώτηση σχετικά με τη διαμαρτυρία του Σωματείου Εργαζομένων ΕΚΑΒ Παραρτήματος Λαμίας για μη καταβολή δεδουλευμένων

Σε συνέχεια της υπ’ αριθ. 2407/06-09-10 Ερώτησης που είχα καταθέσει προς το Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης περί καθυστέρησης στην καταβολή δεδουλευμένων των εργαζομένων του ΕΚΑΒ Παραρτήματος Λαμίας, καταθέτω εκ νέου Eρώτηση.

Συγκεκριμένα, στους εργαζομένους του ΕΚΑΒ Λαμίας οφείλονται τα δεδουλευμένα ποσά για τις εκτός έδρας μετακινήσεις από τον Αύγουστο του 2010. Επιπλέον, δεν τους έχουν καταβληθεί και τα λεγόμενα «εξαιρέσιμα» (Κυριακές, αργίες, νυχτερινή εργασία) από τον Δεκέμβριο του 2010.

Σύμφωνα με το Σωματείο Εργαζομένων του ΕΚΑΒ Λαμίας, η αδιαφορία των υπευθύνων για τη μη καταβολή δεδουλευμένων τους, έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο, ειδικά σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομική περίοδο για τους εργαζομένους. Για το λόγο αυτό οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ Λαμίας βρίσκονται εδώ και είκοσι (20) ημέρες σε κινητοποίηση με τη μορφή της επίσχεσης εργασίας, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα ποσά. Το γεγονός αυτό είναι προφανές ότι δημιουργεί πρόβλημα στη μεταφορά των ασθενών στο Νομό Φθιώτιδας, καθώς είναι αδύνατο να καλυφθούν όλα τα περιστατικά μόνο από το προσωπικό ασφαλείας.

Κατόπιν τούτων,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ

ο κ. Υπουργός:

Σε ποιές ενέργειες θα προβεί το Υπουργείο προκειμένου να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα στους εργαζομένους του ΕΚΑΒ Παραρτήματος Λαμίας;