Μεταρρυθμίσεις

Ομιλία στην παρουσίαση των βιβλίων των Πάνου Καζάκου «Μετά το Μνημόνιο» και Παναγιώτη Λιαργκόβα & Σπύρου Ρεπούση «Κρίση, δανεισμός και χρεοκοπία»

Κυρίες και Κύριοι,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Συγγραφείς του Βιβλίου και τις Εκδόσεις Παπαζήση για την πολύ τιμητική πρόσκληση που μου απηύθυναν, να παρουσιάσω, μαζί με άλλους εκλεκτούς καλεσμένους, Συναδέλφους μου από τον πανεπιστημιακό χώρο και το πεδίο της πολιτικής, τα εξαιρετικά βιβλία τους.

Για εμένα, η αποδοχή αυτής της πρόσκλησης ήταν πρόκληση και ευκαιρία.

Πρόκληση, προκειμένου να αντλήσω σκέψεις και προτάσεις για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της οικονομικής πολιτικής.

Ευκαιρία, να δω συγκεντρωμένη και εστιασμένη, σε ένα εγχειρίδιο, την ελληνική και διεθνή εμπειρία σε ζητήματα κρίσεων, δανεισμού και χρεοκοπίας.

Σήμερα, αισθάνομαι δικαιωμένος γι’ αυτή την επιλογή.

Και αυτό γιατί, και τα δύο βιβλία αποτελούν εφαλτήριο για γόνιμη σκέψη και θρυαλλίδα για προβληματισμό.

Θα μου επιτρέψετε, στο πλαίσιο και της δικής μου συμβολής στη σημερινή παρουσίαση, να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις που αναδύονται από το περιεχόμενο των βιβλίων.

Και θα τις αναπτύξω, θέτοντας τα αντίστοιχα, σχετικά, ερωτήματα, με χρονολογική σειρά.

1η Σκέψη: Η σημερινή κρίση στην Ελλάδα είναι διεθνής ή εγχώρια;

Πρόσφατα, προχθές, ο κ. Πρωθυπουργός είπε ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όχι ελληνική.

Βέβαια ο ίδιος, ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σταθερά υποστήριζε το αντίστροφο: ότι η κρίση είναι εγχώρια και όχι διεθνής.

Μάλλον όμως και αυτό ήταν ένα από «τα ατελείωτα παραδείγματα αντιπολιτευτικής ανευθυνότητας», στα οποία αναφέρεται ο Καθηγητής κ. Καζάκος στο βιβλίο του.

Κατά την άποψή μου, η διεθνής κρίση διέλυσε χρόνιες ψευδαισθήσεις και υποκριτικές συμπεριφορές για την πραγματική κατάσταση της χώρας και της Οικονομίας της.

Η Ελληνική Οικονομία έχει συσσωρευμένες, από χρόνια, δομικές αδυναμίες, υψηλό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, υψηλό και με αυξητική δυναμική δημόσιο χρέος, πρόβλημα σύγχρονου και βιώσιμου αναπτυξιακού προτύπου.

Με υπερβάλλουσα ζήτηση από τη μία και κακή χρήση των πόρων από την πλευρά της προσφοράς.

Ορθώς, συνεπώς, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι «είναι πρωτίστως ενδογενείς οι παράγοντες που καθόρισαν τη στρεβλή δυναμική του συστήματος».

«Και η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση που ακολούθησε, βρήκε την Ελλάδα χωρίς συστοιχίες αντιστάθμισης».

Όμως, σε αυτό το σημείο πρέπει να τονισθεί ότι τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του ’80.

Αυτή τη δεκαετία αναπτύχθηκαν έντονες δημοσιονομικές ανισορροπίες και ακολουθήθηκε μια επεκτατική πολιτική με αποτέλεσμα την εκρηκτική διόγκωση του δημοσίου χρέους.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, σε αυτή τη δεκαετία, το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης ήταν, κατά μέσο όρο, 13% του ΑΕΠ.

Αυτά τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα οδήγησαν στην έκρηξη του δημοσίου χρέους, από το 22% του ΑΕΠ το 1980 στο 71% του ΑΕΠ το 1990.

Έτσι, ενώ στις αρχές της δεκαετίας, η Ελλάδα ήταν η λιγότερο χρεωμένη χώρα της σημερινής Ευρωζώνης, στο τέλος της, μετά από δύο υποτιμήσεις της δραχμής, μετά από μια διετία ασφυκτικής λιτότητας, και αφού η χώρα απορρόφησε τα Κοινοτικά Μεσογειακά Προγράμματα, βρέθηκε με τριπλάσιο χρέος.

Και σε αυτό δεν περιλαμβάνεται η εκρηκτική αύξηση στα χρέη των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και των αγροτικών συνεταιρισμών.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι οι εγγυήσεις του Δημοσίου για δάνεια από ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης ανήλθαν το 1989 στο 32% του ΑΕΠ.

Τα επόμενα 3 χρόνια, περίπου, οι μισές – από αδυναμία εξυπηρέτησής τουςκατέπεσαν, εκτοξεύοντας το χρέος στο 110% του ΑΕΠ.

Είναι επίσης γεγονός ότι από το 1990, ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια αντιμετώπισης των ανισορροπιών και στρεβλώσεων της Ελληνικής οικονομίας.

Δεν αντιμετωπίσαμε όμως με επάρκεια το πρόβλημα που δημιουργήθηκε την προηγούμενη δεκαετία.

2η Σκέψη: Για τη σημερινή κατάσταση φταίει η διακυβέρνηση της ΝΔ;

Η πραγματικότητα δείχνει ότι, από το 2004 ως το 2007, τόσο τα δημοσιονομικά ελλείμματα, όσο και το δημόσιο χρέος μειώθηκαν σημαντικά, ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Μετά το 2008 τα ελλείμματα πράγματι διευρύνθηκαν, κυρίως ως αποτέλεσμα όμως της διεθνούς κρίσης.

Το μέσο δημοσιονομικό έλλειμμα των χωρών της Ευρωζώνης δεκαπλασιάστηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ μεταξύ 2007 και 2009. Από το 0,6% το 2007, ανέβηκε στο 6,4% το 2009.

Ενώ το μέσο χρέος των χωρών της Ευρωζώνης ανέβηκε, από το 66% του ΑΕΠ το 2007, στο 78% το 2009.

Βέβεια, η αύξηση των δαπανών του κράτους περίπου κατά 23 δισ. ευρώ την περίοδο 20042009, αν αφορούσε κατά 78% μισθούς, συντάξεις και επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων, υπερέβη κατά πολύ τις δυνατότητες της Οικονομίας.

3η Σκέψη: Ποιές είναι οι ευθύνες της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μέχρι να μπούμε στο Μνημόνιο;

Αρκετές από αυτές επισημαίνονται και από τους Συγγραφείς. Η Κυβέρνηση:

1ον. Συνέβαλε, με πράξεις και παραλείψεις, στη διόγκωση του ελλείμματος του 2009, αφού, άλλωστε, κυβέρνησε για το 1/4 του χρόνου.

2ον. Δεν είχε σχέδιο και αναλώθηκε σε διακηρύξεις.

3ον. Ψήφισε Προϋπολογισμό που ενσωμάτωνε μη ρεαλιστικούς στόχους.

4ον. Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης κατώτερο των περιστάσεων.

5ον. Εμφάνισε διαχειριστικές αδυναμίες και υπέπεσε σε σωρεία παλινωδιών.

6ον. Έστελνε αντιφατικά μηνύματα στις αγορές, με αποτέλεσμα ακόμη και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να συστήσουν στα κυβερνητικά στελέχη να σιωπήσουν.

7ον. Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της.

8ον. Θριαμβολογούσε, αδικαιολόγητα, για Ευρωπαϊκές αποφάσεις.

9ον. Δεν άντλησε έγκαιρα κεφάλαια από τις αγορές.

10ον. Άργησε να πάρει τα αναγκαία μέτρα.

Ο κ. Τρισέ, όπως μας υπενθυμίζει το βιβλίο των Λιαργκόβα και Ρεπούση, τόνισε ότι η «η Ελληνική Κυβέρνηση άργησε πάρα πολύ να αναγνωρίσει την έκταση του προβλήματος και να λάβει τα αναγκαία μέτρα».

Έτσι, η Κυβέρνηση μετέτρεψε ένα πρόβλημα ελλείμματος και χρέους, κοινό στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως άλλωστε καταγράφει ο εφετινός Προϋπολογισμός, σε κρίση δανεισμού.

Με αποτέλεσμα την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης.

4η Σκέψη: Ποια είναι η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας σήμερα;

  • Η ύφεση είναι μεγάλη, πολύ βαθύτερη από τις αρχικές και πρόσφατες εκτιμήσεις.
  • Η ανεργία έχει διαμορφωθεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα.
  • Η ψυχολογία νοικοκυριών και επιχειρήσεων έχει καταρρεύσει.
  • Η αναπτυξιακή διάσταση απουσιάζει.
  • Αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιούνται.
  • Η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας επιδεινώνεται.
  • Το κόστος δανεισμού έχει εκτοξευθεί στα ύψη.
  • Το «εσωτερικό χρέος» έχει διογκωθεί, και αυτό γιατί το κράτος, όπως ορθώς επισημαίνει ο κ. Καζάκος, μεταβιβάζει το κόστος της μη συμμόρφωσης στον ιδιωτικό τομέα με διάφορες μορφές, π.χ. στάση πληρωμών προς τους προμηθευτές, μη επιστροφή ΦΠΑ στους εξαγωγείς, πάγωμα έργων.
  • Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί και διατηρεί τη δυναμική του.
  • Οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Οι Κυβερνητικές προβλέψεις και διαβεβαιώσεις διαρκώς διαψεύδονται και οι αποκλίσεις από τους στόχους διογκώνονται.

Αποκλίσεις που οδηγούν σε νέα, δυσβάσταχτα μέτρα.

Μέτρα κοινωνικά άδικα και οικονομικά αναποτελεσματικά.

Όπως αυτά που λαμβάνονται ή θα ληφθούν μέσα στο 2011, συνολικού ύψους περίπου 10% του ΑΕΠ για να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, μόλις κατά 2% του ΑΕΠ.

Οικονομική αποτελεσματικότητα, για να χρησιμοποιήσω έκφραση που επαναλαμβάνεται συχνά στο βιβλίο του κ. Καζάκου, μόλις 20%.

Και όλα αυτά γιατί έχει αποτύχει η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική.

Τόσο στην έμπνευση όσο και στην εκτέλεσή της.

Τόσο στη επίτευξη της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής, όπου ο ρυθμός συμμόρφωσης όπως αναφέρουν και οι Συγγραφείς είναι μεγαλύτερος, όσο και στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών.

5η Σκέψη: Πως αξιολογείτε την κατάσταση από εδώ και μπρος;

Θα μου επιτρέψετε να μείνω στην τελευταία Έκθεση των Εταίρων στην οποία αποδεικνύεται ότι τα απανωτά «σχέδια σωτηρίας» της χώρας απέτυχαν.

«Πάτος στο βαρέλι» του χρέους δεν υφίσταται, αφού η κατάσταση της Οικονομίας επιδεινώνεται.

Συγκεκριμένα:

1ον. Η χώρα εκτιμάται ότι θα επιστρέψει στις αγορές σε μια δεκαετία, το 2021, όταν η αρχική πρόβλεψη της κυβέρνησης ήταν για εφέτος και η μεταγενέστερη της τρόικας για το 2013-2014.

2ον. Δεν αναμένεται ανάκαμψη της Οικονομίας πριν από το 2013. Επισημαίνεται ότι, μέχρι πρόσφατα, αυτή προβλεπόταν για το 2012. Η ύφεση πλέον εκτιμάται στο 5,5% για το 2011, υψηλότερη από το 2010, και στο 2,8% για το 2012, αντί ανάπτυξης 0,8% που προβλέπεται από το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο.

3ον. Το χρέος θα παραμείνει σε επίπεδα άνω του 130% του ΑΕΠ μέχρι το 2030.

4ον. Εντοπίζονται καθυστερήσεις και διαχειριστικές αδυναμίες στην προετοιμασία και υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Για παράδειγμα ο κανόνας 1 προς 10 για τις προσλήψεις στο δημόσιο δεν έχει εφαρμοστεί.

5ον. Οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2011 δεν επιτυγχάνονται. Οι αποκλίσεις διευρύνονται. Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 8,5% – 9,0% του ΑΕΠ το 2011, από 7,3% που ήταν οι εκτιμήσεις του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου. Απαιτούνται περιοριστικά μέτρα ύψους 61,8 δισ. ευρώ την περίοδο 2010-2014, όταν το Μνημόνιο προέβλεπε 30 δισ. ευρώ μέχρι το 2013.

6ον. Ο στόχος των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις δεν θα επιτευχθεί. Μάλιστα, η απόκλιση θα είναι αισθητή. Εκτιμάται ότι τα έσοδα θα ανέλθουν στο 1,7 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του έτους, αντί πρόβλεψης για 5 δισ. ευρώ.

7ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή εξακολουθεί να είναι οικονομικά αναποτελεσματική. Προβλέπεται να ληφθούν μέτρα ύψους 6% του ΑΕΠ για να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, κατά 1,7% του ΑΕΠ (αποτελεσματικότητα 28,3%).

Συμπερασματικά, όπως αναφέρει και ο κ. Καζάκος:

  • Πολλές προσδοκίες που επενδύθηκαν στο Μνημόνιο ήταν υπερβολικές.
  • Μερικές διαψεύστηκαν, πράγμα που θέτει και ζητήματα εγκυρότητας της θεωρίας στην οποία βασίζεται.
  • Υποτιμήθηκαν οι επιπτώσεις της εμπροσθοβαρούς δημοσιονομικής προσαρμογής στην ύφεση που τελικά ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη.
  • Υποτιμήθηκε η επίπτωση των νέων φόρων στις τιμές που τελικά αυξήθηκαν ενώ η ζήτηση μειωνόταν.
  • Οι ονομαστικοί μισθοί υποχώρησαν, αλλά όχι οι τιμές.
  • Οι προτεραιότητες της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι συζητήσιμες.
  • Η αναμενόμενη εσωτερική υποτίμηση έχει δομικά όρια και μπορεί να ευνοήσει αδύναμες παραγωγικές δομές.

6η Σκέψη: Δεν αρκούν οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του χρέους;

Μόνο η Κυβέρνηση, όπως αναφέρει και το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, εξακολουθεί να αιθεροβατεί υποστηρίζοντας ότι «η συμφωνία της 21ης Ιουλίου διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του χρέους».

Η τελευταία Έκθεση για την Ελλάδα επιβεβαιώνει την ανάγκη αναθεώρησης εκείνης της απόφασης.

Όπως ορθώς αρκετοί, μεταξύ των οποίων και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, είχαμε επισημάνει και προβλέψει από τότε.

Και αυτό γιατί, μεταξύ άλλων, οι παραδοχές της συμφωνίας δεν ήταν ρεαλιστικές, δημιουργώντας μεγάλο χρηματοδοτικό κενό.

7η Σκέψη: Ποιοι είναι οι κίνδυνοι από την αναθεώρηση της Συμφωνίας;

Η αναθεώρησή της απαιτεί προσοχή, γιατί εμπεριέχει μεγάλους κινδύνους, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τη σταθερότητα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας Οικονομίας.

  • Κινδύνους για τις αντοχές και τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και την αναγκαία επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων.
  • Κινδύνους για τον εθελοντικό χαρακτήρα της συμμετοχής των ιδιωτών ώστε να μην «πυροδοτηθούν» άλλες δυσάρεστες εξελίξεις, όπως η μετάδοση της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
  • Κινδύνους για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας, για όσο διάστημα – και αυτό εκτιμάται, δυστυχώς πλέον, ότι θα είναι πολύ μεγάλο – η χώρα θα μείνει εκτός αγορών.
  • Κινδύνους, τέλος, για τον οικονομικό έλεγχο της χώρας και την επιβολή βαρύτερης και παρατεταμένης λιτότητας στην Ελληνική Κοινωνία. Μία κοινωνία που έχει φθάσει στα όρια ανοχής και αντοχής της.

Σε κάθε περίπτωση, η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, εκτός από το όποιο «κούρεμα», προϋποθέτει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και μεγάλα και συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα.

Όπως δήλωσε άλλωστε σήμερα και ο Λορέντζο Σμάγκι, μέλος του Συμβουλίου της ΕΚΤ, «όσοι πιστεύουν ότι μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αποτελεί τη λύση ξεχνούν ότι η συμφωνία του Ιουλίου έδειξε ότι η πραγματικότητα διαφέρει».

8η Σκέψη: Τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως χώρα;

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η άμεση συγκρότηση σχεδίου και η ανάληψη δράσεων για τη διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού προτύπου.

Προτύπου που θα στοχεύει, επί της ουσίας, στην επίτευξη της διατηρήσιμης ανάπτυξης, στην ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Βασικοί άξονες αυτού του σχεδίου πρέπει να είναι:

1ος. Η μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος, κυρίως, μέσω της περιστολής των δαπανών.

Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι διατηρήσιμη εάν βασίζεται σε περικοπή των πρωτογενών δαπανών.

Απαιτείται, όμως, και η αναδιάρθρωση των δαπανών με τη βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών και με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων.

Επιβάλλεται η αξιοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής μέσω της ενεργής δημοσιονομικής παρέμβασης, με αξιολόγηση του μεγέθους του πολλαπλασιαστή ανάλογα με το εργαλείο και τις δημοσιονομικές συνθήκες, για τη μακροχρόνια και ισόρροπη σταθεροποίηση της οικονομίας, για τη βελτίωση του μεσοπρόθεσμου δυνητικού ρυθμού ανάπτυξης και για την επίτευξη στόχων κοινωνικής πολιτικής.

2ος. Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων.

Με την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και του συντονισμού σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού, ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού.

3ος. Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών δαπανών ώστε να αντιμετωπισθεί το κύμα φτώχειας και ανεργίας που σαρώνει τη χώρα.

Με στοχευμένες παρεμβάσεις κοινωνικής πολιτικής.

Με τον εξορθολογισμό των μηχανισμών αναδιανομής εισοδήματος.

4ος. Η ανάληψη των αναγκαίων μέτρων τόνωσης της αγοράς και της Οικονομίας.

5ος. Η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

Μια ορθολογική διαχείριση και μια δυναμική και στοχευμένη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο, να μειώσει το ύψος του χρέους, και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.

6ος. Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

Αλλαγές, κάποιες από τις οποίες περιλαμβάνονται και στο «Μνημόνιο».

Μεταρρυθμίσεις, που πράγματι επί δεκαετίες δεν είχαμε θέσει σε εφαρμογή και οι οποίες είναι αναγκαίες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της  οικονομίας.

7ος. Η επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία.

Με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου και ποιοτικού συστήματος εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης.

8ος. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

  • Με τη διαμόρφωση απλών, διαφανών και σταθερών κανόνων.
  • Με τη βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών.
  • Με τη μείωση των φόρων.
  • Με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, αφού αυτές, στο ύψος που είναι διαμορφωμένες, δημιουργούν προβλήματα στην απασχόληση και στην ανταγωνιστικότητα.

9ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Με τη βελτίωση της ποιότητας των θεσμών και τη δραστική μείωση της γραφειοκρατίας.

10ος. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Με την τόνωση της εξωστρέφειας και την ανάδειξη των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας.

Συμπερασματικά, είναι πλέον σαφές, ότι η ακολουθούμενη «συνταγή», και μάλιστα σε μεγαλύτερη δοσολογία, που επιδιώκει αρχικά τη δημοσιονομική προσαρμογή και μεταγενέστερα την ανάκαμψη, είναι λανθασμένη, ειδικά σε συνθήκες ύφεσης.

Τη θέση αυτή υποστηρίζουν επιφανείς νομπελίστες οικονομολόγοι και προσωπικότητες, κάποιοι από τους οποίους έχουν συνδέσει τη διαδρομή τους με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Συγκεκριμένα, ο Krugman σημειώνει ότι «η θεραπεία της αφαίμαξης σκοτώνει την Οικονομία», ο Stiglitz υπογραμμίζει ότι «τα μέτρα λιτότητας βουλιάζουν την Ελλάδα στην ύφεση», ο Solow υποστηρίζει ότι «για να μειωθούν τα ελλείμματα, πρέπει η Οικονομία να πάρει μπροστά», ενώ ο Delors τονίζει ότι, με αυτή τη «συνταγή», «μαθαίνουμε στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να πεθαίνουν αφού θεραπευτούν».

Δηλαδή ουσιαστικά εναρμονίζονται με τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας η οποία προτείνει δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία σε συνδυασμό με την Επανεκκίνηση της Οικονομίας.

Μόνο έτσι μπορούμε να μπούμε σε τροχιά βιώσιμης λύσης των προβλημάτων της Ελληνικής Οικονομίας, στο πλαίσιο πάντα της Ευρωζώνης.

Το ζητούμενο συνεπώς είναι, εγχώριες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, προσανατολισμένοι στην άμεση Επανεκκίνηση της Οικονομίας, να εντείνουμε τις προσπάθειες για δημοσιονομική εξυγίανση, υιοθέτηση αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, και ορθολογική διαχείριση και διαφανή αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

Και οι εταίροι μας να εφαρμόσουν πρακτικές κοινοτικής αλληλεγγύης, χωρίς δισταγμούς και καθυστερήσεις.

Μόνον έτσι το παίγνιο θα καταστεί θετικού αθροίσματος.

Αρκεί να αντιληφθούμε όλοι ότι η χώρα θα ισορροπήσει σε χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο.

Και ότι χρειάζεται υπομονή και επιμονή, διότι ο αγώνας είναι μαραθώνιος και όχι κατοστάρι.

Κυρίες και Κύριοι,

Η ξενάγηση στις σελίδες του βιβλίου, η οποία και δεν εξαντλείται σε αυτά τα στοιχεία, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη.

Εύχομαι ολόψυχα, το ανά χείρας βιβλίο να βρει την ανταπόκριση που προσδοκούν οι συγγραφείς, και να διαβαστεί, να μελετηθεί καλύτερα, από πολλούς, όσο γίνεται περισσότερους…

Συνέντευξη στην εφημερίδα “Πελοπόννησος της Κυριακής” – “Δύο Μεσοπρόθεσμα στη συσκευασία ενός”

1. Κύριε Σταϊκούρα, η χώρα διέρχεται μία κρίσιμη περίοδο, με σημείο αιχμής την 6η δόση. Κάνοντας την παραδοχή ότι θα την λάβουμε τον επόμενο μήνα, πιστεύετε ότι θα τεθούν νέες προϋποθέσεις για λήψη μέτρων για τις επόμενες δόσεις;

Καταρχάς, η λήψη ακόμη και της 6ης δόσης επιβάλλει νέα μέτρα, τόσο για εφέτος όσο και για το 2012.

Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι ενώ με βάση το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο προβλέπονταν η λήψη μέτρων ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ για το 2012, με βάση το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού τα μέτρα υπερδιπλασιάζονται, και ανέρχονται πλέον στα 13,2 δισ. ευρώ. Πρόκειται ουσιαστικά για «2 Μεσοπρόθεσμα Πλαίσια στη συσκευασία ενός Προϋπολογισμού».

Η Κυβέρνηση, μάλιστα, εμμένει στην ίδια λανθασμένη «συνταγή», την οποία ενισχύει σε μεγαλύτερη δοσολογία. Αυτή η εμμονή όμως, δυστυχώς, θα οδηγήσει τη χώρα σε νέα δημοσιονομική εκτροπή. Και σε νέα μέτρα.

Κάτι το οποίο καταγράφεται και στην τελευταία Δήλωση των εταίρων, σύμφωνα με την οποία θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα για την περίοδο 2013-2014.

2. Ποιά είναι η εκτίμησή σας για τη Δήλωση της Τρόικας, στην οποία αναφερθήκατε προηγουμένως;

Η Δήλωση συμπυκνώνει τα αδιέξοδα της οικονομικής πολιτικής.

Αποτυπώνει την ολιγωρία, την αναβλητικότητα, την ασυνέπεια, την ανεπάρκεια της Κυβέρνησης, και αναδεικνύει τις εσφαλμένες επιλογές και τις συνεχείς αναδιπλώσεις της.

Επιβεβαιώνει ότι και το «σχέδιο σωτηρίας» που εκπονήθηκε με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο απέτυχε.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη Δήλωση, δεν αναμένεται ανάκαμψη της Οικονομίας πριν από το 2013, δεν παρατηρείται βελτίωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και ενίσχυση των επενδύσεων, εντοπίζονται καθυστερήσεις και διαχειριστικές αδυναμίες στην προετοιμασία και υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2011 δεν επιτυγχάνονται, ο στόχος των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις δεν θα επιτευχθεί εφέτος.

Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι η ανάταξη της Οικονομίας είναι προαπαιτούμενο για να καταστεί η αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή βιώσιμη.

3. Πώς βλέπετε την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού;

Στο εννεάμηνο του έτους, τα έσοδα συνεχίζουν να καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες διογκώνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει, το έλλειμμα διευρύνεται.

Οι αποκλίσεις από τους στόχους διατηρούνται, παρά τις νέες, έκτακτες εισφορές και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων από το μήνα Σεπτέμβριο.

Στόχοι οι οποίοι, για 2η φορά αναθεωρούνται, φυσικά προς το χειρότερο, μήπως και κάποια στιγμή τελικά επιτευχθούν.

Ο κατήφορος της χώρας, δυστυχώς, δεν έχει τέλος.

Ενδεικτικά θα σας αναφέρω ότι το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 15,1% το εννεάμηνο του 2011 έναντι αναθεωρημένης πρόβλεψης, εντός της εβδομάδας μόλις, για αύξηση κατά 9,4%. Υπενθυμίζεται ότι η πρόβλεψη μέχρι σήμερα ήταν για μείωση κατά 3,9%!!!

Επίσης, τα καθαρά έσοδα μειώνονται κατά 4,2% έναντι νέου, για δεύτερη φορά αναθεωρημένου στόχου για αύξηση, μόλις, κατά 0,8%. Να θυμίσουμε ότι ο στόχος στο Μεσοπρόθεσμο ήταν για ετήσια αύξηση κατά 5,6% και στον Προϋπολογισμό για 8,5%.

Συνεπώς, καθίσταται σαφές ότι η Κυβερνητική πολιτική αδυνατεί να επιτύχει την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή.

4. Ο κ. Βενιζέλος είχε πει ότι δεν θα γίνει κανένα βήμα πίσω από την συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Πλέον όλοι ομολογούν, και η Κυβέρνηση, ότι οδεύουμε προς αναθεώρηση. Η Ελλάδα διαπραγματεύεται ή όλα γίνονται ερήμην μας; Ποιές θα είναι οι επιπτώσεις από το επερχόμενο “κούρεμα” του χρέους;

Καταρχάς, η συζήτηση που διεξάγεται σήμερα για μεγαλύτερο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, συζήτηση με απούσα την Ελληνική Κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι η πρόσφατη συμφωνία του Ιουλίου, παρά τα θετικά στοιχεία της, δεν έβαλε «πάτο στο βαρέλι».

Το γεγονός ότι σήμερα αναπτύσσονται «δεύτερες» σκέψεις για παραμέτρους των αποφάσεων και πολλοί, οι οποίοι «πετούσαν στα σύννεφα», προσγειώνονται στην πραγματικότητα, δικαιώνει τις αρχικές, νηφάλιες εκτιμήσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Και μόνο η Κυβέρνηση εξακολουθεί να αιθεροβατεί, αφού όπως αναφέρει και το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2012 «…η συμφωνία της 21ης Ιουλίου διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του χρέους».

Η αναθεώρηση όμως της απόφασης αυτής, απαιτεί προσοχή και εμπεριέχει μεγαλύτερα προβλήματα και δυνητικούς κινδύνους.

Ως προς τις αντοχές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την αναγκαία επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, των ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών ώστε, αφενός να διοχετευτεί ρευστότητα στην Οικονομία και αφετέρου να μην πληγούν περισσότερο οι συνταξιούχοι.

Ως προς τον εθελοντικό χαρακτήρα της συμμετοχής των ιδιωτών ώστε να μην «πυροδοτηθούν» άλλες, δυσμενέστερες εξελίξεις.

Ως προς την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας για όσο χρονικό διάστημα, και αυτό μπορεί να μην είναι σύντομο, η χώρα θα βρίσκεται εκτός αγορών.

Ως προς τον οικονομικό έλεγχο της χώρας και την επιβολή βαρύτερης και παρατεταμένης λιτότητας στην Ελληνική κοινωνία. Κοινωνία, που έχει φτάσει στα όρια ανοχής και αντοχής της.

5. Μας εξηγείτε την ακριβή θέση της Νέας Δημοκρατίας για την εργασιακή εφεδρεία και ποια είναι η ειδοποιός διαφορά από την κυβερνητική εφαρμογή;

Καταρχάς, η πρότασή μας για την εργασιακή εφεδρεία θα πρέπει να αξιολογηθεί από κοινού µε τη θέση μας για «πάγωμα» των προσλήψεων στο Δημόσιο για τρία χρόνια.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα µε την πρότασή μας, οι υπάλληλοι του Δημοσίου μπορεί να μειωθούν συνολικά κατά 90.000 την 1η χρονιά εφαρμογής, και κατά 230.000 σε βάθος πενταετίας.

Αντιθέτως, με την πρόταση της Κυβέρνησης, το προσωπικό του Δημοσίου μειώνεται κατά 55.000 την 1η χρονιά και κατά 145.000 σε βάθος πενταετίας.

Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να επιτύχει μείωση του ελλείμματος κατά 850 εκατ. ευρώ την 1η χρονιά εφαρμογής και κατά 4 δισ. ευρώ την 5η χρονιά.

Σύμφωνα µε την Κυβερνητική πρόταση, το έλλειμμα προβλέπεται να μειωθεί κατά 614 εκατ. ευρώ την 1η χρονιά και κατά 3 δισ. ευρώ την 5η χρονιά.

Το θετικό της πρότασής μας έγκειται στο γεγονός ότι ο υπάλληλος που θα υπαχθεί σε καθεστώς εφεδρείας θα παίρνει τις βασικές του αποδοχές και δεν θα απολυθεί, ενώ σύμφωνα με το σχέδιο της Κυβέρνησης ο υπάλληλος θα παίρνει το 60% των βασικών του αποδοχών και στη συνέχεια απολύεται.

Η πρόταση της Νέα Δημοκρατίας, επομένως, μειώνει καθοριστικά το έλλειμμα, χωρίς να προκαλεί έντονα κοινωνικά προβλήματα, ενώ η Κυβερνητική πρόταση προκαλεί κοινωνικές «εκρήξεις», αφού λειτουργεί ως προοίμιο απολύσεων, ενώ μειώνει το έλλειμμα πολύ λιγότερο.

Επιπρόσθετα, η πρότασή μας συνυπολογίζει, σε αντίθεση με το σχέδιο της Κυβέρνησης, τις επιπτώσεις που θα προκύψουν από τις απώλειες των ασφαλιστικών εισφορών και τη διόγκωση της ανεργίας. Δηλαδή, τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν χάνουν τις εισφορές όπως θα γινόταν σε περίπτωση απολύσεων και το Δημόσιο δεν επιβαρύνεται με τα επιδόματα ανεργίας που θα κατέβαλλε στην περίπτωση αυτή.

Το αποτέλεσμα είναι η Οικονομία να βγαίνει κερδισμένη αφού ο μισθός που παίρνουν όσοι υπάγονται σε καθεστώς εφεδρείας περνά στην αγορά μέσω της κατανάλωσης, από την οποία και το Δημόσιο έχει έσοδα λόγω φόρων κ.λπ.

Κι όλα αυτά, χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψιν πόσο θα έχει επιβαρυνθεί η Οικονομία από την ύφεση, που θα έχει εντωμεταξύ βαθύνει, αλλά και από τις δυσμενείς πολλαπλασιαστικές συνέπειες στον ιδιωτικό τομέα λόγω της πρόσθετης ανεργίας, που θα έχει δημιουργηθεί εξαιτίας των λουκέτων στην αγορά από τη μείωση της κατανάλωσης.

6. Υπήρξε τις προηγούμενες ημέρες σύγχυση σχετικά με το πώς η Νέα Δημοκρατία θα αντιμετωπίσει, εφόσον γίνει Κυβέρνηση, το θέμα των εφέδρων του Δημοσίου. Ποιά είναι η θέση σας;

Ισχύουν οι θέσεις του Κόμματος όπως έχουν εκφρασθεί δημοσίως.

7. Η ΝΔ μιλά για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου. Σε ποιά σημεία πιστεύετε οτι αυτό είναι εφικτό; Από τις συνομιλίες σας με την Τρόικα, αφήνονται περιθώρια;

Από το Μάιο του 2010, έχει καταστεί πλέον σαφές ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται.

Και ήδη, λόγω των εσφαλμένων επιλογών της, των συνεχών αναδιπλώσεων και της αβελτηρίας της, έχει χάσει και κάθε ίχνος αξιοπιστίας.

Εμείς δεν πιστεύουμε ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι εύκολη υπόθεση. Το αντίθετο μάλιστα. Πιστεύουμε, όμως, ότι είναι ρεαλιστική.

Η Νέα Δημοκρατία ως Κυβέρνηση, με νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή, θα την επιδιώξει.

Προς αυτή την κατεύθυνση, καταρχάς συνηγορεί το γεγονός ότι, από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αποτιμήσαμε ορθά το περιεχόμενο και αξιολογήσαμε τις δυσμενείς επιπτώσεις του Μνημονίου. Έχουμε, συνεπώς, αντίληψη της κατάστασης της Οικονομίας, όταν άλλοι θριαμβολογούσαν.

Επιπρόσθετα, καταθέσαμε μία ρεαλιστική πρόταση, η οποία περικλείει πτυχές των Προγραμμάτων που ήδη υλοποιούνται με επιτυχία σε άλλες χώρες (Ιρλανδία και Πορτογαλία).

Ενώ, πιστεύουμε και υποστηρίζουμε πολιτικές επιλογές όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, η υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών, η μείωση της σπατάλης στο Δημόσιο. Άλλωστε, επί τελευταίας διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας πραγματοποιήθηκαν αποκρατικοποιήσεις ύψους 7,5 δισ. ευρώ. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, ψηφίσαμε πρόσφατα στον Εφαρμοστικό Νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, όλες τις διατάξεις που σχετίζονται με τη μείωση των δαπανών.

Να σας θυμίσω, επίσης, ότι η Τρόικα, στην Έκθεση του Ιουνίου, θεωρεί θετική τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις αποκρατικοποιήσεις, υιοθετεί προτάσεις της, όπως είναι ο μηχανισμός τεκμαρτής φορολόγησης για τους αυτοαπασχολούμενους, και συμφωνεί μαζί της στην αναγκαιότητα ενίσχυσης της ρευστότητας της Οικονομίας μέσω της εξόφλησης του «εσωτερικού χρέους» του Κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα, η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται τόσο για την ορθότητα της κριτικής της όσο και για το ρεαλισμό των θέσεων της.

Δελτίο Τύπου σχετικά με το ζήτημα της απελευθέρωσης των ΤΑΧΙ

Ο Βουλευτής Φθιώτιδας της ΝΔ και Αναπλ. Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης της Οικονομίας-ΝΔ, σχετικά με το ζήτημα της απελευθέρωση τωνTAXI, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των ΤΑΧΙ θα επιφέρει σημαντικά περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά προβλήματα, θα διαμορφώσει συνθήκες «συγκέντρωσης» της αγοράς και θα οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο τους αυτοκινητιστές, παλαιούς και νέους.

Σχετικές μελέτες του ΕΜΠ, του ΟΟΣΑ και της Διεθνούς Ένωσης Αστικών συγκοινωνιών επιβεβαιώνουν αυτές τις εκτιμήσεις.

Ως Αξιωματική Αντιπολίτευση στηρίζουμε την απελευθέρωση των ΤΑΧΙ, στη βάση όμως, συγκεκριμένων κανόνων. Με την επιβολή πληθυσμιακών κριτηριών όπως ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ενσωμάτωση τοπικών κριτηρίων για τα περιφερειακά ΤΑΧΙ, με τη θεσμοθέτηση νέου κανονισμού λειτουργίας για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, με τη διαμόρφωση οικονομικών προϋποθέσεων για την αγοραπωλησία των αδειών.

Σε κάθε περίπτωση, οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν μπορούν να προχωρήσουν με συνοπτικές διαδικασίες, με ισοπεδωτικές λογικές, με ερασιτεχνικούς αυταρχισμούς.

Αντί λοιπόν, η Κυβέρνηση να επιδίδεται σε στείρες πρακτικές και τεχνάσματα, ας συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευθύνης της, ιδίως μάλιστα τη στιγμή αυτή που κορυφώνεται η τουριστική περίοδος».

Δήλωση σχετικά με το ρόλο της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ)

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας έκανε την ακόλουθη δήλωση, σχετικά με το ρόλο της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου:

«Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (Ταμείο) έχει ως σκοπό την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Μεταξύ άλλων, και ακίνητης περιουσίας την οποία, μέχρι σήμερα, σε σημαντικό βαθμό, διαχειρίζεται η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ).

Με δεδομένη:

  • Την αναγκαιότητα διασφάλισης της αποδοτικής λειτουργίας του Ταμείου.
  • Την αναγκαιότητα στρατηγικής διαχείρισης της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου.
  • Τη σύσταση, σύμφωνα με το «Μνημόνιο», Γενικής Γραμματείας Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας.
  • Την αναγκαιότητα υποστήριξης του Ταμείου με την τεχνογνωσία της ΚΕΔ και την «ευέλικτη χρησιμοποίηση» της εμπειρίας του προσωπικού της.
  • Την αναγκαιότητα ολοκλήρωσης κάποιων έργων της ΚΕΔ.
  • Την αναγκαιότητα συνέχισης κάποιων δραστηριοτήτων της ΚΕΔ.
  • Τη διαδικασία μεταφοράς μιας πρώτης ομάδας ακινήτων από την ΚΕΔ στο Ταμείο.
  • Την αναγκαιότητα ολοκλήρωσης της καταγραφής της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου μέχρι το τέλος του 2012,

κατέθεσα σχετική Ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων, με την οποία καλούμε τον Υπουργό Οικονομικών να μας γνωρίσει ποιος θα είναι ο ρόλος της ΚΕΔ στη διαδικασία στρατηγικής διαχείρισης της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου».

Δήλωση σχετικά με την Τριμηνιαία Έκθεση του ΙΟΒΕ για την Ελληνική Οικονομία

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με την Τριμηνιαία Έκθεση του ΙΟΒΕ για την Ελληνική Οικονομία:

«Άλλη μία Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία, αυτή του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), αποτυπώνει τα αδιέξοδα της οικονομικής πολιτικής.

Αναδεικνύει τις εσφαλμένες επιλογές και πρακτικές, την ατολμία και τους δισταγμούς της ηγεσίας της Κυβέρνησης, πριν και μετά την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης.

Επιβεβαιώνει ότι το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο της Κυβέρνησης είναι σχέδιο εικονικής πραγματικότητας.

Αποδεικνύει ότι η Κυβέρνηση έχει πάρει «διαζύγιο» με το χρόνο και την πραγματικότητα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Έκθεση του ΙΟΒΕ:

  • Η Κυβέρνηση άργησε να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και δεν έλαβε έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα.
  • Οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Τα έσοδα καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες διογκώνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει, το έλλειμμα διευρύνεται. Χωρίς πρόσθετα μέτρα το έλλειμμα εφέτος θα διαμορφώνονταν στα επίπεδα του 2010.
  • Καμία αποκρατικοποίηση δεν έχει πραγματοποιηθεί επί 20 μήνες. Αντιλαμβάνεται συνεπώς κανείς ότι η Κυβέρνηση φοβάται τους «συντρόφους» και «πελάτες» της.
  • Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων [ΠΔΕ] (με δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή 5 σύμφωνα με το Ίδρυμα) περικόπτεται, για έκτη φορά από την αρχή του 2010, στο βωμό της «μαύρης τρύπας» των εσόδων και υπό συνθήκες πρωτόγνωρης ύφεσης και ανεργίας. Έτσι, η ήδη στεγνή αγορά αφυδατώνεται.
  • Η ύφεση εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στην περιοχή του 4% για το 2011, σε παραπλήσια έκταση με πέρυσι, βαθύτερη από τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις της Κυβέρνησης και των εταίρων μας (3,5% στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο και 3% στο αρχικό Μνημόνιο).
  • Η ανεργία εκτιμάται ότι θα κινηθεί στην περιοχή του 16,5% για το σύνολο του έτους (έναντι 14,5% που προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο).
  • Ο πληθωρισμός εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί, κατά μέσο όρο, στο 3,3% το 2011 (έναντι 2,9% που προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο).
  • Η ψυχολογία και οι προσδοκίες επενδυτών και καταναλωτών έχουν καταρρεύσει. Η ήδη αρνητική ψυχολογία υποδαυλίζεται από τα επιπρόσθετα φορολογικά μέτρα, την αυξανόμενη ανεργία, τις πολιτικές διεργασίες και τις κοινωνικές αντιδράσεις. Το αποτέλεσμα είναι ο δείκτης οικονομικού κλίματος να διαμορφωθεί στο 74 τον εφετινό Μάιο για τη χώρα μας, έναντι 105,4 στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
  • Βασικά μεγέθη της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας παρουσιάζουν έντονη πτωτική τάση (π.χ. βιομηχανική παραγωγή, κύκλος εργασιών στις κατασκευές, όγκος στο λιανικό εμπόριο κ.α.)
  • Πολλές από τις επιλογές της Κυβέρνησης, εκτός από κοινωνικά άδικες είναι και οικονομικά αναποτελεσματικές. Για παράδειγμα, η αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ στην εστίαση αναμένεται να συμπιέσει τη ζήτηση και να αυξήσει το κίνητρο για φοροδιαφυγή.Το χρέος αναμένεται να επιστρέψει στο επίπεδο του 2009, δηλαδή στο 127% του ΑΕΠ, το 2020 (υποθέτοντας ότι τα επίπεδα του ρυθμού μεγέθυνσης, του επιτοκίου και του πρωτογενούς πλεονάσματος θα παραμείνουν σε αυτά του 2015).

Τα ανωτέρω επιβεβαιώνουν την ορθότητα της κριτικής της Νέας Δημοκρατίας.

Νέα Δημοκρατία η οποία, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, παρά τη διαφωνία με τις επιλογές και τους χειρισμούς της Κυβέρνησης, αλλά και την αναποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής τήρησε στάση δημιουργικής ευθύνης.

Δεν άσκησε «δομική αντιπολίτευση».

Δεν είπε «όχι σε όλα», όπως μονότονα έκανε ως Αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ.

Στήριξε θεσμικές αλλαγές τις οποίες αξιολόγησε ως θετικές για την χώρα.

Στήριξε και στηρίζει, στοχευμένα, ό,τι θεωρεί ωφέλιμο για τη χώρα.

Και καταθέτει συνεχώς ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.

Προτάσεις αρκετές από τις οποίες περιλαμβάνονται και στην Έκθεση του ΙΟΒΕ στην προοπτική ύπαρξης πολιτικής συναίνεσης (όπως είναι π.χ. ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με έμφαση στους τομείς με δυναμικό συγκριτικό πλεονέκτημα, η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος μέσω του περιορισμού των δαπανών και της φοροδιαφυγής, οι αποκρατικοποιήσεις ευρέως φάσματος και η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, μέτρα για την ενίσχυση της ρευστότητας της Οικονομίας [π.χ. ενίσχυση του ΠΔΕ, μόχλευση των πόρων του ΕΣΠΑ με δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, υιοθέτηση διαδικασιών “fast track” για όλες τις ιδιωτικές επενδύσεις, αποπληρωμή χρεών Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα), η άρση των πολυάριθμων αντικινήτρων στην επιχειρηματικότητα και στις επενδύσεις, μέτρα για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης κ.α.)

Γιατί σήμερα, το ζητούμενο για τη χώρα μας είναι, μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις, μυωπικές προσεγγίσεις και ανεδαφικές δεσμεύσεις, με διορατικότητα, επιμονή, νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα, σε συνεργασία με τους εταίρους μας, να αναζητήσουμε το βέλτιστο οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση.

Εμείς, εγχώριες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, συντεταγμένα και αποφασιστικά, να εντείνουμε τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης, μένοντας σταθεροί στους στόχους, αλλά προσανατολισμένοι στην άμεση επανεκκίνηση της Οικονομίας, και οι εταίροι μας να εφαρμόσουν πρακτικές κοινοτικής αλληλεγγύης, χωρίς δισταγμούς και καθυστερήσεις.

Ιδιαίτερα σήμερα που αντιλαμβάνονται τη «συστημική» πλευρά της κρίσης χρέους.

Ώστε το παίγνιο να είναι θετικού αθροίσματος».

Συνέντευξη στο περιοδικό ΣΕΠΕ|news – “Το ακολουθούμενο μείγμα οικονομικής πολιτικής δεν αντιμετωπίζει με βιώσιμο τρόπο τα δημοσιονομικά προβλήματα και στερεί κάθε ίχνος αναπτυξιακής προοπτικής για τη χώρα”

Κύριε Σταϊκούρα, με ποιον τρόπο μπορεί η Περιφέρεια να συμβάλει στην οικονομική ανάταση της χώρας;

Με άσκηση ουσιαστικής και συνεκτικής περιφερειακής πολιτικής από την πλευρά της Πολιτείας, προκειμένου να εξασφαλίζονται σε όλους τους Έλληνες οι ίδιες συνθήκες διαβίωσης και ευημερίας.

Με σχεδιασμό, συντονισμό και εφαρμογή τομεακών και οριζόντιων εθνικών πολιτικών, λαμβάνοντας, βέβαια, υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά της κάθε περιφέρειας.

Tα εξαγγελθέντα «13 Σύμφωνα Περιφερειακής Ανάπτυξης», ένα ανά περιφέρεια, κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

Περιφερειακή πολιτική όμως δεν ασκείται με Συμφωνίες και Σύμφωνα επί Συμφώνων, αλλά με πρωτοβουλίες και δράσεις.

Προς αυτή την κατεύθυνση, απαιτείται μια νέα μακροπρόθεσμη στρατηγική αποδοτικότερης, αποτελεσματικότερης και περιβαλλοντικά ασφαλέστερης αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων της κάθε περιφέρειας, με ιεραρχημένη εξειδίκευση σε χωρικό επίπεδο, σε συνάφεια με τη δυναμική και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται σε κάθε περιφέρεια, σε αρμονία με τις προτεραιότητες που τίθενται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και με σύγχρονες, καινοτόμες μεθόδους υλοποίησης.

Με ιδιαίτερη μέριμνα στην αξιοποίηση και ανάδειξη του πρωτογενούς τομέα, μέσα και από τη διαμόρφωση και εκμετάλλευση της νέας ΚΑΠ, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αριθμός των Ελλήνων αγροτών, από επιλογή ή ανάγκη, αυξήθηκε το 2010.

Πώς κρίνετε τις πρώτες βδομάδες εφαρμογής του Καλλικράτη;

Από την συζήτηση του σχετικού Νομοσχεδίου είχαμε τονίσει ότι μια τέτοια μεταρρύθμιση πρέπει να εξυπηρετεί ορισμένες αρχές και προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων είναι η ριζική αναδιάρθρωση και εξυγίανση του Δημόσιου Τομέα τόσο σε επίπεδο Κεντρικής Διοίκησης όσο και σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η ανακατανομή πόρων, αρμοδιοτήτων και εξουσιών, η δημοσιονομική αποκέντρωση, η εξάλειψη των γραφειοκρατικών μηχανισμών, η χωροταξική κατανομή και οργάνωση με αντικειμενικά, κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια.

Αυτές όμως οι αρχές και προϋποθέσεις απουσιάζουν από την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης.

Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την εφαρμογή του Καλλικράτη, αφού, μεταξύ άλλων, δεν θεραπεύονται χρόνιες παθογένειες, αδυναμίες και υστερήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, παρατηρείται σύγχυση στη μεταφορά και κατανομή αρμοδιοτήτων και δεν συρρικνώνεται η γραφειοκρατία με δεδομένη την ίδρυση και ενσωμάτωση πλειάδας συλλογικών οργάνων στο πλαίσιο και των δύο βαθμίδων τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ας ευχηθούμε σύντομα να διορθωθούν τα λάθη και να καλυφθούν οι παραλείψεις.

Απ’ όλους ακούγεται η λέξη «ανάπτυξη». Πώς μπορεί να επιτευχθεί;

Κατ’ αρχάς να αποσαφηνίσουμε τον όρο «ανάπτυξη».

Η «οικονομική ανάπτυξη» υποδηλώνει όχι μόνο την ποσοτική αύξηση του ΑΕΠ («οικονομική μεγέθυνση»), αλλά και την ποιοτική βελτίωση των οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων που εξασφαλίζουν μονιμότερη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης για το σύνολο των πολιτών.

Εμπερικλείει συνεπώς τις ποσοτικές συνέπειες της μεγεθυντικής διαδικασίας, αλλά ταυτόχρονα έχει και ποιοτική διάσταση.

Για να επιτευχθεί βιώσιμη και διατηρήσιμη ανάπτυξη απαιτείται η διαμόρφωση ενός νέου, εξωστρεφούς αναπτυξιακού προτύπου που θα στηρίζεται στις επενδύσεις, στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης, στην επιχειρηματικότητα και στο δυναμικό εξαγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας.

Με ένα μείγμα μέτρων που θα αξιοποιεί τα διαθέσιμα, ανενεργά αναπτυξιακά εργαλεία, τα οποία και μπορούν να ενισχύσουν τη ρευστότητα της Οικονομίας, όπως είναι το ΕΣΠΑ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα «πακέτα» ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι μέρος τους θα διοχετευτεί στην πραγματική Οικονομία.

Μείγμα που θα περιλαμβάνει όμως και μέτρα τόνωσης της αγοράς, μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους, τα οποία δημιουργούν ανάκαμψη της οικονομίας, δίνουν ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα και επιτρέπουν να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. Μέτρα αντισταθμιστικά στην ύφεση, όπως η εμπροσθοβαρής αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων, η επιτάχυνση έργων παραχώρησης και ΣΔΙΤ κ.ά.

Μείγμα που θα στηρίζεται σε μια ορθολογική διαχείριση και μια δυναμική και στοχευμένη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας η οποία μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο, να μειώσει το ύψος του χρέους, και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.

Μείγμα που θα εδράζεται στην επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, με την επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία, με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, την τόνωση της εξωστρέφειας και την ανάδειξη των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας.

Αυτές οι προτάσεις, οι οποίες και συνεχώς εμπλουτίζονται, αποτελούν την εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση.

Ποιες είναι οι προτάσεις σας για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και τόνωσης της εξωστρέφειας;

Βασικά σημεία αυτής της πρότασης σας ανέπτυξα στο προηγούμενο ερώτημα. Κωδικοποιημένα:

  • Η διαμόρφωση απλών και σταθερών κανόνων για την αδειοδότηση και ίδρυση επιχειρήσεων (περιβάλλον, πολεοδομία, πυροσβεστική, υγειονομικές υπηρεσίες κτλ).
  • Η βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου των αγορών.
  • Η μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
  • Η ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων (με τον συμψηφισμό των οφειλών, την τμηματική καταβολή του ΦΠΑ, τη χορήγηση πιστώσεων μέσω της αξιοποίησης των «πακέτων» κρατικών εγγυήσεων προς τα πιστωτικά ιδρύματα).
  • Η μείωση της γραφειοκρατίας (με την ενοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους, το ξεμπλοκάρισμα των επενδύσεων, την κατάργηση συναρμοδιοτήτων, την ενοποίηση κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων, την κωδικοποίηση και απλοποίηση της νομοθεσίας).
  • Η παροχή κινήτρων προς την ιδιωτική πρωτοβουλία για την ενίσχυση της έρευνας και της καινοτομίας.
  • Η απλοποίηση και προώθηση διαδικασιών για τη συμμετοχή σε προγράμματα με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.
  • Η ενίσχυση της εξαγωγικής πολιτικής και ο συντονισμός των δράσεων εξωστρέφειας μέσω της δημιουργίας «Γενικής Γραμματείας Εξωστρέφειας». Με στόχο τη χάραξη εθνικής στρατηγικής εξαγωγών, τη συγκρότηση προτάσεων για πολιτικές και δράσεις στήριξης των εξαγωγών και τον ετήσιο έλεγχο και αξιολόγηση των εφαρμοστέων δράσεων εξωστρέφειας.
  • Η παροχή κινήτρων και η περαιτέρω ενίσχυση των εξαγωγικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε δυναμικούς κλάδους παραγωγής.

Τι πρέπει να κάνει η πολιτεία για να τεθούν σε λειτουργία οι κατάλληλες νέες τεχνολογίες με στόχο την καλύτερη λειτουργία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα;

Να προχωρήσει στην ανάπτυξη των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, και κυρίως του διαδικτύου, ως ζωτικού μέσου οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Βασικοί άξονες δράσης είναι:

  • Η υλοποίηση και παρακολούθηση έργων νέων τεχνολογιών (Κοινωνία της Πληροφορίας, Ψηφιακές Ενισχύσεις, Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας).
  • Η υλοποίηση έργων που είναι ενταγμένα στο ΕΠ Ψηφιακή Σύγκλιση.
  • Η στήριξη της ψηφιακής επιχειρηματικότητας μέσα από νέες επιχειρήσεις που βασίζονται σε επιχειρηματικά μοντέλα τα οποία αξιοποιούν δυναμικά τις τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών.
  • Η ψηφιακή περιβαλλοντική παρακολούθηση κτιρίων ώστε να εξετάζεται η ενεργειακή αποδοτικότητά τους και η ενεργειακή εξοικονόμηση πόρων.
  • Η προώθηση ενός δικτύου οπτικών ινών. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε ξεκινήσει ένα πρωτοπόρο τότε πρόγραμμα με στόχο να συνδεθούν με οπτικές ίνες 2 εκατ. νοικοκυριά σε όλη τη χώρα.
  • Η προώθηση του ηλεκτρονικού εμπορίου σε ιδιώτες και επιχειρήσεις.
  • Η διεύρυνση των υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ώστε να καλύπτεται, αν είναι δυνατό, το σύνολο των συναλλαγών των δημόσιων υπηρεσιών.

Στον τομέα της ψηφιακής σύγκλισης, δηλαδή της ενίσχυσης της «έξυπνης ανάπτυξης» δε χωράνε καθυστερήσεις.

Πώς μπορεί να καλυφθεί το ψηφιακό χάσμα μεταξύ των αστικών και των περιφερειακών περιοχών της χώρας όσον αφορά τον ψηφιακό αλφαβητισμό αλλά και την αδιαφάνεια στην οικονομία της χώρας;

Νομίζω ότι για το ψηφιακό χάσμα και τον ψηφιακό αναλφαβητισμό ήδη σας απάντησα.

Σε ότι αφορά την αδιαφάνεια και την φοροδιαφυγή, η σύγχρονη τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών έχει δημιουργήσει τεράστιες δυνατότητες για την υποβολή φορολογικών δηλώσεων, την ταυτοποίηση και παρακολούθηση των φορολογουμένων και τη διενέργεια φορολογικών ελέγχων και διασταυρώσεων.

Για το λόγο αυτό, οποιαδήποτε προσπάθεια αναδιοργάνωσης των φορολογικών υπηρεσιών πρέπει να εστιάζεται στη χρήση ηλεκτρονικών πληροφοριακών συστημάτων.

Η επιτυχής μηχανοργάνωση προϋποθέτει τη σε βάθος αναδιοργάνωση και απλοποίηση των φορολογικών διατάξεων, κανόνων, συστημάτων, πρακτικών και διαδικασιών. Η επιτυχής εφαρμογή των φορολογικών διατάξεων από τις φορολογικές αρχές απαιτεί την ταυτοποίηση των φορολογουμένων, τη διαχρονική παρακολούθηση των φορολογουμένων, και το συχνό έλεγχο των φορολογουμένων.

Στην κατεύθυνση αυτή, όπως αναφέρει και η Τράπεζα της Ελλάδος, οι φορολογικές αρχές θα μπορούσαν να καταρτίσουν έναν μοναδικό ατομικό ηλεκτρονικό φάκελο για κάθε φορολογούμενο μετά την ηλικία των 18 ετών (ή σε μικρότερη ηλικία, εάν εργάζεται ή συμμετέχει σε συναλλαγή επί ακίνητης περιουσίας). Επίσης θα ήταν σκόπιμο να δημιουργηθεί ένας μοναδικός ηλεκτρονικός φάκελος για κάθε μικρή επιχείρηση (ατομική, ΟΕ, ΕΕ κ.λπ., αλλά όχι ΑΕ).

Ένα τέτοιο σύστημα θα διασφάλιζε την έγκαιρη και συνεχή παρακολούθηση των συναλλαγών των φορολογουμένων, τις διασταυρώσεις στοιχείων και τους συνεχείς φορολογικούς ελέγχους.

Θα μπορούσαμε ακόμη να προωθήσουμε την ηλεκτρονική τιμολόγηση για τις μεγάλες επιχειρήσεις (e-invoicing). Η ηλεκτρονική έκδοση τιμολογίων θα συμβάλλει ουσιαστικά στον έλεγχο της φοροδιαφυγής, καθώς θα καταγράφεται όχι μόνο η έκδοση, αλλά και η πληρωμή του τιμολογίου και θα είναι δυνατή η διασταύρωσή τους.

Ποιες είναι οι θέσεις σας αναφορικά με το μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα της χώρας;

Υπάρχει η διαδικασία και η ουσία.

Ως προς τη διαδικασία, η Νέα Δημοκρατία, ασκώντας, έμπρακτα, διαχρονικά και με υπευθυνότητα το εκάστοτε θεσμικό της ρόλο, ψήφισε το Νόμο για τη «Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη».

Νόμος που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την ανάγκη σύνταξης, αξιολόγησης και επικαιροποίησης του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής.

Στο πλαίσιο αυτό θα τοποθετηθούμε δημόσια, καταθέτοντας τις προτάσεις μας για την περίοδο 2012-2015.

Η Κυβέρνηση είναι αυτή η οποία, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα της πολιτικής και της λειτουργίας της, αναζητά μέσα από προσχηματικούς, όχι δημόσιους, διαλόγους «συνενόχους» για την επιβολή νέων, πρόσθετων μέτρων.

Και αφού, χωρίς διάλογο και αναζήτηση συναίνεσης, με την ακολουθούμενη πολιτική, και τη λήψη μέτρων ύψους τουλάχιστον 38 δισ. ευρώ τη διετία 2010-2011, έχει βυθίσει την πραγματική Οικονομία στην πιο βαθιά και παρατεταμένη ύφεση των τελευταίων δεκαετιών και έχει γονατίσει την ελληνική κοινωνία (λουκέτα, ανεργία, πληθωρισμός).

Ως προς την ουσία, η Νέα Δημοκρατία συμφωνεί με την αναγκαιότητα δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας.

Πιστεύει μάλιστα, λόγω του ύψους του χρέους και της δυναμικής του, ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι πρέπει να είναι πιο φιλόδοξοι, με την επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

Θεωρεί όμως ότι το ακολουθούμενο μείγμα οικονομικής πολιτικής δεν αντιμετωπίζει με βιώσιμο τρόπο τα δημοσιονομικά προβλήματα και στερεί κάθε ίχνος αναπτυξιακής προοπτικής για τη χώρα.

Γι’ αυτό η Κυβέρνηση «σπείρει» συνεχώς νέα μέτρα και «θερίζει» μαύρες τρύπες.

Μαύρες τρύπες που, όπως αποδεικνύει και η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, διευρύνονται και πολλαπλασιάζονται.

Και αυτό γιατί η μονοδιάστατη συσταλτική δημοσιονομική πολιτική προσπαθεί να μειώσει το διαρθρωτικό έλλειμμα, διογκώνοντας όμως την κυκλική του συνιστώσα.

Η Νέα Δημοκρατία έγκαιρα το επισήμανε.

Και διατύπωσε εναλλακτική πρόταση η οποία συνδύαζε συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής και μέτρα ανάταξης της Οικονομίας ώστε η δημοσιονομική προσαρμογή να είναι ταχύτερη και βιώσιμη.

Πρόταση την οποία επικαιροποιεί και εμπλουτίζει και πολύ σύντομα θα την υποβάλλει στην κρίση του Ελληνικού λαού.

Κοινή δήλωση σχετικά με το σχέδιο νόμου για τα “κλειστά επαγγέλματα”

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας και ο Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομοσχέδιο για τα «κλειστά επαγγέλματα», βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, κ. Μάριος Σαλμάς, έκαναν την ακόλουθη κοινή δήλωση:

«Ο κ. Πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια του τελευταίου Υπουργικού Συμβουλίου (17 Φεβρουαρίου), αναφέρθηκε σε κόμματα ή πρόσωπα που «συνεχίζουν ατάραχοι τη μεμψιμοιρία και την εύκολη και ισοπεδωτική κριτική».

Προφανώς, αγνοούσε την «εύκολη και ισοπεδωτική κριτική», που είχαν ασκήσει, την ίδια ημέρα, οι Βουλευτές του Κόμματός του στο Νομοσχέδιο για τα «κλειστά» επαγγέλματα.

Νομοσχέδιο που, για τον ίδιο τον κ. Πρωθυπουργό, αποτελεί «ιστορική αλλαγή» (Υπουργικό Συμβούλιο, 20 Ιανουαρίου).

Κριτική που εμπεριέχεται στις Εισηγήσεις Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και αποτυπώνεται σε φράσεις όπως «αποκλείουμε από το νέο να επιτύχει», «δημιουργούμε εγγυημένο εισόδημα σε κάποιες επαγγελματικές τάξεις», «δημιουργούμε νέα κλειστά επαγγέλματα, όπως αυτό του ενεργειακού επιθεωρητή», «χτυπούμε την κοινωνική συνοχή», «εάν δεν υπάρξει προσοχή μπορούμε να φτάσουμε σε ένα επικίνδυνο φαινόμενο», «το νομοσχέδιο έχει ορισμένες ατέλειες», «το Νομοσχέδιο εμφανίζει την ίδια παθογένεια που εμφανίζουν τα περισσότερα νομοσχέδια, έχει πολλές Υπουργικές Αποφάσεις προς έκδοση και πολλά Προεδρικά Διατάγματα».

Όπως, συνεπώς, υποστήριξε και η Ν.Δ., η Κυβέρνηση προχωρά με συνοπτικές διαδικασίες, βεβιασμένα και αλόγιστα στην παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία.

Πρωτοβουλία, η οποία περικλείει οριζόντιες και ισοπεδωτικές ρυθμίσεις για πλήθος «άγνωστων» επαγγελμάτων, δεν περιλαμβάνει μελέτη επιπτώσεων που να τεκμηριώνει την επίτευξη δημοσίου συμφέροντος, εδράζεται σε αυθαίρετες παραδοχές, παραπέμπει σε Προεδρικά Διατάγματα με τα οποία η Κυβέρνηση επιζητά «λευκή επιταγή» και γενικές, ευρύτερες, εξουσιοδοτήσεις.

Πρωτοβουλία η οποία αναμένεται να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τις επιδιώξεις της».

Ομιλία στην Ολομέλεια για το Σχέδιο Νόμου περί κατάργησης περιορισμών στην άσκηση επαγγελμάτων

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η χώρα μας διαθέτει μια κλειστή Οικονομία.

Μία Οικονομία, που σύμφωνα με τις Εκθέσεις για την «Οικονομική Απελευθέρωση» αλλά και τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, παρουσιάζει σημαντικές ακαμψίες, στρεβλώσεις, εμπόδια και περιορισμούς στην εύρυθμη λειτουργία αγορών και στην ελεύθερη πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων.

Στρεβλώσεις και περιορισμοί που

  • «νοθεύουν» τον ανταγωνισμό,
  • περιορίζουν τη δυναμική ανάπτυξης συγκεκριμένων κλάδων,
  • συρρικνώνουν τις ευκαιρίες απασχόλησης,
  • «δυναμιτίζουν» την κοινωνική συνοχή δημιουργώντας αίσθηση αδικίας και προνομιακής μεταχείρισης συγκεκριμένων ομάδων.

Καθίσταται συνεπώς αναγκαία, από οικονομικής και κοινωνικής πλευράς, η κατάργηση των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και στην άσκηση επαγγελμάτων.

Έτσι ώστε οι αντίστοιχες δραστηριότητες των φυσικών και νομικών προσώπων να διέπονται από τις αρχές της ελεύθερης εγκατάστασης, της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και του ελεύθερου ανταγωνισμού.

Γιατί όλοι οι πολίτες θα πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στην «αφετηρία».

Με αυτή τη λογική, σε αυτό το ιδεολογικό περίγραμμα, η Νέα Δημοκρατία τάσσεται θετικά στην κατάργηση περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων, αφού κάτι τέτοιο, δυνητικά, μπορεί να τονώσει την ανάπτυξη, να ενισχύσει την απασχόληση, να ενδυναμώσει την κοινωνική συνοχή.

Όμως, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η Κυβέρνηση, υπό το βάρος των συμβατικών δεσμεύσεών της απέναντι στην «Τρόϊκα», προχωρά με συνοπτικές διαδικασίες, βεβιασμένα και αλόγιστα στην παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία.

Πρωτοβουλία η οποία:

1ον. Περικλείει οριζόντιες και ισοπεδωτικές ρυθμίσεις για πλήθος «άγνωστων», αόριστων, επαγγελμάτων.

Γεγονός, που σύμφωνα με τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, δεν απαντά στις εξειδικευμένες ανάγκες και απαιτήσεις των επιμέρους επαγγελμάτων και επαγγελματιών.

2ον. Δεν περιλαμβάνει μελέτη επιπτώσεων που να τεκμηριώνει την επίτευξη δημοσίου συμφέροντος.

3ον. Εδράζεται σε αυθαίρετες παραδοχές και άγνωστες μελέτες, όπως είναι αυτή του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, για την οποία, μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας έχω πολλές φορές ζητήσει από την Κυβέρνηση, χωρίς όμως αντίκρυσμα, να μας την καταθέσει, προκειμένου να εκτιμηθούν τα προσδοκώμενα οφέλη.

Οφέλη που κινούνται μεταξύ προσδοκίας, ευχών και αναμονής του αγνώστου.

Υπάρχουν μάλιστα και Εκθέσεις, όπως αυτή του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, οι οποίες δεν επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΙΟΒΕ, θεωρώντας ότι οι ισχυρισμοί του Ιδρύματος είναι αβάσιμοι και δεν έχουν επιστημονική τεκμηρίωση.

4ον. Παραπέμπει σε Προεδρικά Διατάγματα με τα οποία μπορούν να προστεθούν περιορισμοί ή να θεσπιστούν εξαιρέσεις από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις.

Το γεγονός αυτό, σύμφωνα και με τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, πέρα από καθυστερήσεις που προκαλεί, δημιουργεί και ένα τοπίο ασάφειας στην αγορά με ότι αυτό συνεπάγεται για τους επαγγελματίες που εμπλέκονται, αλλά και τους πολίτες που είναι χρήστες των συγκεκριμένων υπηρεσιών.

Ουσιαστικά δηλαδή, η Κυβέρνηση επιζητά «λευκή επιταγή» και γενικές, ευρύτερες, εξουσιοδοτήσεις.

5ον. Έρχεται σε αντίθεση με πρότερες Κυβερνητικές επιλογές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι ενεργειακοί επιθεωρητές οι οποίοι, εδώ και λίγες ημέρες, είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο ακινήτων για την έκδοση Πιστοποιητικού Ενεργειακής Απόδοσης.

Για άλλη μία φορά, η Κυβέρνηση παλινωδεί.

6ον. Στηρίζεται σε δημοσκοπήσεις.

Αν όμως η Κυβέρνηση θεωρεί ότι το περιεχόμενο του Σχεδίου Νόμου εδράζεται στην πολιτική της φιλοσοφία, τότε προφανώς δεν υπάρχει ανάγκη να δαπανά δημόσιους πόρους για τη διεξαγωγή δημοσκοπήσεων.

Εάν, όμως, έτσι αντιλαμβάνεται την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής, τότε γιατί δεν έκανε ανάλογες δημοσκοπήσεις όταν αποφάσισε τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και την πρωτοφανή διόγκωση της άμεσης και έμμεσης φορολογικής επιβάρυνσης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων;

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η υπό συζήτηση νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, για να επιτύχει τους επιδιωκόμενους στόχους της, θα πρέπει:

1ον. Να συνοδεύεται από συγκεκριμένες μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις των αλλαγών σε κάθε επάγγελμα.

Ενδεικτικά και μόνο αναφέρω ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε επιστολή του στις 23/6/2010, τάσσεται, με σαφήνεια, υπέρ του καθορισμού των ελαχίστων ορίων δικηγορικής αμοιβής.

Ενώ για τους Μηχανικούς οι αμοιβές μελέτης και επίβλεψης κυμαίνονται στο 3,5% – 4,5% του συνολικού κόστους του έργου (χωρίς την αξία της γης), όταν τα αντίστοιχα ποσά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με ή χωρίς κατώτατες αμοιβές, υπολογίζονται στο 12% – 16%.

2ον. Να ενσωματώσει αναλυτικά τις κοινωνικές και οικονομικές ομάδες που επηρεάζονται άμεσα από τις αρχικές, γενικές ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου.

Η ΟΚΕ θεωρεί ότι απαιτείται εξειδικευμένη προσέγγιση ανά «ρυθμιζόμενο» επαγγελματικό κλάδο και στη συνέχεια τροποποιήσεις επί του αντίστοιχου επαγγελματικού θεσμικού πλαισίου.

3ον. Να εξασφαλίζει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, την ασφάλεια του πολίτη, τη βιωσιμότητα των νέων επαγγελματιών, για παράδειγμα των νέων δικηγόρων, σε όλη την Επικράτεια.

Να διασφαλίζει ότι η κατάργηση των περιορισμών στην άσκηση επαγγελμάτων δεν θα οδηγήσει σε ασυδοσία, στην απορρύθμιση επιστημονικών επαγγελμάτων, σε αθέμιτο ανταγωνισμό, στην επικράτηση μεγάλων εταιρειών, σε γεωγραφικό αφανισμό κυρίως στην αγορά νομικών υπηρεσιών, σε κατάργηση κάθε ελέγχου, σε μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών.

4ον. Να επιβάλλει μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον άσκησης των επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, στον χώρο των μηχανικών, ύπαρξη μηχανισμού ελέγχου και αποτροπής του αθέμιτου ανταγωνισμού, θεσμοθέτηση φορέα μητρώων, διαβάθμισης και πιστοποίησης τεχνικών επαγγελμάτων, συνολική θεώρηση του συστήματος μελέτης, επίβλεψης, παραγωγής και παραλαβής του τεχνικού έργου,  θέσπιση μητρώου κατασκευαστών ιδιωτικών έργων, αναθεώρηση συστήματος έκδοσης οικοδομικών αδειών.

Τότε και μόνο τότε τα αποτελέσματα της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης δεν θα είναι αντίθετα από τις επιδιώξεις της.

Άρθρο στην εφημερίδα “Ημερησία” σχετικά με το Σ/Ν για τα “κλειστά επαγγέλματα”

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η χώρα μας διαθέτει μια κλειστή Οικονομία.

Μία Οικονομία, που σύμφωνα με τις Εκθέσεις για την «Οικονομική Απελευθέρωση» αλλά και τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, παρουσιάζει σημαντικές ακαμψίες, στρεβλώσεις, εμπόδια και περιορισμούς στην εύρυθμη λειτουργία αγορών και στην ελεύθερη πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων.

Στρεβλώσεις και περιορισμοί που «νοθεύουν» τον ανταγωνισμό, περιορίζουν τη δυναμική ανάπτυξης συγκεκριμένων κλάδων, συρρικνώνουν τις ευκαιρίες απασχόλησης, «δυναμιτίζουν» την κοινωνική συνοχή δημιουργώντας αίσθηση αδικίας και προνομιακής μεταχείρισης συγκεκριμένων ομάδων.

Καθίσταται συνεπώς αναγκαία, από οικονομικής και κοινωνικής πλευράς, η κατάργηση των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και στην άσκηση επαγγελμάτων. Έτσι ώστε οι αντίστοιχες δραστηριότητες των φυσικών και νομικών προσώπων να διέπονται από τις αρχές της ελεύθερης εγκατάστασης, της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και του ελεύθερου ανταγωνισμού.

Γιατί όλοι οι πολίτες θα πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στην «αφετηρία».

Με αυτή τη λογική, σε αυτό το ιδεολογικό περίγραμμα, η Νέα Δημοκρατία τάσσεται θετικά στην κατάργηση περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων, αφού κάτι τέτοιο, δυνητικά, μπορεί να τονώσει την ανάπτυξη, να ενισχύσει την απασχόληση, να ενδυναμώσει την κοινωνική συνοχή.

Όμως, η Κυβέρνηση, υπό το βάρος των συμβατικών δεσμεύσεών της απέναντι στην «Τρόϊκα», προχωρά με συνοπτικές διαδικασίες, βεβιασμένα και αλόγιστα στην παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία.

Πρωτοβουλία η οποία:

1ον. Περικλείει οριζόντιες και ισοπεδωτικές ρυθμίσεις για πλήθος «άγνωστων», αόριστων, επαγγελμάτων.

2ον. Δεν περιλαμβάνει μελέτη επιπτώσεων που να τεκμηριώνει την επίτευξη δημοσίου συμφέροντος.

3ον. Εδράζεται σε αυθαίρετες παραδοχές και άγνωστες μελέτες, όπως είναι αυτή του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), προκειμένου να εκτιμήσει τα προσδοκώμενα οφέλη. Οφέλη που κινούνται μεταξύ προσδοκίας, ευχών και αναμονής του αγνώστου. Υπάρχουν μάλιστα και Εκθέσεις, όπως αυτή του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, οι οποίες δεν επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΙΟΒΕ, θεωρώντας ότι οι ισχυρισμοί του Ιδρύματος είναι αβάσιμοι και δεν έχουν επιστημονική τεκμηρίωση.

4ον. Παραπέμπει σε Προεδρικά Διατάγματα με τα οποία μπορούν να προστεθούν περιορισμοί ή να θεσπιστούν εξαιρέσεις από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Ουσιαστικά, η Κυβέρνηση επιζητά «λευκή επιταγή» και γενικές, ευρύτερες, εξουσιοδοτήσεις.

5ον. Έρχεται σε αντίθεση με πρότερες Κυβερνητικές επιλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι ενεργειακοί επιθεωρητές οι οποίοι, εδώ και λίγες ημέρες, είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο ακινήτων για την έκδοση Πιστοποιητικού Ενεργειακής Απόδοσης.

6ον. Στηρίζεται σε δημοσκοπήσεις. Αν όμως η Κυβέρνηση θεωρεί ότι το περιεχόμενο του Σχεδίου Νόμου εδράζεται στην πολιτική της φιλοσοφία, τότε προφανώς δεν υπάρχει ανάγκη να δαπανά δημόσιους πόρους για τη διεξαγωγή δημοσκοπήσεων. Εάν, όμως, έτσι αντιλαμβάνεται την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής, τότε γιατί δεν έκανε ανάλογες δημοσκοπήσεις όταν αποφάσισε τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και την πρωτοφανή διόγκωση της άμεσης και έμμεσης φορολογικής επιβάρυνσης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων;

Η υπό συζήτηση νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, για να επιτύχει τους επιδιωκόμενους στόχους της, θα πρέπει:

1ον. Να συνοδεύεται από συγκεκριμένες μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις των αλλαγών σε κάθε επάγγελμα.

2ον. Να ενσωματώνει αναλυτικά τις κοινωνικές και οικονομικές ομάδες που επηρεάζονται άμεσα από τις αρχικές, γενικές ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου.

3ον. Να εξασφαλίζει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και την ασφάλεια του πολίτη. Να διασφαλίζει ότι η κατάργηση των περιορισμών στην άσκηση επαγγελμάτων δεν θα οδηγήσει σε ασυδοσία, σε αθέμιτο ανταγωνισμό, στην επικράτηση μεγάλων εταιρειών, σε γεωγραφικό αφανισμό, σε κατάργηση κάθε ελέγχου, σε μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών.

4ον. Να επιβάλλει μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον άσκησης των επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, στον χώρο των μηχανικών, ύπαρξη μηχανισμού ελέγχου και αποτροπής του αθέμιτου ανταγωνισμού, θεσμοθέτηση φορέα μητρώων, διαβάθμισης και πιστοποίησης τεχνικών επαγγελμάτων, θέσπιση μητρώου κατασκευαστών ιδιωτικών έργων, αναθεώρηση συστήματος έκδοσης οικοδομικών αδειών.

Τότε και μόνο τότε τα αποτελέσματα της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης δεν θα είναι αντίθετα από τις επιδιώξεις της.

TwitterInstagramYoutube