“Η διάταξη για τις offshore κατέρριψε παταγωδώς το μύθο του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος”
Τροπολογία «φωτιά» των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που υπήρχε μέσα στις 7.500 χιλιάδες σελίδες του Πολυνομοσχεδίου επιτρέπει στους Βουλευτές να έχουν offshore εταιρείες. Μάλιστα η εν λόγω Τροπολογία έχει και αναδρομική ισχύ. Όλα αυτά, όταν στις 26.05.2013 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, όπου κατακεραύνωνε τη συμμετοχή σε offshore ακόμα και των απλών πολιτών. Τι διαβλέπετε να υποκρύπτεται πίσω από τη συγκεκριμένη τροπολογία και ποια η στάση που θα κρατήσει η ΝΔ;
Πρόκειται για μεγάλο πολιτικό, νομικό και ηθικό θέμα, που έρχεται να προστεθεί σε άλλα «ύποπτα» ζητήματα ηθικής τάξης που είχαν «παρυσφρήσει» στο πολυνομοσχέδιο, το οποίο συζητήθηκε σε ένα περιβάλλον πολιτικού αυταρχισμού και απαξίωσης της δημοκρατικής λειτουργίας του Κοινοβουλίου.
Με αυτή τη διάταξη κατέρρευσε, με πάταγο μάλιστα, ο μύθος του δήθεν αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος.
Έτσι σήμερα η Κυβέρνηση, προκειμένου να «σώσει τα ασυμμάζευτα», αναδιπλώνεται.
Το ερώτημα όμως που θέσατε παραμένει και από τη δική μας πλευρά: Ποια η σκοπιμότητα της ρύθμισης και ποιους αυτή εξυπηρετεί;
Δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης ώστε να κλείσει η αξιολόγηση για να εκταμιευτούν τα 7,5 δισ. ευρώ, όπως εξελίχθηκε η τηλεδιάσκεψη μεταξύ Κυβέρνησης και Θεσμών. Παραμένουν διαφορές για το τι πρέπει να αλλάξει η Κυβέρνηση στα όσα έχει έως τώρα ψηφίσει. Θα κλείσει η αξιολόγηση;
Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση, πρόωρα και αναίτια, έσπευσε να πανηγυρίσει για την ολοκλήρωση της 1ης αξιολόγησης.
Δυστυχώς όμως για την ίδια, αλλά κυρίως για τη χώρα και τους πολίτες, υπήρχαν σημαντικές κρυφές «ουρές» που η Κυβέρνηση θα έπρεπε να νομοθετήσει και τις οποίες απέκρυψε από το Κοινοβούλιο και τους πολίτες, σε πεδία όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, το ασφαλιστικό, η ενέργεια, τα «κόκκινα» και «πράσινα» δάνεια κ.α.
Εκτιμώ ότι άμεσα θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, με μία νέα υποχώρηση της Κυβέρνησης και των δήθεν «κόκκινων γραμμών» της.
Και θα εκταμιευθεί η δόση των 7,5 δισ. ευρώ στο 2ο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου.
Βέβαια αυτή θα έπρεπε, σύμφωνα με το χρηματοδοτικό προγραμματισμό του 3ου Μνημονίου, να είναι, μέχρι σήμερα, 15,1 δισ. ευρώ. Και δυστυχώς είναι η μισή…
Ακόμη όμως και από τη μισή, μόλις περίπου 1,5 δισ. ευρώ θα κατευθυνθεί στην πραγματική οικονομία, για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών που δημιουργήθηκαν κυρίως από τις αρχές του 2015.
Στερώντας πολύτιμες «ανάσες ρευστότητας» στην οικονομία.
Η παραδοχή του Υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, πως «τα μέτρα που πήρε η Κυβέρνηση είναι υφεσιακά» τι υποδηλώνει;
«Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι», λέει η παροιμία.
Ποιο το νόημα της εκ των υστέρων αναγνώρισης της υφεσιακής επίπτωσης των μέτρων από τον καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργό για την εισήγηση, θεσμοθέτηση και επιβολή τους;
Η αλήθεια είναι ότι τα μέτρα αποτυπώνουν την αριστερή ιδεοληπτική εμμονή στην επιβολή νέων και περισσότερων άμεσων και έμμεσων φόρων.
Εμμονή που δεν έχει λογική, δεν έχει όρια, δεν έχει τέλος και η οποία δεν θα έχει και τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ήδη η Ελληνική οικονομία έχει επιστρέψει εδώ και τρία τρίμηνα και παραμένει στην ύφεση.
Ενώ έχει εξαντληθεί, προ πολλού, και η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών.
Χωρίς ακόμη οι πολίτες να έχουν βιώσει το «τσουνάμι» των νέων φόρων που από χθες ξεκίνησε να υλοποιείται.
«Τσουνάμι» έμπνευσης, «ιδιοκτησίας» και εκτέλεσης της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Ποια είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ του «κόφτη» που προϋπήρχε – και δεν εφαρμόστηκε ποτέ – σε σχέση με τον νέο «κόφτη» που ψηφίστηκε πρόσφατα;
Σε σχέση με τον προϋπάρχοντα μηχανισμό, για τον οποίο μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε ότι χαρακτηρίζονταν από «έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης», ο σημερινός μηχανισμός είναι μόνιμος αφού η λειτουργία του θα επεκταθεί και πέραν της λήξης του προγράμματος, είναι αυτόματος αφού η ενεργοποίησή του επιβάλλεται αυτοδίκαια παρακάμπτοντας το Ελληνικό Κοινοβούλιο και είναι οριζόντιος αφού δεν εξαιρεί μισθούς και συντάξεις.
Με λίγα λόγια, συνιστά τη «ρήτρα αναξιοπιστίας» της Κυβέρνησης και της αποτυχίας του προτεινόμενου μίγματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Από την προσωπική σας εμπειρία, η Κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε με τους Θεσμούς ή απλά «υπάκουσε» στις υποδείξεις τους και γιατί;
Ως θέση αρχής, δεν είμαι αρνητικά προκατειλημμένος έναντι κανενός. Ωστόσο, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Εκ του αποτελέσματος συνεπώς, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, μέχρι σήμερα, έχει οδηγήσει στη απώλεια 21 δισ. ευρώ εθνικού πλούτου και έχει φορτώσει 9 δισ. ευρώ μέτρα τους πολίτες.
Ενώ η επτάμηνη καθυστέρηση ολοκλήρωσης της αξιολόγησης επέβαλε νέα φορολογικά βάρη ιδιαίτερα στα πιο αδύναμα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας (έχουμε υπολογίσει το πρόσθετο κόστος στο 1,5 δισ. ευρώ), πρόσθεσε νέες επώδυνες και ταπεινωτικές υποχρεώσεις στη χώρα όπως είναι το ταμείο αποκρατικοποιήσεων, επέβαλε μόνιμα μνημόνια με τον «κόφτη» και φούσκωσε, όπως ήδη ανέφερα, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Κράτους προς τους ιδιώτες.
Η δε κατάληξη της διαπραγμάτευσης δεν ήταν επιτυχής και το αποτέλεσμά της είναι πενιχρό. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης απαιτεί και άλλα «κρυφά» προαπαιτούμενα και ένα συμπληρωματικό Μνημόνιο, η δόση θα εκταμιευθεί τμηματικά, υπό προϋποθέσεις και σε βάθος χρόνου, ενώ η ρύθμιση του χρέους παραμένει ασαφής και αβέβαιη, θα ενεργοποιηθεί μελλοντικά, υπό προϋποθέσεις και θα συνοδεύεται από τη διατήρηση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Όλα αυτά δεν θα τα έλεγε κανείς και επιτυχία…
Ως Εισηγητής της ΝΔ για το Πολυνομοσχέδιο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ασκήσατε δριμύτατη κριτική στους κυβερνώντες για τα μέτρα που ήρθαν προς ψήφιση. Αποκαλύψατε πως με το νέο υπερταμείο «υποδουλώνεται» η Ελλάδα για 99 ολόκληρα χρόνια. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;
Η συγκεκριμένη ρύθμιση συνιστά πρωτοφανή εκχώρηση του συνόλου της περιουσίας της χώρας, για διάστημα 1 αιώνα, χωρίς ουσιαστικό εθνικό έλεγχο και λογοδοσία, γεγονός που δεν συνάδει με τις έννοιες της εθνικής κυριαρχίας και εθνικής αξιοπρέπειας.
Συγκεκριμένα, το Ταμείο θα έχει διάρκεια ζωής μέχρι το 2115, όταν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας εξοφλούνται μέχρι το 2060.
Δημιουργείται πενταμελές Εποπτικό Συμβούλιο, με ισχυρές αρμοδιότητες, πρόεδρος του οποίου επιλέγεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, οι αποφάσεις του οποίου θα λαμβάνονται κατόπιν θετικής ψήφου τουλάχιστον τεσσάρων μελών, άρα με αναγκαία τη σύμφωνη γνώμη των μελών που επιλέγουν οι θεσμοί.
Μάλιστα το Εποπτικό Συμβούλιο διορίζει τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο του Διοικητικού Συμβουλίου, ζητώντας την απλή γνώμη (!!!) του Υπουργού Οικονομικών.
Επιπλέον, τα περιουσιακά στοιχεία που μεταβιβάζονται στο νέο ταμείο δεν είναι απολύτως σαφή. Μάλιστα, μελλοντικά, περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο, δύναται να μεταβιβαστούν στο ταμείο, απλώς και μόνο με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών.
Επίσης, δεν τίθεται «οροφή» στην αξία των περιουσιακών στοιχείων που το ταμείο θα αξιοποιεί και θα ρευστοποιεί. Στο 3ο Μνημόνιο υπήρχε τουλάχιστον η πρόβλεψη για 50 δισ. ευρώ. Σήμερα, τέτοια πρόβλεψη δεν υφίσταται. Και αυτό είναι φυσικό, αφού η Κυβέρνηση μεταβιβάζει το σύνολο της περιουσίας της χώρας.
Νομίζω ότι όλα αυτά τα επιχειρήματα επιβεβαιώνουν τον ορθολογισμό της σκληρής κριτικής που άσκησε η Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Η Κυβέρνηση κατηγορεί τους Θεσμούς για ασφυκτικές πιέσεις. Ως αιτιολογία τη βρίσκετε ρεαλιστική ή απλώς υπεκφυγή λόγω απουσίας του Κυβερνητικού της προγράμματος;
Για την Κυβέρνηση φταίει πάντα κάποιος άλλος εκτός από την ίδια.
Στο «εδώλιο του κατηγορούμενου» εναλλάσσονται περιοδικά, και σύμφωνα με τις σκοπιμότητες της Κυβέρνησης, οι Θεσμοί, μεμονωμένες Ευρωπαϊκές χώρες, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η Αντιπολίτευση, τα μέσα ενημέρωσης καθώς και πολλοί άλλοι, εντός και εκτός χώρας.
Στόχος της; Η «κατασκευή εχθρών» και, εντέλει, ο αποπροσανατολισμός των πολιτών.
Ωστόσο, σήμερα, δικαιολογίες του τύπου «ψηφίζουμε με πόνο ψυχής» και «τι να κάνουμε αφού μας πιέζουν», δεν είναι πολιτικά ώριμες και σοβαρές.
Το γεγονός είναι ότι η Κυβέρνηση, που δήθεν διαπραγματευόταν «σκληρά» και «πολεμούσε» τα μνημόνια, σήμερα τα εφαρμόζει πλήρως και πρόθυμα, χωρίς ηθικές αναστολές και ιδεολογικές συντεταγμένες.
Έτσι αποκαλύπτεται η κατάρρευση των ψευδαισθήσεων που, διαχρονικά, η Αριστερά καλλιεργούσε.
Όπως αποκαλύπτεται και ότι η όποια «αριστερή ψυχή» έγινε θυσία στο βωμό για λίγη «πολιτική εξουσία», ακόμη και ακραίας νεοφιλελεύθερης κοπής.
Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στο κόμμα σας, σε ποσοστό που κυμαίνεται στο 8%. Σας εφησυχάζει;
Οι δημοσκοπήσεις δεν συνιστούν παρά μια «φωτογραφία της στιγμής» και θα πρέπει να αξιολογούνται όπως αυτές διαμορφώνονται κάθε μέρα.
Πράγματι, αυτές αποτυπώνουν ένα σημαντικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας.
Παρά το ότι όμως αυτό είναι αξιοσημείωτο και επετεύχθη σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν εφησυχάζουμε ούτε επενδύουμε στη λογική του «ώριμου φρούτου».
Στην παρούσα φάση, κάνοντας τις αναγκαίες θεσμικές, δομικές και λειτουργικές βελτιώσεις, έχουμε προχωρήσει οργανωτικά και προγραμματικά.
Στόχος μας είναι να αποτελέσουμε την ορθολογική επιλογή μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας.
Το κόμμα σας ζητάει ασταμάτητα «προσφυγή στις κάλπες». Διαβλέπετε η Κυβέρνηση Τσίπρα να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές ναι ή όχι και γιατί;
Πράγματι, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του τοποθέτησης στη Βουλή, επανέλαβε, και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, το αίτημα για εκλογές.
Κι αυτό γιατί, αν και κάθε πρόωρη εκλογή έχει και κόστος, το κόστος παραμονής αυτής της Κυβέρνησης είναι μεγαλύτερο από το κόστος απομάκρυνσής της.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να οδηγήσει τη χώρα επιτυχώς στην ιστορική της πορεία.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις προθέσεις της Κυβέρνησης.
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία, ως το διαχρονικά μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα της χώρας, με τις ιστορικές, αξιακές και ιδεολογικές «αποσκευές» της, είναι πάντα σε ετοιμότητα να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας.
Μία αυριανή Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τι μπορεί να εγγυηθεί στους Έλληνες πολίτες για την σταδιακή φοροελάφρυνσή τους;
Η Νέα Δημοκρατία, και ιδεολογικά, πιστεύει στη μείωση των φόρων. Αυτή μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους:
1ος. Επιτυγχάνοντας τους δημοσιονομικούς στόχους. Αυτό απεδείχθη το 2014, όταν, τότε, η Κυβέρνηση κέρδισε «βαθμούς ελευθερίας» και προχώρησε στις πρώτες στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις (μείωση ΦΠΑ στην εστίαση, μείωση ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, χορήγηση «κοινωνικού μερίσματος» κ.α.).
2ος. Με την μεγαλύτερη περιστολή των δημοσίων δαπανών. Υπάρχουν περιθώρια, δεν είναι πολύ μεγάλα. Ενδεικτικά αναφέρω τον περαιτέρω περιορισμό των λειτουργικών δαπανών του Κράτους, την επίτευξη των στόχων στους φορείς της γενικής κυβέρνησης, την κατάργηση των κομματικών διορισμών χωρίς απολύσεις, ένα ενιαίο σύστημα προμηθειών, ο αυστηρότερος έλεγχος των επιχορηγήσεων κ.α.
3ος. Με τη συνεχή θεσμική, διοικητική και τεχνολογική ενδυνάμωση του φορολογικού συστήματος, με στόχο την ένταξη του «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της.
Μία αυριανή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αυτά μπορεί να τα υλοποιήσει.
zougla.gr
