Γίνεται λόγος για αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Δηλαδή, να πάνε τα πράγματα άσχημα, επειδή όλοι συζητούν ότι θα πάνε άσχημα. Μήπως σε αυτό το κλίμα εντάσσεται και η ρητορική της Νέας Δημοκρατίας;
Δεν ισχύει αυτό που αναφέρετε γιατί η Νέα Δημοκρατία, με το λόγο και με τις πράξεις της, έχει αποδείξει ότι καλλιεργεί και επιδιώκει την ελπίδα.
Άλλοι επενδύουν στο φόβο, θέλοντας να θέσουν εκβιαστικά διλήμματα και να επιβάλλουν δήθεν μονοδρομήσεις.
Και εξαιτίας αυτών τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Και αυτό επιβεβαιώνεται από τις αποκλίσεις και τις υστερήσεις στους στόχους, τόσο για μεγέθη του Προϋπολογισμού όσο και για δείκτες της πραγματικής οικονομίας.
Από την υστέρηση των εσόδων, από την υπέρβαση των δαπανών, από τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, από την υψηλή και διογκούμενη ανεργία, από τον υψηλό πληθωρισμό.
Διαβάζουμε τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου, «η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει», «το ΔΝΤ πιέζει για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους». Η Νέα Δημοκρατία αισθάνεται δικαιωμένη, όταν διαβάζει αυτά τα κείμενα; Μήπως, πολιτικά, επενδύει στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας;
Η Νέα Δημοκρατία ούτε στη χρεοκοπία επενδύει, ούτε θεωρεί ότι η αναδιάρθρωση χρέους είναι επιλογή για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Τελεία και παύλα.
Θεωρούμε όμως ότι με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική δεν αντιμετωπίζεται με βιώσιμο τρόπο το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, ενώ το δημόσιο χρέος μεγαλώνει και διατηρεί τη δυναμική του.
Και σε αυτή την εκτίμηση η Νέα Δημοκρατία επιβεβαιώνεται.
Και για αυτό έχει ασκήσει σκληρή κριτική στην Κυβέρνηση.
Ανταποκρίνεται όμως με υπευθυνότητα στο θεσμικό της ρόλο.
Έχει στηρίξει πλήθος νομοθετικών παρεμβάσεων εντός της χώρας και πρωτοβουλιών εκτός αυτής, με στόχο τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Έχει δε καταθέσει και μια εναλλακτική, συμβατή με την ελληνική πραγματικότητα, πρόταση εξόδου από την κρίση.
Πρόταση η οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα αγνοήθηκε, στη συνέχεια διαστρεβλώθηκε, και σήμερα, με αφορμή την αναγκαιότητα αξιοποίησης, και όχι εκποίησης, της ακίνητης δημόσιας περιουσίας δικαιώνεται.
Η Κυβέρνηση όμως ισχυρίζεται ότι επέτυχε την μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έγινε ποτέ, μείωσε δηλαδή το έλλειμμα κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ το 2010.
Καταρχήν, από τα στοιχεία που έχουν διαρρεύσει, γιατί επίσημη ανακοίνωση ακόμη δεν έχουμε, το έλλειμμα θα διαμορφωθεί σε επίπεδα άνω του 10% του ΑΕΠ, περίπου στο 10,6% του ΑΕΠ.
Να θυμίσουμε ότι το «Μνημόνιο» προέβλεπε έλλειμμα 8,1% του ΑΕΠ για το 2010 και ο εφετινός Προϋπολογισμός, λίγους μήνες αργότερα, το αναθεωρούσε στο 9,4% του ΑΕΠ.
Ακόμη και αυτή όμως, η μικρότερη από τα προσδοκώμενα δημοσιονομική προσαρμογή, βασίστηκε αποκλειστικά και μόνο στις οριζόντιες φορολογικές και εισοδηματικές επιβαρύνσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στην περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και στη δημιουργία ενός τεράστιου «εσωτερικού χρέους», ύψους 5,4 δισ. ευρώ μόνο για το 2010.
Η τελευταία διαπίστωση οδήγησε τον πρώην Υπουργό κ. Αλ. Παπαδόπουλο να δηλώσει ότι το πραγματικό έλλειμμα για το 2010 εκτιμάται σε επίπεδα άνω του 13% του ΑΕΠ.
Συνεπώς, η πραγματική δημοσιονομική προσαρμογή είναι ελάχιστη μπροστά στις πολλές και διευρυνόμενες θυσίες των Ελλήνων πολιτών.
Οφείλει συνεπώς η Κυβέρνηση να απαλλαγεί από το σύνδρομο κατοχής της μοναδικής αλήθειας και να αντιληφθεί ότι επιβάλλεται η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.
Μου θυμίζετε τον προεκλογικό διάλογο, όταν η Νέα Δημοκρατία έλεγε ότι το έλλειμμα είναι 6% και αποδεικνύεται, στο τέλος, ότι ήταν 15%.
Πράγματι, η Νέα Δημοκρατία είχε εκτιμήσει έλλειμμα για το 2009 πολύ χαμηλότερο από το τελικό του ύψος.
Ορισμένες όμως χρήσιμες παρατηρήσεις:
1η παρατήρηση, το έλλειμμα αυξήθηκε σημαντικά σε όλη την Ευρώπη, ποσοστιαία, κατά μέσο όρο, περίπου το ίδιο στις χώρες-μέλη της. Η κρίση ελλείμματος και χρέους έπληξε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.
2η παρατήρηση, αναθεωρήσεις, επί το δυσμενέστερο, δημοσιονομικών στοιχείων, μέσα στο 2009, έγιναν και από τη Eurostat, για το σύνολο της Ευρώπης, επτά τον αριθμό.
3η παρατήρηση, το έλλειμμα περιλαμβάνει για πρώτη φορά, κάτι που δεν γίνεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δείγμα και αυτό διαπραγματευτικής ανεπάρκειας της παρούσας Κυβέρνησης, τα στοιχεία 17 ΔΕΚΟ, με αποτέλεσμα τη διόγκωση του ελλείμματος.
Και καμία αυτοκριτική;
Νομίζω στην αρχή της τελευταίας απάντησης υπάρχει η αυτοκριτική. Και φυσικά η Νέα Δημοκρατία έχει μερίδιο ευθύνης για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό.
Ας μην λησμονούμε όμως ότι και το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε το ¼ του έτους 2009.
Και φέρει μερίδιο ευθύνης.
Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω ότι το τελευταίο τρίμηνο του έτους, διάστημα διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η υστέρηση εσόδων ήταν 2 δισ. ευρώ, όταν το 1ο εννεάμηνο του έτους, περίοδος διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, η υστέρηση ήταν 1 δισ. ευρώ.
Τα συμπεράσματα νομίζω προφανή.
Πέρα από τις δυσκολίες, οι εξαγωγές πηγαίνουν καλά. Ο τουρισμός αναμένεται να πάει καλύτερα. Υπάρχουν φωνές, όπως αυτή του Προέδρου Ομπάμα και της κυρίας Μέρκελ, ότι η Ελλάδα κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Όλα αυτά λέτε ότι δεν είναι αρκετά;
Μα αν ήταν αρκετά γιατί υπάρχουν οι προηγούμενες δηλώσεις για χρεοκοπία και αναδιάρθρωση;
Εάν το «Μνημόνιο» έβγαινε γιατί να συζητάμε για επιμήκυνση αποπληρωμής, χαμηλότερα επιτόκια και οικειοθελή επαναγορά ομολόγων με έκπτωση;
Είναι προφανές ότι «ο λογαριασμός δεν βγαίνει».
Και καλό θα ήταν η Κυβέρνηση, όπως ισχυρίζεται και Υπουργός της, να πει όλη την αλήθεια στους Έλληνες πολίτες…
Αν το μνημόνιο δεν βγαίνει, όπως λέει, χαρακτηριστικά, ο κύριος Σαμαράς, και η δημοσιονομική κατάσταση θεωρείται μη αναστρέψιμη, τότε το ερώτημα είναι ξεκάθαρο. Υπάρχει συνταγή εξόδου από την κρίση;
Πρώτα από όλα, το ότι «ο λογαριασμός δεν βγαίνει» δεν εκφέρεται μόνο από τον κ. Σαμαρά.
Υποστηρίζεται και από πολλά μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και Κυβερνητικούς βουλευτές.
Ο κ. Σαμαράς δεν υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται δημοσιονομική προσαρμογή. Το αντίθετο μάλιστα. Εκτιμά όμως ότι αυτή θα είναι πιο αποτελεσματική με ένα άλλο μείγμα πολιτικής.
Μείγμα πολιτικής που θα στοχεύει σε ισοσκελισμένους και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς μέσα από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της σπατάλης. Φοροδιαφυγή η οποία, σύμφωνα με μελέτη Ελληνικού πιστωτικού ιδρύματος, έχει αυξηθεί περίπου κατά 2 δισ. ευρώ το 2010.
Και από εκεί και πέρα θα πρέπει να αξιοποιηθούν όλα τα επενδυτικά εργαλεία για την ανάταξη και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Αυτό έλεγε προεκλογικά και ο Κώστας Καραμανλής το 2004.
Σε αρκετά από αυτά η Νέα Δημοκρατία τήρησε τις υποσχέσεις της. Και επέδειξε καλές επιδόσεις.
Βεβαίως όμως, ενδεικτικά, στους τομείς της μείωσης της φοροδιαφυγής και της σπατάλης τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα.
Το ζητούμενο όμως δεν είναι να γυρίζουμε στο παρελθόν, αλλά να διδασκόμαστε από αυτά.
Η παρούσα Αξιωματική Αντιπολίτευση για την ατολμία που επέδειξε στην προώθηση ορισμένων μεταρρυθμίσεων.
Αλλά και η παρούσα Κυβέρνηση για τη στάση που κράτησε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση σε θετικές πρωτοβουλίες της τότε Κυβέρνησης.
Σε επενδύσεις στο λιμάνι του Πειραιά με την Κινεζική εταιρεία COSCO, στις ενεργειακές συμφωνίες, στην πρώτη φάση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης με τη μείωση των ασφαλιστικών ταμείων, στην ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας μέσω της διοχέτευσης ρευστότητας στα πιστωτικά ιδρύματα.
Καλό θα ήταν και αυτά να μην λησμονούνται…
Και αυτή την ανάταξη και την ανάπτυξη πως την φαντάζεστε; Και αυτό γιατί η ανάπτυξη είναι προφανές ότι δεν διατάσσεται.
Με ένα μείγμα μέτρων που θα αξιοποιεί τα διαθέσιμα, ανενεργά αναπτυξιακά εργαλεία, τα οποία και μπορούν να ενισχύσουν τη ρευστότητα της Οικονομίας, όπως είναι το ΕΣΠΑ, το ΤΕΜΠΜΕ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα «πακέτα» ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα υπό την προϋπόθεση ότι μέρος τους θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία.
Μείγμα που θα περιλαμβάνει όμως και μέτρα τόνωσης της αγοράς, μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους, τα οποία δημιουργούν ανάκαμψη της οικονομίας, δίνουν ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα και επιτρέπουν να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. Μέτρα αντισταθμιστικά στην ύφεση, όπως η εμπροσθοβαρής αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων, η επιτάχυνση έργων παραχώρησης και ΣΔΙΤ, η αναβάθμιση του θερμοδυναμικού αποθέματος κατοικιών, η ενοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών του Κράτους, ο συμψηφισμός οφειλών, η επιδότηση στεγαστικού δανείου κ.α.
Μείγμα που θα στηρίζεται σε μια ορθολογική διαχείριση και μια δυναμική και στοχευμένη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας η οποία μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο, να μειώσει το ύψος του χρέους, και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.
Μείγμα όμως που θα διαμορφώνει και τις προοπτικές ανάπτυξης για την χώρα. Με την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, με την επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία, με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας μέσω της διαμόρφωσης απλών και σταθερών κανόνων, της βελτίωσης του ρυθμιστικού πλαισίου των αγορών, της σταδιακής μείωσης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, της τόνωσης της εξωστρέφειας και της ανάδειξης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
Αυτές οι προτάσεις, οι οποίες και συνεχώς εμπλουτίζονται, αποτελούν την εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση.
Να σας το θέσω αλλιώς. Μπορεί η χώρα μας να αντέξει το τρέχον δανειακό βάρος χωρίς να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση; Παραμένει εφικτός ο στόχος σας για μηδενισμό του ελλείμματος σε διάστημα 18 ή 24 μηνών;
Ναι, η χώρα μπορεί να αντέξει το δανειακό της βάρος αρκεί να αλλάξει το μείγμα της οικονομικής της πολιτικής η Κυβέρνηση.
Ώστε να αντιμετωπισθούν ταυτόχρονα έλλειμμα, χρέος και ύφεση.
Η παρούσα δημοσιονομική προσαρμογή είναι οικονομικά αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη.
Ενδεικτικά μόνο να αναφέρω ότι η διόγκωση της ανεργίας έχει στερήσει από τα κρατικά ταμεία περίπου 6 δισ. ευρώ μόνο το 2010.
Περίπου 3,5 δισ. ευρώ από τις απώλειες εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία και 2,5 δισ. ευρώ από τα επιδόματα ανεργίας.
Με λίγα λόγια, η μονοδιάστατη συσταλτική δημοσιονομική πολιτική προσπαθεί να μειώσει το διαρθρωτικό έλλειμμα, διογκώνοντας όμως την κυκλική του συνιστώσα.
Αυτή η διάκριση αποτέλεσε τον πυρήνα της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας τον περασμένο Ιούλιο.
Πρόταση η οποία συνδύαζε συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής και μέτρα ανάταξης της Οικονομίας ώστε η δημοσιονομική προσαρμογή να είναι ταχύτερη και βιώσιμη.
Πρόταση η οποία εδράζονταν στα δεδομένα της οικονομίας τότε, που ήταν καλύτερα από τα σημερινά.
Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω ότι η ύφεση εκτιμάτο τότε στο 3%, και σήμερα διαμορφώνεται στο 4,5%.
Η Νέα Δημοκρατία όμως επικαιροποιεί και εμπλουτίζει την πρότασή της και πολύ σύντομα θα την υποβάλλει στο ελληνικό λαό.
Το γεγονός, όμως, ότι πρέπει να στοχεύουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, επιβάλλεται όχι μόνο από την αναγκαιότητα να αντιμετωπίσουμε το ύψος και τη δυναμική του χρέους, αλλά και από τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται στο πλαίσιο της οικονομικής διακυβέρνησης, που επιβάλλουν, πλέον, σε κάθε χώρα να μειώνει τμηματικά και σταθερά το χρέος της, τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι αυτό να διαμορφωθεί στο 60% του ΑΕΠ.
Όλα αυτά συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η χώρα θα πρέπει να στοχεύσει σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και όχι απλώς σε πρωτογενή πλεονάσματα, όπως κάνει το «Μνημόνιο». Και η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας στόχευε ακριβώς σε αυτό.
Αν ο λαός δώσει εντολή συγκυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία θα αρνηθεί αυτή την εντολή; Αναφέρομαι σε ένα ενδεχόμενο εκλογών. Βλέπουμε δημοσκοπικά ότι, αυτή τη στιγμή, το ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων μόλις που ξεπερνάει το 40%-45%.
Ο Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας πρόσφατα, με ευθύτητα και σαφήνεια, απάντησε στο ερώτημά σας.
Στόχος είναι η αυτοδυναμία.
Από εκεί και πέρα, η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει ότι υπηρετεί με υπευθυνότητα των εκάστοτε θεσμικό της ρόλο.
Ο κύριος Σαμαράς μίλησε όμως για θεόσταλτες εξωθεσμικές λύσεις με στόχο να μην τον αφήσουν να κυβερνήσει, με στόχο να μην τον αφήσουν να αποκτήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Ποιοι είναι αυτοί οι θεόσταλτοι εξωθεσμικοί παράγοντες που θέλουν να διαμορφώσουν αποτέλεσμα;
Νομίζω ότι ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, τόσο σε ομιλίες του όσο και σε συνεντεύξεις του, έδωσε τις σχετικές ερμηνείες. Αυτές αρκούν…
Ο κύριος Παπανδρέου, σύμφωνα με πληροφορίες, εμφανίζεται προβληματισμένος από το γεγονός ότι η κυβέρνηση δέχεται ισχυρότατες πιέσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό για να παρεκκλίνει των προσπαθειών που καταβάλλει για τη διάσωση της χώρας και επαναλαμβάνει ότι δεχόμαστε επίθεση από παντού και ότι είμαστε σε πόλεμο. Το υιοθετείτε; Δέχεται επίθεση από παντού η χώρα μας;
Η Κυβέρνηση βρίσκεται πια αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της πολιτικής της, με τις παρατεταμένες αδυναμίες στη λειτουργία της και με ένα διευρυμένο έλλειμμα ειλικρίνειας και αξιοπιστίας.
Κάθε μέρα που περνά, τα παραπάνω αναδεικνύονται με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση.
Είναι προφανές ότι για να καλύψει αυτές τις αδυναμίες, ο κ. Πρωθυπουργός «φαντάζεται» παντού εχθρούς…
Για τον κ. Πρωθυπουργό άλλωστε πάντα φταίνε οι άλλοι.
Η Νέα Δημοκρατία για τα προβλήματα ελλείμματος και χρέους, η Ευρώπη για τα αργά ανακλαστικά της, οι οίκοι αξιολόγησης για τις εκτιμήσεις τους, οι αγορές για την κερδοσκοπική τους διάθεση…
Αλήθεια, αυτή η Κυβέρνηση, στον 1½ χρόνο θητείας της, δεν φταίει για τίποτα;
Εκτιμάτε ότι είμαστε κοντά στο ενδεχόμενο εκλογών;
Οι εκλογές είναι πάντα διέξοδος στα αδιέξοδα.
Και τα κυβερνητικά αδιέξοδα είναι πολλά και διευρυνόμενα.
Η επιλογή, βεβαίως, είναι του κυρίου Πρωθυπουργού.
Πάντως η εκλογολογία είναι ζημιογόνος για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία της.
Αυτό απεδείχθη πρόσφατα όταν ο κ. Παπανδρέου άνοιξε ζήτημα πρόωρων εκλογών με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Και είδαμε όλοι μας πού πήγαν τα spreads τις επόμενες μέρες.
Η Νέα Δημοκρατία συνεπώς, η οποία με υπευθυνότητα επιτελεί το θεσμικό της ρόλο, δεν θα μπει ποτέ σε ρητορική εκλογολογίας, ειδικά όταν δεν μπορεί να επιβάλει εκλογές.
Μιλήσατε για υπευθυνότητα και θυμήθηκα τη συνέντευξη που έδωσε στο προηγούμενο φύλλο της Hellenic Mail η αρχηγός της Δημοκρατικής Συμμαχίας, η κυρία Μπακογιάννη, και στο σχετικό ερώτημα για τη Νέα Δημοκρατία είπε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα λαϊκίστικο, αριστερίστικο κόμμα, λέγοντας, χαρακτηριστικά, ότι Συνασπισμός, ΚΚΕ και Νέα Δημοκρατία δεν έχουν διαφορές. Τι απαντάτε σε αυτή την προσέγγιση;
Οι λέξεις «υπευθυνότητα» και «συνέπεια» θα πρέπει να εκφέρονται με ιδιαίτερη σύνεση και προσοχή.
Αν πάντως είναι λαϊκισμός η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για συμψηφισμό οφειλών και για χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, τότε μάλλον λαϊκίζει και η Δημοκρατική Συμμαχία…
